Miljoenen tonnen erts op
Nieuw Guinea ontdekt
DROSTE
MEUBEO
Toekomst
WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
Regering blijft vasthouden aan
Nederlandse souvereiniteit
DONDERDAG 14 FEBRUARI 1957
Sunarjo naar Amerika,
Australië en Nederland
V an-huis-tot-huis-vervoer
tussen Amerika en Europa
Brits-Jordaans verdrag
loopt 1 maart af
Ministerraad van de WEU
op 26 dezer in Londen
Klaarovers verdienen wel twee koppen
verpleegstercacao
Op de
CQraatótoel
Vijf doodvonnissen geveld
in Boedapest
woningtextiel
een
ongekend
grote
sortering
Voedselschaarste in China
o
In het parlement van de Europese Ge
meenschap voor Kolen en Staal, dat thans
in Straatsburg bijeen is, heeft zich gisteren
een ongewoon voorval afgespeeld: de
Nederlandse afgevaardigden hebben, bij
monde van de oudste hunner, mr. G. Vixse-
boxse, een gemeenschappelijke verklaring
afgelegd, waarin zij hun bezorgdheid heb
ben uitgesproken omtrent de offers, die van
Nederland zullen worden gevraagd voor de
verwezenlijking van de tegenwoordige
Europese integratie-plannen. Zij vreesden,
dat die offers de draagkracht van 's lands
economie te boven zullen gaan.
Het is, menen wij, nooit eerder voorge
komen dat alle afgevaardigden van een
zelfde nationaliteit in een Europees parle
ment een gemeenschappelijke verklaring
hebben afgelegd. Dat is in het algemeen
ook niet gewenst, want de Europese ge
dachte wordt beter gediend door samen
werking van de parlementariërs in poli
tieke fracties (die in de parlementen van
de Raad van Europa, de K.S.G. en de West-
Europese Unie dan ook bestaan en behoor
lijk functioneren) dan door hun optreden
in nationaal verband. De praktijk heeft
reeds geleerd, dat bij voorbeeld een Franse
socialist het bij het Europees-parlemen
taire werk vaak beter kan vinden met een
Duitse of Italiaanse socialist dan met een
lid van een der andere pastijen uit zijn
eigen land; en hetzelfde geldt voor de groep
der Christen-Democraten, waartoe de
meeste afgevaardigden van Katholieke of
Protestantse levensbeschouwing behoren.
Dit alles is, zoals het in het parlement van
een verenigd Europa behoort te zijn. Ook
de Nederlanders hebben zich tot dusver
aan deze regel stipt gehouden.
Des te duidelijker is het, dat onze land
genoten het gisteren wel dringend nodig
hebben geacht, deze gewoonte te verbreken
en, al was het dan maar gedurende enige
minuten, als „nationaal blok" op te treden.
Daardoor zijn de Nederlandse bezwaren -
natuurlijk niet tegen een Gemeenschappe
lijke Markt en een Gemeenschap voor
Kernenergie, maar wel tegen de vorm,
welke die projecten in de thans bijna vol
tooide ontwerpverdragen hebben gekregen
wel bijzonder scherp belicht. En even
scherp Is daardoor het feit belicht, dat
deze bezwaren niet in één enkele volks
groep of politieke partij, maar in alle ge
ledingen van onze volksvertegenwoordi
ging worden gevoeld.
Om dit te bereiken was de uitzondering
van gisteren op de Europees-parlementaire
regel stellig op haar plaats.
- ••^86me!3 iy&fi yrijhtpim
In de loop van 1956 werd op het eiland Waigeo en op enige daaromheen
gelegen kleinere eilanden in het gebied van Nederlands Nieuw Guinea een
onderzoek ingesteld naar het voorkomen van nikkel- en kobaltertsen. Het rapport
over dit onderzoek zal binnenkort gereedkomen en zal eveneens aan de Kamer
worden overgelegd. Als voorlopige conclusie uit dit onderzoek wordt thans reeds
medegedeeld, dat op bedoelde eilanden nikkel- en kobalthoudende lagen zijn
aangetoond tot naar schatting 75,5 miljoen ton.
