„Zonder voorbehoud en naar waarheid'
Bundeswehr van 100.000 man is
aanvaardbaar meent Smirnov
„Guerilla"-stakingen zullen
de vitale bedrijven treffen
Mikojan waarschijnlijk naar Hannover
„DE ZYLPOORT"
MacLeod onderhandelt nog
Vogelvrij
Van dag tot dag
Denen construeerden nieuw
type benzinemotor
Ruim honderd Hongaren
zijn gerepatrieerd
Verlaging van het inkomen
SHERRY
van Beaufort
O/? de
raatótoel
Moskou zou vrije doorvaart
voor Israel wensen
Zaterdag eerste golf van
de metaalstaking
Westduitse verkiezingen op
zondag 15 september
DONDERDAG 21 MAART 1957
*S
De Franse recruten blijken hun weetje
te weten, want bij een toets van algemene
ontwikkeling (heet zo iets tegenwoordig
niet „quiz"?) kon niet minder dan 97 per
cent van de nieuwbakken soldaten een
juist antwoord geven op de vraag, wie de
Tour de France van vorig jaar gewonner.
heeft: Drie percent wist het niet, wat som
bere verwachtingen wekt ten aanzien van
hun geschiktheid als landsverdediger. Als
zij immers zo weinig belangstelling hebben
voor zaken, die nauw verbonden zijn met
nationale eer en de prestaties der natie,
hoe gering zal dan hun interesse zijn voor
de verdediging daarvan.
„Wie is premier van Frankrijk?" luidde
de volgende vraag.
Tachtig percent der recruten verzonk in
gesloten formatie in diep nadenken, waar
uit zij niet meer ontwaakten althans
niet met enig resultaat. Vijftien percent
wist dat Guy Mollet de schuldige was.
Drie percent wedde nog op Mendès-France.
En de rest bleef volhouden, dat Frankrijk's
kabinet nog onder leiding staat van
iemand, die vijf of zes kabinetten
eerder op de premierszetel had gezeten.
„Is Frankrijk een republiek of een
koninkrijk?" vroeg de inquisiteur daarna.
Dat wist zeventig percent niet, en de
rest wel. Drie echter waren in de vaste
overtuiging, dat zij de wapenrok van het
koninkrijk Frankrijk droegen. Zij meen
den blijkbaar, dat de Franse Revolutie een
volkomen mislukking was geworden.
„Wat is een afgevaardigde?" luidde de
volgende vraag. Zeventig percent riep in
koor uit: „Iemand die aan politiek doet".
Tien percent vond dat het een belangrijke
persoonlijkheid moest wezen en zes per
cent definieerde een afgevaardigde als
iemand, die zich met de zaken des lands
bezighoudt. Op de vraag wat een senator
dan wel mag zijn, antwoordde vijfentach
tig percent: „Dat weet ik niet en het kan
me niet schelen ook".
Dit resultaat is niet zo schitterend als
het bijna unaniem juiste antwoord op de
eerste vraag aanvankelijk had doen ver
wachten, doch het behoeft, dunkt ons, wei
nig verrassing te wekken. Uitkomsten van
dergelijke enquêtes zijn namelijk altijd
zeer onbetrouwbaar. Zij zijn afhankelijk
van allerlei factoren, die in de simpele
weergave van het statistische resultaat niet
worden genoemd.
Wanneer men een pas aan de burger
maatschappij onttrokken jongeling met al
lerlei rare vragen komt lastig vallen op
een moment, dat hij aan thuis en aan zijn
meisje denkt, moet men niet verwachten
dat hij zijn hersens zal pijnigen om een
goed figuur te slaan. Als men hem vragen
zou: „Hoeveel benen heeft een normaal
mens?" zou men de kans lopen dat tach
tig percent zou zeggen: „Zes". Dat is re-
crutenrecept en dat is begrijpelijk.
