hoogtezon
haarlemse
kleding
centrale
r
Immigratie in Canada wordt
iets gemakkelijker gemaakt
r
Voor slechts
enkele guldens
per week
Witte tanden - frisse adem
met COLGATE!
Van dag tot dag
En nu: snel
Wéér een stuiver
3
V.
Kanalisatie van de Moezel
begint pas in 1958
Eerherstel voor Russisch
bataljon op Texel
H. J. MAERTENS N.V.
Amerikaans tijdschrift in
Rusland keert terug
Nieuwe heerlijke smaak!
Nieuw actief schuim!
'Nieuwe lage prijs!
Dönitz en Milch krijgen een
pensioen van 15.600 mark
Belgische vrijhaven in
Brits Oost-Afrika
Poolse piloot vertelde
van zijn ontsnapping
Mantels
Mantelkostuums
Jerseypakjes
Japonnen
Regenmantels
Damespantalons
Jacks
Kostuums
Demies
Sportcolberts
Pantalons
Regenjassen
DE SPECIAALZAAK voor
DAMES- en HERENKLEDING
op TERMIJN
Jansstraat 65 - Haarlem
.J
Aanklager in Poznan stelt
militie in het gelijk
Geruchten over een Tito-
bewind in Polen
DONDERDAG 11 OKTOBER 1956
Wie in de ontwikkeling in Indonesië
méér factoren in het oog houdt dan die,
welke zijn voorspellingen bij de soeverei
niteitsoverdracht staven, zal niet zonder
spanning de nasleep van de zogenaamde
„13 augustus-affaire" hebben gevolgd. Op
die dag zou de minister van Buitenlandse
Zaken, Ruslan Abdulgani, zeker gearres
teerd zijn indien de door de territoriaal
commandant van West-Java, Kawilarang,
gezonden militairen hem thuis hadden ge
troffen. Zijn vrouw deelde dit voornemen
aan de premier mede, die onmiddellijk de
stafchef Nasution bezwoer, dat hij een
stokje voor de arrestatie zou steken van
wege het belang van de Suezconferentie,
die Ruslan in Londen moest gaan bijwo
nen. Het inderhaast achterhaalde arresta
tiebevel berustte overigens op niet te ver
onachtzamen verdenkingen van corruptie,
die in het onderzoek naar malversaties bij
's lands drukkerij tegen deze bewindsman
gerezen waren. Ruslan werd dan ook later
in een ministeriële commissie gehoord en
deze bevond hem onschuldig, maar toen
hij aldus gezuiverd Sukarno op diens rond
reis door Rusland achterna vloog, is er in
toenemende mate bezwaar tegen gemaakt,
dat deze zaak in een „ministerieel onder
onsje" was afgedaan.
Maar uit de hele reactie van de bewind
voerders in Djakarta is tot dusver geble
ken, dat zij in de schoonmaakwoede, die
zich tegenover de corruptie van steeds bre
dere kringen meester maakt, niet veel an
ders ziet dan opruiing. Vandaar de pers-
breidel, waarvan reeds zovele regeerders
in de historie vergeefs hun heil verwacht
hebben. Vandaar ook de jongste arresta
ties van officieren die van het verlangen
om schoon schip te maken teveel hebben
doen blijken. In hoeverre de verdenking
tegen enige der gearresteerde officieren
van plannen tot vorming van een militaire
junta juist is, zal nog moeten blijken. Maar
het laat zich gemakkelijk denken dat een
militant idealisme, wanneer het de ont
bindende krachten van corruptie om zich
heen ziet, een aanpak voor ogen zweeft in
de geest van het wippen van Faroek in
Egypte en van Perón in Argentinië.
Hoe dan ook, er is in Indonesië een
machtsstrijd aan de gang tussen diegenen,
die ondanks een fraai wetsontwerp de cor
ruptie in hun midden blijven tolereren
onder het mombakkes van een venijnig
nationalisme, en een zich steeds uitbrei
dend aantal mensen, die deze dodelijke
kwaal willen aanpakken op gevaar af niet
te worden aangezien als nationalisten van
de thans gewenste soort.
