ALS ALLES ER AF IS
WASHINGTON, EEN IDEALE STAD
Goudzoekers
DE VORSTIN DER VRUCHTEN
Voor de zwerfkatten
SCHOONHEIDSOPERATIES
IS ER NIETS MEER AAN
Oscar" nu ook voor
buitenlandse films
Oude Nederlandse Meesters
worden in Londen gevedd
WESTLAND STRIJDT VOOR HET BEHOUD
VAN EEUWENOUDE DRUIVENTEELT
ONZE PUZZEL
PERTH, Australië (U. P.) Veertien
Australiërs zijn een romantische speurtocht
begonnen naar Nederlandse schatten, die
sinds eeuwen bij de Australische kust op
de zeebodem rusten. Het hoofddoel van de
expeditie, waarbij naar dertien wrakken
van Nederlandse schepen gezocht zal wor
den, is het wrak van de „Vergulde Draeck",
die in 1656 vijftig mijl ten noorden van de
monding van de Swan Rivier op een rif
gestoten en gezonken is. Aan boord daar
van moet zich een goudschat bevinden,
naar men zegt, bestaande uit achtenzeven
tigduizend gouden munten. Maar in dezelf
de omgeving zijn nog twaalf Nederlandse
schepen vergaan. De veertien nieuwsgieri
gen willen dan ook daar een kijkje nemen
om te zien, wat zich nog aan boord be
vindt. De gegevens over deze verzonken
schatten hebben zij geput uit Nederlandse
en Australische historische archieven.
Op 12 oktober zullen bij Christie's in
Londen een reeks doeken worden geveild,
voornamelijk van Nederlandse meesters uit
de zeventiende eeuw. Ook zullen er oude
schilderijen van de Britse, Franse en Ita
liaanse scholen onder de hamer gaan, als
mede moderne schilderijen en tekeningen.
Ter veiling komen onder meer werken
van P. P. Rubens en Dirk Hals.
Deze drie tekeningen van de
IÉ waterkant werden door de Sant- h
poortse schilder Jan Makkes ge- 1
1 maakt. De onderste prent geeft
een indruk van de scheepswerven
aan het IJ in Amsterdam, de af- I
1 beeldingen daarboven tonen be- I
drifvigheid in de Merwedeliaven f
1 en een schip in lading in de
1 Lekhaven te Rotterdam
lillllllllllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllllllIÏÏI
aanschouwen van zoveel schoonheid. De
blauwe en witgele vruchten met hun poë
tische namen, de Frankenthalers, de Black
Alicantes, de Golden Champions, hangen
in dichte, lokkende trossen aaneengeregen
en wachten op het moment dat zij tot volle
rijpheid zijn gekomen en door de ervaren,
voorzichtige hand van de tuinder geoogst
worden. Het is niet alleen moeder Natuur,
die er voor zorgt dat uiteindelijk ook bij u
op tafel zo'n prachtige druiventros te
pronken ligt. Veel hangt ook af van de
juiste snoei, een ruime bemesting, gelijk
matige vochtigheidstoestand van de bodem,
juiste regeling van de temperatuur en van
het tijdig uitdunnen van de jonge trossen.
De Westlandse kweker weet hoe „de drui
ven achter de blaren gewassen moeten
worden" met andere woorden: hoe men
moeilijk werk moet verzetten.
De eerstkomende bestuursvergadering
van de Wereldfederatie tot Bescherming
van Dieren zal op 13, 14, 15 en 16 oktober
in Orleans gehouden worden. Het program
ma van de vergadering vermeldt onder
andere het internationaal transport van
dieren. Indertijd zijn bij de wereldfederatie
veel klachten binnengekomen bver het
transport van slachtpaarden van Ierland
naar België, van Denemarken naar België
en uit Joegoslavië. De wereldfederatie
heeft besloten een reglement voor het
transport van dieren op te stellen, dat men
aan de diverse regeringen wil aanbieden.
