Woning in Roosveldstraat in
Haarlem geheel uitgebrand
Agenda voor
Haarlem
Djakarta: Amerikaanse ontvangst
een bewijs van vertrouwen
Tante Aggie
houdt vol
Avonturen met het vliegende tapijt J
Bewoner door verstikking
om het leven gekomen
Zangrecital door
Erna Spoorenberg
Examens
Brand in lijstenfabriek
in Santpoortse bollenschuur
Zwitserse expeditie
bereikt top van
de Mount Everest
De nieuwe aanklachten
tegen mr. Schokking
Regen uitkomst voor
bloembollenkwekers
Wim Kan in januari
naar Zuid-Afrika
Uitingen van hoffelijkheid,
zegt Indonesisch blad
Kunstmaand Amsterdam
Minister spreekt uitlating
van K.V.P.-voorzitter tegen
De zagende pijnen
FEUILLETON^
door Doris Miles Disney
DINSDAG 29 MEI 1956
v^CViv %V
In de afgelopen nacht omstreeks half vijf
is de Haarlemse brandweer gealarmeerd
voor een uitslaande brand die woedde in
een huis aan de Roosveldstraat 24 in Haar
lem. Bij aankomst van de brandweer stond
het gehele huisje reeds in lichter laaie. Bo
vendien was het door het hevige vuur en
de sterke rookontwikkeling onmogelijk de
woning binnen te komen. Na een kwartier
was men echter het vuur reeds meester en
toen vond de politie op de bovenverdieping
de bewoner van het huis, de 55-jarige
koopman J. W. H. van der Steeg, gekleed
op bed liggen, die door rookverstikking om
het leven was gekomen.
Bovendien ontdekte men op diverse
plaatsen in de woning kussens en lappen
doordrenkt met petroleum en benzine. De
heer Van der Steeg was de laatste tijd zeer
neerslachtig.
De brandweer, die onder leiding stond
van de commandant de heer G. J. Stap,
DINSDAG 29 MEI
Palace: „The rose Tattoo", 13 jaar 7 en
9.15 uur. Luxor: „Attila", 18 jaar, 7 en 9.15
uur. Studio: „De politie volgt het spoor", 18
jaar, 7 en 9.15 uur. Lido: „Het moeras der
zoode", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Roxy: „In de
greep der Casbahbandieten", 18 jaar, 7 en
9.15 uur. Rembrandt: „Drie Madel vom
Rhein", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Frans Hals:
„Een vrouw aan boord", 14 jaar, 8 uur. Mi
nerva: „De wenteltrap", 18 jaar, 8.15 uur.
Kennemer Lyceum: 8 uur. Voorlichtings
avond over onderwijs. Sprekers de heren E.
van Meir en J. B. Möllenkamp. Brinkmann:
Politieke voorlichtingsavond. Sprekers van
vijf politieke partijen. Minerva: 8.15 uur,
Concert van Trio Hesmerg. Grote Kerk: 8
uur, Orgelconcert door Janine Corajod.
WOENSDAG 30 MEI
Palace: „The rose Tattoo", 18 jaar, 2, 4.15, 7
en 9.15 uur. Luxor: „Attila", 18 jaar, 2, 7 en
9.15 uur. Studio: „De politie volgt het spoor",
18 jaar, 2.15, 7 en 9.15 uur. Lido: „Het moeras
der zonde", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Roxy: „In de greep der Casbahbandieten", 18
jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Drei
Madel vom Rhein", alle leeft., 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Frans Hals: „Een vrouw aan boord",
14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Minerva: „De
wenteltrap", 18 jaar, 8.15 uur. Stadsschouw
burg: 8 uur. Toneelgroep „Theater" met
„Wachten op Godot".
bestreed het vuur met vier stralen.. De
brand, waarvan de nablussing nog ruim
een half uur in beslag nam, beperkte zich
tot het perceel nummer 24. De gehele wo
ning brandde uit en de inboedel ging ver
loren.
Enkele minuten voordat het eerste alarm
werd gegeven was een surveillerende agent
nog langs de woning gekomen; toen was
er echter nog niets aan de hand. Enkele
buren van de heer Van der Steeg hadden
des nachts in de nu uitgebrande woning
gestommel gehoord maar zij hadden er
geen aandacht aan geschonken.
