KINDERBOEKENWEEK
DERDE MACHT KAN DE
VERKIEZINGSKANS
OP EEN BESLISSENDE
MANIER VERANDEREN
Niet praten onder
het eten
t
Wat doet de heksenjager
De pers voor Eisenhower
KNIKKERSPEL
Voor alle leeftijden
Voor de jongste lezers
Wie zal het winnen
De radio geeft:
woensdag de uitslag
DE KLEINE PARTIJEN ZIJN KANSLOOS
MAAR NIET ZONDER INVLOED
DE VERENIGING MET wel ongeveer de langste naam van alle verenigingen
in ons land namelijk: de Vereniging tot bevordering van de belangen des Boek
handels gebruikt ieder jaar één week om bijzondere aandacht voor het kinder
boek te vragen. De Kinderboekenweek noemt men die periode. Alle boekwinkels,
overal in het land, hebben hun etalages volgelegd met nieuwe uitgaven voor de
jeugd. Als je er langs loopt zul je het zien. En er zullen vast een heleboel boeken
bij zijn, die je graag als cadeau zou willen hebben bij een van de komende feesten
in december of op je verjaardag of zo maar, omdat je zoveel van lezen houdt.
Natuurlijk kunnen wij die nieuwe boeken hier niet allemaal in één keer bespreken
maar we willen toch in deze jeugdrubriek niet helemaal achterblijven. Daarom
hebben we een keuze gemaakt uit de grote stapel met bundels vol verhalen en
gedichten, die de uitgevers ons ter kennismaking hebben toegestuurd.
Er zijn heel veel boeken en boekjes,
waarin speciaal voor jullie is geschre
ven. Onmogelijk kunnen wij ze allemaal
opnoemen. We hebben een keuze ge
daan. Nog één reeks nieuwe uitgaven
mogen wij niet onvermeld laten, de
reeks van boekjes, die onder de titel
„Een gouden boekje" regelmatig bij de
Bezige Bij verschijnen. Jullie kennen
ze wel, met de leuke gekleurde plaatjes
van dieren en kinderen en met die grap
pige verhaaljes. De titels van de nieu
we uitgaven zijn onder andere „Hondje
eigenwijs", „Het Koekemannetje", „Ze
ven kleine vrienden", en „Het Huis dat
Japie heeft gebouwd". Als je zo'n boek
je op je verlanglijst zet weet je zeker,
dat je een gelukkige keuze hebt gedaan.
Er wordt weer overal geknikkerd,
maar heb je wel eens zelf een knikker
spel gemaakt? Je hebt er een schoenen
doos voor nodig en wat gekleurd papier.
Knip aan één zijkant vijf gaten, zoals
op de tekening. Knip dan het deksel aan
drie kanten los en beplak het geheel
met gekleurd papier. Teken de cijfers
en op het naar boven gevouwen deksel
twee ogen en een neus.
Deze knikkereter lust heel wat, hoor.
Probeer hem maar zoveel mogelijk te
geven, dan krijg je de meeste punten.
Bij de uitgeverij De Bezige Bij is wel
een heel mooi boek verschenen. Op 237
bladzijden kun je van alles vinden dat je
op een heel plezierige manier bezig
houdt. Het boek heet „De Kris Kras
Jan Plezier" en staat vol verhalen,
sprookjes, gedichten, raadsels en puz
zels. Maar dat niet alleen. Je vindt er
zelfs spelletjes in en knutselwerkjes,
handwerkjes en handenarbeid, ja zelfs
kookrecepten, en nog veel meer. Veer
tien illustratoren maakten tekeningen
om het boek er vrolijk te laten uitzien,
drieëndertig schrijvers van verhalen,
gedichten en versjes hebben gezorgd,
dat jullie als je alles in eens zou wil
len lezen dagen en nachten zoet zou
zijn. Het is een boek, dat voor de klein
sten en de grootsten onder jullie ge
schikt is en echt een boek om op je ver
langlijst te zetten.
Misschien wel omdat Jan Klaassen en
Katrijn toch nog minder vaak in de
poppenkast verschijnen dan velen van
jullie zouden wensen, heeft de uitgeve
rij Cantecleer in Utrecht een boekje
gemaakt, dat de lotgevallen van dit oud-
Hollandse paar in een reeks van acht
verhalen vertelt. De verhalen zijn ge
schreven door Martha de Vries en A.
van Hees-Napjus heeft deze van leuke
tekeningen voorzien. De hele bundel
heet „Hoera, daar is de poppenkast!"
