Sfeerloos duel tussen Oranjeteam en
de Rode Duivels eindigde onbeslist
Belgen boekten verdiende
overwinning in B-wedstrijd
Schot van Carlier „redde" het
Nederlandse voetbalelftal
Subliem keeperswerk van
debuterende doelmannen
Rik Coppens: Holland heeft
een geluksploeg
SLECHT VOETBAL IN LAAG TEMPO
Nederlandse voorhoede had
een falende aanvalsleider
Passief
Minder zelfbewust
IN DE KLEEDKAMERS
T egenstelling
Alleen Schaap, Anderiessen
en Brooymans voldoende
Interlandwedstrijd toch
voor Belgische televisie
Van der Kuil negeerde
opdracht van K.C.
lA.i N iJAG 2 9 APRIL 195 7
De vierentachtigste interlandwedstrijd tussen de
Nederlanders en de Belgen, die gistermiddag in het
Olympisch Stadion in Amsterdam werd gespeeld, is een
grote teleurstelling geworden. Het was een partij voetbal
die slechts zelden de kenmerken droeg van al die andere
duels, die vooreerst voetbalgevechten waren waarin twee
tot het uiterste geladen teams elkaar de eer van de over
winning bevochten. Gisteren kon men twee ploegen aan
het werk zien die slechts zelden een redelijk peil haal
den en alleen de vraag welk team uiteindelijk de zege
zou behalen, hield de aandacht van de mensen op de
tribunes gaande. Dat uiteindelijk een gelijk spel werd
bereikt mocht misschien voor de Belgen, die een elftal
in het veld brachten dat veel critiek had ondervonden,
een genoegdoening zijn, voor de Nederlanders zeker
niet. Want juist dit elftal van de Rode Duivels had voor
Met slechts bar weinig vertrouwen kan men na de interlandwedstrijd tegen de
Belgen de strijd tegen de Oostenrijkers voor de voorronde van het toernooi om het
wereldkampioenschap tegemoet zien. Want waar haalt men binnen de kortst moge
lijke tjjd een voorhoede vandaan, die met enige kans op succes de strijd zal kunnen
aanbinden? Een voorhoede met een leider, die wat samenhang kan brengen in het
steeds goed opgebouwde, maar erbarmelijk slecht voortgezette en afgewerkte aan-
valsspel. Verdedigend komt het Oranje-team met spelers als Van der Hart, Kuys,
Wiersma en Van Wissen een heel eind in de goede richting, maar aanvallend komt
men met de tegenwoordige vuurlinie nergens, omdat enerzijds de spelers ervan de
beloften van hun spel tijdens competitiewedstrijden niet inlossen en anderzijds om
dat de aanvallers ieder hun eigen spel blijven spelen en niet over capaciteiten blijken
te beschikken om met begrip voor eikaars bedoelingen en wat fantasie een vijande
lijke defensie te verontrusten. De toch waarlijk niet zo hechte verdediging van de
Belgen met een alleen afbrekend spelende stopper had het gistermiddag zelfs vrij
gemakkelijk en dat zegt over het peil van de Nederlandse aanval eigenlijk al genoeg.
het Oranjeteam een vrij gemakkelijke prooi moeten zijn.
Het werd dat evenwel niet omdat in de eerste plaats de
aanvalslinie van het Nederland elftal slechts zelden kon
uitkomen boven het peil dat een gemiddelde clubvoor
hoede kan bereiken en in de tweede plaats omdat de
leider van die aanval, Cor van der Gijp, volkomen
faalde tegen het forse spel van de Belgische verdediging.
De prettigste herinnering bleef de vijfenzestigduizend
man grote voetbalschare dan ook alleen bewaren aan de
spannende perioden uit de wedstrijd en het spel van de
Nederlandse debutanten Van Wissen en Pieters
Graafland, die een waarlijk voortreffelijke partij speel
den en meer dan eens een warm en krachtig applaus in
ontvangst mochten nemen. Voor het overige zal men de
wedstrijd liefst zo gauw mogelijk willen vergeten.