Leiden. Doctoraal examen geneo=kunde TI
mej. A. M. Hansen, Rotterdam; W. Fasten-
berg (U.S.A.!: H. P. J. Platenburg, Voorburg;
F. A. van Spanje, Noordwijk. Semi-arts-
examen: mej. A ,A. C. Bossers, Den Haag;
F. S. K. Schol. Scheveningen. Artsexamen:
mej. M. C. D. Croon. Wassenaar: W. Craan-
dijk. Den Haag: C. P van Heel. Den Haag:
M. M. Kramer (U.S.A.!: J. P Scherft. Den
Haag: W. Vochteloo. Deiden. Doctoraal exa
men Franse Taal en Letterkunde: A. F. de
Cock. Rotterdam. Kandidaatsexamen Klas
sieke Taal- en Letterkunde: mej. J. G. C.
Hoevers, Den Haag. Doctoraal examen Psy
chologie: D. K. Burgy, Leiden.
Utrecht. Kandidaatsexamen Klassieke T,et
teren: mevrouw E. M. JonkersBarre. Win
schoten (cum laude). Utrecht: pater M. van
Pinxteren, Utrecht: F. van de Veerdonk,
Dinther (N.B.!. Doctoraal examen Rechten:
mej. H. Beversluis, Zeist: G. R. A, baron Van
Randwijkck, Driebergen: H. Hollestelle.
Utrecht. Semi-artsexamen: C. F. J. van
Berckel. Bilthoven; F. A. H. M. Mommers,
Tilburg: L. Opperlaar, Utrecht; C. W. J. Snij
ders, Nieuwenhagen (L.l. Arst-examen: E.
Helms. Woudenburg: P. J. Janssen, Arnhem;
J. S. Ploem, Scheveningen.
Haarlem. Aan de Rijkskweekschool te
Haarlem zijn voor het eindexamen geslaagd
de dames G. W. A. van der Kuylen en W. A.
Marman uit Aalsmeer, R. KI. A. Laauw uit
Terschelling. S. Lippe uit Heemstede en M.
A. J. van Til uit Bennebroek.
Leiden. Doctoraal examen Geschiedenis:
J. H. M. Verdegaal Leiden.
Amsterdam. Vrije Universiteit. Kandidaats
examen Wijsbegeerte: J. Klapwijk, Hooge-
zand (cum laude!Kandidaatsexamen Econo
mie: L. van Klinken, Stadskanaal; D. van
Enk, Veemendaal.
Amsterdam. Gemeente Universiteit. Kandi
daatsexamen Frans: mej. L. E. Schipper,
Amsterdam. Kandidaatsexamen Geschiede
nis: mej. L. Dasberg. Amsterdam. Kandi- J
daatsexamen Theologie: C. Nieboer en G.
Abma, Amsterdam.
In een bollenschuur van de firma Nijs-
sen aan de Kerkweg te Santpoort, waar een
lijstenfabriekje is gevestigd, ontstond gis
termiddag door onbekende oorzaak brand.
Met man en macht zijn de houtbewer
kingsmachines naar buiten gesleept. Het
vuur vond gretig voedsel in de houtwol en
krullen, die op de bovenverdieping opge
slagen lagen; de schuur is door de brand
onbruikbaar geworden, maar de schade
valt mee.
Een Zwitserse expeditie heeft tweemaal
de top van de Mount Everest bereikt en
ook de hoogste nog nooit bestegen top,
nameljjk die van de Lhotse I.
De top van de Everest is voor het eerst
in 1953 beklommen door de Britse expeditie
van Sir John Hunt. Degenen die toen de
top bereikten, waren Sir Edmund Hillary,
een Nieuwzeelander en de S.jerpa Tensing
Norkay.
pp 23 mei bereikten twee man van de
Zwitserse ploeg, Ernst Schmied en Jurg
Marmet, de top, en de volgende dag deden
Adolf Reist en Hans van Gunten hetzelfde.
De Everest is ongeveer 8800 meter hoog.
Op 18 mei bereikten Ernst Reiss en Frit.z
Luchsinger van dezelfde expeditie de top
van de in de nabijheid van de Everest ge
legen Lhotse. Deze berg is ongeveer 8500
meter hoog.
De expeditie staat onder leiding van dr.
Albert Eggler, een 43-jarige advocaat uit
Bern.
