Nacht zonder sterren
bols
Jonge metselaars en timmerlui
bewijzen goed vakman te zijn
Zie Boven
&té 1
Abdoel en het Vliegende Tapijt
De tweede oorbel"
Examens van Stichting Vakopleiding
Bouw- en Nevenbedrijven een genoegen
FEUILLETON
WOENSDAG 18 JULI 1956
5
Diefstal aardleidingen van
spoorrails in hoger beroep
CAO voor horeca-bedrijven
in Den Haag getekend
Netto deviezenreserve met
f 79 miljoen gestegen
Drie jaar wegens diefstal
geëist tegen Lissenaar
Brons van prinses
Beatrix op expositie
Examens
Hoofdakte
.Handenarbeid
Egypte aanvaardt Westelijke
hulp bij bouw Assoean-dam
Opvarenden van gezonken
Maeda" in Amsterdam
Aansluiting bij Wereldraad
van Kerken
door Hans Martineit
De opmerking, die in de maanden juni en juli in ons land opgeld doet over de ene
helft van Nederland, die de andere helft examineert, bevat in zich een zekere ver
oordeling van het systeem van examineren in het algemeen. Hetgeen op zijn minst
genomen onverantwoordelijk is, want er zijn examens, die niet alleen groot praktisch
nut hebben, maar ook aan allen, die erbij betrokken zijn veel plezier verschaffen.
Dit is het geval met het examen, dat op het ogenblik in de ambachtsschool aan de
Kleverparkweg te Haarlem wordt gehouden en waarbij 19 timmerlieden en 5
metselaars een proeve van hun bekwaamheid moeten afleggen. Bij het binnentreden
van het lokaal, waar de timmermansproef moet worden afgelegd, valt het verschil
met gewone examens al op. Wél zijn ook hier gecommitteerden aanwezig, wél wordt
ook hier toezicht gehouden, maar de kandidaten zitten niet streng van elkaar ge
scheiden aan eenmanstafeltjes nerveus op hun pen te kauwen en schichtig naar hun
„bewakers" op te blikken. Integendeel de gegadigden voor het diploma, dat hier
uitgereikt wordt, zijn druk in de weer met schaaf en hamer, beitel en zaag. Zij
werken in groepjes van vier man aan één werktafel aan een opdracht, die bestaat
uit het maken van een vitrine voor een winkel. Iedereen werkt aan zijn eigen werk
stuk en de vloer van het lokaal, waar de proef wordt afgelegd, is bedekt met een
dikke laag krullen en zaagsel.
Om welke proeven gaat het hier en wie
zijn de kandidaten voor het diploma? In
1948 is men op sommige plaatsen in Neder
land, waaronder Haarlem, begonnen met
het instellen van een vakopleiding voor
ambachtslieden, waarbij het de bedoeling
was jonge mensen tot vakbekwame ar
beidskrachten te vormen. Zo ontstond de
Stichting Vakopleiding Bouw- en Neven-
bedrijven, waarin vertegenwoordigd zijn
werkgevers en werknemers in de bouwbe
drijven en enige leraren van de ambachts
scholen. Zo heeft voor Haarlem zitting iin
het bestuur van de plaatselijke afdeling,
dat zes man telt, van de Stichting de heer
I,. J. van der Meijs, onderdirecteur van de
ambachtsschool. De voorzitter van de
Haarlemse afdeling is de heer G. Eldering.
Om aan het examen deel te kunnen ne
men, moeten de kandidaten, voor zover zij
de ambachtsschool bezocht hebben en in
het timmermamsvak werkzaam zijn, twee
jaar bij een baas werken. Voor timmer
lieden, die de ambachtsschool niet bezocht
hebben is deze periode vastgesteld op vier
jaar en voor metselaars (waarvoor bij de
ambachtsschool in Haarlem nog geen op
leiding bestaat) drie jaar. Zij moeten in
die tijd verplicht avondnijverheidsonder-
wijs volgen. Gedurende de tijd, dat zij
werken, bestaat er een controle van ten
minste één keer per maand.
Hiervoor is aan elke afdeling van de
Stichting een controleur verbonden, die de
jongens van de vakopleiding tijdens hun
werk komt bezoeken en nagaat of zij wer
kelijk wel het werk te doen krijgen, waar
voor zij zijn aangenomen en niet bijvoor
beeld gebruikt worden om boodschappen
te doen of stenen te sjouwen. In Haarlem
is dit de heer Th. Feijen. Gelukkig blijkt
het in de praktijk vrijwel nooit voor te ko
men, dat men de jongens het voor hen be
stemde werk niet laat doen.