De prestaties van linksbuiten Carlier en
rechtsbinnen Bosselaar schonken nog de
meeste bevrediging. De Limburger, die
mogelyk zijn laatste seizoen voor het Ne
derlandse voetbal speelt, „trok" het rech
ter gedeelte van het verdedigingsblok van
de Rode Duivels vaak op handige wijze
open, passeerde ook rechtsback Diricx en
kele keren heel vaardig, maar veel effect
sorteerden z\jn handelingen niet omdat
zijn voorzetten steeds weer onbegrepen
bleven. Het was dan ook verstandig van
Carlier om later in de strijd zijn speelwij
ze te wjjzigen en het met harde en soms
ook verassende schoten te proberen. Het
bleken alleen echter de enige schoten
waarvoor keeper Van der Stappen voort
durend op zijn hoede moest zijn, want de
andere aanvallers kwamen vrijwel nimmer
tot een dragelijk schot van goede richting.
Minder agressief, maar toch wel nuttig,
was het spel van Bosselaar. De Spartaan
was in het middenveld zeer ijverig, plaat
ste de bal dikwijls onzuiver, maar onder
scheidde zich toch duidelijk van linksbin
nen Timmersmans, die hoopvol begon,
maar later tot een bedenkelijk peil afzak
te. Dat was ook het geval met de Ajacied
Van der Kuil.
Naast de technische en tactische te
kortkomingen en het geringe onderlinge
begrip trok bij de voorhoedespelers nog
een teleurstellend feit de aandacht. Dat
was de passieve wijze, waarop de linie
als geheel de strijd met de Belgische
verdediging aanging. Het leek dikwijls
wel alsof de Nederlandse voorhoede bij
voorbaat al weinig vertrouwen had in
de pogingen. Enkele keren reageerden
sommige spelers niet eens in situaties,
die weliswaar geen doelrijpe kansen bo
den, maar die nochtans de moeite van
een pogen waard waren. En juist deze
negatieve factor was er wellicht de
oorzaak van dat in de wedstrijd de sti
mulerende aanmoedigingen van de tri
bunes af achterwege bleven. Het was
dan ook merkwaardig stil voor een
wedstrijd tussen Nederlanders en Bel
gen.
Gelukkig had het duel ook een positie
ve herinnering. En dat was de sublieme
wijze waarop rechtshalf Van Wissen en
keeper Pieters Graafland debuteerden. De
kwaliteit was gering in het sfeerloze duel,
maar dat gold zeker niet voor deze beide
spelers. Pieters Graafland kon zich eerst
met enkele gemakkelijke schoten inspelen,
hetgeen hem zoveel zelfvertrouwen schonk
dat hij later uitgroeide tot een doelman
van grote klasse. Vooral de wijze waarop
hij in de tweede helft aan Coppens
doorgebroken, na een Ieijjke mistrap van
Van der Hart een kans ontnam, was
meer dan voortreffelijk. Zonder aarzeling
en op het juiste moment dook hij naar de
voeten van de nog altijd voortreffelijke
Antwerpenaar en voorkwam met deze
actie een zeker schijnend doelpunt.
Het spel van Van Wissen zal in de toe
komst wel noodlottig worden voor de
VVV-er Klaassens, die gisteren zijn vijf
entwintigste interlandwedstrijd speelde.
Naarmate de tijd vorderde groeide het spel
van de MVV-er. Hij was onbetwist de
beste veldspeler. Niet alleen door de wijze,
waarop hij de verdediging assisteerde en
het middenveld beheerste, maar bovenal
door de manier waarop hij de voorhoede
steun schonk en stimuleerde. Na de Ne
derlandse gelijkmaker in de tweede helft
en de loomheid van de Nederlandse ploeg
verdween, kon men hem maar al te vaak
in de voorhoede aantreffen waar hij enke
le uiterst gevaarlijke schoten afvuurde, die
keeper Van der Stappen heel wat moeite
kostten.
De Nederlandse verdediging heeft, hoe
wel aanvoerder Wiersma en Van der Hart
duidelijk minder zelfbewust speelden dan
in vorige ontmoetingen, in het algemeen
genomen voldaan. Men poogde construc
tief spel te leveren en dat lukte meer dan
eens. Vooral Van der Hart had heel wat
te klaren met Rik Coppens, die een voor
treffelijke come-back had in de Belgi-
Pelikaan, lid van de K.C., bleek niet erg
voldaan over het spel van de Nederlandse
ploeg als geheel. Toen wij de oud-interna
tionaal na afloop van de wedstrijd in de
kleedkamer naar zijn mening vroegen, zei
hij ons, dat een kleine overwinning moge
lijk was geweest, wanneer tenminste de
voorhoede iets doortastender was geweest.
