Chefarine 4
LEXINGTON
Duizenden chauffeurs stuitten
op de barricades der boeren
Avonturen met het vliegende tapijt
Kort geding over series zwarte
lampjes in seizoen verlichting
Tante Aggie
houdt vol
4-voudige werking...
exita geneeskracht!
Demonstraties met pamflettenwijn,
kaasnarcissen en klappen
WOENSDAG 23 MEI 1956
4
Brussels oude „Noordstatie"
is verdwenen
Indonesische zaakgelastigde
terug
Polen zoekt toenadering
tot Frankrijk
Premier van satellietstaat
naar Parijs
Automobilist tot vier
maanden veroordeeld
Heringa Wuthrich
BLIKSEMAFLEIDERS
Belgische militairen
in Willemstad herdacht
Faillissementen
Meer dan 300.000 personen
auto's in Nederland
Import van scooters
sterk toegenomen
Handelsreglement bevat
bepaling „zure" tulpen
Nieuw kabinet in Jordanië
met neutrale inslag
FEUILLETON
door Doris Miles Disney
(Van onze correspondent in Parijs)
Omdat zij door de vorst voor drie mil
jard gulden schade hebben geleden, omdat
de regering maar voor twintig miljoen wil
vergoeden, omdat zij dertig percent van de
bevolking uitmaken en maar veertien per
cent van het nationale inkomen krijgen,
omdat de prijzen van de industriële goe
deren de laatste acht jaar met veertig en
die van de landbouwprodukten slechts met
vier percent stegen, zijn de Franse boeren
boos geworden. Om die boosheid te luchten,
hebben zij een merkwaardige vorm van
meningsuiting gekozen. Zij hebben zater
dagochtend, toen een half miljoen Parijze-
naars per auto voor de Pinksteren naar
buiten trok, overal in Frankrijk de wegen
versperd. Met vaste barricades van bomen
en rotsblokken, met rollende versperringen
van tractoren, platte wagens, ploegen en
vrachtauto's.
Het succes mocht er wezen. Binnen
enkele uren stonden er op alle hoofdwegen
kilometers lange file's van auto's, zodat de
boeren handen tekort kwamen om de pam
fletten uit te reiken, waarin hun grieven
werden opgesomd. Zij kwamen hier en
daar trouwens ook handen tekort om de
automobilisten te lijf te gaan, die voorals
nog hun bezwaar dat zij niet verder kon
den, boven de grieven van het platteland
stelden. Het Frans is een rijke en scherpe
taal wanneer men iets op het hart heeft,
zodat de boeren in de wijnstreken, die
tegen negen uur 's ochtends al een paar
met cognac versterkte koffie's en een flesje
wijn of wat achter de kiezen plegen te
hebben, al ras met doorslaande argumenten
kwamen.
De wijnstreken waren weer het gebrui
kelijke toneel van het hevigste spektakel.
Dat gold speciaal voor het dorpje Cubzac
op de route ParijsBordeaux. De wijn
bouwers hadden er in de vroege ochtend
uren, voordat zij weer het café indoken,
een zèer soliede en onverlichte barricade
gebouwd, zodat binnen tien minuten al de
eerste slachtoffers vielen. Een chauffeur,
die met zijn vrachtwagen in volle vaart op
de over de weg liggende bomen reed, brak
beide benen, een personenwagen vloog er
even later tegen op. Totaal: drie gewonden.
Blijkbaar niet in het minst geschrokken,
stelden over de duizend boeren zich later
bij de barricade om om te voorkomen, dat
chauffeurs, die inmiddels razend en tierend
in een file van drieduizend wagens ston
den, haar omver zouden halen.
Orde met tact
Daar de politie schitterde door afwezig
heid, vielen er harde klappen, gingen er
ruiten aan diggelen en werd er bijzonder
weinig bijgedragen tot een beter begrip
tussen stad en platteland. De afwezigheid
of afzijdigheid van de politie viel
trouwens overal op. De regering, die er
niets voor voelt de stemmen van de land
bouwers te verspelen, had de politie op
dracht gegeven de orde met tact te hand
haven, zodat men allerwege het merk
waardige feit kón waarnemen, dat tot de
tanden gewapende politie met radio-auto's
rustig rokend toezag hoe de boeren de
wegen versperden en ontzagwekkende op
stoppingen veroorzaakten. Een middel van
meningsuiting, dat de grondwettelijk ge
oorloofde vrijheid toch wel enigszins te
buiten gaat. Pas als het al te gek werd,
greep de gendarmerie in, wierp met tegen
zin een enkel traangasbommetje en arres
teerde onder aanbieding van beleefde ver
ontschuldigingen enkele boeren en maakte
dan traagjes een gat in de barricade.