Een ander controlesysteem is het invoe
ren van de zogenaamde werkboekjes ge
weest. In zo'n werkboekje schrijft de jon
gen van uur tot uur de door hem ver-
riohtte werkzaamheden op. Bovendien
moet de leerling van tijd tot "tijd "in dit
werkboekje tekeningen maken van werk-
De procureur-generaal bij het Amster
damse gerechtshof mr. A. S. Muinck Kei
zer heeft in zijn requisitoir tegen een 30-
jarige fabrieksarbeider uit Ede A. C. B.
nog eens gewezen op het grote gevaar en
de schade die ontstaan door diefstal van
de „spoorstaafverbindingen", de koperen
aardleidingen, die van de betonnen palen
worden geknipt, waardoor ernstig gevaar
voor elektrocutie, vooral van degenen die
aan de baan werken, ontstaat. In de om
geving van Utrecht en Amersfoort zijn in
dertijd vele leidingen verdwenen en de
gehele recherche moest worden ingescha
keld om aan dit euvel een eind te maken.
De verdachte had in januari onder de
gemeente Barneveld twintig verbindingen
los geknipt met een tang en hij is door
de rechtbank in Utrecht veroordeeld tot
twaalf maanden gevangenisstraf met af
trek, waarvan drie voorwaardelijk met een
proeftijd van drie jaar.
De opbrengst van de koperen leidingen
was voor hem ruim f 100. De Nederlandse
Spoorwegen leden evenwel een verlies van
circa f 800. De verdachte was in hoger be
roep gekomen, omdat hij verlichting van
straf bepleitte wegens persoonlijke om
standigheden, onder meer het niet nako
men van een huurkoopcontract, waardoor
hij in financiële moeilijkheden was ge
raakt. De procureur-generaal zei van me
ning te zijn, dat de rechtbank deze om
standigheden in de zijns inziens „milde"
straf had laten gelden. Hij vroeg wegens
de ernst van het feit bevestiging van het
rechtbankvonnis, te meer daar de man
reeds driemaal was veroordeeld.
stukken, waar hij mee bezig is. Na de voor
geschreven periode werk bestaat er dan
voor de leerling de mogelijkheid te tonen,
of hij in die tijd een volwaardig vakman
geworden is, waarvoor dan de examens, die
op het ogenblik aan' de gang zijn, dienen.
De jongens doen deze proeven over het
algemeen met veel enthousiasme en zij be
seffen zeer goed, dat het zijn van een goede
vakman voor hen zelf het grootste voor
deel betekent.
Dit is dan ook één van de oogmerken
van deze vakopleiding: het vormen van
goede vakmensen met begrip en liefde
voor hun werk.
Schriftelijk
Behalve het praktische werkstuk heeft
het examen ook nog een schriftelijk ge
deelte dat door de Haarlemse jongens
maandagmiddag is afgelegd. Hierbij ging
het om te bewijzen dat zij voldoende af
wisten van materialenleer, constructie en
veiligheidsvoorschriften. Met het werkstuk
zijn de kandidaten dinsdag begonnen waar
bij het de bedoeling is dat het donderdag
voltooid is. Dit is ook nodig, want de prijs-
diplomauitreiking is op vrijdagmorgen ne
gen uur in de ambachtschool gesteld.
Behalve een diploma wacht iedere ge
slaagde ook nog een prijs, die uitgeloofd
wordt door de Samenwerkende Plaatse
lijke Patroonsvereniging en bovendien ont
vangt iedere eerste en tweede aankomende
in zijn groep een prijs van de Stichting
Vakopleiding zelf.
Nadat de kandidaten voor het examen
geslaagd zijn, houdt de bemoeienis van de
Stichting Vakopleiding in feite op, al pro
pageert zij wel een voortgezette studie,
die binnenkort in Haarlem aan de uitge
breid technische school waarschijnlijk mo
gelijk zal zijn.
Inmiddels is het echter zo ver nog niet en
zwoegen de negentien timmerlui en vijf
metselaars aan hun werkstuk.
Niet gemakkelijk
En dit werkstuk behoort niet tot de ge-
rrfakkèTfjkste, zo \V§Vd ons verzekerd. Dit
bleek overigens al uit de tekeningen, voor
zover die voor een leek te begrijpen zijn.