Wisten jullie wel, dat de kinderen hon
derden jaren geleden ook al met span
ning hebben gekeken naar de avonturen
van Jan Klaassen en Katrijn? Wij we
ten het niet zeker, maar waarschijnlijk
zijn de verhalen over deze twee men
sen ontstaan doordat zigeuners uit het
oosten ongeveer achthonderd jaar gele
den naar Europa kwamen om overal op
feesten poppenspelen te vertonen. Zij
zwierven alle landen door en verdien
den geld met de voorstellingen die zij
gaven.
Iedereen kent natuurlijk het versje
dat begint met ,,'k Zag twee beren,
broodjes smeren, O, het was een won
der...." Maar weten jullie eigenlijk
wel, dat er nog veel meer andere die
ren zijn, die van die wonderlijke dingen
kunnen? Eva Huysmans heeft het voor
jullie opgeschreven in een boekje, dat
ze zelf ook heeft geïllustreerd en dat de
uitgeversmaatschappij Holland-Amster-
dam heeft uitgegeven. Je leest er in en
ziet op de plaatjes, dat muizen wol uit
pluizen, dat kraaien koren maaien, dat
hazen bellen blazen, dat koeien bootjes
roeien, dat vliegen kindjes wiegen, dat
slakken brieven plakken enzovoort. Je
kunt nu op hetzelfde wijsje een hele
boel andere liedjes zingen. Eva Huys
mans heeft ook voor de illustraties ge
zorgd bij een verhaal over Sinterklaas
van Mies Bouhuys. In dat verhaal le
zen we, dat Sinterklaas net als wij
wel eens ziek is en hoe hij door zijn
Pieten en zijn schimmel wordt gehol
pen om weer beter te worden. Want
evenmin als wij zouden zij december
willen zien voorbijgaan zonder een reis
naar ons land.
In de loop der jaren is er een over
vloed van verhalen en versjes voor de
jeugd geschreven, zoveel, dat je meer
dan een heel leven nodig zou hebben
om alles te lezen. Margreet Bruyn en J.
A. Michels-Scholten hebben een hele
boel versjes en verhalen in allerlei boe
ken opgezocht en de leukste hebben zij
bij elkaar gelegd. De uitgeverij Meulen-
hoff heeft hun keuze in een reeks boek
jes afgedrukt, die allemaal de toepasse
lijke titel „Kleine parels uit de kinder
litteratuur" dragen.
Anders staat er op deze plaats altijd
een verhaal, dat door Mies Bouhuys is
geschreven. Misschien weet je ook wel,
dat zij niet alleen vertellingen en vers
jes maakt, maar ook toneelstukken
voor de jeugd. Het meeste succes heeft
zij geboekt met een stuk, dat „De rode
ponnie" heet. Dat is meer dan honderd
keer in Nederland opgevoerd en wordt
nu ook in Duitsland gespeeld. Daar
kwamen zoveel grappige gebeurtenis
sen en spannende avonturen in voor,
dat de uitgeversmaatschappij Holland
aan Mies Bouhuys heeft voorgesteld die
eens na te vertellen, zodat iedereen ze
thuis zou kunnen lezen. Dat heeft ze
gedaan, maar Boer Manus en zijn
vrouw Mijntje en hun kinderen Ot en
Sien met het zigeunermeisje Rosalita en
het wonderpaard Pepita maken zoveel
malle en opwindende dingen mee, dat
het zelfs twee boekjes van ieder tach
tig bladzijden zijn geworden. Bij „De
rode ponnie" maakte Fiep Westendorp
de tekeningen en bij „De jacht op de
rode ponnie" het vervolg, dat je ook
zelfstandig kan lezen Babs van Wely.
„Wie heeft er ooit gehoord van een
varkentje, dat Hopla heet? Hopla is
toch geen naam! Het is zomaar een
woord, iets om bij te springen of te
dansen, een woordje voor de grap." Zo
begint „Hopla, het feestvarken" van
Harriet Laurey, dat met illustraties
naar knipsels door Eva Huismans bij
dezelfde uitgevers (ook in de reeks
Dit is een garage, die je pas kunt maken
als je huisgenoten „Erbij" uit hebben.
