01
STAD DES LEVENS
Berliner Ballet in Scheveningen
De leerling van Doctor Marciolo
Ook middenstand beducht voor
lastenverzwaring
Agenda voor
Haarlem
Kort en bondig
MAANDAG 28 JANUARI 1957
Onder leiding van Tatjana Gsovsky
Nieuwe arrestaties inzake
Velser inbraken
4 msterdamse bedrijfsleider
gearresteerd
Examens
Kerkelijk Nieuws
Regeling kentekenbewijzen
is vereenvoudigd
Senatoren verontrust over
PTT-tekort van f 36,5
miljoen
1 l
Mr. dr. S. Wierda
overleden
Brief aan dr. Drees
Oud-voorzitter van de
Rekenkamer overleden
Geen bezuiniging op het
vleesrantsoen voor
militairen
r
v
DOOR JOSEPH L. EINANDER
Noodweer boven Limburg
en Noord-Brabant
P.v.d.A.-wethouder
in Tilburg
Heringa Wuthrich
Onder auspiciën van het Algemeen
Haags Comité Kunstcontact heeft het
onder artistieke leiding van Tatjana
Gsovsky staande Berliner Ballett (op door
reis naar Engeland) zaterdagavond in de
totaal uitverkochte Kurzaal te Scheve
ningen een voorstelling gegeven, voorlopig
de enige in ons land. Bij de beoordeling
diende met een aantal tegenwerkende fac
toren rekening te worden gehouden. In de
eerste plaats is de toneelaccommodatie
hier volstrekt onvoldoende. Bovendien
moest het programma op het laatste mo
ment ingrijpend worden gewijzigd, omdat
één der beide pianisten voor een spoed
operatie in een ziekenhuis was opgenomen.
De geluidsinstallatie voor de bij enkele
werken langs mechanische weg ten gehore
gebrachte muziek werkte huiveringwek
kend abominabel. De toelichtingen vooraf
bij de vertoonde balletten teveel in ge
tal, hetgeen bijna de indruk van een leer
lingenuitvoering vestigde werden in
vertaling met lachwekkende fouten voor
een microfoon gegeven, waarbij de spreker
voor iemand, die een vooraanstaande post
in de organisatie van het culturele leven
bekleedt, een ontstellend gebrek aan eru-
datie demonstreerde door zijn verkeerde
uitspraak of radicale verbastering van uit
de wereldlitteratuur bekende namen.
Liever dan een gedetailleerd verslag, dat
gezien de verhalende inslag van het me
rendeel der zes balletten bijzonder veel
ruimte zou vergen, geef ik enkele alge
mene indrukken. Óm te beginnen mocht
worden vastgesteld dat men over voor
treffelijk materiaal beschikt, deugdelijk
geschoold, waarbij het overigens opvallend
is dat de mannen in dit kleine ensemble
(vijftien leden intotaal) in de meerderheid
zijn, niet alleen kwantitatief maar ook
door technische beheersing en als toneel
persoonlijkheden. De voornaamste vrou
welijke solisten (waartoe tot voor kort ook
de Nederlandse Wiet Palar behoorde) ko
men uit het buitenland: de door Victor
Gsovsky jaren geleden uit Parijs meege
brachte Irene Skorik en de van origine
Braziliaanse Janet Sassoon, twee nogal
harde virtuozen, weinig geschikt voor wat
men noemt lyrische duetten. Wie zich
Irene Skorik uit de tijd van de Ballets des
Champs Elysées herinnerd kon zich af
vragen wat er met haar vermogen tot uit
straling is gebeurd. Deze voorbeeldige
Swanhilda uit „Coppélia" van weleer heeft
zich misschien zo met haar glansrol -ver
eenzelvigd, dat zij uiteindelijk toch een
mechanische pop is geworden. Janet Sas
soon heeft zowel iets van Renée Jean-
maire als van de sportieve allure van
sommige Amerikaanse danseressen, maar
men wordt bij haar bewegingen geen
spoor van bezieling gewaar. De mannelijke
solisten, de niettemin bewonderenswaar
dige Gert Reinholm voorop, hebben daar
entegen een voor het zogeheten klassieke
ballet te pathetische stijl.
Eerlijk gezegd begrijp ik niet, waarom
het Berliner Ballett, dat in Duitsland
baanbrekend werk verricht, nu al naar
het buitenland trekt, daarmee tevens de
grens van zijn eigen vermogens over
schrijdend. Het is overigens niet de eerste
toernee, want men heeft reeds Zwitser
land, Italië en de Verenigde Staten be
zocht. In West-Europa kan men niet meer
dan aantonen, hoever men gevorderd is
met het inlopen van een achterstand.