Aan de vitrine voor een winkelpui, waar
aan de timmerlui werken, zijn al enige
woorden gewijd, maar ook aan de stenen
schouw met vuurplaats, die de metselaars
in elkaar moeten zetten, zit nog heel wat
meer vast, dan men zo op het eerste gezicht
geneigd is te denken. Zo hebben de metse
laars een voor hen wel zeer ongewoon werk
gedaan door het houten profiel, waarin de
schouw gebouwd moet worden, zelf in el
kaar te zetten en zelfs hun collega's-tim
merlieden moesten toegeven, dat deze hou
ten stellage prima in elkaar zat.
Vervolgens moest de specie aangemaakt
worden en dan pas kon het eigenlijke bou
wen beginnen. Dinsdagmorgen was van de
schouw zelf nog niet veel te zien, maar als
donderdag de jury haar keurend oog over
het werkstuk zal laten gaan, dan moet het
zover zijn, dat er een stevig vuur in ge
stookt kan worden.
Zo zien we dat er in deze tijd ook nog
wel examens zijn, waaraan met genoegen
wordt deelgenomen en waarvan het nut in
de allereerste plaats door de „slachtoffers"
zelf begrepen wordt.
In hotel „Wittebrug" te Den Haag is
de collectieve arbeidsovereenkomst voor
het hotel-, restaurant-, café- en aanver
want bedrijf getekend. Het collectieve con
tract, waarvoor enige jaren van voorbe
reiding nodig zijn geweest de voornaam-
I ste bepalingen in het contract hebben be
trekking op verbetering van de garantie
lonen, de verhoging van de lonen voor on
geschoolden en jeugdigen, de uitbreiding
van de vakantierechten en op de opvoe
ring van de ziekteuitkeringen is naar 't
College van Rijksbemiddelaars gezonden.
Het wachten is slechts op de algemene
verbindend-verklaring van de regering.
Weekstaat Nederlandsche Bank
De verkorte balans van de Nederland
sche Bank opgemaakt per 16 juli bevat
enkele opmerkelijke veranderingen. De
netto deviezenreserve, die de laatste
maanden vrij geregeld een achteruitgang
vertoonde, is in de afgelopen week met
het forse bedrag van f 79 miljoen aange
groeid tot f 1.131 miljoen. Dit is in de eer
ste plaats veroorzaakt door een aanzien
lijke daling van de saldo's voortvloeiende
uit betalingsakkoorden (creditzijde) van
f 232 miljoen tot f 121 miljoen. Deze daling
houdt waarschijnlijk verband met een in
de loop van deze week verrichte EBU-
verrekening. De geconsolideerde vorde
ringen zijn gestegen van f 19 miljoen tot
f 95 miljoen. Deze post staat in een voet
noot onder aan de bankstaat vermeld. Deze
stijging houdt verband met een wijziging
in de betalingsregeling met Argentinië,
welker inwerkingtreding heeft meege
bracht, dat de oude bilaterale akkoord
rekening van genoemd land is afgesloten,
aldus de Centrale Bank. De voorraad gou
den munt en materiaal bleef onveranderd
met f 3.226 miljoen. Het dekkingspercen
tage van de direct opeisbare verplichtingen
der bank is gestegen van 70.14 tot 71.04
percent.
Het valt voorts op, dat het rijk in de
afgelopen week zijn positie aanmerkelijk
kon versterken. Het tegoed van de schat
kist nam met niet minder dan f 93 mil
joen toe tot f 223 miljoen. Uit de zojuist
gepubliceerde cijfers over de stand van
het schatkistpapier blijkt, dat in de afge
lopen week de schatkistpromessen in het
binnenland gestegen zijn van f 179.5 mil
joen tot f 275.3 miljoen. Naar bekend, staat
vandaag weer een inschrijving open op
drie en zes maands biljetten. Op dit ogen
blik is nog niet bekend voor welke be
dragen de bankinstellingen hebben inge
schreven.
De post wissels, promessen enzovoorts
verminderde in de afgelopen week met
ruim f 12 miljoen tot f 9.3 miljoen. De
post voorschotten in rekening-courant
echter steeg met f 63 miljoen tot f 130.5
miljoen. Klaarblijkelijk hebben enige in
stellingen van deze dure voorschotten ge
bruik moeten maken om aan het gemid
delde tegoed te kunnen komen, dat zij in
de periode 21 juni tot 20 juli verplicht zijn
bij de Centrale Bank aan te houden.
