In Broekerhaven bouwt Jordens nog
bommen, hengsten en een Lemsteraak
DOUWE EGBERTS
ORCAM
DE SAMENZWEERDERS
f VERVOLGVERHAAL^]
[door Friedrich Bruegel
Chr. Visman
De garnalenschuit KW 88 kwam voor
vijf gulden brandhout binnen
Museumwerfje
Visserij-varia
Bunno op zoek naar Luilekkerland
Veel groente bij voorbaat verloren
door het abnormale zomerweer
de pittige zware shag!
Veilingprijzen liggen al hoog
35 ct.
4
8
TAXI NODIG? - BEL 5 000
n
TUINDERS VOELEN TEVEEL NATTIGHEID
f
Zoekt u een naaimachine
op conditie?
Agenda voor Beverwijk
ZATERDAG 18 AUGUSTUS 1956
99
IN HET ZUIDERZEEMUSEUM van Enkhuizen veler trekpleister in deze ver
regende zomer is de oude glorie van de scheep- en zeilvaart op de vroegere
binnenzee alsmede de herinnering aan een bloeiende visserij met zorg en liefde
bijeengebracht. Daar dobberen voor de wal, achter het museumgebouw, de hengsten
en de tjalken, een hoogaars en een garnalenschuit als reliquieën uit een verloren
eeuw en als schone voorbeelden van houten scheepsbouw. En onder de vitrines
pronken de modellen van de hooggetuigde haringbuizen, die de Zuiderzeehavens
vroeger hebben moeten zien uitvaren ter visserij: sierlijke schepen met de spil
op het achterschip en een beschermende „bak" langs de voorsteven. Maar het is
museumbezit. Het leeft alleen in de herinnering van zeer oude mannen, die zich
nog de verhalen herinneren van stormnachten tussen Staverden en Lemmer, waarin
naar een oud gezegde wil, de Lemster bokking boven kwam drijven en van nood
seinen in het waaigat van Marken. Toch zijn er langs de zeedijk bedrijven te vinden,
waar de liefde voor het oude scheepsmodel nog even fel is als toen de nieuwe
haringteelt uit Enkhuizen en Urk met dezelfde spanning aanving als thans de
Noordzeehavens elk voorjaar kennen.
In Broekerhaven, daar waar de oude
stevige zeedijk in lange kronkels wegloopt
naar het Hoornse hop en de Dromedaris
van Enkhuizen nog vlakbij lijkt, ligt in de
beschutte diepte van een stokje buitendijks
land het werfje van de firma Jordens
een woonhuis, een schuur en twee langs-
hellinkjes, waar ze misschien in Wou-
brugge of Scheveningen om zouden glim-
lichen, maar waar dan toch maar de wei
nige historische schepen, die uit het failliet
van de Zuiderzee zijn gered, omhoog heb
ben gestaan.
Voor onderhoud, of zelfs voor gedeelte
lijke of totale nieuwbouw.
Oud vak
Want de gebroeders Jordens hebban dat
oude vak van houten soanten en gebogen
scheenshuiden nog in de vingers en zij
maakten voor het Zuiderzeemuseum enige
jaren geleden een plezier vel dsc''1" it," die
er wezen mocht en die er dan ook nog is
Een veldschuit, waarmee vroeger de grote
gezinnen van Noordhollands Noorderkwar
tier op de zondagmiddag uit spelevaren
gingen en waarin dan en houtskool kom
foor voorhanden was en een stoof voor
moeder, mitsgaders een klein hartverster-
kinkje voor vader en roerganger.
Overdag deden deze veldschuiten dienst
als trouwe vervoerders van kool en aard
appelen, maar zondag werd het een schip
vol kinders met een gewassen sprietzeil en
een tafel tussen de banken.
Nog is het aardige gebruik niet uitge
storven, want in de tijd, dat de bollen
bloeien rond Enkhuizen kent men de ple-
ziervaartjes „om de landen" en als er hard
draverij of kermis is in de zomer, vaart
menige veldschuit vol jongvolk naar het
feest, omdat dit nog altijd goedkoper is dan
de bus of de brommer en plezieriger „met
mekaar" dan de fiets.