Evenals Nederland heeft Duitsland de
hernieuwde ontwikkeling van het acade
mische ballet langs zich heen laten gaan.
Er bestaat in het vaderland van de „vrije
dans" geen „klassieke' traditie. Het is een
in alle opzichten gelukkig verschijnsel (ik
wees daar reeds op na het belangwekken
de hoewel teleurstellende Srawinsky-
programma van Kurt Jooss in Düsseldorf)
dat men in Duitsland bewust en intensief
bezig is zich uit de primitieve roes te be
vrijden, zoekend naar aansluiting b.ij het
hoge spel der vormbeheersing. Voorlopig
is dit echter een interne aangelegenheid.
Ook daardoor werd nu in Scheveningen
de vergelijking met een leerlingenuitvoe
ring opgeroepen: men heeft bewezen het
vocabulaire van de academische bewe
gingstaal te kunnen gebruiken, echter
De sneeuwbal der arrestaties inzake de
Velsense inbraken rolt voort. Nadat de re
cherche de 39-jarige IJmuidenaar v. d. E
na de roofoverval in Putten nader aan de
tand had gevoeld en er achter was geko
men, dat hij met de tweede verdachte in
deze overval, v. d. W. meer wist van vele
insluipingen, die de gemeente Velsen on
veilig hadden gemaakt, is de politie verder
gaan zoeken, met het gevolg, dat thans nog
vier verdachten aangehouden konden wor
den: de drie Amsterdammers S. (26 jaar),
W. (32 jaar) en Sch. (30 jaar) en boven
dien werd de 22-jarige v. d. S. aangehou
den, een los werkman uit IJmuiden, die
evenals de Amsterdammers bekende bij
enige inbraken te hebben geholpen.
In. samenwerking met de Centrale Re
cherche te Amsterdam werden de drie be
woners van. de hoofdstad aangehouden. S.
een vishandelaar, W. een los-arbeider en
Sch., een bedrijfsleider, konden na hun ar
restatie niet langer op tegen de grote hoe
veelheden bewijsmateriaal, die de politie
langzamerhand had verzameld.
De vier verdachten zijn ter beschikking
van de Justitie gesteld. Het onderzoek
duurt inmiddels voort.
LEIDEN: Kandidaatsexamen Franse taai
en letterkunde: mevrouw J. T. S. Sleeswijk
VisserHoltes, Den Helder; E. van der
Starre (cum laude), Rotterdam. Doctoraal
examen rechten: J. G. F. A. Hage Den Haag.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Amersfoort C. van Dop te
Huizen (N.H.) te Terwispel-Tijnje B. W.
Steenbeek, kand. te Amersfoort.
Aangenomen naar Groningen (14de pred.
pi.) P. J. de Bruyn te Kethel en Spaland.
Geref. Kerken
Bedankt voor Amsterdam (vac. P. Veen-
huizen) L. J. Boeijinga te 's-Gravenzande.
Doopsgezinde Broederschap
Beroepen te Dantumawoude L. Koopmans
te De Rijp (N.H.).
Geref. Gemeenten
Tweetal te Zeist: K. de Gier te 's-Graven-
hage en W. Hage te Nunspeet.
Chr. Geref. Kerk
Ds. J. P. Geels te Haarlem-Centrum heeft
bedankt voor de beroepen naar de Free
Christian Reformed Church te Chatham
(Ontario) en te Red Deer (Alberta).
zonder nog precies te weten wat men er
mee beginnen moet. Men spreekt als het
ware een soort Frans met nadrukkelijke
germanismen.
De typisch Duitse mentaliteit kwam het
meest tot uiting in „Signale" op muziek
van Giselher Klebe, een „zedenschets uit
de twintiger jaren" (met 'n boogie-woogie
niettemin). Het is een dooreenweving van
fantasie en werkelijkheid, zich afspelend
in een wachtkamer en een seinhuis van
een plattelandsstation der spoorwegen,
waarbij de chef zijn vrouw wegens ver
meend overspel vermoordt, daarbij tevens
een geweldige treinramp veroorzakend.
