De honderdduizend doden van Montmartre
r
Als U keelpijn hebt...
rHoe is het ontstaan?^
3
Van dag tot dag
Persfotografen bekeurd;
camera's in beslag genomen
In Rotterdam vervingen
bevoegde) ouders afwezige
onderwijzers
Erich von Stroheim krijgt
het Legioen van Eer
Acties van verkenners
in gouden jubileumjaar
Huis aan Zwanenburgwal
in Amsterdam uitgebrand
Parlementair commentaar
Jhr. mr. J. W. Röell benoemd
tot griffier der Eerste Kamer
Honderdduizend bollen in
bloei op Westfriese Flora
Financiering IJ tunnel
Overleg tussen B. en W. van
Amsterdam en minister
<:Praatótcel
In één nacht
Uw handen
gaaf en zach
Geen medisch-academisch
centrum in Riekerpolder
Zwitserland inviteert het
U.S.O. opnieuw
Gevangenisstraffen voor
arts en zijn boekhouder
Dit woord: MASKER
WOENSDAG 20 FEBRUARI 1957
Onlangs bestond er voor de Eerste Ka
mer wederom reden tot ernstige verbol
genheid, omdat een wetsontwerp dermate
laat bij haar was binnengekomen, dat zij
zich volkomen in tijdnood geplaatst zag,
gezien de datum, waarop het ontwerp
wettelijke rechtskracht diende te krijgen.
Al is het niet schering en inslag dat iets
dergelijks gebeurt, erkend dient te worden,
dat, vooral in de laatste jaren dit euvel
vrij veelvuldig valt waar te nemen. En in
negen van de tien gevallen ligt dan de
schuld bij de regering, die namelijk te laat
een voorstel bij de Tweede Kamer heeft
ingediend, waardoor bedoelde tijdnood gaat
ontstaan.
Natuurlijk zou zich zulk een moeilijk
heid niet voordoen, alswij het slechts
met één Kamer afdeden. Nu kunnen er
misschien argumenten bestaan om afschaf
fing van de Eerste Kamer te bepleiten,
maar zolang de Grondwetgever daartoe
nog niet is overgegaan en dat zal waar
schijnlijk nog wel heel lang zijn! is het
plicht van de regering op behoorlijke wijze
met het bestaan van de Eerste Kamer en
met haar rechten rekening te houden. In
het geval in kwestie kwam prof. mr. De
Grooth (V.V.D.) met enige op zichzelf zeer
zeker belangwekkende staatsrechtelijke
bezwaren tegen de opzet van het aan
hangige wetsontwerp voor de dag. Hij
meende, dat het zin zou hebben, deze eerst
nog eens rustig tijdens een afdelingsonder-
zoek onder de ogen te zien. Dat moest
echter juist wegens tijdgebrek achterwege
■blijven. Althans, indien men er toe wilde
meewerken om het ontwerp nog juist
voordat het over twaalven dus te laat zou
zijn, als wet in het Staatsblad opgenomen
te krijgen. Alleen om die reden besloten
de senatoren tenslotte, zij het dan node,
het wetsvoorstel te aanvaarden, al had de
gelegenheid ontbroken om de door de
Leidse hoogleraar-senator aangesneden
vragen deugdelijk te onderzoeken. Staats
secretaris Schmelzer, die overigens prij
zenswaardige slagvaardigheid aan de dag
legde, begreep, dat hij het hoge college
moest verzekeren, dat de regering haar
leven zal beteren. Vandaar zijn verklaring,
dat hij de minister-president in kennis zou
stellen van de ontstemming van de Kamer,
terwijl hij er aan kon toevoegen, dat deze
aangelegenheid nu ook ongetwijfeld in de
ministerraad punt van bespreking zal gaan
uitmaken. Inderdaad is dit nodig, want
men behoeft waarlijk nog niet een minister
voor parlementaire tijdrekenkunde in het
kabinet te benoemen, om het toch binnen
de bestaande ministeriële ploeg te kunnen
klaar spelen, dat de indiening van wets
ontwerpen op tijd zal geschieden en zo
doende de Eerste Kamer beter aan haar
trekken kan komen dan nu te dikwijls het
geval is.
