(T><
UIT LAPJES VAN LEER 's
Schitterende uitvoering van
Don Carlos" van Verdi
Van dag tot
C. Schreuder
theologie
Promotie mej. ds. J.
tot doctor in de
raatótoel
Kameel schreeuwde als een bezetene
10% KORTING
Christoph Blumhardt
rB e is het ontstaan n
Proefschrift over Johann
Voor goede en
duurzame vloeren
EDELHOUT
vloeren
HAARLEMS
MATRASSEMHUiS
Tienduizenden» nemen deel
aan défilé voor de
jarige Koningin
0p de
Rotary-landdag te Delft
Dit woord:
MALIEBAAN
V
Volendam krijgt weer een
scheepsklok bij de haven
Akkoord over concept-c.a.o.
voor dagbladjournalisten
Persoonsbewijs geldig voor
grensoverschrijding
jliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnnniiiiimiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^
NEDERLANDSE OPERA
Kerkelijk Nieuws
ZATERDAG 6 APRIL 1957
99-
De Nederlandse Opera te Amsterdam
heeft „Don Carlos" van Verdi weer op het
repertoire genomen, nadat het werk, dat in
1939 slechts kortstondig de belangstelling
van het publiek gaande maakte, jaren ge
rust heeft. De première, die vrijdagavond
in de Stadsschouwburg plaats had, hield
echter de belofte in dat deze minder be
kende opera van Verdi nu een lange reeks
voorstellingen zal beleven om een trek
pleister te worden voor het opera-publiek,
dank zij de in hoofdzaak prachtige solis
tische bezetting, de spannend muzikale
leiding van Arrigo Guarnicri, maar vooral
ook de schitterende montering (in decors
van Emil Preetorius) en de zeer verant
woorde regie van Hartmut Boebel. Het is
een krachtsinspanning van de Nederlandse
Opera geworden, die haar weer ruim
schoots krediet verschaft.
Verdi, die „Don Carlos" voor Parijs
schreef, waar het werk in 1867 de vuur
doop kreeg, heeft zich uiteraard door de
aldaar toen gebruikelijke grote opmaak a
la Meyerbeer laten leiden, zich manifeste
rend in machtige ensembles en briljante
figuratie-effecten. In zoverre kon hij het
de Parijzenaars best naar de zin maken.
Maar de wijze waarop hij zijn muzikale
plan ordende, vond over het geheel min
der bevrediging. In plaats van de ver
wachte nummer-opera, met aria's en en
semble stukken, die rustpunten in de aktie
zouden betekenen, bood Verdi een doorlo
pende bedrijvigheid, waar die nummers
weliswaar in verwerkt zijn, maar dan or
ganisch opgenomen in het dramatisch ge
heel. En aan die logische ontwikkeling
van een muzikaal drama was men te Parijs
nog niet toe. Nochtans is het duidelijk dat
Verdi van de oude praktijk geen afstand
deed, maar dat hij tevens zocht naar een
meer reële samenhang. In zekere zin is
(ADVERTENTIE)
HAARLEM
ZIJLSTRAAT 96,
TELTF.: 20340
„Don Carlos" een werk met twee gezich
ten, het ene gericht naar het verleden,
het andere bewust naar de toekomst ge
keerd. De wijze waarop hij met de timbres
van het orkest experimenteert en dan ver
rassende vondsten doet, is voor die tijd wel
zeer vooruitstrevend. En verder mani
festeert zich steeds de lyrisch-dramatische
Verdi, die nooit om een zangerige fraze
verlegen zit, met zijn ritmische typeringen
steeds raak zijn doel dient en aldus zijn
pathos aannemelijk maakt.