Gezegd moet worden, dat in sommige
streken de boeren het vriendelijker aan
pakten. In de Jura kregen de wachtenden
niet alleen een rede van de lokale boeren
leider, maar ook een forse fles blonde wijn.
In de Haute Saóne werd er Gruyère kaas
rondgedeeld en er waren zelfs plaatsen,
ADVERTENTIE
4 middelen tezamen werken sneller
krachtiger en langduriger.
In de hele wereld wordt tegen pijn en
griep meer en meer een combinatie van
middelen gebruikt. De 4 middelen van
Chefarine „4" elk op zichzelf al beroemd
helpen elkaar en werken daardoor bij
zonder weldadig.
Tegen pijnen en griep.Geschikt voor de gevoeligste maag,
want die wordt beschermd door het bestanddeel Chetarox.
waar aardige boerendochters met een
vriendelijke glimlach bosjes narcissen aan
boden. In Normandië, land van melk en
honing, waar wij op de weg ParijsDeau-
ville gedurende drie uur in de gelegenheid
werden gesteld temidden van loeiende
claxons, blerende kinderen, benzinestank
en steeds roder aanlopende hoofden een en
hetzelfde onderdeel van het landschap te
aanschouwen, werd de wachttijd beloond
met een flesje melk met limonade-aroma.
Wij hadden van het wachten overigens
geen spijt, want in die drie uur leerden
wij voldoende nieuwe Franse uitdruk
kingen van ernstige ontevredenheid om in
de komende drie jaar met succes Parijse
taxichauffeurs te woord te staan. De Nor-
mandische boeren, die vriendelijke appel
wangen hebben en bedaard van natuur
zijn, trokken zich daar overigens weinig
van aaan. Zij namen rustig een slokje
calvados om de keel te smeren en legden
omstandig uit hoe zwaar de vorst hun
wintergraan, groente en fruit en de wijn
ranken van hun zuidelijke collega's had
geteisterd. Niemand kon overigens ont
kennen, dat een deel van hun bezwaren
op goede gronden berust en dat de Franse
regering, die uit traditie een paar krank
zinnige maatregelen handhaaft ter bescher
ming van het platteland, zoals de premie
op suikerbieten, waardoor Frankrijk met
een hoeveelheid alcohol in de maag zit,
waarmede het geen raad meer weet, dit
keer geen afdoende maatregelen heeft ge
nomen om de landbouwcrisis te bezweren.
Anarchie
Maar zelfs de geduldigste Parijzenaar,
op zoek naar wat buitenlucht met de
Pinksteren, die in een van de zestig der
vier en negentig Franse departementen,
waar gedemonstreerd werd, al drie uur
lang tegen de achterbumper van zijn voor
man had aangekeken, was niet in stem
ming diep op die bezwaren in te gaan. Hij
wilde voort naar zee, naar zijn kampeer-
plaatsje of naar het huis van zijn familie
en gaf met nadruk te kennen, dat de boe
ren hun bezwaren maar in het parlement,
in de kranten of op protest-meetings ken
baar moesten maken, zoals in een fatsoen
lijke democrattie dient te geschieden. „Man,
anders vervalt Frankrijk tot anarchie", zo
als mijn voorman zei, toen hij, in het val
lend donker, zonder lichten, aan de ver
keerde kant van de weg, een straat met
één-richtingsverkeer van de verboden zijde
inreed om te ontkomen aan zijn aandeel
in het half miljoen wachturen, dat de
Franse boeren de Franse stedelingen zater
dag aandeden.
(Van onze correspondent in Brussel)
Het oude vertrouwde Noordstation van
Brussel is thans volledig afgebroken en in
het centrum van de Belgische hoofdstad is
een, reusachtige ruimte van een hectare,
ontstaan. Eigenaresse er van is het „Na
tionaal bureau voor de voltooiing, van de
Noord-Zuid verbinding"' (zoals de Brusselse
doorbraakorganisatie wordt genoemd), dat
zal trachten om dit terrein te verkopen
voor het vestigen van grote gebouwen of
magazijnen. Het terrein wordt in openbare
veiling gebracht voor een bedrag van 5.3
miljoen gulden. De nieuwe eigenaars moe
ten 1400 vierkante meter afstaan voor trot
toirs en voor een PTT-gebouw.
