Parijs onthult zijn nieuwe mode-creaties
Vermoedelijk geen direct resultaat
van Nederlands-Duitse conferentie
De grenscorrecties
van 1949
Japan bleef niet afzijdig, maar
drong aan op onderhandeling
Vijftig jaar geleden
Dr. Eduard van Beinum
terug uit Los Angeles
Tegenvaller bij Nieuw Guinea-debat
Nieuwe zinspeling op
UNO-voogdijschap
ABDIJSIROOP/;
DINSDAG 26 FEBRUARI
1957
3
Ministers Luns en Brentano
staan voor zware taak
Stille strijd tussen koning
Hoessein en zijn premier
Controverse toegespitst
op conferentie van Cairo
Franco herziet zijn kabinet
in liberaal-monarchale zin
Vier van de 16 ministers
zijn gehandhaafd
fOp Je
<~Pracitótoel
f\ti l(c
Agitatie in Djakarta
Tegenstanders van plan
van Sukarno bedreigd
Uit Haarlems Dagblad
van 26 februari 1907
In juni van het vorige jaar hebben acht
regeringen, waaronder de Nederlandse,
West-Duitsland laten weten dat zij niet
tevreden waren met de regeling, volgens
welke de niet-Duitse slachtoffers van het
nazi-regime „schadeloos" zijn of worden
gesteld. Zij stelden toen voor, dat een
internationale commissie zou onderzoeken,
hoe de voormalige politieke gevangenen
verder schadevergoeding kon worden ge
geven.
Ons blad heeft verleden week reeds ge
meld dat Bonn, na acht maanden over dit
voorstel te hebben nagedacht, op het punt
stond er afwijzend op te antwoorden. Gis
teren is dat antwoord officieel aan de acht
regeringen gegeven. Het is inderdaad:
neen.
De motivering van deze afwijzende be
slissing is: het zou West-Duitsland te veel
geld kosten. Het Westduitse parlement
heeft reeds in totaal 14 miljard mark ge
voteerd voor schadevergoedingen aan
joodse en niet-joodse slachtoffers van de
nazi-terreur, en dat geweldige bedrag moet
vóór 31 maart 1963 uitbetaald zijn.
Het is inderdaad een geweldig bedrag.
Maar het was dan ook een geweldige ter
reur. En de vele Duitsers, die die terreur
overleefd hebben, gaat het in 't algemeen
heel wat beter dan de betrekkelijk weinige
slachtoffers die het er levend hebben af
gebracht, en stellig véél beter dan de na
bestaanden van hen, die onder die terreur
gesneuveld zijn.
Het pijnlijkste van het Duitse antwoord
is echter wel, dat daarin de oprichting is
bekend gemaakt van een „liefdadige in
stelling", die uitkeringen (van welke
grootte wordt er niet bij gezegd) zal kun
nen doen aan behoeftige buitenlandse
slachtoffers van het Hitler-bewind, voor
zover in deze gevallen niet wordt voorzien
door de bestaande Duitse verplichtingen
tot schadevergoeding.
„Liefdadigheid" is nu precies het enige
woord, dat de Bondsregering in dit ver
band had dienen te vermijden. Want lief
dadigheid betracht men, volgens de beteke
nis van die term, uitsluitend tegenover
personen die in moeilijkheden zijn geraakt
door omstandigheden waaraan de schenker
part noch deel heeft gehad. Anders is het
geen liefdadigheid, maar een verplichting.
Door nu van liefdadigheid te spreken,
impliceert de Westduitse regering dat zij,
na wat zij reeds heeft gedaan (en waar
voor erkentelijkheid past), geen verdere
verplichtingen heeft tegenover de slacht
offers van de regering die haar voorafging.
Dat is een conclusie, waarmee geen enkele
anti-nazi, in of buiten Duitsland, het in
gemoede eens zal kunnen zijn.
Een botte weigering, zonder verwijzing
naar mogelijke „liefdadigheid", zou voor
velen gemakkelijker te verwerken zijn
geweest.