Voor de opsporing en winning van deze in het cycloop-gebied en op
het eiland Waigeo aangetoonde nikkel- en kobaltertsen is van verscheidene
zijden, zowel in Nederland als in het buitenland, belangstelling getoond. Ter
stimulering van deze belangstelling zijn aan alle geïnteresseerden uitvoerige
gegevens verstrekt over de resultaten van de onderzoekingen in deze gebieden
en werden belangstellenden in kennis gesteld van een aantal principiële voor
waarden, welke het gouvernement van Nederlands Nieuw-Guinea meent te
moeten stellen in een met particuliere ondernemers te sluiten overeenkomst
tot opsporing en ontginning van de ertsen.
Het nieuwe hoofd van ons steeds van
naam wisselende regeringsdepartement, dat
laatstelijk Overzeese Rijksdelen heette en
voortaan Zaken Overzee zal worden ge
noemd, krijgt blijkbaar een taak die wel
enigszins een allegaartje zal worden. Im
mers, enerzijds zal de nieuwe minister zich
moeten bezighouden met een juiste uitleg
ging en toepassing van het Statuut van
het Koninkrijk, en zulks dan in verband
met de relaties binnen dit Koninkrijk tus
sen Nederland, Suriname en de Nederland
se Antillen. Daarnaast en naast nog enige
andere werkzaamheden op het gebied van
koninkrijkszaken, zal hij zich ook moeten
bezighouden met Nieuw Guinea. Weliswaar
niet met de internationale aspecten van het
„vraagstuk" Nieuw Guinea, doch wel met
bestuurskwesties en de ontwikkeling van
het gebiedsdeel.
Deze taak-toebedeling zou het resultaat
zijn van een zakelijke beslissing, door het
kabinet genomen op grond van een nota
van minister Staf. Toen men het er in het
kabinet eenmaal over eens was, dat er wel
behoefte bestond aan een departement van
deze aard, is men gaan zoeken naar een
geschikte minister ervoor en daarbij is de
keus op mr. G. P. Helders gevallen.
Die keus wekt misschien enige verbazing.
Want tot nu toe is er in de loopbaan van
mr. Helders eigenlijk weinig geweest, dat
hem zou stempelen tot de aangewezen
figuur voor de functie in kwestie. Zeker,
hij is lang overzee geweest en heeft vele
jaren gewerkt in het voormalige Neder
lands Indië, maar het departement van
Zaken Overzee heeft nu juist verder niets
met Indonesië te maken, behalve met het
enige restant van het vroegere Nederlands
Indië, Nieuw-Guinea, dat destijds wel héél
ver weg tussen de „Buitenbezittingen" lag.
De speciale deskundigheid van mr. Hel
ders ligt blijkbaar vooral op financieel en
fiscaal gebied. Die deskundigheid zal hem
ongetwijfeld goed te pas komen als hij
zich straks zal moeten bezighouden met de
financieel-economische betrekkingen tus
sen Nederland enerzijds en Suriname en de
Nederlandse Antillen anderzijds. Het zal
dan ook wel daarom zijn dat de minister
raad, na een persoonlijk onderzoek van
mr. Helders' capaciteiten door een der
leden van het kabinet, tot de conclusie is
gekomen dat men vertrouwen in hem kan
hebben als beheerder van het departement
met de nieuwe, vage naam Zaken Overzee.
Men moet in de benoeming van mr. Hel
ders dus blijkbaar een „krediet-benoeming"
zien en, in afwachting van zijn daden en
beleid, zal men er dus goed aan doen, hem
het krediet te geven dat hij als minister
van Zaken Overzee een goede bewindsman
zal blijken ie zijn.
De regering blijft zich op het standpunt
stellen, dat de souvereiniteit over Neder
lands Nieuw-Guinea de jure en de facto
berust bij het Koninkrijk der Nederlanden.