Voor zover deze choreografie van Tatjana
Gsovsky met spectaculaire acrobatie en
knappe pantomine geen navolging van
Roland Petit was, heerste er een kitsche
rig expressionisme, vervuld van 'n moed
willige ondergangsstemming, waarin men
blijkbaar nog ouderwets geloofde. In wel
dadig* contrast daarmee stond „Das Tor"
op muziek van Heinz Friedrich Hartig,
door dezelfde choreografe, op intelligente
wijze de geschiedenis van Paris en Helena
uitbeeldend, met de fatale profetie van
Kassandra, waar de weloverwogen toe
passing van klassicistische stijlmiddelen,
waardig en met beheerste bewogenheid,
kalm en open, grote bewondering af
dwong. Buitengewoon mooi zelfs waren de
plastische 'tableaus van het corps de ballet,
vooral ter suggestie van de Trojaanse
poort en het in soldaten uiteenvallende
Griekse paard, waarvan bijgaande foto een
goed beeld geeft. Helaas eindigde dit bal
let, gekenmerkt overigens door weinig
boeiende ontwikkelingen, in een lang
durige anti-climax.
Het is duidelijk, dat men in West-Duits-
land, veel aangeleerd hebbende, nog in het
stadium der nabootsing verkeert. Die we
tenschap, direct van het toneel af te lezen,
wordt bevestigd door de voorkeur voor
navertelling van werken, die in een an
dere kunstvorm reeds hun voltooiing von
den. In plaats van verhalende heeft men
dan ook eigenlijk met vertalende balletten
te doen. Het vervelendste voorbeeld daar
van leverde „Hamlet" op muziek van Bo-
ris Blacher, in een eindeloos aantal ta-
frelen, waarbij men drie kwartier lang
vergeefs zit te wachten op één fascinerend
moment. Men bemerkt dan tevens de be
perktheid van het aantal bewegingsmo
tieven, doordat de dansers van de ene her
haling in de andere vervallen, zonder ook
maar iets te kunnen toevoegen aan de er
varing van de toeschouwer. Men verveelt
zich, omdat men de noodzaak van de ge
bezigde uitdrukkingsmiddelen niet voelt.
Verder zag men deze avond nog een senti
mentele pas-de-deux (naar „Romeo en Ju
lia" op muziek van Prokovjev) en een door
Pepe Urbani gesteld divertissement in
oud-Italiaanse trant ook romantische
imitaties dus!
Men zou, geloof ik, verstandig doen het
voorbeeld van het Nederlands Ballet (dat
onder vrijwel dezelfde omstandigheden
begon) te volgen: buitenlandse choreogra-
ferf van grote verscheidenheid, maar allen
werkend in de lijn der traditie, uitnodigen
de voornaamste werken van hét inter
nationale repertoire in te studeren. Intus
sen past respect voor het voorbereidende
werk van Tatjana Gsovsky, die. bij .het
leggen van de fundamenten kennelijk met
artistiek verantwoordelijkheidsgevoel te
werk is gegaan.
David Koning
Met ingang van 1 februari wordt, zoals
wij reeds bericht hebben, voor personen
auto's, motorrijwielen, motorbakfiesten en
invalidenwagens een nieuwe regeling voor
de afgifte van kentekenbewijzen van
kracht. De Rijksdienst voor het Wegver
keer beoogt daarmee een vlottere dienst
verlening aan het publiek. Daartoe wordt
het kentekenbewijs gesplitst in twee delen.
Het eerste, dat permanent is, bevat de be
schrijving van het voertuig en het kente
ken, het tweede vermeldt naam en adres
van de eigenaar of houder en wisselt dus
bij iedere overdracht van het voertuig. De
kosten van deel 1 bedragen f 10, die van
het tweede deel f 3.
Tot nu toe verliep er nogal wat tijd tus
sen de indiening van een aanvraag voor
een kentekenbewijs en de afgifte daarvan.
Wanneer men thans een nieuw motorrij
tuig koopt, bevindt zich in de meeste ge
vallen het eerste deel van het kenteken
bewijs reeds in het bezit van de handelaar.
De koper gaat met dit deel naar het be
lastingkantoor, waar hij de motorrijtuigen
belasting betaald en daarna ook het tweede
deel van het kentekenbewijs ontvangt.
Er kunnen zich echter gevallen voordoen,
dat de handelaren niet over deel 1 van het
kentekenbewijs beschikken. Dan dient men
zich rechtstreeks volgens het oude systeem
tot de Rijksdienst van het Wegverkeer te
richten ter verkrijging van dit eerste deel.
Als de wagen van eigenaar verandert
(bij personenwagens komt dat gemiddeld
eens in de drie jaar voor) moet de koper
zich met kentekenbewijs en ingevuld aan
vraagformulier voor een deel 2 tot de ont
vanger der accijnzen wenden. Wordt het
voertuig gewijzigd, dan vraagt de eigenaar
onder overlegging van het oude kenteken
bewijs een nieuw deel 1 bij de Rijksdienst
voor het Wegverkeer aan. Van een oud
model kentekenboekje, zoals er thans
760.000 in omloop zijn, wordt bij verkoop
van het voertuig door het aanbrengen van
stempels een „deel 1" gemaakt. De thans
in omloop zijnde kentekenbewijzen blijven
dus geldig tot het tijdstip, waarop het
motorrijtuig van eigenaar verwisselt.