Militaire dienst scherpt de geest niet,
integendeel. Een mens die zonder enig be
grip van de politiek veroordeeld wordt tot
een jarenlange dienst aan iets zeer ge
compliceerds, dat voor de man in uniform
wordt samengevat in een enigszins ver
eenvoudigde formule als „landsverdedi
ging", is geen normaal denkend en reage
rend mens meer.
Alleen die Tour de France was blijkba&r
in staat de verdoofde belangstelling nog
even te doen opvlammen. Doch voor dt:
rest:
„An me hakke", zouden ze in Neder
landse kazernes zeggen.
Over Nederlandse kazernes gesproken:
daar doet men de laatste jaren veel om de
algemene ontwikkeling van „de man" op
een iets hoger peil te brengen. Men zorgt
er voor dat de recruten, die zonder veel
begrip van maatschappelijke verschijnse
len en regels in dienst komen, na afloop
van hun diensttijd daarvan wat méér we
ten. Daaraan zou men in Frankrijk een
voorbeeld kunnen nemen. Zodat recruten
bij hun afscheid uit het leger althans zul
len kunnen begrijpen, waarvoor zij in
dienst zijn geweest.
Twee Deense ingenieurs hebben voor een
aantal Europese landen de patentrechten
verworven voor een nieuw type benzine
motor.
De nieuwe motor, die geschikt is zowel
voor auto's als voor motorrijwielen, heeft
minder bewegende delen en is economi
scher dan de normale zuigermotor. De in
genieurs, Anders Fisker, directeur van een
grote Deense motorrijwielenfabriek, en
zijn assistent, Anton Rasmussen, noemen
hun motor de „kleppenloze viertakt mo
tor". Zij beweren niet dat het principe
nieuw is, maar zeggen dat anderen die het
toegepast hebben, niet geslaagd zijn door
dat de smering grote moeilijkheden op
leverde.
De Deense motor heeft een rotor met
kanalen die de gassen in de cylinder toe
laten. Dezelfde kanalen worden gebruikt
voor de afgewerkte gassen. Een prototype
van de motor heeft in een motorrijwiel
reeds 10.000 kilometer gedraaid.
De motor levert meer paardekrachten
dan de gewone kleppenmotor, omdat de
cylinders een betere gasvulling krijgen.
De rotor draait steeds in dezelfde richting,
waardoor heen en weer gaande delen zijn
vermeden.
Het probleem van de smering is op een
nog niet onthulde wijze opgelost. De rotor
eist in het geheel geen smering. Ingenieur
Fisker zal de motor niet in Denemarken
in produktie brengen. De hoge belastingen
acht hij daarvoor een ernstig beletsel.
Het bestuur van de Federatie voor
Vluchtelingenhulp heeft de volgende ver
klaring uitgegeven: Hongaarse vluchtelin
gen die overwegen om naar hun land terug
te keren, wordt door het vluchtelingen
comité van de gemeente waar zij domicilie
hebben, gewezen op de risico's aan de te
rugkeer verbonden. Besluiten zij desalniet
temin om te repatriëren en zijn zij niet in
staat om zelf de reis te betalen, dan kan
de gemeentelijke sociale dienst financieel
tegemoetkomen door het reisgeld op voor
schotbasis te verstrekken.
In de laatste dagen hebben vluchtelin
gen inplaats van zich te wenden tot het
vluchtelingencomité in hun woonplaats,
zich op het bureau van de federatie ver
voegd. De moeilijkheden, welke hiervan
het gevolg waren, zijn besproken met de
minister van Justitie. Overwogen is dat de
Hongaren, die niet bereid zijn zich tot de
instanties in de gemeente waar zij wonen,
te wenden, niet tegen hun wil naar de
gemeente zullen worden teruggebracht,
maar desnoods vanwege de Federatie voor
Vluchtelingenhulp eveneens op voor
schotbasis aan een reisbiljet kunnen
worden geholpen.