Dit inzicht werd vrijwel gedeeld door de
voorzitter van de T. C. de heer Kruyver,
de heer Hoolboom, voorzitter van de
K.C., en de heer Steinvoorte, lid van de
K.C. „Maar denk er wel aan", zei deze
laatste nog, „wij zijn nog aan het experi
menteren".
En bijna alle spelers vonden die één-één
iets te weinig. Men had op een gunstiger
uitslag gehoopt en gerekend.
Wij tekenden de volgende reacties op:
Wiersma (aanvoerder): „Ik was bang
voor die stemming van „We gaan winnen",
temeer daar Coppens, Piters en Orlans
toch gevaarlijke spelers zijn. Misschien was
een kleine overwinning verdiend, maar ik
ben ook met die één-één tevreden".
Van der Hart: „Of Coppens het duel
zoekt of mijdt maakt weinig verschil. Een-
maai moet hij toch komen. En nu had ik
tenminste tijd om me te herstellen. Ik heb
„lekker" gespeeld".
Timmermans: „Wij hebben iets minder
gekregen dan erin heeft gezeten. Ik geloof
dat de Belgen wel van geluk mogen spre
ken dat zij de nederlaag zijn ontgaan".
Kuys: „Het was moeilijk voor ons achter,
vooral de Belgische vleugelspelers Orlans
en Piters, en natuurlijk Coppens vond ik
goed".
Terwijl bijna allen in de Nederlandse
kleedkamer onvoldaan over de uitslag wa
ren, zaten rustig op de bank de twee de
butanten, voor wie de uitslag van minder
belang scheen en die moe, maar zeer ge
lukkig, in gedachten, de wedstrijd nog eens
„beleefden". Van Wissen streelde het oran
je-shirt, dat hij mocht houden. „Het ging
prima", zei de MW-er ons, „ja, eerst had
ik wel wat last van zenuwen, maar al heel
gauw was dat voorbij, het ging fijn...."
Pieters Graafland vond het heel natuur
lijk dat hij die schoten van dichtbij had
gekeerd. „Als keeper heb je daar nu een
maal oog op. Je voelt als het ware wat een
speler gaat doen. Vandaar dat ik zo snel
kon reageren".
Rustig was Hardwick, de coach van het
Nederlandse elftal, bezig de voetbalkleding
van zijn pupillen te vergaren, toen wij hem
aanspraken. „Er zat meer verband in de
ploeg dan tegen Duitsland en misschien
hadden wij kunnen winnen. En of ik te
vreden ben over de debutanten? Natuur
lijk. In het bijzonder natuurlijk over Van
Wissen, die jongen kan er zeker komen",
Bij de Belgen
Ook in de Belgische kleedkamer was de
stemming rustig bijna berustend. De
spelers knikten enkele keren goedkeurend i
naar doelman Van der Stappen, van wie
juist door een tekenaar een caricatuur werd
ontworpen, en toonden belangstelling voor
spil Nelissen, die met een dikke knie pijn
lijk naar de douche-cellen strompelde,
Maar opwinding, neen. Het leek wel, als
of de wedstrijd reeds vergeten was. Alleen
Coppens sputterde nog een beetje na.
,,'t Heeft een geluksploeg, dat Holland.
Iedere keer weer.... als dat schot van
Van de Bergh niet tegen de lat was gegaan
en dat terrein, ach dat was geen terrein
meer.te hard in het midden.je kon
haast niets met de bal doenof het
leuk was.... ach ja, ik heb op mijn ge
makje gespeeld....".
Klaassens en Kuys omarmen Carlier,
die zojuist de Nederlandse gelijkmaker
heeft gescoord.
sche aanvalslinie, die alleen door z ij n
spel tot een redelijk peil kon komen.
Met Coppens was overigens de debute
rende Belgische doelman Van der Stappen
de beste speler in de ploeg van de Rode
Duivels. Kort voor tijd voorkwam hij met
een onnavolgbare beweging een Belgische
nederlaag door een schot van Van der
Gijp van slechts enkele meters afstand
met grote kracht afgevuurd uit zijn doel
te slaan.