De meeste mensen zullen, wanneer zij
iets horen of lezen over „de Wetgever",
zich een onduidelijke voorstelling maken
van deze persoonlijkheid. Sommigen zul
len wellicht een visioen krijgen van een
veelkoppig en veelarmig monster, dat als
maar neeschudt en alsmaar verbiedend
talrijke handen opheft. Zij realiseren zich
dan daarbij te weinig, dat dit monster hun
vriend is, die hen behoedt voor de misdra
gingen van anderen en hun de gelegenheid
geeft, te leven in een maatschappelijke or
de. Er is op filosofisch vlak nog wel te dis
cussiëren over de vraag, of de misdragin
gen oorzaak dan wel gevolg van wetten
zijn, doch in het algemeen mogen we aan
nemen dat we aan meneer de Wetgever
heel wat te danken hebben en dat we hem
dus zonder bedenkingen kunnen hoogach
ten.
Maar nu zegt de advocaat-fiscaal bij het
Hoge Militaire Gerechtshof in Den Haag
tijdens de behandeling van een strafzaak
tegen een soldaat, die op principiële gron
den weigerde zich te laten inenten: „De
Wetgever kan geen rekening houden met
iemands persoonlijke gevoelens."
Ai!
Ons aller vriend, hooggeacht als onze be
schermer, kan geenWel, wel! Deze
advocaat-fiscaal heeft ongetwijfeld een vete
met meneer de Wetgever en probeert hem
te blameren. Laten wij de weldoener Wet
gever echter trouw blijven en niet geloven
wat die advocaat-fiscaal zegt.
Want het is niet de Wetgever, doch deze
functionaris van het Militaire Gerechtshof,
die meent met automaten en niet met men
sen te maken te hebben.
GENÊVE (United Press) De direc
teur van de Nederlandse emigratiedienst,
J. A. U. M. Grevenstein heeft op de zit
ting van. de Raad van de Intergouverne
mentele commissie voor Europese migra
tie (ICEM) zijn mening gegeven over La
tijns-Amerikaanse plannen voor de oprich
ting van nieuwe centra voor migranten
uit Europa.
Plannen tot oprichting van de nieuwe
nederzettingen, naast de ongeveer een do
zijn die al in Latijns-Amerika gesticht
zijn, werden door Argentinië en Brazilië
bekend gemaakt, in antwoord op Ameri
kaanse aanbiedingen te blijven helpen bij
de financiering van zulke projecten, in
dien die gebaseerd zijn op gedetailleerde
bilaterale overeenkomsten tussen de lan
den, die de migranten zenden en de lan
den, die de migranten on.tvan.gen.
Gedelegeerden van Italië, Nederland,
Duitsland en Spanje gaven. h.un visie op
deze plannen. Over het algemeen stemden
zij met het idee in en. boden zij aan on
middellijk met Zuid-Amerikaanse regerin
gen te onderhandelen om de projecten op
gang te krijgen. Italië bood ook „beschei
den" financiële hulp aan.
Maar allen waarschuwden ook dat zul
ke projecten op gedetailleerde plannen ge
grondvest moeten zijn, In het verleden is
TRIER (D.P.A.) Het is niet te ver
wachten, dat met de kanalisatie van de
Moezel voor 1958 begonnen zal worden.
Naar van welingelichte zijde te Trier werd
medegedeeld, zal men na de bekrachtiging
van het verdrag nog ongeveer twee jaar
bezig zijn met het maken van plannen. De
mogelijkheid bestaat echter, dat met de
bouw van de reeds lang geprojecteerde
stuwdam nabij TrierFeyen, waarbij ook
een elektrische centrale zal komen, eerder
begonnen zal worden.
het nog al eens gebeurd dat haastig opge
richte nederzettingen, in moeilijkheden
kwamen. Speciaal de heer Greven
stein stond hierbij stil. Hij riep in herinne
ring dat boeren een voorzichtig ras zijn.
Zij zijn gewend bekende onzekerheden te
accepteren, maar zij voelen niets voor on
bekende onzekerheden.
Hij zeide, dat het op het ogenblik het
Nederlandse beleid is reeds bestaande ne
derzettingen in Argentinië en Brazilië te
gebruiken als bases om emigrerende boe
ren naar individuele boerderijen elders te
krijgen, liever dan de start van geheel
nieuwe nederzettingen, aan te moedigen,
maar hij voegde hier aan toe dat de Ne
derlandse regering met sympathie enig
nieuw project zou bestuderen waarmee La
tijns-Amerikaanse landen zouden komen
aandragen.
