Agenda voor
Haarlem
Vijftig jaar geleden
„Mariken van Nieumeghen"
Bijna tweeduizend Utrechtse
reünisten bijeen in de Domstad
rHoe is het ontstaan?^
Dromen
Prinses Beatrix Schutsvrouwe
der Koninklijke Marechaussee
Een vrijheid
't Silver Stoepke
Utrecht twee dagen Persepolis
DINSDAG 3 JULI 1956
Zij zei, dat hij zei:
„IK HEB JE LIEF"
HOLLAND
FESTIVAL
Vragen over uitlating
van schout-bij-nacht
Onregelmatigheden bij
gasbedrijf in Schoorl
Jonge inbrekers in arrest
Amsterdamse arts raakte
verslaafd aan morfine
Locomotief door stootblok
gereden en ontspoord
Heemstedenaar, inschrijfjaar 1886, oudste reünist
HET NEUSJE
VAN DE ZALM
De inbraak in de kluis van
Velsens gemeente-ontvanger
Uit Haarlems Dagblad
van 3 juli 1906
Sommige gebeurtenissen van de laatste
tijd hebben illustratiemateriaal geleverd'
voor een goed begrip van de waarde der
persvrijheid, alsmede voor de algemene
stelling dat elke vrijheid zowel rechten als
plichten meebrengt. Zolang er vrijheden op
de wereld bestaan en op goede gronden
mogen wij hopen, dat er steeds meer zul
len komen zolang zal de mogelijkheid
tot misbruik daarvan openstaan, doch te
vens zal telkens weer het duidelijk bewijs
worden geleverd' dat slechts degenen die
die vrijheden genieten en hanteren, de
waardebepalers ervan zijn.
Persvrijheid binnen het kader van de
Wet en dus gebonden aan de wettelijke
normen van fatsoen en orde is een kost-
baar bezit, wanneer die wettelijke normen
overeenstemmen met de begrippen van
vrijheid die in een beschaafde rechtstaat
worden gehuldigd. Doch de kostbaarheid
van dit bezit wordt tevens bepaald door de
wijze, waarop er in ethisch en moreel op
zicht gebruik van word't gemaakt. De
wijze waarop buitenlandse bladen hun
fantastische en denigrerende publikaties
over ons Koninklijk Huis brachten, was
formeel blijkbaar niet in strijd met de in
deze landen geldende wet, doch wel dege
lijk met de normen die de fatsoenlijke
journalistiek pleegt te huldigen. Zij mis
bruikten de persvrijheid voor een wan
bedrijf, wat even verwerpelijk is als het
onderdrukken en beknotten dier vrijheid
zelf.
Een ander voorbeeld leverde de opstan
dige beweging der arbeiders in Poznan,
Toen de onlusten uitbraken, was de bui
tenlandse pers aangewezen op de medede
lingen van overhaast uit Polen terugge
keerde reizigers. Zij deed daarmee een ge
dwongen stap terug naar de beginjaren der
journalistiek, toen de communicatiemidde
len ontbraken en van enige georganiseerde
nieuwsvoorziening nog geen sprake was. In
oude jaargangen van bedaagde couranten
kan men nog verhalen aantreffen van „rei
zigers, die uit deze streken zijn terugge
keerd" en „verhalen, hoe de hier omschre
ven gebeurtenissen zich hebben toegedra
gen." De persvrijheid1 in Polen is nihil, zo
als in ieder ander communistisch geregeerd
land'. De juiste, snel'le berichtgeving ont
breekt en de cohtról'e' óp de haar buiten
druppelende mededelingen is onmogelijk.
Vandaar, dat zo uiteenlopende bijzonderhe
den over de gebeurtenissen in Poznan wer
den gepubliceerd.Het is. echter een fout ge
weest van sommige persbureaus en andere
publiciteitsorganen, dat zij in vele geval
len deze volkomen onbetrouwbare relazen
als vaststaand en onder het mom van ge
controleerde en georganiseerde bericht
geving hebben opgedist. Iedere journalist
weet immers, hoe onbetrouwbaar verhalen
van zogenaamde ooggetuigen meestal zijn.
