RODENT
HET JONGENSEILAND
DE BUIT BINNEN
Toneelstuk van Georges Simenon
Agenda voor
Haarlem
HOOGTEZON
Sportcolberts
„De sneeuw was vuil
RAT en
MUIS
Kort en bond
DONDERDAG 4 APRIL 1957
7
Wéér dat schroeiend,
brandend maagzuur.
Museumbeambten in beroep
tegen hun ontslag
H.
3. MAERTENS N.V.
Expositie van vaklitteratuur
Twee balletvoorstellingen
in Amsterdam
Jaarvergadering van de
Nederlandse Bioscoopbond
Franse belangstelling
voor Rembrandt
Examens
Structuurwijziging in
landbouw noodzakelijk
Bedankt voor beroep
V
Canadezen betaalden
met ongedekte cheques
Kerkelijk Nieuws
Franse invoerbeperking
niet voor EGKS-landen
vanaf ƒ49.
Heren pantalons
vanaf 22.75 tot 54.75
Georges Simenon geniet in ons land voor
namelijk bekendheid als de schepper van
de figuur van de pijprokende commissaris
Maigret in zijn speurderromans, waarvan
er vele tot de meesterwerken in dit genre
gerekend mogen worden. Ten hoogste weet
men misschien verder nog dat hij een Belg
van geboorte is, dat hij enige tijd secretaris
van Joséphine Baker was en dat hij be
schikt over een fabelachtige produktieca-
paciteit. Onder eigen naam en diverse
pseudoniemen heeft hij reeds honderden
boeken bijeengeschreven, waaronder er
enkele zijn die op de planken der serieuze
litteratuur thuishoren en waarvoor de eer
ste waardering van André Gide is uitge
gaan. In Nederland heeft speciaal Pierre
H. Dubois de aandacht op de letterkundige
betekenis gevestigd: „Simenon verstaat de
kunstde mens weer te geven als le
vende materie, in zijn subjectieve vrijheid,
die objectief tenslotte toch weer een fatali
teit is, een soort van nutteloze passie, om
dat men doen kan wat men wil, maar daar
bij wil wat men moet".
Tot deze categorie behoort ook „La neige
était sale". Er is een scenario aan ontleend
voor de gelijknamige film, die hier jaren
geleden al in circulatie is geweest. Simenon
heeft zijn stof ook tot een toneelstuk om
gewerkt, dat thans (onder meer donderdag
in Zandvoort) door het Nieuw Nederlands
Toneelgezelschap wordt vertoond onder de
titel „De sneeuw was vuil". De hoofdper
soon is de amper twintigjarige Frank
Friedmayer, de zoon van een bordeelhoud
ster, die door de om hem heen heersende
vulgariteit en corruptie (hoewel tijd en
plaats niet precies zijn aangeduid, mag men
aannemen dat de handeling zich tijdens de
tweede wereldoorlog in een stad in de Elzas
voltrekt) tot in zijn diepste wezen is aange
tast. Hij wil zichzelf en anderen bewijzen,
dat hij nergens voor terugschrikt. Al zijn
daden ook die hem buiten een doelbe
wuste voorkennis worden ingegeven zijn
de logische consequenties van een verrot
tingsproces, waarbij uiterlijke omstandig
heden en innerlijke gesteldheid in wissel
werking zijn „schofterigheid" bevorderen.
Voor zijn dood voor het executiepeloton
komt hij echter tot een finale afrekening
met het kwaad, zodat hij kan sterven als
een gelouterd mens.
Dit is een wel heel erg schematische sa
menvatting van een buitengewoon gecom
pliceerd geval, maar veel meer krijgt men
er in het theater niet van te zien. Dat wil
zeggen: er gebeurt nog wel het een en an
der, maar zonder psychologisch reliëf. Door
de eenzijdige en voor de rest verwarde in
leiding in het programma krijgt men dan
ook gemakkelijk een verkeerd (en eerlijk
gezegd nogal vervelend) beeld van de ge
brekkig gemotiveerde gebeurtenissen. Het
toppunt van bedreven kwaad is de verlei
ding van een lief buurmeisje, waar Frank
Friedmayer verliefd op is, ten behoeve van
een in het donker zijn plaats innemende
„duistere" vriend, die zo graag eens een
maagd wil bezitten. Bovendien besteelt hij
een oude vriendin van haar kostbare hor
loges voor een soort zwarte handel met
een Duitse generaal. Dat hij daarbij ook
twee moorden bedrijft is voor zijn gewe-
tensstrijd van minder belang.
