David Lichine in VGravenhage
De negen Muzen
'"Hoe is het ontstaan?^
Bestrijding van pijn
belangrijk verbeterd!
Chefariit©
Garage Den Hout
<j5ri
neven aan
de redactie
Haagse Comedie met
stuk van O' Neill
0/3 d<2
raatótoel
rVan~dag~töt~dag^
k
Instudering van enkele oude balletten en een experiment
Negenjarig meisje door
man meegelokt
Graduation Ball" en
„La Création"
Brand in Appingedam;
politie verricht arrestatie
Dit woord: GEHUCH1
—J
sDAG 16 JANUARI 1957
ADVERTENTIE
Tussen de bonte verscheidenheid van
brieven, die de redactie dagelijks bereiken,
zijn er nu en dan die meer dan andere im
poneren door een bepaald' facet. Het is niet
altijd de belangrijkheid van het onderwerp,
noch de sierlijkheid waarmee dit beschre
ven wordt noch de zelfbewustheid waar
mede lezers soms de overheid, de krant en
hun medemensen kapittelen, die imponeert.
Veel meer treft de eenvoud en de oprecht
heid, waarmee sommigen zich richten tot
de buitenwereld, na de schroom van publi
citeit te hebben overwonnen. En in deze
simpele brieven worden vaak kernachtige
waarheden gezegd, die in de jacht van het
haastige leven zijn vergeten en voortdu
rend verder worden weggestopt achter de
vermeende belangrijkheden van het be
staan.
Zo bereikte ons vandaag een brief van
een bejaard lezer een man die de tach
tig reeds is gepasseerd en die dus, zou men
zeggen, zich niet meer druk maakt om
vele dingen die jongeren emotioneren. Hij
betreurt in enkele woorden de dood van
zijn vriend, ook een grijsaard, die dezer
dagen op de Haarlemse Schoterweg werd
doodgereden en met wie hij kort tevoren
nog gesproken had. En hij verbindt aan
deze gedachtenis een waarschuwing:
„Ouden van Dagen, wees toch voorzichtig!
Kom niet meer op straat -gedurende de
spitsuren!"
Zóver is het dus nu gekomen. Een groep
mensen onder ons is van de openbare weg
verdreven en zijzelf zeggen tot elkander:
blijf binnen. De verkeerssituatie is zodanig
geworden, dat oude mensen hun vrijheid
verloren hebben en veroordeeld zijn tot
het verblijf tussen vier muren, op straffe
van te worden vernietigd op de straat door
het mechanisch geweld.
Het klinkt sentimenteel, doch het is
nuchter. En het is wanneer men het
nuchter overdenkt afschuwelijk. Bij het
grote aantal verkeersslachtoffers, dat sinds
1 januari van dit jaar is gevallen, waren
veel oudere mensen. De meerderheid der
gemotoriseerde weggebruikers is jong. De
ouderdom heeft de slag 'verloren en de
straat is veroverd door de vijand, die
groeit in tal en steeds verdergaat met het
terroriseren van het aardoppervlak.
Men kan nu beweren dat het vruchteloos
gepraat is, daartegen te ageren. Dit is de
moderne tijd, dit is nu eenmaal de ontwik
keling der techniek, enzovoort. Doch dan
vergeet men, dat de techniek niet een taak
tot terreur en vernietiging heeft, maar een
opbouwende en gelukbrengende functie
heeft te vervullen. Als een deel der tech
niek daarin faalt, moet een ander deel dit
falen corrigeren. Ook verkeersregelingen,
stoplichten, wegen- en stratenaanleg zijn
een onderdeel van de techniek.
Men kan niet eenvoudig berusten in een
steeds verderschrijdende chaotisering van
de openbare weg en lijdelijk toezien dat
oudere mensen öf opgesloten öf doodgere
den worden. Waar staat geschreven dat
snelverkeer méér recht heeft op de weg
dan de bejaarde voetganger?
Wanneer we aldus vaststellen, dat er een
ernstig tekort blijkt in de ordening van het
verkeer, is dat niet een herhaling van een
bij tijd en wijle in de krantenkolommen
opdoemende verzuchting in de overweging
dat we er daarna wel weer een tijdlang
over kunnen zwijgen. Ons blad publiceert
dagelijks het totale dodencijfer van 1957.
