Het kinderhoek je van tante Els
VAN IHIET
Autorijschool „IJmond"
Telefoon 4551
Meisjes
EEN WEEK GELUK
Wonen op wielen
Zilvervloot uitrijden
Ta.Gebniff Hayter
Agenda voor
Velsen
dat geen geduld had
LUXE VERHUUR
Vergunning geweigerd
Moppentrommeltje
Nieuwe puzzels
Slot en Tielrooy leiden
in damtoernooi
Ott kampioen eerste klasse
DCIJ
Ons openbare
boekenplankje
Zeven knikkers
„Klavierschippers" treden
op voor Velsense bejaarden
Parkiet en duif met bril
en tas
z, x. o u 20 APRIL 1957
Ix
Beste kinderen,
Vandaag heb ik voor jullie een leuk paasverbaal en een flinke puzzel opgezocht.
Natuurlijk hoop ik van harte dat het in jullie paasvakantie zo mooi weer is, dat
je je geen ogenblik hoeft te vervelen en je heerlijk van de buitenlucht genieten
kunt. Maar omdat alles nog ongewis is wat de toekomst verbergt, kunnen jullie
bij een eventuele regenbui de krant pakken en eens zien wat er in ons hoekje te
beleven valt. Plezierige Paasvakantie!
Heb ik jullie wel eens iets verteld
over dat kuikentje, dat geen geduld had
en daardoor zo lelijk op zijn snavel
kwam te kijken? Het is een heel oud
verhaal, dat de grootmoeder van mijn
grootmoeder gehoord heeft van een heel
oud vrouwtje, dat in een huisje aan een
sloot woonde, alleen met haar twee
kippen en haar haan Kalebas. Kalebas
was al een oude haan, toen hij bij dat
vrouwtje Steketee kwam, dus toen het
geval met het kuikentje voorviel, moet
hij wel een héél oude haan zijn geweest.
Maar goed, die haan had dus twee
kippen, Mieze en Flarie. Mieze was een
verstandige kip van goede komaf, die
alleen maar mais at en nooit over de
sloot vloog, maar Flarie, och Flarie was
niet zo'n beste. Altijd tegen de keer in
en altijd dwars. Ze heeft eens een bijna
rond ei gelegd en dat gold toen al in
de kippenwereld als een schande, die
met duizend normale eieren niet uit te
wissen was.
HET liep tégen Pasen en vrouwtje Steke
tee had op haar hurken bij de kippen
Mieze en Flarie gezeten en ze met de
vinger omhoog gevraagd of ze alsjeblieft
goed hun best wilden doen, want met Pa
sen wilde zij toch wel erg graag een eitje
eten en een eitje weggeven aan het jonge
tje Bas, dat een paar huisjes verderop aan
het slootje woonde. Het jongetje Bas zag
er altijd zo bleek uit en had eigenlijk wel
elke dag een eitje nodig, maar dat kon zijn
moeder niet betalen, zodat vrouwtje Steke
tee af en toe eens een ei kwam brengen
en mummelde: „Dat moet je maar lekker
opeten, dat is goed voor jou".
MIEZE had naar het vrouwtje geluisterd
en het vrouwtje had zelf gezien, dat ze
geknikt had met haar witte kop. Dus dat
kwam wel in orde. Maar van Flarie was
ze veel minder zeker, want die had eens
met haar kopje in haar veren gescharreld
en haar niet willen aankijken, zodat
vrouwtje Steketee wel drie keer opnieuw
had moeten bedelen „Toe nou Flarie, me
kind, doe het vrouwtje nou een plezier en
leg een eitje extra voor de kleine Bas
Maar Flarie was doorgegaan met pikken
in haar veren en had niet geknikt, zodat
het vrouwtje Steketee maar weer terug
gegaan was in haar huisje en dacht, dat
het misschien allemaal nog wel goed zou
aflopen.
FLARIE had echter andere plannen in
haar kippekopje. Nu is een kippekopje niet
zo bijster knap, maar Flarie had toch wel
zoveel verstand, dat ze besefte, dat vrouw
tje Steketee een hoop verdriet zou hebben
van het feit, dat Basje geen ei zou krijgen
met Pasen. En toch had Flarie haar eigen
plan. Ze zou en wou dit jaar nu eens een
Paaskuiken hebben, helemaal van haar
zelf, dat ze verzorgen kon langs het slootje
en onder de wilgeboom en dat dan net zo'n
mooie kip zou worden als zij dacht dat ze
zelf was.
