V. S. zagen Saoeds
invloed op figuren
matigende
als Nasser
Plan-Eisenhower kreeg de
steun van Huiscommissie
r
Enige stabiliteit temidden
van nationalistische deining
Mollet verheft zijn Algerijns
beleid tot nationale politiek
<=Qraatótoel
Van dag tot dag
Liever feodalisme dan demagogie
Anti-Franse motie in
UNO zal geen steun
van V.S. krijgen
MAANDAG 28 JANUARI
1957
UNO-troepen in El Auja
Pacifistisch Socialistische
Partij opgericht
Conferentie te Brussel
Proces tegen vier Britse
studenten in Hongarije
Verkiezingsnederlaag voor
Poujade in Parijs
1Op de
Geschil met België over
enclaves komt voor
Internationale Hof
Grensincident in
Noord-Galilea
Jemenieten overvielen
Britse post in Aden
Helaas kan ook nu niet in overeen
stemming met een droevige traditie ge
sproken worden van een ongelukkenvrij
weekeinde, doch wel mag met enige vol
doening worden gewaagd van een zondag
zonder dodelijke ongelukken. Tegen alle
verwachtingen in heeft het wegverkeer,
dat profiteerde van de eerste vrije zondag
na invoering van het zondagsrijverbod,
geen mensenlevens gekost en dat geeft toch
wel redenen tot nieuwe hoop. Want het
uitblijven van dodelijke ongelukken moet
deels toegeschreven worden aan de disci
pline van de weggebruikers van alle cate
gorieën. Die discipline zal wel voorname
lijk uit voorzichtigheid zijn voortgekomen
met het oog op de dreigende vooruitzich
ten van overvolle wegen, doch anderzijds
is gebleken dat autorijders niet op on
matige wijze van hun tijdelijke vrijheid
hebben geprofiteerd. Het was minder druk
dan men gevreesd had en er werd minder
hard gereden dan gewoonlijk.
Er zijn ongetwijfeld vele automobilisten
geweest die er een eer in hebben gesteld
ook op deze vrije zondag niet te rijden
omdat zij het niet noodzakelijk vonden en
omdat zij geen slaaf van een opgelegde
vrijheid wilden zijn. Op deze manieren is
het een rustige, normale zondag geworden
normaal omdat iedere verkeersdag met
dodelijke slachtoffers toch altijd nog ab
normaal moet worden genoemd, ook al is
men er aan gaan wennen.
Frankrijk heeft 'n aanval op zijn demo
cratische instellingen afgeslagen, door ■de
heer Pierre Poujade terug te verwijzen
naar de massa van mislukte dictatoren,
die de Franse verenigingslokalen en wijn
huizen bevolken. Ieder land telt dergelijke
figuren. Meestal komen zij niet verder dan
een kringetje van bescheiden afmetingen;
de meesten zijn veroordeeld hun dictatuur
te beperken tot hun eigen gezin.
Doch met Poujade leek het eerst anders
te zullen gaan. Hij scheen een van de ele
menten te worden, die omhoogdrijven door
hun zeer licht soortelijk gewicht en in de
richting van de macht worden gespoeld
door voor hen gunstige getijdestromen.
De Franse democratie vertoont vele fei
len. Haar instellingen bespotten vaak zich
zelf en haar eerste instrument, het parle
ment, heeft zichzelf vaak de zotskap op
gezet. Daarvan meende Poujade te kunnen
profiteren en hij heeft aanvankelijk met
de handigheid van een demagoog velen
verblind.
Thans is hij bij de tweede ronde van de
tussentijdse parlementsverkiezingen te Pa
rijs platgeslagen door een overweldigende
meerderheid van zijn onafhankelijke te
genkandidaat ondanks een campagne
die klonk als een klok; Poujade heeft nu
geen betekenis meer voor het politieke le
ven van Frankrijk, ondanks het feit dat
hij de wind mee had en zijn extreme
ideeën gemakkelijk kon propageren bij de
gratie van de chaos.
Deze tussentijdse „temperatuurop-
neming" van de patiënt Frankrijk heeft
daardoor de hoop op beterschap doen
stijgen.
Er is een nieuwe stap gezet op het glib
berige vaderlandse terrein der voetbalpool-
wedderij, doordat de K.N.V.B. erin ge
slaagd is de clubpools te annexeren en dus
eenheid te brengen in de ontoelaatbare
versnippering op dit gebied. Dat de massa
een pool wenst, is duidelijk genoeg. De
regering wil dan ook de uniforme K.N.V.B.-
pool welwillend bezien, mits de justitie
daarbij tevreden kan worden gesteld bij
haar onvermurwbare handhaving der Wet.