Dit wordt medegedeeld in de Memorie van
Antwoord aan de Tweede Kamer terzake
van de begroting 1956 voor Nieuw-Guinea.
Nederland heeft als lid der UNO erkend,
dat de belangen van de inwoners van
Nieuw-Guinea alles-overheersend zijn.
Daarmee aanvaardde het de verplichting,
naar beste krachten de welvaart van de
inwoners van dit gebied te bevorderen,
zelfbestuur te ontwikkelen, de politieke
aspiraties van de bevolking behoorlijk in
aanmerking te nemen en haar bij te staan
in de geleidelijke ontwikkeling van haar
politieke instellingen.
Zelfbestuur bljjft moeilijk punt
Met de mening van vele Kamerleden,
dat dient te worden gestreefd naar de
snelle ontwikkeling van een politiek be
wustzijn der bevolking, opdat deze inder
daad binnen afzienbare tijd over haar
eigen toekomst zal kunnen beslissen, is de
regering het in hoofdzaak eens.
Men zal daarbij echter onvermijdelijk
rekening moeten houden met het voorals
nog beperkte potentieel en het aanpas
singsvermogen van de bevolking. In het
algemeen heeft de bevolking nog weinig
begrip voor haar taak in deze en moet zij
met veel tact en geduld daartoe worden
opgevoed. Zou men dit proces willen for
ceren, dan zouden mislukkingen het ge
volg zijn, hetgeen in werkelijkheid een
stap terug zou betekenen.
Alles zal worden gedaan om dit ont
wikkelingsproces te versnellen. Een gefor
ceerde ontwikkeling zou echter leiden tot
een onverantwoorde politiek.
Binnenlands bestuur
Met de gouverneur is overeengekomen,
dat zo spoedig mogelijk een schema zal
worden opgesteld, waarin de gedachte uit
breiding van de bestuurszorg binnen en
buiten het reeds onder controle staande
gebied voor een aantal jaren zal worden
vastgejegd.
KÜ 'W p i«j ja
Inheemse rechtspraak
De regering beschikt nog niet over de
volledige tekst van de herziene regeling
betreffende de inheemse rechtspraak.
Het ontwerp gaat er van uit dat de
rechtspraak over inheemsen in handen
wordt gelegd van bestuursambtenaren.
Zolang men nog niet beschikt over de
definitieve tekst, kan de regering zich ter
zake ook nog geen eindoordeel vormen.
BB-salarissen
Ook naar de mening van de regering is
het gouvernement van Nieuw-Guinea voor
zijn personeelsaanvulling althans voor
de meer leidende functies nog in over
wegende mate op de Nederlandse arbeids
markt aangewezen.
Principieel moet daarbij gesteld worden,
dat de salarissen in Nieuw-Guinea afge
steld moeten zijn op de waarde van de
arbeid daar te lande, moeten passen in de
daar geldende verhoudingen en moeten
worden bepaald rekening houdende met
de daar bestaande kosten van levens
onderhoud.
De vraag of een voldoende duidelijk in
zicht bestaat in de verhouding tussen de
kosten van levensonderhoud in Nederland
en die in Nederlands Nieuw-Guinea en of
met de vaststelling van salarissen op
Nieuw-Guinea met die verhouding vol
doende wordt gerekend, dient voorshands
ontkennend te worden beantwoord.
Onderwijs
Na alle uitbreiding en verbetering van
het onderwijs in de laatste jaren is het de
minister niet duidelijk op grond waarvan
vele leden van mening zijn, dat het gou
vernement de ontwikkelingsmogelijkheden
voor de Papoea's en met name de platte
lands-Papoea's, te veel zou afremmen.
Voorstellen van de confessionele groepe
ringen in Nieuw-Guinea tot oprichting
van een middelbare school te Hollandia
kunnen vermoedelijk pas worden tegemoet
gezien, nadat de commissie haar rapport
zal hebben uitgebracht.