De Hongaarse legatie neemt ten onrech
te het standpunt in, dat harerzijds geen
reisgeld wordt verstrekt. Door te verkla
ren naar Hongarije te willen terugkeren
ontneemt de betrokkene zichzelf de status
van vluchteling, met als consequentie dat
hij door de eigen legatie verder behoort
te worden geholpen.
Tot afgel- n maandag zijn 120 Honga
ren gerepatrieerd. De meesten van hen
werden gekweld door heimwee en zorg om
achtergebleven verwanten.
ADVERTENTIE
BONN (DPA). - De Sovjet-ambassadeur
in West-Duitsland, Smirnov, heeft, voor
hij aan bondskanselier Adenauer een
boodschap van premier Boelganin over
handigde, op een persconferentie in Bonn
verklaard, dat een bezoek van de Russische
vice-premier Mikojan aan de bondsrepu
bliek „waarschijnlijk" is. Er zijn onder
handelingen over een uitnodiging aan
Mikojan voor een bezoek aan de industrie
tentoonstelling in Hannover gaande.
Wij gaan er van uit, aldus Smirnov, dat
spoedig vriendschappelijke betrekkingen
tussen de Sovjet-Unie en West-Duitsland
ontwikkeld kunnen worden, maar om alle
moeilijkheden tussen beide landen op te
lossen is tijd en geduld nodig. Smirnov gaf
als zijn persoonlijke mening, dat Westduit-
se strijdkrachten tot een sterkte van hon
derdduizend man - de bij het verdrag van
Versailles (1919) voor de Reichswehr vast
gelegde omvang aanvaardbaar zouden
zijn. Als Duitsland herenigd zou zijn, zou
over de totale sterkte der Duitse strijd
krachten onderhandeld moeten worden. De
voorgenomen vermindering van de Britse
troepensterkte in Duitsland met 13.500 man
acht Smirnov onvoldoende. De Sovjet-
Unie heeft vermindering van de bezet
tingstroepen met een derde voorgesteld.
Op de vraag van een journalist, of de
kwestie van de hereniging van Duitsland er
beter voor zou komen te staan als na de
verkiezingen op 15 september de socialis
ten aan het bewind zouden komen, ant-
Van onze belastingmedewerker)
Met ons vorig artikel hebben we af
scheid genomen van de verschillende in
komsten, die samengeteld moeten worden
om het belastbare inkomen te krijgen. We
gaan ons nu eerst bezig houden met de
bedragen, waarmee het inkomen als ge
heel verlaagd kan worden. Maar vooraf
nog iets over het bijzondere tarief.
Bij vraag 21 op het A-biljet en vraag 28
op het B-biljet wordt de aangever uitge
nodigd er van te doen blijken, als hij aan
spraak maakt op vermindering van be
lasting of op toepassing van een bijzon
der tarief. Die vermindering van belas
ting laten we nog even rusten en we vra
gen ons nu eerst af, wat dat bijzondere
tarief eigenlijk is. Dat bijzondere tarief is,
voor zover in verband met deze artikelen
van belang alleen het tarief van art. 48
van het Besluit op de Inkomstenbelasting.
In dat artikel worden enige soorten
van inkomsten genoemd, waarvoor de be
lasting indien de aangever om toepas
sing van art. 48 verzoekt niet minder
dan 20% maar ook niet meer dan 40% be
draagt. Het juiste
percentage hangt
af van de belas
ting, welke gehe
ven wordt van de
laatste 800.van
het inkomen, dat naar het gewone tarief
wordt belast. Is dat b.v. 25%, dan wordt
over het gehele bedrag, waarover het bij
zondere tarief moet worden toegepast, ook
25% belasting geheven.
Het belang voor de belastingbetaler is
daarin gelegen, dat bij het bijzondere ta
rief de progressie tot stilstand komt. Van
de in deze artikelen behandelde inkom
sten valt de rente, begrepen in uitke
ringen uit levensverzekeringen en pre-
miën op premie-obligaties er onder. Het
betreft inkomsten, die als het ware over
een reeks van jaren gerijpt zijn, doch in
één jaar tot uitkering komen. Ook afkoop
sommen vallen er onder. Te denken valt
aan een bedrag ineens, dat iemand gege
ven kan worden, wanneer hij van het ver
der vervullen van een betrekking afziet.
