'J Caïro: stad vol wilde dagdromen
en onwezenlijke nachtmerries
Kroesjtsjev betuigt China en
Joegoslavië zijn vriendschap
EGKS-parlement stelt beraad
voor over kolen voorziening
Na Londen legt ook Parijs
het hoofd in de schoot
Van dag tot dag
Voorname Hongaarse
kunstenaars in Wenen
De gieren zijn minder in aantal
maar er hangen nieuwe
vreemde vogels rond
Maar het Chinees systeem (met
kapitalisten en al) prefereert hij
Ministerraad beraadslaagde reeds in
het geheim over de kolenschaarste
Bittere pil moet nog voor de publieke
opinie verguld worden
3
Hongaarse vluchtelingen
per vliegtuig naar Canada
Vrijgezongen
Verdachte van moord te
Amsterdam vrijgelaten
NAAIMACHINES
Voor goede en
duurzame vloeren
EDELHOUT
vloeren
HAARLEM
Hulp voor Hongaarse
vluchtelingen
Oostenrijkers werken met
vliegendehulpcolonnes
Werk voor Hongaren
Examens
NIEUWE UITGAVEN
ZATERDAG 1 DECEMBER 1956
Veel mensen hebben de laatste weken
een vaak door hen geuite bewering ge
logenstraft, namelijk dat zij geen belang
stelling vermochten op te brengen voor de
wereldpolitiek.
Categorieën, krantenlezers (en vooral ook
-lezeressen) die voorheen politieke be
schouwingen en politiek nieuws met een
lusteloos gebaar over het hoofd zagen, val
len thans hongerig op deze soort publika-
ties aan en verdiepen zich in de nuances
van onderwerpen, die zij vroeger slechts
vaag van horen-zeggen kenden.
Is dat een vooruitgang?
De redacteuren buitenland en de poli
tieke commentatoren zullen het verschijn
sel met vreugde waarnemen, aangezien het
een uitbreiding van hun lezerskring be
tekent. Grotere belangstelling voor hun
werk betekent voor hen grotere voldoening.
Deze kleine zwakheid moge hen vergeven
worden als de zeer menselijke reactie van
een zeer menselijke redactie.
Doch anderszins is deze verhoogde be
langstelling voor alles wat de krant en de
radio mededelen van het politieke kamp
terrein natuurlijk een symptoom van on
rust, van gespannenheid. Een huisvrouw
die thans meer politieke belangstelling
heeft, koestert die belangstelling uit over
wegingen welke onmiddellijk met haar
verantwoordelijkheid als huisvrouw te ma
ken hebben. Zij demonstreert daarbij zeer
duidelijk het feit, dat de politiek dreigt in
te grijpen in het intieme leven, in het gezin,
in het welzijn der dierbaren. En dat feit
is geen grond voor voldoening, integendeel,
het is een interesse die direct met vrees te
maken heeft. De vrees voor de consequen
ties der politiek, gestalte krijgend in gebrek,
oorlogsdaden, dreigementen, troebelen, ver
storing der orde, verstoring van de veilige
regelmaat des levens.
De belangstelling van de niet-traditioneel
politieke krantenlezers is gebaseerd op de
vrees voor de nare gevolgen van die poli
tiek, niet op werkelijke interesse voor de
ontwikkelingen en constructies der poli
tieke details. De politiek zelf mag zich
daarom allerminst over deze verhoogde be
langstelling verheugen, integendeel, hij
moet bedenken dat hij slechts de rol van
boeman speelt die angst inboezemt.
Terwijl zijn opdracht eigenlijk uitsluitend
is: het scheppen van vrede en veiligheid
voor allen.
(Van onze correspondent in Wenen)
Onder de Hongaarse vluchtelingen, die
naar Oostenrijk zijn uitgeweken, bevinden
zich ook vele kunstenaars. Onder hen be
vinden zich de bekende Violetta Ferrari
en Sandor Szabo en diens vrouw- Janina
Szarvas en Gyula Fuelcki van het Opera
ballet in Boedapest zullen spoedig in de
Weense volksopera optreden. Ook de pri
ma ballerina Gabriella Lakatos en Vera
Pasztor met haar man, de bekende ballet-
meester Ernst Vashegyi, zullen in Wenen
optreden. Er zijn tevens twee bekende
operazangers uit Boedapest, de beroemde
chansonnière Vali Kacz en vijf bekende
toneelspelers van het Nationale Theater in
Boedapest.