D-CCOCOOOOOOOO«5C<»OOOC<Xm^xyXJOCm30CXDOOCCm:OOC<X>OOOC
yoooooooapboooopoaooooooooooaoooooooooooooooooooooooDOoc
Maar het drijvende huishoudinkje, dat
het vroeger vaak was, is nu verleden tijd
en zo'n echte fleurige pleziervddschuit is
nog maar terug te vinden in een van de
museumzalen dank zij het scheepsbouwers-
geheugen van de Jordens.
Hechtdoortimmerde trouw
Het is eigenlijk een éénmanswerfje daar
in Broekerhaven. Toen Simon Jordens. die
nergens voor stond, stierf zette zijn zoon
Gerbrand de zaak voort, met steun van
timmerman-broer Jan. Maar Gerbrand is
„de man," dat geeft ook Jan graag toe. Die
weet nog wat van snikken en bommen van
Lemsteraken en Staverse jollen.
En hij bouwt ze als het moet uit het blote
hoofd na, net zoals de Lemsteraak, die nu
voor de wal ligt, zonder tekening moet z-'to
ontstaan op een werfje ergens in Lemmer.
Hij is zo langzamerhand een van de laat
ste der Mohicanen geworden die nog „in
het hout zitten" de rest volgde de nieu
we koers van Staal en ijzer alras, toen de
tijden veranderden en de bakens verzet
moesten worden. Bii Jordens daarentegen
bleef men de oude kunst van het. houten
schip, hechtdoortimmerd en goed ge
breeuwd, trouw.
Vandaar dan ook. dat zii de enigen waren,
die een wrakereschoten en ont'akeld" >rar-
nalenschuit, in de oorlog gezo"''e*i i" Kat
wijk aan de Rijn. weer in zijn v»e<ren
kregen. Het ding Ia» daar haast ver t n
onder water en er was, ze»t Ja» nu. mis
schien nog voor vijf gulden bran 'hou' uit
te halen.
Maar het was ook een van d° allerlaatste
garnalenschniten van het mode', dat in de
vorige eeuw bii hele vloten voor de Noord
zeekust en on d» Z"id°rz»» zwierf en dan
dank zij zijn platboomde houw on h"t
strand kon worden gezet: eigenlijk een
kleine bom dus.
Nadat het kavalje acht jaar onder water
had gelegen, namen de Jordens voor het
99
ten: de „Sperwer," die gisteren opgeknapt
naar Joure vertrok om als geduchte con
current aan het hardzeilen mee te kunnen
doen.
Lemsteraak als voor de Prinses
De Lemsteraak, die nu voor de wal ligt
om van een geheel nieuwe binnenbetimme-
ring te worden voorzien het is ongeveer
hetzelfde schip als dat wat Prinses Beatrix
zich ten geschenke koos mag dan wel
een stalen schip zijn, en de Jordens mogen
dan wel het liefst in hout bouwen ook
deze knaap van dertien meter lang heeft
.hun liefde en als daar straks de hulpjes
van baas Jordens uit vertrokken zijn, ligt
er een droom van een jacht voor de kant
in Broekerhaven, waar menige moderne
bouwer-in-staal en aluminium een lesje
aan kan komen halen. J. F.
ronde bedrag van 5000,op zich de
schuit te restaureren en het tot bewonde
ring stemmende resultaat ligt onder het
visserijmerk KW 88 achter het Enkhuizer
museum een juweeltje van een zwart-
geteerde bomschuit met de hartjes als van
ouds op de steven en op het oog zó vis-
sensree.
Hij moest dan wel eerst voorlopig in
Katwijk zelf worden dichtgestopt met blik
en oude kranten, want op een beurtschip
even thuisbezorgen in Broekerhaven zou al
te kostbaar zijn geworden, maar daarna is
die KW 88 dan toch voetje voor voetje
naar Broekerhaven gekomen en daar span-
tje voor soantje opgebouwd op de vijf gul
den brandhout, die op de werf en later in
de schuur getakeld werd E»n hele winter
zijn ze er meer dan zoet mee geweest.