De bouw van de onderaardse tunnel van
het nieuwe Noordstation tot aan het nieuwe
Zuidstation heeft miljarden gekost. Door de
verkoop van gronden die sedert de eerste
wereldoorlog dertig tot vijftig maal de prijs
zijn gestegen, kan een deel van de kosten
bestreden worden. Vele toeristen reizen
voor de aardigheid ondergronds van Noord
naar Zuid, een reisje van enkele minuten.
De Indonesische zaakgelastigde in ons
land, de heer Kwee Djie Hoo, is zondag uit
Djakarta in ons land teruggekeerd. Hij was
op 4 mei naar Indonesië vertrokken voor
besprekingen met zijn regering over de
vraagstukken, die samenhangen met de
Nederlands-Indonesische betrekkingen.
Op vragen over deze aangelegenheid wil
de de heer Kwee Djie Hoo na aankomst op
Schiphol niet ingaan. Wel zei hij naar aan
leiding van een vraag, of, gezien de in
structie van de Indonesische minister van
Binnenlandse Zaken om geen brieven te
beantwoorden afkomstig van de Neder
landse ambassade en consultaten, het diplo
matiek contact geheel is verbroken, dat het
gesprek over de status van de Nederlandse
diplomatieke vertegenwoordiging nog aan
de ganig is. De Nederlandse zaakgelastigde
in Djakarta, de heer Hagenaar, voert hier
over besprekingen met de Indonesische
autoriteiten. De heer Kwee Djie Hoo had
geen instructies van zijn regering meege
kregen inzake deze kwestie.
(Van onze correspondent in Wenen)
Tijdens het bezoek van premier Moliet
van Frankrijk aan Moskou bracht radio
Warschau twee opmerkelijke berichten: ten
eerste dat Poolse en Franse vertegenwoor
digers diplomatieke besprekingen hadden
gevoerd over een aantal belangrijke vraag
stukken en vervolgens, dat de Poolse mi-
nister-president J. Cyrankiewicz een offi
cieel bezoek 'aan Frankrijk zal brengen.
Het is van bijkomstig belang op welk tijd
stip dat zal geschieden, de hoofdzaak is
dat het bezoek zal plaats hebben en dat
een staatsman van een satelliet-staat voor
de eerste maal een officieel bezoek zal
brengen aan een Westelijk land.
Er hebben van oudsher bijzonder harte
lijke betrekkingen bestaan tussen Polen en
Frankrijk. Er valt niet aan te twijfelen,
dat men van Weerskanten probeert deze
goede verhouding vooral op cultureel ge
bied te herstellen. Polen streeft echter nog
een ander doel na. Het ziet in Frankrijk
het enige land dat zich, evenals Polen, door
Duitsland bedreigd voelt. Reeds in 1954
drong het bij Frankrijk aan op het sluiten
van een bondgenootschap als rem tegen
het „wraakzuchtige Duitse leger". Ook in
1955 en in 1956 heeft de regering te War
schau deze pogingen herhaald. De Franse
minister van Buitenlandse Zaken Pineau
heeft onlangs gewezen op de wenselijkheid
van nauwere culturele betrekkingen, maar
over een bondgenootschap repte hij met
geen enkel woord.
Om Frankrijk gunstig te stemmen wijst
de Poolse pers op opmerkelijke verande
ringen in de laatste tijd, vooral ten aan
zien van meer vrijheid van meningsuiting,
het ophouden van de terreur, herziening
van rechterlijke uitspraken, amnestie voor
gevangenen en rehabilitatie van zogenaam
de „staatsvijanden". Als eerste stap in de
goede richting wil men een Pools-Frans
cultureel verdrag sluiten.
Bij het aanstaande bezoek van Cyrankie
wicz aan Parijs zal de kwestie van het
bondgenootschap zeker ter sprake komen,
want Polen zoekt steun, niet alleen tegen
het Duitse militarisme, maar ook voor het
behoud van de „herwonnen" gebieden ten
oosten van de Oder-Neisse linie.
Onder invloed van sterke drank
liet hij zijn zoontje chaufferen
De rechtbank te Zwolle heeft de 41-
jarige loodgieter A. T. te Putten (Gld.) tot
vier maanden gevangenisstraf veroordeeld,
alsmede tot intrekking van zijn rijbevoegd
heid voor de tijd van drie jaar. Op 10
augustus 1955 heeft hij in de omgeving van
zijn woonplaats met een auto een voet
ganger aangereden, terwijl hij onder in
vloed verkeerde van sterke drank. Deze
voetganger werd als gevolg hiervan zo
danig gewond, dat hem later een been
moest worden afgezet.
Het achtjarig zoontje van de verdachte
zat op het moment vat) de aanrijding .bij
zijn vader op schoot en stuurde de wagen.
