Voorbereidingen voor
het onderzoek aan
de beide polen
voormens
.Resten van
evonden
Aanmerkelijke rijkdom aan wol en mineralen
in de binnenlanden van Australië
Amerika krijgt 65000
kilometer autostrada
ALS ZIE GESTOLEN WORDT
OOK LONDEN ZIT MET
VERKEERSCHAOS
Internationale prijsvraag
voor sociologie
ONTDEKKINGSTOCHT VAN ACHTDUIZEND KILOMETER
NAAR HET HART VAN EEN VER WERELDDEEL
NEW YORK (Un. Press) Uit het weten
schappelijk jaaroverzicht van de Ameri
kaanse National Geographic Society blijkt,
dat gedurende het hele jaar 1956 voor
bereidingen zijn getroffen voor uitgebreide
onderzoekingen in de nabije toekomst.
Geleerden van meer dan veertig landen
hebben de plannen uitgewerkt en de uit
rusting klaargemaakt waarmee over de
hele wereld onderzoekingen zullen worden
gedaan en pogingen worden ondernomen
tot nieuwe ontdekkingen in het kader van
het Internationale Geofysische jaar, dat
van juli 1957 tot juli 1958 duurt. Nu al zijn
er expedities vertrokken. Speciaal in het
zuidpoolgebied zijn grootscheepse voorbe
reidingen getroffen.
De expedities van de operatie „Diep
vries" werden gesteund door een leger van
meer dan drieduizend mannen, twaalf
schepen en achtendertig vliegtuigen. In
het gebied van de Ross Zee werden twee
bases opgezet, een derde basis werd in
Van links naar rechts: schedel van een mensachtige aap, van de australopithecus
en van de moderne mens.
Het Italiaanse instituut „Luigi Sturzo"
schrijft een internationale prijsvraag uit
voor een sociologische verhandeling. Het
onderwerp daarvan moet zijn „Methodo
logische betekenis en normatieve waarde
der zogenaamde sociologische wetten. Ver
gelijking met de natuurkundige, econo
mische en ethische wetten". Voor de beste
inzending is een prijs van vijfhonderd
duizend lire beschikbaar. Het instituut is
gevestigd in Rome, Via Delle Coppelle 35.
voorzichtigheidshalve nog maar als „aap
van et zuiden" betitelt) wekte grote ver
ontwaardiging in vakkringen. De weinige
geleerden, die er aandacht aan besteedden,
meenden dat het hier alleen maar een aap
van een onbekend, uitgestorven type be
trof, waarbij van verwantschap met de
mens geen sprake kon zijn. In Engeland
r.am het debat zelfs een verheven, lin
guïstische koers. Men bekommerde zich
weinig over de soort van aap, die Dart
ontdekt had. Men vergaf hem zelfs dat hij
er een voorvader van de mens in wilde
zien, maar dat de hooggeleerde Engelse
deba':rs onvergeeflijk toescheen was het
feit, dat Dart zijn aapmens gedoopt had
met een latijnsr r.aam, samengesteld uit
twee Griekse oerwoorden!
DE AUSTRALOPITHECUS wordt in de
VEERTIG JAAR geleden werd er bij Pilt- Hoe dr. Dart tot zijn ontdekking geko-
down in Engeland een mensenschedel mens is, wordt in „L'homme a la recherche
opgegraven, die een wereldsensatie ont- de ces ancêtres" onthuld. Van dit belang-
samenwerking met Nieuw Zeeland daar ketenen zou. Deskundigen schatten zijn wekkende boek van de Franse paleontho-
dicht in de buurt gevestigd. In oktober ouderdom op een half miljoen jaar, waar- loog André Senet is enkele weken geleden
landde het eerste vliegtuig aan de pool en mee deze halfversteende doodskop de onder de titel „De mens op zoek naar zijn ban gedaan. Maar in 1934 ontdekt een an
werd begonnen met de bouw van een waar- oudste rest van menselijk leve i zou zijn, voorouders" een uitstekende Nederlandse dere vorser, de medicus Robert Broom, bij
nemingsbasis. In december bouwde men dje men ooit had gevonden. Maar dit was vertaling verschenen.**) „In de twinti- Johannesburg skeletdelen van een andere
nog drie waarnemingsposten: Marie Byrd nog niet alles. Na nauwkeurige vergelij- ger jaren", zo leest men daarin voorhistorische halfmens, die sterk gelij-
Land, aan de Weddell Zee en aan de Knox- kingen met andere schedels van mensen „worden er bij afgravingen van oude leem- ken op Dart's „aap van het zuiden". Ande-
kust. België is aan de voorbereidingen be- en dieren kwamen de geleerden tot de groeven in zuidwest-Transvaal herhaalde- re vondsten voïgen en in 1938 komt Broom,
gonnen voor een Zuidpool-expeditie, die in conclusie, dat de eigenaar van het lijk fossiele beenderresten gevonden van
1957 zal vertrekken. Australië, Argentinië,
Chili, Noorwegen, Japan, Frankrijk, Zuid-
Afrika en Rusland hebben hun expedities
reeds laten vertrekken. De Engelsen heb
ben na aanvankelijke tegenslag zich genes
teld in Shackleton Base.
