ïven bijkomen van anoxie
door sur-oxygenatie
Over voeding en vermagering
VIS
Unieke Aanbiedingen
HERENZAAK
ONZE TUIN- EN KAMERPLANTEN
Bloeiende bloembollen
ook bij feesten!
Q75
NIEUWE UITGAVEN
KLINIEK DER RUST
VRIJDAG 28 DECEMBER 1956
Het voorlichtingsbureau voor de voe
ding meldt:
Wanneer u gasten te eten krijgt, denkt
u dan eens aan vis. Met vis zijn talrijke
üijne gerechten te maken. Kent u de
smaak van uw gasten niet goed, dan kunt
u de vis geven als voorgerecht of tus-
senschoteltje. Zijn uw gasten ware vis-
liefhebbers, dan zullen zij een hoofdscho
tel van gebakken of gestoofde vis zeker
niet versmaden.
Als voorgerecht komen in aanmerking
vis uit blik, zoals sardines, zalm, haring
naturel of in tomatensaus en gestoomde
of gerookte vis (bokking, paling of ma
kreel).
Deze kunnen worden gegeven met
toastjes en boter, maar u kunt ook open
sandwiches klaarmaken van dunne snee
tjes brood met sla, vis en desgewenst als
garnering gekookt ei of tomaat.
Een voorgerechtje van koude gekookte
schelvis, schol of tong met mayonaise op
sla of op toast kan er ook zeer verzorgd
en smakelijk uitzien. Iets meer bewerke
lijk zijn een vis- of haringslaatje en een
visgeleitje. Voor een vissla kunnen be
halve de vis aardappelen en appel worden
genomen, terwijl in de slasaus desgewenst
wat mosterd of tomatenketchup verwerkt
kan worden.
Warme vishapjes zijn er legio. Denkt u
alleen maar eens aan vis- en garnalen-
croquetten, pasteitjes of kleine deegbak
jes met visragoüt en aan geroosterd brood
met visragoüt. Voor de visragoüt kan het
kooknat van de vis gebruikt worden en
wil men de ragout mooi blank hebben
een scheutje melk. Kappertjes, citroen of
zeer fijn gesneden peterselie kunnen de
smaak zeer verhogen, terwijl degenen die
over een oven beschikken beslist eens
een proef moeten nemen met visragoüt
au gratin (ragoüt bestrooid met geraspte
kaas en in de oven van een bruin korstje
voorzien).
Zeer smakelijk is de combinatie gekook
te vis met droge rijst en aardappelpuree.
U kunt de gekookte vis ook met een
rand van rijst of puree omgeven. Wie zich
bekwaam acht met de spuitzak en „vuur
vaste" handen heeft kan de puree zelfs
om de vis spuiten met een grove spuit.
De warme visgerechten worden gegeven
na de soep en voor de hoofdschotel. Niet
alleen bij een warme maaltijd, ook als
hapje bij de koffietafel kunnen deze kou
de en warme gerechten heel goed dienst
doen.
RECEPT VOOR 4 PERSONEN
2 a 3 schollen of tongen, 30 g. (2 eet
lepels) boter of margarine, 30 g. (3
eetlepels) bloem, zout, ui, azijn, ci
troen of kappertjes, Va kg aardappe
len, melk, boter of margarine, zout
peper.
De vissen van de graat (laten) nemen. De
graten opzetten met zoveel water dat ze
onderstaan, zout en een stukje ui. Het ge
heel aan de kook brengen en 15 a 20 mi
nuten zachtjes laten trekken De aardap
pelen op de gewone wijze gaar koken in
weinig water met zout. De aardappelen
(afgieten) stampen en met gekookte melk
tot een niet te stijve puree verwerken.
De puree op smaak afmaken met boter
of margarine en desgewenst peper.
De visfilets oprollen met de gladde kant
naar binnen. Het visnat zeven, aan de
sook brengen en de visfilets in ongeveer
5 minuten zachtjes gaarkoken. De vis uit
het nat nemen en warm houden. De boter
of margarine smelten, de bloem er door
roeren en onder steeds roeren 3 dl (2 kop
jes) visnat toevoegen, zo nodig aangevuld
met water. De saus aan de kook brengen.