Toen vrouwtje Steketee dan ook een dag
later in het hok kwam kijken, stond de
haan Kalebas zenuwachtig van zijn ene
poot op zijn andere te dribbelen en in het
nachthok zat Flarie middenin een hoopje
bij elkaar gekrabd stro met een gezicht
van twee dagen mooi weer. „Nee maar,
nee maar, Flarie", zei het vrouwtje Steke
tee, „wat zie ik nou zit jij te broeden?
Gauw, ga er eens af...." Maar Flarie
dacht er niet aan, om van het ei af te gaan
en keek zo nijdig naar het vrouwtje, dat
die niet langer aanhield en het ei van
Mieze opraapte, dat deze de nacht tevoren
braaf en mooi had gelegd. Ze liet Flarie
maar zitten, want daar was geen land mee
te bezeilen.
ER GINGEN enige dagen voorbij. Het
vrouwtje Steketee spaarde haar eitje voor
Bas, zodat Bas niet te kort kwam en kleur
de het zelfs mooi rood, omdat het een
Paasei moest worden en ze lette verder
niet meer op Flarie, die trouw op het stro
bleef zitten broeden met een heel deftig
gezicht, dat kippen altijd zetten, als ze
ergens mee bezig zijn.
Na nóg een paar dagen stond het vrouw
tje Steketee in de ochtendzon onder de
wilgeboom, toen er uit het nachthok een
gekakel opsteeg, dat het niet gewoon meer
was. Het vrouwtje dribbelde erheen en
daar zat Flarie luid kakelend op het nest
en de haan Kalebas stond er wat droevig
naast. Weet je wat er aan de hand was?
Het kuikentje in het ei van Flarie was al
net zo'n eigenwijze kippekop als zijn moe
der en probeerde uit alle macht naar bui
ten te komen, zelfs al was het nog niet
eens zijn tijd. En Flarie, die precies wist,
wanneer kuikentjes uit het ei moeten ko
men, want daar had ze al heel wat over
gehoord van andere kippen langs het
slootje, probeerde uit alle macht die kleine
wijsneus binnen de dop te houden. Tot
haê» verbazing echter zag vrouwtje Steke
tee onder de veren van Flarie plotseling
een vochtig, mager diertje te voorschijn
komen en toen zij Flarie aankeek, wist ze
wat er gebeurd was: haar kuikentje was
nog helemaal niet klaaar en mooi af ge
weest, maar toch naar buiten gekomen en
dus stond het daar nu op de zonnige we
reld: een kuikentje zonder geel dons en
zonder een rood snaveltje, maar met al
net zo'n brutale wipsnavel als zijn moeder.
Vrouwtje Steketee moest er toch echt wel
een beetje om lachen ook, want het was
een dwaas gezicht, dat piepkleine kuiken
tje in zijn blote bast.
JE BEGRIJPT, dat Flarie, de kip, schrok.
Had ze het mooiste Paaskuiken van de
hele sloot willen laten zien en was het op
dit vreemde misbaksel uitgelopen. O, o,
wat schaamde Flarie zich en wat zou ze
graag heel ver in het nachthok zijn weg
gekropen, maar daar stond dat vrouwtje
Steketee en ze lachte en lachte maar, dat
al haar rimpeltjes samentrokken en haar
kinnetje op en neer wipte. „Tok, töööök?"
vroeg Flarie.
Tja dat wist vrouwtje Steketee ook niet
één twee drie, maar toen zij even had na
gedacht, zei ze tegen de moederkip: „Stil
maar, ik maak dat wel in orde". En ze
dribbelde terug naar haar huisje en pakte
de breipennen en rits rits rits breide het
vrouwtje 't kleinste jasje, dat ooit van een
paar breipennen is gegleden. En daarmee
verdween het vrouwtje Steketee weer in
het nachthok, waar het kuiken kouwelijk
op één poot stond met moeder Flarie er
bezorgd naast.
Het is een heel gedoe geweest, om dat
jasje aan te krijgen, dat begrijp je. Eerst
wilde het kopje er niet door en toen sta
ken er twee pootjes door één en hetzelfde
mouwsgat. Maar tenslotte is het na twintig
minuten toch gelukt en daar liep het kui
kentje Koert, want zo had Flarie hem ge
noemd tenslotte in zijn nieuwe jas door
het nachthok.
Ja, zo is dat geweest langs het slootje en
Kalebas de haan en Basje het buurjonge
tje raakten er die Paasdagen maar niet op
uitgekeken: een kuiken met een jasje aan
is dan ook wel iets om nooit te vergeten.