„doodshoofd van Piltdown" niemand an
ders geweest kon zijn dan de „missing
link" de laatste nog ontbrekende scha
kel in de evolutieleer, volgens welke
de mens inderdaad van de apen zou af-
prehistorische oorsprong, waaronder ver
schillende schedels van tot nu toe onbeken
de bavianensoorten. Dr. Raymond Dart,
professor in de anatomie in Witwatersrand.
Iaat zich al deze vondsten opsturen en on
derzoekt ze met grote belangstelling. Te-
dank zij een ondernemende schooljongen,
in het bezit van een stuk gehemelte en een
paar tanden, die de keten sluiten. Drie
maanden later schrijft de wetenschappe
lijke medewerker van de Illustrated Lon
don News in zijn blad naar aanleiding van
deze vondsten: „Er is geen ontbrekende
schakel meer".
Na de tweede wereldoorlog worden de
opgravingen hervat. Broom en Dart gaan
stammen. Dat bewijs was dus nu gele-
Tegen het jaareinde werd bekend dat verc| en natuurlijk baarde het groot op- gen het einde van 1924 zendt men hem een
Australische piloten een geweldige nieuwe z|en. In alle landen wijdden kranten en paar stukjes van een schedeldak, die de
gletsjer hadden ontdekt en een nog niet in tijdschriften grote artikelen aan deze hoogleraar in grote opwinding brengen. Hij
kaart gebrachte baai in de ijs-drempel wereldschokkende vondst. Volksuniversi- werkt zes weken lang vrijwel dag en nacht samenwerken en vinden nog vele resten
(Ice-shelf Gulf), die een lengte zou hebben teiten, vrouwenclubs en jongelingsvereni- door om het fossiel te reinigen, maar die van Zuidafrikaanse aapmensen, die alle
van honderdzestig kilometers. gingen organiseerden als om strijd lezin- moeite wordt rijkelijk beloond. De schedel een sterke verwantschap tonen met de
In het Noordpoolgebied werden de voor- gen over (je betekenis van deze ontdek- is zeer merkwaardig: praktisch geen bo- australopithecus van 1924. Dart heeft
bereidingen voltooid voor tweehonderd- £jng en ze|fs de moppenblaadjes profi- venoogkuilsrand en geen s'-rke wal aan sindsdien ruim honderd specimen blootge-
twaalf observatieposten, die door^dertien teerden mee door het bedenken van het achterhoofd. Hij is ook niet afgeplat, legd voor hij zich opnieuw aan een open-
landen zullen worden bemand. De Ver- steeds gekkere apegrapjes. De Piltdown-
enigde Staten, Denemarken, Canada en schedel was in één dag gemeengoed ge-
Frankrijk zullen in Alaska, Groenland, het worden!
Canadese poolgebied en op drijvende ijs-
eilanden in de Poolzee posten opzetten. De
Russen zullen de stromingen van de Atlan
tische Oceaan ten oosten van Groenland
bestuderen.
Een ander gebied van de voorbereidingen
voor het Internationaal Geofysische jaar
werd in september werkelijkheid met het
vertrek van het Zweedse schip „Lomma
ren" dat uit Gothenburg vertrok om de
fluctuaties van kosmische straling te be
studeren. Deze reis was een deel van een
een chimpansee"
Dart's rapport over de vondst
(die hij
augustus een onofficieel hoogterecord van
honderdzesentwintigduizend voet (feet). In
november bereikte een ballon van de Ame
rikaanse marine een hoogte van zesen
zeventigduizend voet.