En nu de aftrekposten. We bedoelen de
onder vraag 16 van het A-biljet en vraag
22 van het B-biljet genoemde aftrek we
gens persoonlijke verplichtingen. Heel erg
lang behoeven we daarover niet te zijn,
want de meeste op het aangiftebiljet op
gesomde posten spreken voor zichzelf. Zo
rente van schulden en de premies (wij
voor ons houden het bij premiën) van lijf
rente. Dat voor deze premiën niet meer
dan 3600,mag afgetrokken worden
staat in de toelichting. Wat niet iedereen
weet is, dat de aangever niet noodzake
lijk zelf de begunstigde van de verzeke
ring behoeft te zijn. Het enkele feit, dat
de aangever een premie voor lijfrente be
taalt is voldoende. Aan de definitie van
wat nu precies een lijfrente is, wagen we
ons op dit ogenblik liever niet. De prak
tijk heeft er weinig moeite mee. In twij
fel-geval vrage men de maatschappij bij
welke de polis is gesloten. Dat is ook nodig,
wanneer maar een deel van de premie
aftrekbaar is, omdat behalve een lijfrente
nog iets anders verzekerd is.
Dan volgen op het aangiftebiljet de pre
mies voor periodieke uitkeringen ter zake
van ziekte of ongeval. Het gaat dus om
verzekeringen, waarbij bedongen is een
periodieke uitkering, als de verzekerde
ziek wordt of een ongeval krijgt; dit ge
woonlijk met de bedoeling, de inkomsten
die stagneren als de verzekerde niet werkt,
aan te vullen. Men vindt ze het meest bij
de z.g. vrije beroepen.
De verdere posten, n.l. pensioenen en
echtscheidingsuitkeringen, met daaraan
gehaakt, andere aftrekbare periodieke uit
keringen, zijn duidelijk genoeg.
De laatste aftrekpost voor niet-zaken-
mensen is de verhoogde vermogensbelas
ting. Deze is in de jaren 1951/54 meer ge
weest dan f 2,50 per f 500,Dat meer
dere is aftrekbaar in het .laar, waarin de
aanslag onherroepelijk vast staat, anders
gezegd, wanneer de reclame-termijn is
verlopen en dat is twee maanden na de
dagtekening van het aanslagbiljet.
woordde Smirnov: „Men vraagt ons dik
wijls of wij aan Ollenhauer of Adenauer de
voorkeur geven. Wij zijn echter bereid met
elke regering die door het volk gekozen is,
samen te werken.
Over mogelijke Russisch-Westduitse eco
nomische besprekingen zei Smirnov nog,
dat de Sovjet-Unie alles leveren kan van
„diamanten en rozenolie tot erts en inge
wikkelde machinerieën". Ook kan de Sov
jet-Unie technische hulp verschaffen door
ingenieurs en technici te zenden.
5.50 per fles.
Telefoon 10717
Kinderhuisvest 47-51
ADVERTENTIE
Tóch een lentegevoel
In tegenstelling tot andere jaren lukte
hetmij ditmaal niet, in echte lentesfeer te
komen.
Hoe het kwam weet ik niet. Misschien
was de oorzaak de zachte winter, waardoor
het echte verlangen naar een nieuwe milde
tijd afwezig bleef. Mocht ik de voorgaande
jaren met blijde verbazing naar de eerste
bloeiende crocus kijken of luisteren naar
het scherpe liefdesgekrijs van de over het
grauwe rivierwater scherende meeuwen,
deze maand ging dit alles mij in een rustig
aanvaarden voorbij.
Eerlijk gezegd, speet me dit toch wel.
De herinnering aan het bruisende lente-
gevoel van vorige jaren was te zoet. Maar
ja, er was nu eenmaal niets aan te doen,
dus legde ik me er bij neer. Hoe gelukkig
was ik gisteren daarom, dat ik het gevoel
toch plotseling mocht beleven.