Azijn, citroensap of kappertjes naar
smaak toevoegen en de saus enkele mi
nuten laten doorkoken. De visrolletjes
op een (liefst voorverwarmde) schaal of
op kleine bordjes overdoen en bedekken
met de saus. De aardappelpuree erom
heen schikken.
Zowel het koele voorjaar als de late
herfst zal men met een hierbij afge
beeld ensemble behagelijk kunnen door
komen. De overgooier met rok bestaat
uit stevige wol in een streepdessin, het
truitje is machinaal gebreid uit
lichtgele wol.
ven voor definitieve conclusies getrok
ken kunnen worden of worden zij in de
algemene (leken) pers gepubliceerd
voordat zij gestaafd zijn door latere be
vestigingen.
Het ideale, feilloze vermageringsdieet
is echter nog niet uitgevonden en zal
vermoedelijk nooit uitgevonden worden.
Een dieet, waarop de ene patiënt afvalt,
kan bij een ander geen succes opleveren.
Soms zal men verschillende diëten moe
ten proberen alvorens men dat gevon
den heeft, waarbij werkelijk goede re
sultaten worden geboekt.
Het is zeker in dergelijke gevallen
noodzakelijk, de patiënt moed in te
spreken en te steunen in zijn pogingen.
Hij of zij moet ervan overtuigd worden,
dat een goed dieet niet verslapt, maar
alleen overtollig weefsel beoogt weg te
nemen. In vele gevallen zal tevens voor
de patiënt een mogelijkheid gezocht
moeten worden om de bevrediging, die
hij door het dieethouden moet missen,
op andere, verantwoorde wijze te vin
den, bij voorbeeld door het ontwikkelen
van liefhebberijen.
Ten overvloede zij opgemerkt, dat
medewerking van en zo nodig voorlich
ting aan de „omgeving" van de vetzuch-
tige van grote invloed kan zijn op het
verloop van het vermageringsproces.
ADVERTENTIE
in onze
Kantelmanchet overhemd
van prima Sanfor popeline, gevoerde borst,
borstzak, in wit, grijs en beige, met reserve
aannaaiboord
Pyjama's
in uni keperflanel of gestreepte flanel
Kamerjas
in zuiver wollen velours, normale prijs
49.75, thans '2,^7S
Tweed- en Mohairjassen
(zuiver wol o.a. Falcon en andere be
kende merken, normaal 89.50 en hoger,
thèns 4.^7S
„Dc twaalf maanden van het jaar"
Pas als de lezer doorheeft, dat de zeer
fraaie en gedegen verzorging door uitgever
Strengholt van deze bundel van Jeanne
Bieruma Oosting in geen enkele verhouding
staat tot het karakter van de argeloze zon
dagspoëzie van de zevenenvijftigjarige
schilderes, kan hij de versjes in hun eigen
waarde genieten. Bij elk der twaalf maan
den schreef de schilderes in pittige jam
bische en soms pittig struikelende versregels
natuurimpressies op, die men vervalt
terstond in de lieve woordjes kinderlijk
en guitig, simpel en argeloos, oprecht en
naïef op rijm zijn gezet. De natuur wordt
een openlucht-huiskamer, knus en met veel
meer details dan een dichter-van-de-werk-
dagen kan zien. Het is voor de schilderes
als ze tenminste met vulpen en opschrijf
boekje op stap is alle maanden zondag.
Haar poëzie lijkt met even weinig bedenk
tijd gemaakt als van de lezer gevergd wordt
en dat is in dit geval weldadig en boven
dien haar bedoeling. Bij elk der twaalf
maanden maakte Jeanne Bieruma vignet
ten en houtsneden, sterk van sfeer en net
zo litterair als de versjes schilderkunstig
zijn. Zo gaan in dit onevenredig pretentieus
uitgegeven boek prent en vers speels hand
in hand.