De dubbele overwinning op de Everest be
tekent het einde van een campagne die een
generatie lang heeft geduurd. De Zwitserse
bergbeklimmers-trots eiste dat Zwitsers de
Everest het eerst zouden beklimmen, maar
het jaar voor Sir Edmund slaagde, mis
lukte een Zwitserse expeditie.
De Zwitserse legatie geeft de volgende na
men van de Zwitsers: Schmidt, Z. Marmet,
Adolf Reist en H. Rudeej, die allen aan de
top ziin geweest. Reist en Rudeej keerden
de volgende dag terug voor de eerste dub
bele overwinning van de Everest.
De Lhotse-piek (ruim 8300 m.l werd ook
moeilijk te beklimmen geacht. Het is aan een
kant jammer dat deze overwinning floor ae
dubbele zege over de Everest wordt over
schaduwd. Volgens de Zwitserse legatie
werd de Lhotse bedwongen door Adolf Reist
en F. Luchsinger.
Uit het bericht van de expeditie dat alle
leden „trots en gelukkig" zijn. maakt men op
dat de overwinningen geen slachtoffers heB»
ben geëist. Vol spanning ziet men uit naar
verdere berichten van de expeditie.
Naar aanleiding van de berichten, vol
gens welke mr. G. ter Laan een klacht
namens de heer Slui zou hebben ingediend
tegen mr. Schokking en dit gedaan zou
hebben „na overleg met de procureur-
generaal bij de Hoge Raad", die in deze
zou zijn opgetreden als gemachtigde van
de minister van Justitie, deelt genoemde
procureur-generaal ons het volgende mede:
De minister heeft mr. Ter Laan naar de
procureur-generaal verwezen in verband
met het verzoek van mr. Ter Laan om in
zage van stukken. Mr. Ter Laan heeft
tegenover de procureur-generaal mede
deling "gedaan vari zijn voornemen een
klacht namens de heer Slui in te dienen,
maar heeft, zoals begrijpelijk is, het oor
deel van de procureur-generaal over de
wenselijkheid daarvan niet gevraagd. De
procureur-generaal heeft uiteraard zulk
een oordeel ook niet gegeven.
De regen kwam en spoelde onmiddellijk
grote hoeveelheden zorg van de gezichten
van de bloembollenkwekers. Er waren
namelijk al partijen tulpen, die begonnen
te verdorren. Trouwens niet alleen de bol
len hadden water nodig, alle landbouwge
wassen konden wel een beetje gebruiken.
Voor de stadsmensen is dat dan de enige
troost.
Men had reeds bijzonder ernstig ge
keken in bollenkringen. Eerst die strenge
winter, waar de gewassen op de wat
minder goede tuinen toch iets van hebben
meegekregen. Daarna kwam het koude
voorjaar, dat een normale bloei tegen hield
en na die bloei weer de droogte. De tulpen
beginnen pas na de bloei te groeien en
daarvoor hebben ze water nodig. Op beste
gronden is dat altijd wel in de grond aan
wezig, maar op de minder goede gelukt dat
niet altijd. Men moet de natuur dus een
hand.ie gaan helpen door het opvoeren van
he(t waterpeil in de sloten, een soort van
omgekeerde drainage dus, die infiltratie
wordt genoemd.
In de klei-gebieden is de situatie altijd
iets erger. Zij die een veldsport beoefenen
weten dat de klei altijd droger of natter
is dan zandgrond. Op precies dezelfde klei
groeien ook bollen, zodat men zich de
narigheid wel kan voorstellen bij droog
weer.
Nu moet men bij alle verhalen over de
aanstaande oogst nooit vergeten, dat er
meestal iets overdreven wordt. Vaak wordt
het bewust gedaan, want als het weer een
beetje ongelukkig is dan zegt de kweker
al snel, dat het er niet best uitziet met de
oogst. De exporteur moet dan bevreesd zijn
en een centje meer geven voor de bollen
om ze maar te hebben. Precies andersom
is het bij goed weer.
Wel kijkt men dit jaar met zorg naar de
kalender, want er moet nog van alles met
de bollen gebeuren voordat ze in augustus
of september kunnen worden geleverd en
men heeft daarvoor voorlopig twee tot drie
weken minder de tijd dan verleden jaar.
