Zonnig festijn op Schoonenberg
en vreugde op feestavonden
s THALIA
Agenda voor
Velsen
Diamanten glorie Vaste ZOfgetl
in Santpoort
MODESHOW EN
BOERENKAPEL
Koper wordt goud
Meester in het goud
„Is naast de materie wel voldoende aan
de geestelijke gezondheid gedacht
DONDERDAG 2 MEI 1957
9
EEN-MEI IN DE IJMOND
Castricum hoorde
wethouder De Boer
EMPEROR MATRAS
Woninginrichting
A. J. BRASSER
„Siiomi" feestelijk bijeen
in „Assumburg"
HET FEEST VAN DE ARBEID is gisteren in de hele IJmond gevierd met bijeen
komsten voor de volwassen en de jonge leden der P. v. d. A.: zowel in Velsen als in
Beverwijk is deze eerste mei aanleiding geworden tot vreugde en bezinning in de
rijen van de socialistische partij. De afdeling IJmuiden van de P. v. d. A. had haar
leden reeds in de morgenuren opgeroepen voor een familiefeest op het Schapenweitje
aan de rand der Heerenduinen en des middags is er voor de jeugd op het hoofdveld
van „Schoonenberg" een uitermate geslaagde openlucht-toneelvoorstelling gegeven,
terwijl de volwassenen het vergaderlokaal aan de Abeelenstraat bevolkten, waar
staatssecretaris dr. A. A. van Rhjjn zijn gehoor bepaalde bij de begrippen „arbeid"
en „vrijheid". Het Rex-theater was des avonds maar mager bezet door partijgenoten
en sympathisanten, die in een waardig mei-programma uitdrukking zagen geven aan
enige politieke en culturele aspecten van hun gezamenlijk ideaal.
Dr. Van Rhijn heeft in de bezinnings
bijeenkomst des middags te IJmuiden uit
drukking gegeven aan de noodzaak van
zulk een bezinning in een tijd, die de mo
derne mens nauwelijks tijd gunt voor
rekenschap van de maatschappelijke ver
houdingen. Het feest van de eerste mei
vond hij daarom zo zinvol, omdat de arbeid
zulk een overheersende betekenis vervult
bij de bepaling van het menselijk geluk:
de arbeid is een zegen, die pas duidelijk
gevoeld wordt door hen, die uitgerangeerd
worden.
Overstappend op het zuiver politieke
vlak, meende spreker dat ons volk bedreigd
wordt door de confessionele gedachte van
zekere partijen, die steeds meer de eenheid
van Nederland ondergraven - een eenheid,
welke naar zijn opvatting de P. v. d. A. als
voorrecht van het samengaan van verschil
lend-gezinden kent en eerbiedigt. Hij had
in dit verband ernstige bezwaren tegen
sommige confessionele groeperingen, die -
zich op de borst slaande - de „christelijke
gedachte" omhelzen, maar niettemin de
bezitsvorming als weinig-christelijke idee
propageren.
Het begrip „vrijheid" uitspinnend, kwam
dr. Van Rhijn tot de slotsom, dat naast en
na de politiek van een Colijn de gerichte
politiek van het moderne socialisme de
ware vrijheid biedt: de regulerende taak
van de overheid waarborgt de vrije uit-
leving van cultuur en godsdienst.
Hetgeen niet zeggen wil, dat wij er zijn:
heel veel talent, waarmee toch zo voor
zichtig moet worden omgesprongen, gaat
verloren, doordat bijvoorbeeld nog maar
8 percent van de studenten uit de lagere
klassen wordt gerecruteerd. De werkelijk
begaafden wilde de heer Van Rhijn dan
ook niet tegen laten houden door allerlei
cynische barrières. Een eerste overwinning
in dit verband was de afschaffing van het
lagere schoolgeld.
Deze en andere verbeteringen in de mate
riële levensstandaard hadden inmiddels bjj
de inleider de vraag doen rijzen, of het met
het geestelijke welzijn even gunstig gesteld
is en tenslotte vroeg hij aandacht voor de
solidariteit met de medemens waar ook ter
wereld, welke bijvoorbeeld geuit kan en
moet worden in steun aan de onderont
wikkelde gebieden.
„Het socialisme kent als een zijner
wezenstrekken het internationalisme" zo
besloot dr. Van Rhijn zijn met aandacht
beluisterde rede.