Het hele jaar door werd er hard gewerkt
aan het meest gedurfde van alle projecten:
ENGELSE bladen hebben
Het achterhoofdsgat, waardoor het rugge-
merg van de hersenen in de wervelkolom
loopt, zit evenals bij de men®, vrij ver
naar voren, veel meer in ieder geval dan
Ann vnn 7U;flpn" bij de mensachti§e aPen- Dit wijst erop,
va.il nc-c z/uiuwu jat (je eigenaar van deze schedel rechtop
•v liep, op zijn achterpoten: een typisch men-
ER WAREN echter ook geleerden, die selijke eigenschap. Het gelaat lijkt boven-
twijfelden. Met name koesterden zij arg- dien op dat van een modern kind, vooral
waan over de onderkaak van de „Pilt- wat betreft de structuur van de neus en de
down"-mens, die er volgens hen eerder ogen. En de tanden zijn heel merkwaardig:
„aapachtig" dan menselijk uitzag. Herhaal- volkomen identiek aan het melkgebit van
delijk maten en onderzochten zij de ana- een zesjarig kind! De laatste en meest af-
tomische kenriferken van de schedel, maar doende aanwijzing, dat dit wezen geen aap
dooTAmerikaanse" Zweedse en" Canadese er werd nooit iets gevonden, dat deze twij- meer was, vindt Dart echter in de hersen-
or«anisaties gesteund werkprogramma, dat fel zou rechtvaardigen. En al werd de strijd holte. Hij meet namelijk een schedelinhoud
ge°evens verzamelt over het \Toortdurende over de authenticiteit van de „Piltdown"- van ruim zeshonderd kubieke centimeter:
bombardement van de atmosfeer van de men,s door de geleerden nog jaren voortge- „iets meer dus dan die van en gorilla en
aarde door kleine kosmische deeltjes. ze}' voor het lekenpubliek was het een
Vliegtuigen, ballonnen en raketten zullen uitgemaakte zaak.
bij het onderzoek hiernaar worden inge- Totdat m 1955 twee Enge se vorsers met
schakeld "e ontnuchterende mededeling kwamen,
Een Mann-raket vliegtuig van de lucht- dat de Piltdown-schedel een ordinaire ver
macht van de Verenigde Staten vestigde in valsing was. Door middel van fluorproe-
ven hadden zij onomstotelijk vastgesteld,
dat de onderdkaak inplaats van een half
miljoen jaar ten hoogste vijftig eeuwen
oud kon zijn en bovendien aan een aap had
toebehoord. De schedel zelf was stellig van
veel oudere oorsprong, maar op zichzelf
bewees dat niets. Wie de geniale vervalsers
de aardsatelliet. Het instrumentarium, "dat geweest zijn, die de wereld veertig jaar dezeweek melding gemaakt
men in een dergelijke satelliet hoopt te IanS biJ de neus gehad hebben? Dat weten van een nieuw technisch
kunnen plaatsen, werd in december getest, alleen de insiders, de misleide oudheidkun- snufje in de strijd tegen de
toen het in een raket tot op een hoogte digen en anthropologen, die rotsvast in de misdaad: een tas met inge-
van honderdvijfentwintig mijl werd ge- vondst geloofd hadden. Heel de schone bouwde sirene, die begint
schoten. theorie van de gevonden „missing link" te loeien wanneer een on-
Op archeologisch gebied werden gedu- stortte als een kaartenhuis ineen en stil- verlaat haar probeert te
rende het afgelopen jaar belangrijke vond- letjes werden de afgietsels en kopieën van stelen. De laatste tijd is het
sten gedaan. De beenderfossielen van een de Piltdown-schedel uit alle oudheidkundi- aantal „holdups" - overval-
mensachtig wezen, dat misschien tien mil- Se musea verwijderd. len op banklopers en der-
joen jaar geleden leefde, werden in Toscane gelijken - in Engeland ont-
gevonden. De theorie dat de mens langer NU ECHTER, nauwelijks een jaar later, stellend toegenomen en
op de aarde vertoefde dan men eerst ver- komt zich opnieuw een ontdekker van de meestal gaan de bedrijvers
moedde wordt hierdoor versterkt. In Ne- „missing link" aandienen en wel op veel van dit soort diefstallen zo
braska werden eieren gevonden van een betere gronden. Het is de Afrikaanse hoog- snel en geraffineerd in hun
veertig miljoen jaar geleden levende vogel, leraar dr. Raymond A. Dart van de uni- werk dat de politie door-
In de Negev-woestijn vond men skeletten versiteit van Witwatersrand bij Johannes- gaans machteloos is.