Een eenvoudig verkeersongeval wordt door
de mensen „dieer met. hun peus. bijston
den" in de meeste gevallen volkomen on
juist en meestal overdreven weergegeven.
Een journalist van ervaring weet, dat hij
alles maar dan ook alles tot in de
geringste details moet controleren en veri
fiëren, wil hij niet het gevaar lopen onjuiste
voorlichting te geven in commissie. Dat is
een van de plichten der persvrijheid, die
helaas ook in ons land vaak verwaarloosd
worden. Omwille van de „leesbaarheid",
wat een synoniem voor sensatiezucht is ge
worden, wordt het „gekleurde" verhaal
dikwijls verkozen boven de sobere, doch in
details betrouwbare berichtgeving. En dat
geldt in vele gevallen voor redactie zowel
als lezers.... Vandaar, dat het begrip
persvrijheid en de waarde ervan niet enkel
aangelegenheden van journalisten zijn. De
plichten, die aan deze vrijheid zijn verbon
den, wortelen evenzeer in het publiek, dat
tonen moet deze vrijheid, zoals alle andere,
waard te zijn.
ADVERTENTIE
Toen kwamen zij bij ons omdat
wij LIEFDE voor ons vak hebben en
ZIJ verlieten onze zaak hand in hand
met VERLOVINGSRINGEN, merk
„CONSTANT"
vanaf 34.50 per paar.
De kleine zaak met de grootste keuze
Grote Houtstraat 49 - Telefoon 20049
De toneelgroep „Theater" is de Neder
landse Comedie met de traditionele opvoe
ringen van „Elckerlyc" in Delft buiten be
schouwing gelaten het enige gezelschap
van eigen bodem dat op het gebied van de
dramatische kunst dit jaar een bijdrage
aan het Holland Festival levert. Dit ge
schiedt met zes voorstellingen op de Grote
Markt te Nijmegen van „Die waerachtige
ende een seer wonderlycke historie van
Mariken van Nieumeghen, die meer dan
seven jaren metten duvel woende ende
verkeerde". De dichter van dit kort voor
1500 ontstane mirakelspel is onbekend.
Daar ik zondagavond de opera „Falstaff"
van Verdi in Amsterdam wilde zien, over
welke zeldzame ervaring ik binnenkort nog
iets hoop te zeggen, had ik geen gelegen
heid de première bij te wonen. Zo komt
het dat ik maandag, reizende in de trein
naar de Keizer Karelstad, de beschou
wingen kon lezen in twee landelijke avond
bladen over de voorstelling die ik ging
meemaken en die, naar mij later bleek, ook
door Prinses Irene werd bijgewoond. Die
besprekingen droegen er weinig toe bij
mijn verwachting plezierig te stemmen. In
één daarvan werd vastgesteld, dat de
„technicolor-emballage" afbreuk deed aan
wat er aan. devotie
te beleven had
kunnen zijn. Naar
de mening van de
auteur van dat ar
tikel zou men al
het bijwerk, en de
divertissementen
moeten kappen, omdat het aandoenlijke
alleen door soberheid en concentratie
zichtbaar kan worden gemaakt. In de
tweede recensie werd evenzeer geklaagd
over een teveel aan spektakel. Het is niet
mijn bedoeling te gaan polerp}seren met
mijn collega's, die ik trouwens in vele op
zichten gelijk zou moeten geven. Doch wel
wil ik eerlijkheidshalve verklaren, dat het
geheel mij achteraf nogal is meegevallen.
Door verbeterde dressuur en gewenning aan
de geweldige lichtval sloegen er ditkeer
geen paarden op hol en werden de voor
genomen opstellingen niet verstoord, zo
dat in tegenstelling tot zondagavond
iedereen op de drie grote tribunes, waar
van er één totaal leeg stond, alles duidelijk
kon waarnemen en verstaan.
Men moet, geloof ik, de zaken zo stellen:
de intenties van regisseur Albert van Dal-
sum zijn gemakkelijker te verdedigen in
theorie dan te realiseren in de praktijk. Wij
behoeven ons over het middeleeuwse to
neel niet veel vrome illusies te maken.
