Nieuwbakken zeehavens in het
Noordamerikaanse vasteland
Toekomstbeeld van Antwerpen:
moderne wijken en ringwegen
Problemen
Nieuwe waterweg van 3500
kilometer lengte
Kort en bondig I
Nu al meer tonnage dan Panama en Suez samen
Stedelijke begroting ontoereikend om
noodzakelijke werken uit te voeren
op de honderd velden^)
Joods eerherstel
voor Spinoza
Aanmeldingsformulier
DONDERDAG 14 JUNI 1956
17
Portret door Kees Verwey
in Frans Halsmuseum
Verval: 180 meter
Tonnage: 10 miljoen
Washington: concurrentie
Burgerlijke Stand
Castrieum
(Onze wekelijkse damrubriek onder leiding van B. Dukel)
MONTREAL
(Van onze correspondent in Canada)
MONTREAL De St. Lawrence-waterweg, waarover honderd jaar lang is ge
praat en gedacht, wordt werkelijkheid. Langs en in de rivier, stroomopwaarts
van Montreal tot aan de Grote Meren, zijn karweien in uitvoering, die een
Nederlands hart goed doen. Er is bedrijvigheid met kranen, sleepboten en bag
germolens, het ruikt er naar verse klei en water: het is een vaderlands tafreel.
Men zegt hier dat dit een van de grootste bouwobjecten is van onze tijd. In dit
geval is dat niet veel overdreven. Het- is een onderneming die tot
de verbeelding spreekt en die van continentale omvang is. Over twee jaar zullen
zeeschepen met een diepgang van acht meter de St. Lawrence opvaren to*
Toronto, Buffalo en Cleveland, en later ook naar Chicago en Detroit. Zeehavens
midden in een continent: 3500 kilometer lang wordt de zeeweg uiteindelijk, van
de Oceaan het binnenland in.
De gemeente Haarlem heeft ter plaatsing
in de moderne afdeling van het Frans
Halsmuseum een portret door Kees Ver
wey, voorstellende de moeder van de
schilder, aangekocht. Ter completering van
de zilverzameling worden verworven: een
zilveren mosterdpot (Haarlems werk anno
1714) en een zilveren kandij bakje (idem
1734).
Het is niet zo, dat in 1958 voor het eerst
een zeeschip de grote meren kan bereiken.
In 1825 al werd het Erie-kanaal gegraven,
en in 1850 de St. Lawrence- en Weiland
kanalen, die doorvaart verleenden aan
schepen van nog geen drie meter diepgang.
Men heeft de sluizen en kanalen voort
durend verbeterd en uitgediept, maar tus
sen Montreal en het Ontario-meer haalt de
diepgang toch niet veel meer dan vier
meter. Dat was te gering. Canada drong
aan op de bouw van de zeeweg. Het duurde
echter tot 1954 ^voordat de Verenigde Sta
ten erin toestemden het grote werk ge
zamenlijk uit te voeren. Daar is men nu
mee bezig.
Het wordt een karwei dat een kleine
miljard dollar zal kosten, althans volgens
voorlopige schattingen. Het bestaat eigen-
lijk uit twee werken: de waterweg en de
hydro-elektrische krachtinstallaties. Van
de meren tot Atlantische Oceaan heeft de
St. Lawrence een verval van 180 meter.
De Niagara-watervallen zijn ieder bekend,
maar wat niet iedereen weet, is dat de
schepen die van het Erie- naar het Onta
rio-meer varen, een zelfde hoogte moeten
dalen door het sluizen-stelsel van het Wel
land-kanaal, dat een hoogteverschil van
bijna honderd meter verwerkt. Om zoveel
mogelijk gebruik te maken van de kracht
in dat verval, zijn er in de loop der jaren
tal van centrales gebouwd. Er komen er nu
weer een paar bij die 2.200.000 paarde-
kracht zullen leveren voor de industrie in
Canada en de Verenigde Staten. Deze
bouwwerken kosten 600 miljoen dollar. De
rest komt o-p rekening van de eigenlijke
waterweg.