van reptielen, die wellicht reeds honderd- burg, die in Transvaal beenderresten van Nu echter heeft een 64-
tachtig tot honderdnegentig miljoen jaar een tot nu toe onbekende „voormen®" ge- jarige Londenaar, Harry
geleden op de aarde rondkropen. vonden heeft, die hij betitelt als de „aus- Adler geheten, een leren
Romeinse villa's, amfitheaters, schepen tralopithecus africanus" („aap van het zui- geldtas van zijn vinding
en beeldhouwwerken kwamen in Engeland, den"). Dit wezen,, dat door dr. Dart in het gedemonstreerd, die aan dit
Zwitserland, Duitsland, Oostenrijk, Portu- zojuist verschenen jaarverslag van het euvel naar men hoopt een
gal, Bulgarije en Joegoslavië aan het licht. „Smithsonian Institute" beschreven wordt, einde zal maken. Het is
Opgravingen in Northumberland (Enge- zou samen met de al langer bekende „Ja- naar het uiterlijk een nor-
land) brachten de uitgebrande fundamen- va-men,s" en de „Neanderthaler" de keten male aktetas, maar in de
ten van het fort en het paleis van Koning tussen de moderne mens en zijn aapachtige handgreep zitten een paar
Edwin te voorschijn. Deense archeologen voorzaten voltooien. Hij heeft „een bijna contacten ingebouwd die in
vonden begraafplaatsen van Vikingen. In menselijk lichaam en idem hersenen". Hij verbinding staan met een
de baai van Syracuse vonden duikers de liep rechtop en improviseerde reeds wa- ingewikkelde alarminstal-
resten van een Griekse oorlogsvloot, die pens en gereedschappen, die hij met zijn latie in de zijwand. Graait
eeuwen voor onze jaartelling vermoedelijk handen gebruikte. Waarschijnlijk kon hij nu een onverlaat zo'n tas
In een storm verging. wel geluiden uitstoten maar niet praten, met geld of juwelen uit de
In 1956 werd een atlas van de sterren- Het betreft hier dus „een gemengd we- hand van de rechtmatige
hemel voltooid, waarop voor het eerst tien- zen, half aap en half mens, dat de lacune eigenaar, dan begint het
duizenden opeenhopingen van Melkweg- tussen de levende apen en de mens van ding ogenblikkelijk hart-
stelsels in kaart zijn gebracht. heden volkomen zou kunnen opvullen". verscheurend te gillen. Dit
bare verdediging van zijn afstammings-
theorie waagde. Dat een zo gezaghebbende
wetenschappelijke instelling als het Smith
sonian Institute die theorie thans in zijn
officiële jaarverslag heeft opgenomen, be
wijst, dat het pleit welhaast definitief be
slecht lijkt. De „missing link" is gevonden
en de oudheidkunde heeft zich gerevan
cheerd voor de blamage van de „Pilt-
down"-mens!
H. C.
In het anthropologisch instituut van
de universiteit van Amsterdam bewaart
professor De Troe echter nog altijd als een
curiosum, een afgietsel van de „Piltdown"-
schedel.
André Senet: „De mens op zoek naar
zijn voorouders", uitgeverij Foreholte te
Voorhout.
oorverdovende lawaai duurt
twee uur aan één stuk door,
maar dat is nog niet alles.
Twee minuten nadat de on
fortuinlijke rovers hun buit
aan het slachtoffer ontrukt
hebben, krijgen zij een an
dere onprettige verrassing:
een verblindende, verstik
kende straal traangas, die
uit het binnenste van de
tas naar buiten geperst
wordt.
Op een persconferentie
over zijn nieuwe vinding
heeft de heer Adler dezer
dagen in Londen meege
deeld, dat er geen gevaar
bestaat, dat de rechtmatige
eigenaar van zo'n tas per
ongeluk zelf de alarminstal
latie in werking stelt. Maar
als hij de tas loslaat, dan is
zelfs de geringste beweging
voldoende om een pande
monium van gekrijs te ont
ketenen. Alleen met een
speciale sleutel kan men de
tas dan weer tot zwijgen
brengen.