KUIKENTJE KOERT bleef echter een
vreemd kind. Andere kuikens zie je nog
wel eens onder moeders vleugels schuilen,
als er gevaar dreigt en moeder kip haar
schare bij elkaar roept, maar Koert was
van de eerste dag af een bijzonder eigen
gereid ding, dat meteen al haast in het
slootje viel, daarna zijn kop stootte aan de
wilg en aan het eind van zijn eerste levens
dag een kiezelsteentje voor een graan
korrel aanzag en het ding nog had door
geslikt ook, als Flarie hem niet een tik had
gegeven met haar rechtervleugel. Al zei zij
Koert nu ook honderd keer, dat hij niet zo
ongeduldig moest zijn Koert was in
alles haantje de voorste en na drie dagen
begon hij al lelijke woorden te piepen tegen
de haan Kalebas, zodat moeder Flarie er
sterk over dacht hem een draai om zijn
oren te geven. Maar een kuiken geeft niets
om zoiets, omdat hij geen oren heeft, waar
je een draai om kunt geven. Koert was
echt een moeilijk kind. Hij groeide in een
week uit zijn jasje, zodat het vrouwtje
Steketee, dat hem maar erg kaal bleef
vinden, opnieuw een nu iets groter jasje
moest breien, waar hij na een middag een
grote winkelhaak in haalde zodat het hele
jasje lostornde en aan een kruisbessen-
struik bleef hangen als een kronkelige,
blauwe draad.
En nu zou dat allemaal nog zo erg niet
geweest zijn, als moeder Flarie zelf maar
niet zo'n eigenwijze kip was geweest. Want
als Kalebas de haan zei, dat Koertje voor
galg en rad opgroeide of Mieze snikte, dat
het met die kleine Koert geen leven meer
was aan het slootje voor een fatsoenlijke
kip nu eens werd er in haar poot gepikt
en dan weer had Koert een bosje kippe-
veren aan de wilg gebonden, waarvan ze
zich naar was geschrokken. En dat zou
allemaal nóg te verdragen zijn geweest, als
Koert niet elke keer weer de hele sloot en
alle huizen op stelten had gezet door ver
weg te lopen en dan in het land van boer
Lowie tussen de koeien te gaan lopen.
Hartkloppingen had moeder Flarie er aan
beleefd.
De ongeduldige Koertje was met alles
veel te vroeg. Sinds hij veel te gauw uit
zijn ei was gekropen, hadden vrouwtje
Steketee, haan Kalebas en de kippen Mieze
en Flarie verbaasd gestaan over de voor
lijkheid van Koertje. Alleen honger "kreeg
hij precies op tijd.
WEER WAS het bijna Pasen. De haan
Kalebas, die nu toch wel echt oud werd en
er sterk over dacht een bril te kopen of
zich aan te melden als torenhaan voor de
dorpskerk, stond aan de rand van het
slootje te dromen en het vrouwtje Steke
tee zat op haar hurken in het nachthok om
een eitje voor Basje en haarzelf en dan
misschien ook nog een extra eitje voor
tweede Paasdag te vragen, toen Koert
plotseling binnenstapte. Hij was nu al een
echte haan geworden, al kon je wel zien,
dat zijn verendos nog niet geheel volwas
sen was. Hij ging parmantig naast Flarie
en Mieze zitten en zette er een heel ge
wichtig gezicht bij en zei: „Achter de wil
geboom ligt mijn eerste ei".
Haantje Kalebas en de kippen renden
zo hard als hun poten ze konden dragen
naar de wilgeboom om er achter te kijken
en vrouwtje Steketee er achteraan. Want
dat was nog nooit vertoond, dat een haan
een ei kon leggen, dachten vrouwtje Ste
ketee en de kippen, maar de haan Kalebas,
die door zijn leeftijd erg wijs was gewor
den, dacht er het zijne van. Toen hij hijgend
ook achter de wilgeboom was aangekomen
lag daar een ei. Jawel. Maar geen gewoon
ei. Het was een ei in zilverpapier en met
een lintje er om en er stond in beverig
handschrift op een papiertje, dat er naast
lag: „Voor Basje".
En toen hebben die haan en die beide kip-
ADVERTENTIE
ML. VISSER - Celsiusstraat 52 - IJtrtuiden
Bij besluit van B. en W. van Velsen van
16 april 1957 is vergunning ingevolge de
hinderwet geweigerd aan de heer P. J.
Schoone, Hyacintenstraat 12 te Santpoort
tot het oprichten van een inrichting voor
het opslaan van oud ijzer en oud papier
op een perceel bij de van Dalenlaan te
Santpoort. Inzage van dit besluit kan wor
den genomen ter gemeente-secretarie 4e
afdeling.
„Melodia" naar concours
Het christelijk gemengd kwartet „Melo
dia" onder leiding van de heer J. Melis
neemt deel aan het Nationaal Zangcon
cours op 16 juli te Hilversum. Het kwartet
komt uit in de tweede afdeling.
JOOOOCOOOOOOOOCOOOOOOOGOOOOOOCOO!