Fotografeerden zij een militair werk
of stonden mij op verboden terrein
Twee persfotografen, die opnamen had
den gemaakt van een aanvaring van twee
mijnenvegers in de haven van Nieuwediep,
hebben een aanklacht ingediend tegen de
commandant van de marinierspatrouille
wegens vrijheidsberoving.
Terwijl zij bezig waren opnamen te ma
ken sommeerde deze commandant hen te
blijven staan. Toen zij zich wilden verwij
deren, werd hen dit door de commandant
verhinderd. Een wachtmeester der mare
chaussee heeft daarna de apparaten van de
fotografen in beslag genomen en proces
verbaal tegen hen opgemaakt.
Toen men hun enige uren later de toe
stellen wilde teruggeven, hebben de foto
grafen deze geweigerd, omdat, zo ver
klaarden zij, niet kon worden geconsta
teerd wat er met de toestellen was gebeurd.
Het in beslag nemen der camera's ge
beurde niet, naar de Marinevoorlichtings
dienst meedeelt, omdat de beide mijnen
vegers of de aanvaring werden gefotogra
feerd, maar omdat foto's werden genomen
op een militair terrein, waar fotograferen
erboden is, hetgeen met borden is aan
gegeven. Het ging dus hier niet om de
schepen of de aanvaring, doch om de ach
tergrond en de omgeving, aldus de Marine
voorlichtingsdienst.
De officier van Justitie te Alkmaar heeft
verklaard, dat tegen fotografen proces ver
baal is opgemaakt op grond van artikel
430 Wetboek van Strafrecht, dat handelt
over het maken van opnamen van enig mi
litair werk. De fotografen houden vol, dat
zij zich aan de buitenhaven op vrij terrein
bevonden. Het door een bord aangegeven
militaire terrein ligt een eindsweegs ver
der, zo hebben zij verklaard.
In een bijeenkomst met hoofden van
openbare scholen voor lager onderwijs te
Rotterdam heeft de Rotterdamse wethou
der van Onderwijs de suggestie gedaan dat
de onderwijzers ook nog in de avonduren
tot zeven uur, alsmede op de woensdag
middagen, les zouden geven in klassen,
waarvan de onderwijzers ziek zijn of om
andere redenen hun taak niet kunnen ver
vullen.
De afdeling Rotterdam van de Neder
landse Onderwijzers Vereniging heeft deze
suggestie als onaanvaardbaar verworpen.
Ofschoon men overtuigd is, dat er ten aan
zien van het grote tekort aan onderwijzend
personeel iets gedaan zal moeten worden,
acht men het voorstel van de wethouder
voor de onderwijzers niet te verwezenlijken
en voor het onderwijs slechts een lap
middel. Het afdelingsbestuur vestigt er de
aandacht op, dat het reeds is voorgeko
men dat twee ouders met onderwijsbe
voegdheid afwezige onderwijzers zijn gaan
vervangen.
De beroemde filmacteur Erich von Stro
heim is dinsdag tot Ridder in het Legioen
van Eer benoemd. Von Stroheim, die in
Wenen werd geboren, nam de Amerikaanse
nationaliteit aan in 1926. Hij woont echter
in de buitenwijken van Parijs. Reeds vijf
maanden moet hij het bed houden ten ge
volge van een aandoening aan de wervel
kolom.
Baden-Powell-jaar
In verband met het feit, dat Lord Ro
bert Baden-Powell of Gilwell honderd jaar
geleden werd geboren en dat vijftig jaai
geleden de wereldbroederschap van pad
vinders werd gesticht, zullen dit jaar, be
halve de internationale kampen als jam
boree en kampen voor leiders en padvind-
sters, enige nationale activiteiten worden
georganiseerd.