Dat ware al te romantisch. In „Mariken
van Nieumeghen" is duidelijk het sterke
realisme waarneembaar, dat tot de onder
gang van het sacrale toneel zou leiden.
Maar het is heel moeilijk deze Bruege-
liaanse inslag te benaderen met een massa
figuratie door hedendaagse dames en heren
en jongelui (de laatsten met kauwgom-
malende kalwa soms) in bonte kleren, waar
zij eigenlijk een mai figuur in slaan. On
danks alle voorbereiding, waarbij de regis
seur de medewerking van de heer Henk
Kramer genoot, is er van de „volksbewe
ging" weinig terecht gekomen. In de pauze
kon men de „poorters en poorteressen" in
de zijsteegjes van de Grote Markt sigaret
ten zien roken, patates frites eten en zelfs
dansen op ultramoderne muziek. En vlak
na het carillonspel van stadbeiaardier Arie
Peters hoorde men de melodie van „Hap
py days are here again" uit een open
staand venster van een belendend perceel
komen. Het drinkgelag in Antwerpen was
nog wel aardig en voor de ontwikkeling
van het verhaal noodzakelijk, al deden de
dansen bijzonder anachronistisch aan,
maar de markt in 's Hertogenbosch bleek
een luidruchtige overbodigheid, evenals
trouwens de zonderlinge vleermuizen, die
als richtingaanwijzers optraden. Waar
schijnlijk zou met een vierde gedeelte van
de thans naar schatting tweehonderd per
sonen tellende figuratie een beter resul
taat zijn verkregen.
Jammer is het verder dat er niet een
grotere beslotenheid kon worden bereikt
en er niet meer gebruik van het mooie,
renaissancistische raadhuis werd gemaakt.
Wat de verlichting betreft lijkt het of de
herhaalde komst van Jean Vilar naar
Nederland vergeefs is geweest. Wat moeten
we toch met al die quasie-schilderachtige
kleuren, die de helderheid van de voor
stelling bederven? Zeker in de openlucht
geeft wit licht het mooiste effect. Ook
meen ik dat men meer met volgschijn-
werpers had dienen te werken. De plaat
sing van het wagenspel van Masscheroen,
Lucifers procureur, was wel bevredigend.
Met voldoening kon men constateren, dat
de artistieke leiding van het gezelschap,
bestaande uit Robert de Vries, Elise Hoo-
mans en Richard Flink, ook in bescheiden
rollen aan deze manifestatie heeft willen
meewerken.
Van de medewerkenden moet in de eer
ste plaats Gerard Hartkamp als de spreker
van de verbindende teksten worden ge
noemd. Hij deed dat voortreffelijk, met
naieve vertrouwelijkheid de kinderlijke
spanning omtrent het te gebeuren staande
teweeg brengende. Mia Goossen was heel
mooi in de titelrol, zowel in haar heilige
onschuld als in haar roes van lichtzinnig
heid. Ook plastisch een zeer goede rol, in
tegenstelling tot de Moenen-metter-
eender-ooghe van Frans van der Lingen,
die behalve door zijn grime in zijn ver
schijning al heel weinig diabolisch was en
die zijn mooie stem te weinig expressie
verleende om ons in zijn duivelse karakter
te doen geloven. Jenny van Maerlant moet
nog genoemd worden om haar prachtig
volgehouden typering van de kijvende
Moeye, die zich in een aanval van razernij
van het leven berooft. Ook de andere spre
kende rollen waren naar behoren bezet.
Dat er verder nog een knapenkoor van de
St. Canisius-Parochie meewerkte, alsmede
e'nimitatie van de pauselijke garde, zal
men wel hebben verwacht.
DAVID KONING
DINSDAG 3 JULI
Grote Kerk: Orgelconcert, 8 uur. Con
certgebouw: Zomerconcert, 8.15 uur; tuin-
zaal: leerlingenuitvoering Haarlems Mu-
ziek-instituut, 7.30 uur. Minerva: „Ciske de
Rat", 14 jaar, 8.15 uur. Palace: „Rigoletto
de gebochelde", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Luxor: „Paris Canaille", 18 jaar, 7 en 9.15
uur. Studio: „Phfft", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Lido: „Vrouwen in de nacht", 18 jaar, 7 en
9.15 uur. Roxy: „Jack Sla-de, de wreker",
18 jaar, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Gas-
oil", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Frans Hals:
„Blanke Paria", 18 jaar, 8 uur. Spruiten-
bosstraat 9, bijeenkomst Gemeente va-n
Christus, 8 uur.