Deze Wet schrijft de beslotenheid van
loterijen voor. De K.N.V.B.-pool is dus ge
houden aan de „beperkte kring" en stelt
deelneming aan zijn pool uitsluitend open
voor eigen leden. Daarmee is de Wet ech
ter nog niet geheel en al vervuld, want
wanneer mocht blijken dat de regeling
mazen voor „illegale" deelneming open
laat, kan de justitie alsnog ingrijpen.
Met deze neuwe stap zijn we er dus nog
lang niet. Op 24 februari doet de K.N.V.B.-
pool haar intrede en men zal moeten af
wachten of er niet nog geducht aan zal
moeten worden gedokterd. Doch de wed
ders zijn voorlopig weer onderdak.
Dat de Nederlandse Katholieke Sport
bond op eigen houtje een „besloten" pool
wil exploiteren, heeft teleurstelling ge
wekt. Meer valt er niet over te zeggen,
want binnen de beperkende voorschriften
is iedere poolonderzoeker vrij om te trach
ten, de poolbodem om te woelen. En het
goud lokt.
CAIRO (U.P.) Volgens het semi-offi-
ciële persbureau Midden-Oosten zijn Joego
slavische eenheden van de UNEF de stad
aan de Egyptisch-Israelische grens, Al Auja
binnengetrokken na de ontruiming door de
Israëlische troepen.
El Auja was bij de wapenstilstandsover
eenkomst van 1949 tot „gedemilitariseerde
zone" verklaard, maar werd in de periode
na de Israëlische inval in de Sinaï het
toneel van bloedige gevechten tussen Egyp
tische en Israëlische troepen.
(Van onze correspondent in Washington)
Eisenhowers woning te Washington, het
Witte Huis, is een voornaam gebouw. Maar
wanneer men, zoals koning Saoed Ibn Ab-
doel Aziz Al Feisal Al Saoed, juist begon
nen is aan de bouw van een paleis, dat an
derhalve kilometer lang en anderhalve
kilometer breed wordt, en wanneer men
bovendien nog 24 andere paleizen heeft
(het laatste heeft 28 miljoen dollar gekost),
dan moet men het Witte Huis toch maar
povertjes vinden. De 54 jaar oude koning
Saoed van Saoedi Arabië komt 30 januari
naar Washington met een gevolg van 65
mannen en politieke medewerkers, maar
ook twee koninklijke koffiezetters, een ko
ninklijke kapper en een juwelenbewaarder.
Maar koning Saoed als man van carrière
wint het gemakkelijk van de meeste Ame
rikanen. Zijn vader, Ibn Saoed, was aan
vankelijk niet meer dan een vechtersbaas
in Centraal Arabië. Pas na de Eerste We
reldoorlog heeft Ibn zijn gebied kunnen
uitbreiden over nagenoeg het gehele Ara
bische schiereiland. Pas toen heeft hij de
heilige stad Mekka veroverd en is de stren
ge leer der Wahhabieten toonaangevend
geworden in het land. De verovering van
Mekka betekende voor Ibn Saoed veel in
religieus maar ook in financieel opzicht:
na 1924 had hij eindelijk een flinke bron
van inkomsten, want de bedevaartgangers
naar Mekka brachten heel wat geld in zijn
buidels. Weinig kon Ibn Saoed vermoeden,
dat niet zo heel lang daarna de koning van
Saoedi Arabië geen cent meer nodig zou
hebben van die bedevaartgangers. De
„Aramco" (Arabisch Amerikaanse olie
maatschappij) kreeg haar rechten al in
1938, maar het zou tot 1945 duren voordat
de exploitatie goed op gang kwam. Sedert
dien zijn de vorsten van het land geweldig
rijk geworden. Thans verdient de koning
ongeveer 300 miljoen dollar per jaar aan
de olie. Men kan niet zeggen, dat Saoed
niets doet voor de algemene welvaart, maar
verreweg het grootste deel van het olie-
geld blijft toch „in de familie". Zijn zoons
hij heeft er een vijfentwintig krijgen
niet een horloge als ze twaalf jaar worden,
maar.een cadillac mèt chauffeur!
