Sinteren bij Hoogovens is kitten van stof
Nieuwe fabriek zorgt voor 2200 ton
voedsel voor de Hoogovens
Hotel „Royal" in IJmuiden
vrijdag officieel geopend
Hartelijk weerzien met drie
broers van Belzen aan haven
ACHTTIEN MANNEN EN VELE BANDEN
Heringa Wathrich
5
VLAGGETJESDAG
OP 18 MEI
Het ziekenhuisdebat in de
Amsterdamse raad
De „Eben Haëzer" in IJmuiden
Uitblazen
Niet op maat
Simpel en automatisch
Aanbouw
Washington wil Spanje in
de NAVO doen opnemen
Auditorium van Calvijn te
Genève wordt hersteld
Rijkswaterstaat stelt boeren
schadeloos
Gloei niet te ver
Priktol met deuren
Examens
Secretaris-conservator
„Toneelmuseum" gehuldigd
ZATERDAG 9 MAART 1957
DE SILHOUET VAN IJMUIDEN wordt sinds kort in niet geringe mate bepaald
door de blanke wolkenkrabber-van-een-schoorsteen, die met zijn 150 meter
hoogte aan de westelijke rand van het Hoogoventerrein is verrezen. De paar
gebouwen aan zijn brede voet zijn eigenlijk niet eens mee gaan tellen in het
totaalbeeld van de noordelijke kanaaloever, maar die witte schoorsteen met
des avonds haar drie ringen van lichtjes, is een blikvanger voor een wijde
omtrek geworden. Toch vertegenwoordigen de nieuwe gebouwen en die
schoorsteen samen een nieuw stuk industrie, dat een belangrijke schakel vormt
in de keten tussen afgelegen ijzermijnen en soms even verre afnemers van ijzer
en staal. Langs de transportbanden, die schuine lijnen trekken tussen de ver
schillende fabrieksgebouwen, glijden namelijk het bruine poeder op en het
grove sinter neer. Poeder is niet bruikbaar in een Hoogoven, sinter wel. Ziedaar,
heel kort, het bestaansrecht van een sinterinstallatie. Ziedaar ook het nut van
achttien mannen, die ronddolen in de stoffige duisternis van een fabriek,
welke nog maar kort aan de slag is, maar reecis nu het grauwe uitzicht heeft
van een ondergestoven klomp steen, maar de vrucht vormt van een bijzonder
vernuftig samenspel van machines. Zij kunnen het met deze achttien mensen
stellen en spuwen niettemin elke dag wederom 2200 ton sinter saamgekit
ijzerertshoudende stof dus in de richting van de altijd hongerige Hoogovens.
De gemeente Velsen en daarmee de ge
hele IJmond is sinds vrijdagmiddag een
uiterst aantrekkelijk hotel-café-restaurant
rijker dat gelegen is in het centrum van de
Kennemerlaan te IJmuiden en dat onder
de naam „Royal" zeker een begrip zal gaan
vormen voor de bevolking van een groot
deel van Kennemerland.
Tijdens de korte bijeenkomst die aan de
officiële opening voorafging heette de heer
ir. M. van Maarwijk Kooy de vele aan
wezigen, waaronder talloze autoriteiten
van harte welkom namens de Amstel-bier-
brouwery, die dit bedrijf financieel moge
lijk gemaakt heeft. De heer Van Maarwijk
roemde daarbij het initiatief van de Vel-
sense bevolking, waardoor het mogelijk is
geworden dat een dergelijk hotel in de ge
meente kon verrijzen en hij sprak de hoop
uit dat het hotel zjjn bijdrage kon leveren
in de verdere ontwikkeling van het gehele
IJmond-gebied.
De burgemeester van de gemeente Vel
sen, mr. M. M. Kwint, gaf in zijn rede toe
dat er in Velsen inderdaad gedurende de
afgelopen jaren bijzonder hard gewerkt is
door de gehele bevolking, waarbij hij als
voorbeeld de zesduizend sinds de oorlog
gereed gekomen woningen noemde. Voorts
wees mr. Kwint op het rapport van de
commissie die zich bezig heeft gehouden
met de ontwikkeling van IJmuiden als bad
plaats.