De omvang van het werk de afstan
den alleen al zijn bijzonder groot boe
zemt zelfs de Noordamerikaan ontzag in.
Het is het oude thema: de nietige mens die
worstelt met de natuur.èn wint. Het
is het gevecht met het water, dat de Neder
lander befaamd heeft gemaakt. De Canadees
en de Amerikaan zijn hier met iets derge
lijks bezig en ze zijn er trots op. In de
laatste weken hebben radio en televisie
laten horen en zien wat er gaande is langs
die paar duizend kilometer rivier.
De industriëlen en handelaars kijken
gespannen naar de vorderingen van
de onderneming. De St. Lawrence-water
weg loopt dwars door het hart van indus
trieel Noord-Amerika. Langs zijn oevers
woont zestig percent van Canada's bevol
king in Ontario en Quebec in de acht
aangrenzende staten, 35 percent van de
Amerikanen. In die provincies bevindt
zich tachtig percent van de Canadese ver
werkende industrie en in die staten even
eens een aanzienlijk percentage van de
Amerikaanse.
Al die bedrijvigheid heeft gezorgd voor
een druk scheepvaartverkeer op de Meren
f n de rivier. Tien miljoen ton gaat er jaar
lijks door de kanalen. Door de sluizen bij
Sault Ste Marie passeert jaarlijks meer
tonnage dan door de Suez- en Panama
kanalen samen. Die tien miljoen ton zullen
na voltooiing van de waterweg, toenemen
tot 30 a 35 miljoen ton. Vijfentachtig per
cent daarvan zal waarschijnlijk binnen
lands vervoer zijn en bestaan uit versche
pingen van graan, ertsen, kolen, p"t"oleum
en dergclijken. De rest is verkeer m-* over
zee. voornamelijk Eurona en het Middel
landse Zeegebied. De Europese landen heb
ben door hun ligging de grootste voordelen
van de waterweg. Deze route is voer de
meeste havens aan de grote meren korter
dan die met de trein naar de oostkust van
het continent en dan verder per schip.
De pioniers van de vaart op de Grote
Meren waren de Noren. De Fjell Line be
gon in 1935 met geregelde diensten. In 1937
volgde de Oranje lijn uit Rotterdam. De
grote vlucht kwam echter na de oorlog. In
1954 omvatte het transport van en naa*-
overzee 780.000 ton. Het werd uitgevoerd
door veertien maatschappijen, met tezanvm
120 schepen. Het aantal maatschapnüen,
dat diensten onderhoudt via de St. Law
rence, verdubbelde tussen 1952 en 1954 en
toen was men nog niet eens aan de uit
dieping van de waterweg begonnen. Geen
binnenland
Luisteraars en kijkers. Het aantal aan
gegeven radio-ontvangtoestellen in Neder
land bedroeg per 1 juni 1956: 2.164.886 tegen
2.153.658 per 1 mei 1956. Op 1 juni 1956 wa
ren er 532.504 aangeslotenen op het draad-
omroepnet tegen 532.074 op 1 mei 1956. Het
aantal geregistreerde televisieontvangers
steeg van 55.364 op 1 mei tot 59.856 op 1 juni
'956.
Mozart. In samenwerking met de dienst
voor schone kunsten der gemeente 's-Gra-
venhage wordt in een der bovenzalen van
het Concertgebouw" in Amsterdam geduren
de het Holland Festival 1956 een Mozart-
tentoonstelling gehouden.
Motor tegen boom. Een 42-jarige be-
drijfschef van een ijzergieterij te Asten is
te Someren met zijn motor in een bocht tegen
een boom gereden. Hij is kort na het ongeluk
overleden.
wonder dat men grote verwachtingen heeft
van de ontwikkeling van de vaart op de
Grote Meren. Voorzichtige schattingen
zeggen dat het vervoersvolume in de eerste
jaren na de gereedkoming van de water
weg zal verdriedubbelen. Er zijn weinig
mensen, die hier aan twijfelen.