Het bewijs wordt in zijn nieuwe vorm
afgegeven in een plastic hoes, waarin de
beide delen zodanig zijn geplaatst, dat men
zonder de documenten uit de hoes te schui
ven, alle benodigde gegevens in één oog
opslag kan overzien. Bovendien kan in de
hoes de motorrijtuigenbelastingkaart zo
danig worden opgeborgen, dat ook daarvan
de belangrijkste gegevens zichtbaar zijn.
De Rijksdienst voor het Wegverkeer
hoopt door deze nieuwe regeling, die ruim
een jaar in studie is geweest, de afgifte
van kentekenbewijzen aanmerkelijk te
kunnen bespoedigen. Uit de kosten - tien
en drie gulden - blijkt dat de eerste af
gifte duurder is geworden, maar latere
veranderingen goedkoper zijn. Men hoopt,
dat ook voor de aanvrage van kenteken
bewijzen voor bedrijfsauto's dit jaar nog
de nieuwe werkwijze van kracht zal kun
nen worden. De moeilijkheid hierbij is, dat
deze wagens vaak niet compleet worden
ingevoerd.
Janet Sassoon als Ka&stthétfa' in „Das
Tor" van Tatjana Gsovsky met het
corps de ballet als „het paard
van Troje".
Uit het Voorlopig Verslag der Eerste
Kamer over de PTT-begroting blijkt dat
vele leden ernstig verontrust zijn over het
geraamde tekort over 1957 van f 36.484.000.
Zij begrepen, dat onder deze omstandig
heden aanpassing van de tarieven niet zal
kunnen uitblijven. Voor bepaalde gebrui
kers van de diensten der PTT zal een be
scheiden tariefsverhoging weinig bezwaar
medebrengen. Voor andere gebruikers
daarentegen kunnen zulke verhogingen bij
zonder verstrekkende gevolgen hebben.
Deze leden dachten hierbij speciaal aan de
kranten en de tijdschriften. Zij vroegen
voorts, of de minister van Verkeer en Wa
terstaat zich ervan heeft vergewist, dat
zijn ambtgenoot van Economische Zaken
geen bezwaar zal maken tegen tariefsver
hogingen bij de PTT.
Enige leden stelden de vraag of de mi
nister het zeer arbeidsintensieve onder
deel der PTT, de Postcheque- en Giro
dienst, niet een verouderd apparaat acht.
Is een totale reorganisatie van die dienst
niet dringend gewenst, waarbij behoort
voorop te staan een sterke inkrimping van
het personeel?, zo vroegen zij. Andere leden
verklaarden, dat er in de laatste tijd ge
ruchten gaan over. de volkomen nieuwe
figuur van een recht, dat per giro-over
schrijving zou zijn verschuldigd. Mocht
worden overgegaan tot het invoeren van
een dergelijke maatregel dan zouden vol
gens deze leden de abonnees van de Post
cheque- en Girodienst op hun beurt hun
goed recht kunnen bepleiten op vergoe
ding van rente voor het geld, dat zij op
hun rekening hebben staan.
Vele leden achtte het aanvaardbaar, dat
maatregelen worden genomen ter beper
king van het verlies van de draadomroep,
mits daarbij voorop sta, dat hier sprake
is van een sociale dienst. De gedachte van
liquidatie wezen zij met kracht van de
hand. Zij achtten een geringe verhoging
van het abonnementsgeld aanvaardbaar.
Het was de gewoonte, dat Lodo 's morgens het eerst opstond en dan het ontbijt
klaar maakte. Eens was hij daarmee klaar en hij wachtte op doctor Marciolo; maar
die verscheen niet.
„De doctor heeft zich zeker verslapen", dacht Lodo. „Ik zal hem maar even gaan
wekken".
Hij klopte op de deur en keek naar binnen.
„Het is al half acht, doctor!", zei hij.
Maar doctor Marciolo sliep niet. Hij was ziek49-50
In Den Haag is in de leeftijd van 51 jaar
overleden mr. dr. S. Wierda, voorzitter van
de Raad van Beroep voor de Sociale Ver
zekeringen, van het ambtenarengerecht en
van het militair ambtenarengerecht.