Ferenc Christian zal in het Burgtheater
een rol spelen in „Christophe Colombe"
van Claudel. De pianist Julian von Karoly
keert na zijn groot succes in Wenen niet
naar Hongarije terug. Bovendien heeft de
dirigent van het Hongaars Filharmonisch
Orkest, Zoltan Rozsnayi, met een groot
aantal leden van dit bekende ensemble een
toevlucht in Wenen gevonden. Tien van
deze musici zijn reeds als lid van de Ween
se Filharmonie opgenomen. Volgens de ge
vluchte dirigent hebben ongeveer honderd
uitvoerende musici van Hongarije de wijk
naar Oostenrijk genomen met wie hij een
weldadigheidsconcert wil geven ten bate
van zijn noodlijdende landgenoten in het
buitenland.
In opdracht van de Canadese regering
voert de „Canadian Pacific Airlines" in
december vijf speciale vluchten uit, waar
bij in totaal meer dan driehonderd Hon
gaarse vluchtelingen van Oostenrijk naar
Canada zullen worden gebracht. De DC 6
vliegtuigen, waarmee deze chartervluchten
worden uitgevoerd, vliegen van Vancouver
over de Noordpool naar Wenen en terug,
met in beide richtingen een tussenlanding
in Amsterdam.
Heenvliegende vervoeren zij geen passa
giers, maar worden zij volgeladen met goe
deren van het Canadese Rode Kruis. De
terugweg wordt aanvaard met per vlucht
plus minus zeventig passagiers, ongeveer
zestig volwassenen en tien kinderen.
De vluchten worden uitgevoerd op 3, 6,
14, 18 en 25 december.
'COOOOOOCOOOOCOCOOOOOOOOOOOOOCOOOOOOOCOOOOOOOOOOOOOOCOOO;
WENEN (U.P.). - Imre Ronai, de be
faamde baszanger van de Boedapester
Opera, heeft zich letterlijk zingend een j
J weg naar de vrijheid gebaand. Bij zijn
aankomst in Oostenrijk vrijdag vertelde
Ronai, dat hij op weg naar de grens was,
toen de Russen hem bij Mosonszentjanos
pakten. Maar toen zij hoorden, dat hij
zanger was, kwam het Russische senti-
j ment boven. „Zing, kameraad, zing'
riepen ze, en Imre zong. Hij zong voor
de officieren de hele avond, de hele
nacht, want Ronai kent een onuitputte-
lijke schat van Russische en Hongaarse
volksliederen. En toen de dageraad aan
brak, waren de Russen zozeer in tranen,
en zo dronken, dat ze zeiden: „Jij gaan,
j kameraad, gaan
.cocooocoooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooa
Op last van de officier van Justitie te
Amsterdam is wegens gebrek aan bewijs
in vrijheid gesteld de 29-jarige ziekenver
pleger J. G. F., die op 11 september was
gearresteerd. F. werd ervan verdacht in
augustus van het vorig jaar zijn buurman,
de 44-jarige H. G. in de Ie Helmersstraat te
Amsterdam te hebben vermoord.
(Van onze reisredacteur)
HET LIJKT alsof vele van de tienduizenden gieren, die sinds mensenheugenis
boven Cairo kringen draaien om als norse, onbetaalde ambtenaren van de
gemeentereiniging alles wat verrot in de zieke lauwheid van de volgepropte stad,
op te slikken, naar rijker aasgebied zijn vertrokken. Waarheen? Naar de ondiepe
watervlaktes ten westen van Port Said, waar honderden lijken moeten liggen van
mensen, omgekomen op overbeladen schuiten, die omsloegen tijdens de vlucht
voor het geweld? Men weet het niet. Misschien is het maar verbeelding, zoals
zoveel verbeelding moet zijn in het Cairo van deze dagen, dat vol is van ongrijp
baarheden, van dagdromen zo lang de hete zon schijnt, van nachtmerries wan
neer zij is ondergegaan achter de donkere palmsilhouetten langs de Nijl en een
maanlicht, dat naar lauwe melk ruikt, over de verduisterde stad stroomt, waarin
politiemannen op witte paarden door de schimmige straten rijden.