WOENSDAG 4 JULI
Minerva: „Ciske de Rat", 14 jaar, 2.30 en
3.15 uur. Palace: „Rigoletto de gebochelde",
jaar, 2. 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Paris
Canaille", 18 jaar, 2, 7 en 9.15 uur. Studio:
'hfft", 18 jaar, 2.15, 7 en 9.15 uur. Lido:
/rouwen in de nacht", 18 jaar, 2, 4.15, 7
n 9.15 uur. Roxy: „Jack Slade, d:e wreker",
,3 jaar, 7 en 9.15 uur; „Terug na-ar Bataan",
2.30 uur. Rembrandt: „Gas-oil", 18 jaar, 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Blanke
"aria's", 18 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Grote
Kerk, avondstilte 8 uur.
Het Tweede Kamerlid prof. Romme
(K.V.P.) heeft aan de minister van Marine
en aan de staatssecretaris van Marine de
volgende vragen gesteld:
Is het juist, dat op 28 juni, bij gelegen
heid van de tewaterlating van de mijnen
veger „Sneek" de schout bij nacht W. J.
Kruys zich in een ambtelijke toespraak
heeft uitgelaten in deze geest, dat hij aan
de kabinetsformateur dr. W. Drees verwe
ten heeft, zich een voorstander te hebben
betoond van inkrimping der marine-uitga
ven, en dat de schout bij nacht daarbij de
hoop heeft uitgesproken, dat de geest van
onafhankelijkheid, de uitlating van de ka
binetsformateur ten spijt, vaardig zal blij
ven over het Nederlandse volk?
Indien deze vraag bevestigend zou wor
den beantwoord, zijn de minnister en de
staatssecretaris dan bereid hun oordeel
over dit optreden te geven, alsmede mede
deling te doen van de stappen, waartoe dit
hun aanleiding zal geven?
Bij een dezer dagen gehouden controle
door de Provinciale Accountantsdienst van
Noordholland bij het gemeentelijk gas
distributiebedrijf van Schoorl zijn onregel
matigheden geconstateerd. Naar de om
vang daarvan wordt thans een onderzoek
ingesteld.
Hangende dit onderzoek is de admini
strateur van het bedrijf, de heer E. K. door
het gemeentebestuur geschorst.
Een overzicht van de Grote Markt te
Nijmegen tijdens de opvoering van het
hierbij besproken mirakelspel door de
toneelgroep „Theater".
De Eindhovense politie heeft twee jonge
arbeiders gearresteerd, de 19-jarige D. en
de 21-jarige K., beiden te Eindhoven, die
zich aan een negental inbraken hebben
schuldig gemaakt. Hun grootste inbraak
was in maart in een kantoor aan de Meck-
lenburgstraat, waar zij een belangrijk be
drag buit maakten.
De rechtbank te Amsterdam heeft een
aan morfine verslaafd arts uit de hoofd
stad, die zich ter verkrijging van narcotium
aan diverse misdrijven schuldig had ge
maakt, veroordeeld tot tien maanden, waar
van zes voorwaardelijk en aftrek van de
preventieve hechtenis.
Gedurende de proeftijd van drie jaar
moet de arts zich onder toezicht stellen van
de ör. Meyes-Vereniging te Utrecht en,
voor zo lang als deze toezichthoudende ver
eniging het noodzakelijk aoht, worden op
genomen in de sanatoriumafdeling van de
St. Willibrordus Stichting te Heiloo.
Dit vonnis, hem opgelegd wegens dief
stal meermalen gepleegd, en het aanbieden
van valse recepten, was overeenkomstig de
eis van de officier van Justitie. De arts, die
vorig jaar wegens diefstal van ampullen
morfine tot twee maanden voorwaardelijk
was veroordeeld, werd toen hij zich op
nieuw op ongeoorloofde wijze morfine ver
schafte, gearresteerd. Hij heeft drie maan
den in voorarrest gezeten. Zijn praktijk
heeft hij verkocht.