Aan het bovenstaande moet nog worden
toegevoegd, dat Guus Hermus als regisseur
de mogelijkheden tot begrip nog verder
heeft zoekgemaakt door de melodramati
sche enscènering van het eerberovingsta-
freel. Merkwaardig genoeg is het Guus
Hermus, maar nu als acteur, die helemaal
aan het slot van de voorstelling de zo ge
wenste opheldering komt geven, als het
eigenlijk al te laat is, want de terugwer
kende kracht op het toneel mag men niet
overschatten. Friedmayer heeft namelijk
maar één drijfveer: begrepen te willen
worden door de vader van het meisje, de
tramconducteur Holst, die hij haat om de
afstand die hen scheidt. De symboliek van
deze „vaderrol" wordt de lezer van de
roman duidelijk genoeg. De toeschouwer
van het toneelstuk beseft deze pas achter
af. Zo kan men verder zoeken, bijvoorbeeld
naar de symbolische functie van de in de
titel genoemde sneeuw. Maar als men zo-
ADVERTENT1E
Tijd voor 'n paar Rennies!
Wéér een avond bedorven waarvan ze zich
zoveel hadden voorgesteld Bij de eerste hap
eten al viel 't verkeerd. Zuurbranden voor
en na. En niet te stillenTotdat een paar
Rennies redding brachten. Onmiddellijk
'n Wonder die Rennies - U gebruikt ze toch
ook? In iedere apotheek en drogisterij ver
koopt men u Rennies graag.
De Centrale Raad van Beroep te Utrecht
heeft het ontslag behandeld van twee ge
wezen beambten bij het Stedelijk Museum
te Amsterdam, wegens knoeierijen met
toegangsbewij zen.
Mr. H. F. Heierman, die voor de beamb
ten optrad, achtte het ontslag niet billijk
omdat de directeur van het museum des
tijds had te kennen gegeven, dat hij de be
trokkenen in dienst zou houden, wanneer
de tegen hen aanhangig gemaakte straf
zaak voor de rechtbank te Amsterdam zou
aflopen met een voorwaardelijke gevange
nisstraf. Dit laatste is inderdaad geschied
en toch volgde ontslag.
Mr. Heierman achtte het ontslag ook on
rechtvaardig omdat gebleken is, dat vrijwel
het gehele personeel van het museum zich
aan corruptie schuldig heeft gemaakt, zo
dat het niet billijk is hieruit twee mensen
te kiezen en deze door strafmaatregelen te
treffen. Mr. Heierman bood aan bewijzen
te leveren en personen te noemen in ver
band met de door hem geuite corruptie-be
schuldigingen ten aanzien van het gehele
personeel.
De vertegenwoordiger van B. en W. van
Amsterdam, mr. Ensing, verdedigde de
tegen de betrokken ambtenaren toegepaste
strafmaatregel voornamelijk op juridische
gronden. B. en W. hebben de bevoegdheid,
ambtenaren die door de strafrechter zijn
veroordeeld, te ontslaan. Bij de beoordeling
door de centrale raad komen zijns inziens
alleen juridische argumenten en geen bil
lijkheids- of rechtvaardigheidsoverwegin
gen in aanmerking. De directeur van het
museum was inderdaad aanvankelijk van
plan beide personen te handhaven. Daar
is hij later van teruggekomen op grond van
onjuiste beschuldigingen, die de twee be
ambten omtrent de interne toestand bij
het museum hadden geuit.
De centrale raad zal op 23 april uitspraak
doen.