„Pia" (een uitgave van Elsevier) is de
rulle speelse jonge hond die, in het gezin
van Piet Bakker thuisgekomen, de zeer
persoonlijke en wijze kater Schnorrer van
de troon lijkt te gaan stoten. Piet Bakker
heeft dit leven van kater en hond zorg
vuldig bekeken en het menselijke erin ge
zien zonder het dierlijke daaraan al te on
dergeschikt te maken. Schnorrer is aan het
woord in het boek en hij vertelt van zijn
lief en leed in het gezin. Piet Bakker praat
door zijn kater en dat taaltje heeft de feite
lijke gegevens van het katerbestaan en de
inzichten van de schrijver. Het resultaat is
een onderhoudend verhaal, met veel die
renliefde gemaakt, dat rijke humor bevat
en plotselinge menselijke dieptepeilingen.
Af en toe blijkt de schrijver te gecharmeerd
van zijn eigen katertaai en van wat hij er
mee kan doen, soms ook heeft men het ge
voel dat hij zich over de lezer heen tot
zijn eigen gezin richt met familiale binnen
pretjes maar de passages, waarin hij het
onderwerp bespeelt, zijn te verwaarlozen
voor die, waarin het onderwerp hem te
pakken heeft en meeslepend doet schrij
ven. Doeve maakte bij het boek zeer vele
snelle, rake tekeningen.
„Opvoeding en africhting van de hond"
door J. R. Toman, uitgegeven bij de n.v.
Uitgeversmaatschappij „Kosmos" te Am
sterdam. Een expert in „hondse" aange
legenheden bij uitstek als de heer Toman,
directeur van de Eerste Nederlandse Hon
denschool, licht in dit vierentachtig foto's
en twaalf tekeningen verlevendigde boek
werk zijn lezers tot in details in over de
omgang met honden. Hij beperkt zich daar
bij niet tot de voorlichting van diegenen,
die zich actief met hondendressuur bezig
houden, maar geeft ook tal van nuttige
wenken voor de talrijke mensen die zó
maar een hond houden, omdat zij behoefte
hebben aan gezelschap. En natuurlijk is het
zijn bedoeling om de omgang tussen hon
den en mensen tot een zaak van groter
plezier en meer betekenis te maken, dan
een beetje aanhaligheid over en weer.
„Waar smart tot vreugde wordt". Hans
Schürmann, wiens eerste doktersroman „Zo
zag ik de chirurgie" een jaar geleden in
brede kringen met geestdrift ontvangen is,
heeft nu een tweede serie lekenindrukken
over het leven in de ziekenhuizen geschre
ven, getiteld „Waar smart tot vreugde
wordt". Ook dit boek, dat handelt over het
doen en laten van de artsen en de zusters
en de belevenissen der patiënten in een
grote vrouwenkliniek, zal stellig een grote
schare lezers en vooral lezeressen
trekken. En niet ten onrechte, want wat de
schrijver vertelt over het wonder der mens
wording, de praktijk van de verloskunde,
de gynaecologische operaties, het probleem
van de ongehuwde moeder, de gevaren van
de abortus en wat dies meer zij, dat is niet
alleen met een scherp waarnemingsver
mogen en met grote kennis van zaken ge
schreven, het ademt ook een sfeer van
liefde en begrip voor velen, die wellicht
alleen de nuchtere buitenkant van het zie
kenhuisleven kennen, een openbaring zal
zijn. De voorbeeldige Nederlandse vertaling
van dit ontroerende, diep menselijke boek
verscheen bij de Amsterdamse uitgeverij
J. F. Duwaer en Zonen.
„Ziekenverzorging in beeld" is een han
dig boekje in stripverhaalformaat, dat in
duidelijke tekeningen en een minimum aan
tekst een inleiding geeft in de technische
en psychologische knepen van de elemen
taire ziekenverpleging thuis. Veel nadruk
wordt gelegd op het geduld, het mede
leven en de zindelijkheid die de ziekenver-
zorgster moet betrachten; aan verlichting,
verwarming en ventilatie van de ziekenka
mer, aan de techniek van de wasbeurten,
de voeding der patiënten en de zorg voor
hun ontspanning. Een apart hoofdstukje
behandelt de gevaren van de besmettelijke
ziekten, hun verspreiding en de voorzor
gen die men daartegen kan nemen. Het
boekje wordt besloten met een duidelijke
cursus in de techniek van het verbinden
der voornaamste verwondingen. Het is be
werkt naar het bekende „Junior nursing
manual" van het Britse Rode Kruis" en
wordt uitgegeven door P. F. Duwaer en
Zonen te Amsterdam.