Zaterdagmiddag zal in de Domkerk te
Utrecht een herdenkingsbijeenkomst wor
den gehouden, die door Koningin Juliana
zal worden bijgewoond. Vertegenwoordi
gers van de verschillende pódvindersorga
nisaties zullen toespraken houden. De pad-
vindsters in de verschillende plaatsen van
ons land houden reeds vrijdag de ge
boortedag van Baden-Powell een B.-P.-
herdenking, zoals het ieder jaar de ge
woonte was. De verkenners zullen dit jaar
op St. Jorisdag, 23 april, speciale herden
kingsbijeenkomsten houden.
Voor alle padvindsters en verkenners
in ons land zijn ongeveer 130.000 leden
bij de verkenners- en padvindstersorgani-
saties aangesloten bestaat van maart
tot december de gelegenheid een speciaal
B.-P.-insigne te behalen.
Aan de leiders en leidsters zal een op
roep worden gedaan, een speciale goede
daad te doen en zich als donor van het
Rode Kruis op te geven.
Medio april verschijnt een speciaal feest
blad, dat door de vier organisaties zal
worden verzorgd en aan alle leden zal wor
den toegezonden. Op 15 juni wordt voor de
welpen en kabouters en op 6 juli voor de
ouderen een groot nationaal spel georgani
seerd, waaraan de radio zal medewerken.
Oorspronkelijk lag het in de bedoeling
dat tweeduizend verkenners naar de jubi
leumjamboree, die van 112 augustus in
Engeland wordt gehouden, zouden worden
afgevaardigd. Dit contingent was echter te
groot en daarom zal een groep van duizend
Nederlandse padvinders de jamboree bij
wonen. Enige landen geven speciale postze
gels uit ter gelegenheid van het feit dat
de verkennersbeweging vijftig jaar be
staat, te weten: de Antillen, de Philippij
nen en Engeland.
Dinsdagavond omstreeks zeven uur is
loor nog onbekende oorzaak in de druk
kerij Concentra aan de Zwanenburgwal 29
te Amsterdam brand uitgebroken. Het huis
heeft drie verdiepingen, waar zich een
drukkerij, kantoren en opslagruimte be
vinden Deze brandden vrijwel geheel uit.
De brandweer bestreed met drie motor
spuiten het vuur en had het na een uur
bedwongen
(ADVERTENTIE)
Rock 'n Roll in de Hofstad. Dans om de schatkist. Alle sigaretten
pakje meer. Tob niet beste vrienden, maar blijf waar voor uw geld
van America's Best Tobaccos:
straks een duppie per
kiezen, dus... Lexington
(Van onze parlementaire redacteur)
De benoeming van jhr. mr. J. W. Röell
tot griffier van de Eerste Kamer is in meer
dan één opzicht een gelukkige beslissing,
bovenal omdat er hier van een politieke
of partij-benoeming eigenlijk niet gespro
ken kan worden. Zeker, bij de eerste
stemming kregen de mede-kandidaten van
Jhr. Röell kennelijk de stemmen van hun
staatkundige geestverwanten, maar ter
stond bij de volgende vrije stemming steeg
het aantal van hen, die de schaal volkomen
te zijnen gunste deden doorslaan. Juist om
dat, ook bij benoemingen als de onderha
vige dikwijls de politiek, soms in te sterke
mate, de doorslag pleegt te geven, doét het
deugd te kunnen vaststellen, dat zulks
deze keer niet het geval is geweest.
De thans benoemde is sinds ruim een
jaar als commies-griffier werkzaam. Niet
temin wist de Eerste Kamer de door hem
in die hoedanigheid aan de dag gelegde
kunde, en toewijding naar waarde te schat
ten. Voor hen, die hem hadden gade
geslagen in zijn loopbaan sinds hij te Lei
den zijn rechtsstudie had geëindigd, was
het geenszins onbekend, dat hij een leven
dige belangstelling voor de openbare zaak
koestert en dat hij iemand is aan wie het
dienen van die openbare zaak op een post
als hem thans ten deel mocht vallen, ten
volle is toevertrouwd.