Caïro is een vreemde stad geworden. De
gieren zijn minder in aantal, maar in het
loom-rood verlichte hartje van het Con
tinental Savoy hangen vreemde vogels
rond, stille Chinezen, die men slechts hoort
als zij sinaasappelen eten, enkele Egypti
sche Joden op een laatste avondje uit zich
tot de kramp-vrolijkheid dwingend „als we
niezen valt ons hoofd eraf", zware Duitse
zakenlieden, die op de voormalige Frans-
Britse belangen azen en inmiddels al on
handig gedruis veroorzaken, wanneer zij
een voet verzetten of hun mond afvegen.
En dan zijn er uiteraard enige leden van
de Egyptische geheime politie.
Deze laatsten zijn komische lieden. Waar
hun collegae in de rest van de wereld door
het verbergen van hun vaak wat grote
schoenen hun identiteit proberen te camou
fleren, roken de Egyptische „stillen" siga
retten uit pijpjes van drie decimeter, trek
ken uitermate veelbetekenende gezichten
en stellen zich zo opvallend mogelijk op.
Wanneer de reglementen het niet verboden,
zo gist men, zouden zii gaarne visitekaart
jes ronddelen met daarop Ahmed Fawzi",
geheim agent, let op uw tellen, met mij
valt niet te spotten".
ZIJ MOETEN wel heel jaloers zijn op de
officieren, die na de „glorieuze victorie van
het Egyptische leger" het stof van hun uni
formen hebben geklopt en thans weer het
bevel voeren over de eenheden, die nu in
een ring om de stad liggen, ietwat morsig
ingegraven in plantsoenen, maar manhaftig
het geweer in de aanslag, het luchtafweer-
kanon hemelwaarts gericht, mortier en
pantserafweer tot vuren gereed. Het dap
perst zien de bemanningen van Egypte's
resterende tanks er uit, die tweemaal daags
door Caïro dreunen, vermoedelijk om het
moreel van de bevolking te schragen, maar
inmiddels vooral het asfalt van de sraten
aan gruis rijdend. Het thuisfront wordt
verder versterkt door enorme aanplak
biljetten, voorstellend een attaquerende
soldaat, die de tanden ontbloot, een veront
waardigde grijsaard, die een
teert en een vrouw, die deze actie in de
rug dekt met een groot formaat aardap
pelmes in de hand. En dan zijn er de luid
sprekerwagens, die een stroom van woor
den door de straten spuiten, krachtige taal
zo te horen. Ik vernam dat zij de verzeke
ring bevatten dat „Egypte in geval van een
nieuwe strijd tegen de imperialisten en
Joodse beesten tot de laatste man, de laat
ste vrouw, het laatste kind, zal vechten".
De tientallen internationale correspon
denten, die in het Semiramis-hotel op
nieuws zitten te wachten, akelig sceptische
mannen, weigeren voorlopig dit forse voor
nemen als een betrouwbare voorspelling
te aanvaarden.
Zij gieten instede met eentonige
regelmaat nog wat whisky of bier op hun
snel opschietende maagzweren, die door in
tense frustatie zijn gewekt. Hun activiteit
is uiterst beperkt. Het enige dat zij kunnen
doen, is af en toe voor honderdvijftig gul
den een taxi nemen naar Abu Suweir, het
militaire vliegveld, dat thans tot transit
kamp voor de UNO-politiemacht is gepro
moveerd. Langs een fikse stapel door een
nogal explosief procédé tot schroot geredu
ceerde Mig-jagers rijden zij naar de
U.N.E.F.-barakken, waar verveelde Deen
se, Noorse, Zweedse of Canadese blauwhel
men hen verzoeken de groeten thuis te
doen, alvorens het internationaal toernooi-
vliegen-doodslaan voort te zetten. Terug in
Caïro wrochten zij een telegram over deze
en andere aangelegenheden en gaven dat
aan de censor. Met wantrouwen, want deze
functionaris heeft verklaard, dat alle
nieuws door mag, mits het geen anti-pro-
paganda voor Egypte inhoudt. De rekbaar
heid van dat begrip draagt niet bij tot een
rustige slaap van de persmensen.
Soms worden hun bespiegelingen en spe
culaties, voornamelijk over wat er niet zal
gebeuren, onderbroken door het voorbij
gaan in de hotel-hal van generaal Burns.