Ze moeten nog groeien, wat al zeer belang
rijk is, dan gerooid, gedroogd, gepeld, ge
teld, verzonden en vervoerd. Voor alles is
een bepaalde tijd nodig.Men weet nu een
maal dat de eerste boten met bollen naar
Amerika en Zweden omstreeks half augus
tus weg moeten zijn. Zo willen de klanten
het, want anders raakt men de bollen niet
op tijd kwijt.
Hoewel de regen veel verlichting brengt
is men dus nog van zeer veel factoren af
hankelijk. Dit is o.a. ook een van de oor
zaken dat de binnenlandse handel op het
ogenblik vrij stil is. De exporteurs kopen
niet graag en de kwekers vinden de prijzen
niet zo aanlokkelijk. Het schijnt dat de
verkoop in het buitenland niet zo vlot ver
loopt. De broeiers hebben nogal met moei
lijkheden te kampen gehad en dan zijn zij
meestal iets voorzichtiger met het bestellen.
Wat de bollenkwekers betreft mag de
warmte nu wel weer een poosje elders
blijven. De bollen groeien bij dit weer het
beste en misschien halen ze nog wat van
de achterstand in. De kwekers zouden zich
er wel iets geruster bij voelen.
Het staat thans vast dat Wim Kan, Cor-
ry Vonk, Cilly Wang en (de pianist) Wim
de Vries op 11 januari 1957 per „Bloem
fontein" naar Zuid-Afrika vertrekken voor
de toernee, die „het comité van Neder
landse verenigingen in de Unie van Zuid-
Afrika" voor dit ensemble heeft georgani
seerd. De thuisreis begint in Maart.
Ja, Abdoel stond verbaasdHij kwam in een hol, en daar zat warempel een man,
die opkeek, toen Abdoel binnenstapte. Dat was een koopman, die per ongeluk ook
in die put terecht gekomen was. En, zoals hij vertelde, hij had er niet uit kunnen
komen.
„Ik zit al meer dan een week hier", zei hij. „En ik wachtte, tot er iemand zou komen,
die me vond. Gelukkig had ik genoeg eten en drinken bij me Maar hoe komen
we uit die diepe put?" 22-23
DJAKARTA (ANP) De grandioze ont
vangst, welke president Sukarno van Indo
nesië in de Verenigde Staten is bereid,
heeft grote indruk gemaakt in Djakarta,
zowel in regeringskringen als bjj het kran
tenlezend publiek, dat op uitvoerige wijze
op de hoogte wordt gehouden van het ver
loop van het presidentiële bezoek. In poli
tieke kringen ziet men in de luisterrijke
ontvangst niet alleen een bewys, dat de
De sopraan Erna Spoorenberg, die maan
dagavond een recital als onderdeel van de
„Kunstmaand Amsterdam" in de Bachzaal
gaf met medewerking van de pianist Géza
Frid, had haar programma samengesteld
conform het plan dat de organisators van
het festival dit jaar als norm namen, dat
is te zeggen dat Mozart zijn aandeel zou
krijgen en dat er werk van een Nederlands
componist op zou voorkomen. En zo ge
beurde het dan dat we, behalve Mous-
sorgsky's „Kinderkamer" (in het Duits ge
zongen) en vijf door Zoltan Kodaly be
werkte Hongaarse volksliederen, een acht
tal liederen van Mozart en drie Romances
op teksten van Heine, gecomponeerd door
Géza Frid, te horen kregen.
De keuze was niet gevallen op de beste
liederen van Mozart, zodat deze reeks
hoofdzakelijk bestond uit curiositeiten
zonder meer: kruimels van een rijke tafel.
Alleen twee nummers op Italiaanse tekst,
die meer aria dan lied zijn' (een ervan
werd als „Einlage" voor Suzanne in „De
Bruiloft van Figaro" gecomponeerd) ver
heffen zich boven de rest. Het was met dat
al toch een interessante bijdrage om de
minder bekende Mozart in het licht te
stellen.
De drie liederen op tekst van Heine (eer
balladen dan romances) behoren tot de
gruwelromantiek, die wellicht voor de bal-
ladencomponist Löwe te sterk uitviel, al
pastte deze verhalende poëzie overigens
uitstekend in het raam van zijn genre. Géza
Frid heeft gemeend deze sterke verhalen
nog wel te kunnen gebruiken en deed der
halve wat Löwe naliet. En hij deed het bij
na zoals Löwe het gedaan zou kunnen
hebben, wel wat geraffineerder en gru
welijker (hoe kon het anders bij zulke
angstwekkende dingen!) maar overigens
zodanig dat ze met succes naast de fameuze
„Archibald Douglas" van de befaamde
balladecomponist gehoord mogen worden.