Voorts daalde de chartale geldhoeveelheid
met f 14 miljoen tot f 3.980 miljoen. De
handelsbanken konden, dankzij de voor
schotten, hun tegoed versterken met f 40
miljoen tot f 522 miljoen. Op de geldmarkt
is de situatie intussen nog niets veranderd.
Daggeld blijft nominaal IV2 percent ge
noteerd.
Drie jaar gevangenisstraf met aftrek van
voorarrest heeft de officier van Justitie
geëist tegen de 42-jarige losarbeider L. S.
te Lisse, die wegens verscheidene inbraken
voor. de Utrechtse rechtbank was gedag
vaard.
Met een drietal kennissen, allen goede
bekenden van de justitie, had hij op 7 fe
bruari een inbraak gepleegd te Amers
foort, waar een hoeveelheid afvalmetalen
werd buitgemaakt. Zijn aandeel hierin le
verde S. een bedrag van f 300 op. Boven
dien had hij in dezelfde maand ingebroken
bij een firma te Sassenheim, en het dos
sier van de verdachte bevatte nog een
aantal inbraken in de bollenstreek.
Al deze misdrijven wilde de officier van
Justitie in zijn eis verdisconteren, waarbij
hij tevens in aanmerking nam, dat de ver
dachte reeds voor de tiende maal terecht
staat.
Zijn verdediger, mr. Slagmaat, verzocht
de rechtbank an S. geen hogere straf op
t.e leggen dan die welke zijn medeplich
tigen hebben gehad, namelijk tweeëneen
half jaar. Op 31 juli volgt de uitspraak.
Op de tentoonstelling „Dierplastieken
van hedendaagse Nederlandse beeldhou
wers", die zaterdag 21 juli in het Zoölo
gisch Museum te Amsterdam wordt ge
opend, zal een bronsje van prinses Beatrix
te zien zijn, waarmee de prinses voor het
eerst aan een expositie deelneemt. Voorts
worden werken geëxposeerd, onder meer
van Couzijn, Belgrom en Gra Rueb.
„BARNUM AND BAILEY" NIET MEER
IN CIRCUSTENT
Het wereldberoemde Amerikaanse cir
cus „Ringling Brothers, Barnum and Bai
ley" zal voortaan niet meer in circusten
ten optreden. De directie vindt de circus
tent uit de tijd.
METROPOLITAN OPERA
Als gevolg van een conflict met de vak
organisatie van musici zal de Metropolitan
Opera in New York gedurende het seizoen
195657 niet spelen. Slechts eenmaal te
voren heeft de Metropolitan Opera in zijn
drieënzeventigjarig bestaan een seizoen
overgeslagen toen als gevolg van een
brand.
's-GRAVENHAGE: Tweede gedeelte van
het notarieel examen: M. van Dorp, Berken-
woude; mejuffrouw J. A. M. van Bekkum,
Cothen.
Voor de te Haarlem gehouden hoofdakte
examens zijn geslaagd voor de gehele akte:
de dames H. C. v. d. Klauw en H. C. Vleggeert
en de heren J. Bos, C. W. F. Coster, Fr. Proost
A. A. M. Sieben, P. Th. A. J. Smit, allen uit
Amsterdam en J. Slort, uit Den Helder. Voor
gedeelte A: de heren N. Niele, uit Uithoorn
en W. Veerman, uit IJmuiden. Voor gedeelte
B: de dames A. M. Dorresteijn, uit Hillegom;
E. E. W. Beckers, uit Sassenheim, en de heren
M. B. Birkenfeld, uit Den Helder; W. Schreu-
der, uit Ransdorp; G. J. Snoek, uit Sloot-
dorp; A. R. de Vries en C. B. Waagemans,
beiden uit Amsterdam.
Voor de te Haarlem gehouden handenar-
beidexamens zijn geslaagd de heren W. F.
Boekhout van Solinge; P. W. Emmelot; J.
Gerringa; H. A. v. d. Goen; H. van der Horst;
W. F. Jansen; R. P. Buse; J. Sweepe; H. F.
van der Vliet; C. J. de Witte; P. J. Asselman;
J. A. de Baat; K. S. P. Bresser; R. H. Bij
kerk; H. Hasper; S. Joop; W. K. Kramer; C.
van der Leden; C. Lourens; Th. P. Weyers;
S. J. Wijnker. Afgewezen zeven kandidaten.
STAATSEXAMEN VOOR MUZIEK
's-GRAVENHAGE: Diploma beiaard - b:
K. L. Borghuis, Oldenzaal en H. Chr. Herzog,
'sGravenhage. Deze beide heren zijn de eer
ste leerlingen van de te Amersfoort geves
tigde Nederlandse beiaardschool, die examen
hebben gedaan.