Men zou hem gaarne aanschieten, maar
deze Canadese bevelhebber van de U.N.O.-
macht, op zijn best al geen opgeruimd man,
wordt thans door zoveel zorgen en on
zekerheden gekweld, dat hij journalisten
aankijkt als een misnoegde bulldog, die
een erg akelig insect op zijn weg ontmoet.
MEN MOET de journalist in Caïro zijn
wat bittere spot niet kwalijk nemen. Hij
weet dat hij op een plaats zit, waar wereld
geschiedenis is en nog steeds wordt ge
maakt. Maar zij is zo ongrijpbaar. Ge
sprekken met leidende Egyptenaren voeren
tot niets, behalve tot de constatering van
een groot aantal acute gevallen van be
wustzijnsvernauwing. Men ontmoet geen
redelijk nadenken over consequenties meer,
de breinen der Egyptische effendi's kijken
gediafragmeerd tot een smalle spleet, die
alle werkelijkheden uitsluit en slechts een
zich blind staren op wilde fantasie en
hoera-moed toelaat. Het wordt de buiten
lander steeds moeilijker gemaakt enige
sympathie voor het slachtoffer van de
agressie over te houden.
De Europese journalist, die redelijkerwijs
bereid is toe te geven, dat de Frans-Britse
actie een moreel en politiek failliet is ge
weest, krijgt voorts neiging haar te ver
dedigen wanneer een Amerikaanse collega
of diplomaat morele verontwaardiging be
gint uit'ié storten. Want hij kan moeilijk
vergeten, dat twee blunders van Foster
Dulle&i-de poging om de aanvankelijk goed-
'pistöol han- i bedoelende Nasser in het westelijk bondge
nootschap te kopen, en de plotselinge in
trekking van het financieringsaanbod voor
de Assuan-dam (onnodig, want men had
dit droomprojekt jaren slepende kunnen
houden), Nasser op de kwade weg hebben
voortgeholpen.
OLIE, Israel, het Suez-kanaal, Sovjet-
infiltaratie, Arabische eenheid en Arabi
sche twisten, afgeknepen Europese econo
mie, de nood van honderdduizenden vluch
telingen de draden van de knoop, die
het probleem van het Midden-Oosten is,
zitten nu zó hopeloos verweven, dat men
in de zoele, vage, Egyptische nacht de nei
ging krijgt het ontwarren maar fatalistisch
te staken. En terwijl men aan die zicht
bare draden zit te trekken, voelt men sich
afdrijven op donkere onderstromingen, de
ongekende verlangens van de Arabische
massa's, ondoorgrondelijke factoren, vreem
de mensen, heen en weer geslingerd tussen
honger en apathie, eerlijke zucht naar
vriendschap en het onredelijkste fanatisme,
eenvoudige waardigheid en massale ver
dwazing in de bange, benauwende droom,
die hun werkelijk ontwaken vooraf moet
gaan.
ADVERTENTIE
Alle merken, dus ruime keuze
ENGEL, Gr Houtstr 181, Tel 14444
MOSKOU (AFP) Kroesjtsjevs uitla
ting op de Albanese receptie van woens
dagavond tegenover de Joegoslavische am
bassadeur („er bestaan ongetwijfeld me
ningsverschillen tussen ons, maar wij zijn
ook vrienden"), heeft donderdagavond op
verschillende wijze bevestiging gevonden.
„Laat ons het glas heffen op onze vriend
schap", met deze woorden bracht de Sovjet
leider op de receptie ter gelegenheid van
de Joegoslavische nationale bevrijdingsdag
temidden van Boelgandn, Molotov, Mikojan.
Kaganowitsj, Zjoekov en Sokolovsky een
toast uit op zijn gastheer, ambassadeur Vel-
ko Micumovic van Joegoslavië.
De vriendschappelijke houding van de
Sovjet-leiders tegenover de Joegoslavische
ambassadeur en diens echtgenote, voor wie
vooral Boelganin., Kroesjtsjev en Molotof
zich om strijd in attenties uitputten, bleek
ook uit een verzoek aan de Joegoslavische
ambassadeur om nog diezelfde donderdag
avond voor de Sovjet-radio en -televisie te
spreken,, hetgeen gebeurde.