Een ander punt op de agenda is de be
scherming van mijnpaarden. Bij de ramp
te Marcinelle is veel gesproken over de
slachtoffers, die daar vielen, maar weinig
woorden zijn gewijd aan de omgekomen
mijnpaarden. Men wil nu komen tot het
doen vervangen van mijnpaarden door me
chanische tractie. Het bestuur van de we
reldfederatie wil zich op dit terrein door
de beste experts laten voorlichten en zich
daarna tot de diverse regeringen wenden.
Een volgend punt op de agenda betreft
deslachtmethoden in Barcelona. Ook zal
het woord gevoerd worden over de be
scherming van vogels iin Italië, het afschaf
fen van het gebruik van kettinghonden in
de gehele wereld, over de wrede en ruwe
berenjacht aan de Noordpool en over de
jacht op zeehonden. Voorts wil het bestuur
besprekingen wijden aan het bombarderen
van de bergeenden door de R.A.F. in
Knechtsand in Duitsland. De voorzitter van
de wereldfederatie, dr. mr. W. Hugenholtz,
is van plan een voorstel in te dienen om
Knechtsand tot natuurreservaat te maken.
Een ander punt op de agenda vormen
de zwerfkatten in Rome. Toen kort ge
leden Prinses Beatrix in Rome vertoefde,
werd zü door particulieren geattendeerd
op de miserabele toestand, waarin zich de
zwerfkatten in Rome bevonden. De Prinses
heeft dat probleem onder de aandacht van
de Wereldfederatie gebracht.
DE NEDERLANDSE boter, onze kaas en
onze eieren worden alom gewaardeerd in
het buitenland en dat vinden wij Neder
landers volkomen normaal. Het zijn nu
eenmaal typisch Nederlandse produkten,
die echt bij het karakter van ons land
„passen". Maar dat ook de Nederlandse
druif een wereldreputatie geniet, is min
der voor de hand liggend. Want wie over
de druif, die edele vorstin der vruchten
spreekt, denkt toch onwillekeurig aan
zondoorstoofde wijnranken op zuidelijke
berghellingen en pas in de laatste plaats
aan ons natte kikkerlandje, waar de zon
een vreemdelinge is, die zich slechts zel
den vertoont. Toch is de Nederlandse druif
zeer in trek bij onze buitenlandse buren.
Kwalitatief neemt zij een vooraanstaande
plaats in en zowel de heer Müller uit Düs-
seldorf als de heer Jones uit Londen be
schouwen de Nederlandse tafeldruif als een
bijzondere delicatesse.
Deze buitenlandse waardering voor de
hoogwaardige kwaliteit van de Nederland
se druif is een groot compliment voor het
vakmanschap van de Westlandse kweker.
Deze slaagt er immers in een enorme pres
tatie te leveren. Ondanks de grote handicap
van ons zonloze, vochtige klimaat ziet hij
dank zij zijn ervaring, vakmanschap,
intelligentie en grote toewijding toch
kans om druiven te kweken, die elke ver
gelijking met hdt buitenlandse produkt
glansrijk kunnen doorstaan en het daarvan
zelfs winnen wat kwaliteit betreft.
De druivencultuur is sinds eeuwen de
trots van Westland, maar toen na de oorlog
bleek dat voor onze druiven, die zoveel
koesterende zorg nodig hebben om tot volle
rijpheid te komen, dikwijls geen lonende
prijs gemaakt kon worden, moest een be
langrijk deel van het grondgebied worden
afgestaan aan andere produkten, in het
tere, bedauwde druif. Het is dus heel
begrijpelijk dat vele kwekers de druif lie
ten schieten en overschakelden op de to
maat. Het zag er zelfs enkele jaren gele
den naar uit dat de druivencultuur voor
een belangrijk deel haar betekenis voor het
Westland zou verliezen. Maar toen groeide
bij vele Westlanders het besef dat een
unieke teelt, die eeuwenlang van vader
op zoon is overgegaan, die zo stimulerend
heeft gewerkt op het gebruik van glas als
technisch hulpmiddel bij de kweek van
vele tuinbouwprodukten, niet verloren
mocht gaan. Het Westland besefte dat het
sinds 1647 toen pastoor Verburgh de
stoot gaf tot een Westlandse druiventeelt
alleen al uit een diep gevoel voor tra
ditie noodzakelijk zou zijn deze hoogstaan
de cultuur te behouden.