Ik heb alleen van de moderne componist
Frid deze vlucht in de allerergste roman
tiek van Heine niet begrepen. Reactie op
de experimentele poëzie van onze dagen?
De meesterlijke liederenreeks van Mous-
sorgsky treft en boeit steeds door de poëzie
van het realisme. Men prakkiseert hierbij
niet over romantiek, klassiek of modern:
men ervaart het „echte" dat van alle tijden
is en dus niet.verouderen kan. Dezelfde on
verwoestbare kracht schuilt ook in de Hon
gaarse volksliederen, die Kodaly buitenge
woon geestig, knap en karakteristiek be
werkte en tot levensechte typeringen
maakte.
De capaciteiten, die wij in Erna Spoo
renberg vaak bewonderd hebben, kwamen
in de vertolking van dit programma slechts
sporadisch tot gelding. Voor het bel canto
het zingen om het zingen, dat haar het
naast ligt was de liederenreeks, behou
dens even in een paar stukjes van Mozart,
niet bijster geschikt. Het ging dus om de
voordracht en het dient gezegd te worden,
dat zij deze met veel intelligentie en smaak
wist aan te brengen. Maar de stuwing van
haar temperament bleek daarbij doorgaans
sterker dan haar lichte stem verwerken
kon, met het gevolg dat deze, geforceerd,
haar charme en karakter verloor en flak
kerend onschoon ging klinken. Het zij
echter toegegeven, dat de akoestiek van
de Bachzaal weinig bevorderlijk is om als
doelmatig verlengstuk van het zangorgaan
mee te werken, wat allicht aanleiding kan
geven tot forceren van de stem, met de
gevolgen van dien.
Dit alles neemt niet weg dat haar in
terpretatiekunst ons vaak ten zeerste ge
boeid heeft, zulks vooral in de Hongaarse
volksliederen. Het kinderlijke in de cyclus
van Moussorgsky kwam ons echter te ge
maakt voor. Géza Frid evenwel was deze
avond buitengewoon op dreef en waar
achtig niet alleen in zijn eigen werk, maar
frappant ook in Moussorgsky's „Kinder
kamer" en in de raak beeldende begelei
dingen van Kodaly.
Er was voor deze avond zeer veel be
langstelling. JOS. DE KLERK
ADVERTENTIE
Verenigde Staten een nieuwe koers willen
varen ten opzichte van de jonge Aziatische
landen, die een neutrale houding aannemen
in de strijd tussen 't Westen en de commu
nistische yvereld een nieuwe koers waar
van men niets dan goeds voor Indonesië
verwacht maar ook een bewijs van ver
trouwen in de eerste verkozen Indonesische
regering, het coalitie-kabinet van mr. Ali
Sastroamidjojo. Men acht dit laatste vooral
ook van belang omdat de eerste regerings
daad van betekenis van de nieuwe regering
de verbreking van alle ter Ronde Tafel
conferentie gesloten overeenkomsten is ge
weest.
Algemeen is men ervan overtuigd, dat
de wijze waarop Sukarno de Amerikaanse
autoriteiten, de Amerikaanse pers en voor
al ook het Amerikaanse publiek is tege
moet getreden, in belangrijke mate heeft
bijgedragen tot het succes van zijn bezoek.
De in het Engels verschijnende „Indonesian
Observer", die de publiciteitswaarde van
het presidentiële bezoek voor Indonesië op
tien miljoen dollars stelt, noemde het
staatshoofd „een uitnemend public relations
man". Het links-onafhankelijke dagblad
„Republik" heeft evenwel de vraag gesteld,
waarom de president met een gezelschap
van 34 personen reist, twintig meer dan de
Amerikaanse regering had uitgenodigd.
De reis- en verblijfkosten van deze twin
tig leden van het gezelschap, die voor reke
ning komen van de Indonesische regering,
schatte het blad op zeven miljoen rupiah.