Enigszins vreemd doet het aan, dat de
Eerste Kamer, die anders gaarne door een
voorname stijl wil uitblinken, in openbare
vergadering het salaris en de pensioen
grondslag van de nieuwe functionaris vast
stelde. De salariëring van de .griffiers en-
commiezen-griffier van de Kamers prijken
uit de aard der zaak op de begroting en
zijn dus niet' geheim. Niettemin ware hef
eleganter geweest, als men, overeenkom
stig hetgeen in dit opzicht trouwens ge
bruikelijk is, deze materiële aangelegen
heid in comité-generaal had afgehandeld.
ADVERTENTIE
Het rijk neemt deel in de n.v. voor
landelijke gasvoorziening
(Van onze Kamerverslaggever)
De Eerste Kamer heeft dinsdagmiddag
tot haar griffier benoemd jhr. mr. J. W.
Röell, die commies-griffier was. De
nieuwe griffier is lid van de C.H.U. Hij
volgt prof. mr. A. L. de Block op, die lid
van de Raad van State is geworden.
Bij de eerste vrije stemming kreeg jhr.
Röell 27 stemmen, mr. G. M. A. M. Hui-
gens (K.V.P.), commies-griffier van de
Tweede Kamer, 22 stemmen en mr. J. R.
Kranenburg, (P.v.d.A.), griffier van de
Nederlandse delegatie in de Raad van
Europa, 20 stemmen. Er waren 69 stemmen
uitgebracht en niemand had dus de vol
strekte meerderheid behaald. Bij de tweede
vrije stemming kreeg jhr. Röell 48 stem
men en mr. Huigens 21.
De senaat heeft vervolgens na een korte
discussie zonder hoofdelijke stemming het
wetsontwerp aangenomen tot deelneming
door het rijk in de. financiering van een
naamloze vennootschap, die zich ten doel
stelt de koppeling van de verschillende
gasnetten in Nederland met als knooppunt
Utrecht.
Minister Z ij 1 s t r a noemde dit het begin
van de gasvoorziening in Nederland op
nieuwe basis waardoor het grootst moge
lijke profijt wordt getrokken van alle gas
bronnen, die in Nederland ter beschikking
zijn en nog zullen komen. Deze nationale
oplossing is gekozen om het algemeen be
lang te dienen.
De verwachting is, dat de koppeling van
de gasnetten zal leiden tot gelijke brijzen.
Dat zal wel betekenen hogere prijzen,
meende de heer R e g o u t (K.V.P.), maar
die mening bestreed minister Zijlstra. De
grote producenten van gas, zoals de staats
mijnen en de hoogovens, hebben uiteraard
hun prijs aangepast aan die van de vele
kleine gemeentelijke gasfabrieken. Naar
mate de kleine zelfstandige gasfabrieken
verdwijnen, zal de prijs van het gas dalen.
Zonder hoofdelijke stemming en zonder
voorafgaande discussie heeft de Eerste
Kamer tenslotte ook de nieuwe destructie-
wet aangenomen.
Y.W.C.A. Van 27 februari tot 6 maart
zal de algemeen secretaresse van de Young
Women's Christian Association, miss Elisa
beth Palmer uit Genève, een bezoek aan ons
land brengen om een indruk te krijgen van
het werk der bij die Christen Jonge Vrou
wenfederatie aangesloten organisaties, zoals
de Undoft-sterhuizen, de hervormde vrou
wengroepen en het meisjesverbond C.J.V.F..
De commissaris der Koningin in de pro
vincie Noordholland, dr. M. J. Prinsen,
heeft dinsdagmiddag de Westfriese Flora,
een tentoonstelling van ongeveer 100.000
getrokken bloembollen, in de grote vei
linghallen te Bovenkarspel geopend.