Op een Chinese receptie na afloop van
de Joegoslavische prees Kroesjtsjev de
Chinezen, omdat zij slechts bescheiden,
zeggen, dat zij bij de opbouw van het so
cialisme „gebruik maken van, de Sovjet-
ervaring", in plaats van op te scheppen
over hun eigien, ervaring. „Dit is broeder
lijke solidariteit tussen bevriende partijen",
zei hij. Deze opmerking schijnt een be
dekte toespeling te zijn op de Joegoslavi
sche houding: opbouw van het socialisme
i langs eigen, wegen.
Kroesjtsjev verklaarde voorts, dat de
Chinese communistische partij de Chinese
„kapitalisten" steunt, omdat zij „nuttige
dingen voor het volk doen en hun plicht
jegens het land en de revolutie vervullen".
„Op grond van de ervaring va,n onze
Sovjet-revolutie is dit ongelofelijk, maar
voor China is dit een realiteit. Wij juichen
dit toe. Het toont een soepelheid en diep
begrip van de zijde der Chinese commu
nistische partij".
Naar aanleiding van een onderhoud, dat
hij kort tevoren met een Chinese parle
mentaire delegatie had gehad, zei Kroesjt
sjev: „Voor de eerste maal in mijn leven
heb ik het genoegen gehad oprecht en
zonder overdrijving „kameraden kapita
listen" te kunnen zeggen tegen naast mij
gezeten kapitalisten,, zonder dat ik tegen
strijdige gevoelens had". De delegatie om
vatte namelijk, zo zei de communistische
leider, behalve communisten ook „verte
genwoordigers van de Chinese kapitalisti
sche kooplieden".
De receptie, die ter ere va,n de parlemen
taire delegatie werd gegeven, werd bijge
woond door meer dan 2000 personen.
De leider van de Chinese delegatie, Peng
Tsjen, antwoordde Kroesjtsjev. Hij nam
een vaas bloemen in de hand en zei: „Na
tuurlijk hebben wij dingen tot stand ge
bracht, maar onze ervaringen, zijn als de
bloemen en bladeren. Zonder de steel zijn
er geen bloemen en de steel is de grote so
cialistische Oktoberrevolutie (in Rusland)".
Deze foto toont Roesjdi El Sjaua, de
pasbenoemde burgemeester van de
stad 'Gaza (rechts) in gesprek met de
Israëlische kolonel Main Gaon. Beiden
is geworden.
waren aanwezig bij de plechtigheid in
de stad Gaza ter gelegenheid van de
beëdiging van de pas gekozen gemeen
teraad, waarvan de Arabier voorzitter
STRAATSBURG (ANP) Aan het einde
van haar najaarszitting heeft het Europese
Kolen- en Staalparlement te Straatsburg
een voorstel aangenomen, waarin de Hoge
Autoriteit wordt aanbevolen, de regeringen
van de zes landen der gemeenschap uit te
nodigen, het vraagstuk van de kolenvoor-
ziening met het gezagsorgaan te bespreken.
De voorkeur van het parlement gaat daar
bij uit naar een speciale regeringsconferen
tie, doch desnoods zou de kwestie ook in
een speciale zitting van de ministerraad
kunnen worden behandeld. De president
van de Hoge Autoriteit, René Mayer, had
tijdens de debatten medegedeeld, dat reeds
op 6 september een bespreking met de
ministerraad over de kolenschaarste is ge
houden, waarover evenwel geen nadere
mededelingen konden worden gedaan. Het
parlement verklaarde in zijn besluit uit
drukkelijk, dat de bevoorrading van alie
landen met kolen zonder het bestaan van
de gemeenschappelijke markt, nog moei
lijker zou zijn geweest.
In het aangenomen besluit wordt de
overtuiging uitgesproken, dat de Hoge
Autoriteit nog niet alle mogelijkheden tot
ingrijpen heeft uitgeput, die haar door het
verdrag zijn gegeven. In het bijzonder
meent het parlement, dat een verdere uit
breiding kan worden gegeven aan de
samenwerking met de regeringen. Bij de
openbare mening moet, aldus het besluit,
de indruk bestaan, dat het optreden der
Hoge Autoriteit wordt ingegeven door een
voortvarendheid, waardoor de gemeenschap
versterkt zal worden en iedere verzwak
king van de integratie zal worden tegen
gegaan.