Ook de Amerikanen zien het groeiende
belang van de waterweg in. Onlangs is de
St. Lawrence tot essentiële scheepvaart
route voor de Verenigde Staten verklaard,
hetgeen betekent dat maatschappijen die er
belangstelling voor hebben, subsidie kun
nen krijgen om te kunnen concurreren met
Europese landen. De Isbrandtsen en United
States Lines hebben te kennen gegeven dat
ze geïnteresseerd zijn. De Nederlanders en
Noren maken er zich weinig zorgen over.
„Tenslotte," zei de heer F. Zwarts van
de Oranje lijn, in Montreal, „hebben wij
de havens aan de Grote Meren tot zee
havens gemaakt. Wij hebben in Canada en
HURON
DETROIT
MILWAUKEE
NIAGARA FALLS
CHICAGO
de Verenigde Staten een uitstekende naam
en een bijzonder goede staat van dienst.
Wij zien alleen maar vooruitgang."
De Oranje lijn had na de oorlog twee
schepen over. Ze heeft er nu dertien in de
vaart, plus drie van de Niagara Line, een
dochterbedrijf, dat op de Middellandse Zee
vaart, en dan nog enkele in bestelling.
Onlangs heeft zij een belangengemeenschap
aangegaan met de Fjell Line die nu elf
schepen heeft varen, waardoor beide maat
schappijen een betere verzorging kunnen
geven. Ze bieden bijvoorbeeld elke drie
tot vier dagen een afvaart uit Chicago.
Canada ziet de toekomst eveneens met
vertrouwen tegemoet. De St. Lawrence en
dc Grote Meren, zo zegt men, worden de
Ruhr van Noord-Amerika. De industrie en
de uitbreiding ervan in het oevergebied
maken het zeker mogelijk. Nederland kan
er trots op zijn dat er onder de eersten,
die de mogelijkheden van dit Ruhr-gebied
van de nieuwe wereld hebben gezien,
Nederlanders zijn geweest.
CLEVELAND
GEBOREN: 7 juni: Ingrid Margaretha Ma
ria, d. van J. H. J. Amende en Th. A. Ouwer-
ling, Juliana van Stolbergstraat 8.
ONDERTROUWD: 8 juni: Th. J. Pepping
en E. M. Admiraal; 12 juni: A. W. Schoe-
huijs, wonende te Heemskerk en T. Versluijs,
Duinenbosch 3; P. A. Wondergem, wonende
te Amsterdam en G. E. Bastiaan, Duinen
bosch 22.
GEHUWD: 11 juni: C. H. Kolenbrander,
wonende te Heemstede en A. A. Ammeraal,
wonende te Castrieum; 12 juni: J. Dekker
en J. S. Slager, beiden wonende te Castri
eum.
OVERLEDEN: 7 juni: Catharina Beentjes,
55 jaar, gehuwd met P. Zoontjes, wonende
te Castrieum.
De Brusselaars, die vaak
niet mals zijn in hun oor
deel over Antwerpen,
erkennen binnenskamers
gaarne dat de Scheldestad
op velerlei gebied een be
langrijker centrum is dan
de hoofdstad. Sedert de
periode 1925-1930, toen zich
de grote Amerikaanse auto
mobielbedrijven Ford,
General Motors en Chrys
ler in het Noordelijk deel
van Antwerpen vestigden,
niet ver van de dokken der
havens, is het met de groei
va.n het industriële Ant
werpen crescendo gegaan.
Die groei heeft zich echter
te snel voltrokken en nu is
Antwerpen uit verkeers-
oogpunt, stedebouwkundig
en ook met het oog op de
uitbreiding van de haven
een te kleine stad gewor
den. Men moet nieuwe ge
bieden annexeren en de
haven moet dringend wor
den vergroot, omdat anders
de achterstand op Rotter
dam een nachtmerrie
voor de Antwerpenaren
wellicht nooit kan worden
ingehaald.