Cor van Rijn met Ad van Gessel in
De sneeuw was vuil" van Georges
Simenon door het Nieuw Nederlands
Toneelgezelschap.
doende tot begrip poogt te komen van wat
de „bedoeling" schromelijk onvoldoende
doet blijken, is het te laat voor meegevoel.
Speciaal voor de pauze is deze vertoning
(met een al te nadrukkelijke milieuschil
dering a la de omgeving van het stadhuis
in Amsterdam) een nogal kitscherige aan
gelegenheid. De hoofdpersoon wordt vol
gens de inleider gedreven door „een on
bewuste hang naar de katharsis, pogend
zich te redden door zichzelf te vernietigen".
Dienovereenkomstig hangt Frank Fried
mayer op een divan bij het fornuis of in
de buurt van de bar in een louche café.
Daarmee wil echter niets ten nadele ge
zegd zijn van Cor van Rijn, een jonge ac
teur, die in „klein werk" reeds enige keren
de aandacht trok en die zich kennelijk ern
stig moeite getroostte om tot een overtui
gende creatie te komen. Hij heeft een te
beperkte techniek zeer verstandig aange
wend en zodoende een aanvaardbare figuur
voor het hem tegemoetkomende deel van
het publiek opgeroepen. Dat hij de belang
stelling op zich geconcentreerd wist te
houden is geen geringe verdienste.
Van de verdere optredenden moeten spe
ciaal Elly van Stekelenburg, Johan Elsen-
sohn en Herman Bouber (de laatste als de
schoolmeesterachtige ondervrager) worden
genoemd en niet te vergeten Annie van de
Vorstenbosch als het „zuivere" meisje te
midden van de vrouwen, die van de liefde
een wat al te opzichtig beroep hebben ge
maakt. Jan Verkoren was bevredigend als
de barkeeper, Robert Sobels wat oneven
wichtig als de vijandelijke commandant
en Ad van Gessel iets te geforceerd in zijn
flemerige duivelstoon als de louche
„vriend". In de afmattende verhoren tij
dens het tweede gedeelte van de avond,
waarin Friedmayer voortdurend uitstel van
executie poogt te verkrijgen om met zich
zelf in het reine te komen, voorwendend
dit te doen om zijn medewerker te sparen,
gaf Cor van Rijn treffende reacties te zien.
Dank zij Guus Hermus als vader Holst
kreeg het rammelende geheel nog een ge
voelig slot.
Davicl Koning.
ADVERTENTIE
VERKOOP en VERHUUR
Nassaustraat 5 - Haarlem
Nieuwe Groenmarkt 2 - Haarlem
Tel. 15220
Tel. 15228
In het gebouw van Arti et Amicitiae in
Amsterdam wordt van 4 tot en met
11 april een door een Amsterdamse boek
handel georganiseerde tentoonstelling ge
houden van binnen- en buitenlandse tech
nische en wetenschappelijke boeken en
tijdschriften. Ongeveer vijfenveertighon
derd exemplaren vaklitteratuur van uit
eenlopende aard worden hier getoond. De
onderwerpen zijn onder meer: wiskunde,
natuurkunde, kernenergie, mechanica,
scheikunde, chemische technologie, archi
tectuur, weg- en waterbouwkunde, ma
chinebouw, scheepsbouw, vliegtuigbouw,
elektrotechniek, metaalbewerking, geolo
gie, mijnbouw, mineralogie en bedrijfs
organisatie.
Maandag 8 en dinsdag 9 april geeft het
Ballet der Lage Landen onder leiding van
Mascha ter Weeme in Carré in Amsterdam
twee openbare voorstellingen van de eerste
akte van „De notenkraker" van Lev Ivo-
nov/Walter Gore op muziek van Tsjaikofs-
ky. Deze uitvoeringen worden gegeven in
trainingskostuums en zonder decors. Zij
vormen een voorbereiding op een volledige
uitvoering van „De notenkraker" op 29 mei
ter gelegenheid van het tienjarig bestaan
van de balletgroep. Op 8 april wordt tevens
uitgevoerd de eerste en tweede akte van
„Coppélia" van Ivanov/Jack Carter op mu
ziek van Delibes. Op 9 april wordt even
eens uitgevoerd „Sonatina" van Pieter van
der Sloot, op muziek van Gretsjaninov, „De
kennismaking" van Netty van der Valk op
muziek van Duke Ellington en „De een
zame" van Walter Gore op muziek van
Busoni.