„We zullen zoveel mogelijk propaganda
gaan maken voor onze druiven", zeiden de
mensen van de Bond Westland, de over
koepelende organisatie der Westlandse vei
lingen. „Maar dan moet in de allereerste
plaats de kwaliteit van ons produkt ver
beterd worden!" En toen de Westlandse
kweker er nu enkele jaren geleden.
weer in geslaagd was druiven op de markt
te brengen, die aan de allerstrengste eisen
voldeden, ging men er toe over om door
middel van allerlei acties te trachten de
binnenlandse consumptie van druiven te
bevorderen. Dit was (en is nog steeds)
dringend nodig. De gemiddelde Nederlan
der immers beschouwt de druif nog al te
vaak als een luxe-vrucht, die men alleen
koopt als men op ziekenbezoek gaat. Hij is
er nog te weinig van doordrongen dat de
druif een gezonde lekkernij is, heus niet
duurder dan vele andere delicatessen, die
minder bevorderlijk voor de gezondheid
zijn en vaak lang niet zo smakelijk.
Dank zij vrijwillige bijdragen van de
druivenkwekers werd de Bond Westland in
staat gesteld op ruime schaal propaganda
te voeren voor de druif. Een geheel apart
onderdeel van deze acties vormen de West
landse Druivenfeesten, die elk jaar in
Naaldwijk worden gehouden. Ook wordt
elk jaar een Druivenkoningin gekozen (dit
jaar is Jantien Hofman dat) en worden in
de belangrijkste consumptiecentra van het
land etalagewedstrijden gehouden.
Het Westland is wakker geworden en
toont zelf thans nog meer belangstelling
voor zijn druivencultuur dan ooit tevoren.
Dat het een bijzonder mooie teelt is, ziet
ook de bezoeker, die eens een kijkje neemt
in de Westlandse kassen met hun volbela-
den druivenbomen. Hij wordt stil bij het
bijzonder de tomaat. De teelt van deze po
pulaire, blozende vrucht is heel wat ge
makkelijker en goedkoper dan die van de
Onder de titel „Schoonheidsoperaties"
verscheen bij het Algemeen Publiciteitsbu
reau n.v. in Den Haag een geïllustreerde
brochure, die in kort bestek een inzicht
geeft in de mogelijkheden om bepaalde
ontsieringen en misvormingen van 's men
sen uiterlijk lanias operatieve weg te cor
rigeren. Geruime tijd geleden hebben wij
in „Erbij" een uitvoerige beschouwing ge
wijd aan de betekenis van deze cosmeti
sche chirurgie en aan haar heilzame in
vloed op de psyche en het sociale gedrag
der patiënten, zodat we hier volstaan kun
nen met de vermelding, dat de auteur
de Haagse chirurg G. Kruys -de ver
schillende aspecten der schoonheidsope
raties duidelijk en objectief bespreekt, al
preekt hij natuurlijk wel enigszins voor
eigen parochie. De cosmetoloog C. L. A.
van Uden geeft aan het slot van het boek
je richtlijnen voor de cosmetische nabe
handeling van sommige huidoperaties.
HOE GRAAG zou ik mij zo'n hele herfst
maand lang bezig houden op gelijke wij
ze als die gemeentelijke mannen in vaal-
bruin manchester, die de parken aanvegen
wanneer die bomen hun bladerdek laten
waaien. De hele dag harken zij de bruin
en broos geworden blaadjes bijeen, die
nog maar kort tevoren groen en transpa
rant boven onze hoofden wiegden.. Zij
vullen er hun kruiwagens mee en doen dus
óók aan bladvulling, zij het op een ande
re wijze dan die, welke ons journalisten,
soms wordt aangewreven. Het lijkt mij
goed om de hele dag met een paar rustige
gedachten in het hoofd die hele nalaten
schap van de zomer bijeen te harken, die
door dichters vaak voor goud is gehouden,
maar door deze manschappen zeker niet
als zodanig wordt gezien. En het moet
heerlijk zijn om zich tijdens het schaftuur
languit in zo'n bladerhoop neer te laten en
omhoog ziende de constateren, dat er al
heel wat af is maar toch ook nog ont
zettend veel aanzit.