Het paleis dat thans in aanbouw is (air
conditioned natuurlijk) wordt een kleine
luxe-stad met een dierentuin en met char
mante woningen voor de vele vrouwen, die
de koning onderhoudt. Overal in deze me
nagerie zal men Koran-teksten aanbrengen
in neon-letters.
Zahenbezoek
En toch kan men- zich afvragen: wedden
de Amerikanen niet op het verkeerde
paard? 'Temidden'vaö al''rijn weelde leeft
Saoed heel sober. Hij rookt en drinkt niet,
staat iedere dag om vier uur op en bidt
vijf maal per dag. Om zijn strenge moham
medanisme is hij vereerd in het gehele
Midden-Oosten, maar tegelijk doen mo
derne Arabieren soms wat meewarig over
deze man- van de oude stempel, over deze
absolute vorst in een land, waar nog sla
vernij bestaat.
Het felle Arabisch nationalisme van de
laatste jaren met zijn verering voor wat
modern is, kiest niet Saoed tot held, maar
veeleer een man als Nasser. Wie thans ai
zijn fiches op Saoed plaatst, roept herinne
ringen op aan wie in 1947 niets wilde we
ten van de „repoeblik" in Indonesië en al
les verwachtte van de buitengewesten.
Saoedi Arabië moge rijk zijn aan grond
stoffen, het is niet de magneet voor de jon
ge Arabieren, die wild en fanatiek vaak
hun gebied en de hele wereld in op
schudding brengen. Heeft het daarom veel
zin voor de Amerikanen om speciaal de
banden met Saoed nauwer aan te halen?
Van bevoegde zijde werd ons het volgen
de antwoord gegeven op deze vraag. Wan
neer men te Washington thans een rang
lijst opmaakt van hen, die het ideaal van
staatsman het dichtst benaderen in het
Midden-Oosten, dan komt koning Saoed
bovenaan.. Volksmenners zijn er genoeg, zij
die de naam van staatslieden min of meer
verdienen, daarentegen weinig.
Kennelijk heeft koning Saoed gevoel
voor de betekenis van het moderne Ara
bische nationalisme. Hij zal zich bij voor
beeld in het openbaar niet gunstig over
Nasser uitlaten. Maar het is algemeen be
kend, dat hij zeer ontstemd was, toen Nas
ser zonder Saoedi Arabië erin te kennen
tot nationalisatie van het Suezkanaal
overging. In de periode daarna heeft hij
Nasser herhaaldelijk tot matiging gemaand.
Het heeft te Washington de aandacht ge
trokken, dat Nasser zich de laatste tijd
zelden te buiten gaat aan ophitsende rede
voeringen. Sommigen te Washingtpn ho
pen dat Nasser's betrekkelijke gematigheid
een gevolg is van Saoed's kalmerende in
vloed.
Toen Jordanië onlangs een eind wilde
maken aan het verdrag met Engeland, was
het Saoed, die aanraadde om over het be
ëindigen van het verdrag te onderhandelen
en het niet plompweg op te zeggen. Te zelf-
der tijd wilde men in Jordanië overgaan
tot de erkenning van het communistische
China. Saoed raadde dit af en tot nu toe
is het daar niet toe gekomen.
Washington probeert thans niet om Sa
oedi Arabië los te wrikken uit het ver
band met Egypte, Jordanië en Syrië. Men
hoopt alleen, dat men de gelegenheid zal
hebben om aan koning Saoed uiteen te zet
ten en duidelijk te maken, wat Amerika
beoogt met het zogenaamde Eisenhower-
plan.
Zou men Saoed's sympathie voor die
doctrine kunnen winnen (voor enige wij
ziging op Saoed's eventuele suggestie
staat men open!), dan zou Saoed zijn in
vloed ten goede kunnen aanwenden in
Egypte, Syrië en andere landen.
Indien men in Saoed een gematigd pleit
bezorger zou kunnen vinden voor de har
monische ontwikkeling, die Amerika na
streeft, dan zou Washington reeds zeer te
vreden zijn. Het is dus niet de bedoeling
van Eisenhower en Dulles om een splitsing
teweeg te brengen in de Arabische wereld.
Wil men dan de eenheid der Arabieren be
vorderen? Hier aarzelt men toch weer. Zou
die eenheid betekenen, dat de Arabieren
en bloc Israël te lijf gingen, dan niet. Zou
die eenheid met zich brengen dat de Ara
bische landen en bloc met Israël tot een
afbakening van grenzen en belangen kwa
men, dan gaarne. Thans is het zó, dat iede
re Arabische leider, in concurrentie met de
anderen, zo anti-joods moet doen als maar
mogelijk is. Zouden de Arabieren tot gro
ter eenheid komen, dan zou dat concurren-
tie-element wellicht vervallen.