Juist op een. moment, dat de vader even,
achterom keek naar kennissen, gaf het
jongetje een ruk aan het stuur, waardoor
de wagen van de weg afreed, recht op een
groepje voetgangers af. De auto was niet
op tijd meer tot stilstand te brengen om de
aanrijding te voorkomen. Tegen T. werd
veertien dagen geleden zes maanden ge
vangenisstraf geëist en drie jaar intrekking
van het rijbewijs.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
HAARLEM
Te Willemstad is op de morgen van
Tweede Pinksterdag het feit herdacht dat
fn mei 1940 op het HoÜandseh Diep hon
derdvierendertig Belgische militairen om
het leven zijn gekomen toen het schip waar
zij op voeren op een mijn liep. De stoffe
lijke resten van de militairen zijn op de
ere-begraafplaats te Willemstad bijgezet en
elk jaar wordt daar een herdenking ter na
gedachtenis van deze Belgen gehouden.
Des morgens heeft mgr. H. J. J. M. van
Straelen, hoofd-legeraalmoezenier, een mis
opgedragen. Daarbij waren vele autoritei
ten uit België en Nederland aanwezig.
Daarna ging men naar de begraafplaats.
Er werden tientallen kransen meegedragen,
voorts vijfenveertig vaandels van Belgi
sche oud-strijdersverenigingen.
Op het kerkhof legden schoolkinderen
bloemen bij de graven.
De Belgische ambassadeur, de heer F. J.
M. G. baron van der StratenWaillet,
hield een korte toespraak waarin hij zijn
grote dank aan de bevolking van Willem
stad uitte voor de wijze waarop zij de gra
ven van zijn gevallen landgenoten verzorgt.
Met een boot van de rijkspolitie werd
een krans gebracht naar de plaats waar de
„Rhenus 4", de aak waarop de Belgische
militairen zich bevonden, ten onder is ge
gaan. De krans is op die plaats in het water
gelegd.
Wegens gebrek aan actief werd op dinsdag
22 mei opgeheven het faillissement van J.
Jonker Pzn„ poelier te Oostzaan, Kerkstraat
62. Rechter-commisssris: mr. H. J. M. Cokart.
Curator: mr. W. N. Felhoen Kraal te Wor-
merveer.
Wegens het verbindend worden van de
enige uitdelingslijst is op 16 mei 1956 ge
ëindigd het faillissement van: H. Scherpen-
huyzen, vishandelaar, IJmuiden, Lange
Nieuwstraat 578. Rechter-commissaris: mr.
N. Smits. Curator: mr. J. W. Crefeld, te
IJmuiden.
Wegens het verbindend worden van de
vierde tevens slotuitdelingslijst is op 22 mei
geëindigd het faillissement van de N.V.
Groentendrogerij „Luctor et Emergo" te
Hillegom. Rechter-commissaris: mr. N.
Smits. Curator: mr. P. E. Barbas te Over-
veen.
Bij beschikking van de arrondissements
rechtbank te Haarlem van 22 mei is het ver
zoek van Steffen Koster, aannemer, te Haar
lem, Roerdom'pstraat 61, om hem surseance
van betaling te verlenen, afgewezen en is
voornoemde Steffen Koster verklaard in staat
van faillissement met benoeming van mr. N.
Reeling Brouwer tot rechter-commissaris en
van mr. J. W Rutgers te Haarlem, tot curator.
Bij beschikking v'a'ft de arrbndisseriiertts-
rechtbank te Haarlem van 18 mei is aan:
de Naamloze Vennootschap De erve H. de
Jong N.V., gevestigd te Wormerveer, voorlo
pig surseance van betaling verleend, met be
noeming van mr. A. Bruch te Haarlem en
mr. D. Schut jr. te Amsterdam, tot bewind
voerders, terwijl het verhoor van de schul-
eisers is bepaald op maandag 17 september
1956 des namiddags te 2 uur.
Bij beschikking van de arrondissements
rechtbank te Haarlem van 22 mei is met in
gang van 10 maart voor de tijd van zes
maanden, definitief surseance van betaling
verleend aan: Franciscus Johannes van
Dam, stucadoor te Haarlem, aldaar zaak
drijvende aan de Oost-Indiëstraat 65, onder
de naar Firma F. J. van Dam, met benoe
ming van mr. F. M. Oberman te Haarlem,
tot bewindvoerder.
Ha, daar vond Abdoel al 'n fijn plekje; achter een groot stuk rotssteen hurkte hij
neer. Hier zou Mohab hem niet zo gemakkelijk ontdekken, dacht hij.