Dr. Prinsen sprak zijn bewondering en
waardering uit voor hetgeen in de loop der
jaren in deze streken is opgebouwd. In 1908
omvatte de bollencultuur in West-Fries
land nog slechts 10 hectare, thans is 1921
hectare grond voor deze teelt in gebruik.
Vijf tuinbouwvakscholen zijn speciaal ge
richt op de bloembollenteelt. De bedrijfs-
grootte is vrijwel nergens meer dan 2 hec
tare en daar in deze streek veel grote ge
zinnen wonen, zal een deel van de jonge
ren niet in het vak kunnen worden opge
nomen
Het wordt wenselijk geacht te onder
zoeken in hoeverre ruilverkaveling tot
doeltreffender en goedkopere bedrijfsvoe
ring kan leiden.
Naast de bloemenexpositie is er een af
deling waar stamboekrundvee wordt ten
toongesteld, benevens tractoren, ploegen
en sorteermachines.
De burgemeester van Amsterdam, mr. G.
van Hall, heeft met de wethouders voor
Publieke Werken en voor Financiën, een
bespreking gehad met de minister van
Verkeer en Waterstaat, mr. J. Algera, over
de moeilijkheden bij de financiering van
de bouw van de IJtunnel.
Na het onderhoud heeft mr. Van Hall
verklaard, het volle vertrouwen te hebben,
dat op korte termijn een oplossing zal wor
den gevonden, die voor het rijk aanvaard
baar is en die ook de gemeente zal bevre
digen.
Zoals bekend is had de minister zich in
dertijd niet bereid verklaard het door Am
sterdam voorgestelde percentage als rijks
bijdrage in de bouwkosten van de tunnel
beschikbaar te stellen. De totale bouw
kosten bedragen ongeveer 200 miljoen gul
den. Of het rijk inderdaad iets zou bijdra
gen bleef nog een vraag. Hierover zijn
thans besprekingen met de ministers ge
voerd.
„Als u foto's wilt nemen,
zult u eerst een vergunning
moeten halen bij de prefec
tuur van politie", zei de kerk
hofwachter flink.
Ik stelde me al voor hoe het
me zou vergaan in het grote
gebouw op de Cité: formulie
ren invullen, van het ene
naar het andere loket lopen,
uren mijn ergernis verbijten
over de verloren tijd. Dan
maar geen foto's. Ik kreeg in
ruil voor het apparaat een
slordig ontvangstbewijs.
Het was een druilerige dag
en de man stond zich ook
maar te vervelen. Hij liep dus
mee „ik moet toch even
bij de achtermuur rondkij
ken". Ik keek hem eens aan
en besloot het erop te wagen.
Zijn somber beroep had de
pretlichtjes in zijn ogen niet
verjaagd - och wat, het kerk
hof wordt immers al zo lang
niet meer gebruikt. Het is
vol, overvol zelfs. Sinds de
eerste dode er in 1703 aan de
aarde werd toevertrouwd,
hebben meer dan honderd
duizend Fransen en enkele
honderden beroemde vreem
delingen er hun laatste rust
gevonden. Dat is veel op een
oppervlakte van enkele hecta
ren.
Of het nu kwam, omdat de
gedachte aan zoveel vergan
kelijks mensen eerder tot el
kaar brengt, weet ik niet,
maar een feit is, dat ik al
binnen vijf minuten zijn le
vensgeschiedenis moest aan
horen. Ik zal u die als vol
strekt onbelangrijk onthou
den; interesseert het u soms
waar zijn familieleden begra
ven liggen? Laat ik u liever
iets over de doden van dit
kerkhof vertellen.
Op het eerste gezicht leek
TWEE EN EEN HALVE EEUW geleden werd het kerkhof
van Montmartre in gebruik genomen. Het lag toen buiten de
bebouwde kom; thans is het geheel door de gulzige stad inge
sloten. Op weinig plaatsen ter wereld vindt men zoveel be
roemdheden bij elkaar.
deze dodenakker mij een
vergaarplaats van zo dicht
mogelijk op elkaar gezette
grafstenen, tomben en monu
menten. De tijd was er duch
tig tussen te keer gegaan. De
oudste graven wilden hun ge
heim blijkbaar zorgvuldig
bewaren, want een dikke,
groenige aanslag maakte de
letters onleesbaar. Gelukkig
was er dan de ordebewaar
der aan mijn zijde, die met
achteloze opmerkingen de si
tuatie verduidelijkte. „Dat?