MOSKOU (A.F.P.) Het Georgische
blad „Zaria Vostoka" (Dageraad van het
Oosten) heeft de leden van Hitiers „Geor-
gisch bataljon", dat tegen het einde van
de oorlog op het eiland Texel tegen de
Duitsers in opstand is gekomen, „vurige
Sovjet-patriotten" genoemd. Het bataljon
werd in 1943 gevormd uit krijgsgevange
nen van Georgische afkomst. Het maakte
deel uit van de Duitse bezettingstroepen in
Frankrijk en Nederland. Door het vormen
van „nationale formaties" hoopten de Duit
sers de broederschap van de volken van de
Sovjet-Unie te ondermijnen, maar de vijand
vergiste zich. Van de eerste dagen van zijn
bestaan af, ging het bataljon de weg van
het verzet op.
De schrijver van het artikel, Sverdlin, er
kende, dat „het bataljon een weg vol ver
wikkelingen en tegenstrijdigheden had ge
volgd voordat het onsterfelijke roem ver
wierf in de gevechten tegen de Duitsers
op het eiland Texel".
ADVERTENTIE
VERKOOP en VERHUUR
Nassaustraat 5 - Haarlem - Tel. 15220
De Amerikaanse ambassade in Moskou
heeft meegedeeld, dat de publikatie in
Rusland van „America", een tijdschrift in
de Russische taal, uitgegeven door de Ame
rikaanse voorlichtingsdienst, in Moskou op
r>2 oktober na een onderbreking van vier
"aar hervat zal worden. Het Sovjet-bureau
Sovoezpetsjat", heeft er in toegestemd
vijftigduizend exemplaren van „America"
een maandblad dat artikelen over de
Verenigde Staten bevat te verspreiden.
De priis bedraagt vijf roebel (ongeveer vijf
gulden) per nummer. Tegelijkertijd zal in
L Verenigde Staten een geïllustreerd Sov
jet-Russisch tijdschrift, „U.S.S.R." geheten,
verspreid worden. De prijs hiervan is twin
tig dollarcenten per exemplaar
ADVERTENTIE
De verrukkelijke peper-
muntsmaak vinden ook
de kinderen erg lekker.
Het zuivere, werkzame
schuim houdt Uw mond
fris en gezond.
Nu kan iedereen zich Colgate veroorlover
COLGATE DE MEEST VERKOCHTE TANDPASTA TER WERELD
De levende have van „Artis" te Amsterdam is uitgebreid met een jong dwerg-
nijlpaardje, dat door zijn oppaser Tobi werd gedoopt. Tobi komt uit Liberia.
Het diertje weegt nu 35 kg en heeft een lengte van 60 cm. Volwassen dwergnijl
paarden zijn ongeveer anderhalve meter lang. Het diertje kruipt, zoals in zijn
geboorteland, overdag weg in een donker hoekje en is 's morgens en 's avonds
het meest actief.
(Van onze correspondent in Bonn)
Een van Goerings naaste medewerkers,
de gewezen generaal-veldmaarschalk Er-
hard Milch, krijgt een maandelijks pensioen
van 1300 mark, ongevéer 1200 gulden. De
vroegere grootadmiraal Dönitz ontvangt
hetzelfde.
Milch is indertijd als oorlogsmisdadiger
veroordeeld wegens de slavernij der bui
tenlandse werkkrachten en de experimen
ten op gevangenen in concentratiekampen.
Milch was in Neurenberg tot levenslange
gevangenisstraf veroordeeld, maar de vroe
gere Amerikaanse Hoge Commissaris
McCloy, heeft zijn straf in vijftien jaar
veranderd. Deze vijftien jaar heeft hij niet
uitgezeten.