Je knipt het dan uit en lijmt het op dun
karton. Knip dat ook weer uit en lijm
de overeenkomstige cijfers op elkaar:
1 op 1, 2 op 2, enzovoort.
„Bonté Boekjes") is verschenen. Het is
een leuk en gevoelig verhaal over een
varkentje, dat de wijde wereld in wil
en door prins Tissandro gevonden wordt
en meegenomen naar het paleis. Maar
dan wordt het verkocht door de lakei
Pregel aan zwervers. Hopla komt te
recht in een circus en dan.... Nee,
alles vertellen wij niet. Trouwens, we
moeten nog een boekje noemen in deze
serie: „Van een baron, een klein meisje
en een vogeltje" door Aleid Margan-
dant.
Van de boeken over Pinkeltje heeft
ieder kind wel eens gehoord. Er waren
er al een heleboel, maar nu is er weer
een bijgekomen. Daarin komt Pinkeltje
na al zijn omzwervingen tussen de die
ren eindelijk bij Pinkelotje in zijn eigen
huis terug. Het boek heet „Pinkeltje
gaat laar Pinkeltjesland" en het werd
door Dick Laan geschreven. Rein van
Looy maakte er de gezellige tekeningen
bij. En de uitgevers,.Van Holkema en
Warendorf, delen mee dat er nog een
nieuw deel zal verschijnen, dat „Pinkel
tje en de flonkersteen" gaat heten.
Zulke fijne kleuterboeken hadden jullie
ouders niet.
Iedereen die een radio thuis heeft,
kent Saskia en Jeroen, de tweeling, uit
het door Wim Paauw voor de micro
foon gebrachte seriehoorspel. Een aan
tal van de net een beetje ongewone be
levenissen van twee heel gewone kin
deren, die soms met de beste bedoelin
gen erg domme dingen doen en ook
vaak verkeerd worden begrepen, zijn
door Jaap ter Haar opgeschreven en
door Van Holkema en Warendorf in
drie boekjes gedrukt. Die heten alle
maal naar die twee kinderen, die pre
cies even lief en lastig zijn als alle
andere kinderen en die daarom zoveel
vriendjes en vriendinnetjes hebben.
Horen jullie daar al bij?
Voor de
microfoon
UjUUMJUXOaXXJOOOUOXJUUUUUUUUA^OaXXWOOOtXJUOOüUUUUJtAXAAJUUUlJlJU. DUUUUUUUAAJULMJUIJ AAJUUl/ >UOUAXDUUULMAA)
WAT ZIJN gunstige, wat zijn minder
gunstige uren voor een radio-uitzending?
„Ongustig" is trouwens voor de omroep
een relatief begrip, want zelfs op de uren
met de geringste luisterdichtheid (de mid
daguren van 16 tot 18 uur van maandag
tot en met vrijdag) luisteren er volgens
het rapport Radio en vrijetijdsbesteding
van het Centraal Bureau voor de Statistiek
toch nog altijd gemiddeld 335.000 luiste
raars, die intussen slechts negen percent
van het aantal thuiszijnden uitmaken. Het
VARA-omroeprapport deelt reeds jaar en
dag zendtijd in in gunstige, ongunstige en
halfgunstige uren. Tot de eerste groep be
horen de zondagen en de zaterdagen van
veertien uur af en
verder de periode van
18 tot 23 uur op de
overige dagen. Half-
gunstig zijn de lunch
tijd van 12 tot 14 uur
op werkdagen, de na
middag van 17 tot
18 uur op maandag tot en met vrijdag en
tenslotte het laatste uur van de dag, even
eens van maandag tot en met vrijdag. De
tijd van 18 tot 20 uur wordt dus tot de
gunstige uren gerekend, hoewel volgens het
reeds genoemde rapport slechts zeventien
percent van het aantal thuiszijnden dan de
radio gebruikt. Dat zijn „slechts" 930.000
luisteraars tegen in de avonduren veel
meer dan twee miljoen. Merkwaardig is
Wij geloven, dat in de eerste plaats de
VARA de betekenis van deze tijd van de
dag voor de radio overschat. Het is de tijd
waarop de maaltijd wordt gebruikt, de