De bijeenkomst kreeg cachet door het
optreden van mevrouw R. Mantje-Coppé,
viool en mej. Reitsma, piano.
Dansend ezeltje
Cachet had ook de middagvoorstelling
voor de ruim duizend kinderen, die achter
de partijbanieren van het Marktplein af
opgetrokken waren naar de tot toneel ge
transformeerde grasmat van Schoonenberg.
Voor de overdekte tribune als rumoerige
loge is daar na een inleidend stukje volks
zang onder leiding van de „Rode Valken"
door de Haagse toneelgroep „Arena" het
vrolijke spel van „Het dansende ezeltje"
ADVERTENTIE
S he' theater met de heste films
VRIJDAG 8 uur, ZATERDAG één
voorstelling te 9.15 uur en ZONDAG
7 en 9.15 uur:
Alan Ladd - Edw. G. Robinson
Joanne Dru in
JACHT ZONDER OIFNADE
in Cinemascope en kleuren
Een avontuur vol adembenemende
spanning
MAANDAG, DINSDAG en
WOENSDAG 8 uur'
HEUVELS IN WAMMEN
in Cinemascope en Warner color
Een meeslepend verhaal - vol actie
en jonge hartstochten
ZONDAGMIDDAG 3 uur
DE SCHRIK
VAN DE 2e COMPAGNIE
DONDERDAG 8 MEI - 8 uur
speciale voorstelling
HELDEN IN HET WIT
Het dramatische filmwerk over het
leven van de beroemde arts
Sauerbruch.
HEDENAVOND 8 uur:
WIE IS ZONDER ZONDEN
DONDERDAG 2 MEI
Openbare Leeszaal en Bibliotheek, geopend
van 10 tot 12.30 uur.
Pieter Vermeulenmuseum, Cultureel Ge
bouw, open van 9.3012 en 1416.30 uur.
Thalia, 20 uur, „Wie is zonder zonden".
Rex, geen opgave.
VRIJDAG 3 MEI
Thalia, 20 uur, „Jacht zonder genade".
Rex, geen opgave.
Pieter Vermeulenmuseum, als donderdag.
Fotokring Velsen, 20 uur, Cultureel Ge
bouw, bijeenkomst.
Openbare leeszaal en bibliotheek, Heide-
straat, open van 1012.30, 14.3017.30 en
19—21 uur.
gebracht op zulk een veroverende wijze,
dat de jeugd en de ouderen met volle
teugen genoten hebben en de koelte van
deze eerste mei geheel vergaten.
Tegen een simpel decor heeft een groepje
van zes spelers uit de „Stichting Nieuw
Jeugdtoneel" het verhaal over „Poopje" en
zijn dansende ezel, die zo snodelijk door de
boeven Schurkie Plurkie en Plompie Stom-
pie werd geroofd, voor de schare neergezet.
Het stuk mag het dan in een zaal nog beter
doen, omdat de détails in de ruimte wat
wegvallen, de kleumende spelers werden
door het enthousiasme van de kleine kijkers
echter dermate geïnspireerd, dat zij tot een
serie improvisorische vondsten kwamen,
die het toch al humoristische verhaaltje
van Erik Vos, dat als een „musical voor
kinderen" wellicht het best te karakteri
seren is, aanmerkelijk opsierden.
De aanstellerige zusjes Amalea en Azalea,
die tenslotte de beide rovers helpen be
keren, de oude patriarch, die zijn ezeltje
terugkrijgt en vooral de goedaardige schur
ken zelf werden met fantasie en speelse
durf zo markant uitgebeeld, waarbij de
costumering en de begeleidende muziek het
raffinement van het geheel slechts konden
verhogen, dat de ovatie aan het einde wel
uitwees, hoezeer de verzamelde jeugd haar
hart had opgehaald.
Avond in Rex
De viering van deze 1 meidag vond weer
het traditionele slot in de feestavond in
het Rex theater, welke door de N.V.V. Be-
stuurdersbond IJmuiden en de Federatie
Velsen van de Partij van de Arbeid was
georganiseerd. De zaal was bij deze ge
legenheid nauwelijks voor de helft met be
langstellenden gevuld; zodat de voorzitter
van het mei-comité in zijn korte openings
woord alle reden had een dergelijke op
komst bedroevend te noemen. Hij conclu
deerde hieruit, dat het eigenlijk weinig zin
heeft op deze wijze met het meifeest door
te gaan.