De Antwerpenaren wor
den wel eens ongeduldig en boos, als zij
bij de centrale besturen te Brussel wanbe
grip ontmoeten, want met de noodzakelijke
investeringen in de haven, de gebouwen en
de auto-snelwegen zijn miljarden francs
gemoeid. Wilde men alle Antwerpsee plan
nen ineens realiseren, dan zou de buiten
gewone dienst van twee of drie begrotingen
geheel voor Antwerpen gereserveerd moe
ten worden. Wat zouden Luik, Charleroi en
Gent daarop te zeggen hebben? Maar Ant
werpen is de op een na grootste stad van
België, aldus repliceren de Sinjoren, zij is
de hoofdstad van Vlaanderen.
De Antwerpse firma's moeten momen
teel hun tentoonstellingen of internationale
manifestaties in een verouderde stedelijke
feestzaal of in een of andere bioscoop hou
den. De automobielconcerns, scheepvaart
maatschappijen en elektrotechnische be
drijven zouden onmiddellijk een nuttig ge
bruik kunnen maken van het ontworpen
„economisch centrum", dat even buiten de
stad, op de weg naar Brussel, zal worden
gebouwd, wanneer Brussel tenminste de
kredieten geeft. Want zoals bij alle grote
Belgische steden klopt ook de begroting
van Antwerpen niet. Het jaarlijks tekort
bedraagt ruim dertig miljoen gulden.
Er is in Antwerpen ook geen enkele be
hoorlijke concertzaal. In het stadspark wil
men een „bevrijdingspaleis" bouwen, een
cultureel centrum voor concerten en ten
toonstellingen. Daar de stadsdiensten over
tientallen gebouwen in de stad verspreid
zijn, wil men ook een „administratief cen
trum" oprichten, waar onder meer politie
en brandweer van de stad zouden kunnen
worden geconcentreerd.
De wethouder voor Openbare Werken,
Albert Tijsmans, de hoofdarchitect F. Pee-
ters en de hoofdingenieur Cooreman heb
ben met hun assistenten de plannen uitge
werkt voor het aanleggen van een kleine
en een grote ringlaan, rondom de stad. Wie
van Nederland naar Brussel rijdt, zou niet
langer door het centrum van Antwerpen
hoeven rijden, maar op een comfortabele
ringlaan terecht komen. De haven zal wor
den verbonden met de autosnelweg Ant
werpenLuikRoergebied. En dat is de
eerste grote overwinning van de Antwer
penaren. Zij verwachten enorm veel van
die autoweg, die door het industrieel
groeiende Belgisch Limburg loopt over
Luik en die het Ruhrgebied op enkele uren
afstand van hun haven zal brengen. Ook
deze aanleg moet men in verband brengen
met de concurrentie van Rotterdam, maar
in even grote mate speelt hier de concur
rentie van Bremen en Hamburg een rol. Er
is een prachtige combinatie gevonden: de
(Van onze correspondent in Brussel)
Een maquette van het economisch centrum voor de stad Antwerpen.
oprichting van de nieuwe gebouwen, zoals
het twintig miljoen gulden-project van het
„economisch centrum", schept de mogelijk
heid om een geheel nieuwe wijk in het
leven te roepen en langs die wijk zou de
sterk verbrede en gemoderniseerde auto-
Het hoog-oprijzend administratief centrum
weg naar Brussel moeten lopen. Deze zou
dan worden verbonden met de autoweg
AntwerpenRuhr, waardoor de Schelde
stad binnen korte tijd zou beschikken over
een modern verkeersnet, zowel naar het
oosten als naar het zuiden.
Flatgebouwen
De particuliere woning
bouw is in Antwerpen geen
apart probleem. Met een
bewonderenswaardige logi
ca hebben de Antwerpse
autoriteiten en de bouw
maatschappijen ingezien,
dat Antwerpen de uit Oost-
Vlaanderen en Limburg af
komstige immigreirende ar
beidskrachten voor de in
dustrie, goede en gezonde
woningen diende te ver
schaffen. Men ging onmid
dellijk aan het werk, nadat
de eerste wonden, die door
de V-l en V-2 bommen wa
ren geslagen, geheeld wa
ren. Nabij de wijk Kiel is
een groep enorme flatge
bouwen verrezen, dié her
innert aan de moderne con
structies van Le Corbusier.