Tijdens de onlangs in Krasnapolsky in
Amsterdam gehouden jaarvergadering van
de Nederlandse Bioscoopbond werden tot
leden van het hoofdbestuur herkozen de
heren M. Desmet in Eindhoven, J. Wee
ning in Amsterdam en A. F. Wolff in
Utrecht. De vergadering machtigde het
hoofdbestuur om bij de minister van So
ciale Zaken en Volksgezondheid de nodige
stappen te doen tot het in het leven roe
pen van een stichting bedrijfspensioen
fonds voor het film- en bioscoopbedrijf en
verder alle maatregelen te nemen, die voor
het in werking stellen van genoemd pen
sioenfonds en alles wat daarmede verband
houdt noodzakelijk is.
Van 11 tot 30 maart is in het Nederlands
Instituut in Parijs een tentoonstelling ge
houden van driehonderd etsen en een groot
aantal tekeningen van Rembrandt, van zijn
meesters en van leerlingen.
Het Parijse publiek heeft voor deze na
bloei van het Rembrandt jaar een grote be
langstelling getoond. Het aantal jongeren
onder de bezoekers was ook verrassend
groot. Blijkens een enquête, die onlangs
door het Franse blad „Arts" onder de Pa
rijse studenten is gehouden, staat Rem
brandt bovenaan in hun waardering van
schlders uit vroegere eeuwen. Van de schil
ders uit de moderne tijd nam Van Gogh
de eerste plaats in.
LEIDEN: Geslaagd voor het semi-artsexa-
men: E. J. M. Crabbendam te Zandvoort; C.
W. Kok te Leiden; J. W. L. H. Meertens te
Amsterdam; L. Rook te Delft en Ph. Weers-
ma te Den Haag. Geslaagd voor het arts
examen: mejuffrouw J. M. J. van der Bel
te Leiden; mejuffrouw M. J. de Koningh te
Strijen en R. Colthoff te Den Haag; H. van
der Schaar te Rotterdam en H. van Wagens-
veld te Den Haag.
LEIDEN: Geslaagd voor het doctoraal
examen psychologie: R. F. van Naerssen,
Leiden, en A. Buma, Den Haag. Voor het
doctoraalexamen rechten in de vrije studie
richting: C. L. Steenbergen, Den Haag; A.
Pronk, Velsen, en P. C. Nieman, Voorburg.
Gepromoveerd tot doctor in de godgeleerd^
h-eid op proefschrift „Divioatie, met name
bij Rudolf Otto": R. Boeke te Hoge Beintum.
AMSTERDAM (Gemeente Universiteit):
Bevorderd tot arts: A. Middel-hoek, A. J. M.
Kuijper en O. P. J. Mejlaender, allen te Am
sterdam. Artsexamen le ged.: mejuffrouw
H. van Vugt en de heren H. H. Souwerbren,
F. Wafelbakker, W. Scheffer en P. v. Mook,
allen te Amsterdam.
AMSTERDAM (Gemeente Universiteit):
Kandidaatsexamen psychologie: H. L. de
Vries, Zaandam. Kandidaatsexamen politieke
en sociale wetenschappen: A T. van Mourik,
Bussum. Kandidaatsexamen rechten: mej. B.
S. Kolenbrander, miej. A. M. L. R. Djajasoe-
brata, mej. C. W. Sterk en de heren S. J.
Fontein, P. B. Brugse, S. E. Wemers, allen
te Amsterdam; L. Jacobs, Haarlem. Docto
raalexamen rechten: mej. E. Polak en de
heren W. J. C. Wijsmuller, C. H. Verstegen,
W. L. v. d. Putt en C. van Steenderen, allen
te Amsterdam.