Ik ben op een schemerige middag dicht
langs hen heen gewandeld over een gras
veld met het bordje „Vrij gazon" ervoor,
want als men. er mag vrijen mag men er
zonder twijfel ook gewoon overheen lopen.
In hun onmiddellijke nabijheid liep een
man met een zeer oude pet op eikels te
zoeken, die hij werktuigelijk in een gerui
te zakje deed. Toen ik hem vroeg of het
een goed eikeljaar was, wilde hij dit be
vestigen noch ontkennen. Hij zei slechts
„och" en bukte zich weer, terwijl hij mij
slechts af en toe via zijn ooghoeken een
blik toewierp. Maar zijn handen bleven
bedrijvig als die van een eekhoorn, die
zich op zijn winterslaap verheugt. Het
hamsterinstinct van. de mens uit de tijd,
waarin hij nog in een verzamelhuishou-
ding leefde en de produktiehuishouding
nog niet kende, kenmerkte deze man en
misschien ook de kinderen, die met onuit
puttelijk geduld beukenootjes liepen te
zoeken zonder het lef te hebben er ook
maar één in de mond te steken.
In de herfst komt men ook alijd van die
mannetjes in het bos tegen, die men al
tijd alléén maar in de herfst in het bos
tegenkomt. Zij zijn nooit weemoedig, zo
als vaak verondersteld wordt, maar zien
steeds met grote opgeruimdheid de ver
gankelijkheid onder ogen, Zij kunnen ge
ruime tijd met de handen keurig over een
stok gevouwen voor zich heen zitten kij
ken, om het even, of het nu naar een
pafferige kalkoen is of naar een sluime
rende ree in de hertenkamp.
De bleke hinden noch de lome bokken
geven ook maar enigszins de indruk dat
we weer zo'n beetje in de bronsttijd leven.
Om daar iets van mee te maken moeten
wij volgens de blijmoedige natuurmede-
werkers van onze dagbladen vroeger op
staan en binnendringen in het vrije re
vier, waar we dan heel mischien een flits
van het roodwild opvangen of de bronst
roep van een strijdvaardige tien-ender ho
ren, die ergens met zijn aanhang, een
„roedel" genaamd, staat te wachten. Naar
men in deze artikelen steeds weer kan le
zen laat zo'n hertebok dan zijn trombone
schallen. Het mag verwonderlijk heten,
dat deze overigens nogal ruwe dieren een
dergelijk instrument bespelen. Wij zouden
tenminste gaarne eens horen, wanneer zij
een riedel gaven, voor hun roedel.
IN DE WEEMQED over herfst zit altijd
wel iets behagelijks. Het blad ritselt onder
uw sloffende voeten en wanneer ge een
tijdje onder een elk gaat staan onder
scheidt deze u vanzelf met zijn loof. Maar
zolang er nog maar een beetje blad tus
sen u en de kille dampkring zit, idealiseert
u het komende jaargetijde nog. U denkt
aan de winterse taferelen welke u vaak uit
de Russische klassieken tegemoetkomen,
van donkergeklede studenten, die bij
kaarslicht sombere opmerkingen maken
tegen prachtige meisjes, flet hangt natuur
lijk van uw temperament af, een ander
verkneukelt zich weer in de warme punch,
die Samuel Pickwick kreeg toen hij door
het ijs was gezakt. Hoe dan ook, wanneer
Jan-de-wind zijn werk heeft gedaan, zul
len we ervaren hoe koud het wintersei
zoen ons op ons dak valt. Van de bomen is
ten hoogste nog een aardige tekening met
Oost-Indische inkt te maken door onze
kinderen, maar verder is het maar een
kale boel. Het klinkt wat naargeestig, maar
slenter nü het bos nog in om zo'n beetje
van. die behaaglijke weemoed te ervaren.
Straks kan het niet meer. Want als alles
er af is, is er niets meer aan.