(Speciale berichtgeving)
DE MINISTER VAN BUITENLANDSE ZAKEN, mr. J. M. A. H. Luns, zal zich -
zoals wij reeds meldden - op 1 maart naar Bonn begeven om met zijn Duitse collega,
dr. Heinrich von Brentano, de gehele lijst van Duits-Nederlandse problemen nog eens
aan een grondige bespreking te onderwerpen. De besprekingen, die vorig jaar in Den
Haag zijn gehouden, hebben slechts bitter weinig resultaten opgeleverd, omdat onze
regering - met de verkiezingen voor de deur - niet in een positie verkeerde om zich
aan allerlei politieke afspraken vast te leggen. Wel is toen van Duitse zijde ingestemd
met de vernieuwing van het steenkolen- en kredietverdrag van 1920, dat door het
Hitler-regime was genegeerd. Ook kwam men tot een akkoord over de sluiting van
een luchtvaartovereenkomst.
Het verbeterde klimaat tussen beide lan
den is een verheugend verschijnsel, maar
het betekent bepaald niet dat nu ook alle
- merendeels technische - problemen mak
kelijk kunnen worden opgeruimd.
Von Brentano
Om een voorbeeld te noemen: van Duitse
zijde is al meermalen in het openbaar de
wens geuit om de Nederlandse grenscorrec
ties Elten en Tudderen ongedaan te maken.
Zelfs staat dit punt boven aan het Duitse
verlanglijstje. Nu het Saargebied weer
„heim ins Reich" is en ook België afstand
heeft gedaan van zijn gebieden, kan Neder
land volgens de regering in Bonn niet ach
terblijven.
In Nederland leeft het verlangen om ein
delijk eens een streep te zetten onder het
probleem van de Auslandsbonds, de tijdens
de bezetting uit Nederland weggevoerde
Duitse effecten. De oorspronkelijke Neder
landse eis was een restitutie van 170 mil
joen gulden nominale waarde (reële waarde
200 miljoen gulden), maar van dit bedrag is
alweer zoveel afgeknabbeld, dat een com
promis - om het voorzichtig te zeggen -
niet tot de onmogelijkheden behoort.
Indien men erin zou slagen een oplossing
te vinden voor de kwestie van de Auslands
bonds, is er voor onze regering ook geen
reden meer om nog langer te wachten
met de toetreding tot de Londense schul
denovereenkomst (27 februari 1953). Het
wetsontwerp is trouwens al aan de Staten-
Generaal aangeboden, maar nog steeds niet
op de agenda geplaatst.
Wat de kwestie van de tractaat-lande-
rijen betreft, hierover zijn het vorig jaar
besprekingen op ambtelijk niveau gevoerd.
Het gaat hierbij om 1150 ha. na de oorlog
geconfiskeerde grond, die nog niet is ver
kocht aan Nederlandse boeren. Een op
zichzelf niet zo belangrijke aangelegenheid,
die van Duitse zijde echter in de sfeer van
gevoelsoverwegingen is getild.
Dan resten nog het Dollart-Eems-pro-
bleem en de kwestie van het verkeer op
het Duitse gedeelte van de Rijn. Van een
wijziging in het - juridisch onhoudbare -
standpunt van Bonn hieromtrent is nog
steeds geen sprake.
De moeilijkheid is bovendien dat er ver
scheidene vraagstukken ter tafel zullen
komen, die eigenlijk meer in de multilate
rale sfeer dan in de bilaterale sfeer thuis
horen en ook dat maakt de zaak er niet
gemakkelijker op.
Minister Luns
Het is dan ook moeilijk voor te stellen,
dat beide ministers in de anderhalve dag,
die zij tot hun beschikking hebben, werke
lijk spijkers met koppen zullen slaan. Wat
men hoogstens kan verwachten, is dat zij
de verschillende kwesties aan een gemeng
de commissie zullen overdragen, die dan
voor een verdere uitwerking zal moeten
zorg dragen.
CAIRO-AMMAN (UP) De staatshoof
den en premiers van Egynte, Syrië, Jorda
nië en Saoedi-Arabië hebben maandag in
Cairo het Eisenhower-plan voor het Na
bije Oosten en het bezoek van koning
Saoed aan Washington besproken.