Zo zijn er al zoveel historische scheepjes
door de handen van scheesbouwer Jordens
gegaan: een hengst, die een nieuw vlak
moest htoben, een Volendammer kwak,
die om reparatie vroeg en nu nas weer een
van die prachtige boeiertjes, waarme» vroe
ger de Friese meren zo rondborstig pronk-
Bridgeclub „Sans Atout"
De uitslagen in de zomercompetitie van
de bridgeclub „Sans Atout" waren:
Groep A: 1. GeldermansDe Jong 38
m.p.; 2. mevr. ReymersGroot 34y2 m.p.;
3. BerleeHoogeboom 33% m.p.; 4. Bloe-
mendaalHaver 32y2 m.p.; 5. mevr. v. Es
senDe Lalijne 32% m.p.; 6. TandTabak
291/2 m.p.; 7. dames KokTabak 28 m.p.;
8. LuttikHoogeboom 25 m.p.
Groep B: 1. v. GroningenHoen 37i/2
m.p.; 2. BakkerSpruit 35% m.p.; 3.
KrabTabak 341/2 m.p.; 4. Hamersv.
Zutphen 32 m.p.; 5. HendriksKoopman
schap 32i/2 m.p.; 6. heer en mevr. Vollaerts
30 m.p.; 7. v. BalenTervoort 27 m.p.; 8.
mevr. TabakBiben 24 m.p.
De hektjalk - een haast vergeten
scheepstype op de Nederlandse wate
ren. Maar een schoon schip en bij
Jordens weten ze er meer van.
ADVERTENTIE
VERHUUR ZONDER CHAUFFEUR
DE NIEUWE FORD ANGLIA
COCOOOOOOKXXJCÖOOOCOOOOCOOCOOOOOOOOCOOCOOOOOOOOOCOOOOOC*:
DE GRILLIGE KUSTLIJN van de'"
voormalige Zuiderzee bergt in haar
inhammen haast onbekende vlekken op
8 de kaart van Noordholland-plaatsjes,
waar het leven langs loopt en de zeker-
d heden van de volgende dag even groot 8
8 en standvastig schijnen als de hoge dijk, 8
8 die de horizon bepaalt. Het water er 8
8 achter lijkt niet veel veranderd, want 8
g hier vrat de verandering in IJselmeer 8
8 niet zó duidelijk aan de levensgewoon-
0 ten als in de stervende stadjes langs 8
de Zuidelijke oevers en het Oostelijk 8
8 deel van de zoetgeworden Zuiderzee.
8 Tenminste - op het gezicht niet. Want g
g wie in Enkhuizen of Hoorn de oude 8
8 vissers hoort vertellen, loopt nog tegen
8 de verhalen over haring en kabeljouw g
aan en krijgt met een stevige straal 8
tabakssap in het oliegladde havenwater
g het verwijt mee, dat het de nieuwlich-
p ters van deze tijd zijn, die de dood van 8
8 zoveel schoons en goeds op hun gewe- 8
s ten hebben.
8 Maar elders is de tering naar de ne- j>
ring gezet en verdween de visserman 8
8 naar de fabriek of naar de Noordzee - g
8 een klein deel schakelde over op de
8 snoekbaars en de kuilpaling, die thans
8 de oogst van het IJselmeer uitmaken. 8
8 Maar waar zijn al die werven en werf- g
8 jes gebleven, waarop de Schepen voor 8
8 de Zuiderzee werden gebouwd?
Verdwenen? Ook omgeschakeld? In g
8 bijgaand verhaal heeft een onzer een g
8 impressie gegeven van de miniatuur- 8
scheepsbouwwerf van Jordens in Broe- g
kerhaven, een gat bij Enkhuizen, die g
o een wonderlijke ommezwaai maakte 8
8 toen de zee een meer werd.