Het moment lijkt thans zeker niet gun
stig, maar zouden op den duur Arabieren
en Israëli tot een compromis komen, dan
zou Amerika gaarne zien dat dit vergelijk
door de UNO werd gegarandeerd. Dit lijkt
een betere oplossing dan een overeenkomst,
die door de UNO aan de partijen van bo
venaf zou worden opgelegd.
Wapens
Amerika heeft bij het olie-gebied van
Dhahran een groot vliegveld aangelegd. Dit
is thans geen grote militaire basis, doch in
geval van nood kan het daarvoor worden
gebruikt. (De startbanen zijn meer dan drie
kilometer lang).
Saoed zou willen dat Amerika huur be
taalde voor dit vliegveld, maar daar is Was
hington niet toe bereid. Amerika heeft
zulke bases aangelegd als projecten voor
„wederzijdse defensie" en het wenst daar
niet voor te betalen. In de zomer van 1956
liep de overeenkomst af. Toen Saoed, bij
een eventuele hernieuwing van het con
tract, huur verlangde, zeiden de Ameri
kanen: „Dan heffen we het vliegveld liever
op". Maar dat wenste Saoed beslist niet.
In die spannende zomermaanden leek
het hem politiek beter om niet openlijk een
nieuw akkoord met Amerika aan te gaan,
maar wel wilde hij overeenkomen om voor
lopig maar gewoon de zaken voort te zet
ten op de oude voet. Men is te Washington
zeker wel bereid om Saoed ter wille te zijn
in sommige van zijn verlangens, doch men
wil dit niet doen als een verkèpte huur
voor het vliegveld. Dat zou precedenten
scheppen voor andere landen, waar Ame
rika bases heeft.
Tot dusverre heeft Saoed op bescheiden
schaal wapens van Amerika gekocht. Hij
wil thans blijkbaar onderhandelen over
meer wapens en bovendien wil hij de wa
pens thans niet kopen doch ..krijgen. In
verband met de anti-Israëlische houding
van Saoed is het voor Amerika wel wat
moeilijk om hem wapens te verstrekken,
maar de welwillendheid ten aanzien van
Saoedie Arabië is groot. Zelfs is men wel
bereid een zekere hoeveelheid wapens ca
deau te doen... mits Saoed bereid is de
gebruikelijke voorwaarden te aanvaarden
(wapens die men cadeau krijgt mag men
alleen voor defensie gebruiken, men mag
ze niet weder verkopen enzovoort).
Een potentaat als Saoed is uiterst gevoe
lig voor alles wat zijn souvereiniteit in het
nauw kan brengen. Gemakkelijk zal het
niet voor hem zijn om zulke voorwaarden
te aanvaarden, maar hij heeft goede rede
nen om die wapens te verlangen: in de
laatste tijd heeft hij wapens van Egypte
overgenomen, Egyptische instructeurs
kwamen mee en die schijnen in Saoedie
Arabië een propaganda te hebben gevoerd,
die aan Saoed allerminst welgevallig was.
Misschien kan men een compromis slui
ten. Washington, wil dan wel geen
tweedracht zaaien onder de Arabieren,
maar het zou toch ongaarne zien, dat Sa
oedie Arabië afhankelijk werd van Egyp
tische wapens en onder invloed kwam van
Egyptische propaganda.
Liever
Te Amsterdam is de Pacifistisch-Socialis-
tische Partij opgericht. Deze partij verwerpt
blijkens haar beginselprogramma het geweld
als middel om geschillen op te lossen. Voorts
weigert men militaire paraatheid te aan
vaarden „als factor voor het verkrijgen van
een juiste verhouding tussen de volken". Op
de oprichtingsvergadering, die door ruim 100
perscnen werd bijgewoond, spraken de heren
H. J. Lankhorst, ir. H. J. van Steenis en ir.
P. Schut. Het hoofdbestuur van de nieuwe
partij is als volgt samengesteld: ir. H. J. van
Steenis, voorziter, D. van Bentveld, vice-
voorzitter, H. J. Lankhorst, secretaris, J. H.
Daalser, penningmeester.