De heer Wierda promoveerde in 1936 aan
de universiteit te Leiden tot doctor in de
rechtswetenschappen op een proefschrift ge
titeld: „De verhouding van ambtenaar en
arbeidscontractant in het tegenwoordige
ambtenarenrecht". In 1939 werd hij griffier
bij de Raad van Beroep voor de Sociale Ver
zekeringen. -In 1946 volgde hij wijlen mr. H.
van Haeringen als voorzitter van deze raad
op. Hij maakte voorts deel uit van de be
sturen van talrijke vreenigingen op het ge
bied van het christelijk onderwijs.
De Christelijke Middenstandsbond, de
Koninklijke Nederlandse Middenstands
bond en de Nederlandse Katholieke Mid
denstandsbond, samenwerkend in de com
missie van overleg van de middenstands-
vakcentralen, hebben in een brief aan de
minister-president hun instemming betuigd
met hetgeen de vier werkgeversverbonden
op 23 januari 1.1. aan hem hebben geschre
ven. Zij delen mede, dat hun organisaties
ook van oordeel zijn, dat bij een beslissing
omtrent een eventuele belastingverhoging
ten behoeve van de landbouwsector niet
uit het oog mag worden verloren, dat het
bedrijfsleven in korte tijd met een drietal
lastenverzwaringen is geconfronteerd, na
melijk een beperking van de investerings
aftrek en het niet of niet zonder meer mo-
on JI99I1 ,901', JJiJf> -j
In Den Haag is op ruim 71-jarige leeftijd
overleden de heer M. de Bloeme, die tot
1 januari 1956 voorzitter is geweest van de
Algemene Rekenkamer.
Na een militaire opleiding studeerde de
heer De Bloeme aan de Economische Hoge
school te Rotterdam. Na zijn doctoraal
examen was hij achtereenvolgens werk
zaam bij het ministerie van Financiën, bij
de Rijksaccountantsdienst en bij het mi
nisterie van Landbouw. In 1933 werd hij
directeur van de accountantsdienst van dit
ministerie en in 1934 van eenzelfde dienst
van het ministerie van Economische Zaken.
Op 1 juli 1946 werd de heer De Bloeme
lid en op 16 mei 1953 voorzitter van de
Algemene Rekenkamer.
In 1932 was de heer De Bloeme reserve
majoor der artillerie geworden en in 1936
reserve luitenant-kolonel. In mei 1940 werd
hij aangewezen als artillerie-commandant
van de positie Hoek van Holland. In 1946
kreeg hij op verzoek wederom eervol ont
slag uit de militaire dienst. In 1949 werd
hij benoemd tot reserve-kolonel titulair
der artillerie en daarna tot reserve-gene-
raal-majoor titulair. Hij was ridder in de
Orde van de Nederlandse Leeuw en drager
van het Oorlogsherinneringskruis mei 1940.
De teraardebestelling zal maandagmid
dag geschieden op de begraafplaats aan de
Kerkhoflaan te 's Gravenhage.
gen doorberekenen van loonsverhogingen
en andere kostenstijgingen in de binnen
landse prijzen en tenslotte de verzwaring
van de directe belastingen, die als eventua
liteit in het S.E.R.-advies wordt genoemd.
Voor het midden- en kleinbedrijf moeten
daarbij als bijzondere lastenverzwaringen
nog worden vermeld de komende verho
ging en de premie voor de algemene ouder-
domsverzekering, waarvan volgens het be
stedingsadvies slechts een deel door de
zelfstandige mag worden doorberekend.
Voorts wordt in de brief opgemerkt, dat
door de eigen structuur van het midden
standsbedrijfsleven ook reeds in 1956 ten
gevolge van de stabilisatiepolitiek aan
merkelijke offers werden gevraagd. Daar
komt nog bij dat in vele branches van het
midden- en kleinbedrijf de wijzigingen in
de koopgewoonten en het bestedingspa
troon, de toepassing van nieuwe ma
terialen en de oplopende prijzen, aanmer
kelijke inyesteringeaionvermijdelijk ma-1
ft.Ob-,mm i?rti xaidooj
Een cumulatie van fiscale of verdere
loonlasten bij de reeds bestaande moeilijk
heden zou het voor de middenstandsorgani
saties bijzonder moeilijk maken de steun
van hun leden te blijven behouden voor
het realiseren van de doeleinden van het
stabilisatiebeleid, zo wordt in de brief ge
zegd.
De minister van Defensie, ir. Staf, wenst
niet dat de militairen van de Koninklijke
Landmacht per dag tien gram vlees minder
zullen krijgen. Deze geringe vermindering
was voorgesteld in het kader van de be
stedingsbeperkingen, hetgeen per jaar een
bezuiniging van ruim 2 1/2 miljoen gulden
betekent.
De militair krijgt per dag 165 gram
vlees. Een vermindering van tien gram
zou het aantal calorieën doen verminderen.