Degenen die op enigerlei wijze bemoeienis
hebben met het verkeer, dienen zich die
dagelijkse waarschuwing ook dagelijks
«scherper voor ogen te stellen en hun plicht
te doen: snelle, drastische, afdoende ver
betering bevorderen! Onze politiemannen
zijn bereidwillig en behulpzaam genoeg.
Maar zij moeten opdracht hebben! Onze
politiële overheid is diep doordrongen van
het ontstellend gebrek aan veiligheid op
straat. Maar zij moet de steun van alle
instanties hebben!
De tijd dringt. Iedere dag van afwachten
en nietsdoen brengt ons dichter bij de vol
komen chaos, maakt de oplossing moeilij
ker en kost méér levens. De gemeenteraden
kunnen in hun rayon reeds een grote sti
mulans geven. De gemeentebesturen kun
nen in hun stad blijk geven van activiteit.
Laten ze het dan d a d e 1 ij k doen! Zij zijn
het aan hun functie verplicht!
Gearresteerde bekent eerder
aanranding te hebben gepleegd
De Hillegomse politie heeft een inwoner
uit een van de omliggende gemeenten ge
arrestcerd. die ervan wordt verdacht onder
valse voorwendsels en met bedenkelijke
bedoe'ingen een negenjarig meisje te heb
ben meegelokt. Tijdens het verboor is ge
bleken, dat de man zich reeds eerder in
Hillegom aan aanranding heeft schuldig
gemaakt.
De man heeft het meisje verleden week
donderdag aangesproken en haar beloofd,
foto's van haar voor de film te zullen ma
ken. Daartoe zou het meisje zaterdag op
een afgesproken plaats aanwezig moeten
/ijn. Het kind vertelde hiervan aan haar
ouders, die de politie waarschuwden. Men
hel de afspraak echter doorgaan en de po
litie is de man gevolgd, toen hij zich za
terdag met het meisje in de richting van
de duinen begaf. Op het moment, dat de
politie in de duinen ingrijpen noodzakelijk
achtte heeft zij de man gearresteerd.
„Eindelijk een naam in dit land, die ik kan- onthouden,!" zei
de over de gehele wereld befaamde choreograaf David Lichine.
toen ondergetekende maandagmiddag in de studio van het Ne
derlandse Ballet in Den Haag een gesprek met hem begon.
Lichine die eigenlijk Lichtenstein heet werd in 1910 te
Rostov aan de Don als zoon van een Russische componist ge
boren, maar kreeg zijn opleiding in Parijs, bij Ljoebov Egorova
(gewezen ballerina, echtgenote van Prins Troebetzkoj) en Bro-
nislava Nijinska voor wat de dans betreft. Uit het leslokaal van
eerstgenoemde dateert zijn vriendschap met Sonia Gaskell,
eveneens een Russische van origine Zijn eerste engagement
kreeg hij bij het ensemble van Anna Pavlova, waarna hij in
1932 toetrad tot het Ballet Russe de Monte Carlo, de door Colo
nel de Basil geleide voortzetting van Diaghilev's roemruchte ge
zelschap, dat van zo grote betekenis voor de wederopbloei van
de klassieke balletkunst in West-Europa is geweest. Daar bleef
hij tot 1941 en ontmoette hij de jonge vrouw, die zijn echtgenote
zou worden en nog is: Tatjana Riabouchinska, destijds een van
de drie „baby"-ballerina's, die door balletmeester Balanchine in
de klasse van Olga Preobrajenska waren ontdekt. In de oorlog
werkte hij als gastdanser van Ballet Theatre in New York en
als choreograaf bij het Teatro Colon in Buenos Aires.