Ook aan de Noorderlaan, in
de omgeving van de Gene
ral Motors-fabrieken, zijn
dergelijke wijken in weini
ge jaren tot stand gekomen.
Maar op het wegenplan
wacht men. De aanbeste
dingen voor de autoweg
AntwerpenRuhr lopen
thans van stapel, maar om
het Antwerpse verkeers
probleem op te lossen, moe
ten ook de beide ringlanen
er komen. De grote lanen:
Italië-Lei, Frankrijk-Lei,
Britse- en Amerika-Leien
zijn samen vijf kilometer
lang. Zij zijn elk zestig me
ter breed, maar kunnen
thans het toenemend ver
keer niet meer verwerken.
Aan de kruispunten van
deze leien passeren op de
spitsuren niet minder dan
honderd voertuigen per mi
nuut.
Een der grootste inspanningen voor een speler is blinddammen. Zet voor zet moet
de blindspeler bord en stukken met wijzigingen in het spel, in het geheugen op
nemen en zijn aandacht mag geen moment verslappen. Vit propagandistisch oog
punt heeft het blinddammen op het publiek een grote invloed, omdat men zich
niet kan voorstellen een partij te dammen zonder bord voor zich. Praktisch nut
biedt het blindspel niet, daarvoor is de opoffering eigenlijk te groot. Was het
Springer, die in de twintiger jaren voor het eerst een partij dam blindspeelde,
later speelden bijna alle sterke Nederlandse meesters minstens één partij blind. In
de na-oorlogse jaren waren het Piet Roozenburg en Wim Huisman, die het na
lange training in Leiden klaar speelden, vijf en zelfs zes partijen tegelijk blind te
spelen. In Nederland waren de dammers met het blindspel vertrouwd geraakt doch
behalve in Frankrijk was het blinddammen in het buitenland niet bekend. Toen
Roozenburg dan ook in de meimaand 1956 in Genève voor de Zwitserse damspelers
twee partijen tegen twee sterke plaatselijke dammers tegelijk blindspeelde en
beide partijen won viel hem een ware ovatie ten deel. Dit applaus is door de blind
speler dan ook volkomen verdiend, omdat het steeds een unieke prestatie blijft
twee partijen tegelijk blind te spelen en dan ook nog te winnen.
legt. Op 5-10 of 3-9'^olgt 29-23. Maar wit
zag van 23-19 af door de volgende spelgang:
Het is voor de dammers wel eens aardig
om één der blindpartijen tegen E. Carron
(Genève) met wit en Roozenburg met zwart
na te spelen. Een der beste wapens om tegen
een sterke blindspeler succes te hebben is
het va-banque spel. En daarin is de Zwitser,
wat- het openingsspel betreft, uitstekend
geslaagd.
1. 33-29 19-23; 2. 35-50, 20-25; 3, 38-33 14-19;
4. 42-38 10-14; 5. 47-42 14-20; 6. 40-35 17-22;
7. 44-40 11-17. Nu speelde wit 49-44 en deze
zet ligt uit de lijn. 50-44 is wel goed, maar 49
is een te belangrijk basis stuk. Onzes in
ziens is het beste op te treden met 32-28,
23x32, 37x28.
8. 49-44 6-11; 9. 32-27. Ook met deze zet
maakt wit zich het onnodig moeilijk. Roo
zenburg als blindspeler bleef in het zadel
en strafte keurig de twee ongewone zwakke
zetten af.
9. - - 1-6; 10. 29-24 20x29; 11. 33x24 9-14; 12.
31-26 22x31; 13. 36x27 4-9; 14. 37-31 17-22;
15. 41-36 11-17; 16. 46-41 7-11.