Tussen beide verdedigingen was er ove
rigens wel een kernachtig verschil. De
Nederlandse achterspelers probeerden de
combinaties van de zestien-meterlijn af op
te bouwen. Niet met wilde trappen, maar
via de half- en binnenspelers. Bij de Bel
gen was dit onmogelijk, omdat in het cen
trum van de defensie een speler stond, die
meer om zijn robuustheid dan om zijn
kwaliteiten gekozen was. Dat was Nelissen,
die 35 jaar oud en zijn debuut maakte.
Deze Belgische Terlouw brak de Neder
landse aanvallen goed af, maar huldigde
steeds het standpunt „weg is weg".
Een andere grote tegenstelling was de
coördinerende kracht van de midvoor
Coppens. In de eerste helft vooral samen
spelend met rechtsbuiten Piters en na de
rust vooral combinerende met de technisch
bekwame Houf en de jeugdige Van den
Bergh, schonk Coppens voortdurend een
grillig karakter aan de aanvallen van
de Rode Duivels. Maar de Belg miste vol
doende steun en ging daarom steeds meer
individualistisch spelen, hetgeen hem aan
zienlijk minder opleverde.
De dribbles van Coppens, het voortref
felijke keeperswerk en het spel van Van
Wissen gaven de glans aan de teleurstel
lende interlandwedstrijd. Een wedstrijd,
die vrijwel nimmer een internationaal ni
veau bereikte en de sfeer van de vorige
Nederland-België wedstrijden volkomen
miste.
Het Nederlands elftal bleef voor de vijf
de achtereenvolgende maal ongeslagen te
gen de Rode Duivels, maar dat was jam
mer genoeg geen aanleiding om te ver
onderstellen dat het Oranjeteam de stij
gende lijn weer te pakken heeft.
Voor het geval dat Pieters Graafland
de bal zou missen, steekt Kuys al vast
maar zijn armen omhoog.
NICOLIC (PSV) NAAR WILLEM II.
De besturen van PSV en Willem II hebben
overeenstemming bereikt over de transfer
van de Joegoslavische speler Nicolic naar
de Tilburgse club. Het transferbedrag is
20.000 gulden.
Jp
P - '-Jt |lp
lil -
iiMÊÈÊm
V:-8
Nederland maakt gelijk. Carlier, links
in witte broek, heeft de bal hard achter
de verbouwereerde Belgische verdedi
gers geschoten. Van der Gijp, Klaas
sens (6) en Timmermans zijn er getuige
van, evenals de Belgen (v.l.n.r.) v. d.
Bergh, Nelissen, Diricx, Van der Stap
pen, Van Rooy, Mees en Van Herpe.
„Als dat de reserves van het Nederland
se topvoetbal zijn, dan ziet het er met ons
voetbal treurig uit." Die opmerking, zater
dagmiddag na afloop van de wedstrijd
België B-Nederland B op de knusse tri
bune van het terrein van de KFC Turn
hout van een van de Nederlandse suppor
ters, vertolkte overduidelijk de mening
van de ongeveer 14.000 toeschouwers. De
B-ploeg had inderdaad zeer slecht ge
speeld en alleen de geringe schotvaardig
heid van het Belgische binnentrio had ons
behoed voor een grote nederlaag.
Temidden van de jeugd was het toch
weer de,nestor van de Nederlandse ploeg,
Schaap, die van begin tot eind de meeste
aandacht trok. Ook Brooymans aan de
andere kant kwam ruim boven het ge
middelde en het was ongetwijfeld een
verzwakking, toen hij na twintig minuten
in de tweede helft wegens een schouder
blessure het veld moest verlaten. Hij werd
vervangen door de PSV-er Brusselers. Spil
Andriessen had een bijzonder moeilijke
taak, omdat de backs Rensen en Kerkum
niet opgewassen waren tegen de snelle
Belgische vleugelspelers en gezien deze
omstandigheid heeft de Amsterdammer
toch wel voldaan, vooral in de tweede
helft.
Maar van de voorhoede kan vrijwel
niets goeds gezegd worden. De linkervleu
gel van Enschedé, Janssen en Voges,
kwam niet tot een normale vorm, midvoor
Tol (Volendam) en rechtsbinnen Kruiver
(KFC) mogen nuttige clubspelers zijn, in'
Turnhout werd bewezen, dat zij nog lang
niet op internationaal peil staan en ten
slotte kwam Angenent ook in dit gezel
schap techniek tekort om werkelijk ge
vaarlijk te kunnen zijn.