Maandagmiddag is op het spoorweg
emplacement te Heerlen een dieselelektri-
sche locomotief van een ranigeerdeel door
een stootblok gereden. Hierdoor ontspoor
den de locomotief en een der wagens. Het
treinverkeer ondervond geen vertraging.
Het ranigeerdeel kwam van de Oranje-
NaSsaumijn en bestond uit d'ertiig wagens.
De machinist heeft wel getracht de loco
motief bij het naderen van het stootblok
te doen remmen, maar door de kracht van
de achter hem rijdende wagons werd de
locomotief door het stootblok gestoten.
Dank zij het feit, dat de koppeling tussen
locomotief en eerste wagon het hield,
stortte de machine aan de andere kant niet
van de heuvel af. De machinist kon z-ich
daardoor in veiligheid stellen.
Bijna driekwart eeuw Utrechtse studententraditie herleefde maandagmorgen, toen
bijna tweeduizend reünisten van het Utrechtse Studenten Korps van het Stationsplein
naar de Domkerk gingen in een lange stoet, waarbij vertegenwoordigers van alle
corpora in het land. In de Domkerk werd het lustrum door de rector senatus vetera-
norum plechtig geopend. Reeds vroeg in de morgen verzamelde zich een enthousiaste
menigte Utrechtse burgerij. Men zat op stoeltjes op het trottoir. De reünisten herin
nerden zich bij aankomst onmiddellijk de oude vertrouwde liederen en wild dansend,
parapluies en hoeden boven het hoofd geheven, zongen zij het lied van de oude
bisschopsstad. De oudste reünist was dr. C. H. van Heerwaarden (inschrijfjaar 1886)
uit Heemstede.
Dat deel van de zalm dat men de neus
noemt, ligt merkwaardigerwijze niet
boven, maar onder de bek. Het is, even
als de neus van de schoen, puntig van
irorm en wordt beschouwd als het sma
kelijkste gedeelte van de vis. Zo sprak
men vroeger ook van: het neusje van de
ham, waaronder werd verstaan: het
meest gespierde, vlezigste en minst vet
te deel van de ham. Figuurlijk wordt de
uitdrukking gebruikt voor het fijnste,
het uitnemendste, het beste in het alge-
^meen.
ln de zeven eeuwen oude^ Domkerk werd
op plechtige wijze de lustrumviering offi
cieel ingeluid door de reetor senatus ve-
teranorum, de heer P. A. C. Beelaerts van
Blokland, die de redenen uiteenzette, welke
een vreugdevolle viering vart dit lustrum
wettigden. Gewagend van verordeningen
wees de spreker erop, dat, vergeleken bij
vroeger, de studentenmaatschappij in nau
were relatie is komen te staan tot de grote
maatschappij. De spreker wilde geen pes-
PRINSES BEATRIX IS SCHUTSVROUWE geworden van het wapen der Konink
lijke Marechaussee. Dit is vanochtend gebleken uit de toespraak van de comman
dant van dit wapen, brigade-generaal W. Kist, tijdens het bezoek van de Prinses aan
de Marechaussee in de Koning Willem III Kazerne in Apeldoorn. Generaal Kist
dankte de Prinses voor haar besluit, zich schutsvrouwe van het wapen der Konink
lijke Marechaussee te noemen en overhandigde haar als geschenk van dit wapen
het embleem van de Marechaussee, uitgevoerd in platina, goud en edelgesteente.
Om half twaalf arriveerde Prinses Beatrix bij de kazerne, vergezeld van Prins
Bernhard in zijn functie van inspecteur-generaal van de Koninklijke Landmacht.
Bij de ingang van de kazerne werd de Prinses welkom geheten door brigade
generaal Kist. Alvorens het kazerneterrein te betreden legde Prinses Beatrix een
krans bij het monument voor de hoofdpoort, dat zeven jaar geleden door Prinses
Wilhelmina werd onthuld ter nagedachtenis aan de leden van de Marechaussee en
het korps Politietroepen, die in de jaren 1940—1945 zijn gevallen en aan de leden
van de Koninklijke Marechaussee Indonesië, die tussen 1946 en 1950 zijn gesneuveld.