Inmiddels wordt de klei
ne werkplaats van de uit
vinder der alarmtassen in
Mayfair reeds overstroomd
met bestellingen. Grote
verzekeringsmaatschap
pijen hebben al bekend ge
maakt, dat zij aanzienlijke
reducties op hun premie
heffingen zullen toestaan
voor kwitantielopers en
dergelijken, die een gillen
de geldtas gebruiken. Een
klein model alarmtas - met
voldoende ruimte voor het
onderbrengen van driedui
zend bankbiljetten - kost
slechts tien gulden. Grotere
modellen zijn leverbaar
voor vijfentwintig tot veer
tig gulden. Maar ze zijn niet
overal te koop, zegt de heer
Adler, wiens ogen er als
gevolg van de vele traan
gasdemonstraties nogal wa
terig uitzien - „want wij
willen niet dat ze in ver
keerde handen terecht ko
men".
„Is er al eens een overval
gepleegd op iemand, die
een van uw tassen droeg?"
„Helaas nog niet", zegt
de uitvinder, „want dat zou
de mooiste reclame voor
mij zijn. Voorlopig heb ik
trouwens orders genoeg,
eigenlijk meer dan ik aan
kan". En dan pakt hij, ten
teken dat de persconferen
tie ten einde is, een klein
zwart valiesje waaruit op
datzelfde ogenblik een oor
verscheurend gegil opstijgt,
dat iedereen op de vlucht
drijft.
OP EEN REIS van zesduizend kilometer
door de lucht en tweeduizend kilometer
per auto en nog eens drieduizend voet naar
de diepte in de zinkmijnen van Broken
Hill, de zilveren stad in de woestijn in het
achterland van Nieuw Zuid-Wales, heb ik
een voor mij geheel vreemd Australië le
ren kennen. In de binnenlanden van Cen
traal Queensland sloeg een verlammende
hitte van meer dan honderdtien graden in
mijn gezicht. In het dode hart van Austra
lië bij Alice Springs sprak ik met de zwar
te Abo's (inboorlingen) van de Arunta-
stam, wier kleurige schilderijen voor meer
dan vierhonderd gulden per stuk van de
hand gaan. Ik dronk in Blackall het zacht-
zoete lauwe water van de Artesische bron
nen. Dit Australië heeft een fascinerende
grootheid en uitgestrektheid, een schrik
aanjagende verlatenheid, wordt geken
merkt door grillige vormen en fantastische
kleuren, maar het herbergt een rijkdom,
waarvan zelfs de nizam van Hyderabad
niet heeft kunnen dromen en het ademt
een gelukzaligheid, die het naar wij ver
onderstellen mogen het paradijs evenaart.
De rijkdom ligt in de wol en de mine
ralen. Ik heb op de jaarlijkse tentoonstel
ling van landbouw en veeteelt van Syd
ney vele keren de edele merinorammen ge
zien, die voor vijftigduizend gulden van
de hand gingen. De kampioen werd er ge
plaatst op een podium en bewaakt als
(Van onze correspondent in Washington)
De Amerikaanse regering heeft een
enorm verkeersplan onder handen geno
men. Men gaat namelijk vijfenzestigdui
zend kilometer aan moderne wegen aan
leggen: autostrada's met slechts een be
perkt aantal toegangen en een zodanig net
van overbruggingen en tunnels dat men,
zonder te hoeven wachten voor stoplich
ten, van het ene eind van Amerika naar
het andere zal kunnen rijden.
De centrale regering betaalt verreweg
het grootste deel van de kosten van dit
nieuwe plan en het Congres moest er dan
ook aan te pas komen om zijn goedkeuring
te hechten aan een project, dat bij elkaar
honderdnegentig miljard gulden zal kos
ten. Dit is het grootste wegenplan, ooit ter
wereld aangenomen.
In de betreffende wet is echter één ding
„vergeten". Nergens is bepaald, dat er geen
recdameborden langs al die nieuwe wegen
mogen komen. De verhuurders, ontwer
pers, timmerlieden en schilders van recla
meborden zijn hierover natuurlijk zeer
voldaan. Er is echter een machtig man, die
de strijd heeft aangebonden tegen dit
„gouden kalf" van de reclamebureaus. Hij
heet Robert Moses en heeft een belangrijk
aandeel gehad in de aanleg van de vele
„parkwegen" in de omgeving van New
York. Langs die parkwegen ziet men geen
enkel reclamebord.