KO BRUGBIER
(Van onze correspondent)
OP EEN avond in Washing
ton, vroeg in het najaar, is het
nog altijd warm genoeg om
een drankje te drinken in de
openlucht op het dakterras van
het voornaamste hotel. Van
bovenaf gezien lijken veel
delen van de Amerikaanse
hoofdstad op bossen waarin
hier en daar huizen staan. En
ik besef ineens dat ik in de
zes jaren dat ik hier nu woon
zo bijzonder van deze stad
ben gaan houden omdat er zo
veel bomen zijn. Weelderige
grootse bomen, die schaduw
geven en rust, die het leven
in deze stad vrolijk maken en
feestelijk. Als die bomen er
niet waren, zou Washington
wel een monumentale stad
zijn, maar nogal hard van lijn.
De klassicistische regerings
gebouwen met hun vele zuilen
zijn zo massaal, dat ze wat
verzachtende charme nodig
hebben. Daar zorgen de bomen
voor. In het duister zijn ver
scheidene officiële gebouwen
door schijnwerpers verlicht.
De bomen leggen donkere
schaduwen, die de zo koel ge
construeerde bouwwerken dro
merig maken.
In de verte aan de andere
kant van de brede Potomac
gaat het dalen en stijgen der
vliegtuigen onafgebroken door.
Iedere minuut wordt hier een toestel bin
nengeloodst. Deze stad moge er dan uit
zien als een rustig, rijk park, zij is niette
min het centrum van de moderne wereld.
Van hier vertrekken de Amerikaanse am
bassadeurs naar alle delen der aarde, hier
landen de diplomaten uit alle windstreken.
Dit is hun belangrijkste post. Amerikaanse
zakenlieden komen naar de hoofdstad om
contracten te sluiten met de regering. De
Internationale Bank zendt missies uit om
objecten te onderzoeken in Paraguay,
Egypte of Zuid-Afrika, journalisten komen
en gaan, senatoren beginnen van hier uit
de wereld te verkennen. Iedere minuut
raakt een vliegtuig de grond, voortdurend
cirkelen de toestellen met hun knipper
lichten als grote sterren boven de stad.
Tot laat in de avond wordt er gewerkt in
het ministerie van Buitenlandse Zaken:
een crisis ergens in de wereld eist voort
durende zorg. In het Pentagon, het enorme
ministerie van Defensie, waar overdag
dertigduizend mensen werken, zijn ook nog
O lichten en de grote persbureaus Asso-
ciated Press, United Press en International
Er zijn veel woorden, die lettergroepen
bevatten, die van achter naar voren en van
voren naar achteren kunnen worden ge
lezen met hetzelfde gevolg. Er zijn ook hele
woorden zo, bijvoorbeeld, negen, lepel,
Otto, maar die laten we nu rusten.
Hieronder vindt u van negentien woor
den de letters aangegeven, waarmee niets
aan de hand is. De ontbrekende letters zijn
met streepjes aangegeven en deze letter
groepen zijn dan de hierboven bedoelde
spiegelbeeld-lettergroepen. Samen met de
gegeven letters vormen zij een goed woord.
Als gegeven is: bm, fde, m
kdan is daarvan te maken: bezem,
fagade, motto, kolos. Men ziet dat de inge
vulde letters in beide richtingen gelijk
lezen. Hier komt nu de eigenlijke opgaaf.
Bij goede invulling vormen de derde let
ters van de negentien gevormde woorden,
van boven naar beneden gelezen, de naam
van een bekende dans uit het begin van
deze eeuw. Van het eerste woord gebruike
men daarvoor evenwel niet alleen de der
de letter, maar de vierde en de derde.
1. Crius
2 .s
3. cns
4 .e
5. grg
6. Crado
7. bns
8. tr
9. wn
19. B -
10. smrij
11. bn
12. bde
13. blge
14. wn
15. co
16. weg
17. trn
18. vk
m
News Service komen nooit tot rust. De
persclub is dag en nacht geopend, zeven
dagen en zeven nachten per week.