Het zou de waarheid geweld aan doen
te zeggen dat het hier om een histo
risch drama gaat, al zijn de hoofdfiguren:
Filips II, zijn zoon Don Carlos en Elisabeth
van Valois historische personen en al
komt het Nederlandse verzet tegen Spanje
er bij te pas. De legende, die zich om de
debiele prins Don Carlos gevormd hebben
en die via Schiller in dit libretto zijn te
recht gekomen, worden er bovendien nog
in doorkruist door een dubbele liefdes
aangelegenheid. Wel geeft de typering van
Filips II de indruk dicht bij de waarheid te
staan. In feite is niet Don Carlos maar hij
de hoofdpersoon. Het psychologisch en ook
muzikaal sterkste moment van de opera is
dan ook te vinden in het vijfde tafereel,
waar een monoloog van Filips en daarna
een dialoog met de Grootinquisiteur de
brandende vraagstukken van de tijd raken
en de heilloze drijfveren openbaren. In dit
toneel, hoewel het weinig tot lyrisch uit
beelden aanleiding geeft, is Verdi werke
lijk tot een geniale uitbeeldingskracht in
staat gebleken. En de wijze waarop de
grote vocale kunstenaar Guus Hoekman
deze scène tot een waarachtige brok dra
matiek verhief, vormde buiten kijf het
hoogtepunt van de avond, die trouwens
meer treffende tonelen kende. Gerard
Groot toonde zich als de Grootinquisiteur
hier ook een operazanger van formaat.
Gré van Swol-Brouwenstijn gebruikte
in het laatste tafereel (het zevende) ook
met veel succes haar grote vocale kans. En
Mimi Aarden, die de ongemeen zware par
tij van Prinses Eboli te vertolken had,
wist de zaal in extase te brengen met haar
zeer dramatische aria aan het slot van V.
Dat was ongetwijfeld een sterke prestatie,
maar de geraffineerde wijze waarop zij
haar intrigerende rol speelde, was al even
zeer een woord van bijzondere lof waard.
Scipio Colombo maakte van de markies
van Posa een zeer markante figuur. Zijn
scène met Filips in I was een zeer span
nend geval en zijn groote aria in VI was
mede een hoogtepunt in het drama. Don
Carlos van Johan van der Zalm, had kwa-
Staatssecretaris Moorman heeft een ver
slaggever van een onzer ochtendbladen
toevertrouwd, dat de Russen zenuwachtig
blijken te worden en dat dit nu een succes
voor de NAVO-strategie mag worden ge
noemd. De redenering van de staatssecre
taris is blijkbaar, dat alle recente uitlatin
gen en bekendmakingen over het depone
ren van atoomladingen in Europa en in
Nederland plus de voortgaande activiteit
van het aanleggen van vliegbases der
NAVO in het Europese territorium de
machthebbers in de Sovjet-Unie een gevoel
van onzekerheid hebben gegeven over de
vraag, of de klap, die zij moeten terug
verwachten wanneer zij zelf een klap zou
den uitdelen, niet veel sneller en harder
zou komen dan zij altijd gemeend hebben
te mogen aannemen.
Als deze redenering juist is, kan de con
clusie van de staatssecretaris worden on
derschreven. Want dan zou de situatie zich
snel ontwikkelen tot het punt, waarop het
uitdelen van klappen niet meer tot de voor
delige mogelijkheden zou behoren.
Er is echter ook een andere uitleg moge
lijk - een uitleg die tegelijk tot grote voor
zichtigheid maant. Want de zenuwachtig
heid van de Sovjet-leiders zou wel eens
kunnen zijn gebaseerd op het feit, dat zij
de dreiging steeds dichter voelen naderen
en dat zij niet meer zeker zijn van de stel
ling, dat de NAVO inderdaad alleen maar
defensief is bedoeld.
Het zou namelijk best mogelijk zijn, dat
de Russen al eerder tot de conclusie zijn
gekomen, dat klappen uitdelen niet meer
lonend is. Wanneer zij echter nu in de
nervositeit van een bedreigde zouden ge
raken, valt er aan die conclusie geen waar
de meer te hechten. Want een zenuwachtig
man, die in het nauw zit, redeneert niet
zeer verstandig meer en doet noodgedwon
gen dingen, die hem zelf tenslotte bena
delen.
Het is de vraag of het verstandig is, de
Russen nóg zenuwachtiger te maken. Zij
hebben natuurlijk gelijk, wanneer zij zeg
gen dat zij de opslagcentra van atoom
ladingen zullen proberen te vernietigen als
het erop aankomt. En zij hebben eveneens
gelijk, wanneer zij beweren dat zij daarbij
een onvergelijkelijke vernietiging kunnen
teweegbrengen in de landen, die als atoom
lading-depots fungeren. Dat zij zelf daarna
de klappen van de moderne wapenen zul
len te verduren krijgen, ligt voor de hand
en de vergelding zal zwaarder zijn dan
iemand zich kan voorstellen - maar wie
het zich zeker niet meer zullen kunnen
voorstellen, zelfs niet te weten komen, zul
len de bewoners der omringende NAVO-
landen zijn.