In het veelgelezen „Harper's Magazine"
heeft Moses een fel en voortreffelijk arti
kel gepubliceerd. Nog is het niet te laat, zo
meent hij, maar wil men voorkomen dat
Amerika's natuur verfomfaaid zal worden,
dan moet het Congres zo spoedig mogelijk
de wegenwet amenderen. Wanneer men
zou bepalen, dat er geen reclameborden
mogen komen, dichter bij de weg dan
tweehonderd meter, dan zou men in feite
de nieuwe wegen voor ontsiering behoeden
en dan zouden miljoenen automobilisten
vele uren doorbrengen in een mooie en niet
verknoeide natuur. De strijd over zulk een
amendement zal hevig worden. Veler fi
nanciële belangen zijn in het geding. De
reclamebureaus betogen dat de vrijheid
der Amerikanen bedreigd wordt wanneer
zij hun eigen grond niet langer zouden mo
gen verhuren voor het plaatsen van recla
meborden. Maar hun tegenstanders houden
vol dat het hier gaat om geestelijke waar
den en om de schoonheid van het land. Zij.
kunnen zich beroepen op een recente uit
spraak van het Opperste Gerechtshof, die
luidt: „Het begrip van openbaar welzijn is
breed en veelomvattend. De waarden, die
dat begrip vertegenwoordigt, zijn zowel
geestelijk als lichamelijk, zowel esthetisch
als financieel. Het ligt binnen de macht
van een wetgevend lichaam om te bepalen,
dat een gemeenschap mooi en gezond moet
zijn, ruim en schoon, harmonieus en goed
bewaakt...." Indien Moses de plannen
van de reclamebureaus onmogelijk zal kun
nen maken, zal dit een teken zijn, dat de
3 dollar niet altijd oppermachtig is in dit
land.
Onze correspondent in Australië, Jan D. Rempt, heeft zojuist een tocht met
vijfenveertig journalisten uit zeventien landen in vijf werelddelen door de bin
nenlanden van Australië gemaakt. Op deze rondreis, die acht dagen duurde,
heeft het internationale gezelschap meer dan achtduizend kilometer afgelegd
in een DC-4 skymaster van Trans-Australian Airlines en in particuliere auto's
naar verre uithoeken, waar geen gebaande wegen zijn. Het vliegtuig was spe
ciaal gecharterd door het Australische Wolbureau dat de journalisten, met
onze correspondent als enige Nederlandse verslaggever, had uitgenodigd tot
deze ontdekkingsreis om hun een indruk te geven van het achterland. De
tocht, die in Melbourne in het uiterste zuiden begon, leidde naar de federale
hoofdstad Canberra, het achterland van Nieuw Zuid Wales, het centrale bin
nenland van Queensland en vandaar naar het dode hart van Australië in het
noordelijk territorium, waar een ontmoeting met Abo's (inboorlingen) en een
jacht op kangoeroe's tot de hoogtepunten van deze reportagereis behoorden.
Het vliegtuig, dat voor dit bijzondere doel afweek van de normale vliegroute,
leidde onze correspondent ook over het Zoutmeer van Eyre en over de ge
vreesde Simpsonwoestijn, die nog de geheimen bewaart van vroegere ontdek
kingsreizigers. Onze correspondent zal in enkele artikelen verslag uitbrengen
Australië is nog het land van de cowboys. Onze correspondent fotografeerde deze
schapendrijvers te paard in het schapenstation Bundemar, waar vijfentwintig
duizend schapen grazen op veertigduizend hectaren.
(Van onze correspondent in Londen)
Zoals alle grote steden, lijdt ook Londen
aan een teveel aan auto's. In vijf jaar tijd
is het aantal parkerende wagens in cen
traal Londen met zesenvijftig percent toe
genomen. Op enkele uitzonderingen na zijn
de Londense straten nauw, hetgeen de ver
keerschaos in de hand werkt. Er is thans
een moedig plan uitgewerkt door een com
missie van deskundigen, waarin echter
merkwaardig genoeg de automobielorgani
saties niet vertegenwoordigd waren, welke
de regering aanbeveelt de helft van de
parkerende auto's uit de binnenstad te
verjagen. Dagelijks staan daar veertigdui
zend auto's aan de kant van de weg. De
grootste boosdoeners zijn de automobilis
ten, die hun wagen de hele dag voor hun
kantoor op straat laten staan.