Na de bevrijding van Frankrijk maakte hij enkele ook hier
te lande (met onder anderen Jean Babilée, Nathalie Philipart,
Leslie Caron en de toen nog Nelly Guillerm hetende Violette
Verdy) vertoonde werken voor de Ballets des Champs Elysées,
onder meer „Le Création" welk „essay choréographique"
thans door het Nederlands Ballet wordt ingestudeerd. In het
programma kon men toen (dat was in, 1949) de volgende toe
lichting lezen: „De choreograaf schept een ballet in de stilte van
zijn ziel. Het is een onophoudelijk zoeken van een nog onbeken
de lijn en de geboorte van een nieuwe wereld". Het is een ballet
zonder muziek, geheel opgebouwd volgens een innerlijk patroon,
dat door de dansers in een visueel ritme gerealiseerd moet wor
den. Hij vertelt hoe moeilijk de voorbereiding van de Parijse
première was: „De dansers moeten nauwlettend op elkaar rea
geren, iedere beweging is tegelijk het
signaal voor een volgende van een ander.
Maar Babilée is een geniale nareist. Aan
vankelijk keek hij alleen maar naar zich
zelf
Lichine volgt bij de repetities een me
thode, die sterk afwijkt van wat men bij
verhalende balletten of bij het toneel in
het algemeen gewend is, een methode die
ook door Balanchine (maar dan nog veel
exclusiever) wordt toegepast. Hij doet de
verlangde bewegingen en houdingen voor.
lr.it deze nauwkeurig navolgen en ver
klaart dan pas de eventuele symboliek of
bedoeling: „Het begin van dit ballet-over-
de-schepping-van-een,-ballet bestaat uit
oefeningen. De dansers liggen of hangen
daar als levenloos materiaal. De choreo
graaf zoekt naar modellen om zijn verbeel
ding op gang te brengen. Hij brengt de
handen van een man en een vrouw met
elkaar in contact, het positieve en het ne
gatieve element. Uit die spanning volgt al
het andere. Hij laat een barre aandragen,
waartoe de dansers zich magnetisch voelen
aangetrokken. Daar begint hun leven,
iedere dag opnieuw". Het ballet toont ver
volgens wat er omgaat in de geest van de
schepper. ..Ik maak nooit meer een ballet
zonder muziek, hoe interessant dat ook
mag zijn. want ik haat de stilte. Maar het
is hier heerlijk werken mét jonge mensen,
die werkelijk artistieke ambities hebben
en nog niet zijn verstikt in behaagzucht en
egoïsme!" Aart Verstegen zal de rol van
de choreograaf vervullen.
De instudering van ..Graduation Ball" is
bijna klaar. Dit vrolijke divertissement
beleefde zijn première op 28 februari 1940
in Australië, waar het Ballet Russe toen
op tournee was. In de rolbezetting treft
men ook de naam van Igor Schwezov aan,
die als dansleraar in Nederland heeft ge
werkt. Jan Leo Zielstra, een der leiders
van de Kennemer Balletstudio te Haarlem,
was een leerling van hem. En nu is het een
door laatstgenoemde opgeleide danser, Ro
nald Snijders, die een der hoofdrollen (de
tweede officier, met Linda Manez als part
ner) in „Graduation Ball" vervult! De
andere hoofdrollen worden door Marianna
Hilarides en Jaap Flier vertolkt. Irene de
Vos dar.st de nabootsing van Taglioni, die
in d tijd, waarin dit ballet verondersteld
wordt zich af te spelen, in Winen triomfen
had geoogst.
Het Nederlandse Ballet had zo langza-
merhind wel behoefte aan een feestelijke
„uitsmijter". Vandaar deze uitnodiging aan
Lichine om zijn ..bal der cadetten in een
meisjespensionaat" in scène te komen zet
ten. De muziek is een arrangement door
Antal Dorati van uit bibliotheken opge
dolven, grotendeels onbekende composi
ties van Johann Strauss, met de wals
„Perpetuum Mobile" als middendeel. Men
zal er de twee eerste solisten Marianna
Hilarides en Linda Manez de fameuze
wedstrijd in fouetté's in zien houden. Han-
nde van Leeuwen en Aart Verstegen zijn
de directrice van de meisjesschool en de
generaal, Conrad van de Weetering is de
tamboer. Lichine vindt tijdens het repe
teren herhaaldelijk gelegenheid verande
ringen, meestal kleine verbeteringen in
y j.,s
't'y
yxKï v a J
v it«YiO .jY;
y-, y u
.,.V' v v>', -
vV I'- v.-iv
■f".; i y V; t'j
>r 'Uv
v.,»*:
.I N J
y y-,
,:'V i
.ïV -
Ssi
f
tl
pOOCOCOCOOOOCCCXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXJCaXOOOOOCXDOOOOOOOO
ooooacooooooocoooooooaoooaoooooooooooooooooooooooooooooo
zijn reeds internationaal gewaardeerde
zetting aan te brengen. Zo blijft deze in
studering ook voor hem interessant.