De huidige situatie - hoe zeer in het
voordeel van de NAVO zij ook schijnen
mag - is voor de kleine Europese landen
en voor Nederland allerminst aanlokkelijk.
Voor hen ligt namelijk het zwaartepunt
niet in de mogelijkheid tot vergelding, doch
in de vraag of en hoe zij de daaraan voor
afgegane misdaad zullen overleven. Meer
nog, hoe de misdaad te voorkomen is.
En dan is het een zorgvolle gedachte, dat
menige misdaad in opgeschroefde zenuw
achtigheid bedreven wordt.
ADVERTENTIE
VOORSEIZOEN-SCHOONMAAK
Laat reeds NU uw MATRASSEN
REPAREREN, bijvullen of
overtrekken.
Slechts korte tijd geven wij
H. DE GRAAFF
GROTE HOUTSTRAAT 103
TEL. 11485
Het gebruikelijke défilé voor Koningin
Juliana op 30 april zal dit jaar groter zijn
dan ooit. Behalve de tien- a vijftiendui
zend inwoners van Baarn en Soest, die
jaarlijks de Koningin een bloemenhulde
brengen, zullen dit jaar ook 2100 afgevaar
digden uit alle Nederlandse gemeenten
aan dit défilé deelnemen.
Het défilé zal dit jaar tussen 11 en 12
uur moeten plaatsheLben. Daar hierdoor
duizenden t binnen de paleishekken
zullen kunnen komen, heeft de Koningin
verzocht, hen op de Koningslaan tegen
over het paleis op te stellen. De Koningin
zal daar hun hulde in ontvangst nemen.
In de pieuwe gereformeerde Woestduin-
kerk te Amsterdam promoveerde vrijdag
middag de oud-Haarlemse mej. ds. J. C.
Schreuder op het proefschrift „De over
winningsgedachte bij Johann Christoph
Blumhardt" tot doctor in de godgeleerd
heid. Zij is de eerste vrouw, die aan de
theologische faculteit der der Vrije Univer
siteit in Amsterdam de doctorsgraad ver
wierf en haar promotie geschiedde onder
een zeer grote belangstelling. Haar promo
tor was prof. dr. G. C. Berkouwer en als
paranimfen fungeerden haar zuster dr. E.
C. M. Prijling-Schreuder, arts voor psy
chische therapie te Amsterdam, en haar
broer dr. J. Th. R. Schreuder, internist te
Sneek. Mej. Schreuder, wier vader bekend
heid verwierf als hoofd van het Instituut
Schreuder te Amsterdam en voorts onder
meer als voorzitter van de Vereniging voor
Christelijk MULO, genoot middelbaar on
derwijs aan het Christelijk Lyceum te
Haarlem en behaalde daar haar H.B.S. B-
diploma. Nadat zij de acte l.o. Duits had
behaald leidde dr. C. Spoelder te Haarlem
haar op voor het aanvullend staatsexamen
A en van 1940 tot 1945 studeerde zij aan de
Vrije Universiteit. Van eind 1946 tot eind
1948 was zij in Indonesië, uitgezonden door
de gereformeerde kerk van Amsterdam
voor de zending onder vrouwen en meisjes,
waarin zij achtereenvolgens in Bandung en
Semarang werkzaam was. Daarna ging zij
over naar de Hervormde kerk en in april
1951 werd zij in de hervormde gemeente
van Enschedé bevestigd als voorgangster
in de wijk Lonneker. In 1955 werd zij door
de hervormde kerkeraad van Amsterdam
beroepen tot predikante in het rusthuis
Amstelhof, dat 380 bewoners heeft. Zij is
lid van de Commissie voor de Bejaarden
zorg van de hervormde gemeente van
Amsterdam en heeft van 1951 tot 1956 ook
deel uitgemaakt van de Raad voor de Zen
ding van de hervormde kerk. Een van de
voornaamste motieven, waarom de promo
venda haar dissertatie wijdde aan Johann
Christoph Blumhardt, de bekende Duitse
zielszorger, die leefde van 1805 tot 1880,
was, zoals zij in haar inleiding schrijft, te
laten zien op welke manier Blumhardts
werkwijze te zien is als een correctief op
de rechtlijnige consequenties, die in som
mige „opwekkingsbewegingen" getrokken
worden uit bepaalde, van hun verband
afgezonderde bijbelgedeelten. Vooral de
gebedsgenezing, die ook thans weer sterk
de aandacht trekt, is door dr. Schreuder
vanuit het werk van Blumhardt belicht.