Het programma werd geopend met zang
van het gemengd koor „De Volksstem";
met als eerste nummer het bekende „Mor
genrood". Het koor besloot met de „Socia
listenmars", waarvan het tweede couplet
door de aanwezigen staande werd meege
zongen. Vervolgens gaf een aantal dames
leden van de Arbeiders Sportbond een
gymnastiek-demonstratie, bestaande uit
oefeningen aan de ongelijke brug en vrije
oefeningen, welke over het algemeen vlot
verlopende verrichtingen kennelijk de
goedkeuring van het publiek mochten ver
werven. Ten slotte gaf het mandolineorkest
„Excelsior" een klein concert van zijn be
schaafde en welluidende tokkelmuziek.
De mei-rede werd vervolgens uitgespro
ken door de heer C. Brandsma uit Haarlem,
die in een uitvoerig betoog de betekenis
van het meifeest voor dé huidige socialis
ten trachtte vast te stellen. Daarbij achtte
hij onder meer door de verkiezingsuitslag
bewezen, dat de doorbraak niet gemakke
lijk te belemmeren zal zijn, hetgeen vooral
de liberalen en groot-werkgevers met zorg
en onrust vervult. Vandaar dat professor
Oud nu een regering zonder de P.v.d.A.
propageert. Verder nam de heer Brandsma
ruim de tijd om de internationale politieke
situatie te behandelen, waarvan hij elk
aspect uiteraard van het socialistisch
standpunt uit benaderde. Zijn betoog was
echter te langdurig om de aandacht der
toehoorders blijvend gevangen te houden,
hetgeen uit de reacties in de zaal duidelijk
viel op te merken. Uiteindelijk kwam de
heer Brandsma toch tot zijn slotconclusie
van hetgeen hij als een der oplossingen van
de huidige problemen zag: namelijk inter
nationale samenwerking op strikt democra
tische grondslag.
Door dit alles was het reeds vrij laat
geworden, alvorens het programma na de
pauze kon worden voortgezet en restte de
optredende artiesten aldus nog nauwelijks
een uur. Dit zal door het publiek stellig
zijn betreurd, want het geëngageerde or
kest „The Topliners" wist show, muziek en
amusement op een onderhoudende wijze te
combineren. Daarnaast heeft het met
decors en kostuums met lichteffecten bij
zonder veel aandacht besteed aan zijn en
tourage en doordat de leden van dit orkest
bovendien stuk voor stuk op hun diverse
instrumenten ware virtuozen zijn, behaal
den „The Topliners" een daverend succes.
Alleen zou men de - overigens bijzonder
charmante - Rita Spencer als vocaliste
gaarne iets meer stemvolume toewensen.
Van dit korte programma werd de con
férence verzorgd door Rudi Carell; een
nog jong artiest met een ongetwijfeld ver
zekerde toekomst. Hij toont zich een waar
dige zoon van zijn vader - de bekende An
dré Carell; niet alleen door een geheel
eigen stijl, maar vooral wegens een grote
veelzijdigheid. Hij zong slechts één liedje:
„De man met de poppenkast", maar dit was
puntig en raak. En behalve de dwaze ma
nipulaties met een uitzonderlijke trui, had
hij ook de verschillende karakters van zijn
„hoedennummer" goed geobserveerd en
wist hij deze knap getypeerd weer te geven.
Waardoor dankzij „The Topliners" en Rudi
Carell dit meifeest een buitengewoon suc
cesvol slot verkreeg.
De voorbereidingen van de mei-viering
van de afdeling van de Partij van de Ar
beid in Velsen-Noord hebben dank zij de
stralende zon aan driehonderd kinderen
een opgewekt feest bezorgd waarop des
avonds een geslaagde feestvergadering in
het gemeentelijk ontspanningslokaal aan de
Van Diepenstraat volgde waarvoor hier
wel een zeer grote belangstelling bestond.
De dag begon met een optocht van de
300 kinderen naar de speelweide in „Roos-
wijk", waar zij met spelletjes, dansjes en
voetballen voor de jongens kostelijk wer
den beziggehouden. Om half twee werd de
kinderstoet naar de feestzaal gedirigeerd
waar mevr. Van Eykelen en mevr. Wijde
ken-Brits de schare met vrolijke zang be
zig hielden totdat „De Tranelli's" meer dan
twee uur het gezelschap met een gevarieerd
kindercabaret goochelen, acrobatiek,
sneltekenen en de buiksprekende pop Arie
van de ene verbazing in de andere
voerde.