Met de nachthemel is
het in deze zomermaan
den maar zo-zo. De zon
gaat laat onder en komt
vroeg op; van een echte
nacht is geen sprake. De
avondschemering gaat
over in de ochtendsche
mering zonder dat het
voldoende donker wordt
om de sterren goed te
zien - alleen de helder
ste worden zichtbaar.
Schemering en nacht
zijn namelijk wel dege
lijk scherp-gedefinieerde
begrippen. De scheme
ring gaat over in de
nacht op het tijdstip dat
het middelpunt van de
zonneschijf zich 18 gra
den onder de noordelijke
horizon bevindtmaar
in de midzomertijd haalt
de zon die diepte niet.
Hier in Nederland duikt
zij omstreeks de langste
dag niet verder onder
de noorderkim dan on
geveer 14'h graad en het
gevolg is dat wij in mei,
juni of juli eigenlijk
geen echte nachten be
leven.
Waarbij wijvoorzover
wij sterrenliefhebbers
Middernachtfoto, geno
om twaalf uur 's nachts
op 21 juni in de omge
ving van Stockholm.
Momentopname (1/25 se
conde, lensopening 3,5,
filmsnelheid 21/10 Din.)
waaruit duidelijk de
lichtheid van de noorde
lijke nachthemel blijkt.
zijn, nog bevoorrecht
zijn vergeleken bij de
mensen die ik onlangs
ontmoette op een reis
die mij tot op ongeveer
zeven breedtegraden van
de Noordpoolcirkel
voerde, waar de nacht
hemel nog veel lichter is
dan hier.
Zo licht, dat men niet
alleen geen enkele ster
te zien krijgt, maar dat
men er zelfs te midder
nacht (mits natuurlijk
in het open veld en on
der een wolkenloze he
mel) een krant kan lezen
of - wat misschien nog
meer zegt - een foto kan
maken zoals die, welke
hierbij is afgedrukt.
De foto is genomen op
21 juni om twaalf uur
's nachts, toen de zon
zich daar niet dieper dan
zes en een halve gr. on
der de noordelijke hori
zon bevond. Zes en een
halve graad is ongeveer
de hoek waaronder u
een gebouw van tien
meter hoogte op hon
derd meter afstand ziet.
Erg ver onder was de
zon dus niet en het ge
volg was ook duidelijk
zichtbaar: een nacht die
geen nacht was.
Wat het sterrenkijken
betreft: wij „zuiderlin
gen" zijn op dat punt ge-
zegender; wij beleven
deze week juist de tijd
waarin de echte nachten
terugkeren en ons de
gelegenheid geven, weer
aan „Zie Boven" te gaan
doen.
En wat de rest betreft
toch eigenlijk ook wel,
als we bedenken dat de
bewoners van bijvoor
beeld Stockholm op de
kortste winterdag de zon
niet hoger zien komen
dan zes en een halve
graad boven de zui-
derkim
G. v. W.
ADVERTENTIE
.,V' ■-
WASHINGTON (AFP/Reuter) De
Egyptische ambassadeur in Washington,
Ahmed Hoesein, heeft verklaard, dat zijn
regering definitief besloten heeft hulp van
het Westen voor het bouwen van een stuw
dam in de Nijl bij Assoean te aanvaar
den. Hij deelde mee, dat hij de onderhande
lingen over een financiële overeenkomst
wenste te bespoedigen en zal trachten spoe
dig een onderhoud te hebben met de Ame
rikaanse minister van Buitenlandse Za
ken., Dulles.
De Eskimo, die daar verkleumd op de dobberende ijsberg stond, keek verbaasd
naar het ding, dat daar door de lucht op hem af kwam Hij zag, dat er twee
bruine jongens op zaten. Wat kon dat zijn?
Het vliegende tapijt kwam snel naderbij.
„Hallo!", riep Abdoel. „We komen je redden hoor!"
De jonge Eskimo was op de visvangst geweest; dat doen Eskimo's in kleine bootjes
van robbenhuid. Die bootjes heten kajaks. 54-55
V
In Amsterdam zijn de opvarenden aan
gekomen van het onder Costaricaanse vlag
varende vijfendertig jaar oude Griekse
m.s. „Maeda", dat maandagavond op de
Noordzee ten noorden van het lichtschip
Noordhinder, na in zware mist door de
Noorse tanker „Salsaas" te zijn aange
varen, is gezonken. Direct na zijn aankomst
verklaarde de kapitein van de „Maeda",
de 66-jarige Griek Antonius Harahoussis.
dat volgens hem aan boord van de Noor
een „enorme navigatiefout" moet zijn ge
maakt.