Milch is een bijzondere gunsteling van
Goering en Hitier geweest. Op 31 januari
1933, toen Hitler door Von Hindenburg tot
rijkskanselier was verheven, werd hij tot
plaatsvervanger van de rijkscommissaris
voor de luchtvaart, Goering, benoemd. Kort
daarop werd hij staatssecretaris voor het
luchtvaartwezen. Men neemt aan, dat hon
derden gewezen nationaal-socialisten, SS-
officieren en hoge SD-ambtenaren tegen
woordig pensioenen van meer dan duizend
mark per maand opstrijken. In oppositie
kringen wijst men er op, dat reeds herhaal
delijk is gepoogd hierover meer van de re
gering te weten te komen, maar dat daar
mede tot dusverre niet veel is bereikt
Te Dar-es-Salaam, een haven aan de
kust van Brits-Oost-Afrika aan de Indische
oceaan is een Belgische vrijhaven inge-
bruik genomen. Dit 16 hectare grote haven
complex is gemaakt overeenkomstig een
Belgisch-Brits akkoord, dit in 1951 werd
afgesloten. De Belgen gebruiken deze nieu
we haven voor het vervoer van goederen
en passagiers van en naar de oostelijke pro
vincies van de Belgische Kongo. Een Ant
werpse scheepvaartmaatschappij zal het
vervoer naar Dar-es-Salaam organiseren.
In de haven beschikken de Belgen over
elektrische kranen, magazijnen, een kan
toor-gebouw en een diepwater-kaai, De
Belgische „Lukala", een nieuw schip van
de Belgische rederij Compagnie Maritime
Beige is te Dar-es-Salaam gearriveerd met
hoge gasten aan boord. De Belgische en
Britse regeringen hechten aan de nieuwe
Belgische transito-haven een grote beteke
nis, wat hun samenwerking in Oost-Afrika
betreft. De haven is namelijk in gebruik
gesteld door prinses Margaret, die aan
boord van het koninklijke jacht „Britan
nia" is aangekomen, en door de gouver
neur-generaal van de Belgische Kongo, de
heer Pétillon.
KOPENHAGEN (United Press) De
enige tijd geleden uit Polen ontsnapte Mig
piloot Zygmond Casciliak heeft verklaard,
dat Russische piloten, in Pools luchtmacht-
uniform gestoken, gedurende de onlusten
van de 28ste juni in Poznan, daarheen
werden gedirigeerd.
De Poolse vlieger heeft inmiddels politiek
asiel in Denemarken gekregen.
„Zeven jaar geleden", zei Casciliak, nam
ik in het Poolse leger dienst en korte tijd
later ben ik naar de luchtmacht overge
plaatst. Van de eerste dag af, dat ik in het
leger was, heb ik gedacht aan de mogelijk
heid van te ontsnappen. In het begin zat
ik op bases te ver van de kust en vloog ik
oudere, langzamer typen jachtvliegtuigen.
Toen ik naar een basis in Kosjlina werd
gezonden en een Mig-15 jachtvliegtuig
kreeg, besefte ik, dat mijn grote kans nu
zou kunnen komen."
Zygmond Casciliak besliste tot zijn vlucht
op een routine-patrouille langs de Poolse
kustlijn.
Hij had van te voren geen enkel plan ge
maakt en met geen woord over zijn plan
nen met zijn kameraden gesproken. Zelfs
zijn moeder en broer waren er niet van op
de hoogte.
„Wij vlogen op 25 september in forma
tie," zei de 26-jarige piloot, „toen ik
plotseling het idee kreeg, dat er een kans
was er tussen uit te knijpen."
„Ik maakte mij uit de formatie los met
een verschrikkelijke duik van ruim zes
kilometer hoogte en stopte mijn afdaling
op 150 m. boven de zeespiegel. Gedurende
twee minuten handhaafde ik mijn snelheid
en veranderde mijn richting om uit te ko
men bij het Deense eiland Bornholm. Ik
hoorde, dat mijn nummer over de draad
loze werd afgeroepen. Ik antwoordde en
zei tegen de officier, die de formatie leid
de, dat ik terugvloog naar de basis."
De andere vliegers van de formatie sche
nen van mening te zijn, dat hij inderdaad
naar de basis in Polen terugvloog, zodat hij
niet werd achtervolgd.
„Wij sympathiseerden allemaal met de
beweging in Poznan en zo deed ook het
gewone volk. Er gingen honderden geruch
ten gedurende en na de onlusten, en nu
wordt nijj verteld, dat de vonnissen betrek
kelijk mild waren. Maar zelfs vier of vijf
jaren gevangenisstraf zijn onrechtvaardig.'
Het was een politiek officier, die Casci
liak vertelde van de „Amerikaanse" lucht
macht-basis op. Bornholm. „Dus ik koerste
natuurlijk naar die basis, die echter niet
bleek te bestaan. Ik slaagde er in er een
buiklanding te maken op de grasmat. Ver
der zou ik niet gekomen zijn, want mijn
olietanks waren leeg."