In een communiqué, dat na afloop van
de eerste bespreking is uitgegeven, werd
verklaard dat president Nasser, koning
Saoed. president Sioekry El Koewatly en
koning Hoessein „de internationale situa
tie in het algemeen en vraagstukken be
treffende de Arabische landen in het bij
zonder hebben besproken in het licht der
ontwikkelingen sinds de laatste conferen
tie", on 18 januari, voordat koning Saoed
naar Washington vertrok.
Later kwamen de ministers der landen
bijeen, de Syrische premier Sabri El Assali,
de Jordaanse premier Soeleiman Naboelsi,
Ali Sabri van Egypte en Sjeik Joessef Yas-
sin van Saoedi-Arabië.
Men verwacht niet, dat een definitieve
beslissing omtrent, de aanvaarding van het
plan-Eisenhower zal worden genomen.
Diplomatieke waarnemers in Amman
achten de huidige topconferentie te Cairo
niet alleen belangrijk om de kwesties, die
daar aan de orde komen, maar evenzeer
omdat deze kan leiden tot een beslissing in
een reeds enige tjjd aan de gang zjjnde
machtsstrijd tussen koning Hoessein en
diens neutralistisch ingestelde premier
Naboelsi.
Hoessein voelt voor het plan van Eisen
hower en heeft in de afgelopen maanden
enige malen gewaarschuwd tegen het com
munisme. Naboelsi echter verklaarde bij
het vertrek uit Cairo dat „communisme
geen probleem is in Jordanië". „Wij ver
werpen elke interventie van een staat, die
tracht ons zijn invloed op te dringen onder
voorwendsel ons te beschermen,aldus zijn
verklaring, die een duidelijke verwijzing
naar het plan-Eisenhower bevatte.
Diplomatieke waarnemers zeggen dat de
man op de sleutelpositie in dit duidelijke
conflict tussen Hoessein en Naboelsi de
chefstaf van het leger, generaal-majoor
Ali Aboe Noewar is. Deze zal koning Hoes
sein steunen, zolang deze aandringt op
Arabische eenheid. De diplomatieke waar
nemers echter zeggen dat Noewar koning
Hoessein ervan weerhield Naboelsi te ont
slaan. toen het hen duidelijk werd, dat deze
een status voor Jordanië prefereerde, die
meer leek op die van Syrië.
Er heerst grote werkloosheid ins Jorda
nië. een derde van de bevolking, en Na
boelsi heeft zeer veel invloed bij de massa.
De openbare mening kant zich tegen het
Bagdadpact en alle Westerse invloed.
De diplomatieke waarnemers verwach
ten, dat het conflict tussen Hoessein en Na
boelsi zich in Cairo en na afloop van deze
conferentie zou kunnen toespitsen.
De kwestie van de Nederlandse grenscorrecties is
al oud, want in oktober 1944 kwam de toenmalige
Nederlandse regering reeds met een verklaring uit
waarin het verlangen naar grenscorrecties was vast
gelegd, In november 1946 gaf de Nederlandse rege
ring een memorandum aan de grote vier, waarin zij
haar verlangens naar de grenscorrecties kenbaar
maakte. Deze aanspraken omvatten totaal ongeveer
1750 vierkante kilometer Duits grondgebied, met
totaal ongeveer 120.000 inwoners. Uiteindelijk leer
den de 1750 vierkante kilometer er slechts 70. Voor
het grootste deel bestaan de in 1949 uitgevoerde
grenscorrecties uit onbewoonde stukjes grond die
slechts wegverbetering of verbetering van het doua-
netoezicht tot doel hebben. Van de negentien uit
gevoerde correcties bezaten er slechts acht inwoners.