8 8
XX>DOOOOOCXXOOOC)OOOOOOOOCXXX50DCXX)COOOOOOOOOOOOC)OOCOOC<XX>
Prijzen van vrijdag. Heilbot 2,902,40;
gr. tong 4,804,20; grm. tong 4,504,00; kim.
tong 3,603,40; ki. tong I 3,052,90; kl. tong
II 2,60—2,40; tarbot I 3,40—3,00, per kg.
Schartong 31; kl. tong II 4021; schar 2822;
bot 11,50; v. haring 2411; makreel 2613,50;
gr. schelvis 2318,50; grm. schelvis 2118;
kim. schelms 27—18; kl. schelvis I 2113,50;
kl. schelvis II 18,50—10; wijting 2110; gr.
gul 37—33; midd. gul 32—30; kl. gul 25—17;
kl. haai 18,50; ham 108102; poontjes 98;
kl. koolvis zw. 2512,50; kl. koolvis wit
3428, per 50 kg. Gr. kabeljauw 14870; gr.
koolvis zw. 5652; gr. koolvis wit 73; gr.
leng 6863, per 125 kg.
Aanvoer van vrijdag. 180 kisten tong en
tarbot, 4 kisten heilbot, 3 kisten tongschar
en schartong, 455 kisten schol, 12 kisten
schar, 2 kisten bot, 310 kisten haring, 560
kisten makreel, 460 kisten schelvis, 210 kis
ten wijting, 135 kisten kabeljauw en gul,
24 kisten leng, 2 kisten haai, 2 kisten ham,
8 kisten poon, 140 kisten koolvis, 33 kisten
diversen. Totaal 2540 kistne.
Besommingen van vrijdag. IJM 10
Hattem f17.590; SCH 153 f8620; IJM 209
f8280.
Bunno liep naar de poort van het kasteel en trok aan de bel, die daar hing. De
zware poort ging open en daar stond een geweldig grote man, die er bars en
grimmig uitzag.
„Bent u meneer Grimoldanus?"vroeg Bunno, die toch wel 'n beetje bibberde.
„Dat ben ik, ja!", zei de reus, met 'n stem, die de ruiten deed trillen.
Bunno zei, waarom hij gekomen was. De reus keek hem aan en dacht 'n ogenblik na.
„Goed, kom maar binnen!", zei hij toen.
MET TOENEMENDE BEZORGDHEID ziet men in tuinbouwkringen de toekomst
tegemoet, want wat er door het aanhoudende koude en natte weer van de najaars
gewassen terecht moet komen, is tot nu toe voor ieder een raadsel. De groei is
momenteel totaal „de grond uit"; de laat gezaaide gewassen zoals sla, wortelen en
spinazie, komen niet op; het zaad komt even de grond uit, maar verdwijnt weer
schielijk door de koude en nattigheid. In Kennemerland staan ieder jaar grote
oppervlaktes met najaarswortelen, die op het bloembollenland gezaaid worden zodra
de bollen de grond uit zijn. Vooral onder Santpoort staan hier grote oppervlaktes
mee beplant. Nu moeten deze wortelen het van een mooie zomer en zacht najaar
hebben. Zoals het er nu voor staat zal er weinig van terecht komen.
De gewassen hadden al een gevoelige
veer moeten laten met de harde julistorm
en nu krijgt men er nog de koude en vocht
overheen. Hetzelfde droeve verhaal kan ook
van de sla gezegd worden; deze komt de
grond uit en groeit daarna geen „streep"
meer; spinazie die anders normaal in drie
of vier weken oogstbaar is, gaat nu in
plaats van vooru'l achteruit. De lat bonen
zijn al grotendeels verwaaid, maar een
boon is sterk en herstri' zich veelal, als
moeder natuur meehelpt. Maar ook hier
behoeft men nu niet meer te rekenen op
een redelijk gewas. Het zijn nu hoofd
zakelijk de gewassen die al geplant en ge
zaaid waren voor de slechtweer-periode
ADVERTENTIE
I
ADVERTENTIE
PFAFF RF.NTESTOP SYSTEEM
Tientallen guldens goedkoper.
Marktplein 22 - Telefoon 4619
Vraagt vrijblijvend alle inlichtingen.