Hoe het kwam?
Het was niet de schuld van de natuur.
Wat kan wel de oorzaak was?
Doodgewoon, twee mensen. Eén ervan
in de allerprilste lente van het leven. U
weet wel, zo'n dreumes van net vijf jaar.
De ander in de late herfst. Een weduwnaar
van even in de tachtig.
De kleine hummel woont aan de rechter
zijde van mijn woning. Zoals alle kleine
kinderen speelt zij graag op straat en dik
wijls kan ik daardoor van haar spel mee
genieten.
Mijn buurman aan de linkerzijde speelt
naturlijk niet meer voor de deur. Wel mag
hij o-zo-graag op de vensterbank zitten.
Omdat zijn huisje met de voorkant op het
zuiden ligt, koestert hij zich daar vaak in
het zonnetje, 's Winters komt daar natuur
lijk niets van, dat begrijpt u. Zo had ik
dat schouwspel al een hele tijd gemist.
Maar gisteren is de traditie hersteld en
ik ben blij, er getuige van te zijn geweest.
Ik was juist bezig de stoep te vegen,
toen mijn aandacht getrokken werd door
mijn buurmeisje.
Met inspanning van al haar jonge krach
ten trachtte zij, via een uitstekend steen
tje, de bel van buurmans huisje te berei
ken
Het lukte haar inderdaad.
Juist toen ik in mijn grote-mensen-ach-
terdocht haar wilde berispen over haar
belletje trekken, ging de deur open.
Op buurmans vraag wat er aan de hand
was, hoorde ik een zacht stemmetje zeg
gen: „Opa, kom je buiten spelen?"
De gehele middag heeft opa in zijn
hemdsmouwen op de vensterbank gezeten.
Met het verder draaien van de zon groei
de de kinderschaar om hem heen.
Wat de natuur dit jaar niet bij mij kon
teweeg brengen, heeft mijn oude buurman
gedaan. Door het herstellen van een tradi
tie gaf hij me gisteren toch een echt ouder
wets lentegevoel.
Al iep Carets
LONDEN (Tel Aviv/Caïro/UP/Reuter)
Russische diplomaten in de Britse hoofd
stad hebben verklaard dat Rusland de
vrije doorvaart ook van Israëlische sche
pen door het Suezkanaal voorstaat. Het
Kremlin zou president Nasser van dit
standpunt op de hoogte hebben gebracht.
Rusland zal echter de Egyptische eis tot
volledige betaling van alle kanaalgelden
aan de Egyptische regering eveneens steu
nen, aldus deze diplomaten.
In Tel Aviv is officieel bekend gemaakt
dat het gecharterde schip „Pandora" (de
voormalige Queen ofSheba) (duizend ton),
dat uit de Israëlische haven Eilath vertrok
ken is, zonder hindernissen langs Sjarm
el Sjeik door de straat van Tiran de Golf
van Akaba verlaten heeft. De „Pandora"
die onder Costaricaanse vlag vaart, is on
derweg naar Massawa (Eritrea).
Van onze correspondent in Londen)
De derde looncrisis na die in de scheeps
bouw en de metaalindustrie is thans be
gonnen. De nationale unie van spoorweg
personeel heeft gisteren eenstemmig na
mens de 375.000 leden de toekenning van
een 3 percent loonsverhoging door het
loontribunaal er was 10 percent geëist
verworpen en „beledigend" genoemd.
Tevoren had de unie reeds een door de
spoorwegleiding bij wijze van verzoe-
ningsgebaar aangeboden loonsverhoging
dat de
onper-
Het komt mij voor
maatschappij dat
soonlijke doch allesoverheer
sende monster zeer bepaal
de sym- en antipathieën
koestert ten aanzien van de
menigte, die om haar voeten
krioelt. Sommige individuen
kunnen het opperbest met
haar vinden, doch anderen
worden op duidelijke en be
treurenswaardige wijze door
haar vervolgd en gepijnigd
ofschoon er moeilijk argumen
ten voor een dergelijke sub
jectieve bejegening te vinden
zijn.