De dissertatie bevatte ook enige stellin
gen betreffende de zielszorg onder bejaar
den, waarvan zij er een moest verdedigen
tegenover de eerste opponent, de arts dr.
G. Lam. Deze stelling luidde: „De geeste
lijke rigiditeit van vele bejaarden maakt,
dat de in de jeugd en tijdens de rijpheid
gewonnen inzichten nog slechts zelden in
grijpend gewijzigd kunnen worden. Het
pastoraat aan bejaarden zal hiermee ern
stig rekening moeten houden." Dr. Lam, die
evenals de promovenda in het rusthuis Am
stelhof werkzaam is, vroeg zich af of men
dit in zijn algemeenheid kon stellen, om
dat er toch vele oude mensen zijn, met wie
juist een bewegelijk geestelijk contact mo
gelijk is en vestigde er de aandacht op, dat
verouderen ook vaak een geestelijke winst
kan inhouden, bijvoorbeeld in een meer
altruïstische levensinstelling.
De promovenda antwoordde hierop, on
der rigiditeit vooral te hebben willen ver
staan het verminderd opnemingsvermogen
bij vele bejaarden, die weliswaar kunnen
openstaan voor nieuwe gedachten, maar
deze slechts moeizaam verwerken en op
voorwaarde dat men er veelvuldig op te
rugkomt. Het pastoraat voor bejaarden
dient zich zoveel mogelijk aan te passen
aan de godsdienstige opvoeding, die zij in
hun jeugd hebben gehad, dus het einde van
de vorige eeuw. Hoe weinig gewenst het in
deze tijd ook is om in de gedachten wisse
ling de „tale Kanaans" te gebruiken, ten
opzichte van bejaarden behoeft men die
zeker niet te mijden.
De tweede opponent, prof. dr. J. H. Ba-
vinck, had bezwaar tegen de term „bruik
baar", waar het ging om de „bruikbaar
heid" van de gedeelten uit Paulus' zen-
dingsbrieven, waarin deze de zin van het
menselijk lijden beschrijft. De promovenda
antwoordde, dat men dat woord „bruik
baar" het best kan verstaan indien men
het ziet tegen de achtergrond van een vaak
te lichthartig hanteren van het Woord Gods
ten aanzien van de vraag van het per
soonlijk lijden van anderen.
Prof. dr. D. Nauta, de derde opponent,
verklaarde zich onbevredigd ten aanzien
van de vraag in hoeverre Blumhardt als
dogmaticus is te beschouwen en betwijfel
de of hij, zoals mej. Schreuder stelde, door
geen van zijn leermeesters bijzonder be-
invloed is. Dat laatste hield de promovenda
echter staande, door de aandacht te vesti
gen op de volkomen oriëntatie van Blum
hardt op de bijbel. Hij heeft eerder zijn
tijdgenoten beïnvloed, dan deze hèm.
De laatste opponent, prof. dr. N. H. Rid
derbosch, viel haar aan op een zinsnede,
waarin zij het door velen gelegde verband
tussen lijden en straf en de herhaalde
vraag „waaraan heb ik het verdiend" een
onrustbarend teken noemde van de ver
smalling der bijbelse boodschap tot de
prediking van een of andere christelijke
moraal. Hij vroeg zich af of men aan die
vraag „waaraan heb ik dit verdiend" altijd
wel op deze wijze voorbij mag gaan, om
dat het toch ook mogelijk is, dat God
iemand in het lijden tegenkomt op een
gevaarlijke weg. Deze mogelijkheid wilde
de promovenda niet uitsluiten, maar boven
al onderschreef zij toch ten volle de visie,
welke zich uit Blumhardts werken telkens
Brei aart de gezondheid van
uw gezin met de nieuwe
anti-reuma wol: Neveda
Reumanon. Let op de R
op de omhand!