Om deze stand „vast te houden" helpt 6-11
ook niet. Dan volgt 42-37 5-10 en wit heeft
met 48-42 het laatste tempo.
17. 39-33 2-7; 18. 33-29 14-20.
Het spel was juist in een boeiend stadium
toen de Zwitser als 19e zet 38-33 speelde,
waarna de IJm idenaar de partij in zijn
voordeel kon beslissen door 16-21 27x16
22-27 31x22 17x39 44x33 18-22 29x27 20x47 en
zwart won na enige onbelangrijke zetten.
In plaats van de 19e zet 38-33 hebben wij de
stelling eens onderzocht, doch het blijkt dat
zwart door tempi gebrek steeds gedwongen
is de stelling te verbreken, b.v. 44-39 9-14
4°-38 3-9 48-42 5-10 50-44 waarna zwart wel
met 17-21 moet vervolgen.
Daarna kan wit uit de opsluiting met
29-23 en zwart heeft iets betere stand uit
het openingsspel verkregen. Humoristisch
spelverloop.
Tegen twee Zwitsers, welke hun land ver-
vertegenwoordigden in het wereldkampioen
schap 1948, 1952 en bekendheid hebben in
Nederland, speelde Roozenburg vrije par
tijen. En het toeval wil dat in beide par
tijen Roozenburg winst kreeg op een humo
ristische wijze.
Tegen Forclaz had Roozenburg met zwart
reeds eerder in de partij stuk gewonnen. Op
een bepaald moment was de stelling:
-0OGO0O0O00OO0O0OOOOCXX3OOOOOO00O0OCX300O000OOOOOO00000O0C
De overwinnaar van Dagenais (1952)
speelde een verloren partij: 26-21. Roozen
burg vervolgde met 19-24 en dreigde met
2" Forclaz speelde 44-39 en verloor. Maar
geestig is de zet 45-40 die Roozenburg on
middellijk na afloop van het spel aangaf.
Dan mag zwart niet vervolgen met 24-30.
In de stelling zwart 6, 9, 12, 13, 16, 18, 23,
25 en 30.
Wit 21, 27, 31, 32, 34, 36, 40 en 44.
En nu is het zeldzaam, dat wit remise kan
maken door 21-17 en 32-28. Typisch, dat het
weer de zetten 21-17 of 32-28 zijn, welke de
meerslag naar 35 veroorzaken waarna 27-21
juist goed is.
E - tweede stand tegen Rostan is als volgt:
Zwart Rostan: 3, 5, 8, 12, 15, 16, 18, 22, 26
en 36.
Wit Roozenburg: 23, 24, 25, 29, 33, 37, 38,
42, 43 en 47.
Roozenburg aan zet overwoog 23-19 omdat
ook deze voortzetting zwart beperking op-
23-19. 22-27, 19-14, 8-13, 24-20, 15x24, 19x20,
26-31, 36-41,27-32 en 13-19 naar 47.
Om deze reden vervolgde 24-20, 15x24,
29x20, 18x29, 33x24, 8-13, 20-14, 22-27, 25-20?
En nu denkt zwart remise af te dwingen door
3-9, 14x3, 36-41, 3x32, 46-46. Maar geestig
wint wit door 32-10, 46x48 over 20 of 24, 10-4
en wint.
Uitslag mei wedstrijd
Voor het laatste probleem van de mei
wedstrijd hebben wij 14 dagen gegeven als
inzendtijd omdat het probleem verbazend
moeilijk was. Alleen de heer C. Kramer be
schikt over een goed geheugen en herinner
de zich, dat het probleem een fantasie com
positie was van H. Laros, en reeds eerder ge
plaatst op 19 april 1953 in de IJmuider Crt.,
zodat hij ons direct de oplossing deed toe
komen.
De stand van het vraagstuk was: zwart
3 dammen op 5, 26, 48, 10 stukken op: 2, 6, 8,
11. 14. 16, 19, 24, 30, 34.
Wit 16 stukken op: 10, 13, 17, 21, 22, 27,
28, 31, 33, 35, 37, 39, 41, 43, 45, 49.
