Op zoek naar een voortvluchtige: de
koopkracht van de roebel
Iedereen in Marcinelle weet
het: alle hoop is vervlogen
Levensmiddelen en kleding zijn
schreeuwend duurmaar er
zijn ook meevallertjes
Maar de voor de hekken wachtenden
willen van geen wijken weten
Het relaas van een geredde mijnwerker
Israel geeft hem van katoen
WOENSDAG 15 AUGUSTUS 1956
3
Intourist kent 25 roebel
zakgeld per dag toe
LONEN EN PRIJZEN IN DE SOVJET-UNIE
Geen luxe
Lage lasten
Agenda voor Haarlem
15 i
i
Hoofdakte-examens
Staking op Noord-Sumatra
werd afgelast
Beneden trap geleend om
boven in te breken
EGKS-conferentie over de
veiligheid van mijnwerkers
MOSKOU (United Press). Intourist, het
officiële en enige reisbureau van de Sovjet-
Unie, heeft bekend gemaakt dat iedere toe
rist 25 roebel per dag krijgt voor soeve-
nirs, bioscoop-kaartjes, wasserij, tabak en
zovoort. Toeristen hadden geklaagd dat in
dergelijke uitgaven niet was voorzien in de
„alles omvattende" couponboekjes van In
tourist. Buitenlandse toeristen betalen hun
reis vooruit en ontvangen dan een boekje
waarmee zij overal terecht kunnen. Nu is
ook voorzien in zakgeld.
ADVERTENTIE
(Van onze reisredacteur)
MOSKOU. Twee gulden vijfentachtig kost een ijsco hier", zei de
vreemdeling en hief zijn handen ten hemel, „wat een land". Hij had
ook andere voorheelden kunnen nemen om de duurte van het leven
in de Sovjet-Unie te kenschetsen, een herenkostuum van vijftien
honderd, een paar schoenen van zeshonderd gulden.
Hij zou daarmee overigens dezelfde fout gemaakt hebben, die bijna
alle buitenlanders in de USSR begaan: het regelrecht vertalen
van de prijs op het prijskaartje in de muntsoort van hun eigen land.
Dat is een averechtse methode, want de wisselkoers van de roebel is
willekeurig vastgesteld (in Nederlandse munt op 95 cent) en staat in
geen enkele verhouding tot zijn werkelijke waarde. Al voelt de toerist
de pijnlijke gevolgen hiervan in zijn portemonnee, voor de burger van
de Sovjet-Unie liggen de zaken wel wat anders.
Wat is dan de werkelijke koopkracht van de roebel wel?
Er zijn mensen, die hem op ongeveer een kwartje stellen, hetgeen
geen slechte gissing lijkt, maar een nauwkeurige bepaling is het even
min, kan het bij gebrek aan een betrouwbare index ook niet zijn
trouwens. Er zijn mensen, die zeggen, dat men hier met een volslagen
andersoortige economie van doen heeft en dat men moet spreken
van een kledingroebcl, een voedselroebel, een ontspanningsroebel, het
geen juist is, maar waarvan niemand veel wijzer wordt.
Om de levensstandaard in de USSR vast te stellen en hem
te vergelijken met die van de Westelijke landen, blijft
maar één praktische methode over: een lijst van gangbare
lonen en prijzen aan de hand waarvan de lezer zijn eigen
begroting kan vergelijken met die van zijn Russische
tegenvoeter.
Toch kan ik niet nalaten, al was het maar ten behoeve
van hen, die niet van rekenen houden, daar voor Neder
land nog een vergelijkingfactor aan toe te voegen. In Ne
derland bedraagt het gemiddelde bruto-maandloon van
de arbeider ongeveer 350 gulden. In de Sovjet-Unie is het
volgens de officiële koers omgerekend, ongeveer 825 gul
den. Volgens die loonsverhouaing zou de roebel een waar
de moeten hebben van 42.5 cent om een gelijke levens
standaard te bewerkstelligen. Daar de eerder genoemde
waardering hem op slechts 25 cent stelt, kan men wel
ruwweg becijferen, dat de koopkracht van een Russisch
loon nog ten achter ligt bij clat van een Nederlands in
komen.