„Acht-en-negentig negen-en-negentighonderd Ik kom!", riep Mohab, en
hij draaide zich om.
Nu moest hij zoeken. Waar kon Abdoel zitten? Mohab liep van de palmboom weg
en keek goed rond... 12-13
Volgens berekeningen van de K.N.A.C.
bedroeg het aantal geregistreerde motor
rijtuigen op 1 april 1956 301,400 (267,888)
personenauto's, 6960 (6722) autobussen,
105,600 (97,699) vrachtauto's en bestelauto's,
4545 (4275) trekauto's, 6,010 (4,944) speciale
voertuigen, 153,950 (146,171) motorrijwie
len inclusief scooters, 580,000 (503,421)
bromfietsen, 300 tractoren en 12,090 (11,294)
motordriewielers.
Het aantal personenauto's dat in het
eerste kwartaal van 1956 in Nederland
werd ingevoerd was 33 pet. hoger dan het
in 1955 in deze zelfde periode ingevoerde
aantal personenauto's. In het bijzonder
werden uit België en Luxemburg zeer veel
personenauto's ingevoerd.
Het aantal scooters dat in Nederland
werd geïmporteerd nam eveneens zeer
sterk toe. In 1955 werden in het eerste
kwartaal 2421 scooters geïmporteerd. In
dezelfde periode van 1956 was dit aantal
4366.
Het totaal aantal motorrijtuigen (inclu
sief de bromfietsen) bedroeg op 1 april
1,170.855 stuks. Op 1 Augustus 1955 was
dit aantal 1.042,674.
De tussen haakjes geplaatste cijfers zijn
de laatst bekende, door het C.B.S. gepu
bliceerde gegevens per 1 augustus 1955.
Bloembollencultuur
In de dinsdagmorgen voortgezette ver
gadering van de Koninklijke Algemene
Vereniging voor Bloembollencultuur, die in
de tuinzaal van het Concertgebouw is ge
houden, zijn de voorstellen van de afde
ling Katwijk, om het steeds toenemende
clandestiene beursbezoek tegen te gaan
door strenge handhaving van het beursre-
glement aanvaard.
Een uitgebreide gedachtenwisseling werd
gehouden over het voorstel om een bepa
ling in het handelsreglement op te nemen,
inzake reclame-regeling voor „zure" tul
pen. Met 636 stemmen voor, 580 stemmen
tegen werd het voorstel aanvaard. Blijkens
de toelichting had het euvel van de „zure"
tulpen zich de laatste jaren ontwikkeld tot
een zeer ernstig probleem in het vak.
Daarom werd het nodig bepalingen op te
nemen.
Bij de rondvraag informeerde de afdeling
Vogelenzang-Bennebroek, of het mogelijk
was de binnenlandse minimumprijzen te
verhogen tot de kostprijs. De voorzitter,
jhr. dr. O. F. A. H. van Nispen tot Panner-
den, gaf de vergadering in overweging
hiertoe niet over te gaan. Als men de prij
zen verhoogt, dan krijgt het surplusfonds
enorme lasten door aankoop van variëtei
ten, die in de handel niet meer in trek zijn.
De afdeling Castricum verzocht advies te
vragen aan afdelingsbesturen, alvorens
teeltvergunning aan jonge kwekers wordt
verstrekt. De voorzitter ontraadde deze ge
dachte, omdat het te verwachten is, dat
elke afdeling andere normen stelt. Hij gaf
toe, dat de bestaande regeling niet voldoet,
maar het landbouwschap heeft het vraag
stuk aan de orde gesteld, zodat wijziging
in de bepalingen niet uitgesloten is.
ADVERTENTIE
BRIEVENBUSJACKS
zwart en R.A.F. blue
Gen. Cronjéstr. 40-44, Tel. 15438, Haarlem-N.
ADVERTENTIE
Voor de president van de Haarlemse
rechtbank, mr. A. M. baron van Tuyl van
Serooskerken, is dinsdagmiddag een kort
geding gevoerd tussen een winkelier uit de
Haltestraat in Zandvoort en het bestuur
van de Haltestraatvereniging. Het bestuur
van de straatvereniging was er dit jaar
voor bet eerst toe overgegaan, de seizoen-
verlichting vóór de pariden van de drie
winkeliers, die niet aan deze verlichting
wensen deel te nemen, te voorzien van
zwart geschilderde lampjes. De winkelier,
eiser in deze zaak, had als eis gesteld een
boete van honderd gulden voor iedere dag,
waarop de zwarte lampjes voor zijn per
ceel niet zijn verwijderd.