Wit speelt en wint door: 13-9 (14x3); 22-18
(11x13); 21-17 (26x12); 28-22 (5x14); 37-32
(48-26)); 43-38 (34x43); 45-40 (12x45); 22-17
(26x12); 33x29 (45x33); 49x7 (2x11); 35x2.
Stand zwart 4 stukken op 6, 3, 11, 16.
Wit dam op 2 schijf op 32.
Zwart 11-17 op 3-9, 2-8, 9-14, 32-28, 14-20,
28-23, 20-25, 23-18, 11-17, 8x26, 25-30, 26-48,
30-35, 48-34 wint door damlopen naar ruit 4.
Dus na 11-17 speelt wit direct op 2-13 en
wit wint zonder veel moeilijkheden.
De eindstand van de oplosserswedstrijd is
als volgt: J. H. Bakhuys 5 pnt, A. Koster 4,
J. Guyt 3, G. Zuiderduyn 3, C. Kramer 3,
G. M. Ploeg 1.
Het Russisch damboek je werd gewonnen
door de heer J. H. Bakhuys. De tweede prijs
is voor de heer A. Koster, Zinneveldtlaan 26,
Santpoort.
Wij kunnen met genoegen terugzien op de
afgelopen winterwedstrijd. Dank aan de op
lossers, doch ook dank aan de problemisten,
die de composities beschikbaar stelden.
In september hopen wij weer te kunnen
aanvangen met de nieuwe probleemwedstrijd
voor het seizoen 1956-57.
Van de heer Scheyen uit Kerkrade kregen
wij een aantal zeer fraaie problemen. Een
compositie, welke gemaakt is door de heren
J. Groeneveld te Rotterdam en J. H. Scheyen
te Kerkrade is speciaal aan de twee win
naars van de meiwedstrijd opgedragen.
Zwart elf stukken op 1, 9, 12, 13, 14, 17,
19, 23, 26, 27, 36.
Wit elf stukken op 16, 20, 21, 28, 32, 33,
38, 41, 44, 45, 47. Wit speelt en wint.
Brieven
De heer G. Z. te Santpoort. Inderdaad is
dit juist!
De heer Koster. U kan een damboek bij de
heer J. W. van Dartelen, Koediefslaan 42,
Heemstede, bestellen ter waarde van f 3,00.
Hartelijk gefeliciteerd.
Oplossingen en correspondentie te zen
den naar het adres van de damredacteur
B. Dukel, Wijk aan Zeeërweg 125, IJmui-
den.
JERUZALEM (United Press) Het Is
raëlische schip „Tamar" neemt een zwaar,
plat blok van zwarte basalt uit het Meer
van Galilea mee naar Nederland, waar het
als opstaande grafsteen geplaatst zal wor
den op het graf van de grote Nederlandse
filosoof van joodse afkomst Benedictus
(Baruch) Spinoza.
Hoewel de Nederlands-Joodse gemeen
schap driehonderd jaar geleden de ban
vloek over Spinoza uitsprak, hebben vele
vooraanstaande Israëli's, waaronder presi
dent Ben Goerion, aangedrongen op zijn
eerherstel. Zij willen zijn nagedachtenis
eren tezamen met die van andere belang
rijke Joodse filosofen.
Het basaltblok zal een plaats krijgen in
de Oude Kerk in Den Haag, waar Spinoza
begraven ligt. De steen draagt het He
breeuwse opschrift: „Amcha" (Uw volk).
Ondergetekende:
Naam:
Straat:
Plaats: t
wenst zich met Ingang van
te abonneren op IJmuider Courant
k f 6.50 per kwartaal/ 0.50 per week
Handtekening:
Doorhalen wat niet verlangd wordt.
Zij die zich met ingang van 1 juli 1956 per kwartaal abonneren, ontvangen
de nummers tot en met 30 juni 1956 gratis. Dit geldt alleen voor nieuwe
kwartaalabonné's dus niet voor omzetting van week- in kwartaalabonnementen