GRONINGEN: Op het proefschrift „Over
vrije radicalenreacties geïnitieerd door don
kere elektrische ontladingen" is gepromo
veerd tot doctor in de wis- en natuurkunde:
Geert Gasper Vegter, geboren te Groningen,
ADVERTENTIE
uitgeroeid met
Minister Mansholt:
De harde werkelijkheid heeft geleerd dat
de landbouw afhankelijk is van factoren
die de individuele boer niet kan beïnvloe
den. Zelfs nationaal kan dat niet. De om
standigheden zijn niet zo, dat ze als vanzelf
tot welvaart leiden, een zekere ordening is
daarbij noodzakelijk. Een welvarende boe
renstand betekent een stuk ordening in de
totstandkoming van de produktie. De mi
nister van Landbouw, Visserij en Voedsel
voorziening, dr. S. L. Mansholt, heeft dit
vandaag verklaard in een rede die hij heeft
gehouden in het Beursgebouw te Leeuwar
den op de algemene vergadering van de
Friese Maatschappij van Landbouw. De
minister sprak daar over: „Waar staat de
landbouw, waarheen gaat zijn?"
Het Nederlandse volk laat de landbouw
niet in de steek, zo zeide dr. Mansholt ver
der, het is bereid de landbouw door de
moeilijke periode heen te helpen. Maar ook
is gebleken, dat het die bereidheid niet tot
elke prijs wil tonen. Het Nederlandse volk
weet onder andere dat er nog veel man
keert aan de produktie-methode.
Wij staan op het ogenblik voor belang
rijke beslissingen, zoals de landbouw ook
in 1890 en 1930 voor belangrijke beslissin
gen heeft gestaan. Veel is er sindsdien ge
wijzigd maar een ding is niet gekomen
en dat is een duidelijke aanpassing aan de
snel veranderde omstandigheden.
Wij moeten er voor zorgen, aldus de mi
nister, dat er mogelijkheden worden ge
schapen tot vergroting van de arbeidspro-
duktiviteit. Daartoe zullen nodig zijn het
bestaan van krachtige organisaties en be-
stuurskrachtige lichamen en daarnaast een
doelbewust leidinggevende regering. Anders
bestaat het gevaar dat de landbouw slechts
kunstmatig in het leven moet worden ge
houden. Er zal dus in de landbouw een
structuurwijziging moeten komen, aldus de
minister, maar dat zal tijd en geld kosten,
een wijziging welke bewust streeft naar
aanpassing aan de gewijzigde omstandig
heden.
Ds. A. H. Schippers, Christelijk Gerefor
meerd predikant, heeft bedankt voor het
op hem uitgebrachte beroep naar Den
Haag.
Naar alle kanten zwermden de jongens nu over het eiland. Oepoetie moest gevonden
worden.
Ook Rick en Bunkie zochten natuurlijk mee. Ze gingen naar de kant, waar het
meeste struikgewas stond en keken daar overal rond.
„Snap jij nou, waar Oepoetie gebleven kan zijn?", zei Bunkie.
„Nee, ik. begrijp er ook niets van", zei Rick„Ik. had er eerst niet eens erg in dat-ie
niet bij ons was".
Samen zochten ze verder, tussen de dichte struiken49-50
In Amsterdam zijn twee Canadese mi
litairen aangehouden, die in enkele grote
plaatsen in ons land inkopen deden en be
taalden met cheques in dollars zodat zij
nog wisselgeld terugkregen welke later
van de bank in Canada terugkwamen, daar
zij „ongedekt" bleken.
Beide militairen, de 30-jarige N. W. (een
geboren Rus) en de 20-jarige P. de W. (een
geboren Nederlander) waren na hun verlof
niet naar hun onderdeel in Bellinghofen
in Duitsland teruggekeerd.
Van de voor enige duizenden guldens ge
kochte artikelen is nagenoeg niets achter
haald.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Putten (toez.) G. H. van
Kooten te Genemuiden; te Friedrichsfeld
(Evang. Kirche Rijnland) W. K. Post te
Warmenhuizen; te Culemborg A. K. Ab-
couwer te Oldehove.