Op het paradeterrein stonden in carré
opgesteld het tamboerkorps, de standaard-
wacht, het ere-eskadron, in ceremonieel
tenue: blauw uniform met kolbak, giberne
en klewang, en de deputaties van de staf
van het wapen, de divisies, districten, het
depot en de parate troepen, allen in battle-
dress. Er waren deputatties aanwezig uit
Breda, Bergen op Zoom, Terneuzen, Maas
tricht, Heerlen, Roermond, Venlo, Eind
hoven, Arnhem, Nijmegen, Enschede,
Zwolle, Groningen, Assen, Amsterdam,
Utrecht, 's-Gravenhage en Rotterdam. Na
dat de Prinses de inspectie had verricht
begaf zij zich naar het midden van het
carré, waar haar het geschenk werd over
handigd. Generaal Kist richtte daar woor
den van dank tot haar voor haar belang
stelling voor het wapen der Marechaussee,
„Het wapen, waarvan uw doorluchtige
voorvader, Willem Prins van Oranje Nas
sau, soeverein vorst der Verenigde Neder
landen, op 26 oktober 1814 de naamgeving
heeft vastgesteld door in het betreffende
besluit eigenhandig het oorspronkelijk ge
stelde woord gendarmerie te veranderen
in marechaussee".
Aan het einde van zijn toespraak speldde
de commandant van de Marechaussee de
Prinses het geschenk op, zeggende dat het
voor het wapen een grote eer zal zijn als
zij zich bij passende gelegenheden met dit
embleem zal willen tooien. Na de toe
spraak van generaal Kist werd een drie
werf hoera op de Prinses uitgebracht.
Nadat haar het geschenk was overhan
digd sprak prinses Beatrix het volgende
dankwoord: „Generaal, officieren, onder
officieren, korporaals en manschappen van
het wapen der Koninklijke Marechaussee.
Gaarne wilde ik u, generaal, hartelijk dank
zeggen voor uw vriendelijke woorden. In
uw toespraak wees u op de banden van het
wapen van die Marechaussee en ons huis.
Aan dit contact word ik in de eerste plaats
dagelijks herinnerd door de leden van uw
wapen, d'ie zo vol toewijding aan de poor
ten van Soestd'ijk de wachtdiensten ver
richten. Bovendien heb ik het wapen meer
persoonlijk leren kennen, doordat het mij
sinds enige jaren in zekere zin heeft ge
adopteerd en het mij bij mijn verjaardagen
steeds met prachtige geschenken verrast
heeft. Van deze gelegenheid wil ik gaarne
nog gebruik maken om u alten nogmaals
met nadruk te zeggen hoezeer ik deze
vriendelijke attenties op prijs heb gesteld.
Omdat ik door dit alles mij al zo lang
met u verbonden voel, stemt het mij des te
gelukkiger dat ik thans uw schutsvrouwe
simiistische tonen laten horen, „al blijkt
wel, zelfs bij een oppervlakkige beschou
wing van het huidige studenten-leven, dat
er een vergaande reglementeer- en organi-
seerzucbt bestaat. Uiteraard maakt het uit
groeien van allerlei sociale kwesties een
goed functionerend apparaat onmisbaar.
Helaas mist dit de invloed op de student
niet en dreigt de allure van het student-zijn
te worden overwoekerd in haar onopzette
lijke magistrale beleving. Hiertegenover
staat vast, dat de leden van het corps met
overtuiging trachten voort te gaan op de
weg, die eenmaal d'oor de reünisten werd
ingeslagen."
In zijn woorden gericht tot de leden van
het U.S.C. wees de spreker op de glans die
door de eeuwen heen van vroegere lustrum
vieringen was afgestraald op het Utrechtse
studentenleven. De stadslustrumweek, al
dus de spreker, ligt achter ons en het con
tact met de burgerij in deze week was in
tens en vreugdevol, maar het hoogtepunt
brengt de eigenlijke lustrumweek eveneens
meegevierd door de burgerij, wanneer de
maskerade en het openluchtspel „Xerxes"
duizenden op de been zal brengen.