JOOOOOOOOOOOOOOOOOOOC1
„Jongens", vroeg een onderwijzer, „als
we de zon of de maan één van beide
moesten missen, waar zouden we dan
het best buiten kunnen?"
„Natuurlijk buiten de zon, want over-
dag is het toch licht", antwoordde Hans.
Jansen komt 's avonds van de jacht
i thuis en laat zijn vrouw twee hazen
zien.
Mevrouw: „Heb jij die twee hazen
geschoten!? Vertel mij dan maar eens
I waarmee je dat gedaan hebt. Je hebt
j namelijk je geweer vergeten mee te
nemen".
Jansen: „Ach, nu ben ik er achter! Ik
heb de hele dag ook al een gevoel ge-
had, alsof ik iets vergeten had.
xdoooocooocoooooocooooooooooooooooocxxxx>C)Ooooc)00oooooooo(
pen en het vrouwtje Steketee aan dat sloot
je bij de wilgeboom zo erg moeten lachen,
dat Basje naar buiten kwam lopen en de
koeien van boer Lowie aan het hek kwa
men kijken en iedereen direct wist, wat er
aan de hand was. En het haantje Koert
kreeg een kam als vuur en heeft sindsdien
nooit meer voorlijk willen zijn, maar is
een gewone, vriendelijke en aardige haan
geworden. Want elke keer, als hij het eens
vergat, zei de haan Kalebas tegen hem
„Ga jij op je chocolade ei broeden, m'n
jongen". En dat was, volgens de groot
moeder van mijn grootmoeder, die vrouw
tje Steketee nog heel goed heeft gekend,
een probaat middel om Koert tot wat meer
bescheidenheid te manen.
Oplossing vorig raadsel: nero en elbe
(nice, edel, raab, onze).
Door telkens één letter te
veranderen moet je in twee
keer van harp op hond
komen en in drie keer van
hond op bark. Welke woor
den vorm je dus?
2. Mijn eerste lettergreep is een lichaams
deel. Mijn tweede en derde een metaal.
Het geheel dragen de boerinnen.
Tante Els
ADVERTENTIE
Voor ons gezellige kleine
atelier vragen wij enige
jonge meisjes.
Aanmelden dagelijks
812 en 26.30 uur.
Na twee ronden van het Kennemer
damtoernooi is vast te stellen, dat de strijd
om de damtitel van Kennemerland zal
gaan tussen de DCIJ'ers Theo Tielrooy, B.
Dukel en de titelhouder van het vorig jaar
de Haarlemse dammer Frans Slot.
In de tweede ronde van dit korte toer
nooi wisten de kanspaarden Slot en Tiel
rooy te winnen en Dukel kreeg zijn eerste
verliespunt van H. Berk ('t Oosten).
Door dit resultaat staan Tielrooy en Slot
bovenaan. Het ziet er naar uit dat deze
twee ernstige kampioenskandidaten voor
lopig uitmaken welke speler kampioen
wordt, met Dukel als derde gegadigde.
De uitslagen van de tweede ronde en de
uitgespeelde afgebroken partijen luiden:
Fopma wint van J. Draayer. H. Belien
wint van Jan Draayer. Dukel remise met
H. Berk. Tielrooy wint van G. Postma. H.
Belien verliest van Frans Slot.
Voor de eerste klasse werd de partij Ja-
nus-Schuringa wegens het late uur in een
voor Schuringa gunstige stelling afgebro
ken. Wegens het niet opkomen is de partij
H. Noble-C. Lodder voor laatstgenoemde
speler verloren gegaan.
Woensdag wordt in het clublokaal van
damclub 't Oosten de derde ronde ge
speeld. Dan ontmoeten elkaar: Dukel-Slot,
Tielrooy-Berk, G. Postma-J. Draayer, Be-
lien-Fopma.
In de tweede ronde had Dukel pech,
toen deze een diep verborgen damcombi-
natie uit de stelling naar voren toverde en
toen in het eindspel niet kon verhinderen
dat Berk nog juist met eèn niet te ont
wijken meerslag remise kreeg. Tielrooy
won van G. Postma door een combinatie.
Slot kreeg op Belien regelmatig het betere
spel. Hij zorgde ervoor dat de lange vleu
gel van Belien aan de korte vleugel werd
opgesloten. Daarna won hij een stuk aan
de korte vleugel en later de partij.
Van het damseizoen 1956-'57 is de eerste
beslissing in het DCIJ-toernooi gevallen.
Het is de 62-jarige D. Ott gelukt door een
fraaie aanvalspartij de strijd tegen Jan
Waal in een remise te doen eindigen, net
voldoende om Ott de kampioenstitel in de
eerste klasse te doen veroveren.