Hoewel men heeft voorgesteld op andere
wijze de hoeveelheid calorieën gelijk te
houden, voelt de minister niets voor een
vermindering van het vleesrantsoen. De
verzorging van de militairen mag onder
geen enkel beding lijden onder maatrege
len, die een beperking van de bestedingen
inhouden, aldus minister Staf.
C Zij zou hem in sobere bewoordingen vertellen, dat.
Hij keek naar Elsie. Haar blik was onafgebroken op
het toestel gevestigd.
„Kom," zei hij, „neem een paar tabletten en ga rusten.
Probeer te slapen en ergens aan te denken. Ik zal je
wekken als
Doch een blik in haar starre ogen deed hem zwijgen.
Hij kende haar. Zij zou geen stap van deze plaats wijken.
Zij zou wachten, roerloos wachten, tot het vonnis viel.
De minuten werden uren, en het toestel zweeg. Niets
in huis verbrak de suizende stilte, doch buiten raasden
bij tussenpozen de gierende auto's voorbij.
George Richardson keek rond in de kamer, waarvan
hij het beeld voortdurend in zijn gedachten had gehad,
toen hij op reis was. Hij trachtte de beangstigende leegte
te vergeten, die thans dit vertrouwde vertrek beheerste
en die het vreemd en vijandig deed schijnen. Het beeld
van Susan, de vrolijke, levendige Susan zoals hij aan
haar gedacht had daarginds in de vreemde hotels, in de
onbekende straten, bij zijn inkopen in Parijs en Amster
dam, tijdens de prettige uren van verstrooiing tussen de
zakelijke besprekingen door dat beeld was volkomen
uit zijn geheugen verdwenen. Het verbijsterde hem als
een telkens terugkerende golf van brandende vrees steeg
het besef in hem op, dat hij haar misschien nooit meer
zien zou en dat hij dan de herinnering aan haar zijn
ganse leven zou moeten meedragen in het beeld van een
bebloed, gebroken lichaampje, met het grijnzende gezicht
van een moderne auto vol blinkend nikkel en chroom
boven haar als een verscheurend dier, dat met zijn klauw
dit broze leventje had neergeslagen.
Buiten klonk het geluid van een remmende auto.
George en Elsie voelden tegelijkertijd de vlammende
pijn, die weken daarna nog telkens in hun binnenste zou
opflitsen bij het geluid van autoremmen. De wagen daar
buiten stopte vlak voor hun deur. Zij hoorden een portier
dichtklappen en enkele seconden later ging de huisbel
over. Een ogenblik zaten ze roerloos elkander aan te
kijken. Toen stond George op en liep naar de hal.
Hij opende de deur en zag een kleine, donkere man
van middelbare leeftijd voor zich staan. Het scherpe, ge-
bruine gezicht had iets exotisch. De man droeg een
helbruine tweedjas met een donkerbruine bontkraag,
waarin zijn hoofd weggedoken was en waarboven een
warrige haardos uitstak. De man maakte een nerveuze
indruk en zwaaide in verwarring met de knalgele hand
schoenen, die hij in zijn linkerhand hield. Zijn rechter
omklemde de gevouwen bol van een dure, omvangrijke
bruine hoed.
„Meneer Richardson?" vroeg hij met een nasale stem.
George knikte. „Waar kan ik u mee van dienst zijn,
meneer eh.
„Mijn naam is Galotti, Francesco Galotti," antwoordde
de bezoeker, op de tenen wippend. „Ik ben zo vrij ik
zou u willen vragen Hij hield op, toen hij de uit
drukking op het gezicht van George zag veranderen.
George Richardson was geladen met verdriet en angst.
Hij zag geen uitweg uit zijn nameloze ellende. Hier stond
de man, wiens auto een einde had gemaakt aan zijn
geluk. Francesco Galotti een opzichtig geklede, van
geld bulkende autobandiet, die de smakeloze brutaliteit
had Elsie en hem te komen storen terwijl zij in bange
afwachting waren van enig nieuws uit het ziekenhuis
nieuws dat wellicht zou beslissen over hun verder leven.
George opende de deur verder en deed een stap opzij;
hij sprak geen woord, doch Galotti gehoorzaamde aan
zijn dwingende blik. Hij trad binnen en bleef geagiteerd
dralen in de hal, terwijl George zorgvuldig en langzaam
de deur sloot.
„Meneer Galotti," zei George Richardson met koude
stem. „U hebt ons dochtertje aangereden. U hebt met uw
prachtige auto ons enig dochtertje vermoord. En nu.