Nu het weer eens duidelijk
gebleken is waarin een klein
land groot kan zijn namelijk
in het tegen alle verwachting
in toch uiteindelijk nog for
meren van een regering is
het zaak dat de mannen en de
vrouw, die zich bereid ver
klaard hebben hun schouders
3nder het vermolmde kabinet
te zetten, ook meteen flink
gaan aanpakken.
Het vaderlandse lied van de
stoere knapen, die suffig daar-
staan, moet nu uit volle borst
worden gezongen. Zij zijn wel
geschapen, de dertien aanpak-
kers, en er is dus alle reden
om te verwachten dat zij in
haast en ijver spijkers met
koppen gaan slaan.
Er is nu genoeg gepolst, ge
weigerd en geïnformeerd. Er
moet nu weer geregeerd wor
den. En om als echte demo
craat daaraan naar vermogen
bij te dragen, bied ik hiermede
een open brief aan, bestemd
voor de minister die uit urgen
tieoverwegingen zeer speciaal
democratische duwtjes nodig
heeft: de minister van Ver
keer (en Waterstaat).
Excellentie,
Misschien is het u In de
drukke beslommeringen van
ie pols- en praatperiode niet
opgevallen, maar tijdens de
kauwgomachtige kabinetscri
sis, waaruit gij als herboren
zijt opgedoken, zijn er in ons
land 65.000 motorrijtuigen bij
gekomen. We zullen nu onge
veer op de 1.250.000 zitten. Zes
tig jaar geleden, dus zes jaar
voordat gij, excellentie, in het
lieflijke Wirdum het levens
licht aanschouwde als een ge
boren minister, was de eerste
auto in ons land verschenen.
Het zou een aardig reken
sommetje zijn geweest om de
afgelopen dagen, zo tussen het
polsen in, gezellig mee door te
brengen: hoeveel motorrijtui
gen zullen er in Nederland
zijn, wanneer gij de minis
teriële leeftijdsgrens zult heb
ben bereikt?
En denk nu nog eens aan
dat lieflijke Wirdum. Denk
eens aan dat lieflijke Neder
land, dat zich van oudsher
rondom Wirdum heeft uitge
strekt. Wat is er veranderd in
die zestig jaar?
Het aantal motorrijtuigen is
vermiljoenvoudigd, zult gij
snedig zeggen. Juist. Doch zijn
de straten van Wirdum en de
wegen in Nederland dien
overeenkomstig zoveel malen
breder geworden? Wringen
die vermiljoenvoudigde mo
torrijtuigen zich niet nog altijd
door de nauwe, kronkelende
pijpen van Wirdum's dorps
kom en Nederlands steden?
Zijn de verkeerswetgeving en
de verkeersvoorziening ont
wikkeld in een mate, die het
mogelijk maakte het uitdijen
de corpus van het verkeers-
beest zonder schade of kom
mer door Wirdum en door
Nederland te laten rennen?
Neen, excellentie. Dat zijn
zij allerminst, mogen we met
de verschuldigde eerbied zeg
gen.
Het is namelijk zo, excellen
tie, en dat is vooral daarom
zo'n aardig voorbeeld, wijl ge
ook Waterstaat beheert het
is namelijk zo, dat de ver
keersintensiteit van Nederland
zich verhoudt tot de capaciteit
en de verkeersgeschiktheid
der Nederlandse wegen als
de „Nieuw Amsterdam" tot
het Kikkersdiep in Wirdum.
Wij hebben de „Nieuw Am
sterdam" nooit gedwongen,
haar koers door het Kikkers-
diep te nemen, maar ge kunt
u wellicht voorstellen welke
gevolgen dat zou hebben ge
had voor dat reuzenschip zelf,
voor de kikkers, voor het diep
en voor de Wirdummers.
Welnu, waarom dan, excel
lentie, dwingen wij dat wil
zeggen gij en uw mede-ver-
keersdirigenten het reuzen
lijf van het motorisch verkeer
door geulen uit het jaar
1900?
Nog een ander voorbeeld
van de noodzakelijkheid om
de handen eens uit de mi
nisteriële mouweti te slaan en
uw Wirdumse bloed van hei
lige ijver te doen bruisen.