Te Val Duchesse in Oudergem bij
Brussel bespreken de zes ministers van
Buitenlandse Zaken van de landen der
Europese Gemeenschap voor Kolen en
Staal de beide ontwerpverdragen no
pens de Europese eenheidsmarkt en de
Europese gemeenschap voor kernener
gie. Deze foto toont de Nederlandse
delegatie, waarvan de leider,
mr. Luns is.
WENEN (Reuter) Het Hongaarse mi
nisterie van Buitenlandse Zaken heeft
meegedeeld, dat de vier Britse studenten,
die sinds 14 januari in Hongarije vermist
worden, op de 17de zijn aangehouden en
zullen worden berecht. Zij waren, volgens
het ministerie, in het bezit van valse pa
pieren, hadden brieven bij zich waaruit
bleek dat zij contact tot stand wilden
brengen tussen Hongaarse vluchtelingen
en leden van het voormalige revolutionaire
comité in Boedapest en gegevens wilden
verzamelen over de sterkte en de bewape
ning van het Russische en het Hongaarse
leger en over de politieke toestand.
De studenten zijn de negentienjarige
mej. Judith Cripps, een kleindochter van
de overleden Labourleider Sir Stafford
Cripps, de 21-jarige Robert Cooper, de
22-jarige Christopher Lord en zijn 23-ja-
rige broer Basil.
(Van onze correspondent in Parijs)
Terwijl in Algerije zelf het terrorisme
opnieuw schijnt op te vlammen tijdens
het afgelopen weekeinde vielen er alleen
in de stad Algiers weer een half dozijn
doden en vijftig gewonden en de Franse
minister van Buitenlandse Zaken, Chris
tian Pineau, in New York zijn pleidooi
voorbereidt, dat hij donderdag voor de
UNO moet houden en dat, volgens in
siders, vier uren duren zal, traCht'in PèHjs
premier .Guy Mollet alle partijen, op dó.
communisten en poujadisten na, aan zijn
Algerijnse politiek te binden met het doel
de Algerijnse rebellen de wind uit de zei
len te nemen en hen van de illusie, te be
roven dat een andere Franse regering
jegens hen misschien toeschietelijker zou
kunnen blijken, heeft Mollet zich in een
persoonlijke brief tot een dertigtal poli
tieke kopstukken, oud-premiers en fractie
leiders gericht, waarin hij om hun steun
voor de grondbeginselen van zijn Alge
rijnse politiek verzoekt. Deze week zal
hij met hen persoonlijk besprekingen voe
ren in de hoop daarna een proclamatie
wereldkundig te kunnen maken, waarin
uit naam van alle nationaal voelende
Fransen de regeringspolitiek tegenover
Algerije nogmaals plechtig tot uitdrukking
zal worden gebracht.
De vorige week had Mollet, zoals men
zich misschien nog herinnert, de voor
naamste ambassadeurs in Parijs bij zich
ontboden om hen van de zuiverheid der
Franse bedoelingen trachten te overtui
gen. Hetzelfde soort operatie, maar nu op
het plan van de binnenlandse politiek, wil
hij nu dus ten overstaan van de voor
naamste partijleiders herhalen.
Buiten parlement om
Het initiatief van de socialistische rege
ringsleider is in politieke kringen niet
zonder verwondering, en zelfs met een
zeker scepticisme begroet. Men is er om
te beginnen niet geheel zeker van achter
deze geste, die officieel slechts patriot-
WASHINGTON (Reuter en U.P.) De
commissie van Buitenlandse Zaken van
het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden
adviseert de regering een gedetailleerd
plan voor het Midden-Oosten op te stel
len en dat aan het congres en de UNO voor
te leggen. De commissie keurt de politiek
van de regering ter bestrijding van com
munistische expansie in het Midden-Oos
ten goed.
De commissie is van mening, dat een op
lossing van het Arabisch-Israelische ge
schil, de hervestiging van vluchtelingen, de
heropening van het Suezkanaal en waar
borgen voor de gebruikers ervan en andere
kwesties van het Midden-Oosten de voort
durende aandacht van de regering moe
ten hebben. De Verenigde Staten moeten
voorgaan in een stoutmoedig beleid om
vrede, veiligheid en economische stabiliteit
aan het Midden-Oosten te geven. Hoewel
wordt gezegd, dat „het grootste gevaar van
Russische agressie" schuilt in binnenlandse
ondermijning, wordt eraan toegevoegd, dat
een formele Amerikaanse verplichting om
hiertegen op te treden door de meeste lan
den van het Midden-Oosten beschouwd
zou worden als een poging tot inmenging
in binnenlandse aangelegenheden.