Ik wil u overigens niet langer afhouden van de spannende
rekenpartij die de bijgaande lijsten van lonen en prijzen u
kunnen opleveren. Als u zich daarin heeft verdiept zullen
een paar markante feiten u wel opgevallen zijn. Ten eerste,
dat de waaier van lonen zich veel verder uitstrekt dan bij
ons, van de dertig roebel van het armste kolchoz-boertje tot
de vijfentwintigduizend roebel per maand van de geleerde.
Aan nivellering is men nog steeds niet- toe, trouwens er
zijn bijna duizend miljonairs in de Sovjet-
Unie (voornamelijk geleerden, kunstenaars
en fabrieksdirecteuren). De grote variatie
in de lonen voor dezelfde klasse werkers
komt voornamelijk door het premiestelsel
(driekwart van de Russische arbeiders
werkt op stukloon) waardoor een arbeider,
die zijn „norm" overtreft zijn salaris soms
kan verdubbelen of verdrievoudigen.
De betrekkelijk lage waardering van in
genieurs, artsen en andere hoofdarbeiders
springt ook in het oog (hoewel er artsen
zijn, die in een privépraktijk bijverdienen),
maar de attractie van de sociale status
spreekt blijkbaar een woordje mee.
Wat de prijzen betreft; is duidelijk dat
de kleding kopzorg nummer één moet zijn,
temeer daar ondanks de hoge prijzen de
kwaliteit twijfelachtig is, hetgeen trouwens
voor de meeste verbruiksgoederen in de
Sovjet-Unie geldt, die strikt als „utility"
zijn bedoeld. Luxe is er niet bij. Meer nog,
de afwerking is meestal slordig. De levens-
middelenprijzen mogen er ook wezen, het
geen niet inhoudt dat de mensen in de
USSR er slecht van eten, maar wel dat zij
er wel vijftig tot zestig percent van hun
salaris aan moeten besteden, al kunnen
zij dan in de kantines van fabriek of kan
toor warme maaltijden krijgen voor ander
halve tot zes roebel.
Stelt u tenslotte de lonen en prijzen
tegenover elkaar, dan moet u tot vrij som
bere gevolgtrekkingen komen. Maar trek
ze niet al te overhaast, want de burger in
de Sovjet-Unie heeft nog een paar meeval
lers achter de hand, die het beeld wat op
vrolijken. Ten eerste betaalt hij zeer weinig
belasting, een tot twee percent over een
normaal loon, tien tot dertien percent over
de topsalarissen. Ten tweede betaalt hij
geen cent aan pensioenpremies, ziektever
zekering en andere sociale verworven
heden. Ten derde is alle medische zorg kos
teloos en alle onderwijs evenzeer. Studen
ten aan instellingen voor hoger onderwijs
krijgen zelfs geld toe, vermits zij goede
cijfers halen. Ten vierde krijgen „verdien-
WOENSDAG 15 AUGUSTUS
Minerva: „Marguerite Gautier", 18 jaar,
8.15 uur. Rembrandt: „Sissi", alle leeft., 7 en
9.15 uur. Luxor: „Davy Crockett", 14 jaar, 7
en 9.15 uur. Lido: „Safari", 18 jaar, 7 en 9.15
uur. Frans Hals: „Koning der manége", 14
jaar, 7 en 9.15 uur. Roxy: „De duivel van
Oklahoma", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Palace:
„De fiere verleider", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Studio: „Phffft", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Grote
Kerk: 8 uur, Avondstilte. Spreker ds. D. ter
Steege m. m. v. Hendrik Lasschuit, orgel en
Arie Butter, hobo. Theater Vleeshal: 8 uur,
Voordracht door Johan Fiolet.