Het totale aantal viel tussen de 9000 en 10.000 inwo
ners. De bewoonde gebieden zijn een grensstrook
ten noorden van Losser (Enschedé) met, in 1949, 10
inwoners; ten zuiden van Winterswijk, bij Dinxper-
lo, een gebied met 350 inwoners. De inlijving van
Elten, met ongeveer 3500 inwoners, betekende een
aanzienlijke waterstaatkundige-, verkeers- en doua-
netechnische verbetering. Ongeveer veertig personen
woonden in de geannexeerde strook bij Beek, door
welke grenscorrectie het douanetoezicht werd ver
beterd. Twee strookjes grond aan de grens bij Venlo,
ter verbetering van het douanetoezicht, hadden zes
tig bewoners. Verkeerstechnische- en waterstaat
belangen leidden tot annexatie van het grootste ge
bied: de streek van Tuddern in het zuiden van Lim
burg. Hier woonden de meeste Duitsers namelijk
ongeveer vijfduizend. Bij Kerkrade verkreeg Neder
land een strook met ongeveer 130 inwoners. Een
gebiedje bij Vaals, ter verbetering van het douane-
Als grootgrondbezitter
Maandagmiddag is dr. Eduard van Bei
num, dirigent van het Concertgebouw-
Orkest, na een verblijf van twee maanden
in Los Angeles, waar hij het orkest van
Los Angeles heeft gedirigeerd, op Schip
hol aangekomen. Eind november keert hij
voor drie maanden naar Los Angeles terug.
Hij zal dan voor het eerst met het orkest
werken van zijn lievelingscomponist
Bruckner spelen. In de tussentijd maakt
hij met het Concertgebouw-Orkest reizen
naar Engeland, Scandinavië en Schotland.
De Berliner Symphoniker dirigeert hij eind
april in Salzburg. Dr. van Beinum is ver
der grootgrondbezitter geworden..Een van
zijn bewonderaars in Amerika heeft hem
een stuk land nabij Palmsprings geschon
ken. „Ik heb het nog niet gezien. Ik mocht
het zelf uitkiezen, maar ik heb een vriend
Maandagmiddag is dr. Eduard van
Beinum uit de Verenigde Staten terug
gekeerd. Hij werd onder meer begroet
door zijn hond David.
gestuurd en gezegd: „Steek je vinger maar
in de grond, en waar het vet is, laat je het
maar voor mij reserveren".
„Als u nu een vergelijking....", begon
een vragensteller maandagmiddag. Hij
werd onmiddellijk onderbroken: „O, daar
heb je het weer. Nee, tussen de orkesten
van Amsterdam en Los Angeles is geen
vergelijking mogelijk. Allebei even heer
lijk. In Los Angeles hebben ze de Derde
van Pijper gespeeld, boven alle lof ver
heven".
Drie concerten in de week geeft dr. Van
Beinum in Los Angeles. Vaak is er een
jeugdconcert bij. Hij heeft in de afgelopen
weken stapels nieuwe Amerikaanse parti
turen doorgewerkt. De beste ervan zal hij
te zijner tijd in Nederland introduceren.
De werken van een jonge componist, Peter
Kom, hadden bijzondere indruk op hem
gemaakt.
(Van onze correspondent in Washington)
Terwijl achter de schermen van de UNO
koortsachtig gewerkt werd aan een oplos
sing voor de problemen van het Midden-
Oosten kreeg de politieke commissie kans
voortgang te maken met het debat over
Nieuw-Guinea. Vertegenwoordigers van
twaalf landen voerden daarbij het woord.
Australië en België zullen stellig stemmen
tegen de resolutie welke de instelling be
oogt van een commissie van goede dien
sten die Nederland en Indonesië zou moe
ten bijstaan in de onderhandelingen over
het geschil.
Wellicht zal Chili zich van stemming
onthouden, maar Ceylon, Burma, Costa
Rica, Japan, El Salvador, de Sovjet-Unie,
Roemenië, Joegoslavië en Bolivia zullen de
resolutie steunen. In het Nederlandse
kamp meende men er zeker van te zijn, dat
Japan zich van stemming zou onthouden
maar de Japanse verklaring is een tegen
valler in dit spel, waarbij iedere steun er
op aan komt. Nederland acht, gelijk ge
zegd, de resolutie onaanvaardbaar. Voor
aanneming is een meerderheid van twee
derden vereist.
Sir Percy Spender (Australië) hield een
klaar en uitstekend gedocumenteerd be
toog ten bate van het Nederlandse stand
punt. Van Langenhove (België), die ons
land eveneens steunde, deed dat wel erg
legalistisch en daardoor weinig boeiend.