In het rapport stelde de commissie dat
een zware concentratie van strijdkrachten
langs de zuidelijke grenzen van de Sovjet-
Unie een voortdurende dreiging vormt
voor de landen van het Midden-Oosten.
Ook zegt de commissie dat de nabijheid
van deze landen het voor de Sovjet-Unie
gemakkelijk maakt „agenten" te sturen.
Eerder deze week heeft de commissie
met 24 tegen 2 stemmen haar fiat gegeven
aan een resolutie, welke de president
machtigt om ter bestrijding van openlijke
communistische agressie in het Midden-
Oosten zonodig Amerikaanse troepen te
gebruiken. De op deze resolutie gebaseerde
wet zou de president voorts machtigen
200 miljoen dollar te gebruiken om een
nieuw program van economische hulp te
beginnen.
Koning Saoed van Saoedie Arabië, die
met een talrijk gevolg onderweg naar de
Verenigde Staten is, heeft alle 1600 pas
sagiers en bemanningsleden van het Ame
rikaanse passagiersschip „Constitution"
een diner aangeboden.
Dinsdagmiddag om drie uur (Neder
landse tijd) wordt koning Saoed in de Ver
enigde Staten verwacht.
Na zijn aankomst zal de Arabische vorst
in het Waldorf-Astoria hotel lunchen met
de secretaris-generaal der UNO Dag Ham-
marskjoeld. Nog diezelfde middag zal hij
de Algemene Vergadering van de UNO toe
spreken. De volgende dag reist koning
Saoed met het vliegtuig van president
Eisenhower, de Columbine, naar Washing
ton.
President Eisenhower heeft een bood
schap aan de president van India, Rajen-
dra Prasad, gezonden met de volgende
inhoud:
„Ter gelegenheid van de viering van de
zevende onafhankelijkheidsdag van India
is het mij een groot genoegen namens het
Amerikaanse volk u en het volk van In
dia de beste wensen voor de komende
jaren te doen toekomen. De afgelopen
jaren zijn onze landen tot een betere ver
standhouding gekomen en ik vertrouw dat
wij gezamenlijk zullen streven naar de
verwerkelijking van onze gemeenschappe
lijke doelstellingen".
tische oogmerken zou hebben, niet ook
een partij-politieke machinatie schuil gaat.
Over het hoofd van het gros der parle
mentariërs zou de premier zijn positie
trachten te versterken door zich de steun
van alle politieke leiders te verzekeren.
Bij een eventueel gevaar voor zijn rege
ring zou hij zich later dan altijd op die
steun kunnen beroepen. Hij zou praktisch
een contract voor de gehele vier-jarige
zittingsperiode van dit parlement hebben
afgesloten. Een bedenkelijk precedent, zo
menen velen van zijn tegenstanders, waar
door de normale verhoudingen tussen re
gering en oppositie vervalst dreigen te
worden.
Maar ook de inhoud van Mollet's brief
zelf ondervindt vooral in rechtse kringen
nogal veel critiek. De conservatieven heb
ben de actie van Robert Lacoste, de mi
nister-resident in Algerije, tot dusverre
aangemoedigd, zonder dat Mollet hen had
geconsulteerd over latere plannen, die hij
onlangs in een radio-boodschap discrete-
lijk heeft ontsluierd. Voor een Frans-Al
gerijns parlement, waarvan in die bood
schap sprake was, en voor vrije algemene
verkiezingen voelen deze rechtse kringen
maar heel weinig, omdat zij vrezen dat
de Franse elementen in Algerije spoedig
onder de voet zullen worden gelopen. De
principes, waarover men het desnoods wel
eens zou kunnen worden, bepalen zich tot
een drietal en zij zijn van zuiver negatieve
aard. Ten eerste: de huidige toestand kan
in Algerije niet gehandhaafd blijven. Ten
tweede wenst Frankrijk Algerije geen
nationale onafhankelijkheid toe te kennen
en ten derde wordt iedere vorm van di
recte inmenging der UNO met kracht van
de hand gewezen.
Het is de vraag of dit magere resultaat,
dat voorlopig van Mollet's poging de po
litieke grondslag van zijn Algerijnse plan
nen te versterken wordt verwacht, in het
binnen- en buitenland aan zijn doelstel
lingen zal kunnen beantwoorden. Vooral
de UNO is er vermoedelijk op dit ogenblik
nieuwsgieriger naar te weten wat Frank
rijk in Algerije eigenlijk wèl dan wat het
niet wil en op die beslissende vraag zal
de eensgezinde verklaring van de Franse
partijen, die Mollet dezer dagen hoopt te
kunnen formuleren, het antwoord derhalve
dan wel weer schuldig moeten blijven.