Ruim honderd jaar geleden
had Nederland het voorrecht,
de eerste trein te zien rijden
tussen Amsterdam en Haar
lem. Die trein van toen is ook
wel enigszins veranderd. Hij
raast nu met honderd kilome
ter voort en zijn stalen wegen
doorsnijden ons land als de
draden van een spinneweb.
Maar hebt ge wel opgemerkt,
dat van den beginne af nooit
iemand het denkbeeld geop
perd heeft, die trein te bevrij
den uit zijn boeien van rails,
hoge dijken en afrasteringen
en hem los te laten op alle an
dere beweeg op de weg?
Vindt ge het niet een blijk
van helder inzicht, dat men
toen reeds besefte hoe de
scheiding tussen trein en de
zich anderszins voortbewegen
de mens volkomen en onom
stotelijk moest zijn?
De verschijning van de eerste
trein was tegelijk* de versrhij-
ning van de eerste, aparte
treinweg. De komst van de
auto betekende echter, dat
een zich in bliksemtempo
ontwikkelend snelheidsappa
raat de vrijheid kreeg te gaan
waar het wilde, zich willekeu
rig te bewegen in de ruimte
waar de mens wandelde en
hem van de weg te vegen,
zoals de „Nieuw Amsterdam"
met haar scherpe boeg de
meeuwen uit het Noordzee
kanaal veegt.
En nu kunt ge zeggen: dat
wandelen moet afgelopen zijn,
de moderne mens moet rijden
of thuisblijven. Dat is een op
vatting. Maar vertelt ge dat
nu eens in Wirdum.
In Wirdum, waar de strakke
einder zich over de polders
spant als een oneindigheid van
vrede en belofte waar de
boer met wijde pas in de klei-
klonters stapt tegen het vallen
van de avond, en zijn gewas,
beziet als zijn kinderen. In
Wirdum, waar het stille
grachtwater de hoge brugge
tjes spiegelend uitschildert
alsof zij tot roerloosheid uit de
natuur gegroeid zijn. In Wir
dum waar men nog wenst
te wandelen.
Waarmee enkel gezeigd wil
zijn, excellentie, dat Neder
land een nieuw beleid ten
aanzien van het verkeer van
u vraagt. Een beleid van durf
en fantasie, van vooruitzien
en werkelijkheidsbesef.
Zoals een dierenhandelaar
zijn jonge jachthonden scheidt
van zijn poesen en zijn witte
muizen niet in één kooi opsluit
met een fretje, zo dient een
minister van Verkeer (en Wa
terstaat) de trein te blijven
isoleren van de weg en het
motorrijtuig een aparte bgan
te geven, waar het zijn snel-
heidslust kan botvieren zonder
een grote groep van Neder
landse burgers een essentieel
recht te ontnemen.
Autowegen, waar de Wir-
dummer zonder lijfsgevaar
o,verheen of onderdoor kan
wandelen zonder dat het pijp
je hem uit de mond gereden
wordt.
We zullen de hoogte of de
diepte in moeten^ excellentie,
onder ons gezegd. Tunnelwe-
gen of viaducten, kruisingen
van boven of van onder, dat
doet er niet toe. Dat is iets,
waarvoor ge ingenieurs te
over vinden zult. Maar het
moet snel en kordaat gebeu
ren; niet zo als de kabinets
formatie.
Doch niet om te dreigen,
excellentie, verre van dat
als er nu jarenlang weer niets
oorspronkelijks gebeuren
gaat, zal ik de kapitein van
de „Nieuw Amsterdam" be
praten om op een goede dag
het Kikkersdiep binnen te
varen.
En de Wirdummers zullen
op de boeg, die Wirdum in
tweeën splijt, kunnen lezen:
„Met de complimenten van
uwe excellentie, de minister
van Waterstaat (en van Ver
keer).
J. L.
Moeder, waar blijven wij?
Vader, waar gaan wij naar toe?
Nu wordt het kop koffie in het café weer
een stuiver duurder. Dat is voor mij zestig
cent (inclusief) per dag meer, dat is 219
gulden per jaar meer of gekapitaliseerd de
rente van f 5475.