O, Offenbach. Ja, de compo
nist".
Een stuk cultuurgeschiede
nis van Frankrijk werd le
vend. Schrijvers met een we
reldnaam als Zola, Stendhal,
Alexander Dumas en Hein-
rich Heine werden hier aan
de aarde toevertrouwd. Hein-
rich Heine, de Duitse Jood, in
ballingschap te Parijs levend,
in doorwaakte nachten den
kend aan zijn geboorteland,
dat hij zo lief had. Zijn borst
beeld staat op zijn graf, een
goed onderhouden graf, daar
hebben zijn vereerders altijd
voor gezorgd.
Briljante muziek omzweef
de in mijn gedachten de rust
plaatsen van vijfendertig be
faamde componisten. Ik
noemde u al Offenbach; uit
de vele andere namen kies ik
die van Delibes en Berlioz.
Het werd een verbijsteren
de parade van alle mogelijke
figuren. „De beroemde dan
ser Nijinski. Hij is krankzin
nig gestorven", zei mijn gids
en even later: „Daar ligt de
beul, die Marie Antoinette
heeft onthoofd".
En toen kwamen we bij een
monumentje, waarvoor een
jong meisje stond. Roerloos
en met gebogen hoofd. Ik
bleef een ogenblik op een af
stand naar haar kijken, deed
dan enkele passen in haar
richting. Het geluid van mijn
voetstappen wekte haar uit
haar dromerijen. Ze staarde
me verward aan, glimlachte
kinderlijk, keek even naar de
grond en wendde zich van me
af. Langzaam wandelde ze
tussen de zerken door naar
de uitgang. Ik volgde haar
met mijn blik ze keek geen
enkele keer om. Zo liep ze
mijn leven uit en ik wist
niets van haar.
Toch wel, want toen ik op
haar plaats ging staan, zag ik
dat ze het graf van Alphon-
sine Plessis had bezocht. En
ik wist, dat ze verdriet had.
Alphonsine Plessis, het
meisje, dat haar hele leven
naar liefde heeft gehunkerd
en van camelia's hield. In de
steen zijn twee data gebei
teld: 15 januari 1824 en 5 fe
bruari 1847. Daar tussenin
ligt een kort bestaan, maar
met voldoende inhoud om een
bekende roman te vullen.
Alphonsine Plessis was de
dochter van een Norman-
dische dagloner. Op veertien
jarige leeftijd sloot ze zich
aan bij een rondreizend cir
cus, dat enige tijd later zijn
tenten opsloeg in Parijs. De
stad met zijn indrukwekken
de boulevards en paleizen,
zijn elegante dames en prach
tige equipages verrukte haar.
Ze verliet het circus en vond
werk op een atelier, waar de
luxueuze kleding, die ze on
derhanden kreeg, haar ver
langen naar rijkdom nog
sterker maakte.
Haar opvallende schoon
heid bleef niet lang verbor
gen. Nog geen vier jaar later
trouwde ze in het geheim
met de jonge graaf Edouard
de Perrégaux, maar de grafe
lijke familie, geschokt door
deze mésaillance, wist gedaan
te krijgen, dat het huwelijk
ongeldig werd verklaard, om
dat de bruidegom nog min
derjarig was.
De volgende paar jaren
verliepen in een duizeling
wekkende opeenvolging van
feesten en pretjes. Het kwam
tot een korte romance met
Franz Liszt, die als jonge
pianovirtuoos in Parijs zeer
gezien was.
Voor het tot een huwe
lijk kon komen moest hij ech
ter afscheid nemen om een
langdurige tournee te maken.