ADVERTENTIE
ZONDER SCHADELIJKE LAXEERMIDDELEN
- en u zult 's morgens
kiplekker uit bed springen
Elke dag- moet uw lever een liter gal in uw
Ingewanden doen stromen, anders verteert uw
voedsel niet. Het bederft. U voelt u opgeblazen
u raakt verstopt. Uw lichaam wordt vergiftigd,
u bent humeurig, voelt u naar en loom.
De meeste laxeermiddelen zijn slechts lap
middelen. Neem CARTERS LEVERPILLETJES-
onschadelük, plantaardig en zacht - om de liter
gal op te wekken, die uw lichaam dagelijks nodig
heeft. U zult zich weer een ander mens voelen.
Vraag Carters Leverpilletjes. 1.20 per flacon.
DJAKARTA (Reuter) Sunarjo, die is
opgetreden als officier van justitie in het
proces tegen wijlen Jungschlager en tegen
Schmidt, is woensdag uit Indonesië ver
trokken voor een reis naar de Verenigde
Staten, Nederland en Australië.
Hij zal de Indonesische ambassades in
die landen bijstaan bij het beantwoorden
van de Nederlandse klachten, dat de pro
cessen niet eerlijk waren.
In de haven van Vlissingen is gis
teren een vrachtboot aangekomen, die
een nieuwe periode in het transport
wezen tussen Amerika en Europa belooft
in te luiden. Dit schip behoort tot een
vloot, die uit twaalf eenheden bestaat van
het type TMT-trailer Ferry, elk met een
laadvermogen van 97 personenauto's, 500
ton vracht, een twaalftal passagiers en
92 trailers, die in Amerika worden ge
laden en door tractors naar de plaats
van bestemming gebracht. Met dit sys
teem wordt van huis-tot-huis transport,
tussen de twee werelddelen ingevoerd.
Niet alleen dat deze methode de verzender
van de verpakking ontlast, ook op het ar
beidsloon en de vervoerskosten kan aan
zienlijk worden bespaard, omdat er tien
tot twaalf schakels in het transportproces
worden uitgespaard. Ook de risico's aan
breken en diefstal kunnen verminderd
worden.
Deze methode van verzending heeft tus
sen Amerika en verschillende andere lan
den, als Porto Rico'en kleinere eilanden in
de Stille Zuidzee, haar nut bewezen.
AMMAN (Reuter) Het Brits-Jor
daanse verdrag zal, indien mogelijk, op 1
maart 1957 worden beëindigd en in elk ge
val niet later dan 1 april van dit jaar. De
Britse troepen, die in overeenstemming
met het verdrag van 1948 in Jordanië ge
legerd zijn, zullen het land binnen zes
maanden na de datum waarop het verdrag
eindigt ontruimd hebben.
Dit is Woensdag te Amman meegedeeld
in een gemeenschappelijk communiqué,
dat is uitgegeven door d© Britse en de Jor
daanse delegatie, die qyer de beëindiging
van het verdrag hebben onderhandeld.
Engeland gaf Jordanië op grond van het
verdrag een jaarlijkse subsidie van onge
veer 120 miljoen gulden om het Arabische
koninkrijk in staat te stellen zijn verdrags
verplichtingen na te komen. Het verdrag
geeft Enigeliand leger- en luchtmachtbases'
in Jordanië.
Onlangs besloten Egypte, Syrië en Sa°e-
di-Arafoië aan Jordanië jaarlijks een onge
veer gelijk bedrag als Engeland gaf te be
talen zodra het Brits-Jordaanse verdrag
niet meer van kracht zou zijn.
In Britse officiële kringen te Londen
werd woensdag verklaard, dat de Jordaan
se autoriteiten in de afgelopen herfst Brit
se militaire voorraden en uitrusting ter
waarde van ongeveer 35 miljoen gulden
uit de wapenopslagplaats te Zerqa, een
Britse basis, hadden verwijderd. Dit was'
gebeurd nad'at de Britten in Zerqa zich na
de Brits-Franse landingen in Egypte op
een andere basis te Mafraq hadden terug
getrokken.