DONDERDAG 16 AUGUSTUS
Minerva: „Circussterren", alle leeft., 2.30
uur. „Marguerite Gautier", 18 jaar, 8.15 uur.
Rembrandt: 10.30 uur, Montagne's jeugd-
variété, „Sissi", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15
uur. Luxor: 10.30 uur, Gezelschap Adrie van
Oorschot. „Davy Crockett", 18 jaar, 2, 4.15,
7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Koning der ma
nége", 14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Roxy:
„De duivel van Oklahoma", 14 jaar, 2.30, 7
én 9.15 uur. Palace: 10.30 uur, „Sjors van de
Rebellenclub". „Moeder wat een klap", alle
leeft., 2 en 4.15 uur. „De fiere verleider", 14
jaar, 7 en 9.15 uur. Studio: 10.30 uur, Vakan
tieprogramma, „Phffft", 18 jaar, 2.15, 7 en
9.15 uur. Zuiderkapel: 8 uur, Ds. D. W. Veld
kamp over „Een volkomen toewijding".
Theater Vleeshal: 8 uur, Gramofoonplaten
met fragmenten uit toneelstukken.
stelijke" arbeiders op gezette tijden een
vakantieverblijf, aan de Zwarte Zee bij
voorbeeld, waarvoor zij slechts dertig per
cent van de kosten hoeven te betalen. Hun
vakverenigingsbijdragen zijn laag, weer-
standskassen zijn niet nodig in een land,
waar stakingen verboden zijn. En, belang
rijker nog, er is bijna altijd meer dan één
kostwinner in een gezin. Een zoon of doch
ter, die werkt, in de meeste gevallen ook
de vrouw des huizes, die voor vijftig tot
zeventig roebel haar kinderen in een crèche
parkeert en er nog eens zes of zevenhon
derd roebel per maand bijverdient, zodat
het gemiddeld gezinsinkomen al gauw
15001800 roebel bedraagt.
En tenslotte, al moet men vaststellen,
dat de arbeider in Europees Rusland het
zeker minder goed heeft dan zijn collega
in het Westen, de arbeider in Aziatisch
Rusland heeft het even zeker véél beter
dan zijn broeder in Azië, hetgeen wel eens
van bijzonder belang zou kunnen zijn. Te-
Prijzen in roebels
LEVENSMIDDELEN per kilo en dran
ken per fles:
brood
vlees
1.50—2.50
15—20
g margarine
8 aardappelen
3 aardbeien
tomaten
eieren (10)
bier
wodka
4.50
1—4
27
6—18
12
4—5
20
boter
vis
melk
kool
suiker
pruimen
appels
thee
5—20 8
10—20 8
18 8
5—23
100 8
(Enkele prijzen voor verse groenten,
j fruit en vlees, met name de hoogste, 8
i zijn die op de vrije kolchoz-markten). -
KLEDING.
8
Dames: 8
i (wol) 450—700
jurk (katoen4580 5
jurk (kunstzij) 175400 8
avondjapon 6002000 g
schoenen 250600
nylonkousen 1415
i O
Heren: g
costuum 6001500 g
overjas 600—1500
schoenen 250600 8
overhemd 50200 a
o
HUREN:
Kamer per vierkante meter
j per maand 1,4.8
gemiddelde woning van twee
kamers 36
vier kamers 120180
Dit zijn officiële cijfers. Er is echter
i nog ontstellende woningnood en aan
vrijgezellen of echtparen, die bij ande
ren intrekken worden soms woekerhu
ren gevraagd tot 150 roebel per maand.
DIVERSEN.
Boek (roman) fig
sigaretten <20) 25 i
televisie 11002100
stofzuiger 450700
Toegangsbewijzen:
schouwburg 530 i
Auto's:
Moskvitsj 9500
Pobeda 16000
lippenstift 58 j
horloge 250600
i radio 120800
koelkast 7002000
bioscoop 25 j
Zim 42000
xx500ocooc>oooooc>oooocoooococoooocooooocooc>cooooooooooooo(
Voor de aan de Rijkskweekschool te Haar
lem gehouden examens voor de hoofdakte
deel A is geslaagd de heer G. M. Duijn en
voor de gehele akte de heren H. G. J. v.