Geref. gemeenten
Beroepen te Sioux Center (U.S.A.) K. de
Gier te 's-Gravenhage.
ADVERTENTIE
O 7 „Nee, Alan, op dit punt verschillen wij blijkbaar
van mening", zei ze. „Ik ben er van overtuigd, dat
ze alleen maar op een ongeluk hadden gerekend omdat
zo iets veel beter in hun kraam te pas zou zijn gekomen.
Ik weet haast wel zeker, dat die vent, die uit een hin
derlaag op haar schoot, zich een aap schrok, toen hij zag
wat hij gedaan had. En toen hij bovendien zag, dat mijn
mannen zich plotseling ter plaatse bevonden, had hij
helemaal de angst van zijn leven".
„Je wilt dus zeggen, dat, als onze mensen niet aan
wezig zouden zijn geweest, die man in zijn zwarte
auto
„Precies, Martin. Dit was de tweede verdedingslinie,
om het zo eens uit te drukken. Kijk, naar mijn inzicht
zit de zaak zó".
Even deed Daphne een trekje aan haar sigaret en ver
volgde toen:
„Sheila brengt haar auto na het schot automatisch tot
stilstand. Ze vraagt zich met schrik af wat er gebeurd is,
omdat ze nooit had kunnen denken, dat iemand op haar
zou schieten. Dan komt de „Zwarte Slee" aanrijden, vol
medelijden, verbazing en belangstelling. Hij biedt haar
aan haar naar huis te brengen, heeft zelf ook dochters,
die volmaakte gentlemanNatuurlijk neemt ze zijn
aanbod aan, al is het eigenlijk volkomen onbelangrijk
of ze dat doet of niet. De weg, waarop ze zich bevinden,
is immers een zijweg met weinig verkeer. En als dan de
andere broef nog te voorschijn komt, is het de eenvou
digste zaak van de wereld het arme meisje te ontvoeren.
Zó waren de plannen maar.ongelukkig genoeg sta
ken wij een spaak in het wiel en de „Zwarte Slee"
moet razend zijn geweest, toen hij zag, dat er nog een
paar anderen waren.Inderdaad hebben Saunders en
Masterson me gezegd, dat hij inwendig brieste van woe
de, al deed hij zijn best het te verbergen! Het speet hun
overigens, dat het geen zin had hem te volgen. Het was
hem duidelijk, dat wij hem dóór hadden, maar je be
grijpt, dat als Saunders en Masterson of een van beiden
hem nagereden waren, hij hen door heel Engeland had
laten toeren om ze maar op een dwaalspoor te brengen".
„Het ziet er dus zo uit", zei Williamson op zijn gewone
ietwat lijzige manier van spreken, „dat het huis van de
dames Morstone veel weg heeft van een belegerde stad?"
„Zeer goed, Hugh", antwoordde Daphne, „al vraag ik
me af, of het niet beter is te spreken van „schaakmat"
tussen beide partijen".
„Juist", viel Martin haar bij, „we hebben nu twee van
onze mensen in het Witte Huis, Weshalve de vijand er
niet in durft. Maar de bewoners durven er niet uit! Ik
begrijp, dat je het een ingewikkelde situatie noemde.
We kunnen onze mensen daar natuurlijk niet eeuwig
houden. Aan de andere kant zou het volmaakte dwaas
heid zijn ze terug te trekken en die twee vrouwen aan
de genade of ongenade van die schurken over te laten".
„Scotland Yard kan evenmin helpen, als we die erin
zouden mengen", zei Trevitter, „want ze kunnen dat
huis evenmin ten eeuwigen dage blijven bewaken als wij
dat zouden kunnen".
„Maar de Yard wil ik er in elk geval niet in betrek
ken tenzij er iets veel ergers dat dit gebeurt", merkte
Daphne enigszins scherp op. „Er moet toch een methode
zijn om deze zaak aan te pakken en die dienen wij te
vinden".
Na een wat drukkende pauze was het woord weer aan
Everest.