De maatschappij huldigt
blijkbaar de opvatting, bij
voorbeeld, dat vrijgezellen uit
den boze zijn. Vrijgezellen
nader gepreciseerd als mensen
die op huwbare leeftijd onge
huwd blijken moeten vol
gens gedegen en geijkte maat
schappelijke opvattingen wor
den beschouwd als schadelijk
en vogelvrij.
Daarop zou men de niet on
aardige woordspeling van „vo
gelvrijgezellen" kunnen ma
ken, ware het niet dat de aan
gelegenheid te ernstig is om er
op schertsende wijze over te
causeren.
Natuurlijk is het tot op ze
kere hoogte te vatten, dat on
gehuwde huwbaren volgens
sociale begrippen op de zwarte
lijst staan, aangezien zij hun
primaire maatschappelijke
taak het aanvullen van het
inwonertal in strikt theore
tische zin ontgaan. Doch men
kan deze kwestie van vele
kanten bekijken en de con
ventie bekijkt haar slechts van
één kant.
Dóar verbergt zich de grove
onbillijkheid.
Laten wij de vrijgezel eens
van alle kanten bekijken.
Een struise, vrolijke per
soonlijkheid, die zwierig en
gerust door het leven stapt
zonder gekweld te worden
door traditionele zorgen. Een
plezierige kwant, goedgekleed
en hechtdoorvoed, aangezien
hij slechts zichzelf te kleden
en te voeden heeft een man
die de tijd kan gebruiken
naar louter eigen goeddunken
en daarbij wijntje en Trijntje
niet verwaarloost: een wijntje,
dat hij drinken kan waar en
wanneer het hem zint een
Trijntje dat gewend is aan af-
scheidnemen voorgoed.
Een vrijgezel is dus iemand,
die het leven geniet zonder er
de lasten van te dragen.
Volgende kant.
Een ietwat gedrukte, bebril
de bleekneus, die na werk
tijd hongerig en naar gezel
schap snakkend eenzaam
door de straten dwaalt, ten
slotte aan een nauwelijks
schoon te noemen marmeren
tafeltje zijn cafétaria-varia
naar binnen slikt en daarna
schuw nog wat blijft zitten
hangen, met de onbestemde
hoop op een wonder in zijn
verkilde hart.
Een wonder, dat iedere dag
opnieuw treiterend verstek
laat gaan, waarna hij kale
trappen bestijgt en in een kou
de, schaars gemeubileerde ka
mer de gloeilamp met het ge
scheurde zijden kapje ont
steekt, om zijn romannetje te
beleven in een voordelige
pocket-uitgave.
De meisjes hebben hem links
laten liggen, weshalve hij vrij
gezel gebleven is uit pure
noodzaak. Hij droomt van een
huisje aan de rand van de
stad met het onvermijdelijke
tuintje er omheen en de onuit
roeibare klimroos langs de ra
men. Op hem past de vorige
definitie slecht, wel echter
deze:
Een vrijgezel is iemand, die
geen vrijgezellin heeft kunnen
vinden.
Volgende kant.
Een vrolijke, nijvere jonge
man, vol levenslust en initia
tief, doch met een baas die
slecht van zijn geld af kan.
Een zwoegende, lesnemende,
strevende figuur, die telkens
opnieuw tot de conclusie
komt dat hij nóg steeds niet
kan trouwen met het meisje
dat hem uitverkoren heeft.
Een eeuwige verloofde, die
niet hoog genoeg kan klim
men om de sport van het hu
welijksgeluk te bereiken en
steeds opnieuw een eindje
naar beneden zakt, doch daar
bij de moed niet wenst te ver
liezen.
Sommigen beweren dat vrij
gezellen iets op het huwelijk
tegen hebben. Maar waarom
zijn het dan altijd vrijgezellen,
die trouwen?