De Jordaanse regering heeft thans bij de
onderhandelingen over de beëindiging van.
het Brits-Jordaanse verdrag beloofd, dat
zij de Britten volledig schadeloos zal stel
len. Zij had het materiaal laten verwijde
ren, omdat Jordanië zijn verdediging wilde
versterken „met het oog op het gevaar van
een Israëlische aanval".
LONDEN, (AFP) De bijeenkomst van
de ministers van Buitenlandse Zaken van
de landen van de Westeuropese Unie is
definitief vastgesteld op 26 februari te
Londen. Op de conferentie zal onder meer
worden gesproken over de plannen tot in
krimping van het aantal Britse militairen
op het vaste land van Europa en over
reorganisatie van de W.E.U. Zekere leden
hebben verzocht ook de ministers van De
fensie van de aangesloten landen aan de
conferentie te doen deelnemen, i
ADVERTENTIE
Verkwikkend-warme Droste cacaoEn lékkerZélf
gemaakt in 1 minuut. Uit 't pak of de bus met-de-
verpleegster (weet u nog wel: uit grootmoeder's kast!).
Karton: 1 kg 5,60 - kg 2,90 - 250 gr 1,50 - 100 gr 0,65
Blik 1 kg 6,85 - kg 3,70 - 250 gr 2,— - 100 gr 1,—
voor kdppenvol gezelligheid
Een „open brief" is een
epistel, dat men schrijft aan
een bepaald iemand of een
bepaalde kring iemanden,
doch dat men stuurt aan een
boel anderen, die met de
hele kwestie niets te maken
hebben. Wanneer men een
„open brief" ter kennis
neming ontvangt, kan men
zich in het geschrevene ver
diepen met de plezierige ge
waarwording, dat alle opge
somde verwijten anderen gel
den en dat men er zich dus
niets van behoeft aan te
trekken.
Dezer dagen verscheen tus
sen mijn post zulk een „open
brief" gericht aan twee colle
ga's in het dierbare journa
listenvak en geschreven door
een zeer sympathieke men
sensoort, namelijk de propa
gandisten voor een federale
wereldregering. Het was een
„open brief" op poten. De
twee collega's, van wie men
de ene iedere zaterdagavond
zó dicht in het kielzog van de
Showboat kan horen optre
den dat het soms lijkt alsof
hij diep bezorgd is voor de
politieke en morele gevolgen
van dit wufte amusements
programma, en van wie de
tweede de volkomen ontoe
passelijke naam van Gans
draagt, kwamen er in dit
opengewerkte epistel niet
best af. Men zou geneigd zijn
aan te nemen dat zij beiden
afkerig zijn gebleken van een
wereldregering.
Misschien is dat ook wel
zo. Wereldregering is ten
slotte zoiets fantastisch en
onverhoopts, dat het een
aparte instelling vereist om
er aan te geloven, laat staan
er propaganda voor te voe
ren. Wereldregering is iets,
waarover de meeste mensen
van onze tijd nog niet hebben
durven nadenken en waarvan
velen dergenen, die er wel
over hebben gepeinsd, haastig
de onbereikbaarheid hebben
vastgesteld. Dat twee journa
listen van overigens erkende
capaciteiten niet bij machte
zijn gebleken het grootse
doch verre ideaal van een
verenigde wereld te aan
vaarden, mag men hun, dunkt
mij, niet verwijten.
En dat doen de wereld
federalisten nu juist wel. Dat
vind ik kortzichtig. Met ver
wijten kan men namelijk
geen enkel idee, hoe waarde
vol en hoe edel ook, propa
geren. Wanneer de wereld
federalisten allen, die niet in
hun ideaal geloven, met ver
wijten zouden willen over
laden, zouden zij een massa
propagandisten tekortkomen.