„Vriendenkring" telde de slagen
De Beverwijkse klaverjasclub „Vrien
denkring" heeft de onderlinge competitie
voortgezet met de volgende uitslagen: 1. J
Mosk 4613 pnt; 2. E. Boontjes 4612 pnt; 3.
mevr. Wooning 4482 pnt; 4. H. Daemen
4479 pnt; 5. W. Deugd 4470 pnt; 6. mevr.
Mook 4396 pnt; 7. D. v. Duin 4344 pnt; 8.
J. v. d. Ham 4324 pnt; 9. mevr. Daemen
4236 pnt; 10. mevr. v. d. Ham 4200 pnt; 11.
J. Maenhout 4197 pnt; 12. C. Teeling Sr.
4057 pnt; 13. mevr. Maenhout 4016 pnt; 14.
mevr. Pirovano 3850 pnt; 15. G. v. Meurs
3761 pnt; 16. P. Appeldoorn 3628 pnt; 17.
R. v. d. Koog 3614 pnt; 18. mevr. Huider
3583 pnt; 19. mevr. De Nijs 3570 pnt; 20.
B. W. v. d. Mey 2998 pnt.
HOOFDSTUK II
7 In de tram, die langs het ministerie van Binnen-
iandse Zaken naar het Stroszmayr Plein reed, zat
een jongeman in licht-gekleurde regenjas met een baret
op het hoofd. Hij heette Jan Horak. Hij had het koud. Hij
was zelfs niet warm geworden van de lange wandeling
naar de tramhalte. Voortdurend had hij er aan gedacht,
dat hij niet sneller mocht gaan lopen, dat hij niet om
mocht kijken en dat hij niet met het kleinste gebaar
mocht verraden, hoe nerveus hij wel was.
Nu hij eindelijk in de tram zat, de koude handen
diep in de zakken van de regenjas gestoken en gefor
ceerd glimlachend, werd hij heen en weer geslingerd
tussen twee gedachten. Hij had enerzijds de aandrang
om te huilen, omdat hij mede geholpen had een man
te doden, maar anderzijds wilde hij lachen, omdat de
moordaanslag gelukt was. Hoe sterk die opwellingen
ook waren, hij besefte maar al te goed dat hij noch
mocht huilen, noch mocht lachen. Hij moest rustig en
vooral onopvallend blijven zitten.
Om zijn gedachten af te leiden van wat nog geen
uur geleden was gebeurd, begon Jan de gezichten van
zijn medepassagiers te bestuderen. De man tegenover
hem doezelde. Waarschijnlijk had hij de ogen gesloten
om niet te merken hoe langzaam de ellendige tram
wel voortsukkelde. De man, die naast hem zat, was
zó in een boek verdiept, dat hij zelfs bii de haltes niet
opkeek. Een jong meisje, dat even verderop zat, ver
veelde zich kennelijk en keek van de ene naar de andere
passagier. Toen haar blik die van Jan kruiste, begon
ze te glimlachen, alsof ze wilde zeggen: de trams zijn
inderdaad miserabel, vind je ook niet? De heer, die
naast Jan was gezeten, las een krant, terwijl de dikke
vrouw, die aan Jans andere zijde zat en een bood
schappentas bij zich had, naar buiten keek en zijn blik
niet opmerkte. Wat zou zij in haar tas hebben?
Daar er verder niemand meer in de tram zat, richtte
Jan zijn ogen weer op het jonge meisje. Zij ontweek
zijn blik niet en glimlachte wederom vriendelijk. Ik
vraag me af, zei Jan tot zichzelf, of ze zal blijven
glimlachen als ze te weten komt waar ik zo juist ben
geweest. Toen hij zich op deze gedachte betrapte, werd
hij boos op zichzelf en zei bijna luidop: Jan, die intro
spectie, dat analyseren en kritiseren zal je nog eens
in het ongeluk storten. Je loopt daarbij jezelf voor de
voeten en je zult de wrange vruchten daarvan nog wel
eens plukken! Hou er mee op!