„Laten we deze affaire eens uit een andere gezichts
hoek benaderen, Daph", zei hij. „Waar denk jij, dat die
lui zo begerig naar zijn? Wat het ook is, het moet iets
zijn, dat van veel waarde is. Daarover zijn we het alle
maal eens. Wat zou het kunnen zijn?"
„Jaik heb er mijn hersens al mee gepijnigd, Mar
tin", antwoordde zij op langzame toon. „Morgen ga ik
naar Scotland York, nee, natuurlijk niet om hun het
hele verhaal aan de neus te hangen", viel ze zichzelf
haastig in de rede, toen de anderen haar ietwat ver
baasd aankeken, maar om te kijken of ik daar wat
wijzer kan worden. Laten we de feiten nog eens samen
vatten en nagaan of ze op jullie dezelfde indruk maken
als op mij".
Terwijl ze achterover in haar stoel lag, als naar ge
woonte de vingertoppen precies tegen elkaar, kwam er
een glimlach op het gezicht van Everest.
Zij was namelijk zijn assistente geweest in tal van
zaken, vóórdat ze het waagstuk van Conduit Street be
gon, een gedurfde onderneming voor een jonge vrouw,
die zoveel in de advocatuur beloofde. Toch was alle
spijt, die hij had toen zij de rechtspleging vaarwel had
gezegd in ruil voor haar tegenwoordige recherchewerk
volkomen verdwenen. Niettemin viel het hem moeilijk
te geloven, dat alleen reeds het noemen van haar naam
de onderwereld schrik inboezemde, al wist hij terdege,
dat aan dit feit niet te tornen viel.
„Tot twee jaar geleden", zo begon zij, „was dit huis
onbewoond en sedert twintig jaar had niemand er enige
belangstelling voor gehad. Ik geef toe, dat in die twintig
jaar een beperkt aantal mensen er hun oog op hadden
laten vallen en soms zelfs een bod hadden gedaan. Maar
niemand had er ook maar iets meer dan vluchtige be
langstelling voor getoond, zoals de makelaars mij mede
deelden. De eigenares vond de geboden prijzen te laag en
de zaak ging dus over. Totdat juffrouw Morstone aan
de beurt was, juist op het tijdstip, dat de eigenares was
overleden en het huis in handen was gekomen van haar
erfgenamen. Het was toen een ware ruïne en de tuin was
een oerbos. Nu, die erfgenamen begrepen heel goed, dat
het bod van Sheila Morstone ten bedrage van tiendui
zend gulden een buitenkansje was. Als zij dit niet aan
vaardden, dan zouden zij het huis misschien nooit meer
kwijtraken. Sheila bleek namelijk bereid er nog eens
dertig- of veertigduizend gulden aan te besteden om het
bewoonbaar te maken. Die erfgenamen snapten terdege,
dat dit soort mensen bijzonder dun gezaaid is en zo kwam
het Witte Huis in het bezit van de dames Morstone. Shei
la toog dadelijk aan het welk en ik kan jullie verzeke
ren, dat ze er werkelijk iets aardigs van gemaakt heeft,
zowel van buiten als van binnen. En ze denkt er niet aan
het te verkopen."
Even zweeg ze, maar toen niemand iets vroeg, ging ze
met haar verhaal verder.
„Terwijl ze zich dus verheugde over het ongestoorde
bezit van dit landhuisje, kwam er, zoals ik jullie zo
zo straks vertelde, als het ware uit de lucht een heer
vallen, die zich bereid verklaarde het huis tegen een door
haar te noemen prijs te kopen als zij daar tenminste zin
in had. Ze liet er geen enkele twijfel over bestaan, dat
ze er eenvoudig niet aan dacht, zolang haar leven en ge-
zondheid werden geschonken. Toen kwam er een tweede
figuur, zij het tijdens haar afwezigheid, die met een
voorwendsel kans zag het hele huis van onder tot boven
te bekijken. De derde gebeurtenis was het stuk vergif
tigd vlees, dat midden in de nacht voor Farao werd neer
gelegd en tenslotte deed een derde man een aanslag op
haar, waarop nummer vier haar probeerde te ontvoeren".
(Wordt vervolgd).