De dreigende toon van George en zijn grimmige blik
hadden Francesco Galotti moeten waarschuwen. Hij had
moeten begrijpen dat hij op dit moment niets beters kon
doen dan zo snel mogelijk verdwijnen. Hij had niet moe
ten komenDoch merkwaardig genoeg scheen hij zich
in het geheel niet bewust te zijn van het gevaar, dat hem
boven het hoofd hing: de kans te worden neergeslagen
door een wanhopig man, die zijn opgekropte gevoelens
niet langer meester kon blijven en hem als slachtoffer
van een ontzettende spanningsontlading zou kiezen.
Francesco Galotti trok de zware, donkere wenkbrau
wen op en hief beide handen omhoog. Niet in afweer,
doch in ontsteltenis over een plotseling denkbeeld. „Ver
moord?" hijgde hij, terwijl zijn wangen vaalbleek wer
den. „Dus ze is.dood?!" Hij smeet zijn hoed en hand
schoenen tegen de grond en sloeg zijn ogen naar het
plafond. „O hemel, alstublieft! Maak dat het niet waar
is!" smeekte hij hees. „Laat mij, Francesco Galotti, dit
niet beleven! Laat een goed zoon van zijn ouders en een
rechtschapen zakenman niet de oorzaak zijn van deze
gruwel! Laat Francesco Galotti sterven, als iemand zou
moeten sterven!" Het klonk potsierlijk theatraal, doch
niemand zou er om hebben kunnen glimlachen. De
donkere, kleine man van Venezolaanse afkomst, in wiens
aderen het bloed van Spanjaarden en Indianen gemengd
was, werd een wanhopig kind dat met Zuidelijke warmte
en beweeglijkheid uiting gaf aan zijn gevoelens.
George Richardson stond aan de grond genageld. Zijn
handen, tot vuisten gebald om de moordenaar van zijn
kind te lijf te gaan, bleven roerloos langs zijn lichaam
hangen. Met starre verbazing keek hij naar de bezoeker,
wiens gezicht de grootste wanhoop uitdrukte. Hij zag
hoe de dikke, gekrulde lippen van Galotti bewogen in
een geluidloze jammerklacht en hoe zijn handen gevou
wen omhooggeheven werden. Zijn wilde woede zakte
snel weg. Het doffe verdriet kwam weer in de plaats
van zijn verlangen om deze man te wurgen, te slaan, te
vernietigen.
„Ik weet niet of zij dood is," zei George moeilijk. „Wij
wachten op bericht. Zij wordt geopereerd."
Francesco Galotti staarde hem ongelovig aan. „Dus er
is nog hoop?" riep hij uit. „Meneer Richardson, u weet
niet hoe ellendig ik me gevoeld heb. Ik kon het nieft
langer uithouden ik moest het weten!" Hij nam de
ijskoude hand van George en klemde die in een pijnlijke
greep. „Het doet er niet toe wat u van mij denkt of wat
u met me wilt doen. Sla me neer, vermorzel me, wurg
me. Als dat u helpen kan, doe het, meneer Richardson!
Maar bidt met mij dat zij blijft leven!"
George maakte zijn hand los en deed een stap de gang
in. „Kom binnen," zei hij kort. „Dan kunt u met ons
wachten op het bericht. Ik kan u niets aanbieden. Mijn
vrouw.
„Ik kan hier wachten," antwoordde Francesco Galotti
onderdanig. „Ik zal in de gang wachten en u beiden niet
storen. Ik
Doch George nam hem bij de arm en leidde hem
binnen. Elsie stond op en keek verschrikt naar George,
doch de uitdrukking op diens gezicht stelde haar gerust.
Hier was zij doodsbang voor geweest de ontmoeting
tussen George en Galotti.
(Wordt vervolgd).
Afscheid. In een speciale zittin-g heeft
de Amsterdamse rechtbank afscheid genomen
van haar griffier, mr. J. L. Veltrup, die de
pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt.
De rechtbank bood hem een reis naar Rome
aan. De Koningin benoemde mr. Veltrup
tot officier in de Orde van Oranje Nassau.
Speelclub. De directie van de voor
malige Benelux-speelclub, die destijds was
gevestigd op het betwiste gebied te Baarle
en enige maanden geleden bij ee" groot
scheepse actie der justitie werd opgeheven,
heeft nu op een stukje Belgisch grondgebied
een nieuwe speelgelegenheid geopend. De
speelclub is ondergebracht in enige in aller
ijl opgetrokken houten barakken op grond,
die eigendom is van de burgemeester van
Baarle-Hertog en diens broer. De exploitan
ten van de nieuwe club, die „Plaze" heet,
hebben de verschuldigde belasting van
240.000 Belgische franks reeds voldaan.
Burgemeester. Tot burgemeester van
Schiermonnikoog is met ingang van 10
februari benoemd de heer O. G. de Boer,
gemeente-ontvanger en eerste ambtenaar ter
secretarie van Schiermonnikoog. De heer De
Boer is 35 jaar en niet bij een politieke par
tij aangesloten.