De verwachte motie
Wanneer in de Algemene Vergadering
een motie zal worden ingediend om
Frankrijk te veroordelen voor zijn optre
den in Algerije, dan zal de Amerikaanse
delegatie zijn stem uitbrengen tégen deze
motie, zo heeft U.P. te Washington ver
nomen.
Het is echter niet zeer waarschijnlijk
dat de landen van het Afrikaans-Aziatisch
blok e enin krachtige termen gestelde mo
tie zullen indienen tegen het Franse op
treden in Algerije. Meer wordt rekening
gehouden met de mogelijkheid, dat een
motie van aanzienlijk minder kracht zal
worden voorgesteld.
(Van onze correspondent in Parijs)
De tweede ronde van de tussentijdse
verkiezingen in Parijs heeft de conserva
tieve candidaat Tardieu een klinkende
overwinning en zijn rivaal Pierre Poujade,
die voor het eerst zelf aan een stembus
strijd deelnam, een verpletterende neder
laag bezorgd. Nadat de meeste andere
rechtse kandidaten zich na de eerste ronde
van twee weken geleden, vrijwillig hadden
teruggetrokken, was de grote vraag welk
percentage van die stemmen Frankrijks
dictator-in-hope zou verwerven. Het re
sultaat is voor hem bedroevend geweest,
want zijn lijst kreeg maar iets meer dan
de helft van het aantal stemmen, dat vorig
jaar een van Poujade's onbekende adju
danten, de student Le Pen, verwierf. Daar
entegen ging de officiële rechtse kandidaat
met bijna zeventigduizend stemmen voor
uit, waarmede hij een voorsprong van
haast honderdduizend stemmen op zijn
communistische concurrent kreeg. De com
munisten verbeterden hun positie na de
terugtrekking van alle linkse socialistische
kandidaten enigszins, maar bleven toch
ver achter bij de vroegere cijfers. De socia
listische kandidate kwam op de derde
plaats
En gij
Wij moeten u eens van oog tot oog ern
stig toespreken. Er rust ons iets op het
gemoed dat eraf moet. Nu dan: wij krijgen
de indruk dat gij, in een ijdel en lichtzin
nig streven naar een Volle Maag, naar
Warme Voeten, naar de Vurige Kus, ver
zuimt voortdurend te bedenken dat er an
dere waarden zijn en wij, bijvoorbeeld,
leven in het Geofysische Jaar.
Want wij zien u daar wel voortsnellen
naar loze doelen, het oog fel gericht op
Hebben en Houwen en Meer en Meer (ont
ken het niet), terwijl het zeer duidelijk is
dat gij, met die grote veloursen hoed op
de slapen, geen ogenblik denkt aan het
feit, dat wij leven in het Geofysische Jaar.
Trams, bussen, ja, treinen vol mensen slaan
wij dagelijks (óók in Haarlem, óók in
IJmuiden!) gade en, inderdaad, daar zitten
zij: de wangzakken gevuld met hamster
waren, de buiken zo rond en gespannen
als de kabelballon van mevrouw Boesman
op grote hoogte, en de kaken sterk opeen
geklemd in een richten van allerhande
driften en stuwingen en strevingen en in
eens ook zien wij ze opspringen en door
elkaar schieten, her en der, zo rap als de
wezentjes in de waterdruppel. Zij bijten
naar elkaar, zij verslinden elkaar en al de
pupillen van de geest staan gericht op
Doelen. Maar niet op het Geofysische
Jaar. Wanneer men hen zo uit de menigte
tevoorschijn zou halen met hun groen-
veloursen hoed dus en met die jas van
zuivere nertz-mormeldier hun auto-koot
jes en scooterpetjes en men zou ze binnen
ste buiten keren: er zou geen spo or-
t j e Geofysisch Jaar t ev o o r
s c h ij rt komen. En dat is ernstig.
Want kijk eens even aan, lieve mensen,
gij die een verantwoord excuus hebt: zo'n
„Année Géophysique" is maar geen grapje!