De reünist dr. J. B. de la Faille ging in
een vaak van humor sprankelende rede op
uitvoerige wijze de betekenis van dit lus
trumfeest na.
De Utrechtse lustrumweek, met het open
luchtspel „Xerxes" en de nachtmaskerade
als hoogtepunten, is begonnen in de stad
waarvan de naam tijdelijk is gewijzigd in
Persepolis. Ook de naambordjes aan de
tweeënveertig toegangswegen tot de stad
getuigen hiervan, 's Middags recipieerde
de senatus veteranorum in de sociëteit aan
het Janskerkhof.
Met brandende belangstelling heb ik
kennis genomen van de plannen om in
Den Haag een droomhotel met sauna's en
diplomatenflat te bouwen. Behalve dat ik
graag zou willen dat ieder Nederlands ge
zin gewoon maar een eigen dak boven zijn
hoofd zou hebben om onder te dromen,
desnoods zonder sauna, is er niets dat ik
liever zou zien geschieden. Ik kan er nu
al over dromen. Het is een heerlijke we
reld. Iedere diplomaat een flat en in ons
allen een diep en geurig welbehagen.
Het is een vreemde tijd waarin wij le
ven. Men zegt dat wij zo welvarend zijn
e*i als iedereen dat zegt moet ik dat wel
aannemen, al zegt diep op 's harten
bodem een kleine ironische stem mij
dat het met die welvaart zo'n verheugende
vaart niet loopt wanneer er nog honderd
duizenden mensen zijn die in vluchte
lingenkampen wonen en voor wie blijk
baar niet genoeg geld bijeen te krijgen is,
en wanneer er nog tienduizenden zijn die
niet eens, in dit welvarende land, de wel
vaart van een eigen woning kennen. Maar
aan de andere kant zie ik het schaarse
zonlicht op talloze glanzende sleeën dan
sen; overal zie ik héren de dranken drin
ken en de spijzen verorberen, waarvan zij
in minder-welvarende dagen hebben zitten
dromen en alom zie ik velen zich ver
meien in de betrekkelijk-weinige dingen,
die de mens zich voor zijn behaaglijkheid
heeft uitgedacht.
Een droomhotel past prachtig in zulk een
droomwereld. Onlangs was ik, in Istanboel,
in zo'n droomhotel: het befaamde Hilton-
Istanboel en ik moet zeggen dat daar niets
te dromen overbleef. In de kamers was
alles wat ge u maar wensen kunt. En van
de terrassen-met-bloemen en de restau
rants met muziekjes en schone vrouwen
kondt ge dromerig o zo dromerig staren
over de Bosporus met zijn glooiende heu
velen en zijn toverachtige lichtjes. Het is
de behaaglijkste en verrukkelijkste aller
werelden. Het enige bezwaar is dat op
elke droom het ontwaken volgt of dat
wanneer ge in staat zijt in de droom te
blijven toeven de droom haar dromerig
heid verliest. Zij wordt dan permanente
dagelijkse werkelijkheid: er blijft dan niets
meer te dromen over en dan zijt ge, in uw
sauna, even ver van huis als vroeger. Doch
daarom niet getreurd. De tijd gaat voort
en de eisen des tijds worden steeds veel-
vuldiger en fraaier.
Zo zal er ooit een tijd genaken waarin
diplomaat of niet iedere burger een
diplomatenflat bewoont. Dat moet het
ideaal zijn waarnaar wij allen streven.
Iedere burger in de gehele wereld in een
diplomatenflat. Dat, mijne geliefden, ware
de ware welstand.
Na het droomhotel de droomstad en na
de droomstad de droomwereld. Dat van:
iedere burger een kip op tafel is een ouder
wetse droom. Dit is reeds lang door de tijd
achterhaald. Het wordt allemaal nog veel
heerlijker. Het gekke, wonderlijke, raad
selachtige is alleen dat er nog miljoenen
mensen zijn die van eenmaal-in-hun-
gehele-leven-kip dromen.