De twee journalisten, aan
wie de open brief gericht is,
hebben tal van vergrijpen te
gen het ideaal gepleegd. Zij
hebben de draak gestoken
met de Wereldburger num
mer 1, Garry Davis, zij heb
ben „sommige zaken, die
levensvragep betroffen, ge
ringschattend en laatdunkend
behandeld", zij hebben geen
ernstig antwoord gegeven op
de allesbeheersende vraag
van deze tijd, namelijk: „Zul
len wij zijn of zullen wij niet
zijn?"
Dit laatste zou men inder
daad een zwaarwichtige na
latigheid kunnen noemen,
ware het niet dat deze zeer
belangrijke vraag nu een
maal moeilijk te beantwoor
den valt. Derhalve wil ik de
twee collega's, in het midden
latend of zij ook hun roeping
missen door werkeloos te
blijven toezien terwijl an
deren de wereld trachten te
verenigen, op dit punt van de
aanklacht nadrukkelijk ver
dedigen. Want zij kunnen
niet weten, of wij zullen zijn
of niet zullen zijn. Ook de
propagandisten voor een we
reldregering kunnen het niet
weten. Niemand kan het we
ten. Het enige immers, wat
onze arme hersenen kunnen
bevroeden en dan nog niet
heel zeker is, dat wij z ij n.
Maar of wij zullen zijn, moe
ten wij afwachten.
De propagandisten voor
een wereldregering verwach
ten wellicht van iedereen, en
tenminste van iedere volks
voorlichter, dat hij hun stel
ling zal beamen omtrent de
noodzakelijkheid van een
oppergezag over alle volken.
„Eén wereld of géén wereld"
is hun geloofsbelijdenis. Zij
zien in de gevaren der kern
energie en haar toepassingen
alsmede in de ontwikkeling
van het internationale bestel
een afdaling naar een alles
omvattende catastrofe, tenzij
de politieke constellatie van
de volken zich aanpast aan
deze ontwikkeling door de
vorming van een internatio
nale politieke rechtsorde, on
derworpen aan een centraal
gezag dat gesteund wordt
door een centraal machtsap
paraat. Een wereldregering
dus, federaal opgebouwd uit
de functionele delen.
Natuurlijk zou dat een
prachtige oplossing zijn. De
losbandigheid der souvereini-
teiten, die in onderling ver
keer aan geen enkele binden
de wet onderworpen zijn, zou
erdoor worden geëlimineerd
en vervangen door een orde,
welke zou afrekenen met alle
bijverschijnselen dezer los
bandigheid, waarvan de oor
log nummer één is.
Het is een verheugende
constatering, dat er mensen
zijn die aan de mogelijkheid
van zulk een oplossing ge
loven. Misschien zijn zij de
dragers van een spaarzaam
uitgedeelde genade, die de
opdracht hebben de mens
heid een weg te wijzen. En
wanneer men hun argumen
ten aandachtig beschouwt,
valt er weinig tegen in te
brengen. Miljoenen over de
hele wereld verlangen niets
anders dan datgene, wat zij
uit de chaos van vandaag
willen doen groeien.
Doch, gezien de „open
brief", vergeten zij één, zeer
belangrijk, ding: namelijk,
dat zij als idealisten temidden
van een nuchtere en prak
tische samenleving staan.
Temidden van een samen
leving, die als bepalende in
telligentie van doen en laten
slechts een gemiddelde op
brengt en volgens dat gemid
delde haar huishouding voert.
Het gemiddelde regeert de
wereld van vandaag, met be
hulp van gemiddelden: statis
tieken, politieke richtlijnen,
economische gegevens, reli
gieuze overtuigingen, wetten,
zeden en gebruiken het
zijn alle gemiddelden, ver
waterde idealen, afgekoelde
of opgewarmde mengsels, op
de praktijk afgestemde on
volkomenheden, doorsneden
van waarden, bij eengegoten
en omgeroerd tot het voor de
meerderheid aanvaardbare.
De meerderheid zelf is een
gemiddelde: de democratie is
de tot op het aanvaardbare
gemiddelde gereduceerde dic
tatuur van de helft plus één.
Wat wil men dan?