„Mr. Maury, rechter" door de Belgische
hoogleraar in de psychologie en criminolo
gie dr. Etienne de Greeff, wiens oeuvre, be
halve talrijke psychologische werken, ook
enige romans omvat, waarvan „Mr. Maury,
rechter" de laatste is. De Greeff, die on
langs zijn zilveren jubileum als hoogleraar
in Leuven mocht vieren, verstaat het in
dit boek op indringende wijze de figuur
van de rechter te schetsen, die na een veel
belovende carrière in Brussel „weggepro
moveerd" wordt naar de magistratuur in
Varanges. een klein plaatsje in de provin
cie. Mr. Maury zelf verlangt in zijn hart
niet anders dan te mogen werken als rech
ter en beschouwt zijn verblijf in Varanges
als een bekroning op zijn ambtelijke loop
baan. Zijn vrouw Geneviève echter onder
vindt de overplaatsing als een verbanning
en heeft uit verveling en naar zij zelf
gelooft uit liefde, een betrekking aan
geknoopt met een gedegenereerde aristo
craat, die onder een aangenomen naam van
deviezensmokkel leeft. In een week tijds
dreigt het rustige leven van de rechter ge
heel ontwricht te worden door een reeks
tragische gebeurtenissen. De figuur van
mr. Maury komt hieruit te voorschijn als
de moderne intellectueel, de onkreukbare
rechter, die zich langzamerhand bewust
wordt van de toenemende ontrouw van zijn
vrouw en het tezelfdertijd niet kan en wil
geloven. Beurtelings richt de schrijver zijn
schijnwerper op het innerlijk leven van de
rechter en van zijn vrouw en alle keren
geschiedt dit hoe kan het ook anders) op
een psychologisch verantwoorde wijze, die
ons beide eenzame figuren tot in finesses
doet leren kennen. Het zich toespitsende
drama, culminerend in een poging tot ver
giftiging van de rechter, wordt getekend
met een feilloze sfeertekening als achter
grond. De geheimzinnige figuur van de
dienstbode Louise met haar duistere Gods-
gevoelens, het vleesgeworden geweten van
de rechter, dokter Van Helmond, en dat
van zijn vrouw, zuster Coleta, treden op als
onmisbare bijfiguren, die ook niet aan een
grondige analyse van de auteur ontkomen.
Door al deze psychologische ontledingen
heen loopt als een duidelijke draad door
de roman de trefzekere ontwikkeling van
het verhaal zelf: geconstrueerd als een
goede politieroman. Het boek is verschenen
in een enigszins stroeve, maar nauwkeurige
vertaling van mr. M. A. M. van Lunen en
uitgegeven door n.v. Pax te Den Haag).
„Uw lijfarts, Sire" door prof. dr. Wilhelm
Treue is een nieuwe verschijning onder de
„doktersboeken", die een aanwinst mag
heten in dit populaire (dikwijls al te popu
laire) genre. Hier nu eens geen romantische
verheerlijikng van de „mannen in het wit"
en het „reddende mes", waarop de leden
van de medische professie trouwens over
het algemeen geenszins gebrand zijn, maar
een eerlijk en boeiend stuk cultuurgeschie
denis over een ongemeen belangwekkend
onderwerp: de invloed van de lijfartsen en
hofmedici op de vorsten en tyrannen die
hun patiënten waren. De auteur, die cul
tuurhistorie doceert aan de universiteiten
van Hannover en Göttingen, heeft een zeer
omvangrijke studie gemaakt van de relatie
dokter-staatshoofd, zoals die zich door de
eeuwen heen ontwikkel heeft. Het resul
taat is een vlot, met kennis van zaken en
een levendig gevoel voor humor geschreven
boek, dat om zijn pikante onthullingen èn
om zijn historische gedegenheid zowel in
vakkringen als bij het lekenpubliek een
warm onthaal zal vinden - en het tenvolle
waard is. D. B Centens Uitgeversmaat
schappij n.v. te Amsterdam verzorgde de
goede, fraai-uitgevoerde Nederlandse ver
taling.