Het onafhankelijke „Indonesia Raya" heeft
gewaarschuwd tegen overschatting van de
betekenis der loftuitingen, welke thans in
de Verenigde Staten aan Indonesië worden
toegezwaaid. „De „Amerikaanse" uitlatin
gen van de president wijken dan ook wel
zeer af van de verklaringen, die hij in Indo
nesië aflegde, toen hij met de communisten
koketteerde", aldus het blad. „Wij moeten
vooral nu niet ineens broodronken worden
en denken, dat het inderdaad zo goed gaat
met Indonesië. De hooggestemde lofprij
zingen van Amerikaanse zijde zijn immers
niet anders dan uitingen van hoffelijkheid.
Bovendien vormt deze luisterrijke ont
vangst van Sukarno een onderdeel van de
verkiezingscampagne in de Verenigde Sta
ten", meent Indonesia Raya, dat anderzijds
toegeeft, dat het bezoek „het prestige van
Indonesië in de ogen van de wereld ten
goede kan komen, vooral na de Neder
landse campagne om ons land te bekladden
naar aanleiding van de zaak-Jungschlager".
Vernedering
Veel ophef wordt in een deel der Indo
nesische pers gemaakt van een bericht, dat
de zes journalisten, die de president op zijn
reis door de Verenigde Staten vergezellen,
een verklaring hebben moeten onderteke
nen, dat zij zich zouden onthouden van
contacten met communisten, voorvechters
van de zaak der negers in de Verenigde
Staten en van omgang met blanke vrou
wen. Zij zouden deze verklaring hebben
moeten tekenen een dag voor hun vertrek,
toen zij op de Amerikaanse ambassade hun
visa kwamen halen. Bovendien werden bij
die gelegenheid vingerafdrukken van alle
tien vingers genomen. Het bericht werd
ontkend door een Amerikaanse ambassade
functionaris, die zijn naam niet bekend
wilde maken. Maar intussen heeft de. SPS,
een van de twee Indonesische organisaties
van dagblad-directeuren, een verklaring
uitgegeven, waarin geprotesteerd werd
tegen de behandeling, welke de zes jour
nalisten hadden ondervonden. Zij werd een
vernedering voor de betrokken journalisten
en de Indonesische staat en in strijd met
de persvrijheid genoemd.
Sukarno heeft maandag in gezelschap
van zijn twaalfjarige zoon Guntur en leden
van zijn gevolg een bezoek gebracht aan
de drie belangrijkste autofabrieken van
de Verenigde Staten, zo meldt UP.
Sukarno zal van 27 tot 29 juni een
staatsbezoek aan Zwitserland brengen.
In een communiqué van het ministerie
van Buitenlandse Zaken in Belgrado, dat
maandagavond is uitgegeven, wordt ge
zegd, dat Sukarno de uitnodiging van
maarschalk Tito, om in september van dit
jaar Joegoslavië te bezoeken, heeft aan
vaard.
De minister van Justitie heeft meege
deeld, dat geen wetsontwerp in voorberei
ding of in overweging is om bepaalde
categorieën politieke delinquenten het Ne
derlanderschap en dus ook het kiesrecht
terug te geven.
De minister heeft dit gezegd in zijn ant
woord aan het Tweede Kamerlid mr. Van
der Goes van Naters, die vragen had ge
steld over een desbetreffende uitlating van
de voorzitter van de KVP op een verkie
zingsvergadering in Amsterdam.
ADVERTENTIE
van rheumatiek, spit, ischias hoofd- en
zenuwpijnen worden snel en afdoende ver
dreven door Togal. Er is geen beter middel
tegen dan Togal. Togal baat waar andere
middelen falen. Togal zuivert de nieren en
is onschadelijk voor hart en maag. Bij apoth.
en drog. f 0.95, f 2.40 en f 8.88.
32)
Elton's stem had een bijna verontschul
digende klank. Het was alsof hij wilde
zeggen: „Ik voel er zelf evenmin voor als
jullie, Maar als meneer Lavender zo iets
vraagt, dan gebeurt het zelfs als het een
kwestie is van strohalmen...."
„Hier is ons dossier inzake Lovejoy",
zei Zimmerman, terwijl hij het naa r de
andere politieman toeschoof. „Kijk het
rustig door. We zijn graag bereid u een
afschrift te geven van welke stukken u
wilt. Calaham kan u, waar nodig, nog
nadere gegevens verstrekken. Wij zijn tot
de conclusie gekomen, dat het een ongeval
was, en lieten de zaak verder aan'hem
over."