kinderen naar bed worden gebracht of
waarop men allerminst tot rustig luiste
ren is geneigd. Wat doet nu de omroep in
die omstandigheden? Hij concentreert een
aantal belangwekkende causerieën en le
zingen en andere vormen van gesproken
woord op de tijd, dat er in de meeste
Nederlandse gezinnen een soims onvoor
stelbaar rumoer heerst. Wij weten van
huishoudens die nog nooit naar de Artis
tieke Staalkaart hebben kunnen luisteren
hoewel men er belang in stelt van
wege de normale huiselijke beslomme
ringen. De Radio Volksuniversiteit geeft
week-in week-uit de voortreffelijkste le
zingen over de meest belangwekkende on
derwerpen 's avonds tussen half zeven en
zeven uur, een tijdstip, waarop de meeste
Nederlanders meer belangstelling aan de
dag leggen voor het dagelijks brood dan
voor de vraagstukken, die de kern van ons
bestaan raken. Op dezelfde tijd laat de
NCRV ir. H. Badings vertellen hoe de mo
derne componist te werk gaat, laat de
VARA parlementaire overzichten houden
of levensbeschouwelijke problemen toelich
ten, geeft de KRO sociale kronieken en is
op vrijdagen een interessante rege
ringsuitzending geprojecteerd. Alleen de
AVRO deelt de tijd zo in, dat, met uitzon
dering van een paar korte causerieën aan
sluitend aan het nieuws van zes uur en de
door een korte gesproken brief van de
correspondenten uit Parijs en Londen voor
afgegane uitzending voor kleuters, vooral
lichte muziek kan worden gegeven, inder
daad de enige programmavulling welke
dan reden van bestaan heeft. Niet voor
niets heeft de Draadomroep voor zijn eigen
platenconcerten juist de uren tussen 18 en
20 uur gekozen op de dagen dat er in onze
omroep het meeste „gepraat" wordt. Daar
mee doet men oneer aan sommige zeer be
langrijke programmapunten. De lezingen 1
van de RVU bijvoorbeeld verdienen vaak
best een plaats tussen 20 en 22 uur en
datzelfde geldt voor de reeds genoemde
causerie van ir. Badings en voor de Artis
tieke Staalkaart eveneens. En bovendien
zou men met lichte muziek tijdens de maal
tijden de luisteraars een groter genoegen
bereiden. Waarbij wij de vraag in het mid
den laten of het èn voor de spijsvertering
èn voor de gezinsconversatie niet beter zou
zijn dat de radio dan zweeg.
J. H. Bartman
jGOUUOOOUOOOOOOOOCJOOOOUOCX"*. OOOOUOCOOOOUOOCXXKXXIOOOOO sum I
Speciaal aanbevolen:
Ir. H. Badings spreekt dinsdagavond 6
november over Hilversum II over moge
lijkheid en noodzaak de stemmingsgrenzen
te doorbreken. In het donderdagavondpro
gramma van Hilversum II op 8 november
kan men onder meer luisteren naar het
Requiem van Willem Lanidré.
De blinde organist prof. Helmuth Walcha
voert voor Hilversum I maandag 5 en
woensdag 7 november op het orgel van de
Grote Kerk in Alkmaar de „Kunst der
Fuge" van Joh. Seb. Bach uit. Een Requiem
„voor degenen die wij liefhebben" van
Hirudemith wordt op vrijdag 9 november
gezongen door een vocaal ensemble onder
leiding van Marinus Voorberg met mede
werking van het Noordhollands Filharmo
nisch Orkest. Aan deze uitvoering in het
kader v.an de Haarlemse muziekweek
wordt medegewerkt door de vocale solis
ten Aninie Hermes en Herman Schey en
door de organist Albert de Klerk (Hilver- g
3 NOVEMBER 19 56
EISENHOWER
WIE zal het winnen als het
Amerikaanse volk dinsdag zijn
president kiest voor de komende
vier jaar, Stevenson of Eisen
hower?