Repatriërenden. Dinsdag zal het m.s.
„Johan van Oldenbamevelt" van de stoom
vaartmaatschappij „Nederland" met 950
repatriërenden uit Indonesië in Amsterdam
arriveren.
Zondagavond heeft tussen kwart voor
acht en half negen boven Zuid-Limburg
een hevig onweer gewoed, dat gepaard ging
met wolkbreuken en hagelbuien. In Maas
tricht vielen hagelstenen zo groot als knik
kers. Op het vliegveld Beek constateerde
men tijdens deze buien windstoten met
snelheden van 80 km per uur.
In Hapert, in Noord-Brabant, sloeg de
bliksem in in de grote boerderij van land
bouwer J. Castelijns aan de provinciale
weg. In een oogwenk sloegen de vlammen
uit de grote hooischuur. De plaatselijke
brandweer werd gehandicapt door zware
hagelbuien en felle windvlagen. Terwijl
men in allerijl het vee in veiligheid bracht,
beschermde de brandweer door een gor-
wijn van water de stallen. Het aange
bouwde woonhuis kon zelfs zonder water
schade worden behouden. Al het vee werd
gered. De stallen liepen aanzienlijke schade
op. De voorraad hooi en stro ging geheel
verloren. De boerderij was verzekerd
De gemeenteraad van Tilburg heeft met
23 tegen 8 stemmen tot wethouder van Fi
nanciën en Bedrijven gekozen ir. J. F. L.
Krugers, lid van de Katholieke Werkge
meenschap in de Partij van de Arbeid. Hij
werd in 1945 voor de Partij van de Arbeid
in de gemeenteraad gekozen. Van 1954
heeft hij tevens zitting in de Provinciale
Staten van Noord-Brabant. Hem is reeds
non-activiteit verleend als hoofdingenieur
directeur van de cultuurtechnische dienst.
ADVERTENTIE
HAARLEM
ELECTRISCHE INSTALLATIES
LUIDSPREKENDE
TELEFOON-INSTALLATIES
MAANDAG 28 JANUARI
Minerva: „Als de dauw hangt, komt er
regen", 18 jaar, 8.15 uur. Rembrandt: „Tra
peze", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Luxor: „Tra
peze", alle leeft., 7 en 9.15 u. C' iema Palace:
„Morgen zal ik huilen", 18 jaar, 6.45 en 9.15
uur. Frans Hals: „Als Parijs ontwaakt", 18 j.,
8 uur. Lido: „De onbekende soldaat", 18 j.,
7 en 9.15 uur. Studio: „The deep blue sea",
18 j„ 7 en 9.15 uur. Roxy: „Wereld zonder
einde", 14 jaar, 7 en 9.15 u. Zang en Vriend
schap: Genezingsdienst van de Grotere We
reld, 8 uur. Begijnhofkapel: Ds. J. Kroon
spreekt over: „Als ik dood ga, dan roep ik
God", voor Interkerkelijk Evangelisatie
comité, 8 uur. Frans Halsmuseum: Prof. dr.
H. Oldewelt spreekt over: „Instinct en ge
woonte in het leven van de mens" voor
Volksuniversiteit, 8 uur.
DINSDAG 29 JANUARI
Minerva: „Goud van Napels", 18 jaar, 8.15
uur. Rembrandt: „Trapeze", alle leeft., 2, 4.15,
7 en 9.15 uur. Luxor: „Trapeze", alle leeft.,
2, 7 en 9.15 uur. Cinema Palace: „Morgen zal
ik huilen", 18 jaar, 1.45, 4.15, 6.45 en 9.15 uur.
Frans Ha's: „Als Pa-rijs ontwaakt", 18 jaar,
2.30 en 8 uur. Lido: „De onbekende soldaat",
18 j., 2, 4.15, 7 en 9.15 u. Studio: „Three coins
in de fountain", a.l„ 2:15, 7 en 9.15 u. Roxy:
„Wereld zonder einde", 14 j., 2.30, 7 en 9.15 u.
Concertgebouw: Zesde concert, serie D,
N.Ph.O. o.l.y. Oban Dounan, solist Gerard
Souzay, bariton 8.15 uur. Concertgebouw:
P. Chr. van Westering bespeekt concerten
voor Volksuniversiteit, 7.30 uur.