Als derde werk uit zijn repertoire wordt
„De ontmoeting van Oedipus en de Sfinx"
(oorspronkelijk gemaakt voor Babilée en
Leslie Caron) of „De verloren zoon" op
muziek van Prokovjev gekozen. Sonia
Gaskell heeft Lichine voorts bereid gevon
den een werk voor haar nieuwe expe
rimentele programma te maken. Dat wordt
een pas-de-deux op muziek van Francisco
Antonio Bonporti, een Italiaanse compo
nist uit, het laatst van de zeventiende
eeuw. Lichine is do! op Italië en de kunst
van dat land. Toen hij Thoer van Schaik
in een bepaalde pose zag staan, riep hij
uit: „Zo is hij precies de Johannes van
Leonardo da Vinei.
Maar Lichine praat heus niet altijd over
kunst in het algemeen of het ballet in het
bijzonder. Integendeel, hij vertelt schilder
achtig over zijn drie huizen., één aan de
Rivièra en twee in Californië, waar het
volgens hem wel altijd mooi weer is, maar
de mensen niet gelukkig zijn. Als een kind
zo blij was hij met het vallen van de eer
ste sneeuw, welk natuurverschijnsel hij
sinds zijn kinderjaren in Rusland niet
meer had meegemaakt. En de traditionele
vraag, wat hem in Nederland het meest
getroffen heeft, voorkomt hij met zijn
geestdriftige uiting van verbazing over de
lage prijs van lof, waar zijn vrouw zo dol
op is een in Amerika bijna onbetaal
bare delicatesse. Naar zijn mening heeft
de oorlog veel bijgedragen tot de verbete
ring van de fijne keuken in Amerika: de
soldaten, zegt hij, hebben in Europa ge
leerd wat lekker eten is, toen zij in de
bezettingstroepen dienden. Overigens be
staan zijn eigen maaltijden hoofdzakelijk
uit visgerechten en thee.
Zijn mooiste verhaal heeft betrekking op
de tijd in Parijs, toen hij bezig was met
de vorming van een eigen groep. Men
werkte maandenlang aan de voorbereidin
gen, dagelijks trainend en repeterend, zon
der dat er een zakelijke basis aanwezig
was. Alle onderhandelingen mislukten.
Die met Colonel de Basil duurden het
langst, maar liepen op niets uit, omdat
deze alle auteursrechten op de scheppin
gen van Lichine opeiste. Toen Ruth Page
uit Amerika kwam en aan de dansers
vroeg, waarom zij eigenlijk onder deze
omstandigheden bleven werken, wist nie
mand een antwoord. Gelukkig leverde een
caféhouder in de buurt van de studio alles
op krediet. Toen de dansers eindelijk wel
gedwongen waren om elders engagemen
ten aan te nemen, omdat er niets van het
project terecht kwam, kreeg Lichine de
rekening over ongeveer een half jaar te
voldoen: 5000 eieren, 4000 broodjes en
evenzovele koppen koffie, benevens 1000
glazen wodka.
„Nooit echter", zo besluit hij zijn ver
haal, „heb ik die geestdrift en dat ver
trouwen teruggevonden, nooit die bereid
heid om het werk voor alles te laten gaan
dat wil zeggen: nooit vóór ik bij het
Nederlands Ballet kwam. Hier heerst dat
zelfde enthousiasme van jonge mensen, die
gezamenlijk iets willen bereiken".
David Koning
Een felle brand heeft dinsdagavond in
Appingcdam een winkelpand van de con
structeur-uitvinder N. van J. bijna geheel
vernield. De heer Van J. is na de brand
gearresteerd door de rijkspolitie.