Mr. Kwint verklaarde vervolgens het
hotel „Royal" voor geopend, waarna de ge
nodigden in de gelegenheid gesteld werden
het gehele bedrijf tot in alle uithoeken te
bezichtigen. Van de vele aanwezigen willen
wij nog noemen de heer J. W. A. van
Westerhoven die „Ons Belang", de vereni
ging van koffiehuishouders in Kennemer
land, vertegenwoordigde, de heer mr. W. P.
A. van Voorst van Beest, de adjunct-direc
teur van de Amstel-brouwerij en de heer
J. F. Staal, een zeer bekend hotelier uit de
hoofdstad.
Het hotel zelf, dat ontworpen is door de
Santpoortse architect de heer W. H. J. Hoo
semans en dat is uitgevoerd door het aan
nemingsbedrijf Bulters uit Heemstede, is
in geheel strakke lijn opgetrokken. Ook
het interieur, dat Verzorgd werd door de
Het groots opgezette hotel dat een
waardige plaats inneemt in de
Kennemerlaan te IJmuiden.
binnenhuisarchitect Schönau met mede
werking van „Nederland" te IJmuiden, is
daarbij aangepast.
De Amsterdamse raad is niet tot een be
sluit gekomen betreffende enerzijds het
plan van B. en W. om het Wilhelmina
Gasthuis te verbouwen tot academisch
ziekenhuis en de stichting van een alge
meen ziekenhuis in tuinstad-Slotervaart
en anderzijds het plan van het raadslid dr.
B. Sajet, dat de bouw van een medisch-
academisch centrum beoogt aan de peri
ferie van de stad, terwijl het Wilhelmina-
gasthuis dan algemeen ziekenhuis zou
worden.
Wethouder mr. In 't veld betoogde dat
op het W.G.-terrein een hypermodern
ziekenhuis tot stand gebracht zal worden,
volkomen verantwoord en beantwoordend
aan de nieuwste inzichten in binnen- en
buitenland. Welbewust is het standpunt
ingenomen dat het academisch ziekenhuis
van beperkte omvang zal zijn; B. en W.
betreuren eigenlijk al de grootte met 1600
bedden. Mr. In 't Veld noemde het een wel
daad, als over tien jaar begonnen kan wor
den aan de sloop van ongeveer 1500 huizen
en bedrijfsruimten in de Kinkerbuurt -
nodig voor de uitbreiding van het W.G. als
het academisch ziekenhuis wordt. Hij gaf
de volgende prognose van de werkzaam
heden: in de eerste periode van vijf jaar
worden op het W.G.-terrein drie preklini
sche instituten gebouwd en de kinderkli
niek. Over negen jaar zijn de universitaire
klinieken van het Binnen-gasthuis naar het
W.G. overgebracht en zijn de nieuwe keu
ken en het zusterhuis tot stand gekomen,
terwijl dan begonnen is met de bouw van
het algemene ziekenhuis in tuinstad-Sloter
vaart. Over elf jaar is het Binnengasthuis
ontruimd en overgebracht naar het Wil-
helminagasthuis. De eerste tien jaar is een
investering nodig van 6 miljoen, de vol
gende tien jaar het dubbele.
Over twee weken zal de raad repliceren.
De transportkoker naar het hoogste
gedeelte van de fabriek bevat de aan-
voerband, links op de voorgrond de
aanvoerplaats der grondstoffen en de
kooksbrekerij met de bevoorradings
band voor de bunkers (de brede koker)
HERDENKING VAN PIJPER
Het Werkcomité Willem Pijperherden
king heeft uit particulier bezit en met me
dewerking van de Koninklijke Bibliotheek
in Den Haag, de Openbare Muziekbiblio
theek in Amsterdam en de stichting „Do-
nemus" voldoende materiaal ter beschik
king gekregen voor het inrichten van een
kleine Willem Pijper-tentoonstelling. Deze
expositie wordt gehouden in het Stedelijk
Museum in Amsterdam van 15 tot en met
25 maart.