Zijn 7315 ton metende schip, dat mei
m lading ijzererts van Rio de Janeiri
naar Rotterdam op weg was, had de ge
bruikelijke mistseinen gewisseld met de
Noorse tanker, die met enige tussenruim
te recht op hem aanvoer. De Noor had
radar aan boord, dus moet de „Maeda"
gezien hebben, zo redeneerde de kapitein,
die vertelde zelf geen radar aan boord te
hebben gehad.
Toch is de tanker recht op de Costari-
caan ingevaren en heeft hem midscheeps
aan stuurboordzijde zodanig geraakt, dat
hij na korte tijd reeds begon te zinken. De
bemanning van zesentwintig Grieken en
een Chinese krk heeft in reddingsboten een
goed heenkomen gezocht, uitgezonderd de
kapitein, de eerste machinist en een sto
ker. Zij zijn op het laatste ogenblik over
boord gesprongen, en werden door een
van de reddingsboten opgepikt. Slechts
enkele bemanningsleden hebben bij de
aanvaring lichte verwpndingen opgelopen.
Een hond en een kat met haar vier jongen
stierven de verdrinkingsdood.
De Noorse tanker „Salsaas" heeft de op
varenden van de. Maeda aan boord ge
nomen en naar Amsterdam gebracht, waar
zij zijn voorzien van droge kleren en een
onderkomen vonden in het zeemanshuis.
Indonesische gereformeerden
Synode van Bandung wijst besluit
van Edinburghse oecumene af
De synode van de Nederlands-sprekende
gereformeerde kerken in Indonesië heeft in
Bandung besloten zich aan te sluiten bij
de Wereldraad van Kerken. De gerefor
meerde kerken in Nederland staan tot op
heden afwijzend tegenover aansluiting bij
de Wereldraad.
Reeds in 1950 sprak de synode van Se-
marang uit, dat zij zich tot aansluiting ge
roepen voelde, doch dat zij het advies wil
de afwachten van de gereformeerde oecu
menische synode van Edinburg in 1953. De
synode van Djakarta in 1955 niet over
tuigd door de argumenten van de sjmode
van Edinburgh tegen aansluiting besloot
aan de beslissing van 1955 gevolg te ge
ven met dien verstand, dat zij de daad van
aansluiting zou opschorten teneinde eerst
rekenschap te kunnen geven van haar ge
voelen aan de leden van de gereformeerde
kerken in Indonesië en aan zusterkerken.
Een verantwoording die werd opgesteld
door prof. dr. H. Bergema, ds. L. W. Kor-
vinus en ds. J. J. Oranje, en door de sy
node is aanvaard, zal toegezonden worden
aan de leden en aan de zusterkerken bin
nen het verband van de gereformeerde
oecumenische synode. De Synode van Ban
dung besloot om de aansluiting bij de We
reldraad niet meer uit te stellen en zich
ten spoedigste in verbinding te stellen met
het secretariaat van de Wereldraad onder
aanbieding van de verantwoording.
De synode besloot ook op de ingeslagen
weg van de psalmberijming Hasper-1949
verder te gaan. Zij voegde aan de keur uit
de gezangen in de bundel geestelijke liede
ren uit de schat van de kerk der eeuwen
van Hasper nog 43 nummers toe, zodat nu
voor kerkelijk gebruik naast de 150 psal
men in totaal 166 gezangen zijn vrijgege
ven. De synode besloot aan ds. Hasper de
erkentelijkheid der kerken voor zijn arbeid
te betuigen.
Zowel in Zuid- als in Noord-Sumatra is
een eigen classis van Indonesische-Javaan-
se gereformeerde kerken gesticht. De sy
node werd bijgewoond door afgevaardig
den van de protestantse kerk van West-
Indonesië, van de Chinese kerken van
West- en van midden-Java,, van de Ja
vaanse kerken van Midden-java, van de
Batakse- en van de Sumbanese kerken.
10)
Laten we eerst even jufrouw Van Galens
bezittingen bekijken. De inhoud van de
koffer lijkt me intact. Nachtgoed, pantof
fels, een japon en wat toiletbenodigdheden.
Meer zal een vrouw voor een paar dagen
wel niet meenemen. Misschien weet
mevrouw Rijnders nog iets naders. We
kunnen evenwel aannemen, dat juffrouw
Van Galen niet met een klein vermogen op
reis is gegaan."