Door dit resultaat promoveert Ott weer
naar de hoofdklasse.
Een bijzonder knap staaltje dam ver
richtte Theo Tielrooy om zijn drie achter
stallige partijen op Dukel in de hoofd
klasse van het DCIJ-toernooi alle te
winnen. Daardoor is Theo gelijk met Du
kel op de eerste plaats aangekomen. De
voorsprong, welke beide spelers op de
overigen hebben, is zo groot dat de strijd
alleen tussen deze twee kandidaten gaat.
De uitslagen luidden: Theo Tielrooy wint
van L. Vooys, P. Kok wint van G. Postma,
B. Dukel wint van G. Postma, Beukema
wint van J. van Straten, Krijgsman-P. v.
de Berg afgebroken, J. Waal met Ott re
mise, J. de Boer verliest van C. Kaan.
P.v.dA. vergadert
Donderdag wordt in het gebouw „de
Toorts" te Santpoort een ledenvergadering
van de Partij van de Arbeid gehouden. De
heer Th. W. van Veen zal spreken over
zijn reis naar Israel.
DE NACHT van zondag op maandag wordt voor 72 mensen
uit onze provincie een gegarandeerd-onrustige. Want op
Paasmaandag om half negen in de vroegte vertrekt er uit
IJmuiden een schip met die 72 aan boord, voor een reis van
een kostelijke week lang door Nederland. Tweeënzeventig
mensen onder wie vier Velsenaren, die het hele jaar lang
plat liggen, aan het bed geboeid door een ongeneeslijke
kwaal of een levenslange invaliditeit. Mensen, die de lente
niet anders kennen dan van horen zeggen en die de zomer
alleen maar voelen omdat het dan zo benauwd wordt in hun
kamertje die een bloeiende waterbalsemien als simpele
afgezant van Gods natuur naast zich hebben en de mede
lijdende blik van de voorbijganger als vaak enige bijdrage
der humaniteit.
Maar het Rode Kruis, dat
maar al te vaak miskende
Rode Kruis, heeft juist aan
deze verschoppelingen van
een al te nijvere maatschap
pij gedacht en gaat er elk
jaar met hen op uit.
Niet zomaar een dagje, nee
een wèèk.
De „Kasteel Staverden",
die in het hoogseizoen toeris
ten vervoert naar de Veluwe,
vaart zo'n dertig weken voor
deze instelling en vervoert
dan gelukkige, innig tevreden
mensen.
Levende mensen, wier le
ven opfleurt aan het begin
van zulk een week om weer
langzaam af te vlakken als
de reis er op zit, al blijft de
vlam gegarandeerd hoger en
feller branden dan wanneer
die „Kasteel Staverden" er
niet geweest zou zijn.
Vandaag of misschien mor
gen komt de witte salonboot
aan de loskade binnen de
kleine sluis meren en maan-
De openbare leeszaal en
EE bibliotheek in Beverwijk heeft
de volgende nieuwe aanwinsten
binnengehaald: romans, Neder-
lands: Aerde, R. van (is A. J.
SE H. F. van Rijen) Nooddorp;
Baardman, C. In de greep van
de waterwolf; Flakkeberg, A.,
=E Jongens helpen in de nood; Got-
jé, W. A., Als kaf voor de
wind; Haersolte, A. van, Lucile;
Jong, D. de, Burgerkoning; Wol-
E: bert H. B., Vedel in de verte;
Ammers-Kueller, J. van, Tanta-
lus; Feen, A. H. van der, Redder;
Haasse, H. S., Ingewijden.
Vertaald: Volpini, F. Vrouw
van Florence: Allen, H. Anthony
ES Adverse; Gilruth, S., Vrouw
overboord?; Gorjkij, M., Kinder-
jaren; Morgan, C. Bron; Ruesch,
H., Igloos in de nacht.
ES Ontwikkelingslectuur: Enkhui-
zer almanak voor het jaar 1957;
Diepenhorst P. A., Trouw en met
=E ere. 1952; Wilson, J. M., Verko-
EE pen. 1955; Jung, C. G., Psycho-
logie van het onbewuste. 1950;
Berenblum, I., Wat is kanker?
EE 1953; Lewin, S. A. en Gilmore,
EE J. Geslachtsleven op rijpere leef-
tijd 1955; Ekegaasdh, E. en G.
Lindeen, Smakelijk eten!; Dek-
ker, P., Zelf fruit kweken. 1953;
SE Vliegende Hollander; in memo
ir riam dr. Albert Plesman. 1954;
Algemene kunstgeschiedenis;
ES onder red. van prof. dr. F. W.