De avondbijeenkomst werd geopend door
de heer E. Sanders. Refererend aan de mei-
leuze: „Met een verenigd Europa naar een
vrije en welvarende wereld" merkte hij
op, dat het binnen de eigen grenzen niet
zo rooskleurig was en dat Nederland bo
ven zijn stand heeft geleefd, reden waar
om de bestedingsbeperking werd gecre-
eerd. De heer Sanders hekelde de houding
van de A.R. en V.V.D. die dr. Drees aan
vielen, omdat hij op Koninginnedag niet
heeft gesproken terwijl deze partijen ver
der de politiek van minister Hofstra zou
den „doorbreken". Hij vroeg er voor te
zorgen, dat de pioniers, die in 1881 in Leeu
warden de idealen begonnen zijn uit te
dragen niet voor niets naar een betere we
reld en haar verhoudingen hebben ge
streefd. In haar meirede riep mevr. C. de
Roos-Oudegeest de herinnering op aan de
oude meileuzen, die in wezen niet verschil
den van de huidige, maar waarvan er ze
ker nog vele zullen moeten volgen om tot
een betere wereld te komen. Sprekende
over de in de Westerkerk gehouden mei
kerkdienst meende zij, dat het de goede
kant uitgaat.
Met een verwijzing naar het gebeurde in
Hongarije, waarbij ons volk, als in 1940
weer eensgezind was, zag zij de mogelijk
heid tot daadwerkelijke eensgezindheid, die
in andere vorm ook in de doorbraak groeit.
De lezing werd omlijst door de „De Stem
des Volks" van BeverwijkVelsen-Noord
en na de pauze voerde „Palvu" op „Vrij
volk" van Defresne; een toneelspel, dat
herinnerde aan de bezettingstijd in de
strafcellen van de bezetters en dat de
trouw van de vaderlandse zaak tot leidraad
had. Dit stuk, meeslepend en vol overgave
over het voetlicht gebracht zal een herha
ling vinden op zaterdagmiddag in IJmui
den.
Meifeest in Beverwijk
In Beverwijk trokken woensdagmorgen
vele kinderen en ook ouderen naar het na
tuurvriendenhuis „Banjaert" te Wijk aan
Zee, waar elk jaar het meifeest wordt ge
houden voor de jeugd. Evenals elders in
het land heeft men ook hier gebroken met
de oude gewoonte van reidansen en spe
len. De vrouwelijke feestgangers waren
druk met naald en draad in de weer en de
mannen bouwden een „circus", waarin na
de middag een geweldige pret heerste. Op
allerlei manieren werd gepoogd een echt
circus te evenaren, zeer ten genoege van
de talrijke jeugd natuurlijk.
In 't Centrum sprak ds. A. van Biemen
uit Bentveld die voor een stampvolle zaal
een goed gedocumenteerde rede hield over
't bereiken van een vrije, welvarende we
reld. Ook gaf hij enkele voorbeelden van
het standpunt dat de jeugd tegenwoordig
vaak inneemt inzake het wereldgebeuren.
De ouderen houden alles te veel vast, was
zijn standpunt en aan de hand van uitla
tingen van deze jeugd stelde hij vast dat
ze meer verontrust zijn over de politieke
toestand van Europa, dan men denkt. Wat
de tegenwoordige politieke toestand in ons
land betreft, zei de heer Van Biemen, ver
wijzende naar de bekende rede van profes
sor Oud en andere uitlatingen: „Ze kun
nen ons missen als kiespijn, maar ze heb
ben liever geen kunstgebit". Ook liet spre.
ker uitkomen dat de andere partijen moe
ten begrijpen dat de Partij van de Arbeid
niet bereid is naar conservatieve pijpen
te dansen.
Voorgtaande zei de heer Van Biemen,
dat de andere partijen er van overtuigd
zijn, dat bij een geforceerde Tweede Ka
merverkiezing de nederlaag voor hen nog
groter zouden zijn.
Als richtlijnen voor de toekomst meen
de hij aan te moeten geven, dat socialis
tische politiek betekent: onder de huidige
omstandigheden doen wat nodig is. Niet
alles van boven af dicteren, meende hij,
doch de mens gelegenheid geven zich te
ontplooien.