Dat is: beide Polen doorvorsen, de ijskap
pen uwer bol doorwoelen; de windrich
tingen almaar nahollen met ballonnetjes;
het oog de ganse poolnacht lang strak ge
richt houden op het Noorderlicht; de damp
kring onafgebroken ivasemen en proeven
en, natuurlijk, de uitbarstingen op het
zovneoppervlak met onafgewende blik be
kijken; en terloops, zoals spreekt, de stra
lingen van de zonne ontleden. Verder dui
ken wij, geofysici, mogen we hier wel zeg
gen, de oceaan in, meten zo goed als on
afgebroken de kosmische stralingen, tas
ten gretig de ionosfeer af en leggen elke
klimaatsverandering onmiddellijk en ter
plaatse haarfijn vast op trommeltjes.
Trommeltjes.
En gij? Gij zit met uw veloursen hoed
in bus en tram. En mevrouw? Gij snelt
voort, van etalage naar etalage, onder een
melusine pothoed waar de honden van
aanslaan en waarvan de katten achter hun
warme venster verharen, en gij móet en
zult dat ene jurkje hebben teneinde uw
vriendin Mien de ogen geheel te ver
draaien.
En dat terwijl wij (dus) de sonde opla
ten, raketten omhoogschieten, en aardsa-
tellieten afvuren. Terwijl wij het heelal
doorploegen en de equatoriale elektrojet
en andere jetten fel gadeslaan, gaat gij
onwetend en zo plat als een schar langs
de bodem van dit Geofysische Jaar. Wij
zeggen hier: bah!
Bij ons (ook thuis) is dat alles geheel
anders. Gisteren waren wij wat laat thuis
gekomen en vanmorgen voelden wij ons
nog wat overwerkt.
„Ik voel me Geofyzig naar vandaag",
zeiden wij aan het ontbijt.
En zij antwoordden: „Nou, je was ook
Geo-vies laat thuis vannacht".
Duif
(Van onze parlementaire redacteur)
Na vrij langdurig maar steeds vriend
schappelijk overleg is er thans tussen de
regeringen van Nederland en België in be
ginsel overeenstemming bereikt over de
wijze, waarop het oude geschil over Baarle-
Nassau en Baarle-Hertog aan het Inter
nationale gerechtshof in Den Haag ter be
rechting zullen voorleggen.
Sinds jaren zijn Brussel en Den Haag
het niet eensover het ingewikkelde vraag
stuk omtrent' deze „gebieden". Eerst is ge
tracht om onderling tot een oplossing te
komen. Dit bleek echter niet mogelijk.
Daarna besloot men deze merkwaardige
grenskwestie, waarbij oude kaarten, ver
gissingen en misverstanden over sommige
van die kaarten een rol spelen, door het
Internationale Hof van Justitie te laten uit
maken. Daarvoor is het echter nodig, dat
de beide partijen eerst een overeenkomst
voor het voeren van dit proces sluiten. Van
welingelichte zijde heb ik vernomen, dat
men thans zover is, dat de deskundigen in
Brussel en Den Haag het omtrent de inhoud
van die overeenkomst eens zijn geworden.
Binnenkort mag men dan ook verwachten,
dat tot ondertekening van de overeenkomst
zal worden overgegaan. Nu moet men ech
ter niet menen, dat vrijwel terstond daar
op het proces kan beginnen. Eerst zal in
elk geval de Nederlandse volksvertegen
woordiging hetzelfde zal waarschijnlijk
ook in België-het geval zijn haar goed
keuring moeten hechten aan de overeen
komst inzake het voeren van dit proces.
Van de rechterlijke beslissingen zal immers
een mogelijke ruiling of afstand van grond
gebied kunnen afhangen. Maa.r langza
merhand komt men toch tenminste een
stapje dichter bij de beslechting van het
geschil.
JERUSALEM (U.P.) Zaterdagmiddag
zijn in noordelijk Galilea, bij Hutala, 21
Israëliërs gewond door machinegeweervuur
uit Syrische stellingen, zo is in Jerusalem
officieel medegedeeld.
Het betrof een aantal inwoners van de
nederzetting Gonen, in noordelijk Galilea,
die een uitstapje maakten naar het Hulata-
meer. De schoten kwamen van over de
Syrische grens.
ADEN (AFP) In Aden is zaterdag be
kend gemaakt, dat een honderdtal Jemenie
ten een wachtpost in de streek van Sanaah,
in het binnenland van het protectoraat
Aden, heeft aangevallen. Veiligheidstroepen
van het protectoraat sloegen de aanval af
zonder verliezen te lijden, hoewel de Jeme
nieten van artillerie gebruik maakten.