Elton vroeg: „Werd er geen lijkschou
wing gehouden?"
„Neen, noch de lijkschouwer noch de
dokter vonden dat nodig. Ik legde me daar
bij neer. Het was een overduidelijke zaak.
Lovejoy was dronken. Hij viel uit een raam
op de tweede etage en brak zijn nek op een
harde stenen stoep".
„Juist", antwoordde Elton op nietszeg
gende toon. Hij bekeek de foto van het
openstaande raam. „Waren er geen sporen,
dat Lovejoy de gordijnen vastgreep of iets
dergelijks?"
„Nee", zei Zimmerman op abrupte toon.
De andere politieman keek hem vol eer
bied aan. „Gelooft u niet, dat dat merk
waardig is?"
„Inderdaad. Maar als u de volgende foto
'bekijkt en ziet, hoe het bed er uitzag.
Elton bekeek de volgende foto.
„Hij was stomdronken", zei Zimmerman.
.Hij viel met kleren en al op zijn bed neer.
En hij is in diezelfde toestand uit het raam
gevallen, des nachts zo ongeveer tussen 3 en
4 uur".
„Toch zou men verwachten, dat hij een
poging deed om zichzelf nog te redden",
merkte Elton op. Zijn toon was nog steeds
zeer eerbiedig, maar ondanks Zimmerman's
antwoord; „Daar was hij te dronken voor",
bleef hij in het dossier kijken.
Na enkele ogenblikken zei Elton: „Van
het verleden van die meneer Lovejoy
schijnt niemand iets te weten".
„We lieten zijn foto opnemen in het
maandelijks Bulletin van het Centraal Bu
reau", antwoordde Birdsall, „in de speciale
rubriek voor dergelijke onbekende doden".
„Juist", zei Elton.
Dennis peinsde: „Hij gelooft evenmin als
ik, dat Lovejoy Robert Lavender was, maar
hij is alleen van mening, dat we deze zaak
erg nonchalant hebben behandeld. En hele
maal ongelijk heeft hij niet. De man zal
stellig zijn woede op mij koelen zodra hij
vertrokken is, maar het kan me niet sche
len. Het is de moeite waard om die bazige
Zimmerman eens in verlegenheid te zien.
Zowel hij als Birdsall vonden die arme
Lovejoy een waardeloze figuur, waarover
ze zich niet druk behoefden te maken.
Maar nu krijgt plotseling een belangrijk
man als Lavender hier iets mee te maken
en een andere politiefunctionaris steekt er
zijn neus in, die het niet helemaal eens kan
zijn met de gang van zaken.
Rechercheur Elton sprak thans over de
vingerafdrukken en bevestigde hetgeen
Hanrahan de vorige week had verklaard,
nl. dat er twijfel mogelijk was ten aanzien
van die van Robert Lavender.
De uitdrukking van Zimmerman's ge
zicht was nietszggend, terwijl hij nog en
kele andere vragen beantwoordde. Ten
slotte zei hij: „Ik heb heel wat meegemaakt
in mijn loopbaan bij de politie. Maar het
is bepaald een nieuwe sensatie voor mij,
dat zo'n oude vrijster met haar kletspraat
jes zowel mijn bureau als iemand als u,
collega Elton, voor niets tot zoveel soesah
kan brengen".
Elton glimlachte. „Zo erg is het niet, sir.
Niemand van ons is van mening, dat Love
joy werkelijk Robert Lavender was. Maar
er zijn aan deze zaak enkele punten, die.
Toen Elton tenslotte het bureau verliet,
nam hij een volledige beschrijving van de
overledene mee, benevens een afschrift van
het rapport van de medische deskundige,
en foto's van het lijk, de kamer en de om
geving.
Kate kwam dit keer thuis, toen Dennis
zich in Drumstreet meldde voor een onder
houd met Aggie. Het gesprek had weder
om in de keuken plaats. Hij wist niet goed,
wie van de beide zusters het moeilijkst was
aan te pakken. Op Aggie, met haar vrien
delijke onschuld en milde levensbeschou
wing, kreeg hij geen vat. Ogenschijnlijk
was ze het op een gegeven moment geheel
en al met hem eens en leek het alsof ze
haar eigen mening had opgegeven, maar
nauwelijks had hij haar de rug toegedraaid,
of daar ging ze toch weer haar eigen weg.