Juist op het moment, dat de circustrein pas
seerde, stortte op de weg van Palermo
naar Messina een tunnel in. Er ontstond
een paniek. Hulpgeroep weerklonk in het
donkerolifanten trompetterden, leeuwen
en tijgers brulden. Het was een chaos
Gelukkig bleek er maar één gewonde te zijn:
de dompteur Gert Simoneit. Des te groter
was echter de materiële schade: vier wa
gens, waaronder die met de belangrijkste
onderdelen van de nieuwe tent, bleken
zwaar beschadigd. Tijdens het opnieuw inla
den van de circustrein barstte een hevig on
weer los: een kanonnade van donderslagen,
oogverblindend weerlicht en een kletterend
geweld van hagelstenen.
Als men aan voortekenen geloofde, kon het
niet erger. De olifanten dreigden zich los te
rukken en in een panisch geweld alles te
verpletteren, de roofdieren sprongen tegen
de wanden van hun wagens omhoog, een
kameel schreeuwde als een bezetene. Ieder
was op zijn post, sjouwde en zwoegde door,
geen droge draad meer aan het lijfBe-
lééf die spanning van lief en leed achter de
schermen van het circus. Lees de boeiende
en afwisselende geschiedenis van het circus
van vóór onze jaartelling tot heden.
De circuskenners J. v. Doveren en Fred
Thomas schreven 't voor u: het standaard
werk „De bonte droom van het Circus".
Met leuke pentekeningen en prachtige kleu
renplaten. Voor slechts 2.50 kunt u dit
boekwerk kopen bij uw roomboterleveran-
cier o£ rechtstreeks bestellen bij het Kantoor
„Roomboteralbum", Postbus 47, Den Haag.
Vermeld vooral duidelijk uw naam en vol
ledig adres. U krijgt het album dan per om
gaande toegezonden, onder rembours. Er is
ruimte voor nog meer kleurenplaten en
treffende fotoreprodukties, die u gratis krijgt
voor rijksbotermerken. Op elk pakje room
boter treft u zo'n merk aan.
Neem 'n pakje extra voor de zondag
Vaders
Voor ik het zelf nog maar goed besefte,
heb ik gisteren iets heel dieps gezegd. Het
ging eigenlijk erg simpel. Toen ik thuis
kwam, leunde het buurmeisje van nog niet
helemaal drie jaar uit het raam en riep:
„Je bent lekker stout". Zonder er erg bij
na te denken, antwoordde ik: „Harriëtje,
papa's zijn nooit stout".
Ziezo, nu weet u het. Vergeet het niet.
Laat het rustig op u inwerken. Het duurde
bij mij ook tien minuten voor ik me piot-
teling realiseerde, wat ik wel gezegd had.
In één slag was de positie van alle vaders
in deze wereld nauwkeurig vastgesteld.
Kijk, daar staan de vaders - zij zijn nooit
stout. Het is een feit, dat niet alleen heel
kleine meisjes, maar ook moeders wel eens
in hun oren mogen knopen. Vooral door
deze laatste categorie wordt het axioma
nog wel eens vergeten. Zij maken ons ver
wijten, dat wij, vaders, de voeten niet ge
veegd hebben, het eten niet genoeg waar
deren, te zelden bloemen mee naar huis
brengen, de kinderwagen te weinig geani
meerd de trap opdragen, geen van nature
fervente afwassers zijn en nog zeer veel
meer. Dat alles wordt ons in het gezicht
gesmeten met de duidelijke implicatie, dat
wij stout zijn.
Nu is het natuurlijk zo, dat al boven
staande verwijten, als zij kinderen betref
fen, geheel gerechtvaardigd zijn. Kinderen
kunnen stout zijn. Zodra echter vaders een
soortgelijke overtreding begaan, is het geen
overtreding meer. Dat is het kardinale
punt. Daarom is het voor vaders geheel
onmogelijk stout te zijn. Wat vaders doen
is goed.
Het staat daar zo eenvoudig, nietwaar?