Café. In de naciht van dinsdag op
woensdag is het café annex woonhuis „De
Postduif" te Bergeijk tot de grond toe afge
brand. De brand, waarvan de oorzaak niet
bekend is, ontwikkelde zich zo snel, dat
caféhouder Wilborghs met moeite zijn vier
kinderen van de bovenverdieping kon red
den, waarbij hij ernstige brandwonden op
liep. Het gehele gebouw ging in vlammen op.
Hoogleraar. De gemeenteraad van
Amsterdam heeft dr. H. O. Huisman, tot dus
ver chemicus bij de n.v. Philips-Roxane te
Weesp, benoemd tot gewoon hoogleraar in
de organische scheikunde aan de gemeente-
universiteit van Amsterdam.
Kolendampvergiftiging. Aan de Go-
rechtkade 129 te Groningen zijn twee be
jaarde mensen, de 73-jarige heer J. K. F.
Arkes en zijn 74-jarige echtgenote K. Arkes
Houwer om het leven gekomen door kolen
damp. Buren troffen het echtpaar in de
woonkamer levenloos aan.
Een dode bij dakinstorting. Van een
in aanbouw zijnde fabriekshal van Smarius'
brood- en beschuitfabrieken te Tilburg is
een gedeelte van het betonnen dak inge
stort. De 27-jarige timmerman F. P. D. Jans-
sens, wonende te Tilburg, werd onder het
omlaag stortende beton bedolven en kwam
om het leven. Hij laat een vrouw en een
kind achter.
Blijkens een aankondiging in de Franse
staatscourant zullen Franse importeurs
van goederen uit landen van de Europese
Kolen- en Staalgemeenschap niet worden
verplicht een deposito van 25 percent van
de waarde der goederen te storten. De
hoge autoriteit van de E.G.K.S. heeft des
tijds krachtig geprotesteerd tegen dit
voornemen van de Franse regering.
ADVERTENTIE
Voorjaarsweelde uit
ITALIË
Prachtige voorbeelden hiervan zijn de
nieuwste HEREN-
in verrassend mooie dessins
van zuiver kamgaren
in alle moderne tinten
In coupe en afwerking
voortreffelijk
DONDERDAG 4 APRIL
Minerva: „Als de dauw hangt valt er
regen", 18 jaar, 8.15 u. Lido; „Battle Hymn",
14 jaar, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Richard III",
14 jaar, 7.30 uur. Rembrandt: „De kapitein
van Köpenick", alle leeftijden, 7 en 9.15 u.
Cinema Palace: „Kruispunt Bhowand", 14 j.,
7 en 9.15 uur. Studio: „Leve de Jantjes",
alle leeft., 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Congo-
desperado's", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Roxy:
„Een van het circus", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Concertgebouw: Schubert-avond met George
van Rennesse, piano. Nutsgebouw: „Wat
doen wij met onze vrijheid", door B.' van
der Meer, 8 uur. Zuiderkapel: J. Klein Ha-
neveld, 8 uur. Jeugdkapel Sionskerk: Voor
drachtsavond door Aafje Top voor cultureel
comité „Over de brug", 8 uur.
VRIJDAG 5 APRIL
Cinema. Palace: „Een ter dood veroordeel
de ontsnapt", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „Gevaarlijk spel", 14 jaar, 2.30,
7 en 9.16 uur. Studio: „De bigamist", 2.15, 7
en 9.15 uur. Roxy: „Hoogspanning in Table
Rock", 14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 u. Rembrandt:
„De kapitein van Köpenick", alle leeftijden,
2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Lido: „Giant", 14 jaar
2 en 7.45 uur. Luxor: „Vier mannen in dé
duisternis", 14 jaar, 2, 7 en 9.15 uur. Stads
schouwburg: Rotterdams Toneel met „Het
lied van de moordenaar", 8 uur. Concertge
bouw: Salzburger Marionetten Theater met
„Die Zauberflöte", 8 uur. Wilhelminastr. 22-
Ver. van Spiritisten „Het Licht" met psy
chometrische avond, 8 uur.