Indien de regering het plan aanvaardt,
zal het gedaan zijn met het kosteloos par
keren. In een aantal wegen en straten zal
dan in het geheel niet meer mogen worden
geparkeerd en in andere zal voor het par
keren een hoog tarief worden berekend,
namelijk drieënhalve gulden voor een och
tend. Daarnaast wordt dan voorgesteld om
in de allerdrukste stadsdelen gecontroleer
de parkeerzones in te voeren, waar alleen
korte tijd mag worden stilgehouden. Par-
keermeters zullen dit moeten regelen. De
eerste twee uur zullen dertig cent per uur
kosten, maar wie deze periode overschrijdt
zal vijf gulden boete moeten betalen. Bo
vendien kunnen de wagens, die de twee
uur-grens hebben overschreden, door de
politie worden weggesleept. Voorgesteld
wordt met dit drastische systeem een proef
te nemen in de noordwest-hoek van het
deftige Mayfair, waar normaal dertien
honderdvijftig wagens geparkeerd staan,
welk aantal tot de helft zal worden terug
gebracht.
De beroemde, statige pleinen met hun
vele historische gevels zullen onvermijde
lijk worden ontsierd door grote aantallen
parkeermeters, door speciale bewakers te
controleren. Ook de karakteristieke zij
straten met hun vaak prachtige herenhui
zen zullen niet aan de plaatsing van de
parkeermeters kunnen ontkomen. De auto
mobilist zal zijn shilling in de gleuf moeten
doen, welke hem het recht zal geven twee
uur te parkeren. Zodra deze periode ver
streken is, zal er een signaal in rood en
geel op de wijzerplaat van de meter ver
schijnen, de bewaker zet dan de automobi
list ogenblikkelijk op de bon. Een strook
papier zal aan de wagen worden bevestigd,
waarin hem wordt meegedeeld, dat hij bij
de gemeente is aangebracht, aan wie hij
rechtstreeks de boete zal moeten betalen.
Aanbevolen wordt ook eventueel het
Amerikaanse systeem van parkeren op het
voetpad over te nemen. Bestelauto's,
vrachtwagens en voertuigen behorende tot
openbare diensten worden vrijgesteld van
het gebruik van de parkeermeters. In de
speciale parkeerzones zullen straathande
laren worden geweerd. Later zullen er ook
in de eigenlijke city (het gebied rond de
Bank) twee gebieden voor proefneming
met het nieuwe parkeersysteem worden
afgebakend. Op de hoofdwegen zal een
algeheel parkeerverbod gelden. De moei
lijkheid is, waar ruimte te vinden voor de
verbannen twintigduizend wagens, waar
voor geen plaats meer zal zijn in de bin
nenstad. Zij zullen in de toch al drukke
wijken daaromheen een goed heenkomen
moeten vinden, zodat gevreesd wordt, dat
het nieuwe systeem alleen maar zal leiden
tot een verplaatsing van de verkeerschaos!
Het ideaal zou natuurlijk zijn, dat auto
mobilisten hun wagens aan de rand van de
stad verlaten en verder reizen per bus of
ondergrondse. Vandaar dat overwogen
wordt om in de nabijheid van de stations
der ondergrondse en van de einpunten der
bussen grote parkeerterreinen aan te leg
gen. Maar het reizen van en naar Londen
wordt dan hoogst omslachtig en het voor
deel dit per auto te doen twijfelachtig.
Miljoenen Londenaren verknoeien reeds
dagelijks vele uren door de enorme af-
kroonjuwelen. Maar op mijn reis zag ik
op een der grootste schapenstations van
Australië en van de wereld een hele rij
van dergelijke wandelende wolbalen de
loopplank van de schapenstal afkomen. In
hun grijzige vachten mocht ik later mijn
vingers begraven, de blanke wol ontbloten
en het goudgele wolvet voelen. Ik greep
vijftigduizend gulden bij de horens. Later,
in de zilveren stad in het midden der woes
tijn, die haar afsluit van de beschaafde
wereld, zag ik drieduizend voet onder de
grond het zinklood hakken uit de gangen
in een moordende hitte door zwoegende
arbeiders, die aan het eind der week met
driehonderd, soms vijfhonderd gulden
(meer dan het driedubbele van het norma
le basisloon) naar huis gaan. Daar zag ik
de andere rijkdom van Australië, aan mijn
voeten, in stukken en brokken.