Mr. B. H. G. J. Randag, voor hem op
tredend, verklaarde, dat zijn cliënt geen
behoefte heeft aan een feestverlichting.
„De kleur van deze zwarte lampjes wekt
associaties met kaperschepen en de pest,
en daar voelt mijn cliënt niets voor, want
hij is een eerzaam lid van de gemeente.
Met deze lampjes wordt de badgasten ge
toond: Deze man wenst geen verlichting
voor jullie". Volgens mr. Randag, die na
het doornemen van de jurisprudentie tot
de slotsom was gekomen, dat dit geval een
unicum vormt, bestond er voor het bestuur
geen enkele aanleiding, zich zo te gedragen.
Kortsluiting
Namens de gedaagde partij voerde mr.
O. H. van Wijk het woord. Hij stipte aller
eerst aan, dat eiser een der mede-oprich
ters van de straatvereniging is en dat de
verlichting mede op zijn initiatief tot stand
is gekomen. Later is zijn cliënt uit de ver
eniging getreden. Komend tot de kern van
de zaak, zei mr. Van Wijk, dat men
zoals in andere jaren met lege fittingen
had kunnen volstaan, maar dat regenwa
ter in die fittingen telkens kortsluiting zou
veroorzaken. Men heeft hier dus te doen
met een technische noodzakelijkheid. Er is
ten opzichte van voorgaande jaren slechts
een gradueel verschil: de zwarte lampjes.
Maar daarin kon mr. Van Wijk geen on
rechtmatige daad zien, aangezien er geen
schade wordt toegebracht. „Het bestuur
wil geen enkele dwang uitoefenen, opdat
eiser aan de verlichting zal deelnemen",
betoogde mr. Van Wijk, die besloot: „Wan
neer eiser vindt, dat hij door deze lampjes
in het openbaar wordt aangeduid, dan moet
ik hierop antwoorden, dat hij al vrij dui
delijk was aangetoond, want het is altijd
donker voor zijn zaak. En in die duisternis
mag men best zwarte lampjes hangen".
Naar zijn mening moet de winkelier niet
ontvankelijk worden verklaard in zijn eis.
Mr. Randag zei hierop, dat diezelfde
zwarte lampjes er ook overdag hangen.
Dat deze gang van zaken technisch nood
zakelijk is, noemde hij nonsens. „Die fit
tingen k«nn.en- best twee meter uit elkaar
liggen", zei hij en hij Vervolgde: „Deze
lampjes vormen eepi aanduiding voor het
publiek. Ze zijn denigrerend: deze man wil
geen lid worden, koop hier niet! Men gaat
hier ver over de schreef", aldus mr. Ran
dag, waarop mr. Van Wijk nog onder meer
antwoordde, dat de lampjes overdag vrij
wel niet opvallen.
De president bepaalde de uitspraak ln
het kort geding op donderdagmiddag twee
uur.
AMMAN (Reuter). - De Jordaanse pre
mier Samir Rifa'i heeft op zijn verzoek
ontslag gekregen en koning Hoessein heeft
Said Moefti een nieuw kabinet laten vor
men.
Said Moefti, heeft in een vraaggesprek
met een correspondent van Keuter gezegd,
dat Jordanië een neutrale politiek zal voe
ren en een vriendschappelijke en onafhan
kelijke houding in de Arabische wereld
zal aannemen. De nieuwe eerste-minister
is voornemens de Brits-Jordaanse overeen
komsten te herzien.
Na een bijeenkomst van zijn kabinet zei
de premier, dat hij een onderzoek wil in
stellen naar „zekere aanpassingen", die
naar zijn mening in de huidige regelingen
moeten worden aangebracht. Jordanië ont
vangt thans jaarlijks van Groot-Brittan-
nië een subsidie van meer dan honderd
miljoen gulden.
Said Moefti heeft een regering zonder de
nationale socialistische partij gevormd, al
dus wordt in gezaghebbende kringen te
Amman meegedeeld. Deze partij behoorde
tot de vurigste tegenstanders van generaal
Sir John Glubb, voormalig Brits bevelheb
ber van het Arabisch Legioen. De nationale
socialisten hadden voor hun medewerking
aan een regering de voorwaarde gesteld,
dat het parlement zou worden ontbonden
en nieuwe verkiezingen gehouden. Said
Moefti ging hiermee niet akkoord.
27)
De gevoelens van Aggie behoorden meer
voor je te betekenen dan de indrukken van
dat tweetal. Je hebt jezelf in een allesbe
halve fraai licht laten zien, Ellen! Je zult
Aggie je verontschuldigingen moeten aan
bieden voor je gedrag van vandaag."