De genade van de vooruit
ziende blik en de kerngezon
de logica raakt in de smelt
kroes en lost zich op in het
taaie mengsel van het gemid
delde. Men kan ook van het
middelmatige spreken: en het
middelmatige is de moorde
naar van ieder Ideaal.
De wereld draait, het leven
gaat verder op de kracht van
het middelmatige. De dwaal
lichten der idealen flikkeren
hier en daar in de duisternis
op, om te tonen dat de idea
listen nog niet zijn uitgestor
ven. Doch wanneer men deze
dwaallichten netjes op een
rij in onze Tweede Kamer
zou zetten, zouden zij geen
raad weten met de middel
matige wereld van vandaag.
De middelmatigen weten er
wel degelijk raad mee. Zij
spelen het spel en zij smeren
de machinerie, zij zijn de
idealisten van het non-idea-
lisme.
Wanneer men hen vraagt:
„Zullen wij zijn of niet zijn?"
halen zij de schouders op en
glimlachen. Hun leven gaat
niet verder dan morgen. En
morgen zullen zij zijn. Wie
aan overmorgen denkt, is een
dwaallicht.
Het zenden van „open brie
ven" aan dezulken is verspil
ling van tijd en energie. Het
richten van verwijten aan de
machinist van de stoomtrein,
omdat hij niet geëlektrifi
ceerd rijdt, is even nutteloos.
Idealisten moeten niet ver
wijten. Zij moeten zich ver
heugen over hun blik in een
verre, nevelachtige toekomst,
die iets schijnt te beloven
van het eeuwig heil, dat de
hoop der mensheid in leven
houdt. Maar zij moeten be
denken, dat ook dit eeuwig
heil geschikt moet zijn voor
een uitgekristalliseerde mid
delmatigheid, die zich geluk
kig moet kunnen voelen: dat
het dus niets anders dan een
volmaakt middelmatige sfeer
kan wezen.
Wat thans het ideaal der
dwaallichten is, zal straks de
praktische, gereglementeerde
samenleving van de door
snee-mens moeten zijn. An
ders is het een dwaas en on
bereikbaar ideaal geweest.
Wij zullen zien. Wij kunnen
niet weten welk lot de mens
heid is beschoren. Wij kun
nen niet weten, of een myste
rieuze weldaad eens de we
reld zal bevolken met een
meerderheid van verlichte
geesten, die de weg naar een
gelukkige wereld zullen kun
nen bepalen door een eenvou
dige stemming van: de helft
plus één.
Zolang dat nog niet het ge
val is, zou de mensheid zich
in een gelukkige wereld voe
len als een landloper in een
smoking. J. L.
Protesten
Sinds de onderwijzers in Den Haag hun
bekende protestvergadering hebben gehou
den, zal het zijn opgevallen, dat ons ge
hele land aan het protesteren is geslagen.
Het is thans wel duidelijk geworden, dat
eigenlijk in Nederland niemand van de
Nederlandse welvaart heeft geprofiteerd.
En de grote vraag, die thans op de bloed-
arme lippen van onze misdeelde bevol
kingsgroepen brandt, is: wie heeft dan
toch wèl weigevaren bij de welvaart? Wie
is er met onze welvaart vandoor gegaan?
De onderwijzers zijn het niet, dat wisten
we reeds. De landbouwers zijn het ook
niet; zij pleiten constant voor een boter
ham met wat méér (echte) boter en een
dikker plakje ham. De ambtenaren mis
schien? Men kent het antwoord... Ook bij
hen geen vette pot.
Het gonst in en rond Den Haag van de
protesten. Na de „meesters" zijn de „agra
riërs" te wapen gelopen om, althans in de
geest, een aanval op de residentie te doen.
Intussen hebben ook de professoren zich
beraden en een comité van bezorgden op
gericht. De enkele nog overgebleven IJsel-
meervissers hebben buitengaats koers ge
zet naar Scheveningen, waar zij met ge
streken zeilen voor het strand liggen te
protesteren. En op de binnenwateren sto
men de binnenvissers luid blazend op naar
het regeringsslootje. De pensionhoudsters
hebben in een drukbezochte vergadering
besloten „dat zij het niet langer nemen".