..Mijn jonge jaren" van Winston S. Chur
chill is voor de tweede keer verschenen in
de „Prisma"-reeks (Het Snectrum, Utrecht).
Het is vertaald door G. C Bender. die het
niet heeft kunnen laten bij een verzuchting
van de schrijver, dat er bij gebrek aan
blanke tegenstanders om zich mee te meten
..gelukkig nog altijd wilde stammen en
barbaren waren" tussen haakjes uit te roe
pen' Thans ook nog! Churchill was al zes
envijftig toen hij uit de volheid van zijn
romantisch gemoed zijn jeugdherinnerin
gen tot zijn zesentwintigste levensjaar te
boek stelde als een voorbeeld ter navolging
voor ondernemende jongelieden van gegoe
den huize. Zijn verhaal is een aanmoedi
ging om het zonder de ballast van schoolse
wijsheid in het leven te wagen, overigens
mèt de bedriegelijke veronderstelling dat
elke soldaat de maarschalkstaf in zijn ran
sel draagt. Churchill begon wel op de on
derste sport, maar in ieder geval toch nog
als officier en met de erfenis van een hoog
geplaatste kring invloedrijke beschermers,
die zijn vader hem had nagelaten en die
zijn Amerikaanse moeder zorgvuldig culti
veerde. Hij gebruikte die relaties handig
om zijn plannen te verwezenlijken. Op zijn
zesentwintigste jaar was hij boven ver
wachting geslaagd. Churchill vertelt leven
dig, soms guitig en vaak zo arrogant als
alleen een genie het zich kan veroorloven.
iJoor de^Ürouw
Van onze correspondente in Parijs)
Ik weet niet zeker of u van science
fiction houdt hoe zou ik dat ook
kunnen weten die boeken waarin,
op meer of minder wetenschappelijke
manier, een beeld van de toekomst wordt
ontworpen. Maar al of niet door een
romancier als Jules Verne of Wells of
een profeet als Bellamy geleid, vraagt
iedereen zich toch wel eens af hoe de
wereld en onze samenleving er over een
paar generaties uit zullen zien. Ik kan
u er hier mijn persoonlijke visie niet op
geven. Maar ik kan u wël een stukje
Parijse werkelijkheid beschrijven waar
mee we dat jaar 2000 al wéér een stapje
dichter benaderd hebben.
Ik wilde u dit keer dan iets vertellen
over een kliniek die kortgeleden in Pa
rijs, dicht bij de Opéra, geopend is en
waar men zich van de anoxie kan laten
genezen door middel van een sur-oxy-
genatie-kuur. Wat is anoxie en wat be
tekent nu weer sur-oxygenatie. Een
ogenblik geduld, goede lezeres, en alles
zal u duidelijk worden.
Het gemak dient de mens en de grote
steden bieden altijd nog wel wat meer
comfort dan de dorpen en het platte
land. Vandaar dan ook de trek naar de
grote steden. Maar de stedelingen voe
len zich daarom ook nog niet altijd ten
volle happy en monter, zodat er een
soort periodieke tegenwerking ontstaat:
de vakantietochten uit de steden weer
naar buiten. Alleen: hoe dichter de ste
den bevolkt raken, hoe ongezonder er
het leven wordt en hoe dringender de
noodzaak er meer en langer op uit te
trekken. U voelt ook wel dat het met die
ontwikkeling op de duur spaak moet
lopen. De zaak zit eigenlijk al vast.
Want er moet nu al zijn geconstateerd,
dat tachtig percent van de Parijzenaars
duidelijke symptomen vertonen van een
langzame vergiftiging tengevolge van de
lucht die verpest is door benzinedampen.