De maatschappij schept er
een inconsequent genoegen in,
haar toorn tegen de onsociale
vrijgezellen bot te vieren door
hen te beletten, in het huwe
lijk te treden. Zij perst ze uit
door middel van onberede
neerde belastingen en hospita's
als bankschroeven. Zij weigert
hun woonruimte en veroor
deelt hen tot een vicieuze cir
kel van narigheden, die hun
belet ooit iets anders dan vrij
gezel te wezen.
Past hier niet de gruwelijke
definitie: „Een vrijgezel is
iemand, wie het door de maat
schappij zó kwalijk genomen
wordt dat hij niet getrouwd is,
dat zij hem door allerlei
sancties verhindert om nog
ooit te trouwen"?
Er is tegenwoordig ook op
het gebied der vrijgezelligheid
organisatorisch verband. En
iedereen heeft wel eens ge
hoord van het Vrijgezellen-
congres. Welnu, een dergelij
ke organisatie heeft met on
voorstelbare moeilijkheden te
kampen. Terwijl andere orga
nisaties hun ledental kunnen
versterken door nu en dan
eens op grootse en feestelijke
wijze naar buiten te treden,
doet ieder welgeslaagd vrijge
zellenfeest het ledenaantal af
nemen. Wanneer men man
nelijke en vrouwelijke vrijge
zellen bij elkaar brengt in
een enigszins opgewekte sfeer,
is er slechts één instantie die
schade lijdt: het vrijgezellen
dom.
Doch deze merkwaardige
moeilijkheid is een van de ge
ringste. Veel erger is, dat een
vrfjgezellenorganisatie ervan
wordt verdacht, de grondsla
gen van de staat te willen aan
tasten. De grondslagen van de
staat, waarin het gezin het
hechte bouwcement vormt.
En toch.Ook deze ziens
wijze gaat mank aan grove
onrechtvaardigheid. Want is
het niet onomstotelijk juist,
dat de status van vrijgezel een
der eerlijkste, openhartigste is
die er voor de mens beschik
baar zijn? Zijn niet vele hu
welijken waarin de maat
schappelijke lasten minzaam
worden verlicht en de maat
schappelijke hulpdiensten
streverig in het geweer komen
enkel maar voordelige
overeenkomsten tussen ver
kapte vrijgezellen?
Er zijn uiteraard ook
tal van vrouwelijke vrijgezel
len, die men wel eens vrijge
zellinnen noemt. Wie de din
gen in zwart-wit wil zien en
daarbij azijn gedronken heeft,
zal wellicht betogen: een
mannelijk vrijgezel is een
egoïst, een vrouwelijke vrij
gezellin is het slachtoffer van
egoïsten. Doch dat is waarlijk
een trouvaille zonder redelij
ke grond. Want vele vrijge
zellinnen hebben hun levens
bestemming gevonden en voe
len zich allerr-inst slachtof
fer, doch vrijgevochtene. En
waarom ook niet?
De maatschappij dat on
persoonlijke en kortzichtige
monster heeft zich een dom
en redeloos principe gesteld:
Mensen zijn er om met elkan
der te trouwen. Een vrouw
hoort in de keuken, een man
in de fabriek. Zij gaat tewerk
volgens dit domme principe en
deelt genaden en straffen uit
naargelang de mensen dit be
ginsel honoreren of negeren.
Het gevolg is, dat Neder
land binnenkort zijn elf mil
joenste inwoner mag verwel
komen, al weet het niet waar
het arme kind zijn kleine
voetjes nog neer zal kunnen
zetten.
Als men de maatschappij
om rekenschap vraagt en
men verzoekt haar een ant
woord op een reeks van drin
gende vragen, zoals:
Waarom is uw beleid op een
zo snel mogelijke overbevol
king gericht?
Waarom heeft een vrijgezel
minder recht op woonruimte
dan een gezin?
Waarom moet een vrijgezel
meer belasting betalen?