„Vind je dat?" vroeg Ellen op hooghar
tige toon. „Dan hebben we elkaar niet veel
meer te zeggen, lijkt mij".
„Nee, inderdaad." Kate voelde zich heel
tevreden over zichzelf, toen ze de hoorn op
de haak hing.
Aggie kreeg die avond haar eten op bed.
Er waren geen harde woorden meer van
Kate en Teresa liet slechts heel vaag haar
afkeuring blijken.
Bij stukjes en beetjes vertelde Aggie hun
tenslotte uitvoerig het verhaal over haar
belevenissen in Middlebrook.
XI
Nadat hij Aggie bij Ellen had achterge
laten, zocht Hanrahan in het stedelijk
adresboek Ellen's adres op en ontdekte, dat
zij mevrouw Ellen Scanion was, die waar
schijnlijk op de een of andere wijze iets te
maken had met de quasi-juffrouw Maud
van Deusen, die zij Aggie Scanion had ge
noemd. Hij wilde er méér van weten. Hij
ging weer in zijn auto zitten en reed naar
het hoofdbureau van politie in Somerset.
Hij sprak eerst met een agent aan de
balie, die zei: „Scanion? Die naam komt
me bekend voor. Er was onlangs een geval,
dat rechercheur Birdsall heeft behandeld.
Wacht u even?"
Enkele ogenblikken later herhaalde Han
rahan zijn verhaal tegenover Birdsall, die
zich langs zijn kinwreef en zijn wenk
brauwen fronste, toen hij een en ander
had gehoord.
„Ik herinner me dat oude mens", zei hij.
„Er viel enige weken geleden een man
dood uit het raam van het pension, dat zij
en haar zuster hebben."
„In Flanders Street?" Dit was Ellens
adres.
„Nee, in Drumstreet." De rechercheur
stond op. „Ik zal het dossier over dat geval
even halen." Hij kwam er een ogenblik
later mee terug en keek de stukken door.
„Er is geen enkele reden om het in ver
band te brengen met dat geval Lavender.
Allemensen, u denkt toch niet dat zij aan
neemt dat.... Laten we er met de baas
zelf over gaan praten."
Hoofd-rechercheur Zimmerman luister
de zonder veel belangstelling toe, toen
Hanrahan voor de derde maal zijn verhaal
deed. Tenslotte nam hij de telefoon op en
verzocht hem alle gegevens te brengen,
welke betrekking hadden op het geval van
de vermiste Robert Lavender. Dat bleek
heel wat zijn. Er was jaren geleden ook
in Somerset hard gewerkt aan de opspo
ring van Robert Lavender, maar het was
allemaal op niets uitgelopen.
Zimmerman schudde zijn hoofd. „Het
moet zo zijn als mijn collega Birdsall zegt:
dat oude dametje verkeert in de waan dat
Lovejoy de verdwenen Robert Laven
der is."
„U bent er niet achter gekomen, waar
die Lovejoy vandaan kwam?" vroeg de po
litieman uit Middlebrook.
„U neemt dit hele geval toch niet ernstig
op?" zei het hoofd van de recherche
afdeling met een spottend lachje.
De jongeman kreeg een kleur. „Nee sir".
„Rechercheur Callaham nam hier de
zaak in handen", zei Zimmerman, terwijl
hij op een knopje van een omroep-apparaat
drukte. „Laat Callaham onmiddellijk bij
mij komen", zei hij op bevelende toon.
Terwijl ze op de komst van Dennis
wachtten, keek Zimmerman het dossier-
Lavender nog eens door. „Ik zie, dat er
vingerafdrukken werden gemaakt. Die
klopten niet met die van Lovejoy".
„Misschien staat dat niet in uw dossier",
begon Hanrahan, „maar er was destijds
enige twijfel ten aanzien van die vinger
afdrukken. Lavender schijnt enige dagen
in New York gelogeerd te hebben, voordat
hij spoorloos verdween; voor dat er alarm
werd gemaakt, was zijn kamer thuis gron
dig schoongemaakt en toen dus de politie
zijn vingerafdrukken wilde nemen, kon
met er niet absoluut zeker van zijn, dat
het de vingerafdrukken van de vermiste
waren. Er bleef altijd enige twijfel over
bestaan, hoewel men wél vingerafdrukken
vond in zijn slaapkamer, welke niet over
eenstemden met die van het personeel of
zijn familieleden."
„Juist", zei Zimmerman zonder veel be
langstelling. „Eigenlijk lijkt me die twijfel
dus ongegrond."