Het begin van de brand, rook en vuur
gloed op de eerste verdieping, werd om
streeks half elf ontdekt door voorbijgan
gers. Voordat de brandweer ter plaatse
was sloegen de vlammen al naar buiten en
bleek ook een werkplaats achter de winkel
in brand te staan. Anderhalf uur na mid
dernacht konden de meeste brandweerlie
den inrukken en hoefden alleen wat man
nen te blijven voor de nablussing. Totnu-
toe is de oorzaak van de brand nog niet
bekend. De gearresteerde bewoner van de
uitgebrande winkel wordt verhoord. De
schade wordt niet door verzekering gedekt.
ADVERTENTIE
Doe de benzineprijsverhoging te niet d.m.v.
RENAULT 4 of RENAULT Dauphine
Beide tot 90 km per uur 1 op 17.
Bij lagere snelheden nog lager verbruik.
Prijzen v.a. 4190.
Verhort weergegeven)
Waarschuwing. Het lijkt mij een heel
goede gedachte dat u het aantal doden in
het verkeer opgeeft nu al op 14 dezer
41 wat zal genoteerd worden einde De
cember? Met weemoed heb ik ook gelezen
van het dodelijk ongeval van mijn vriend
de 84-jarige heer W. Venema ik heb
juist een paar dagen tevoren hem nog ge
sproken in 't bij postkantoor aan de Scho
terweg waar hij in de file stond om zijn
eerste ouderdomspensioen te ontvangen,
niet vermoedend dat het ook zijn laatste
zou zijn en dat hij daar vlak bij zou om
komen. Ouden van dagen! wees toch voor
zichting met de Schoterweg want die is
levensgevaarlijk; loop niet meer op straat
op de spitsuren, blijf van 5 tot 6 uur thuis;
ook de Cronjéstraat is dan onmogelijk te
passeren, er zou daar nodig een verkeers
agent moeten staan om het gejaag te re
gelen.
W. F. MISSET (oud 87 jaar)
Krediet. De gemeenteraad van Eind
hoven heeft besloten een krediet van een half
miljoen te verlenen voor voltooiing van de
basiscollectie van het stedelijk Van Abbe-
museum in Eindhoven. Aan dit besluit, dat
werd genomen met tweeëndertig tegen vier
stemmen, was een debat van vijf uur voor
afgegaan. De restrictie werd gemaakt, dat
over het krediet alleen mag worden beschikt
als de financiering van andere urgente in
vesteringen daardoor niet in het gedrang
ko ïen.
Kostbaar geschenk. Een kostbare en
omvangrijke collectie werken van Vassilly
Kandinsky, ruim honderd stuks, is door
de schilderes Gabriele Münter aan de stad
München ten geschenke gegeven. De waar
de van de schenking wordt op een mil
joen mark geschat. Gabriele Münter is
tachtig jaar. Zij was tientallen jaren be
vriend met de in 1944 in Parijs overleden
schilder, aldus United Press.
Mondriaan. Binnenkort wordt in Mi
laan een overzichts-tentóonstelling van het
werk van de Nederlandse schilder Piet
Mondriaan geopend. Er zullen van deze
schilder, die in 1944 in New York overleed,
ruim vijftig schilderijen uit openbare en
particuliere verzamelingen in Nederland,
Engeland en de Verenigde Staten zijn te
zien. De expositie, die tevoren in Rome is
gehouden, vormt een onderdeel van een
program voor culturele uitwisseling tussen
Italië en Nederland.
Culturele samenwerking. De tentoon
stelling van beeldende kunst, die door sa
menwerking van het Westfaalse Kunstge
nootschap en de Stichting Overijssel is
samengesteld, reeds in Bocholt en Ahaus
is geweest en deze maand in Almelo in de
Waag te zien is, wordt op 1 februari in
Zwolle in het Hopmanshuis geopend. Ver
volgens komt de collectie, bestaande uit
ongeveer tachtig werken van schilders,
grafici en beeldhouwers uit Westfaals-
Nederlands grensgebied, in Deventer in
de Munttoren en in enige steden van West-
Duitsland. Het is de bedoeling, dat na deze
reeks tentoonstellingen een verzameling
wordt samengesteld van werk van kunste
naars uit Westfaals grensgebied en Gelder
land, om in 1958 een geselecteerde expo
sitie in te richten van kunstwerken uit
Westfalen. Gelderland en Overijssel.