Het verhaal is even indrukwekkend als
de weg, die bijvoorbeeld het fijne ijzererts
uit Algerië, dat bij „ijzervreters" bekend
staat als „Alquife fijn", moet afleggen,
voor het in de muil van een der Hoogovens
gestopt kan worden en de Hoogovenchef
kan zeggen „Dat is vuistgroot goed, dat
kan ik gebruiken".
Een Hoogoven slikt namelijk niet alles.
Als er zeer fijn erts in gestopt zou worden,
blies die enorme kachel het er aan de
bovenkant weer handig uit. Vroeger, voor
de sinterinstallatie verrezen was, moesten
Hoogovens dan ook bepaalde soorten stof-
erts afwijzen voor hun produktie en toen
bleek, dat de stofertsen vaak een aantrek
kelijk hoog ijzergehalte bezitten, heeft men
het geprobeerd met het briketteren van
dat stof.
Het sinteren is echter veel voordeliger
dan het-in-briketten-persen, want het
aanrakingsoppervlak van zo'n sinter
zie de produkten van een gewone kachel
is door de sponsachtige struktuur
uiteraard veel groter dan een stuk briket
of een klomp ijzererts.
Dit is het principe.
Men neme dus poedererts, make dat iet
wat vochtig, werpe het op een lopende
band, waar een felle steekvlam boven
brandt en ziet: aan het eind van de band
is een juweel van een sintermassa ont
staan, die via een zeef en een breker'de
onbruikbare kleine en onhandelbare grote
stukken afscheidt en aldus een ideaal
dieet voor een Hoogoven oplevert.
Door reductie en door het langsjagen
van gassen maakt een Hoogoven uit erts
vloeibaar ruwijzer. Kleine stukjes erts
hebben betere kansen dan grote brokken,
te kleine stukjes vliegen echter „de
schoorsteen" uit. Zo'n 8 mm of iets meer
is ideaal, maar de mijnen leveren nu een
maal niet „op maat" en als dat al zou ge
beuren werd de onontbeerlijke grondstof
voor een ijzer- en staalindustrie onduld
baar duur.
Dus verandert men het erts zelf in
stukjes gestolde spons.
Het afval van de Hoogovens en van di
verse andere bedrijven, zoals het pyriet-
as dat bij de zwavelzuur-afscheiding vrij
komt, is allemaal te sinteren en dus prima
te gebruiken. Daar bovendien de wereld
voorraad fijn-erts veel groter is dan die
aan stuk-erts en de Hoogovens elke dag
een 3000 ton vragen, is het duidelijk, dat
de sinterinstallatie naar nut al dubbel en
dwars heeft bewezen.
Het is in wezen een heel simpele be
werking, die daar binnen in de vierkante
fabrieksgebouwen gebeurt en waarvan
slechts een grijze rookpluim uit de beton
nen schoorsteen aan de buitenkant het be
staan verraadt. De lopende sinterband
krijgt uit een batterij van 15 trechter
vormige bunkers, die boven een voedings
band zijn gebouwd en die op hun beurt
van boven af door een andere band wor
den gevuld men is bepaald niet bande
loos te werk gegaan haar nauwkeurig
gedoseerde mengsel van erts en fijnge-
gruisd kooks, dat volautomatisch op deze
Na de gloeiende band moet de sinter
worden afgekoeld. Een logge priktol met
vele deuren aan de buitenkant de sin-
terkoeler draait bijna onzichtbaar-
langzaam rond en krijgt een stevige koele
storm door haar ingewanden, die gevuld
zijn met nog hete sintermassa. Als één
compartiment gekoeld is, opent de deur
zich en stort de donkergrijze lading rate
lend op alweer een lopende band, die
naar een zeef loopt. Kleingoed valt daar
onverbiddelijk door de mand, maar is vol
strekt geen afval geworden, want het gaat
retour en kan als onderlaag op de sinter
band dienst doen om te voorkomen, dat
het kooks-erts-mengsel door de gleuven
in deze band zakt. Die retour-sinter is een
beetje buiten spel, maar niettemin zeer
nuttig.