S. van Thienen. 1945-'51 6 dln;
Nederlandse musea 3e dr. 1956;
Szeps-Zuckerkandl B., Ik be-
SE leefde vijftig jaar wereldgeschie-
denis 1939; Kretschmer de Wilde,
C. J. M., Lichtflitsen onder de
kim 1955; Metselaar, A. C., Euro-
pa ahoy! 1946; Ringsted, H. V.,
Tuin in Londen. 1952; Wat is
ES dat? De encyclopedie voor
EE jongeren, 3e dr., 3 dln; W.P.
voor de vrouw. 1952-'53, 2 dln;
ES Poortman, J., Repertorium der
ES Nederlandse wijsbegeerte. 1948;
David-Neel, A., India: oude go-
den, nieuwe normen. 1954, Hei-
Ei pen als ambacht. 1953; Kode-
SE ritsch, M. H. en Koderitsch M.,
Staatkundig en economisch
woordenboek. 1954; Weisglas M.,
SE Benelux. 1949; Molijn J. C. M. de
ES Wat vind ik in de bodem? 1955;
Wigman, A. B., Vreugde van bos
=S en heide, 4e dr. 1954; Prud'hom-
SE me van Reine, W. J., Wat vind
Ik in sloot en plas? 1950; Brak-
ES man, P. J., Kevers en hoe deze
=E te determineren. 1955; Ruys,
M. C. H., Vaste planten in de
ren voor beginners. 1955; Pohl E.,
tuin. 1954; Smit, G. F. G., Tuinie-
Mijn bijenvolk, c 1953; Duin, M.
J. van, Ogen in de mist. 1954,
Technische W. P. 1953, 2 dln;
SE Stoett, F. A., Nederlandse
spreekwoorden en gezegden, 8e
dr. 1953; Laan, K. ter, Letter-
SE kundig woordenboek voor Noord
en Zuid, 2e dr. 1952; White, T. H.,
Vuur onder de as, c 1954 Hillen,
M. T., Mythologisch handboekje,
2e dr. 1954.
dagochtend te half negen
wordt er geëmbarkeerd. Het
geluk reist mee, dat weet ik
zeker en het geluk zal terug
kaatsen in de ogen der Rode
Kruishelpsters en de dok
toren, die zich voor zo'n
week verbonden.
Het geluk reist misschien
ook wel namens u mee, want
het Rode Kruis zal ongetwij
feld de tachtig gulden, die er
per persoon voor een week
als deze nodig is, voor een
klein deel ook uit uw porte-
monnaie bekostigen. Als dat
nog niet zo is, raad ik u aan,
maandagmorgen even om een
hoekje van de sluis te komen
kijken u bent dan zó dona
teur.
Met alle waardering voor
het argument, dat Velsens
jeugd te weinig speelruim
te aangeboden krijgt, zodat
zij die ruimte zelf opzoekt
langs de weg van de minste
weerstand en daartoe wel
eens op verboden gebied
verzeilt, kan ik mij ook de
lieden best voorstellen, die
een hele avond lang voor
hun deur zich een zware
voetbalmatch zien afspelen,
daarbij het herte vasthou
den voor hun glaswerk en
dan tenslotte de politie op
bellen om er een eind aan
te maken.
Er zijn de laatste dagen
liefst zeven mooie leren
knikkers in beslag genomen,
die het centrale punt waren
voor hele horden jongetjes,
in korte broekjes gestoken
zeven voetballen, door
een grote agent onder de
arm genomen en bij de inbe-
slag genomen goederen ge
voegd.
Er waren minstens twin
tig telefoontjes van bevrees
de burgeressen en burgers
aan vooraf gegaan.
Tja, als men dan nog al
tijd het speelveld aan de Lo-
rentzstraat ongebruikt ziet
liggen en men weet, dat
zulks een hele Paasvakantie
lang zo blijft, dan wordt
men lichtelijk kriebelig over
het onverstand van ons gro
te mensen, die geen reke
ning houden met voetbal
lende jongetjes. Gelukkig
wordt er nu van gemeente
wege wat aan gedaan, zodat
het voetballen op straten
ten koste van andermans ra
men en deuren alsmede van
de beplantingen in diverse
voortuinen wellicht spoedig
tot het belachelijke verleden
gaat behoren, maar niette
min is het nog steeds zo ver
niet.
Die zeven knikkers zijn ze
kwijt en er is zeven keer
een groot verwijt opgestegen
uit de jeugd naar ik mij le
vendig kan voorstellen. De
politie móest wel, want de
jongens maakten het te
bont, maar gééf ze dan ook
een plekje of tien om eens
onbekommerd tegen het
leder te knoerten.