Waarom moet een vrijgezel
de kinderbijslag en de pen
sioenbedragen voor gehuwden
opbrengen?
Waarom hebt u zo'n hekel
aan vrijgezellen en waarom
belet u hen dan om een rede
lijke grondslag voor een hu
welijk te leggen?
Waarom doet u altijd zo
grimmig en zo dom, tegen alle
beter weten in?
Als men dat allemaal min
zaam vraagt:
Dan is er toevallig niemand
thuis.
J. L.
van 3,5 percent afgewezen. Dit voorstel
werd daarom ingetrokken. Er is door de
jongste verwerping een zeer ernstige situa
tie ontstaan, maar het is nog te vroeg om
te zeggen of het op een staking zal uit
draaien.
Van een spoedbijeenkomst der vakbonds
leiders met de voorzitter van de Britse
transportcommissie, welke het genationali
seerde spoorwegbedrijf beheert, hangt af
wat verder zal gebeuren. De toestand lijkt
niet zo gespannen als in de scheepsbouw
en metaalnijverheid, zodat misschien nog
een minnelijke schikking mogelijk zal blij
ken.
In elk geval dreigt het ontbreken van een
geordende loonpolitiek in Engeland thans
opnieuw tot chaos te leiden. Inmiddels heb
ben de besturen van de metaalbewerkers
organisaties de opening van de stakings
campagne op zaterdag aangekondigd met
een eerste golf van „guerilla"-stakingen.
Geschat wordt, dat hierbij reeds dadelijk
een miljoen arbeiders het werk zullen
neerleggen.
De staking „sneeuwbal" zal beginnen te
rollen in een gebied waartoe onder meer
behoren Bristol, Manchester, Southamp
ton, Sheffield en Belfast en verder de cen
tra langs de grote rivieren, waar de
scheepsbouw reeds lam ligt.
Voornamelijk zullen worden getroffen de
zware industrie en vliegtuigfabrieken.
De minister van Arbeid, MacLeod, hoopt
vandaag in staat te zijn met de onderne
mers en vakbondleiders uit de scheeps-
bouwindustrie te vergaderen. De conflic
ten in de scheepsbouw en metaalindustrie
zijn nauw met elkaar verbonden. Vandaar
dat de regering tracht zo snel mogelijk een
wending ten goede te verkrijgen opdat de
staking in de metaalbedrijven op het laat
ste ogenblik nog kan worden afgewend,
waarmede tevens het vooruitzicht zou wor
den geopend om die in de scheepsbouw te
eindigen.
Aan de andere kant maakt het feit, dat
er op de werven reqds gestaakt wordt de
metaalbewerkers halsstarriger dan ooit.
(UP) Zes sleepboten van de Britse ad
miraliteit. door burgerpersoneel bemand,
hebben de „Queen Mary" van haar lig
plaats in de haven van Southampton weg
gesleept, niettegenstaande de oproepen van
de bonden tot de bemanningen van de
sleepboten gericht, het reusachtige passa
giersschip niet te helpen.
Een paar minuten, voordat de sleepboten
begonnen met het schip in beweging te
brengen, kwamen er functionarissen van
de vakbonden in een motorbootje langszij,
die zich tot de bemanning richtten.
Even tevoren hadden leden van de staf
van de Cunard-line de touwen losgegooid,
terwijl de sleepboten langszij kwamen.
BONN (DPA) Het Westduitse kabinet
heeft besloten de verkiezingen voor een
nieuwe Bondsdag op zondag 15 september
te houden. De wens van de leidende politici
van Adenauers christelijk, democratische
partij, om de verkiezingen naar juli te ver
sohuiven is dus niet vervuld. Deze politici
meenden, dat de CDU bij verkiezingen in
juli betere kansen zou hebben.
De regering heeft evenwel op voorstel
van Adenauer en uit staatsrechtelijke over
wegingen besloten de verkiezingen in sep
tember te houden. De zittingsperiode van
de huidige Bondsdag eindigt op 6 oktober.