De Belgen verdienden de overwinning
dan ook ten volle omdat zij beter voetbal
speelden, stuk voor stuk technisch vaar
diger waren en veel sneller waren dan de
Nederlanders.
Ver uitlopen
Doelman Van der Wint liet in de eerste
helft de supporters enkele keren huiveren
door zjjn vaak te verre uitlopen. Na zes
minuten bofte hij, dat Beyers de bal net
over in plaats van in het verlaten doel
kopte, toen hij finaal onder een verkeerd
beoordeelde corner doorliep.
Aan de andere kant konden Janssen en
Voges afgemeten voorzetten van Angenent
niet uitbuiten en kwam Tol pas na een
half uur tot zijn eerste wapenfeit een
schot over de lat zodat keeper Leysen
zijn kwaliteiten alleen maar kon tonen bij
een keihard schot van Janssen, dat de Bel
gische doelman tot een spectaculaire
zweefduik dwong.
Van der Wint greep keurig in toen de
razendsnelle Beyers voor de zoveelste
maal Rensen glad voorbij liep en het nu
zelf maar probeerde en omdat Angenent
uit een door Kruiver genomen corner de
bal net over de lat kopte, kwam de rust
met nul-nul.
Goed omstuwd door Schaap en Brooy
mans togen de Nederlanders na de her
vatting ten aanval. Doelman Leysen was
na zes minuten geslagen door een kop
stoot van Angenent, maar op het laatste
moment tikte Vets de bal van de doellijn
weg. Angenent probeerde het daarna met
een verre hoge trap, de Belg greep mis,
maar de lat redde de gastheren. Toen Tol
in de elfde minuut alleen voor de Belg
kwam, leek het dan toch eindelijk te gaan
gebeuren. Hij schoot echter precies in de
handen van de keeper.
Twee minuten later trilde het Neder
landse net en had België de één-nul voor
sprong, die later voldoende bleek voor de
overwinning. De handige linksbuiten Moy-
son had het voorbereidende werk gedaan,
dat door de Antwerp-midvoor Van Gooi
werd afgerond.
Terecht keurde de zwak leidende
Luxemburgse scheidsrechter na een kwar
tier een doelpunt van Kruiver af. Tol had
de bal even tevoren namelijk met de han
den aangeraakt. En dat Angenent midvoor
ging spelen kon daarna ook geen redding
meer brengen, vooral omdat Rensen hin
kend de wedstrijd moest uitspelen, want
er was maar één invaller toegestaan en
dat voorrecht hadden beide ploegen in
middels gebruikt. In de rust was bij de
Belgen Degelas door Baeten vervangen en
Brusselers had Brooymans' plaats inge
nomen.
0COCOCOOOC)OOCOCXXXX3000C<XXXXOCXXXXXX>OOCOOCOCCGCCOOCCCOa
8
De Belgische en een deel van de
Nederlandse televisiebezitters hebben 8
gisteren ondanks het verbod van de 8
Koninklijke Belgische Voetbalbond toch 1<
een gedeelte van de in Amsterdam ge
speelde interlandwedstrijd kunnen zien.
De onderneming Triofilm in Amster
dam heeft echter in opdracht van United
Press-televisie in België in het Olym
pisch stadion een speciaal journaal
moeten maken waartoe de cameramen
Jo de Haas, Th. Cornelissen, de Haar
lemmer Piet van Strien en G. Koopman
op het veld aanwezig waren.
Zij slaagden erin de twee gescoorde
doelpunten „te schieten". Na afloop van
de wedstrijd werden de films naar
Schiphol gebracht vanwaar zij in snel
tempo met het lijntoestel van twintig
minuten over zes naar Brussel werden
vervoerd. Om half acht stond op het
vliegveld van de Belgische hoofdstad
een speciale koerier van United Press
gereed om de films in ontvangst te
nemen waarna de t.v.-kijker's omstreeks
half tien in het journaal de belangrijk
ste momenten van de wedstrijd, voor
zien van het commentaar van B. Rooze-
mond, konden aanschouwen.