Na deze zelf-critiek keek hij eens naar buiten. He:
had reeds enige tijd geregend, »odat de straten glom
men. Wat schoot die tram toch langzaam op! Je zou
het liefst uit de wagen springen om het voorthobbe-
lende gevaarte te gaan duwen! Jan was zelfs al opge
staan en naar het balcon gelopenNee, hij wilde
niet langer blijven zitten. Bij de volgende halte stapte
hij uit, alhoewel het nog een hele wandeling naar huis
zou zijn.
Het motregende en alhoewel hij een nog redelijk
goede regenjas droeg, had hij toch het gevoel alsof
het water op zijn blote body viel. Geleidelijk aan ging
hij sneller lopen, terwijl hij gedurig binnensmonds mom
pelde: alles komt in orde. Ze zullen ons niet te pakken
krijgen.
Tenslotte bereikte Jan de straat, waar hij woonde.
De lange wandeling had hem goed gedaan en hij voelde
zich uitgerust. Sinds hij zich in de strijd tegen het
nieuwe regiem had geworpen, waren de herinneringen
aan de Duitse bezettingstijd automatisch bij hem terug
gekeerd.
Zoals hij vroeger, in de oorlogsjaren, ook steeds
gedaan had, liep hij aan de overzijde van de straat
in de richting van zijn huis, zodat hij reeds van verre
de voordeur kon zien. Er stond niemand. Natuurlijk,
dacht hij, zij wachten altijd in de gang of in de woon
kamer.
Hij stond nu pal tegenover de voordeur en keek naar
de eerste verdieping, waar de flat van mevrouw Pollak,
bij wie hij nu al twee jaar een kamer had, gelegen was.
Uit het rechter venster hing een handdoek. Hij vond dit
ongewoon en dacM toen direct aan wat mevrouw Pollak
hem eens verteld had. Het was duidelijk: hij kon niet
thuis komen. Zij wachtten hem op en de handdoek
waarschuwde hem: blijf weg, ga niet naar binnen.
Jan liep dus direct door en sloeg de eerste hoek om.
vVaarheen nu?, vroeg hij zich af. Onder het Duitse re
giem was het op straat meestal het veiligst geweest.
Razzia's op straat waren altijd met zó veel lawaai ge
paard gegaan, dat het nooit moeilijk was geweest ze te
ontlopen. De tegenwoordige machthebbers waren nog
niet zo ver, dat ze razzia's op straat hielden. Zij hielden
er niet van al te veel op te vallen en gebruikten liever
onzichtbare methoden.
Jan keek om zich heen; hij was in de Stefanikova,
in de wijk Smiehov. Ik moet in de buurt blijven, dacht
bij, want anders kom ik niét op tijd in de Smichover
kerk, waar ik, om negen uur Franta moet ontmoeten.
Had ik maar geen revolver bij me! Ik kan haar natuur-
ijk weggooien, maar de organisatie heeft al zo weinig
vapens!
Zijn gedachten keerden terug naar zijn kamer bij me-
/rouw Pollak. Het was natuurlijk bést mogelijk, dat die
1 anddoek slechts een toevallige samenloop van omstan-
iigheden was en dat het bij hem thuis veilig was. En in
iat geval zou hij maar doelloos rondlopen en nat en koud
worden! Hij begon aan warmte en eten te denken
Vlak bij was een klein café. Daar zou hij tenminste
een kopje van wat zij tegenwoordig „koffie" noemden
kunnen bestellen; hetzelfde surrogaat als uit de donker
ste oorlogsjaren.
Enkele oudere heren speelden in een der hoeken een
spelletje kaart. Jan ging aan het tafeltje naast dat van
hen zitten. Natuurlijk, piekerde hij, we zijn het niet
meer gewoon naar een café te gaan. In de Duitse tijd
waren de cafés verzamelplaatsen voor politie-spionnen.
Nu was dat weer hetzelfde.