Als die bomen er niet waren. Iedere dag
rijden hier duizenden van en naar hun
werk door een van de mooiste parken ter
wereld. Van noord naar zuid doorsnijdt een
beek de Rock Creek deze stad. Het
lange en soms vrij brede dal van deze
beek is één groot park met ruiterpaden
en bovendien langs het over rotsen
ruisende water een prachtige autoweg.
Het bosachtige park aan weerszijden van
deze weg is een heerlijk stuk natuur. Wan
neer men daar picknickt en een vuur
stookt in de speciale stookplaatsen, kan
men nauwelijks geloven dat men daar in
het hart zit van de belangrijkste hoofdstad
ter wereld. De stilte is er volmaakt en toch
kan men van die plaats in twintig minuten
het Witte Huis of het Kapitool bereiken.
Iedere dag rijden duizenden over deze
parkweg naar hun huizen. Teergroen zijn
de bomen in de lente. In de zomer is de
bladerenweelde overweldigend en weldadig
kalmerend. Het najaar komt met steeds
laaiender kleuren en in de korte winter
staan de takken scherp geëtst.
Wie het maar enigszins kan betalen,
woont in een alleenstaand huis, in een van
Washingtons voordorpen. Het woord „voor
stad" zou slecht passen, want in de om
geving van Washington zijn nog veel meer
bomen dan in de hoofdstad zelf. Natuur
lijk moet men een auto hebben wanneer
men buitenaf woont, maar wie heeft die
niet in Amerika?
Men komt thuis om een uur of zes, als
de schaduwen lang worden op het grasveld
rond de woning. De hond en de kinderen
zijn een paar minuten uitbundig. Men gaat
zitten op het grasveld en men voelt hoe het
buiten langzaam begint af te koelen. Bui
ten eten? Waarom niet? Men heeft 's och
tends om halfacht al buiten ontbeten en de
avonden zijn 's zomers bijna nooit te koud
om in de tuin of op het terras te blijven.
Heimwee naar Nederland? Nu en dan een
beetje. Maa>- er is één goede remedie
tegen, namelijk het zomerse weerbericht
uit een Hollandse krant: „zwaar bewolkt,
nu en dan enige regen, iets koeler".
Om in aanmerking te komen voor een
van de drie geldprijzen ad 7,50, 5 en
f 2,50 dient men uiterlijk dinsdag 17 uur de
oplossing in te zenden aan een van onze
bureaus in Haarlem, Grote Houtstraat 93
en Soendaplein, in IJmuiden Kennemer-
laan 186.
Men wordt verzocht de oplossingen uit
sluitend per briefkaart in te zenden, met
duidelijke vermelding „Puzzel".
Oplossing van de vorige puzzel:
Horizontaal: 1. Rika, 4. pl., 6. meel, 7.
lood, 9. ed, 10. Eli, 12. no„ 13. eentonig, 16.
es, 17. ge, 19. Tongeren, 22. na, 23. Aar,
24. li, 25. slot, 27. inkt, 29. in, 30. bede,
Verticaal: 1. rede, 2. i.e., 3. kletsnat, 4.
Po, 5. long, 6. meet, 7. lingerie, 8. do, 11.
L.O., 14. neo, 15. Ier, 18. snit, 19. tali, 20.
ga, 21. elke, 22. N.S., 26. on, 28. n.d.
Prijswinnaars zijn: J. Blankert, Thom-
sonlaan 19, Haarlem, 7,50; A. Schoe-
maker, Stolstraat 20, IJmuiden-Oost, 5,
A. Verpoorten, Kleverparkweg 230, Haar
lem, 2,50.
HOLLYWOOD (U. P.) Met ingang
van dit jaar zal een „Oscar" beschikbaar
zijn voor een buitenlandse film. Tot dus
verre had de Academie voor filmkunst en
wetenschappen alleen maar een ereprijs
voor de beste film in een andere taal. Bi)
de nieuwe stand van zaken mogen buiten
landse films mededingen, ongeacht of ze in
de Verenigde Staten vertoond zijin of nie-
Bij het dingen naar de oude erepalm was
een voorwaarde, dat de film in die Ver
enigde Staten vertoond was.