Het is zo goed als zeker dat de helft van
de Nederlandse haringvloot op dinsdag 21
mei zal uitvaren, een week later gevolgd
door het tweede gedeelte. De Redersver
eniging voor de Nederlandse haringvisserij
i heeft althans een advies van deze strek-
i king uitgebracht aan het Produktschap
voor Visserljprodukten, dat de datum van
het uitvaren ter haringvisserij in een ver
ordening moet vastleggen.
Het comité vlaggetjesdag Scheveningen,
dat dezer dagen zijn eerste bijeenkomst
heeft gehouden, houdt met het oog op het
advies van de redersvereniging rekening
met de viering van vlaggetjesdag op zater
dag 18 mei. Óp deze eerste bijeenkomst is
een algemene gedachtenwisseling gehou
den over het voor vlaggetjesdag op te stel
len programma. Enkele commissies zijn
ingesteld om de verschillende onderdelen
van het voorlopige werkprogramma onder
ogen te zien. Wel staat vast, dat ook dit
jaar weer een vlootschouw een belangrijk
onderdeel van het programma zal vormen.
WASHINGTON (Reuter) Het Ameri
kaanse departement van Buitenlandse Za
ken tracht „een klimaat te scheppen, dat
gunstig is voor de toetreding van Spanje
tot de NAVO". Onderminister Hill ver
klaart in een brief aan de voorzitter van de
Senaatscommissie voor buitenlandse be
trekkingen, dat het „State Department"
er geen bezwaar tegen heeft, als het Con
gres een resolutie aanvaardt, waarin het
zich voor toelating van Spanje tot de
NAVO verklaart. Dit vereist echter een
„verdere verbetering van de betrekkingen
tussen Spanje en zekere NAVO-landen"
aldus Hill.
Het accent van de Vlaggetjesdagviering
valt dit jaar op IJmuiden. De commissie
Vlaggetjesdagviering te IJmuiden heeft al
enige malen vergaderd en plannen opge
steld, maar wil hierover nog geen mede
delingen doen. Wel staat het vast dat de
optocht van de Velsense verenigingen uit
het traditionele programma op de een of
andere wijze weer zal worden gehouden.
Zoals bekend wensten tal van vereni
gingen bij de bespreking van de Vlagge
tjesdagviering te IJmuiden van vorig jaar
een geheel andere opzet, vooral ten aan
zien van de optocht, daar zij anders hun
medewerking niet meer wensten te ver
lenen.
Onder meer vroeg men meer medewer
king van het IJmuidense en Katwijkse
bedrijfsleven. De commissie deed de toe
zegging om een en ander onder ogen te
zien.
GENEVE (ANP) Waarschijnlijk zal
men deze maand beginnen met de herstel
werkzaamheden aan het Auditoire de Cal
vin'de Genève, het gebouw waar Calvijn
zijn voordrachten hield. De totale kosten
van de restauratie bedragen ruim een half
miljoen gulden, waarvan het grootste deel
reeds bijeen is. De stad en het kanton Ge
nève hebben honderdduizend gulden bij
gedragen. Het is de bedoeling, dat het
auditorium als internationaal centrum zal
dienen. Een aantal buitenlandse gemeen
ten in Genève, waaronder ook de Neder
landse, zal als het gebouw klaar is, haar
kerkdiensten hier houden.
Thans moeten wij vernemen, dat het
particuliere bedrijfsleven in de visserij
sector niet bereid is om bij te springen.
Hierop wenste men geen commentaar te
verstrekken van de zijde der commissie.