Wat daar tegen te doen is? Rust, buiten
lucht en ontspanning. Meer zuurstof
happen. Maar zij die daaraan het sterkst
behoefte hebben, komen er het minst
aan toe. En om nu eerst even die twee
rare woorden te verklaren: anoxie is de
officiële naam van dat stedelijke verstik
kingsproces waarvan de patiënten en
dat zijn we dus allemaal weer kunngn
worden genezen door hen een extra do
sis zuurstof toe te dienen. Een toediening
die dan weer sur-oxygenatie is geheten.
Nu kunnen we vrijelijk verder praten.
Hoe die kuur in haar werk gaat? U
voelt u dus niet helemaal prettig, ietwat
nerveus en mogelijk heeft u last van
duizelingen gehad. Spoedt u naar die
kliniek (waarvan ik u het juiste adres
hier overigens niet mag. geven). Onmid
dellijk in de wachtkamer voelt ge al
niet zo maar bij een buurtarts te zijn
beland. Geen overjarige en beduimelde
tijdschriften op een tafeltje dat niet gans
en al stijlzuiver past in de rest van het
meubilarium. Hier: overgeriefelijke fau
teuils in een geheel dat een gesoigneerde
luxe ademt. Zonder dat u het bemerkt,
ondergaat ge nu reeds de eerste fase van
uw kuur. En weer wat tot inwendige
rust gekomen, verzoekt u een allervrien
delijkste dame die haar verpleegsters
uniform heeft afgelegd maar dat zal
pas iets later blijken haar te willen
volgen naar een andere plaats. Met een
enkele blik heeft ze de ernst van uw
toestand al bepaald. Zijt ge werkelijk
overspannen, zo wordt u naar een
oranjekleurige kamer gedirigeerd. Een
eerste graad zenuwlijder komt in een
groen vertrek terecht. En is uw geeste-
Hoe staat het eigenlijk met de bloem
bollen, die u in de afgelopen herfst in
potten en in schalen hebt gepoot? Weet
u wel, dat de meeste bloembollen mis
lukken omdat men ze te laat oppot en
de verloren tijd tracht in te halen door ze
te vroeg in een normaal verwarmde ka
mer in het volle licht te zetten? Glas-
hyacinthen waaryan de jonge neuzen
nu een lengte van ogeveer zeven centi
meter bereikt hebben, kunnen nu wel in
een normaal verwarmde kamer gezet
worden, maar dat geldt alleen voor de
vroegste soorten en dan meestal nog
voor ballen die een speciale schuurbe-
handeling hebben ondergaan, die hen
gemaakt heeft voor vroege
Het is goed als u een paar dagen
de bleke neuzen een papieren
Tot de voedingsproblemen, die in ons
land voorkomen, behoort zeker dat van
de overvoeding. Onder overvoeding zou
den wij hier willen verstaan een calori
sche overvoeding, een toestand of pro
ces dus waarbij de calorie-opname het
verbruik overtreft en die resulteert in
een stijging van het lichaamsgewicht als
uiterlijk symptoom. Er zijn tijden ge
weest waarin een hoog lichaamsgewicht
als teken van gezondheid, van welge
steldheid. gulheid en schoonheid werd
gecultiveerd. Deze opvattingen werken
ook nu nog door met het gevolg, dat
velen van hen, die te zwaar zijn, niet
of slechts node van hun teveel aan
lichaamsgewicht afstand willen doen.
Toch is het noodzakelijk de zwaar
lijvige van zijn „ziekte" te overtuigen:
niet alleen stijgen de sterftekansen bij
te zware personen, zij lopen ook groter
kans op het krijgen van ziekten, zoals
bepaalde gewrichtsaandoeningen, nier
afwijkingen, hernia's, galblaasklachten
en in betreffende gevallen zwan
gerschapsvergiftiging. Spoedige ver
moeidheid en kortademigheid zijn
symptomen, die de vetzucht gewoonlijk
vergezellen, en met het verdwijnen er
van vaak niet meer voorkomen.
Hoe ontstaat vetzucht?