De vergadering is het met de Hoge Auto
riteit eens, dat het nog niet noodzakelijk is
geweest een noodtoestand te proclameren,
op grond waarvan de kolen over de zes
landen zouden kunnen worden gedistri
bueerd. Tegelijk sprak het parlement even
wel de hoop uit, dat de Hoge Autoriteit
niet zou schromen daartoe haar toevlucht
te nemen, indien de situatie nog slechter
zou worden.
Billijke verdeling
De lasten van de invoer van Amerikaan
se steenkolen moeten, naar opvatting der
vergadering, op billijke wijze worden ver
deeld en zo min mogelijk drukken op de
verbruikers van huisbrand. De voorgestelde
conferentie zal onder meer de coördinatie
van de nationaal genomen maatregelen en
van de invoer van Amerikaanse kolen moe
ten nastreven. Voorts zou zij maatregelen
moeten bespreken om op lange termijn
bezuinigingen in het verbruik van kolen en
cokes te verkrijgen. Voorts werd aan de
Hoge Autoriteit verzocht een actie met de
regeringen voor te bereiden, ter dekking
van de vraag naar energie in het algemeen.
Het parlement heeft zich in beginsel uit
gesproken voor de vorming van paritaire
commissies van werkgevers en werknemers
ter bespreking van sociale vraagstukken.
Zij kon niet meer doen dan een principiële
opvatting vastleggen, daar de tegenstand
van de zijde der werkgevers en van som
mige vakbondskringen het voorshands niet
mogelijk maakt, zulke commissies op vrij
willige basis te verwezenlijken. Het parle
ment heeft bovendien besloten een uit
negen leden bestaande permanente com
missie te vormen voor de vraagstukken
van de bedrijfsveiligheid en het reddings
wezen in de mijnen. De commissie zal toe
zicht uitoefenen op de werkzaamheden van
de Hoge Autoriteit op het gebied der veilig
heid en met alle middelen bevorderen,
dat de veiligheid zal worden verhoogd. Het
ligt in de bedoeling, dat de commissie zo
ADVERTENTIE
v ZIJLSTRAAT 96
TLlEF.: 20340
snel mogelijk na een grote mijnramp een
onderzoek zal instellen.
Het parlement besloot zijn volgende zit
ting van 1 tot 11 februari in Straatsburg te
houden.
NEW YORK (United Press) De UNO
heeft gevraagd om nóg tien miljoen dol
lars voor de minimum behoeften van een
60.000 Hongaarse vluchtelingen in de ko
mende zes maanden. Oorspronkelijk was
een bedrag begroot van 165 miljoen dollar.
De liga van Rode-Kruisverenigingen
heeft in Wenen bekendgemaakt, dat zij
met ingang van 1 december de zorg voor
20.000 vluchtelingen op zich zal nemen.
Per 1 januari zal dit aantal worden ver
hoogd tot 25.000. Deze vluchtelingen zullen
in tien kampen in drie Oostenrijkse pro
vincies ondergebracht worden.
De honderden Hongaarse vluchtelingen
overschrijden de Oostenrijkse grens op di
verse plaatsen. Meestal verbergen zij zich
's nachts in de buurt van een plek, waar
ze menen bij het aanbreken van de dag de
kans te kunnen wagen. Soms komen er
enige tientallen, soms gelukt het slechts
enkelen.
Daarom heeft het Oostenrijkse Rode
Kruis posten ingericht op verscheidene
plaatsen zo dicht mogelijk bij de grens ge
legen. Natuurlijk is het aan die posten
niet bekend, hoeveel vluchtelingen men te
verwachten heeft. Dat is meestal een ver
rassing en het is dan dikwijls moeilijk om
in korte tijd voldoende personeel en mate
rieel ter plaatse te brengen om de hulp
verlening zo vlot te doen verlopen, als men
zich ten doel heeft gesteld. Vooral als de
plaatsen waar men zich om praktische re
denen vestigen moet (telefoon, water, ge
bouwen en dergelijke), op enige afstand
van de grens gelegen zijn.