De commissie Vlaggetjesdagviering IJ
muiden werd vorig jaar wel met zeven
personen uitgebreid. Uit IJmuiden kwamen
er bij de heer W. Meijboom, secretaris van
de Redersvereniging; P. J. Verwaijen, di
recteur van de Visserijschool; T. Struik
mans, penningmeester van IJmuidens
Bloei en M. Roos, voorzitter van IJmui
dens Bloei.
Uit Katwijk worden de vergaderingen
van de commissie nu bijgewoond door drie
reders-handelaren, de heren J. Parlevliet,
A. Ouwehand en J. Parlevliet.
Met de 150 meter hoge schoorsteen,
die een zware ventilator als extra
steuntje heeft, vormt het complex van
de sinterinstallatiè een onmisbare aan
winst in het Hoogovengeheel.
Tijdens een vrijdagavond gehouden ver-
radering van de Christelijke Boeren- en
Tuindersbond heeft de voorzitter, de heer
M. Markerink meegedeeld, dat Rijks
waterstaat een bedrag van f 54.000 be
schikbaar heeft gesteld om uit te keren
aan de boeren, die schade hebben door het
pompen voor de tunnelwerkzaamheden op
de zuidelijke kanaaloever.
Dit bedrag komt grotendeels die boeren
ten, goede wiens landerijen in de Meer-
weide liggen en die door de tunnelwerk
zaamheden veel last van droogte hebben
gehad. Men hoopte dat dit bedrag zo
spoedig mogelijk gan de betrokkenen zou
worden uitbetaald.
band wordt geschud door een heen en
weer gaande „vuiler", die voor een mooi
glad laagje zorgt.
Dat gladde laagje rolt niets vermoedend
een vurige poort van oliebanden binnen,
die het mengsel aan de bovepkant doen
gloeien maar méér vooral niet. De
lengte van de transportband is zo uitge
kiend, dat de gloeiing aan het einde ook
de onderkant van het laagje heeft bereikt
sterke zuigmonden aan de onderkant
van dé sinterband helpen hier een handje
bij en dat dan de sintering volkomen
is.
Het lijkt een grof en vuil werkje, maar
het is in wezen een nauwkeurige en zeer
gevoelige zaak: als de kruidenier aan de
vijftien bunkers niet de goede verhouding
mengt (het gaat allemaal automatisch en
met ingenieuze zelf-regelende banden en
een „denkende" weegschaal) of als de
kachel boven de band te heet of te koud
is, loopt de zaak aanzienlijk in het hon
derd.
DE DRIE VERMOEIDE BROERS Van Belzen zijn vrijdagmiddag omstreeks half
zes in de IJmuidense Vissershaven teruggekeerd met hun kotter „Eben Haëzer",
de IJM. 23. Vele vrienden, familieleden en allen, die deze garnalenvissers van nabij
aan de havenkant kennen, waren naar de kop van de Vissershaven gekomen om de
sloep, begeleid door de motorreddingboot „Neeltje Jacoba" te zien binnenkomen.
Met de nationale vlag en het oranjedoek met de IJ in de mast werd de gedurende
drie dagen verloren gewaande kotter achter in de haven gebracht, waar het bij
de steiger tegenover het dok een hartelijk weerzien werd, vooral tussen schipper
Jo van Belzen en zijn verloofde uit IJmuiden, Tiny Bakker. Schipper Barend van
der Ree van de IJM. 249 „Adrianus" kon daarbij tevreden glimlachen. Hij was het,
die de „Eben Haëzer" vrijdagmiddag omstreeks vier uur eindelijk op acht mijl ten
noordwesten van IJmuiden na het optrekken van de dichte mist, die vier dagen
boven de Noordzee heeft gehangen, aantrof. De drie broers waren toen al onderweg
naar IJmuiden. Op de vloed en bij een licht briesje hadden zij het anker gelicht
om te trachten zeilend de thuishaven te bereiken.