„Ik denk ook niet, dat ze meer geld bij
zich had, dan in haar tasje is gevonden. In
ieder geval zal ik morgen de doktersvrouw
naar een en ander vragen, wanneer ik haar
over haar verzwegen uitstapje onderhoud.
Ik zou onder andere willen weten hoe hoog
haar salaris was, wanneer het haar de
laatste keer is uitbetaald, of ze de laatste
tijd veel heeft uitgegeven, kortom, hoe het
in het algemeen met haar financiën stond.
Dat wil nog wel eens een aanwijzing geven.
Enfin, laten we eerst even hiermee verder
gaan.
Beels trok het mapje met de keurig in
rijen geplakte en van nummers voorziene
vingerafdrukken naar zich toe.
„Veel baat deze mooie collectie ons niet,"
lichtte commissaris Languit toe. „Zoals het
meestal gaat, hebben het echtpaar Rutgers
en hun schoondochter, die het slachtoffer
vonden en uiteraard eerst aan een gewoon
ongeval dachten, alles maar lukraak aan
geraakt. De afdrukken die we tot nog toe
hebben geverifieerd, zijn dan ook, helaas,
allemaal van hen. Trouwens, iedere dreu
mes weet nu wel langzamerhand, dat je
een misdaad met handschoenen begaat of
achteraf alle voorwerpen zorgvuldig
schoonveegt," voegde hij er met een grim
mig lachje aan toe. „Daarvoor zorgen al die
gedetailleerde krantenverslagen wel elke
keer. Die fungeren meer en meer als hand
leiding voor beginnelingen."
„Zelfs voor vergevorderden," bromde de
inspecteur, die intussen de ene, op het
slachtoffer gevonden, oorbel uit het plas
ticzakje had gehaald waarin hij zölang was
opgeborgen. Beels liet het sieraad door zijn
vingers glijden, betuurde het lange tijd op
de platte hand, alsof hij hoopte de oplos
sing van het raadsel van dit antieke
kleinood af te lezen.
„De tweede oorbel en de ring zijn nog
niet terecht, heb ik intussen door de tele
foon gehoord," zei hij. „Het treft wel zeer
ongelukkig, dat we geen vingerafdrukken
van de worgple"kken op het lijk hebben,"
peinsde hij in de trant van zijn gedachten
hardop.
Commissaris Languit zuchtte.
„Ja, hadden we die maar. Dat heeft ech
ter haar sjaaltje belet. Het is bij de wor
ging niet van zijn plaats geraakt, hoewel
het ook weer niet als instrument schijnt
gebruikt. Daarvoor zat het te los. Dus één
van de twee: of de moordenaar was zo
doortrapt, öf het toeval is hem te hulp
gekomen. Misschien, dat we toch iets aan
die ene oorbel hebben? Ik heb natuurlijk
dadelijk bij alle juweliers en opkopers ter
waarschuwing een beschrijving laten cir
culeren. Maar wanneer de dader oorbel en
ring van de hand zou willen doen, wat ik
vooreerst betwijfel, moet hij uiteraard bij
een heler terecht. En dan weet je de gang
van zaken zelf. Jaren kan het duren, voor
dat ze in dat geval weer opoagen. Indien
ze óóit opdagen. Nee, ik zie er toch weinig
heil in de zaak langs die kant aan te pak
ken. Wanneer de moordenaar het er met
de ring misschien nog op waagt, aan die
ene bel zal hij beslist zijn vingers niet
willen branden."
Inspecteur Beels knikte instemmend.
„Ja, zo zie ik het ook. En evenmin als u,
houd ik het geval voor een roofmoord. De
grond rondom de plaats waar het lijk is
ontdekt, is natuurlijk centimeter voor
centimeter afgezocht? Dat oorbellen bij een
worsteling losraken, is verklaarbaar. Den
kelijk vinden we die andere dan ook nog
wel. Maar de ring? Die moet na de daad
van haar vinger zijn getrokken. En dat
wijst mijns inzien niet in de richting van
mevrouw Rijnders of mijnheer Dijkman.
Wat denkt u er van, commissaris?"
Commissaris Languit keek zijn onderge
schikte verbaasd aan. De man moest dood
op zijn, anders zou hij zo'n flater niet
begaan. Beels nog wel! Juist de afwezig
heid van de ring wees immers in die
richting. Hij sprak dan ook zijn gedachten
uit, al was het met veel consideratie.