Om de vluchtelingen, die dikwijls in
deerniswekkende toestand Oostenrijk bin
nenkomen zoveel mogelijk te kunnen hel
pen, heeft het Oostenrijkse Rode Kruis nu
medegedeeld, dat het zogenaamde „vlie
gende colonnes" heeft gevormd, die langs
de grens patrouilleren en die direct ont
boden kunnen worden naar de plaatsen,
waar men plotseling grote groepen vluch
telingen moet helpen.
Bij de directie voor de arbeidsvoorziening
zijn in totaal al 808 aanvragen van werk
gevers ontvangen met circa 4250 arbeids
plaatsen voor Hongaarse vluchtelingen.
Verscheidene van deze aanvragen gaan ver
gezeld van toezeggingen voor woonruimte.
Leiden: Doctoraal examen rechten: mej.
C. van Prooyen, Rotterdam.
Bevorderd tot arts H. Hollander, Leeu
warden en K. Willemsen, Groningen.
(Van onze correspondent in Parijs)
De Franse minister van Buitenlandse Za
ken, Christian Pineau, is in de afgelopen
nacht uit Londen in Parijs teruggekeerd en
in politieke kringen is men het er al over
eens, dat Frankrijk, na Groot-Brittannië en
zeker op Brits aanraden, zo niet onder
Britse druk, het hoofd in de schoot gelegd
heeft en de mislukking van de Brits-Franse
plannen tegen de Egyptische dictator er
kend. Het drama, dat maanden heeft ge
duurd en uitzonderlijk spannende en ge
vaarlijke momenten kende, bereikte gis
teren zijn voor-laatste bedrijf, want ook in
Parijs wordt nu verwacht dat de Franse
soldaten nog vóór Kerstmis en zonder na
drukkelijke garanties dat de UNO-troepen
hun plaatsen onmiddellijk zullen innemen,
terugkeren naar het vaderland.
Groot-Brittannië en Frankrijk hebben
met hun gewapende opmars tegen Egypte
nog één keer, en waarschijnlijk voor het
laatst de rol van grote mogendheid willen
spelen en die poging is uitgelopen op een
even bedroevende als vernederende neder
laag als gevolg van de houding van de Ver
enigde Staten, de UNO en niet in de laatste
plaats van Sovjet Rusland. De grote moei
lijkheid voor Londen, en vooral voor Pa
rijs is, deze capitulatie voor de eigen pu
blieke opinie te rechtvaardigen, of ten
minste aannemelijk te maken, en het com
muniqué, dat de vrucht van deze poging
zal zijn, kan pas maandag worden gepubli
ceerd.
Nu Londen en Parijs de mislukking van
hun Egyptisch avontuur hebben toege
geven, heeft Washington onverwijld laten
weten, dat Europa binnen afzienbare tijd
op de olie zal kunnen rekenen, waarvan
het gemis zich iedere dag sterker doet voe
len. Europa kan rekenen op 160.000 ton per
dag. Een ernstig probleem blijft echter de
dollarschaarste, vooral omdat de kosten zo
hoog blijken te worden, dat de liter-prijs
van de Amerikaanse benzine in Europa on
geveer verdubbeld zou moeten worden. De
Amerikaanse ambassadeur in Parijs, Dou
glas Dillon, heeft gisteren te Washington
nog verklaard, dat de Fransen zich deze
wmter onvoldoende zullen kunnen verwar
men en dat zij met een massale werkloos
heid worden bedreigd doordat vele fabrie
ken bij gebrek aan energie gesloten zouden
worden.
Russische expansie
Het medelijden met het lot, dat Frank
rijk te wachten staat, heeft voor de wijzi
ging van de Amerikaanse houding vermoe
delijk niet het zwaarst gewogen. Frankrijk
heeft zijn „zonden" erkend en wordt daar
voor beloond. De derde, maar niet de min
ste reden, is waarschijnlijk wel, dat de
Russen tijdens economische besprekingen
in Parijs Frankrijk hebben beloofd hun
olie-zendingen over het volgend jaar van
350.000 tot 650.000 ton te verhogen. Deze
hoeveelheden zullen in 1958 dan nog eens
tot bijna twee miljoen ton stijgen. Het lijdt
geen twijfel of ook het gevaar van een eco
nomische expansie van Rusland in de rich
ting van Frankrijk en West-Europa, heeft
de Amerikanen doen begrijpen, dat het
dringend noodzakelijk was een verzoenend
gebaar te maken. Die inkeer, waardoor de
Amerikaanse houding soepeler is gewor
den, doet toch niets af aan het feit, dat Pa
rijs en Londen de voornaamste verliezers
zijn gebleken in de dramatische worsteling
rond het Suezkanaal, waarvan kolonel Nas
ser, ofschoon militair verpletterd, diploma
tiek gesproken de overwinnaar is.