Wat moet ik doen om aan deze ingreep
in mijn economische bestaan het hoofd te
bieden? Eén van mijn renpaarden verko
pen? Eén van mijn Jaguars uit de circulatie
nemen? Tien pakken minder laten aanme
ten dit jaar? Mijn riante zolderverdieping
verhuren aan een riant echtpaar zonder
complexen en kinderen? Men moet toch
iets doen wanneer f 5475 met één klap uit
de dividendproduktie genomen wordt. De
ware econoom zoekt de compensatie zijner
verliezen óf in verhoging van zijn inkoms
ten óf in verlaging van zijn uitgaven óf in
de verkoop van een deel zijner niet-rente-
dragende eigendommen.
De Horeca, die ik zo lief heb, stelt mij
wel rauwelings voor een probleem dat er
wezen mag.
Van een vermindering mijner koffiecon-
sumptie kan geen sprake zijn. Dat heb ik
reeds, met de grootste geestkracht, tot op
de helft gedaan.
Minder roken? Heb ik duizendmaal ge
probeerd; duizendmaal had de mensheid er
nóg een nerveus wrak en had ik er nóg
weer zes complexen bij.
In alle andere zaken ben ik zo boven
matig dat de maat der ascese vol is. Die
paar glazen geitemelk en die paar korsten
brood moet ik mij zelf gunnen, omdat al
léén op koffie leven ongezond is.
Met andere woorden: ik zie er geen gat
in. Ik herinner mij nog de tijd dat een kop
koffie drie stuivers kostte. Zo lang is dat
niet eens geleden. Sindsdien zijn wij als
natie in het algemeen en als individu in het
bijzonder enorm in welvaart toegenomen.
Ik ben geen econoom en ik weet er alle
maal niets van; loonrondes en spiralen met
coëfficiënten zijn voor mij volstrekt on
doorgrondelijke toverformules.
En dacht u dat het hierbij bleef? Over
tien jaar scheelt de koffie mij de rente van
f 54.750.
Moeder, waarom leven wij?
Elias
ADVERTENTIE
Kerkstraat - Beverwijk
POZNAN (A.F.P./U.P.) Voor het ge
rechtshof in Poznan dat het derde proces
tegen betogers van de 28ste juni behandelt,
is het tot een twistgesprek gekomen tussen
een getuige, een luitenant, die het bevel
over een tank voerde, en enige verdachten.
De luitenant verklaarde, dat hij opdracht
had niet op de betogers te schieten. Daar
door kon zijn tank door een menigte over
weldigd worden, zo zei hij. Twee verdach
ten, die bij de verovering van de tank door
de betogers aanwezig waren, verklaarden
echter, dat er wel degelijk vanuit de tank
op de menigte was geschoten. De luitenant
bleef bij zijn verklaring, waarop de open
bare aanklager zei, dat er wellicht enige
schoten waren gelost nadat de betogers zich
van de tank meester gemaakt hadden.
Polen zou, volgens in Londen ontvangen
berichten, op het punt staan naar een
„Tito-bewind" over te gaan. Deskundige
waarnemers geloven, dat de voorstanders
van liberalisatie het zullen winnen van de
Stalinistische hardnekkiger!, die geleid
worden door maarschalk Konstantin Ro-
kossovski en vice-premier Szenon Novak.
Men neemt aan, dat premier Josef Cyran-
kievitsj een lijn trekt met de liberale
vleugel. Polen is echter het plechtanker
van Rusland's greep op Oost-Europa.
Sedert de de-stalinisatie in Rusland aan
kracht won, is de politieke en ideologische
gisting in Polen verder gegaan dan in enige
van de Russische satellieten. Sedertdien is
een krachtige beweging ontstaan, zelfs
onder de leidende communisten, voor
grotere onafhankelijkheid van Rusland.
Afgunst ten opzichte van het Joegoslavi
sche systeem van een nationaal communis
me heeft in Polen gesluimerd sinds vice-
premier en partijsecretaris Gomulka in
1948 naar de gevangenis werd gezonden.
Zijn invloed heeft blijkbaar doorgewerkt in
het land ten gunste van een „socialisme",
dat dichter zou staan bij westelijke stan
daarden dan bij het Russische patroon.
Gomulka is in augustus tot de partij toege
laten, maar zou een regeringspost hebben
geweigerd, zolang zijn tegenstanders niet
uit het bewind waren verwijderd. Gomul-
ka's terugkeer zou gevraagd zijn door ver
scheidene leden van het bestuur van de
partij, onder wie premier Cyrankievitsj.