Hij raakte op de achtergrond
voor de toen nog jeugdige
schrijver Alexander Dumas.
Deze werd verliefd en vroeg
Alphonsine zijn vrouw te
worden. Ze aarzelde en wees
hem tenslotte af. Wat stond
haar te wachten aan de zijde
van een schrijver, die nog
naam moest maken? Dumas
ontvluchtte zijn teleurstel
ling in Noord-Afrika en
Spanje. Later zou zijn her
innering aan haar vorm krij
gen in een van bekendste ro
mans: La Dame aux Camé-
lias.
Van dat moment af ging
het snel bergafwaarts. Vrien
den van Alphonsine hadden
haar al meermalen aange
raden het wat kalmer aan te
doen. Ze wilde schitteren in
het elegante leven van Parijs
hoezeer ook een droge
hoest haar tengere lichaam
schokte. Een van haar be
wonderaars, dr. Koreff, had
tenslotte de moed haar te
zeggen, dat haar ziekte onge
neeslijk was. Op nauwelijks
drie en twintigjarige leeftijd
vond haar leven een einde.
Camelias dekte de kist.
Neen, al deze bijzonder
heden heeft de kerkhofwach
ter mij niet verteld. Wel zo
veel, dat ik begreep waarom
dat verdrietige jonge meisje
zo stilletjes bij het graf van
Alphonsine Plessis stond.
Wanneer een hart door lief
desverdriet is gebroken,
wanneer de toekomst onein
dig somber lijkt, vindt de Pa-
risienne troost bij de rust
plaats van de vrouw, wier
handen vele malen tevergeefs
hebben gereikt naar het grote
geluk. Sommige troostelozen
brengen bloemen mee, in de
hoop, dat hun wensen zullen
worden vervuld.
De vele verlepte boeketjes
op de grond vormden het
overtuigend bewijs, dat er in
Parijs heel wat harten wor
den gebroken. „Het is meestal
maar kalverliefde", verklaar
de mijn gids luchtig, terwijl
hij een biljet van honderd
francs met een routinegebaar
in zijn zak liet glijden.
J. J. F. Kemming
0/? de
Post
Wanneer de PTT het in de toekomst
toch nog nuttig en noodzakelijk zou ach
ten, het aantal harer bestellingen tot de
uiterste één te reduceren, dan heb ik daar
vrede mee. Ik ben van mening dat de
meeste brieven nooit te laat komen. Uit
mijn verre jeugd herinner ik mij dat toen
de brieven in de bus klepten om acht uur,
om twaalf uur, om drie uur en vlak na
het eten. Dat was de prachtige tijd dat
duizenden huizen te huur stonden, dat een
kopje koffie drie stuivers kostte, dat de
lieve Tsaar aller Russen in Petersburg
woonde en dat iedere postdirecteur tien
bestellers aan iedere vinger kon krijgen.
Ik zit dit thuis voor het raam te over
denken en ik heb de ideeënbus niet bij de
hand. Daarom laat ik mijn laatste geniale
idee maar in dit hoekje vallen: waarom
die éne bestelling tenslotte niet óók nog
afgeschaft?
Ik heb in een van de metropolen van het
rijk buiten Europa eens, op een hete zater
dagmorgen, ervaren hoe gezellig het wordt
wanneer men de post niet meer bezorgt
doch doet afhalen. Dat was op St. Maarten
in de Nederlandse Antillen, een brok
koninkrijk ter grootte van Rottum, een
parel aan het snoer van aquamarijn, ge
slingerd over de hete Caraïbische Zee.
Daar heb ik op dat ogenblik meegemaakt
dat de post voor gans dat eiland-aller-
eilanden op de goede, trouwe en trage
„Blue Peter" uit Curagao was gearriveerd
en op de vloer ter zelf-distributie werd
uitgespreid, een groot ogenblik in het niet
zeer bewogen leven der slaperige Maarte
naren,
Ieder zocht zijn eigen post, opende die
aan de kant en verliet dan nog lang niet
het klein en heet lokaal. Want iedereen
las iedereen uit de pas ontvangen en zo
juist gelezen brieven vóór. Dat was hét
uitje van St. Maarten, want bioscopen,
nachtcluben theaters kennen de Sint
Maartenaren niet.