Maar het behelst een gegeven, waarop ons
gehele familie-leven gebaseerd is - of al
thans behoort te zijn. Zodra vaders zich
vergissen, zijn het geen vergissingen. Het
zijn volstrekt aanvaardbare handelingen,
waarvan het recht ze te bedrijven slechts
aan anderen dan vaders ten strengste moet
worden ontzegd.
Vaders, schrijft u mij geen adhaesie-
betuigingen, Ik heb het al druk genoeg.
Moeders, schrijft u mij hier in het geheel
niet over. Ik geef u toch niet gelijk. Alleen
kinderen mogen mij bericht sturen. Zoals
ik ook Harriëtje het recht van het weder
woord heb gegeven. Zij zei: „Mijn pappie
wel, hoor. Lekker püüh".
Alleen heb ik niet durven vragen hoe
stout de buurman wel is. Trouwens omdat
de muren van ons flatgebouw van na-oor-
logse dikte zijn, heb ik toch wel een vrij
nauwkeurig idee van zijn gedrag. Stout
is hij echter, per definitie van zijn vader
schap, niet.
Alleen vaderlijk.
E. Romayn
ADVERTENTIE
De Rotary landdag, welke het district 67
van Rotary International te Delft houdt,
wordt door omstreeks 700 rotarians bijge
woond. Bij de opening waren aanwezig on
der andere de heren Pierre Yvert, ver
tegenwoordiger van de president van Ro
tary International, mr, J. J. Klaasesz, com
missaris der Koningin de provincie Zuid-
Holland, en D. de Loor, burgemeester van
Delft. De gouverneur van het district, ds.
H. T. Bruggeman uit Rotterdam, zei de
landdag te willen zien als afsluiting van
een Rotary-jaar, maar ook als een naar
alle kanten uitgebouwde en in feestelijke
sfeer opgebouwde clubbijeenkomst. Na de
officiële gasten te hebben begroet, bepaal
de hij de aandacht van de aanwezigen bij
het thema, waaronder men deze landdag
wil houden en dat hij schetste als techniek
en samenleving, een thema, dat in de natio
nale sfeer ligt en van drie richtingen uit
zal worden benaderd. Met grote instem
ming van alle aanwezigen werd hierna
besloten telegrammen te zenden aan de
Koningin en de Prins.
Een maliebaan is die plaats waar men
vroeger speelde met malie en bal. Het
woord malie, via het Franse mail ont
leend aan het Latijnse malleus, betekent
hamer. De malie wordt beschreven ails
„een lange, taaie, zwepende stok met
een fluwelen handvat ©n aan 't onder
einde een houten, met ijzer beslagen
hamer." Het woord komt behalve als
historische term bij ons alleen nog als
eigennaam voor. De Italianen noemden
het spel: pallamaglio, bal en kolf. Hier
uit ontstonden het Franse pale-maiHe
en het Engelse Pall Mall, maar ook in
ons land werd1 die vorm gebruikt: het
Utrechts Placaatboek van 1637 spreekt
van de Palemaliebaan en Huygens heeft
het over de maiillebaen.
dagj
weer openbaart, namelijk, dat deze
Paulus de zin van het lijden opheft uit
allerlei eng-persoonlijke vragen naar „het
zuchten der ganse schepping", die wacht op
de terugkomst van Christus als Overwin
naar van zonde en dood.
Toen de verdediging van het proefschrift,
waarbij mej. dr. Schreuder zich beijverde
om verstaanbaar te blijven voor het grote
en heterogene gezelschap belangstellenden,
door het „hora est" was afgebroken, ge
schiedde na kort beraad van de senaat, de
promotie, waarna in de ontvangkamer van
de kerk een zeer drukbezochte en geani
meerde receptie volgde.
Vóór de oorlog heeft bij de haven van
Volendam een scheepsklok gehangen. Een
oud gebruik wilde, dat een pas gehuwd
paartje onder deze klok door moest lopen,
waarbij de bruid de klok moest luiden. Ini
de oorlogsjaren namen de Duitsers de klok
mee. De secretaris van de plaatselijke V.V.V.
heeft er voor gezorgd^ dat het oude gebruik
in zijn stadje in ene kan worden hersteld.