Desondanks voelde ~an zich behagelijk. De lucht van
„koffie" bracht hem altijd in een goede stemming. Het
eerste slokje van het surrogaat verwarmde hem al. Pas
bij het tweede slokje bemerkte hij hoe slecht het surro
gaat eigenlijk wel was. Hij stak een sigaret op en recon
strueerde het gesprek van vele maanden her met me
vrouw Pollak, dat zo belangrijk voor hem geworden was.
In mei 1945 was mevrouw Pollak van Theresienstadt
naar Praag teruggekeerd. Was zij niet zo gelukkig ge
weest en had zij nog enige tijd in het kamp moeten ver
toeven, dan zou het haar ongetwijfeld de grootste moeite
hebben gekost om haar oude flat terug te krijgen.
Alléénwonende vrouwen gaf men tegenwoordig geen
toestemming meer een vijfkamerflat te betrekken. Het
moest een eigenaardige en vooral droevige gewaarwor
ding voor haar zijn geweest terug te keren naar het huis,
vanwaar haar gehele gezin man, dochter en twee
zoons gedeporteerd was naar ghetto's of concentratie
kampen. Mevrouw Pollak was een nauwgezette vrouw,
die van netheid hield, en met een stapel paperassen kon
kon zij aantonen, dat de flat haar woning was. Ze liep
van meubelstuk naar meubelstuk; niets was er veran
derd. Ieder ogenblik zou de voordeur open kunnen gaan
en zouden haar zonen, haar man en dochter terug kunnen
keren
Na enige tijd begon mevrouw Pollak zich eenzaam te
voelen, zodat ze huurders nam. Ze had toen weer aan
spraak, terwijl het huisvestingsbureau haar toen moeilijk
meer iets kon verwijten. Vier mensen woonden thans op
de flat: mevrouw Pollak en drie huurders. Haar woon
kamer was zowel zitkamer als eetkamer voor allen ge
worden, want al spoedig was mevrouw Pollak er mee
begonnen voor haar huurders te koken en hun was te
doen. Korte tijd later waren de verhoudingen zó vriend
schappelijk geworden, dat iedereen haar „ma Pollak"
was gaan noemen.
Met een bijzondere bijgedachte had z.ij een telefoon
aten aanleggen. Moeder Pollak wachtte namelijk nog
steeds, ai drie jaar lang! En de spanning, waarin ze ge
durig verkeerde, was er niet minder om geworden Toen
ze in 1945, na haar terugkeer uit het kamp, de woning
jen grondige schoonmaakbeurt had gegeven, had ze ge
zegd; nu kunnen ze thuis komen. De Hemel geve, dat
ze er gauw zullen zijn! Als mijn man, mijn dochter en
mijn zoons terugkomen, zullen ze direct van het Masa-
rykstation uit opbellen. Mijn man heeft de kinderen
steeds voorgehouden praktisch te zijn. Maar mevrouw
Pollak wachtte nog steeds.... Noch haar man, noch
haar kinderen hadden ooit opgebeld
(Wordt vervolgd).
zoals winterpeen, kool, witlof, prei e.d.,
die nog groeien ondanks het slechte weer.
Een overvloedige oogst behoeft men echter
ook hier niet van te verwachten.
Nu al duur
Voor vele groentesoorten werden deze
week aan de veiling al vrij hoge prijzen
betaald. Toch is er nog geen tekort, want
iedere dag zijn er grote veilingen, met
vlotte handel. De aanvoer van bonen blijft
heel klein voor de tijd van het jaar, want
mén zou nu in het drukst van de tijd móe
ten zitten en iedere tuinder komt daar
entegen met slechts enkele kistjes naar de
markt. Het gevolg is dat de prijzen van
dien aard zijn dat het er op bjkt of het
nog de tijd van de kasbonen is. Zo gingen
de sperciebonen tot 1,25 per kilo; de
snijbonen kwamen hier nog boven uit en
haalden tot 1,35 per kilo. Andijvie was
nog eens in prijs opgelopen tot 0,40 per
kilo, hoewel de middenprijs rond de 0,25
per kilo lag.
Het is nu bepaald geen weer voor sla, bij
een ruim aanbod werd er tot 0,16 per
krop voor betaald. Spinazie en postelein
varieerden van 0,25 tot 0,60 per kilo.