Het slot zijner rede was echt' wel aardig,
toen hij betoogde dat België met. Indonesië
gemeen heeft, dat beide landen zich van
Nederland bevrijd weten. Hij wees er ech
ter met nadruk op hoe goed en nauw de
betrekkingen tussen Nederland en België
thans zijn geworden. De vertegenwoordi
ger van Ceylon was tot dusver de felste
criticus van Nederland. Aan het slot zijner
rede noemde hij de mogelijkheid, dat men
wpllicht onder auspiciën van de UNO een
voogdijschap over Nieuw-Guinea zou kun
nen instellen. Ook in een overigens voor
Nederland, gunstig hoofdartikel, dat de
„New York Times" maandagochtend over
deze kwestie publiceerde, werd de moge
lijkheid van een dergelijk voogdijschap
genoemd.
De Nederlandse regering toonde zich tot
dusverre afkerig van dit denkbeeld, al zijn
toezicht bij Nederland getrokken, had 110 inwoners, ér groepen in de Nederlandse partijen en
Wat de Parijse mode-ontwerpers adn nieuwe creaties bieden,
is lang geheim gebleven maar vandaag wordt dat allemaal
onthuld. Men vindt hier een keuze uit hun collectie. Een be
perkte keuze, maar een die representatief mag heten voor wat
in Parijs aan nouveauté's wordt getoond. Wij zullen ook in
onze rubriek „Voor de Vrouw" aan de nieuwe Parijse mode die
aandacht schenken, welke zij ieder jaar weer blijkt op te wek
ken. Hierboven vindt men de eerste proeven van bekwaamheid
der Paryse ontwerpers. Links een der creaties van Pierre
namaken is dus niet toegestaan.
Balmain, die „Parma" is genaamd. Het dient gedragen te
worden met een chiffonnen bloesje, dat met mantelpak
en hoed een geheel vormt in dezelfde kleur. De foto midden
toont een satijnen organdie gewaad in de rose kleur van een
watermeloen. Ontwerper is Guy Laroche. De foto rechts laat
ons een avondjapon van Pierre Balmain zien. „San Remo" is
de naam. Een robe van zachte crêpe, die in een korte sleep
eindigt. De rug is laag uitgesneden, een smal ceintuurtje accen
tueert de taille. Beide ontwerpen van Balmain zijn exclusief,
onder de Nederlandse diplomaten, die voor
deze oplossing iets voelen. Het is langza
merhand gebruikelijk bij UNO-debatten,
dat een grote of kleine groep demonstran
ten tegenover het UNO-gebouw met bor
den rondloopt en maandagochtend heeft
voor het eerst een klein aantal Indonesiërs
op het trottoir tegenover het UNO-gebouw
propaganda gemaakt voor de Indonesische
zaak. Een hunner droeg een in het Neder
lands gesteld opschrift en bedoelde de
„vrijheidslievende Nederlanders" op te
wekken hun actie te steunen.
Naar UP uit Washington verneemt heb
ben Aziatische en Afrikaanse studenten
maandagavond een vergadering belegd in
het Carnegie-gebouw, ivaar verscheidene
sprekers het woord zullen voeren, onder
meer de gedelegeerde van Cevlon Gune-
wardene en de Nederlandse journalist W.
L. Oltmans.
De Japanse gedelegeerde Renzo Sawada
van wie verwacht was, dat hij zich af zij-
die zou houden, zeide, dat het Nederlands-
Indonesische geschil over westelijk Nieuw-
Guinea de rust van Zuid-Oost Azië en bij
gevolg van de gehele wereld kan verstoren.
Hij betoogde, dat de UNO een construc
tieve stap kan nemen door Nederland en
Indonesië haar goede diensten te verlenen.
Japan zou enig voorstel steunen, dat her
vatting van de onderhandelingen tussen
de twee regeringen over Nieuw-Guinea
met zich mee zou brengen.
„Wij zijn niet hier om elkaar te beschul
digen. Evenmin zijn we hier om spannin
gen te verergeren. Indien de UNO de zaak
der mensheid kan dienen, dient zij wijs
heid en talent te hebben om te helpen bij
een vreedzame oplossing van geschillen
onder naties, welke anders tot oorlogvoe
ring zouden leiden", aldus de Japanner.