KXXXXX)OOOOOOOOCXDOCOOOOOOCOOOOOOOOOOOOOOCOOOOOOCOOOOOOOÓC
Ongeveer een kwartier voor het einde
van de wedstrijd NederlandBelgië kreeg
rechtsbuiten Van der Kuil van zijn ploeg
genoot Timmermans een opdracht door
van de keuze-commissie. Ga het veld uit
als geblesseerde, luidde de boodschap. Men
wilde zodoende de schietgrage PSV'er Dil
len de gelegenheid geven in te vallen om
alsnog een zege te bewerkstelligen. Van
der Kuil evenwel negeerde die opdracht
en speelde gewoon verder. Direct na afloop
van de wedstrijd vertrok hij naar IJmuiden
en zat dus niet aan aan het traditionele
diner van spelers en officials. Dit uit pro
test tegen het onsportieve voorstel, zo
deelde Van der Kuil ons hedenochtend
mede. Wie de opdrachtgever was is nog
niet bekend geworden.
8
De plomp voetballende Belgische spil
Nelissen „bewerkt" de Nederlandse
aanvalsleider Van der Gijp.
Nederland—België is geen wedstrijd geweest van veie hoogtepunten. Verre van dat.
Zoals men elders op deze pagina kan lezen was er eigenlijk bar weinig te genieten en
het was dan ook maar goed dat de weersomstandigheden zo voortreffelijk waren,
anders hadden ongetwijfeld vele duizenden meer dan nu het geval was ver voor het
einde van de wedstrijd het stadion verlaten.
De Belgen wonnen de toss, zodat de
Nederlanders mochten aftrappen. Verras
send trokken de Nederlandse voorwaartsen
er spoedig na de aftrap al tussenuit. Een
goede combinatie, opgezet over de rechter
vleugel, doorsneed de Belgische verdedi
ging. De aanval werd echter onderbroken
door Mees. Al na drie minuten daverde een
juichkreet van de Nederlandse supporters
door het stadion: Carlier was er in geslaagd
keeper Van der Stappen te passeren. He
laas had Van der Gijp kort tevoren een
overtreding tegen stopper Nelissen begaan.
De gastheren namen toen het initiatief.
Gevaarlijk werd het, toen, na een
hoekschop van rechtsbuiten Van der Kuil,
de Belgische doelman zijn sprong verkeerd
timede. Een schot van Bosselaar dat volgde
stuitte af op de haag van verdedigers.
Al in het begin werd het duidelijk dat
Rik Coppens, de Belgische aanvalsleider,
geen duel met Van der Hart zou „zoeken".
De Belg ontweek zijn directe tegenstander
bijna voortdurend, zijn passes en tikjes
toonden overduidelijk aan dat ook de team
speler Coppens een moeilijk te bestrijden
tegenstander is, moeilijker misschien nog
wel dan de gewezen individualist.
Het eerste gevaarlijke moment voor het
Nederlandse doel kwam toen linksbuiten
Orlans, na een kwartier spelen, een hard
en gericht schot inzond. Pieters Graafland
stopte de kogel van de Belg echter be
kwaam.
Van een overwicht van een van beide
ploegen was na een half uur geen sprake
meer. Het spel golfde op en neer. De Bel
gen noch de Nederlanders bleken in staat
tot goede combinaties. Daarvoor lag het
tempo te laag en daarvoor was er te weinig
„opbouw" in de combinaties van de aan
vallers.
Van den Bergh scoort
Pieters Graafland kreeg, kort achtereen,
enkele malen moeilijk werk te verrichten.
Eerst moest hij een kopbal van rechtsbui
ten Piters onschadelijk maken en even
later een schot van Houf van tien meter
afstand.
Onschuldig was de inleiding voor de
Belgische treffer. Bij de doellijn, op de
rand van het strafschopgebied, duelleerde
Van der Hart - in de 34ste minuut - met de
helemaal naar links afgezwenkte Piters.
Bijna ongeïnteresseerd volgden de Neder
landse verdedigers dit duel. Handig pas
seerde Piters de Nederlandse stopper. Een
scherpe voorzet volgde. In vrije positie, bjj
de tweede paal, stond Van den Bergh klaar
om het werk van zijn vleugelspeler te
voltooien. Wel raakte Pieters Graafland de
bal nog aan, doch via zijn handen en via
de paal caramboleerde het leer in de hoek
(0-1).