„Maar, Beels toch! De eerste gevolgtrek
king die bij je had moeten opkomen, is
toch zeker, dat het aftrekken van de ring
bedoeld is om ons te misleiden.
De inspecteur sloeg zich voor het hoofd.
Lachend zei hij:
„Nu, ik ga er om te beginnen maar eens
een nachtje over slapen," alsof hij de ge
dachten van de commissaris had geraden.
„Ja, zo zit het natuurlijk in elkaar. Drom
mels, de simpelste dingen ontgaan je wel
eens. Zullen we nog nog even de tekst van
het telegram naar Singapore opstellen,
mijnheer de commissaris? Daarna smeer ik
hem dan weer voor een flinke dut."
Nadat ze het over de inhoud eens waren
geworden, belde de commissaris en gaf het
papier ter verdere afdoening aan de dienst
doende beambte.
Met een hartelijk welterusten gingen de
twee mannen uit elkaar.
V
De volgende ochtend stapte inspecteur
Beels in zijn dienstwagen om naar B. te
rijden. Het was sedert lang een mooie
zonnige herfstdag en dat stemde hem onge
merkt hoopvol. Zijn hoofd was helder en,
goed uitgerust, bereidde hij zich met een
zekere plezierige grimmigheid op het
onderhoud met mevrouw Rijnders voor.
De dokter zou al wel op ziekenbezoek zijn.
Des te beter. Hij wilde haar ook liever
alleen hebben bij dit kruisverhoor.
Dit keer reed hij de hele oprijlaan af tot
voor de deur. Alles lag in volmaakte rust.
Nu pas zag hij, dat het een reusachtig
geval van een huis was, een misbaksel met
een serretje hier, een uitbouwtje daar en
nog weer een even lelijk als doelloos aan
hangsel verderop. Gisteren was hem al die
drakerigheid ontgaan. Toen was zijn aan
dacht te zeer op andere dingen gericht
geweest.
Nauwelijks had hij gebeld, of het meisje
Greet stond al in de deur.
„Wil je me even aanmelden? Ik ben in
specteur Beels."
„De dokter is niet thuis," zei ze afwezig,
een houding die de mensen gewoonlijk
tegenover de dienaren der wet aanqemen.
„Maar mevrouw zeker toch wel?"
De meid liet hem op de mat staan en
verdween naar binnen. Links van hem lag
de apotheek. Door de ruitjes kon hij de
keurige rijen potten, flessen en schalen
zien blinken, die juffrouw Van Galen nog
zo kort geleden dagelijks had gehanteerd.
Het terugkerende meisje maakte een einde
aan zijn gedachten.
„Mevrouw vraagt, of u binnenkomt."
Hij volgde haar en werd in de zitkamer
gelaten, waar ook gisteren het onderhoud
had plaats gehad.
Mevrouw Rijnders had blijkbaar zitten
lezen. Bij haar begroeting verontschuldigde
ze zich, dat ze nog niet gekleed was. Zo
vroeg had ze niemand verwacht. Nu, wat
dat aanging, was haar ochtendjapon in
Beels' ogen toilet genoeg. Hierna deelde ze
hem ten overvloede nog eens mee, dat haai
man niet thuis was, maar dat ze hem van
zijn bezoek zou verwittigen. Of hij niet
liever wilde terugkomen? Tussen twee en
drie had haar man in huis zijn spreekuur.
Na afloop zou hij dan zeker tijd voor de
inspecteur vrij maken.
Beels onderbrak haar woordenvloed
Gisteren was hem die welbespraaktheid
niet zo opgevallen. Hij vertelde haar maar
dadelijk, dat hij eigenlijk voor haar kwam.
En dat het hem voor haar zelfs aangenamer
leek, dat de dokter niet thuis was. Er zou
den dingen te berde kunnen komen die ze
misschien voor haar man liever verborgen
wilde houden.
Ze had hem ondertussen plaats laten
nemen. Hij merkte haar verwarring en
haar hardnekkige pogingen om die te
onderdrukken. Met iets te luide stem zei ze:
„Ik begrijp niet goed waarop u doelt,
inspecteur. Maar misschien wilt u uw
woorden nader verklaren?" Toen viel haar
blik op het lichtgrijze koffertje, dat inspec
teur Beels een beetje achteraf had gehou
den. Haar ogen omfloersten een beetje en
haar stem trilde even, toen ze er uitstootte:
„Maar, dat is tochJa, ik zie het
(Wordt vervolgd).