Subsidie. Gedeputeerde en Provin
ciale Staten van Limburg hebben besloten
de stichting Beroepstoneel Limburg een
subsidie toe te kennen van twintigduizend
gulden.
Op zaterdag 26 januari geeft de Haagse
Comedie in de Koninklijke Schouwburg
onder de titel „Een maan voor de misdeel-
den" de Nederlandse première van „A
Moon for the Misbegotten" van Eugene
O'Neil, waarschijnlijk geschreven in 1943.
Vast staat, dat in 1946 voorbereidingen
werden getroffen voor de eerste voorstel
ling door Theatre Guild, die in 1947 te De
troit geschiedde.
„A Moon for the Misbegotten" zou oor
spronkelijk deel uitmaken van de cyclus
van zeven (later negen of meer) stukken,
die O'Neill wilde wijden aan opeenvolgen
de generaties van een Amerikaans geslacht
en aan de veranderde aspecten van het le
ven in de Verenigde Staten, tijdens een
periode van honderdtachtig jaar (1754-
1932). Toneelkronieken vermelden, dat de
ze reeks stukken de titel „A tale of posses
sors dispossed" zou hebben gedragen. Later
liet O'Neill dit plan echter varen. Hij ver
nietigde enkele delen van de cyclus en
maakte van andere op zich zelf staande
stukken.
In „A Moon for the Misbegotten" vindt
men de uit vroeger werk van de enkele ja
ren geleden gestorven Nobelprijswinnaar
O'Neill bekende elementen terug: de bijna
Verloren strijd van een mens tegen zijn
geestelijke ondergang en het krampachtig
vasthouden aan de laatste illusies, bij wel
ker verlies alle menselijke waardigheid ver
loren gaat en verder leven onmogelijk
wordt. „Een maan voor de misdeelden"
wordt geregisseerd door Paul Steenbergen,
de vertaling is van drs. Jan Houtman, de
medewerkenden zijn: Myra Ward, Paul
Steenbergen, Max Croiset, Broes Hartman
en Hep van Delft, welke laatste ook het
decor ontwerpt.
Naar wij vernemen neemt de Haagse Co
medie vervolgens „Het Huwelijk" van Go
gol - in de vertaling van Aleida Schot - in
studie onder regie van professor Pjotr
Sjarov.
Cultuur
Het gaat snel berg-afwaarts met mijn
culturele belangstelling. Ik betreur dit zeer
en deze openbare bekentenis kan slechts
een klein gedeelte afwentelen van het
loodzware schuldgevoel dat ten deze op
mijn geweten drukt.
Deze ellendige geestesgesteldheid uit
zich op verschillende wijzen en op vele
gebieden, of liever, buiten vele gebieden
der cultuur.
Ik heb een nogal druk oncultureel leven,
dat beheerst wordt door de eenvoudige
rudimentaire drang om lichamelijk, mate-
rialiter, staande te blijven, ondanks de
tegenkrachten ontplooid door de heer Hof-
stra en zijn rakkers. Dit wil zeggen: een
groot gedeelte van mijn tijd, groter naar
mate 's lands geldmiddelen mijn bijstand
in ruimere mate behoeven, staat in het
teken van het (niet eens zó) simpele kost-
verdienen. De tijd, die dan nog overblijft,
wordt ten dele besteed aan de slaap des
rechtvaardigen en babbelen met Jan-en-
alleman en wat er dan nog rest is voor de
cultuur.
Hoe meer ik werk, hoe meer ik te kort
doe aan mijn geestelijke voeding. En ik
begin tot mijn eigen schrik en afgrijzen
mijzelf er op te betrappen dat ik - man
uit de prille jeugd der filmliga - als ik
eens naar de bioscoop ga, eerder naar
Lemmy Caution en de Saint mijn schreden
richt, dan naar welk degelijk en artistiek-
verantwoord genre ook. Het ergste is dat
ik meestal de intriges van Saint en Lemmy
helemaal niet volgen kan, maar dat ik toch
met een in-genoeglijk gevoel naar hun on
vervaarde avonturen zit te kijken.