Wat de Europese eenheid betreft vond
spreker het jammer dat de socialisten uit
verschillende landen tegenover elkander
staan in hun opvatting. Het was zijn over
tuiging dat Europa niet rustig kan blijven
zitten bij de onhoudbare toestand in de
Aziatische landen. „Daar zijn mensen in
Armoe, waar is onze bijdrage?", vroeg hij
zich af. Zijn overtuiging was dat wij als
klein land zullen moeten opbrengen wat
mogelijk is en noemde het ongehoord, dat
men hier zou gaan „potverteren", terwijl
de mensen ginds sterven van de honger.
Als dat zou gebeuren is er aan de demo
cratisch socialistische beweging een ernstig
steekje los, oordeelde hij. Daarnaast be
staat het gevaar, dat de steun van Rusland
zal worden aanvaard als het westen niet
ijlings bijspringt.
Na afloop was er voordracht door
Jaques Ringel, en vervolgens is door een
aantal leden een meispel opgevoerd.
Zowel van Katholieke als niet-Katholie-
ke zijde is in Castricum op de eerste mei
het feest van de arbeid gevierd.
Voor de niet-katholieke jeugd was des
s middags voor de jeugdherberg Konings-
oas een programma van diverse spelen af
gewerkt, dat naast de tractatie die werd
aangeboden bijzonder in de smaak viel.
De Partij v. d. Arbeid belegde des avonds
in hotel Borst te Bakkum een bijeenkomst
waarop door de heer H. de Boer, een van
Velsens wethouders, de 1 mei-rede werd
uitgesproken.
Hij herdacht allereerst de oude socialisti
sche pioniers en dichters, waarvan, zoals
hij zeide, ook thans het werk nog de volle
aandacht verdient.
Nadat hij er op gewezen had dat ook
thans voor de P.v.d.A. nog een taak is
weggelegd, kwam hij tenslotte tot de tot
standkoming van de Euromarkt. Hij wees
op het belang dezer internationale samen
werking.
Tot de verdere medewerkenden aan deze
avond behoorden o.m. de heer W. Hielke-
ma die enkele piano-soli ten gehore bracht,
terwijl onze plaatsgenoot de heer Leo Rom-
merts enkele fragmenten uit „Die Schöp-
fung" en „Die Jahreszeiten" zong.
De heer H. Knap trad vervolgens voor
Kennemer iLantaarn
Zondag wordt het goed
feest aan de Santpoortse
Kerkweg. Niet zozeer van
wege onze bevrijding ook
wel natuurlijk maar meer
nog omdat meneer en me
vrouw E. D. Anderson-S. M.
van der Kamp dan zestig ja
ren elkaar nabij zijn geble
ven en er nimmer berouw
van hebben gehad. Dit dia
manten feest treft de beide
echtelieden nog in goede
staat aan en ik zou ze alleen
al daarom van harte willen
feliciteren: om op 83- en 84-
jarige leeftijd nog zo monter
te zijn, is een gelukwens en
een serenade waard. Hoewel,
vader hoort niet best meer en
moeders benen zijn niet lan
ger zo vief als vijftig, zestig
jaar terug.
Het kan zijn, dat het Am
sterdamse bloed de oorzaak
is van de humoristische kijk
van vader en moeder op het
leven wel weet ik, dat het
een reden kan zijn om lang
en gelukig te leven.
Het Amsterdamse is ze nog
wel een beetje aan te zien en
te merken, maar niettemin
zijn bruid en bruigom al een
kwart eeuw Velsenaren. De
baas is jaren bij het spoortje
geweest in 1904 stapte hij
van Werkspoor naar het ech
te spoor over met als stand
plaats Haarlem en alles was
pais en vree tot de tweede
wereldoorlog over de lage
landen raasde en het echt
paar uit het huisje in Velsen
moest evacueren.
Ze hadden het in Hilver
sum goed, daar niet van,
maar tóch trok het hart naar
Santpoort terug.
Ze zijn zelfs nog even te
rug geweest, tot in 1944 dat
rampzalige en angstige bevel
kwam jegens de Santpoor
ters: allemaal er uit.
En weer gingen de Ander
sons.
Naar Overveen ditmaal.
En daarna toch weer terug.
Nu is de diamanten brui
loft op til. Samen hebben ze
het leven geleefd en samen
zijn ze oud geworden, samen
doen ze hun doening aan de
Kerkweg, maar het valt de
laatste jaren wel eens moei
lijk en dan zonder hulp....
