Sukarno blijft meester-redenaar,
maar zijn publiek wordt koeler
Monsieur Gayout werft onder
de Franse „abstentionisten"
De nieuwe Duitse „Luftwaffe"
is nog nauwelijks van de grond
L. Nieuwstraat 773
IJmuiden (O.)
Tel. 4986
GAZELLE
RALEIGH
BERINI
SIMPLEX
VESTING
Indonesië in de kentering
Na oratorisch kunststuk een trucje
om de afstervende bijval tot
leven te wekken
Nieuwe ster aan de politieke hemel
Amerika en Canada zorgen voor
uitrusting en pilotenopleiding
DE BEURS
van gisteren
Amsterdamse Beurs
DONDERDAG 2 MEI 1957
13
Internationaal symposium
over isotopenscheiding
Opdrachten voor
componisten
Vanmorgen in de vishal
en op zee
Prof. F. A. Vening Meinesz
neemt afscheid als
hoogleraar
RIJWIELEN
BROMFIETSEN
(Van onze reisredacteur)
RANGKASBITUNG, april. Het raam van de trein omlijst hetzelfde
schilderij, dat vroeger in de gang hing van „oom-die-in-de-suiker-w,as": wulps
groen, glinsterende sawahs, en Java's onwezenlijk blauwe bergen. Lange rijen
rubberbomen met kleine bakjes eraan roepen foto's uit oude aardrijkskunde-
boekjes in de herinnering, slaperige achternamiddagen op de H.B.S. en de voort-
dreunende stem van de geografie-leraar: rubberwinring .rijk land
grote ondernemingen.... uitstekende zorgen van gouvernement...." Wat
echter niet in het herinneringsbeeld van oom en de aardrijkskundeleraar past,
is de trein, die er deze dag dwars door heen rijdt, met rood-wit spandoek ver
sierd, toegewuift door de dessah-bevolking, nieuwsgierig saamgedromd op de
stationnetjes, de trein die president Sukarno naar West-Java brengt, naar
Rangkasbitung, waar hij een grote rede gaat houden.
Voor het vertrek van het Tanah Abang-station in Djakarta heeft hij de
meereizende journalisten minzaam de hand geschud. Boven het smetteloos
grijs-beige uniform een gezicht achter een zware donkere bril dat zeker van
eigen onweerstaanbare charme een snelle glimlach kan tonen tegen de
Amerikaanse, Britse en Nederlandse correspondenten transpirerend in hun
nette jasjes zo goed als voor de stevige Ölga Tchetchenka van de „Pravda"
en haar assistenten, de twee ernstige kameraden van „Tass"; het ganse
onbewogen team van het persbureau „Nieuw China". De communistische pers
heeft in deze dagen een zeer bijzondere belangstelling voor de woorden van
president Sukarno.
tot stilte maant. Dan komt een gemakke
lijk trucje, Sukarno zegt: „Er staat hier
een cameraman van het Indonesische film-
nieuws, die heeft gevraagd of u drie mi
nuten lang merdeka wilt roepen, zodat htf
daar nu eens een mooie opname van kan
maken".
Dat ontnuchterend eind wekt twijfel
wanneer de president, tóch kennelijk ver
moeid, weer in zijn officiële zetel is ge
zakt, het gezicht achter de zonnebril weer
onbewogen. Kan de aarts-revolutionair het
volk niet meer mee krijgen op zijn wilde
Twee uur later klimt hij met het losse
gemak van de geboren redenaar op het
spreekgestoelte en kijkt uit over de aloon-
aloon van Rangkasbitung, overspoeld door
een auditorium van duizenden mensen,
een zee van zwarte hoofddeksels onder een
gloeiende zon. Er zijn acteurs, die niets
hoeven te zeggen om de zaal te pakken.
Men noemd dat „présence". Sukarno heeft
dat in verbijsterende mate. Hij permitteert
het zich een minuut lang te zwijgen en
daarna zijn gehoor de rug toe te draaien.
Hij dooft met één blik enkele rumoerige
plekjes in de menigte. Dan begint hij aan
een rede, die mij van begin tot eind boei
de, hoewel ik er bijna geen woord van
verstond.
De aanhef is plechtig, warm en waardig.
„Saudara-Saudara (broeders en zusters)
ik geef u de groet van de Islam, Sa-
loem aleichoemAllah Oe Akhbar
(God is groot)". Rustig streelt de donkere
stem nog een paar zinnen. Dan accelereert
zij de hoogte in naar het toverwoord
„Merdeka"! Het treft als een zweepslag,
er gaat een rilling door de menigte en zij
antwoordt: „Merdeka, merdeka, merdeka".