Niet lang geleden heb ik Lemmy in een
situatie verwikkeld gezien met wapenhan
delaars, nachtclubeigenaars, prachtig-af-
geronde dames, een enorm dikke ploert en
gevechten te land, ter zee en in de lucht
(althans op de bovenste trans van een
vuurtoren), waarvan ik totaal niets be
grepen heb. Ik wist niet wie waarom tegen
wie was, waarom al die heren elkaar be
schoten, hele scènes in nachtclubs leken
mij niets met het verhaal te maken te
hebben en naar mijn gevoel stierven al
lerlei mensen aan schotwonden zonder enig
nut, doel of verband met het verhaal. Maar
ik vond het prachtig en ik heb er enorm
van genoten. Ik weet zeker dat ik vroeger
in de tijd van Claude Autant-Laura, Ger-
maine Krull en Otto Fischinger geen goed
woord voor zulke schietfïlms zou hebben
over gehad, en zo gaat jantje cultuur lang
zaam naar de blixum toe.
Met litteratuur gaat het dezelfde slechte
kant op. Als ik de keus heb tussen Tolstoi,
Anna Blaman en Flaubert, of Agatha
Christie, Raymond Chandler en Ngaio
Marsh, dan kan het geschieden dat ik
„Oorlog en Vrede" laat liggen voor „The
Little Sister" en „Trouble is my Business".
Ik ga maar niet verder. Dit is al pijnlijk
genoeg.
Zeker ten opzichte van u die dit leest en
die in deze dingen zoveel fijner bent dan ik.
Elias
ADVERTENTIE
DE VULPEN
EN DE NATUURLIJKE HISTORIE
DE DUIZENDPOOT. 1.
Een duizendpoot zei: ,,'t Is 'n schande!
Waaróm heb ik niet duizend hande(n)?
En dan in ied're hand zo'n mooie pen
Van DANTUMA - die 'k als de béste ken
Ik zou dan vlot en binnen enk'le ure(n)
Een boekwerk schrijven over
massa-pedicure
Babies in bedje gestikt. Naar de politie
pas thans is bekend geworden zijn dit week
einde twee babies door verstikking om het
leven gekomen. In een woning aan de Rei-
gerweg te Amsterdam is een eenjarig jon
getje gestikt in een tuigje, dat vermoedelijk
om zijn keel is gesnoerd. Een zeven maan
den oude baby is in een woning aan de
Haarlemmerweg als gevolg van verstikking
in een kussentje overleden.
ADVERTENTIE
Vier werkelijk betrouwbare middelen
helpen elkaar en doen wonderen
Geleerden hebben ontdekt, dat bepaalde
combinaties van geneesmiddelen een bij
zonder weldadig effect hebben. Ofschoon
de werking van elk middel afzonderlijk
bekend was, bleek zulk een combinatie
krachtiger te werken dan kon worden
verwacht. De vier middelen verenigd in
Chefarine„4elk afzonderlijk al beroemd
werken tezamen nóg beter. Ze helpen ook
dan, wanneer andere middelen falen en
doen werkelijk wonderen!
Tegen pijnen en griep. Geschikt voor de gevoeligste maag,
want dte wordt beschermd door het bestanddeel Chefarox.
Een gehucht is een buurtschap, een
vlek, een klein dorpje zonder kerk. In
tal van woorden is de ch voor de t ont
staan uit f: gracht stamt van graft, ge
kocht van gekoft enzovoorts. In de vorm
gehuft is gemakkelijk het woord: hof
te herkennen, dat wij nog kennen in
hofstede. Een gehucht is dus: een ver
zameling van boerderijen.
Ook in de betekenis: landstreek of
oord komt het woord gehucht voor en
zelfs in de betekenis: plek. Cats vertelt
van een man „dat midden op sijn hooft
een kael gehugte stont", waarmee hij
dus wil zeggen dat deze man een kale
plek op zijn hoofd had.