Niettemin mensen, kop op
en een prettige zondag en
nog zoveel geluk als het leven
bergen kan voor hen, die al
leen maar terugzien en haast
niet meer vooruit durven
blikken.
TUSSEN alle drukke da
gen van dit voorjaar in ik
ga zo langzamerhand veel
voelen voor de Engelse wijze
van Koninginnedag vieren op
één vaste dag, die de eeuwen
trotseert en in één vaste com
missie, die eveneens van al
les trotseert, zelfs een ge
meente Velsen iJc zeg tus
sen al deze drukte door vin
den zelfs de geringe dingen
des dagelijksen levens hun
plaats en rangorde.
Zoals de fietsenstalling bij
het Cultureel Centrum. Daar
bereiken mij vrij wat klach
ten over, niet zozeer ten aan
zien van de outillage, die wel
deugdelijk is, maar meer over
de lelijke plaats aan die zij
kant.
Of het er niet achter kan
vraagt men mij en dan een
beetje minder in de stijl van
een noodwoning of juist aan
de zuidzijde van het Cen
trum.
Zo zijn er nog een paar
kruimelzaken in onze ge
meente, maar ik verzoek u
dringend ze niet op een rijtje
te plaatsen en ze mij toe te
zenden, want dan dooft de
Lantaarn onder de stortvloed
van klachten, hetgeen be
paald niet de bedoeling mag
heten. Overigens zijt ge na
tuurlijk hartelijk welkom met
opmerkingen, als het maar
gedoseerd geschiedt.
Er is inmiddels een vraag
De Kasteel Staverden is
óók weer terug. U was dat
natuurlijk allang weer ver
geten in de bezigheid der
dagen, maar ik help u er nog
graag even aan herinneren,
want met de naam van dat
witte schip, een week lang
onder de Rode Kruisvlag
over de Nederlandse wate
ren zwervend, is een stuk le
vensgeluk verbonden ge
weest, dat de vermoeidheid
van alle helpsters en dokters
aan boord dubbel en dwars
goed heeft gemaakt.
In prima stemming is men
met de zon in top naar Vo-
lendamgekoerst en overge
stoken naar Lemmer, naar
Groningen gevaren en over
de Friese meren gedobberd,
heeft men geschaterd om die
gekke dokter Kors, die niet
te verwoesten bleek en die
zelfs bij de Martinitoor'n een
modeshow op touw zette
voor zijn 72 gasten, dat ze
tenslotte haast hun bedden
uitrolden van het lachen.
In Volendam kwamen de
moeders en de kinderen aan
boord met presentjes en in
Groningen trad de boeren-
kapel aan en overal regende
het lekkernijen van de co-
lonne's.
Keukenmoeder Tante Jans
heeft met haar zeventig ja
ren de twee-en-zeventig
gasten van deze reis verruk-
lijk bediend en met de an
deren heeft ze natuurlijk
wel eens een zucht geslaakt
over de lange dagen van zes
uur 's morgens tot half tien
's avonds maar niettemin is
de glimlach geen ogenblik
geweken.
Niet bij Tante Jans, noch
bij alle helpers en helpsters.
Wie dan ook van harte de
dank en de erkentelijkheid
van allen toekomt ook
van u, die zo gaarne uw of
fertje plengde op het altaar
van ons aller Rode Kruis.
bij mij zelve gerezen, die
verder vastbijt naarmate de
aanleiding verder achter ons
komt te liggen. Die aanlei
ding ontstond in het oude
raadhuis aan het Kerkplein
tje, dat wij nog wel een poze
het onze zullen moeten noe
men, sinds minister Hofstra
het neerstorten van straal
jagers niet en het bouwen
van raadhuizen wel onder de
bestedingsbeperking rekent.
In dat raadhuis werden
ge hebt het uitvoerig kunnen
lezen in dit goede dagblad
zeven nuttige leden van onze
gemeenschap van een ko
ninklijke onderscheiding
voorzien aan de vooravond
van de Oranjedag en daar
bleek, dat de grammofoon
platen, die te dezer gelegen
heid werden gespeeld, hier
en daar uit particulier bezit
bijeen gebedeld moesten wor
den. De gemeente blijkt
slechts te beschikken over
een aantal hoep-sa-die-éé-
marsen, welke slechts op
sportvelden gebruikt kunnen
worden en over enkele an
dere verouderde nummers,
welke bepaald niet pleiten
voor de muzikaliteit van onze
bestuurderen. Hetgeen zij
wellicht niet eens weten,
maar nu ze dit beseffen, zou
het misschien mogelijk zijn,
een kredietje uit de kassen te
wringen, waarvoor dan een
kleine discotheek van goede
muziek gevormd kan worden.