Het was geen felle, „herboren", Neder
landse ploeg die hierna trachtte nog vóór
de rust de gelijkmaker te scoren. De enige
positieve daad van de Nederlandse aan
vallers was feitelijk een hard schot van
linksbuiten Carlier. Van 25 meter afstand
probeerde hij de veste van Van der Stap
pen bij verrassing te nemen. De afstand
die hij moest overbruggen bleek te groot.
Zonder al te veel moeite kon Van der Stap
pen vallend de bal onder controle krijgen.
De tweede helft
In de zesde minuut van de tweede helft
had de wedstrijd beslist kunnen zijn. Na
een listig genomen vrije trap voor het
Nederlandse doel schoot Van den Bergh in.
Buiten bereik van Pieters Graafland keer
de de lat het schot van de Belg. En in
plaats van 0-2 werd het, amper vier minu
ten later, 1-1.
Het pleitte niet voor de Nederlandse
voorhoede dat het geen combinatie was,
waaruit de gelijkmaker ontstond. Het Ne
derlandse doelpunt volgde, nadat de bal
uit een voorzet van rechts, min of meer bij
toeval, na een scrimmage, voor Bart Car
lier terecht kwam. De Fortuna-man stond
al links van het doel en het was zeker niet
gemakkelijk de bal, die hij op kniehoogte
kreeg, in te schieten. Op de voor hem
karakteristieke wijze schoot de Limburger
met het linkerbeen op het doel. De bal
schampte het hoofd van rechtsback Diricx,
doch deze kreeg geen tijd meer het leer
weg te koppen. Hard en hoog kwam de
bal in de touwen (1-1).
Verbeten trachtten de Belgen opnieuw
een voorsprong te veroveren. Steeds duide
lijker werd het dat Coppens de gevaarlijk
ste man was in de Belgische aanval. Steeds
weer was hij het die, nu eens met een
„tikje", dan weer met een scherpe pass de
Oranje-verdediging uit elkaar speelde. En
de man die consequent elk misbaar tegen
zijn medespelers en tegen de scheidsrechter
had vermeden, toonde hierna weer zijn
ware aard.
Verontwaardigd gebaarde hij naar de
heer Grill toen Klaassens hem - nadat de
Antwerpenaar de Nederlander was gepas
seerd - in het strafschopgebied ten val
bracht. Misschien was een strafschop een
te zware straf voor deze overtreding van
de VVV'er, maar toch mocht deze van
geluk spreken, dat de heer Grill mild was
en door liet spelen.
Geluk had Nederland ook even later.
Een misser van Van der Hart had Coppens
vrij voor Pieters Graafland gebracht. Even
nog liep de Beerschot-speler door. Iets wat
hij nu net niet had moeten doen. Voordat
hij de bal beheerst langs de uitlopende
doelman kon plaatsen, had Pieters Graaf
land zich al voor de voeten van Coppens
geworpen en hem de kans ontnomen, waar
door hij een doelpunt, dat iedereen al „tel
de", voorkwam.
Opnieuw Pieters Graafland
En hij bleef sterk spelen, de debuterende
Nederlandse doelverdediger. Uit een hoek
schop van de Belgen kwam de bal gevaar
lijk voor het doel. Onvervaard dook de
Nederlandse goalie naar voren. Een tikje
met de hand veranderde de bal juist genoeg
van richting om de plannen van Houf en
Orlans in de war te sturen.
Een kopbal van Houf moest aanvoerder
Wiersma daarna uit het doel koppen. Een
vrije trap tegen Van der Hart, die Coppens
vloerde toen deze hem op de rand van het
strafschopgebied voorbij dreigde te gaan,
maakte dat de Nederlandse verdediging
zich terug moest trekken om erger te voor
komen.
Bijna nog was het de Oranje-ploeg die -
wellicht onverdiend - zegevierde. In de
laatste fase van de strijd bereikte Kuys
met een verre pass Carlier. Van de doel
lijn gaf deze voor en van amper een paar
meter afstand kogelde Van der Gijp in. Van
der Gijp had geen geluk, want na een
reactie, die eerder een reflex moet worden
genoemd, stompte Van der Stappen de bal
uit zijn doel.
Wel stelden zowel de Nederlanders als
de Belgen veel in het werk om een be
slissing te forceren. Steeds weer echter
bleken de respectieve defensies te sterk
voor de aanvallers, zodat het einde kwam
met de stand 1-1. Een stand dié noch de
Nederlanders, noch de Belgen, noch de toe
schouwers bevredigde.