(Reuter). Voor zijn vertrek uit Londen
sprak Pineau een bericht tegen, dat de
Franse regering zou hebben besloten Port
Said onvoorwaardelijk te ontruimen. De
Britten en Fransen hebben niet de bedoe
ling gehad de bezetting lang te laten duren,
maar men is ook niet voornemens te ver
trekken zonder dat enige politieke kwes
ties zijn geregeld en zonder dat enige mili
taire voorzorgsmaatregelen in acht zijn ge
nomen, aldus Pineau. In diplomatieke krin
gen in Parijs verluidt, dat de Franse re
gering zeer critisch staat tegenover de voor
waarden die Londen aan de terugtrekking
zou willen verbinden. Men vreest, dat de
denkbeelden van Pineau's collega Selwyn
Lloyd niet geheel zullen overeenstemmen
met de opvatting van de Franse regering.
AANWINSTEN VAN
HET HAAGS GEMEENTEMUSEUM
Een groep vrienden en vereerders van
de schilder Raoul Martinez, die onlangs
ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaar
dag een expositie hield in het Gemeente
museum in Den Haag heeft een „Stilleven
met wit tafellaken" van Martinez gekocht
en dit aan het Gemeentemuseum ten ge
schenke gegeven. Een ander schilderij van
Martinez, getiteld „De schilder Boot de
vrouw van Martinez schilderend" is door
het Gemeentemuseum gekocht.
„Bent u ook zo'n Sinterklaas?" is het
jongste en misschien wel niet het laatste
deeltje uit de serie „Bent u ook zo'n...."
van Henri Knap, bij De Bezige Bij ver
schijnend. Wat ons betreft mag het het
laatste deeltje zijn, want het kan niet halen
bij het oorspronkelijke „Bent u ook zo'n
vader?" waarmee Knap de serie begon. Dat
schreef hij kennelijk voor zijn plezier. De
Sinterklaas-overpeinzingen schreef hij in
opdracht van de uitgeefster, die er fondant
en marsepain in zag. Het verschil is duide
lijk aanwijsbaar. Het boekje is krampachtig
en erg gezocht. Het probeert Henri Knap
te overtreffen. Men komt er snedige verge
lijkingen in tegen, maar ook goedkope vlot
heden op een beminnelijk toontje van de
waarschuwende man, die het beste met ons
voorheeft. En wij dachten dat Knap nu
juist dat wilde vermijden
„Maitresses Royales" ofwel een door Ma-
rinus M. van Praag nauwgezet geboek
staafd deel der Franse historie, waarin men
kennis maakt met de voornaamste minna
ressen der Franse koningen. Het is voor de
oningewijde, die moest volstaan met slechts
een onvolledig beeld der geschiedenis, mo
gelijk schokkend te ervaren hoezeer de
verhoudingen tussen koning en geliefde
ingrepen in zijn verschijning als staats
hoofd. De verdienste van het onderzoek dat
Van Praag instelde naar deze verhoudin
gen ligt in de gedetailleerde en voorzichtig
concluderende betoogtrant. Wars van sen
satie schildert hij met slechts wetenschap
pelijk oogmerk de parade der lichtzinnig
heden, die als onontkoombaar lijken te
passen in hun tijd. Maar wat belangrijker
is: zij worden tevens verklaard uit het
karakter. Het Frankrijk, dat hij ons oproept
uit het verleden, krijgt gestalte in de figu
ren van wie het beheersten. Het lot van
Frankrijk ligt in hun handen en uit hun
daden komen de grote veranderingen voort,
die zich erin voltrokken. De bijdrage daar
toe van 's konings omgeving en de rol aan
de „maitresse du titre" toebedeeld, haar
strijd en haar ontreddering onthult Van
Praag met een overstelpende hoeveelheid
feiten, kundig toegepast ter verklaring van
veel wat anders in het verborgene zou blij
ven. Het boek werd uitgegeven door W. P.
van Stockum en Zoon in Den Haag.