Kan zo iets hier ook niet? Dan sparen
wij alle bestellers uit en krijgen wij veel
meer contact met onze stadgenoten. Boven
dien is iedere dag een loopje naar het post
kantoor goed voor de gezondheid en een
welkom voorwendsel voor een straatje om.
Er is niets tegen en alles voor. Op Sint
Maarten was dat reuze-gezellig. Je hoorde
nog eris wat en bovendien uit de eerste
hand. Men kon zelf consumptie meebren
gen. Het was boeiender dan menige film.
Hier en nu zou het bovendien zijn nut
hebben voor de vrijmaking van honderden
bestellers. Laat hun omscholing aan mij
over.
Elias
ADVERTENTIE
B. en W. van Amsterdam hebben zich
thans, na het uitbrengen van vele nota's en
rapporten, na twee officieuze raadsverga
deringen en na het tegenvoorstel van het
raadslid dr. B. H. Sajet (P. v. d. A.), defini
tief uitgesproken voor de vestiging van het
academisch ziekenhuis op het terrein van
het Wilehlminagasthuis benevens de bouw
van een algemeen ziekenhuis ter vervan
ging van het Binnengasthuis in de Tuin-
stad-Slotervaart. Zij hebben een desbetref
fend voorstel bij de raad ingediend en
daarbij verzocht het voorstel van dr. Sajet
niet aan te nemen.
Dit laatste hield in het bouwen van een
nieuw academisch ziekenhuis in de Rieker
polder en het Binnengasthuis als algemeen
ziekenhuis te vervangen voor een gedeelte
van het Wilhelminagasthuis.
Het Utrechts Stedelijk Orkest heeft de
zer dagen een uitnodiging ontvangen om
in enige grote steden van Zwitserland op
te treden. Het is de bedoeling dat deze
concerten nog gedurende dit seizoen zullen
worden gehouden. Het bestuur van het
U.S.O. gaat nu na of met betrekking tot
andere verplichtingen aan deze uitnodi
ging gevolg gegeven kan worden. Deze in
vitatie is te beschouwen als een gevolg
van het succes, dat het U.S.O. onder lei
ding van Paul Hupperts oogstte tijdens de
concertreis, die van 24 september tot 7 ok
tober 1956 door Zwitserland werd ge
maakt. Toen gaf het U.S.O. concerten in
Bazel, Lausanne en een tiental andere
plaatsen in Zwitserland.
De rechtbank te Arnhem heeft de arts
A. C. M. L. uit Nijmegen en zijn boekhou
der H. P. R. wegens belastingfraude ver
oordeeld tot drie weken gevangenisstraf
ieder. De officier van Justitie had een
boete van 20.000 subsidiair drie weken
hechtenis tegen de arts geëist en tegen de
boekhouder 1.000 subsidiair een maand
hechtenis en een voorwaardelijke gevange
nisstraf van drie weken.
Evenals het Duitse Maske, het Engel
se mask, het Deense maske en het
Zweedse mask is het Nederlandse mas
ker ontleend aan het Franse masque. Dit
woord gaat weer terug op het Italiaan
se maschera of mascara en onze taal is
dus de enige, waarin de oorspronkelijk in
het woord behorende r bewaard geble
ven is. De Italiaanse vorm wordt be
schouwd als een afleiding uit het Ara
bisch, in welke taal mashara betekent:
nar, grappenmaker. De oorspronkelijke
betekenis is dan niet het verbergen van
het aangezicht achter een mombakkes of
zijden lapje, maar het zich belachelijk
maken door zijn kleding en gedrag.
Daarvoor pleit ook het woord maske
rade voor: gekostumeerde optocht, waar
bij niet-gemaskerden historische perso
enen voorstellen.