Elsdingen, J. H. M. Geurts, C. J. Kuijper en
P. J. de Jong.
Een kijkje in de Goum, Moskous groot
ste en duurste warenhuis, dat zowel door
zijn sortering als door zijn digging aan
het Rode Plein, recht tegenover net mau
soleum van Lë'nin en Stalifi; bewijst dat
de belangen van de consurftent het Sov
jet-regime wat nader aan het hart zijn
komen te liggen.
meer daar de achterstand op het levenspeil
in het Westen weliswaar groot, maar zeker
niet on-inhaalbaar geacht kan worden.
Wanneer althans het Sovjet-regime niet
zijn soepele houding van thans laat varen
om het volk nog een keer te vragen de buik-
ruiem aan te halen.
DJAKARTA, (ANP) De algemene
staking, die de communistisch georiënteer
de vakvereniging van ondernemingsarbei
ders, de Sarbupri, had afgekondigd voor
ongeveer 200.000 ondernemingsarbeiders
op rubberondernemingen op Noord-Suma
tra, is op het laatste ogenblik afgelast. Een
woordvoerder van de ondernemingsarbei
ders verklaarde, dat de vakvereniging een
telegram van de commissie ter beslechting
van arbeidsgeschillen uit Djakarta had
ontvangen, waarin werd aangedrongen het
geschil met de Avros (de vereniging van
Nederlandse rubber-ondernemingen) door
onderhandelingen op te lossen. Het geschil
ging over een gratificatie over 1955.
Huisvrouwen op de kolchoz-markt bij
een groentenstalletje, waar de prijzen
weliswaar hoger zijn dan in de staats
winkels, maar waar de koopwaar vers
en aanwezig is.
OOOOOCOOOOOOOOOCJOOCXXXXIOOCXDOOOOOOOOOOOOOOOOOOOCOOOOOOOOC
Maandlonen in roebels
Voor karweitjes 300450
ongeschoolden 500700
half-geschoolden
600—800
geschoolden 8001800
specialisten10003500
stachanovisten-arbeiders,
die productie-records ha-
len2000—5000
voerlieden, werkmeesters 10002000
ingenieurs 9002500
hoofdingenieurs 25006000
kantoorbedienden
hoger kantoorpersoneel
450—900
850—2800
lage ambtenaren 450750
ambtenaren
700—1000
hoge ambtenaren10005000
onderwijzers 5501800
1 professoren 30005000
1 leden van de academie
van wetenschappen 500025.000
artsen 10002000
kunstenaars 50020.000
officieren12005000
taxi-chauffeurs 10001800
vliegers 15002500
bestuurders van tractors
en machinisten in de
landbouw 8002000
agronomen 10001600
studenten (stipendium) 200900
kolchoz-boeren 30600
plus betaling in natura en inkomsten
van eigen lapje grond.
XJOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOCOOOOOOOOOCOOOOOOOOOOOCOOOOOOOÖ
(Speciale berichtgeving)
MARCINELLE, dinsdagavond. Lang
zaam zakt het doek, nu het laatste bedrijf
van het drama, dat „Le Cazier d*u bois"
heet, bijna ten einde is. Een einde, dat
naar menselijke berekening niet datgene
zal brengen, wat de families dier ingesloten
kompels van de mijn van Marcinelle toch
nog blijven hopen, namelijk het in veilig
heid brengen van overlevenden. Met de
kleine moedige curé van het mijnwerkers
stadje, Waterloos, zeggen wij het na: „Al
leen door een wonder Gods zal er nog een
levende ziel uit deze hel van vuur naar de
oppervlakte terugkeren". Het lange dralen
met het bekend geven der rapporten van
de mannen der reddingsploegen op de droe'
ve dag, toen onder een ontzaglijke belang'
stelling de stoffelijke resten van drie Ita
lianen, twee Belgen en een Pool aan de
schoot der aarde werden toevertrouwd,
was ook voor de meest hoopvollen een vin
gerwijzing.