Het antwoord op die vraag zal
niet eerder bekend zijn dan
woensdag, want de uitslag is
even onzeker als vier jaar ge
leden. Voor de meeste Amerika
nen zal het evenwel een verras
sing zijn als Stevenson wint, om
dat zowel opiniepeilingen als de
overgrote meerderheid van de
Amerikaanse pers doen ver
wachten dat Eisenhower her
kozen zal worden Twee maanden
geleden was ook het overgrote
deel van de leidinggevende
Europese pers van oordeel dat de
herverkiezing van Eisenhower
een uitgemaakte zaak was. De
Amerikaanse correspondent van
de liberale Manchester Guardian.
Alistair Cooke, die in 1952 voor
spelde dat Stevenson zou winnen,
houdt 't ook nu nog op Eisenho
wer, de correspondent van de Lon-
dense Times geeft de Democra
ten daarentegen een redelijke
kans. Walter Lippmann, 'n vaste
medewerker van de (Republi
keinse) New York Herald Tribu
ne is van mening dat de tijden
rijp zijn voor 'n allesomvattende
vernieuwing der politieke denk
beelden, 'n streven dat volgens de
traditie aan de Democraten is
toevertrouwd. En de „New York
Times" heeft in een breedvoerig
hoofdartikel zijn vertrouwen in
de regering-Eisenhower beves
tigd.
DE verkiezingscampagne heeft
een merkwaardig verloop gehad.
De verwachting dat de Demo
craten Eisenhower zouden dood
verven als een president-voor-
halve-dagen en de vrees zouden
aanwakkeren dat Nixon presi
dent zou worden als Eisenhower
herkozen wordt en voor het ver
strijken van zijn ambtstermijn
mocht overlijden, is niet bewaar
heid. Eisenhower heeft zelf de
grond voor dergelijke bewerin
gen weggenomen door zich niet
te houden aan zijn aanvankelijke
voornemen om zijn campagne
grotendeels via de televisie te
voeren. De Republikeinse leiders
beseften dat het electoraat de
voornaamste kandidaat in leven
de leve zou willen zien om zich
te laten overtuigen van zijn
vitaliteit. Zij weten dat hun par
tij in populariteit ver achteraan
komt bij Eisenhower en proberen
hun kandidaat mee te laten trek
ken in de krachtvelden van
Eisenhowers persoonlijk magne
tisme.
Stevenson weet heel goed dat
hij zich in populariteit niet met
Eisenhower kan meten. Hij volgt
de omgekeerde weg en zoekt
aansluiting bij de Democratische
kandidaten voor Huis en Senaat,
in wier kielzog hij meegezogen
hoopt te worden. Hij maakt daar
op zijn verkiezingstournee geen
geheim van en zijn mede-kandi
daat Kefauver geeft hem in dit
opzicht een geweldige steun,
want de „Keef" is getapt. Eisen
howers mede-kandidaat Nixon
leunt daarentegen volkomen op
de president, wiens lof hij niet
moede wordt te verbreiden. Waar
de Republikeinse kandidaten
voor Huis en Senaat aan de ver
liezende hand schijnen te zijn,
heeft de Republikeinse partijlei
ding Eisenhower laten optreden
in de hoop dat zijn verschijning
de doorslag zou kunnen geven.
De televisie is geen vervangings
middel gebleken voor het per
soonlijk optreden van kandi
daten.
Met uitzondering van de boe
ren in de noordelijke landbouw-
staten en de werklozen in be
paalde bedrijfstakken bijvoor
beeld in de auto-industrie
hebben de Amerikanen weinig
reden tot klagen over de gang
van zaken onder de regering-
Eisenhower De Republikeinse
leuze vrede en voorspoed
lijkt, oppervlakkig gezien
wonderwel te passen op de hui
dige periode van welvaart en
„afwezigheid van oorlog". De
redevoeringen van Eisenhower en
Nixon getuigen van een grote
mate van zelfvertrouwen. De
president heeft onomwonden ge
zegd dat hij niet van plan is de
proeven met atoomwapens te
staken of de dienstplicht af te
schaffen, hoewel Stevenson de
wenselijkheid van zowel het een
als het ander zonder ophouden
propageert.