MADRID (Reuter/AFP) De ingrij
pende wijzigingen in het Spaanse kabinet,
waarvan al enige tijd sprake was, zijn
maandag een feit geworden. Volgens een
officiële bekendmaking zijn alleen de mi
nisters van Justitie, Industrie, Onderwijs
en voorlichting aangebleven. De falangist
Fernando die Castiella, die ambassadeur bij
het Vaticaan was, volgt Alberto Martin Ar-
tajo op als minister van Buitenlandse Za
ken, Generaal Franco, het staatshoofd,
blijft voorzitter van de ministerraad, die
achttien ministers telt Van de achttien mi
nisters zijn er vijf falangist, drie roorns-
katholiek, twee monarchist en acht partij
loos.
De nieuwe minister van Buitenlandse
Zaken Castiella heeft ondermeer gestu
deerd aan de Academie voor Volkenrecht
te Den Haag. In 1939 werd hij benoemd
tot lid van het Permanente Hof van Arbi
trage in Den Haag en tot professor te Ma
drid, Als aanhanger van Franco nam hij
dieel aan de burgeroorlog en in 1941 en 1942
streed hij met de blauwe divisie in de Sov
jet-Unie.
Volgens waarnemers is het nieuwe kabi
net, zowel op politiek als op economisch
terrein, liberaler dan het vorige. In mo
narchistische kringen is men zeer tevreden
omdat verscheidene leden van het kabinet
monarchistische denkbeelden hebben-
Er zijn twaalf nieuwe ministers benoemd
en twee nieuwe ministeries ingesteld. Het
is een typisch Franco-kabinet met een
evenwichtige vertegenwoordiging van fa-
langisten, monarchisten, militairen en
rooms katholieken. Het bevat meer'falan
gisten dan het vorige, maar waarnemers
zien er geen aanwijzing in, dat Franco een
partij-kabinet heeft gevormd. Van de mi
nisters, die ontslagen zijn, zaten Artajo
(Buitenlandse Zaken) en Jose Antonio Giro
(Arbeid), al achttien jaar in het kabinet.
Een kennelijke poging om de financiële
situatie van het land te versterken is de
benoeming van een minister van Econo
mische Samenwerking. Het tweede nieuwe
ministerie is dat van huisvesting.
Badgeheitnen
Het is te betreuren, dat het oude, veel
omvattende kuipbad in onze samenleving
meer en meer vervangen wordt door de
douchecel. Het moge praktischer en mis
schien zelfs hygiënischer zijn om zo'n
regelbare stortbui in huis te halen - wij
vragen ons af of hiermee niet opnieuw
een stukje speelse bezinning in het leven
wordt opgeofferd aan het tempo en de
efficiency van deze eeuw.
Het gaat hier om de rustige zelfbespie
geling, die in een goed gevuld, warm bad
mogelijk is. Vooral voor al diegenen, die
zich in het intermenselijk verkeer voort
durend beijveren om zich voor te doen,
zoals zij gaarne zouden zijn, zien zich weer
eens een tijdje, zoals ze zijn. En zolang
dat een teleurstellende ervaring is, blijft
het des te nodiger om uitvoerig in bad te
gaan. Het juiste „ik"-bewustzijn wordt
waarlijk niet altijd bevorderd door het
luisteren naar hooggestemde lezingen over
de persoonlijkheidsvorming. Laat men zich
liever eens ontkleed en ontspannen in de
kuip neerlaten en een kwartier lang zijn
tenen bezien. Wanneer men er zachtjes
mee kriewelt lijken zij op zee-anemoon
tjes.
Natuurlijk, sommigen moeten er iets
voor overwinnen omdat hun bleekheid en
knokigheid voor hen nog altijd bezwaarlijk
te erkennen zaken zijn. Maar wanneer men
dat eenmaal aanvaard heeft, is de basis
gelegd voor een gemoedelijke en leerzame
zelfbeschouwing. Laat het dan hier en daar
wat krommer en magerder zijn dan men
zich vaak voorstelde - het zit er toch alle
maal maar aan en het functioneert.