„Hij vindt kennelijk, dat ik er te veel
drukte over maak", zei Hanrahan tot zich
zelf en er kwam opnieuw een blos op zijn
wangen.
Hij wilde zich echter niet laten intimi
deren. Hij nam het dossier-Lovejoy op en
begon het door te kijken. „Lovejoy en La-
vender verschilden slechts heel weinig in
lengte", merkte hij na enkele ogenblikken
op. Voordat Zimmerman kon antwoorden,
meldde Dennis zich aan. Zimmerman stel
de de twee jongemannen aan elkaar voor
en legde uit, waarom de politie uit Middle
brook hierheen was gekomen.
„Is juffrouw Scanion naar Middlebrook
gegaan?" vroeg Dennis stomverbaasd. „Ik
had nooit gedacht dat ze zo iets zou onder
nemen".
„Vertel ons, wat je er van weet", beval
Zimmerman. „Ga er bij zitten".
„Ja, sir". Dennis nam plaats en begon:
„Ze ontdekte een foto van Lavender in een
detective-tijdschrift. U weet wel, zo'n tijd
schrift met ware verhalen. Toen is ze op
eens op dat idee gekomen. Ze ziet een ge
lijkenis tussen de twee mannen. Vooral.de
ogen en die zware, donkere wenkbrau
wen".
Zimmerman merkte op: „En daarom
moet Lovejoy Robert Lavender zijn? Er
moet toch wel méér achter zitten? Ik her
inner me, dat ze 't ook had over voetstap
pen, die ze in de nacht van dat ongeluk
had gehoord...."
„Wel. antwoordde Dennis aarzelend,
bang zijn chef, die niet één van de gemak-
kelijksten was, te irriteren met Aggie's
verdere theorieën, wel...."
„Wat wel?"
„Ze is van oordeel, sir, dat Lovejoy werd
vermoord! Dat hij uit het raam werd ge
duwd."
Zimmerman beheerste zich, hoewel hij
Dennis minachtend aankeek, alsof deze
persoonlijk aansprakelijk was voor Aggie's
waanzinnige denkbeelden.
„Als een zak meel zeker, hè?" zei hij op
effen toon. „Zonder tegenstand, zonder een
geluid?"
Dennis antwoordde op deemoedige toon:
„„Ze meent, dat hij eerst met een of ander
zwaar voorwerp bewusteloos werd gesla
gen. Ik heb haar uitgelegd, dat de dokter
in dat geval sporen van een dergelijke mis
handeling zou hebben moeten constateren,
maar ze scheen nauwelijks naar me te wil
len luisteren".
„Dat blijkt wel", zei Zimmerman.
„Ze is stapelgek", merkte Birdsall op.
„Waarom denkt ze dat hij vermoord
werd?" vroeg Zimmerman.
Dennis voelde zioh niet op zijn gemak,
toen hij antwoordde: „Omdat volgens
haar zijn moordenaar van plan is de rol
van Robert Lavender te gaan spelen en het
Lavender-geld te pakken wil krijgen".
„Die moordenaar zou er dus min of meer
als Lavender uit moeten zien, dat wil zeg
gen, zoals men kan aannemen, dat Laven
der er heden ten dage uitgezien zou heb
ben".
Dennis knikte. „Hij ?ou bijvoorbeeld
zware, donkere wenkbrauwen moeten heb
ben".
„O ja, dat is waar, die wenkbrauwen",
zei Zimmerman met een sarcastisch lachje.
„Ik vertel u alleen, sir, wat haar theorie
is", zei Dennis, zijn ontstemming over de
spottende houding van zijn chef zo goed
mogelijk verbergend. „Ze is waarschijnlijk
naar Middlebrook gegaan om nadere ge
gevens te verzamelen, die haar theorie zou
den kunnen steunen".
„Inderdaad zal dat wel zo zijn. Toch ver
baast het mij eigenlijk, dat ze niet bijvoor
beeld onze collega Birdsall heeft laten
arresteren! Hij heeft óók zware, donkere
wenkbrauwen!"
Birdsall lachte hartelijk om dit grapje
van zijn chef. Dennis glimlachte even en
zei niets. Zimmerman vouwde zijn sterke
grote handen ineen en keek Hanrahan aan.
„U hebt thans het hele verhaal gehoord",
zei hij. „Zegt u maar namens mij aan me
neer Lavender, dat het tot mijn spijt niet
mogelijk is om alle gekken hier vast te
houden. Dat er ons zo nu en dan wel eens
eentje ontsnapt".
(Wordt vervolgd).