Toen in de namiddag de directeur-gene
raal van het mijnwezen, de onvermoeibare
heer Van den Heuvel, zich via de luidspre
ker tot de wachtenden buiten het hek
richtte en met onvaste stem vertelde, dat
er nergens tekenen van leven waren waar
genomen, moest men gaan aannemen, dat
zich in de mijn nog slechts doden bevon
den. Gisterochtend heeft de minister van
Economische Zaken, Rey, deze droeve
waarheid nog eens onderstreept. Alhoewel
er de gehele dag met voortvarendheid op
de 907-galerij gewerkt is, om een weg te
banen naar de lager gelegen verdiepingen
bestonden de werkzaamheden toch voor'
namelijk uit het bergen van de gevonden
dode lichamen. Een moeizaam karwei, dat
voor de reddingploegen 'zeker niet van ge
vaar is ontbloot.
Geen der wachtenden voor de hekken,
die vandaag extra werden bewaakt en
slechts geopend werden voor het doorlaten
van de ambulance-auto's, heeft iets van
die berging waargenomen. Onmiddellijk
HASSELT, (BELGA) In het Vlaamse
blad „Het belang van Limburg" is een
relaas gepubliceerd van de ramp in Mar
cinelle uit de mond van Alfons Vandeplas,
een achttien-jarige mijnwerker uit Rotse
laar, een van de zes die woensdagmiddag
uit* de mijn werd gered. Alfons Vande
plas was aan het werk, toen hij plotseling
een scherpe geur rook. Rook verspreide
zich in de galerij. Toen hij opstond om
zijn opzichter hiervan in kennis te stellen,
kwam er een dichte rook uit de galerij
die naar verdieping 715 leidt. Alles werd
erdoor in duisternis gehuld. Slechts de
mijnlampen verspreidden nog een flauw
licht.
Een van de mijnwerkers zegt: „Jongens,
we moeten hieruit, want ze gaan ons hier
levend roken". Hierop dringt de opzichter
naar voren: „Allemaal naar 765". De jonge
mijnwerker aarzelt: „Naar 765, dat is nog
vijftig meter dieper", zo denkt hij. Na een
korte weifeling kruipt de opzichter voor
uit naar 765. Een vijftiental mijnwerkers
volgt hem.
De jonge mijnwerker en een vriend
blijven alleen achter. Zij begrijpen dat het
nu ernst begint te worden en dat het nu
om hun leven gaat. Met een kolenwagen-
tje rammen zij een deur. Steeds dichter
wordt de rook en steengruis begint rond
om hen neer te vallen. De beide mannen
drenken hun zakdoeken in een plas water
en binden deze voor mond en neus. Toch
prikkelt de rook hen in de keel.
Op de deur die zij achter zich hebben
gesloten, wordt hevig gebonsd. Zij keren
op hun schreden terug, trekken uit alle
macht aan de deur, die bezwijkt en een
mijnwerker, met door de vlammen ver
brande benen, valt in hun armen. Zij rich
ten hem overeind en begeven zich op
nieuw naar de schacht, een afstand van
ongeveer driehonderd meter. De jonge
mijnwerker waggelt. Hij zou willen roe
pen, maar de rook brandt hem in de keel
Hij durft niet te drinken, omdat dit de
dood zou betekenen. Vijfmaal valt hij op
zijn knieën. Uitgeput en ontmoedigd wil
hij zich gewonnen geven maar telkens
richten zijn twee kameraden hem weer
overeind en tenslotte bereiken zij de
schacht. Maar waar is de liftkooi? Boven
en beneden hen een zwart gat, zonder
bodem. En de regen van stenen wordt hoe
langer hoe dichter.