En de ijscoventers zijn dermate ontevreden
dat zij, naar verwacht mag worden, luid
bellend naar het Haagse Binnenhof zullen
optrekken.
De groot-kapitalisten en de kleine
scharrelaars, de dure aandeelhouders en
de zuinige boekhouders, de directeuren en
de jongste bedienden, de operazangers en
de industriëlen, de grutjesverkopers en
schroef jesaanzetters, de hogere ambtenaren
en voddenboeren, de 'melkhandelaren en
huisjesbezitters: zij allen en nog veel
meer delen niet in de welvaart, hébben
er nooit in gedeeld, protesteren tegen de
onderwaardering en eisen gelijkberechti
ging en betere bestaansmogelijkheid. Zo
nodig zullen zij aan hun eisen kracht bij
zetten en het niet bij protesteren laten.
Slechts één man in het gehele land is er,
die niet protesteert. Dat is de minister zelf;
hij schreeuwt niet mee in het koor der
ontevredenen. Hij is de rust zelve. Want
hij weet niet bij wie hij met zijn protesten
moet aankloppen.
Albert Hoogkamer
WENEN (Reuter/UP). Vijf personen
zijn door een militair gerechtshof in Boe
dapest ter dood veroordeeld op beschuldi
ging van het onwettig bezit van wapens,
aldus meldt radio-Boedapest. Een persoon
werd vrijgesproken. Twee der terdoodver-
oordeelden werden onmiddellijk terechtge
steld, „omdat zij onwaardig werden be
vonden een verzoek tot gratie in te die
nen". Het standgerecht te Boedapest heeft
een vijftienjarig meisje veroordeeld tot
een jaar gevangenisstraf wegens mede
plichtigheid aan de „moord" op een man,
die inlichtingen had gegeven aan de Rus
sen. Radio-Boedapest meldde voorts, dat de
regering van plan is het onderwijs van het
Russisch op de scholen weer verplicht te
stellen, als gevolg van het feit, dat er een
tekort aan onderwijzers is, die de weste
lijke talen kunnen doceren. Er zijn ook
niet genoeg boeken over de westelijke ta
len, aldus de radio. Alleen studenten zul
len mogen kiezen tussen Russisch, Engels,
Frans of Duits.
Hongarije en Joegoslavië vormen, met
deelneming van een UNO-waarnemer een
gemengde commissie om de Hongaarse
vluchtelingen in Joegoslavië te repa
triëren, zo is te Belgrado bekend gemaakt.
In Wenen heeft de politie bekend gemaakt,
dat in de afgelopen 24 uur 34 Hongaren
naar Oostenrijk zijn uitgeweken. Een van
hen was door de Hongaarse grensbewakers
in een been geschoten.
ADVERTENTIE
Hüimtir mnir>m>if
WvWWuiWMVH I Wv
BSVERWNK
Geopendi»-r.30 m-nmmt. Dmsdtol nu
PEKING (Reuter). Het officiële Pe-
kingse „Volksdagblad" heeft verklaard, dat
sommige levensmiddelen schaars zijn als
gevolg van de sterk gestegen koopkracht
der arbeiders. Het blad noemt niet de
grote bevolkingsaanwas ongeveer een
miljoen zielen per maand als oorzaak
van de tekorten. Wel schieten volgens het
blad sommige handelsorganisaties te kort.
In Peking pogen commissies de bevol
king over te halen alleen het hoogst nodige
voedsel te kopen en geen voorraden aan te
leggen. De commissies waarschuwen dat
hamstervoorraden in beslag genomen zul
len worden. „Als ieder een beetje kan spa
ren, zal dat voldoende zijn om voor een
groot deel de problemen te regelen die ver
band houden met de economische weder
opbouw van het land", aldus het „Volks
dagblad".