Uiteraard was het drietal nogal ver
baasd over al deze belangstelling, al kon
den ze zich goed indenken, dat men on
gerust was geweest over hun uitblijven.
„Wat een drukte, hè", was de eerste reac
tie van schipper Jo van Belzen tot zijn
broer Klaas, toen het scheepje werd afge
meerd naast het vlootje aan de steiger.
Jo van Belzen sprong als eerste over en
werd er op het naastliggende schip met
een omhelzing begroet door zijn verloofde.
De drie broers hadden daarna talloze han
den te drukken van degenen, die de afge
lopen dagen intens hadden meegeleefd met
de lotgevallen van de IJM 23.
Onrust door mist
Rustig heeft schipper Van Belzen ons
daarna op de voorplecht van zijn kotter
van de belevenissen sinds dinsdagmorgen
vroeg verteld.
Naar zijn mening zou zeker niet een
dergelijke grote ongerustheid veroorzaakt
zijn, wanneer de mist niet vier dagen lang
had geduurd. Zij vermoedden allicht dat
er naar hun scheepje werd gezocht, maar
zij konden zich daar ook indenken, dat dit
opsporingswerk geen resultaat zou heb
ben, omdat het zoeken was naar een speld
in een hooiberg.
Laatste trekje
Dinsdagmorgen vroeg was de IJM 21, al
dus ging schipper Van Belzen verder, met
de laatste trek op de garnaal bezig. De
kotter lag aan het net te trekken op een
wat drogere plek, dan de garnalenvissers
van IJmuiden gewoon zijn te bevissen.
Hierdoor is het verklaarbaar, dat de col-
lega-kottervissers de IJM 23 in de nacht
van maandag op dinsdag mede door de
mist uit het oog zijn verloren.
De trek had ongeveer een uur geduurd,
toen de kracht uit de motor van de „Eben
Haëzer wegviel. Jo van Belzen is in de
kleine motorkamer gekropen en moest
vaststellen, dat de koelwaterleiding kapot
was.
Hij trachtte de leiding met asbest te ver
pakken, maar toen hij daarin geslaagd
was, bleek bovendien, dat de oliedruk was
weggevallen. Doordat zout water in het
carter was gekomen, was de olie stroop
geworden en raakten ook alle leidingen
verstopt. Het begon er donker uit te zien.
Vooral toen de mist dinsdagmorgen dich
ter werd.
Mist trok niet op
De gebroeders Van Belzen lieten het an
ker vallen, nadat het scheepje inmiddels
iets om de zuid was gedreven en hebben
al het mogelijke gedaan om de motor weer
op gang te krijgen. Vergeefs. Aan dek heb
ben zij zich daarna bezig gehouden met
het zeven van de vangst garnalen, die uit
ongeveer 100 kg bestond. Dat alles in de
hoop, dat de mist in de loop van de dag
wel zou optrekken en een andere kotter
van de rederij v. d. Ree hen zou zien en
opslepen naar IJmuiden.
Duitse „Palma" erbij
De mist bleef echter; de gehele dinsdag,
woensdag, donderdag en vrijdagmorgen.
Woensdagmiddag kwam de kleine Duitse
tanker ..Palma" toen in hun nabijheid. Op
hun signalen kwam de Duitser naderbij,
De gebroeders Van Belzen bij hun
aankomst te IJmuiden.
waarop schipper Van Belzen de situatie
heeft uiteengezet. De kapitein' zorgde voor
brood, melk en een slof sigaretten en zeg
de toe Scheveningen-Radio te waarschu
wen. Op hun beurt voorzagen de drie
broers de opvarenden van de „Palma" van
een mandje vis.
Van Belzen betwijfelde gistermiddag of
de kapitein een juiste positie heeft door
gegeven. Volgens hem lagen zij noorde
lijker voor anker dan twintig mijl west
ten zuiden van IJmuiden. Hij had de aan
geboden sleephulp van de hand gewezen,
omdat de hoop op spoedig optrekken van
de mist bleef bestaan en hij tevens een
tikje huiverig was voor de manoeuvres
van de Duitser, die met het berghout bo
ven op de kleine kotter lag.