Het is toch nog niet bepaald in orde met
de welvaart en de dromen.
ELIAS
mandant, het ere-eskadron en de depu
taties van de staf, divisies, districten, het
depot en de parate troepen.
Na het défilé kreeg de Prinses een boeket
aangeboden door de 9-jarige Olivia Jo
hanna Hylkema, dochter van adjudant-
geworden ben en het verheugt mij bijzon- onderofficier H. J. F. Hylkema en de even
der dat van alle onderdelen uit het land
vertegenwoordigers hier aanwezig zijn. Het
mooie embleem van het wapen, dat ik nu
in zo'n schitterende uitvoering heb mogen
ontvangen en waarvan ik weet dat het een
geschenk is van u allen, zal ik steeds met
trots dragen".
Aan de noordzijde van het paradeterrein
defileerden achtereenvolgens het tamboer
korps, de standaardwacht, de paradecom-
eens 9-jarige Ernst Johan van Andel, zoon
van majoor mr. P. H. van Andel. In het
hoofdgebouw onderhield Prinses Beatrix
zich nog enige tijd met de autoriteiten en
met haar leeftijdgenoten. Zij ontving daar
ook de oorkonde, behorende bij het ge
schenk, het teken van haar bescherm
vrouwschap. Daarna vertrokken de Prinses
en Prins Bernhard met het gevolg om
streeks half een uit de kazerne.
Het aan Prinses Beatrix door het wapen der Koninklijke Maréchaussee aan
geboden geschenk is vervaardigd in platina en achttien-karaats wit en naturel
geel goud. Het embleem der Koninklijke Marechaussee, de gesloten granaat,
bestaat uit een briljant, waaruit een geciseleerd witgouden vlam opstijgt. Het
devies Zonde- T'»ees En Zonder Blaam" is uitgevoerd in nassau-blauw emaille.
Derde mededader in hoger beroep
tot een jaar veroordeeld
Het gerechtshof te Amsterdam heeft de
56-jarige derde mededader, A. de M. uit
Rotterdam, van de mislukte poging tot in
braak in de kluis van de gemeenteontvan
ger te Velsen in maart 1950, veroordeeld
tot een jaar gevangenisstraf met aftrek van
de preventieve hechtenis tot vandaag.
De straf is een half jaar lager dan die
waartoe de rechtbank te Haarlem de man
had veroordeeld (anderhalf jaar met af
trek) en van welk vonnis de procureur-
generaal bevestiging had gevraagd.
Dat deze zaak eerst na zes jaar werd be
handeld, komt doordat een der twee hoofd
daders in de gevangenis te Scheveningen
in 1953 aan het praten was geslagen, waar
door de naam van De M. bekend werd. De
Rotterdammer had wel de inbraak mee
helpen voorbereiden en was ook naar Vel
sen met de anderen meegereden, doch had,
toen hij op de uitkijk stond en ineens een
hem onbekend man verscheen, de benen
genomen, zo vertelde hij ter zitting van het
hof. De procureur-generaal bestempelde dit
echter als „een sprookje".
HAARLEM. Thans komen tal van
meldingen binnen waaruit blijkt dat het
noodweer van enkele dagen geleden van
veel ernstiger aard is geweest dan ver
moed werd. Aan de kust werd niet alleen
in ons land, doch ook in België door den
vliegenden storm groote schade aange
richt. Zoo werden te Ostende de gevels
van eenige koffiehuizen ingedrukt. Te
Scheveningen werd een Engelsch pleizier-
jacht, dat aan de pier wilde aanleggen,
tegen de palen geslagen en vernield. De
opvarenden, twee heeren en een dame,
waren zeer geschokt en zijn met een rij
tuig naar het Kurhaus gebracht.
Vooral in het Zuiden des lands zijn vele
boerderijen in vlammen opgegaan nadat
zij door het hemelvuur waren getroffen.
In sommige plaatsen was de hagelslag
zoo hevig, dat honderden ruiten versplin
terd werden. Het geraas, waarmede de
hagelsteenen neerkwamen sommige 5
centimeter in doorsnede was zoo
groot, dat het dat van de hevige donder
slagen overtrof.