Het ontstaan van vetzucht is in verre
weg het grootste aantal gevallen te wij
ten aan te veel eten. Hormoonstoornis
sen zijn slechts in enkele gevallen ver
antwoordelijk, evenals andere familiaire
of aangeboren aanleg. Aangenomen
wordt, dat p-ychische en vooral emotio-
Bloembollen binnenshuis.
(Foto Turkenburg)
hoesje zet. De bollen die de vereiste
neuslengte nog niet hebben kan men
beter enkele weken in de koele en don
kere kast laten staan. De paperwhite's
kunnen nu al in volle bloei staan, maar
die hoeven ook niet eerst die donkere
kastbehandeling te ondergaan; zij wor
den direct in het volle licht en in een
matig verwarmde kamer gezet.
De kleine rode tulpjes kunnen nu zo
ver zijn, dat u ze binnen mag zetten.
Vergeet niet, dat ook zij een neuslengte
van ongeveer zeven centimeter moeten
hebben.
G. Kromdijk
nele factoren een grote rol spelen bij het
ontstaan van de behoefte om (te) veel
te eten. Omtrent het mechanisme, dat de
behoefte aan eten regelt, bestaan diver
se meningen. Een eetlustcentrum zetelt
naar men aanneemt in de hypotalamus
bij proefdieren kan men vraatzucht
opwekken door laesie van bepaalde
plaatsen in dit orgaan. Het hongergevoel
treedt volgens sommigen op bij een laag
bloedsuikergehalte. Mayer e.a. menen,
dat het verschil in bloedsuikergehalte
van arterieel en veneus bloed (dus o.a.
het gebruik van glucose door het
lichaam) van groter invloed is,- dan het-
absolute glucosegehalte van het bloed.
Een hongergevoel treedt volgens Mayer
pas op, wanneer het verschil in bloed
suikergehalte minder dan 10 mg per 100
ml bedraagt.
Alvorens iets te zeggen over de bestrij
ding van vetzucht willen wij memore
ren, dat in alle lagen van de Nederland
se bevolking overvoeding voorkomt.
Neemt men aan, dat van overvoeding
gesproken kan worden, wanneer de ca
lorie-opname 15°/o of meer ligt boven
de door de Commissie Voedings- en
Landbouwpolitiek aangegeven normen,
dan wordt in ons land door 13.5'/o van
de gezinnen teveel gegeten. Het teveel-
eten komt dan vooral voor bij bejaar
den, in kleine (2- en 3-persoons-)gezin
nen en onder de beoefenaars van vrije
beroepen.
De bestrijding
Voor de behandeling van vetzucht zal
zeker wel eens de hulp van lerares of
diëtiste worden gevraagd. Veelal zal die
hulp zich uiteraard bepalen tot het voor
schrijven en/of berekenen van een dieet;
indien mogelijk is het echter gewenst
om door te dringen tot de ware diepere
oorzaak van de vetzucht. In het alge
meen is het af te raden een aanzienlijke
gewichtsvermindering te bereiken zon
der controle en/of goedvinden van een
arts (niet iedereen zal in conditie zijn
om te vermageren) en zonder aanwijzin
gen van iemand, die op de hoogte is van
voedingsleer. Ook tegen het op eigen
gelegenheid gebruiken van vermage
ringspreparaten dient gewaarschuwd te
worden. Vele van deze preparaten zijn
laxeermiddelen, die een snel vochtver
lies bewerken. Het bezwaar van eerst
genoemde is dat de resorptie van alle
voedingsstoffen ook de noodzakelijke
onvoldoende kan zijn, aan het twee
de soort preparaten kleeft het bezwaar,
dat het oorspronkelijke gewicht als regel
spoedig weer bereikt wordt.
Dieet blijft het belangrijkste middel
ter vermagering. Een vereiste van het
dieet is, dat het laag-calorisch is, vol
doende eiwitten, mineralen en vitami
nes bevat en een groot volume heeft.