Verjaardagen
De broers Van Belzen verlangden gis
termiddag bij aankomst naar een stevige
maaltijd en zochten na het gesprek dan
ook vrijwel onmiddellijk de wal op om
zich bij de familie Bakker aan de Rijke
straat 11 te goed te doen. Er waren veel
bloemen en er kwam heel wat bezoek
voor het drietal. Vandaag en morgen is
het voor hen een dubbel feest; Jan en
Klaas vieren dit weekeinde beiden hun
verjaardag.
ADVERTENTIE
AMSTERDAM (Gem. Universiteit): Be
vorderd tot doctor in de geneeskunde op
proefschrift getiteld: „Enige onderzoekingen
over het richtinghoren" de heer R. A. van
der Veer te Drachten,. Geslaagd voor het
doctoraal examen rechten: mejuffrouw M.
Goudsmit en die heren H. Went en W. P.
Boer ma. Amsterdam.
DELFT: Geslaagd voor het inigenieurs-
examen voor bouwkundig ingenieur F.
Groot, Purmerend; H. A. Tielman, 's-Gra-
venhgae; C. J. Wagenaar, Gouda; voor het
kandidaatsexamen bouwkundig ingenieur:
J. W. du Pon te Haarlem.
GRONINGEN: Geslaagd voor het arts
examen eerste gedeelte: mejuffrouw D. M.
van der Borst, Amersfoort. Bevorderd tot
arts: J. de Boer, Leeuwarden; J. E. Vogelen
zang, Groningen.
LEIDEN: Doctoraalexamen rechten: Mej.
A. A. Wobe, Heerlen; mevrouw R. M. Haas
Berger, Dordrecht; P. van der Heide, Voor
burg. Kandidaatsexamen Engelse taal- en
letterkunde; F. H. J. de L jede, Schiedam.
(ADVERTENTlEi
Haarlem
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
Vrijdagochtend heeft de Amsterdamse
wethouder voor Kunstzaken mr. A. de Roos
in een bijzondere bestuursvergadering van
de vereniging „Het Toneelmuseum" de
secretaris-conservator, de heer J. M. Cof-
feng, gehuldigd ter gelegenheid van diens
zeventigste verjaardag en hem namens het
stadsbestuur de erepenning van de hoofd
stad in brons overhandigd.
De Hoogovens gebruiken voor de vul
ling van hun ijzerproducenten al veertig
percent sinter. Dat zal op den duur wel
worden uitgebreid, want deze eerste sinter
installatie kan er vrij gemakkelijk een
tweelingzusje naast krijgen en een derde
is dan nog maar sinterspel. Ligt dat nog
in een verre toekomst, naderbij is wellicht
de aanleg van een directe transportband
van de nieuwe installatie naar de Hoog
oven IV, de knaap, die al een aardig eind
boven de grond is en die door het onver
wacht uitvallen van Hoogoven III met
spoed wordt afgebouwd. Zulk een „directe
verbinding" heeft het voordeel van minder
verkruimeling van de sinter onderweg en
een gelijkmatiger aanvoer.
Maar nu al kan de Hoogovenchef per
manent de duim opsteken en zeggen: „Het
is in orde met het erts". Hij dankt het aan
vier ploegen van achttien werkers, die de
sinterfabriek onder leiding van de heer J.
M. Maes bemannen en haast niet meer
terug t.e vinden zijn in de steile kokers
vande transportbarden, langs de mengers
of bij de bunkers. Ze
worden ook zó vuil
van het neerdwarre
lende stof. dat ze te
gen de doraker-best®-
ven wanden en vloe
ren nauwelijks te
herkennen zijn. Maar
ze bestaan. Hun
stemmen klinken
soms spookachtig
door die fabrieksra-
dio, als het om com
mando's gaat.