Kate was heel anders. Ze miste het kwik
zilverachtige van Aggie. Ze was stug; ze
was de rots, waarop deze kleine gemeen
schap bouwde. Ze had een zekere intelli
gentie, maar zat vol vooroordelen. Alles bij
elkaar waren de gezusters Scanion in zijn
ogen een moeilijk stel, en naarmate zijn
genegenheid voor hun nichtje Teresa groei
de, werd het steeds belangrijker voor hem
om op goede voet met hen te zijn. Zijn
Noord-Ierse afkomst was een punt in zijn
nadeel, evenals zijn beroep. En daar zat
hij dan met al zijn niet-gewenste kwali
teiten tegenover dit geduchte zusterpaar,
om aan Aggie Zimmerman's instructies
over te brengen, dat ze zich niet meer met
de zaak-Lovejoy mocht bemoeien.
Hij wist niet goed, hoe hij moest begin
nen. Aggie zorgde voor enig uitstel door
hem te vragen: „Weet u iets van elektrici
teit, meneer Callaham?"
„Een beetje, hoezo?"
„Ik wilde gaan strijken, maar het strijk
ijzer wordt niet warm".
„Laat u het mij maar eens zien"', zei
Dennis.
Aggie gaf hem het strijkijzer en na en
kele ogenblikken had hij het euvel gevon
den. Met een scherp mesje repareerde hij
het op handige wijze. „Zimmerman moest
me zo bezig zien", peinsde Dennis met iets
van spot. Aggie was hem zeer erkentelijk
en Kate liet haar gereserveerde houding
enigszins varen en zei, dat het erg vriende
lijk van hem was. „U kwam echter niet
hier om ons strijkijzer te repareren, me
neer Callaham!" voegde ze eraan toe. „U
wilde mijn zuster spreken, nietwaar?"
„Ja, inderdaad!"
Dennis kwam tot de ontdekking, dat hij
twéé tegenstandsters had. Hij was ervan
overtuigd geweest, dat Kate hem zou hel
pen om Aggie van haar dwaasheid af te
brengen, maar sinds Aggie's bezoek aan
meneer Lavender stond Kate aan haar
zijde.
Aggie zelf, die nog steeds vol was van
haar glorieus bezoek aan de oude heer La-
vender, liet zich helemaal niet van haar
stuk brengen.
„Ik wou dat u meneer Lavender kon ont
moeten", zei ze tegen Dennis. „U kunt zich
geen aardiger oude heer voorstellen. U had
ons samen moeten zien praten. We konden
het uitstekend met elkaar vinden. Zegt u
mij eens, juffrouw Scanion, zei hij, wat
denkt u eigenlijk van deze hele zaak?"
„U moet niet denken, dat enkel en alleen
omdat meneer Lavender...." begon Den
nis.
Maar Aggie onderbrak hem. „Zijn huis
is een droom", zei ze vol vervoering.
„Ik vergat je nog te zeggen, Kate, dat
hij net zo'n soort mahonie buffet heeft als
wij vroeger thuis hadden. Maar natuurlijk
stond er bij hem prachtig antiek porce-
lein op. Dat hadden wij niet.
„Dat buffet thuis was van eikenhout",
zei Kate.
„Ja, maar het leek toch erg veel op
dat van meneer Lavender", hield Aggie
vol, die, om Dennis er ook in te betrekken,
een uitvoerige beschrijving gaf van dit
meubelstuk in haar ouderlijk huis.
Dennis zei tenslotte zo tactvol mogelijk:
„Om op de zaak, waar ik voor kwam, terug
te komen, juffrouw Scanion
Aggie keek hem met een ontwapenende
glimlach aan. .„Waarom verknoeit u toch
uw tijd aan mij?" vroeg ze. „U kunt beter
naar de moordenaar zoeken! U weet, hoe
hij eruit moet zien. Een man met zware
wenkbrauwen en met een zekere uiterlijke
gelijkenis met meneer Lovejoy. O. en
dan is er nog wat: hij moet met zijn been
trekken, waardoor hij een ietwat manke
manier van lopen heeft! Daar ben ik ook
bij meneer Lavender achter gekomen".
(Wordt vervolgd).