Er komt de laatste tijd wat
meer aandacht voor dat deel van
de mensheid, dat zich nu een
maal niet op vier hoog thuis-
voelt of in een duplex, maar
dat het zwerven hoven alles
verkiest. Mensen als u en ik,
maar met een tikkeltje ander
bloed en een beetje afwijkend
geestelijk jasje, maar niettemin
ménsen.
Geen paria's voor wie de was
binnengehaald moet worden of
die zondagsmorgens in de kerk
met een opgetrokken neus te
bezichtigen zijn.
Het woonwagenwerk is al
jaren bezig voor deze zwer
vende Nederlanders, die zich
bij dat wonen-op-wielen
wonderwel voelen en die
lang niet allemaal met een
vriendelijk huisje in een
vriendelijke staat te lokken
zijn tot een rustiger en ge
regelder bestaan. Al zullen
velen wel degelijk oor heb
ben voor het argument, dat
de kinders dan tenminste ge-
DE GEESTDRIFTIGE schare, die dit voorjaar door regen,
wind en winterkou de provincie heeft afgestroopt met lepel
tjes, asbakken en andere metalen snuisterijen om de Vel-
sense en Beverwijkse dierenbeschermers aan een nieuw
asieltje in het noorden van de IJmond te helpen, gaan de
woensdag na Pasen bij wijze van beloning op trip. Met zes
bussen start het koor, samengesteld uit bijzonder verkoop-
krachtige solisten van de ULO voor een reis naar Arnhem,
Nij megen en Apeldoorn. Nu kunt u mij zeggen, dat er tegen
woordig blijkbaar geen liefdadigheid bedreven kan worden
zonder een beloning in het vooruitzicht te stellen en dan
moet ik u nog gelijk geven ook, maar de ontheemde beesten
hébben er dan toch maar een onderkomen in Beverwijk aan
overgehouden en dat is ook wat waard.
De jongelui zijn woensdag
middag, vlak voor hun Paas
vakantie, in de gymzaal van
de school bijeen geweest en
daar heeft de leiding van
deze Paasreis hen het èèn en
ander op het jeugdige en
wellicht door dit buiten
kansje wat luidruchtig klop
pend herte gebonden.
Het kan een móóie dag
worden, als het weer en de
kinders wat meewerken.
Men gaat naar de Wester-
bouwing en naar het Open
luchtmuseum en de meide
kens en knapen hebben een
fraai geel papier meegekre
gen, waaraan een massa bon
netjes zijn geperforeerd, die
recht geven op lekkernijen
aan de tafeltjes van de ver
schillende uitspanningen,
welke onderweg worden be
zocht.
Zij, die dertig pakketjes
dierenbeschermingsartikelen
aan de man hebben gebracht,
kregen één busreis en als ik
u vertel, dat er enige bij
waren, die vier vrindjes mee
konden nemen, zult ge van
mij wel willen aannemen, dat
deze „zilvervlootactie" een
succes is geworden en dat de
mensen van Dierenbescher
ming hunne handjes dicht
knijpen met zulke scholieren.
Woensdagochtend voor dag
en dauw volgt de verdiende
klap op de vuurpijl en gaat
de Zilvervlootbemanning uit
rijden tweehonderdvijftig
opvarenden sterk plus een
vijftien leiders en ik hoop
van harte, dat er vele zilve
ren randen aan de wolken
mogen zijn, als deze lucht-
bedekking dan op deze dag
beslist niet gemist kan wor
den.
Alleen beklaag ik de vrij
willigers een beetje, die de
leiding hebben, maar uit be
richten achter de schermen
vandaan geloof ik wel te
kunnen afleiden, dat de za
ken grondig zijn voorbereid.
Goeie reis en veel plezier!
regeld naar school kunnen
gaan en dat vader dan niet
langer van de tapijtenhandel
en de paraplureparaties hoeft
te bestaan, maar een normale
dagtaak kan zoeken. Tenzij H
zij er niet van te overtuigen
zijn, dat onze dagtaak zo
„normaal" is, waar ik het
zelf ook wel eens bij tijd en
wijle in een flierefluiterige
bui niet met mij zelve over
eens kan worden.
Woonwagenbewoners zijn
Nederlanders met trouw-
boekjes, kinderbijslag en
grondwettelijke rechten.
In de IJmond hebben zij
het overigens niet al te best jj=
getroffen met de voor hen s
door de wet voorgeschreven
kampementen, want het Vel-
sense kamp bijvoorbeeld kan
de toets der scherpe kritiek
niet onwankelbaar doorstaan,
naar ik meermalen uit eigen
aanschouwing hebben kun- |j
nen opmaken. s
En nu kan er gezegd wor-
den „Dan zijn we ze ook des s
te gauwer weer kwijt", maar
dat lijkt mij een weinig slim-
me redenering, want een ge- g
meente, die zich het lot van 5
deze groep zo weinig aan-
trekt, legt daarmee een blaam g
op zichzelve en moet dan g
maar eens in de leer gaan te
Eindhoven of Maastricht,
waar men deze liên niet weg- g
stopt nabij een vuilnisbelt en
de rioolwaterzuivering, maar S
op een menswaardig terrein,
dat tot de best-mogelijke g
verblijfplaats is geworden
dank zij een positieve zorg.