Wij laten ons altijd gaarne achterover
zakken totdat we met de ogen vlak over
de waterspiegel kunnen turen, tussen de
beide klippen van onze knieën door. En
dan denken wij aan ons centraal zenuw
stelsel, dat onze orders bliksemsnel door
geeft naar de meest afgelegen delen van
ons lichaam, zoals ons op school steeds is
voorgehouden. Zo kan men lange tijd in
de stilte van zijn badkamer bevelen liggen
geven en glimlachend toezien hoe snel zij
worden opgevolgd. Van de zacht waaie
rende beweging van de tenen, die maar
weinig beroering in het water veroorzaken,
tot de gigantische schaarbeweging met de
benen, die een vloedgolf veroorzaakt, wel
ke het bad niet meer kan bergen.
En ziehier het nut van die eenvoudige
commando-oefeningen in het bad: men
raakt tegelijkertijd onder de indruk van
de superioriteit van de geest en bijna ont
roerd door de trouw van het lichaam. Bij
het afdrogen bezien wij onze onderdanen
nog eens, zoals wij dat vroeger als school
jongen deden in het kleedlokaal na een
uurtje veldsport: met een bijna liefkozen
de verwondering. Zij hebben ons jarenlang
zonder de minste desertie vervoerd, alleen
maar voor een beetje brandstof in de vorm
van eten, dat wij zélf ook lekker vonden.
Het bad is een van de weinige plaatsen,
waar wij ons die harmonie van lichaam
en geest weer gaan realiseren, die zó van
zelfsprekend is dat we er nooit meer aan
denken. De stortbui van een douche noopt
tot een jachtig plenzen, waarin men nooit
op waarlijk voldoening-gevende wijze tot
zich zelf kan komen.
Henk Biersteker
(ADVERTENTIE)
neem ik een lepel
ABDIJSIROOP en
dan slaap ik rustig
zonder een kuchje.
AKKER
SIROOP
DJAKARTA (UP) De spanning in de
Indonesische hoofdstad is bijna op het
kookpunt gekomen door de communisti
sche en nationalistische druk, die gezet
wordt op de groepen die zich tegen Sukar
no's „geleide democratie" verzetten. Het
blad „Indonesia Raya" onthult, dat de po
litieke leiders van de oppositie zijn be
dreigd voor het geval zij niet willen mee
werken aan de inhuldiging van Sukarno's
conceptie.
Kerken, particuliere Kuizen, missiegebou
wen, ambassades, winkels, schuttingen en
andere muurvlakken, druipen van de met
rode verf aangebrachte leuzen. De Ameri
kaanse voorlichtingsdienst die maandag
haar muren had laten schoonmaken, kon
hedenmorgen opnieuw beginnen.
Volgens een zegsman van het ministerie
van Buitenlandse Zaken heeft de militaire
commandant van Djakarta maatregelen ge
nomen om de buitenlandse ambassades te
gen deze „schilders" te beveiligen.
Een inwoner van Harderwijk, die
blijkbaar begaan was met hef lot der
lantaarnopstekers, die in den winter er
eiken dag op uit moeten, om in weer en
wind de lantaarns aan te sjeken en deze
den volgenden morgen vroeg weer moe
ten doven, heeft een uitvinding gedaan
welke deze functionarissen overbodig
maakt, althans in plaatsen waar men
gasverlichting heeft. Men brengt in de
lantaarns een toestelletje aan, dat op de
n-ormale gasleiding wordt aangesloten en
waarin dag en nacht een klein gasvlam
metje blijft branden. De gaskousjes in de
lantaarn worden op een afzonderlijke
leiding aangesloten, welke men in de
gasfabriek door een kraan kan afsluiten.
Draait men nu 's avonds deze kraan open,
dan stroomt het s naar alle lantaarns,
die dan door het kleine vlammetje wor
den ontstoken. Des morgens draait men
eenvoudig deze kraan weder dicht en alle
lantaarns worden tezelfdertijd gedoofd.
In niet tc groote plaatsen wegen de kos
ten van de afzonderlijke leiding op tegen
het loon, dat men nu de lantaarnopstekers
moet betalen.