Hoeveel calorieën het dieet moet of mag
bevatten is niet in het algemeen op te
geven. Bij het bepalen van een hoeveel
heid calorieën dient men niet alleen uit
te gaan van de calorieënnorm, passend
voor de persoon in kwestie, maar eerder
van de werkelijke calorie-opname, die
misschien wel beneden die norm ligt.
Of men een drastisch of langzaam ver
magerend dieet geeft, zal o.a. afhangen
van de instelling van de patiënt. Als ei
witgehalte kan aangenomen worden een
hoeveelheid van 1 gram per kg normaal
lichaamsgewicht. Over de beste verhou
ding van eiwitten, vetten en koolhydra
ten in het dieet is men het lang niet
eens. Het kleiner of groter gevoel van
verzadiging speelt o.a. een rol hierbij.
Sommigen menen dat voor degenen, die
moeten vermageren een (betrekkelijk)
hoog eiwitdieet om zijn verzaddgings-
waarde het beste vol te houden is, en
dat het vetgehalte van het dieet niet al
te laag gesteld dient te worden. Het
aantal experimenten, dat met vermage-
ringsdiëten van verschillende samen
stelling wordt genomen, zo o.a. een laag
eiwitdieet en een dieet met veel vlees
en vet, is legio. Jammer genoeg worden
gegevens omtrent deze onderzoekingen
wel eens aan de openbaarheid prijsgege-
lijke evenwicht slechts lichtelijk ge
stoord, dan zult ge u even later in een
fris-groen gekleurde kleine ruimte be
vinden. Maar in al die verschillende ka
mertjes zijn vensters aangebracht die
uitzicht bieden op een gefotografeerd
panorama van bergen, bossen of lan
derijen het hangt van uw preferentie
af waarnaar die dame tevoren ook al
heeft geïnformeerd ofwel op een zee
gezicht. Dit tweede bedrijf van de kuur
heeft tot doel u moreel te „decontrac-
teren". Huiselijker gezegd uw geest te
suggereren, dat u de stad heel ver ach
ter u heeft gelaten. U gaat liggen op
een strandstoel of u vlijt u neder op een
imitatie-hooibergje, terwijl die dame van
zojuist aanvangt uw vermoeide spieren
te masseren. Na die massage zijt ge rijp
voor de voornaamste etappe van de
kuur: de sur-oxygenatie. In een derde
ruimte die gehuld is in een zacht-diffuus
licht, mag u zich thans uitstrekken in
een donzen bed dat u de illusie geeft op
een schapenwolkje te drijven. Ge hebt
uw stadse plunje afgelegd en door een
verrukkelijk nachtkleed vervangen. Uw
blik verwijlt genietend in een ander
landschap dat weer verradelijk natuur
getrouw op de muur vóór u wordt ge
projecteerd. In die staat van welhaast
hemelse gelukzaligheid heeft u niet be
merkt dat de dame ergens in een hoek
van het vertrek een kraan opengedraaid
heeft waardoor de zuurstof vrijelijk de
kamer in kan stromen. Ge ademt nu een
melange in dat drie a vier maal méér
zuurstof bevat dan onze bedorven stads
lucht. En ge sluimert in, terwijl de
schoonste visioenen uw vermoeide en
uitgeputte geest verheugen. Na twintig
minuten, wordt u weer discreteliik ge
wekt. Ge voelt u nu zo fris als een
hoentje, gereed en bereid om u met
Een praktische cape-mantel van tweed,
met wijde overmouwen en
hoogopstaande kraag.
lichte (vogel)tred weer naar uw huis of
arbeid te begeven. U geeft het leven
weer zijn ja-woord. Misschien nog wat
aarzelend eerst, maar na zes seances met
steeds vaster overtuiging. En de hele
kuur heeft hetzelfde effect zo ver
zekert de directie als een vakantie
verblijf van drie weken in de hoge Al
pen. En wanneer u het bijgeval niet
helemaal gelooft dan moet u de proef
zelf maar eens komen nemen. Over een
jaar of wat zal het de gewoonste vraag
zijn van de wereld. Vermoeid? Mi
graine? Duizelingen? Maar heb je je
deze maand dan soms nog niet ge-sur-
oxygeneerd?