Men moet zich geen overdre
ven voorstelling maken van de
invloed, die een dergelijke dis
cussie op hoog niveau op de
mening van de gemiddelde Ame
rikaan zal uitoefenen. De dis
cussie is voortgezet in opinie
artikelen in leidinggevende dag-
De einduitslag van de Ameri
kaanse presidentsverkiezingen
wordt verwacht op woensdag 7
november 's morgens tussen tien
en twaalf uur. De N.C.R.V. heeft
de medewerking gekregen van de
Amerikaanse zender „The voice of
America" voor het doorgeven van
drie, vrijwel rechtstreekse, repor
tages. De eerste van deze repor
tages is woensdag te verwachten
's morgens tussen 7 en 8 uur, de
tweede tussen 12 en 1 uur en de
derde 's avonds in de Radiokrant
Deze foto laat er geen twijfel over
bestaan hoe het toeging op de
Republikeinse nationale conven
tie in 1952, toen Eisenhower en
Nixon in Chicago werden gekozen
tot kandidaten voor het presi
dentschap en het vice-president-
schap der Verenigde Staten.
bladen, waarbij er op gewezen is
dat deze onderwerpen in de poli
tieke sfeer van een verkiezings
campagne onvoldoende tot hun
recht kunnen komen. Of de
etische en morele vragen, die
daarbij gesteld worden, in andere
dan wetenschappelijke en intel
lectuele kringen weerklank vin
den, mag men betwijfelen. Een
paar honderd geleerden delen
Sevensons zienswijze, maar de
meeste politici zowel Demo
cratische als Republikeinse
verdiepen zich liever niet in deze
vragen. Zolang er geen oorlogs
dreiging is, waarbij de Verenig
de Staten rechtstreeks betrokken
kunnen raken, lopen de Ameri
kanen niet warm voor internatio
nale vraagstukken. Men mag
evenwel hopen dat Stevenson er
in slaagt het geweten van zijn
volk wakker te schudden, omdat
zijn vrees voor de nadelige ge
volgen van de atoomstraling, die
vrijkomt bij de proefnemingen
met waterstofbommen, door vele
Westeuropeanen wordt gedeeld.
Het heeft er alle schijn van dat
de beslissingen in deze verkie
zing zullen vallen over binnen
landse Amerikaanse kwesties en
dan valt er op het bewind van
president Eisenhower niet zoveel
af te dingen. Dulles' wispelturige
verklaringen om de buitenlandse
politiek in vredige banen te hou
den tijdens de verkiezingscam
pagne zijn de Amerikanen minder
opgevallen dan de standvastige
uitlatingen van de president.
OF STEVENSON
ll!llllllll!lll!lllllllllllll!lllll!llllllllllinillllllllllllllllllllllll!lllllll||||||||llllll|||||||||||||||||||||||||||||i||||||||||||||| ;i
WANNEER de Amerikanen op 6 november naar de stembus gaan,
dan mag men gevoeglijk aannemen dat 99 percent van de stemmers
zijn stem of op de Republikeinse kandidaat president Eisenhower
dan wel op de Democratische kandidaat Stevenson zal uitbrengen.
Dat ene resterende percent zal worden uitgebracht op de kandidaten
van de kleine partijen, die op de stembiljetten kunnen voorkomen.
Behalve de Republikeinse en Democratische partijen zullen er ten
minste nog twaalf andere politieke groeperingen kansloos aan de
verkiezingen deelnemen. De namen van alle kandidaten van deze
„derde" partijen zijn niet in alle achtenveertig staten op de stem
biljetten vermeld, omdat elke partij moet voldoen aan de bepalingen
van de verschillende kieswetten in die staten. Een veel voorkomende
eis is bijvoorbeeld, dat een partij, die wenst dat zij op de staatsstem-
biljetten wordt vermeld, daartoe een verzoek indient dat is onder
tekend door een bepaald aantal personen.
Maar ook wanneer een derde partij er niet in slaagt aan de in de
kieswet gestelde eisen te voldoen, dan kunnen de aanhangers toch
hun stem op die kandidaten uitbrengen, omdat vrijwel zonder uit
zondering op de stembiljetten en ook bij de stemmachines een ruimte
is opengelaten, waar de kiezer zijn bijzondere keuze kan vermelden.