In de heuvels, die als naaldbergen om
hoog steken in het vlakke landschap, is
elk bekend mineraal te vinden, maar in
dé mijnen van de zilveren stad, graaft
men tegenwoordig alleen nog maar naar
het zink-lood-erts. De arbeiders verdienen
daarmee goud. Sommigen hunner glipt het
echter aan het eind der week snel door de
vingers in de speelholen. Deze zijn offi
cieel verboden, maar de overheid laat ze
met open ogen toe als een uitlaat voor hen,
die onder de grond hun spieren stalen en
daarmee vertier zoeken in het dobbelspel.
Op een avond glijdt vijftigduizend gulden
en meer door hun vingers. Ik zag één man
in twee seconden duizend gulden winnen.
Zijn rechterhand omknelde een dikke bun
der bankbiljetten. In de volgende seconde
had hij ze al aan de moloch geofferd. Hij
bleef onbewogen.
AUSTRALIë is een land met vele aspec
ten. Er zijn talloze Nederlandse immigran
ten, die dit ontkennen. Zij zien alleen de
eucalyptusbomen. Zij zien alleen de grote
stad. Zij zien alleen het platteland. Zij
wonen her en der, maar zij weten niet wat
het land verbergt, want de afstanden zijn
onmetelijk en hun voeten kunnen hen niet
brengen naar de plekken, waar de natuur
zich heeft uitgeleefd in een grilligheid, die
de stoutste verbeelding overtreft. Ik heb
streken bezocht waar de beschaving ver
spreid is en ik heb plaatsen gezien, waar
zij is neergevallen op één punt waar geen
wegen zijn en waar stofwolken het uit
zicht belemmeren. Er is geen warmte, er
is kokende hitte. Er wonen op zulke plek
ken tien mensen, maar er snellen tiendui
zenden kangoeroe's door de velden. Over
dit land liggen de artesische bronnen ver
spreid, die uit duistere diepten hun bijna
kokend water uitstorten in de geulen, die
naar verdroogde plekken leiden!
Wie overigens mocht denken, dat deze
plekken geheel worden geschuwd door de
immigranten, vergist zich. Het is waar, dat
de meeste immigranten zich vestigen in de
dichterbevolkte gebieden, die men voor
namelijk vindt langs de kusten van dit
werelddeel. Maar het is even waar, dat
zich ook in de uithoeken, in de verlaten
streken, op schapenstations en in de zilve
ren stad van Nieuw Zuid Wales, Neder
landers bevinden. Zij wonen in plaatsen,
waar de cafés nog zwaaideuren hebben,
die in het Amerikaanse wilde westen
slechts filmdecors inplaats van werkelijk
heid zijn. In de binnenlanden van Austra
lië heerst nog de sfeer van de cowboys.
Zij zijn deel van het land, dat verdroogt
onder de zon.
Door dit land trokken nauwelijks hon
derd jaar geleden de ontdekkingsreizigers:
Thomas Mitchell, Charles Stuart, Ludwig
Leichhardt, Burke en Wills en vele ande
ren. Zij hadden geen vliegtuigen en geen
auto's. Zij legden met inspanning van al
hun krachten en opoffering van hun leven
de woestenij open, waar thans honderd
dertig miljoen schapen en vijftien miljoen
stuks vee grazen in een oneindigheid, die
zó groot is, dat men uren kan vliegen en
dagen kan rijden, zonder er ook maar één
levend wezen te zien.
standen, die zij naar en van hun werk moe
ten afleggen. De economische schade, die
dit oplevert, loopt in de miljarden. Het
komt door de monsterachtige afmeting,
welke de stad in de afgelopen eeuwen heeft
aangenomen. Woonwijken en kantoren lig
gen kilometers van elkaar af. Er zijn dui
zenden forensen, die zelfs meer dan hon
derd kilometer moeten afleggen en dage
lijks drie uur en langer onderweg zijn.
Daarom is de vijfdaagse werkweek, welke
voor de meeste kantoren en bedrijven in
het Londense gebied geldt, allerminst luxe.
Twee vrije dagen vormen zeker een ver
goeding voor het vermoeiende gejacht en
gesjouw van elke dag.
De algemene klacht is dat de regering
totmutoe niets positiefs heeft gedaan om de
verkeers-misère op te lossen.