Want het lijkt me niet hele
maal Velsense stijl, de gram
mofoonplaten bij elkaar te
bedelen als er iets deftigs
met muziek gesierd moet
worden.
ER is nóg wat. Het vijf
jarig kind, dat vrijdagmor
gen op de Lange Nieuw-
straat onder een auto liep en
er gelukkig nogal goed af
kwam, al leek het even ern
stig, had in die paar mi
nuten tijds een verstikkende
haag mensen rondom zich
verzameld en daarmee zijn
wij op een oud euvel ge
komen: het euvel van de
nieuwsgierige massa, die zich
blijkbaar nimmer op een af
stand kan houden als er nare
dingen op straat passeren,
maar daar met hare adem
bovenop moet gaan hangen
en moet gaan kiften met de
genen, die vooraan staan over
de eerlijke verdeling van de
staanplaatsen. Het was geen
wonder, dat de mensen van
de ongevallendienst ietwat
ruw moesten optreden, om
de schare ervan te verwit
tigen, dat hun aanwezigheid
dringender vereist was dan
de hare.
De dertiende mei gaan er
vreugdevolle dingen geschie
den in Egmond, waar de Ko
pert jes een halve eeuw ge
trouwd zijn. Dina Grave-
maker werd op 13 mei 1907
de echtgenote van Leen Ko
per en daar zullen nog wel
eens herinneringen bij opge
haald worden, als alle oude
bonken bijeen zijn aan
de tijden van bomschuit
en beugvisserij-op-de-kabel-
jauw, zoals dat in de ruige
jaren vlak na het nieuwe
eeuwbegin gebeurde.
Als elfjarige knaap ging de
kleine Koper voor het eerst
het zeegat uit en van de Eg-
monder bomschuit stapte hij
over op een Vlaardinger log
ger en toen hij afzwaaide
was hij nóg maar veertien.
Wie bedenkt, hoe hoog de
gemiddelde leeftijden van de
vissers nti liggen, wrijft zich
bij zulke prille vissertjes wel
even de ogen uit.
Er kwam een dag, dat va
der Koper naar IJmuiden
verkaste, om hiervandaan
zijn geluk te beproeven op
de zeilbotter en een jaar la
ter op de kotters. Tot 1901,
want toen werd het een
stoomtrawler, die hem een
kleine dertig jaar in het lo
gies en aan dek had met
de zuidwester achterop de
kop geplant en een onver
moeibare langjarige trouw
aan de zee en de visserij in
zijn hart.
Het werd wonen in de
Sirenestraat, maar de echte
lust verdween toen toch wel
uit de baas bij het klimmen
der jaren, om zijn hele ver
dere leven tot hij kromge
groeid en moe zou zijn de
trawlers te dienen, die groter
sterker en wreder voor de
varende mens werden.
De kant trok hem in die
dagen dus net iets meer dan
de breeveertien, zodat hij als
nettenboeter en met allerlei
bijkomende klussen aan de
wal zijn kostje opscharrelde.
Samen met zijn zoon
maakte hij in 1913 de eerste
drie haringnetten voor de
eerste Poolse trawlers.
In de na-crisisjaren heeft
Koper nog bij de IJmuiden
Stores gewerkt en hij wist
zijn weetje over de netten
tenslotte zo uitstekend, dat
hij de arbeid in 1946 als „lei
dend vakman" kon overdra
gen aan zijn zoon.
Cornelis, die zoon, werkt
er ook al weer een jaar of
twintig en de mensen van de
Zuidzij kennen de naam Ko
per wel daar zit een klank
van betrouwbaarheid in, die
blijkbaar erfelijk was. En nu
woont vader in de Prins Hen
drik Stichting in Egmond, het
grote witte huis, dat al zo
vele oud-vissers en zeelui een
zonnige levensavond heeft
verschaft.
Inmiddels: proficiat daar in
Egmond! Als er bezoek uit
IJmuiden komt, zal me dat
niets verwonderen.