Met vereende krachten gooien zij een
wagentje om en gaan er onder liggen,
dicht bij de grond, de mond bij de schacht.
Zij kunnen ademen, de lucht is warm,
maar rookvrij en zij hebben te drinken!
Rondom verstommen de geluiclen, hun
vermoeide ogen sluiten zich en zij vallen
in slaap.
Omstreeks vier uur 's middags hebben
redders hen gevonden en naar boven ge
bracht, levend. Zij drukken elkaar de
hand, met tranen in de ogen. „En de an
deren?" Geen antwoord. „Waar zijn de
anderen? Zij begrijpen en de tranen, die
over hun wangen stromen, trekken er
kleine, witte groeven in.
Een van de nieuwste cultures in Israel is die van katoen, waarvan het jonge
land een jaar geleden een areaal van een 300 ha. bezat. Dit jaar werd het areaal
uitgebreid tot bijna 2.500 ha. En men verwacht, dat volgend jaar 5.000 ha. van
de Israëlische grond bedekt zal zijn met katoen. De katoen gedijt het beste in
het noordelijke gedeelte van de Negeb-woestijn, welke door aanleg van irrigatie-
werken en het gebruik van de nieuwste machinerieën voor de grondbewerking
in een vruchtbare landbouwstreek is herschapen. Israel voert op het ogenblik
katoen uit naar 15 landen en gebruikt het produkt als ruilmiddel voor allerlei
goederen, die het land zelf niet produceert.
Aan een wöning aan de Kloosterkade te
Delft belde een man aan, die een trapje
te leen vroeg om bij de bovenburen een
ruit in te zetten. Hij had een ruit en een
busje met stopverf bij zich- De bovenburen
waren met vakantie, maar het verzoek
wekte geen argwaan, aangezien twee doch
ters 's avonds thuis zouden komen. De
man kreeg het trapje en klom op het bal
kon van de bovenburen. Na ongeveer een
half uur bracht hij het trapje terug en zei,
dat de zaak in orde was gebracht. Bij
thuiskomst van de dochters bleek echter,
dat het hele huis overhoop was gehaald.
Aanvankelijk meenden zij dat slechts een
klein bedrag aan geld werd vermist, maar
toen haar vader van vakantie was terug
gekeerd, ontdekte hij, dat zijn postzegel-
verzameling was gestolen, die een waarde
heeft van enige duizenden guldens.
nadat die lijken naar boven waren gebracht,
werden deze naar het achterste gedeelte
van het mijnterrein vervoerd, om vervol
gens per auto overgebracht te worden naar
een school in Marcinelle. Omdat in som
mige gevallen de identificatie moeilijk
heden opleverde, werden de bezittingen
der slachtoffers op de kisten gelegd. Twee
leden van elk getroffen gezin werden in de
gelegenheid gesteld de voorwerpen van na
bij te zien.
Hartverscheurend ging het daarbij in de
schoollokalen toe. Na zeven dagen en nach
ten van onafgebroken wachten, van leven
in hoop en vrees, moesten de verwanten nu
tot de harde ontdekking komen, dat alle
hoop vergeefs was geweest. Als een ver
pletterende slag had de onheilstijding van
minister Rey reeds gewerkt. De confron
tatie met de kisten waarop de persoonlijke
eigendommen van de omgekomenen lagen
uitgestald, was de laatste slag, die de ver
wanten werd toegebracht.
Ondanks alle verklaringen van technici,
geestelijken en verpleegsters, dat het
wachten voor het hek van de mijn geen
zin meer heeft, zijn er toch nog velen, die
van geen wijken willen weten. Pas dan
zullen zij weggaan, als alle 261 mannen
naar boven zijn gebracht.
Van Marcinelle ben ik weggegaan met
een ontzaglijke hoeveelheid indrukken. Er
zijn beelden, die slechts na lange tijd zul
len vervagen. Het meest aangrijpende is
dat van de wanhoop, die van de gezichten
der mensen buiten de poorten van de mijn
zo duidelijk was af te lezen. Ook de her
innering aan de zwarte rookkolom, die
zonder onderbreking uit de brandende
schacht het luchtruim werd ingeperst, zal
lang blijven.