Dezer dagen was er een veiling in Londen,
waar 25 scheepsklokken onder de hamer
kwamen van voor de sloop bestemde Liber-
tyschepen. De vertegenwoordiger van de
K.L.M. in Londen kon voor Volendam een
klok aankopen. Donderdagmiddag arriveer
de de Liberty-scheepsklok op Schiphol. Gis
termiddag is namens die K.L.M. de klok in
Volendam aan de burgemeester aangeboden.
Hij zal een plaats krijgen bij de haven, zodat
een oud gebruik in ere kan worden hersteld.
ADVERTENTIE
De onderhandelingsdelegaties van de
Nederlandse Dagbladpers en de door de
Federatie van Nederlandse Journalisten
vertegenwoordigde journalistenkringen
hebben overeenstemming bereikt over een
coneept-c.a.o. voor dagbladjournalisten.
Het resultaat van deze besprekingen zal
thans aan de besturen en ledenvergade
ringen der beide organisaties ter goedkeu
ring worden voorgelegd.
Nederlandse toestemming voor
Duitse en Franse toeristen spoedig
te verwachten
Binnenkort is een regeling te verwachten,
waarbij het aan toeristen uit de West-
Duitse bondsrepubliek en uit Frankrijk
zal zijn toegestaan zonder paspoort
de Nederlandse grens te overschrij
den. Zij zullen voor een bezoek aan ons
land, indien het niet langer duurt dan drie
maanden, slechts een persoonsbewijs moe
ten kunnen tonen. Aldus wordt van de
zijde van het ministerie van Justitie mee
gedeeld.
De Haarlemse kunstschilder Frans
Funke heeft min of meer bij toeval
een nieuw en zeer dankbaar materiaal
voor wanddecoraties ontdekt, waarvan
hij ten behoeve van een fabrieksatelier
in Rotterdam een vaardig gebruik ge
maakt heeft. Deze fabriek, die voor alle
mogelijke doeleinden peau de Suède
fabriceert in tal van kleurenvariaties,
krijgt voor haar ateliers wandversie
ringen die zijn vervaardigd uit haar
eigen produkt, namelijk peau de Suède,
dat door Frans Funke wordt versneden
tot de details van door hem ontworpen
taferelen, en daarna opgeplakt. Twee
van de vier bestelde tableaus zijn ge
reed gekomen: men ziet hier het resul
taat - althans een foto ervan, want in
werkelijkheid ontlenen de taferelen
aan hun kleurennuances en -contrasten
uiteraard hun levendigheid en werking.
De voorstellingen op de wandtaferelen
zijn met opzet eenvoudig en natuurlijk
gehouden, omdat zij een taak krijgen
als „arbeidsvitaminen" en dus geen
artistieke problemen mogen opwerpen.
Het materiaal zal echter voor minder
concrete voorstellingen evenzeer een
verrassend effect leveren. De kleur-
mogelijkheden ervan zijn namelijk na
genoeg onbegrensd en het „één-kleur-
detail" der gesneden fragmenten levert
in zijn beperking weer grote variatie
mogelijkheden op voor het geheel.
ADVERTENTIE
Gré van Swol-Brouwenstijn en Johan
van der Zalm in „Don Carlos"
van Verdi.
liteiten, maar bleef toch zangtechnisch in
vergelijking met zijn medespelers in de
minderheid. Zijn scherpe vocaalvorming
in de hoogte was zelfs hinderlijk in de en
semblenummers waarbij hij betrokken
was. Het kwartet in V, gezongen door Gré
van Swol-Brouwenstijn, Mimi Aarden.
Scipio Colombo en Guus Hoekman, was
daarentegen een verukkelijk staaltje van
samenzang.
Het versterkte koor en het orkest werk
ten als onvolprezen elementen mee aan
het welslagen van deze briljante opvoe
ring. Het regende „open doekjes" en na
afloop werd het een ovatie, zo gul als we
sinds lang niet meer bij de Opera hebben
meegemaakt.
Jos. de Klerk
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Meerkerk: J. Koele te Nij-
kerk.
Bedankt voor Blauwkapel-Groenekan: J.
H. Cirkel te Woudenberg.
Geref. Gemeenten
Bedankt voor Artesia (Californië, U.S.A.)
H. Rijksen te Vlaardingen.
Geref. Kerken
Bedankt voor Kampen (vac. L. J. Wie-
lenga): A. W. Meeder te Spijkenisse.