Enkele van die derde partijen zullen slechts in een of twee staten
activiteit ontplooien, terwijl andere, met name de Socialistische Par
tij, in vele staten op het stembiljet zullen voorkomen. Ofschoon de
Socialistische Partij een van de oudste kleine partijen is, wordt daar
aan in de pers niet zoveel aandacht als aan de Constitution Partv,
de For America Party en de States Rights Party of Virginia besteed.
Deze drie hebben de voormalige directeur van de Belastingdienst,
T. Coleman Andrews, kandidaat voor het presidentschap gesteld en
het voornaamste punt in zijn partijprogramma is de afschaffing van
de federale inkomstenbelasting, een onderwerp waarop Andrews
reeds in een aantal artikelen en brochures de aandacht heeft ge
vestigd. Zijn rechtenhand is Thomas H. Werdel, een voormalig lid
van het Huis van Afgevaardigden voor Californië.
Van de kleinere partijen, die in de eigen streek een zeker succes
kunnen behalen, zal alleen de Liberale Partij in de staat New York
enig gewicht in de schaal leggen. Deze partij heeft geen eigen kan
didaten maar heeft bij vorige verkiezingen de Democraten gesteund
en de stemmen der liberalen hebben in enkele gevallen tot de over
winning van de Democratische kandidaten voor het Huis van Afge
vaardigden bijgedragen. De Labourpartij in de staat New York, die
in 1936 ontstond met steun van de vakverbonden en zelfs in het
Congres vertegenwoordigd is geweest, is onlangs opgeheven.
Voorts dienen nog genoemd te worden de Socialist Labor Party,
die in twintig staten aan de verkiezingen deelneemt, de Socialist
Workers Party, de Pioneer Party, die zich tegen elke oorlog keert en
voorstander is van een kosteloze gezondheidszorg, de Prohibition
Party, die een verbod wil invoeren op de verkoop van alcoholische
dranken en de Texas Constitution Party,
Het totaal aantal stemmen dat in 1952 op de kleine partijen werd
uitgebracht, bedroeg 428.638. Ondanks deze betrekkelijk geringe
resultaten, bewerken deze partijen het kiezersvolk niettemin op
krachtige wijze. In vroeger jaren hebben de „derde partijen" soms
grote invloed uitgeoefend zo kreeg oud-presidenit Theodore Roo
sevelt in 1912, als hoofd van de Progressive Party meer dan vier
miljoen stemmen, de winnaar, de Democraat Woodrow Wilson, kreeg
zes miljoen stemmen, dé Republikein William Howard Taft ruim
drie miljoen. Roosevelt maakte het door vier miljoen stemmen aan
Taft te onttrekken mogelijk dat Wilson tot president werd gekozen.
Aangezien de Amerikanen over het algemeen tevreden zijn met
het tweepartijen-stelsel, zal een derde partij slechts de wind in de
zeilen krijgen, wanneer groeperingen zich van een grote partij los
maken omdat ze het niet langer eens zijn met het partijprogramma.
Wat doet senator McCarthy, de heksenjager uit de staat Wiscon
sin in deze verkiezingscampagne? Hij houdit zich koest, maar laat
zijn vrienden in Milwaukee weten dat Stevenson het, naar zijn me
ning, zal winnen. Hij kan moeilijk iets anders beweren want hij
heeft in het openbaar zijn verontschuldigingen aangeboden voor het
feit dat hij Eisenhower in 1952 heeft gesteund. Wel zal hij een
spreekbeurt vervullen voor de Republikeinse kandidaat voor het gou
verneurschap van zijn staat. Voor zijn Republikeinse collega in de
Senaat, wiens zetel dit jaar op het spel staat, zal hij wel geen goed
woord willen doen. £New York Herald Tribune).
DE PERS in de Verenigde Staten, zowel couranten, weekbladen a's
tijdschriften, is in overweldigende meerderheid pro-Eisenhower.
Zo was het in 1952 en zo is het nu. In de opinie-artikelen gaat d.at
vaak door dik en dun, maar er moet bij verteld worden dat de Demo
craten in het dagelijkse verkiezingsnieuws in de meeste kranten vrij
eerlijk bedeeld worden, Stevenson heeft daar in 1952 zijn voldoening
over uitgesproken. De verhouding in de pers is in de loop der tijden
steeds ongunstiger geworden voor de Democraten.