Marcinelle heeft onnoemelijk veel leed
in deze voorbijgegane week te aanschou
wen gegeven. Maar ook veel dat tot dank
baarheid stemt. Want zelden heb ik zoveel
staaltjes van moed1, zelfopoffering en naas
tenliefde gezien, als op en rondom het
mijnterrein van „Le cazier du bois". Het
was ontroerend te zien, hoe de doodver
moeide kameraden der ingeslotenen steeds
weer stonden te dringen bij de gedeeltelijk
in tact gebleven schacht, teneinde als eer
sten te hulp te mogen snellen. Zij zullen
niet opgeven, zij blijven vechten tegen
vuur, rook en muren van puin, teneinde ze
kerheid te krijgen, dat geen kompel in de
mijn is achtergebleven. Ook deze redders
geraken aan het einde van hun krachten,
al willen zij dat niet toegeven. Er zijn nog
zovele anderen, die zich in deze dagen tot
het uiterste gegeven hebben en daartoe be
horen zeker de geestelijken en de verpleeg
sters.
De mijn in Marcinelle geeft haar slacht
offers maar spaarzaam vrij. Gisteravond
laat was nog maar een derde van het totaal'
aantal ingeslotenen geborgen. Dagen zal het
nog duren, zo verwachten dte autoriteiten,
aleer allen aan de oppervlakte zullen zijn
gebracht. Nog veel meer tijd zal het ver
gen, voordat het leven in het kleine stadje,
dat zo hoog troont boven Charleroi, weer
normaal zal gaan lijken.
LUXEMBURG (United Press/Reuter).
Het Hoge Gezagsorgaan van de Europese
Gemeenschap voor Kolen en Staal heeft
bekend gemaakt, dat de zes bij de E.G.K.S.
aangesloten landen uitgenodigd zullen
worden deel te nemen aan een conferentie,
welke zich ten doel zal stellen de feitelijke
veiligheidstoestand in de mijnen van de
E.G.K.S.-landen te onderzoeken en zal
trachten nieuwe middelen te vinden om de
veiligheid van de mijnwerkers tot het
hoogste technische niveau op te voeren.
Het Hoge Gezagsorgaan heeft besloten de
Belgische regering te verzoeken het ge
zagsorgaan toe te staan deel te nemen aan
het onderzoek naar de oorzaken van de
ramp in de mijn Marcinelle, zo heeft een
officiële woordvoerder van het Hoge Ge
zagsorgaan meegedeeld.
De Belgische minister van Economische Za
ken, Bey, heeft dinsdag op 'n persconferen
tie meegedeeld, dat er zowel een gerechte
lijk als een administratief (door het korps
van rijksmijningenieurs) onderzoek naar
de oorzaken van de ramp zal worden in
gesteld.
De Hoge Autoriteit heeft besloten aan
de nabestaanden van elke om het leven
gekomen mijnwerker een bedrag van onge
veer 750 gulden uit te keren. Deze uitke
ring staat los van het bedrag van f 150.703,
dat het gezagsorgaan reeds aan nabe
staanden van slachtoffers heeft overge-
piaakt.
In de duisternis van pas betreden gaan
derijen van de mijn in Marcinelle heeft
men nog 69 lijken aangetroffen, hetgeen
het totaal aantal doden op 134 brengt.
Concert in Bussum
De federatie van Bussumse zang- en mu
ziekverenigingen heeft het plan om op een
nader te bepalen datum in september In
de Vredekerk een concert te geven
waaraan vier koren zullen medewerken
ten bate van de slachtoffers van de mijn
ramp. De Belgische ambassade heeft haar
instemming hiermede betuigd en de am
bassadeur heeft toegezegd het concert te
zullen bijwonen.