Op de dag, dat Nederland
rouwt om zijn doden, is er
ergens in IJmuiden een tik
keltje vreugde, een vreugde
die ik de heer W. C. Schel-
levis, het onderwerp der ver
blijding, gaarne gun. Want
dan is het voor hem vijftig
jaar geleden, dat hij in dienst
kwam bij de Vereenigde
Koelhuizen en Ijsfabrieken
Koelhuis Frigo.
Vijftig jaar een halve
eeuw.
Dertien was de kleine
Schellevis toen hij arriveer
de als smeerjongen, hetgeen
betekende, dat er altijd wel
een paar vuile handen aan
zijn lijf te vinden waren,
maar nooit een paar onwil
lige.
Volgens dit beproefde re
cept is hij dan ook allengs
opgeklommen van smeer
jongen tot stoker en sinds
vele jaren vervult hij nu bij
Frigo de functie van hoofd
machinist, een verantwoor
delijke taak, die hem tot een
rustpunt van vertrouwen
onder het machinepersoneel
maakte en tot dé man in alle
gevallen, waar de techniek
de mens nodig heeft en an
dersom. Alle nieuwelingen
machinisten hebben aan zijn
hand het vak geleerd, allen
hebben naar hem opgezien
en hem als vanzelf leren be
wonderen, want hier stond
een kérel, die netzomin van
zijn stuk te wrikken was als
een Schotse vlampijper.
De oorlog heeft Schelle
vis niet gespaard, maar, om
de vergelijking voort te zet
ten: de fundering brokkelde
niet en de baas bleef op zijn
post als altoos.
Zaterdagmorgen de vierde
mei, als om twaalf uur het
feest van het gouden ambts
jubileum daar is, komt hij
even tot rust. Hij is nu drie
en zestig, dat zou men hem
niet aanzien. Wat hem wel
aan te zien is, dat in het
grijze verleden, toen hij nog
halsters en andere wichtige
zaken verzette als onderdeel
van zijn geliefde worstel-
sport, menigeen het onder
spit moest delven tegen deze
knaap.
Ge kunt hem inmiddels
rustig gaan feliciteren, want
het blijft de laatste jaren bij
tuinieren en vissenkweek.
Meester Schellevis: van
harte. Een poot onder de
lantaarn en nog een hoop
gezondheid en levensvreugd.
Lampeniet
Ifflffllüll
het voetlicht met een causerie over het
onderwerp „Schrijven over mensen".
Door de Katholieke raad van Overleg
was in het veilinggebouw een feestavond
georganiseerd waarop door het Amster
damse showorkest „The Gusonians" een
volledig programma van zang, muziek en
dans werd verzorgd.
Onder andere werd hieraan medewer
king verleend door de zangeres Ann Mar
garet Sterman, Bob Geskus, Wim Hemel
rijk conférencier, Ton Veldkamp trompet
tist, het geheel onder leiding van Guus
Spelten die tevens als orkestleider en
xylophonist optrad.
Vooraf was namens de Raad van Over
leg het woord gevoerd door de heer P. F.
Janzen die mededeelde dat het doel van
de avond beoogde een volledige samenwer
king te bewerken tussen alle Katholieke
organisaties ter plaatse.
ADVERTENTIE
U SLAAPT HEERLIJK op een
Wij hebben ze voor u in verschillende
prijzen.
Koningsplein 8 - Telefoon 4540
Alle zegels worden in betaling
aangenomen.
Er bestond een zeer grote belangstelling
voor de avond: ruim 500 personen hebben
dit feest bijgewoond, nadat eerst in de St.
Pancratiuskerk een avondmis was opge
dragen door de weleerw. heer kapelaan
Heemskerk met assistentie.
Ter voorbereiding voor het komende
seizoen heeft de Kennemerstaten atletiek
vereniging „Suomi" woensdag in het
Heemskerkse slot „Assumburg" een feest
avond gehouden. Het programma werd ge
heel verzorgd door eigen krachten. Na
mens de feestcommissie werden de talrijke
aanwezigen welkom geheten door de heer
J. Groen. Een bandje verzorgde de mu
ziek, op de tonen waarvan gezellig werd
gedanst. Het hoogtepunt van de avond
werd evenwel gevormd door de rond
leiding door de vele vertrekken van het
oude slot, die bij avond een spookachtige
aanblik vormden. Deze werd nog verhoogd
doordat enige jongelui voor het nodige ef
fect zorgden.