En waar de bewoners zelf g
mede-verantwoordelijkheid
dragen.
Ik kwam op deze bespiege- g
ling door een voorval binnen
de gemeente, waarbij het
woord „woonwagenbewoner" g
even pijnlijk-denigrerend
viel. g
Iemand had namelijk een
auto vol grint voor zijn deur g
zien stoppen en daaruit
wrong zich een wat smoeze-
lige mens, die kwam aanbel-
len met het aanbod om het g
voortuintje voor een schap- g
pelijke prijs opnieuw van
grint te voorzien. „Dat zal
wel zo'n woonwagenklant g
zijn" reageerde de toekom- 2
stige cliënt, die dan ook niet
op het grindaanbod inging, g
Bij onderzoek echter bleek g
het géén woonwagenklant
maar een tunnelbouwarbei-
der te zijn, die grint platweg g
achterover had gedrukt en
daar nu klandizie voor zocht.
Dat „zullen dan die woon- §j
wagenlui wel gedaan heb-
ben". g
U moest eens weten, welk
een overtuigende verhalen g
over goede trouw en eensge-
zindheid ik u zou kunnen op-
lepelen, om dergelijke aan- g
tijgingen te logenstraffen.
Helaas zien wij elkaar op
zulke momenten net niet.
Overigens: dat grint kunt u g
beter maar niet kopen, want
dan héélt u.
Lampenier g
Het is de commissie voor ontspannings
werk voor bejaarden gelukt, het Bever
wijkse show accordeonorkest „De Kla
vierschippers" bereid te vinden voor de
Velsense bejaarden op te treden. De uit
voeringen worden gegeven op woensdag
24 april, des avonds om acht uur in het
Hervormd Jeugdgebouw aan de Dijck-
manstraat te Velsen-Noord en op vrijdag
26 april, des avonds om acht uur in „De
Weijman" te Santpoort.
De volgende gevonden voorwerpen zijn
van 12 tot 19 april bij de Velsense politie
binnengebracht. Inlichtingen te krijgen
aan het hoofdbureau van politie. Tiberius-
plein no. 1, kamer 5, uitsluitend op iedere
werkdag van 11 tot 12 en van 16 tot 17
uur, met uitzondering van zaterdagmid
dag.
Bankbiljet, pantoffel, handschoen, ken
tekenplaat, broekriem, rozenkrans, fiets
tas, herdershond, actetas, rijwiel, porte-
monnaie, tas, oorclip, parkiet, bril, auto
ped, wiel van kinderwagen, sjaal, porte
feuille, gymschoenen, horloge, hangertje,
kinderfiets, duimstok, broche, sleutels,
petje, kinderlaarsjes, tas met vulpen,
beenbeschermers, ceintuur, richtingaan
wijzer, vulpen, wieldop, tortelduif, pols-
riem.
ADVERTENTIE
Marktplein 30 - Telefoon 4273
ZATERDAG 20 APRIL
Thalia, 19 en 21.15 uur: „20.000 mijlen
onder zee".
Rex, geen opgave.
Pieter Vermeulenmuseum, Cultureel
Gebouw, open van 9.30—12 en 14—16.30
uur.
Openbare Bibliotheek en Leeszaal, ge
sloten.
ZONDAG 21 APRIL
Thalia, 19 en 21.15 uur, als zaterdag; 15
uur: „Stad van gevaar".
Rex, geen opgave.
MAANDAG 22 APRIL
Thalia, 15, 19 en 21.15 uur: „The Gold-
rush" met Charley Chaplin.
Rex, geen opgave.
Velserend, 14.30 uur: Ruitersportdemon
stratie Hippische Sportvereniging „Vel
sen". i
DINSDAG 23 APRIL
Thalia, 20 uur: „The Goldrush".
Pieter Vermeulenmuseum, als zaterdag.
Openbare Bibliotheek en Leeszaal, Hei-
destraat, open van 1012.30 en 14.30—
17.30 uur.
Raadhuis, 19.30 uur: openbare vergade
ring gemeenteraad.
Tavido, 20 uur, Ned. Herv. Jeugdge
bouw, toneeluitvoering.
Fauna Felisenum, 20 uur, Cultureel Ge
bouw, viering éénjarig bestaan.