Bloemkool ging ook nu weer tot 0,80 per
stuk, groene kool varieerde van 0,30 tot
0,36 per kilo.
De aanvoer van erwten is heel klein ge
worden en de vraag is nog groot zodat
men tot 1,23 per kilo betaalde. Bospeen
maakte tot 0,45 per bos, terwijl de was-
peen van 0,16 tot 0,38 per kilo ging.
Soepgroente varieerde van 0,07 tot 0,16
per bosje. Er kwamen nog enkele doosjes
frambozen die voor 0,75 per doosje wer
den verkocht.
Op de Beverwijkse bloemenveiling zijn
het vooral de gladiolen die in grote partijen
worden aangeboden, terwijl de aanvoer van
zomerbloemen uiterst klein is. Het gevolg
is. dat de prijzen der gladiolen maar matig
zijn en die van de zomerbloemen aan de
hoge kant liggen.
De gladiolen in diverse soorten varieer
den van 0,10 tot 0,55 per bos; deze laat
ste prijs wel als uitzondering.
Bij de zomerbloemen gaan de dahlias
rond de 0,60 per bos, de statice, waarvan
er maar weinig zijn, kwamen tot 0,85 per
bo zinnia's werden ook voor deze prijzen
verkocht. Er komen al aardige partijtjes
asters, ten teken dat het najaar voor de
deur staat en ze waren goed te verkopen,
want de goede kwaliteit kwam tot 0,63
per bos. Freesia ging grif weg tot 0,85 per
bosje; de aanvoer van lelies is niet zo heel
erg groot. Bij de potplanten ziet men ook
de cyclamen weer komen, maar de bego
nia's nemen nog steeds de belangrijkste
plaats in, de „potten" gaan grif van de
h»nd.
ZATERDAG 18 AUGUSTUS
Kennemer Theater, 19 en 21.15 uur: „Je
bent nooit te jong".
Luxor Theater, 19 en 21.15 uur: „De wraak
van het monster".
W. B. Theater, 20 uur: „Tarzan en de Ma-
zuri diamanten".
16 u.: Rondgang Beverwijkse Harmonie
kapel en in Wijk aan Zee: „Arion".
Marktplein, 19.30 uur: Optreden Veluwse
Boerendansers.
Kuenenplein: Lunapark.
Wjjk aan Zee, 19.30 uur: Gecostumeerde
optocht door de badplaats met medewer
king van het drumbandcorps van de
B.H.K.
Julianaplein, 21 uur- Bal Champêtre.
Openbare Leeszaal, geopend van 10-12 en
15-17 uur; jeugdleeszaal Zeestraat 26,
geopend van 14.30-16.30 uur.
R.K. Leeszaal, uitleenbibliotheek van 10-13
en 15-17 uur; lees- en studiezaal van 10-
13 en 15-17.30 uur.
Wijk aan Zee, filiaal R.K. Leeszaal, St.
Odulfstraat 12, geopend dagelijks van
10-11 en 17-18 uur.
ZONDAG 19 AUGUSTUS
Kennemer Theater, 14.30, 16.30, 19 en 21.15
uur: „Je bent nooit te jong",
Luxor Theater, 14.30 uur: „Jong, knap en
rijk"; 16.30, 199 en 21.15 uur: „De wraak
van het monster".
W. B. Theater, 14.30 uur: „Luchtduivels
boven de Pacific"; 16.30 en 20 uur: „Ma-
cao, de smokkelpoort van Azië"
MAANDAG 20 AUGUSTUS
Kennemer Theater, 19 en 21.15 uur: „De
volmaakte moord".
Luxor Theater, als zaterdag.
W. B. Theater, 20 uur: „Macao, de smok
kelpoort van Azië".
Openbare leeszaal, geopend van 15-17 en
19-20 uur; jeugdleeszaal Zeestraat 26,
geopend van 19-20 uur.
R.K. Leeszaal, uitleenbibliotheek van 15-18
uur; lees- en studiezaal, geopend van 15-
18 en 19-21 uur