Vrijheid, vrijheid, vrijheid.
Engels en Latijn
De rede is gestart, uit de paar woorden
die ik opvang is haar verloop te volgen:
„Persatuan (eenheid.Irian Barat (Wes
telijk Nieuw-Guinea).Tida mau fede
ralisme „Pan Mok" (wij willen Van Mooks
federalisme niet)Sabang Merauke
Boven-Digoel". Het woord „belanda" (Ne
derlander) valt herhaaldelijk en klinkt niet
prettig. Er komen ook Engelse zinnen als
de Amerikaanse pers over de hekel gaat.
Sarcastisch zegt Sukarno: „The republic is
De luisteraars
Sukarno spreekt: „Saudara-saudara
broeders en zusters
cracking upthe republic does not exist
anymorewishful thinking" (de repu
bliek kraakt in haar voegen, zij bestaat
niet meer.wensdromen). De president
laat het de menigte langzaSm zeggen,
langzaam en hortend komen de zinnen
terug. Na de Engelse les een kleine cursus
Latijn: „Divide et impera" (verdeel en
heers). Het thema van de rede is duidelijk:
slechts eenheid kan Indonesië redden, de
buitenlandse imperialisten en de Neder
landers proberen weer te heersen door te
verdelen, de buitengewesten, die autono
mie wensen, lopen voor het buitenlandse
karretje, zonder eenheid geen opbouw en
geen terugkeer van Nieuw-Guinea, een
heid, eenheid, eenheid! Op dat thema
bouwt Sukarno een symfonie van woorden
vol dramatische effecten en overgangen.
Plastische gebaren geven extra-dimensie
aan zijn zinnen, een hand graait denkbeel
dig geld uit de lucht en propt het in de
broekzak, vijf, tien, vijftien keer, de me
nigte herkent de schets van de corruptie
en gnuift. Dit is een meester-redenaar, hij
beheerst de stilte even goed als het woord,
het gefluisterd pianissimo en het daverend
forte. Men heeft Sukarno's spreektrant
met die van Hitier vergeleken, omdat hij
ook demagoog is. Toegegeven, maar verder
kan men net zo goed een trompet met een
brulboei vergelijken.
Gereserveerd gehoor
Zo gefascineerd raakt men door deze ar
tiest van het woord, dat men zich moet
dwingen koelweg de reactie van het pu
bliek te peilen. En die blijkt verrassend
gereserveerd. Het applaus wordt ingeleid
door de spandoeken torsende groepen van
P.N.I. en P.K.I.-leden. De schoolkinderen
doen gewillig mee. Maar de „claque" sor
teert weinig effect bij de meerderheid van
volwassenen, die eerder om het schouw
spel lijkt te zijn gekomen. Is het de na
tuurlijke ingetogenheid van de Javaan, die
al te felle uitspraken niet helemaal hoffe
lijk vindt of heeft de Soendanese be
weging, die voor West-Java ook groter
onafhankelijkheid van het centraal gezag
wenst, zoveel aanhang?
De anti-climax laat niet op zich wach
ten. Wanneer Sukarno is uitgesproken en
hjj de zweetdruppels met een kort gebaar
uit zjjn hals veegt, dreigt het traditioneel
merdeka-geroep zo snel uit te sterven, dat
de president, om een nachtkaars-einde te
voorkomen, met opgeheven handen zelf
rit naar het doel dat altijd achter de hori
zon blijft: de nimmer voltooide revolutie?
Zal hem het klassieke noodlot treffen van
de leider-rebel, die vereenzaamt, omdat
achter hem het volk gebaande, burger
lijker wegen zoekt? Zou zijn inspirerende
welsprekendheid geen nuttiger streven
kunnen steunen, of is zij in essentie de
structief? De sleutelvraag voor Indonesië's
toekomst tenslotte: Is Sukarno niet alleen
begaafd, maar ook groot genoeg om vrij
willig opzij te stappen of is hij zo bezeten
van zijn dromen en zichzelf, dat hij zijn
volk mee zal slepen naar de ondergang,
die in een burgeroorlog dreigt?
Banale nasleep
Na het ontnuchterend eind komt een ba
nale nasleep: het gezelschap trekt zich
terug op de veranda van de assistent-resi
dent en nadat de president een paar do
zijn kindertjes heeft laten komen om voor
hem te zingen, hetgeen aardig is, moeten
de volwassenen opdraven, hetgeen minder
aardig is. De vrouw van de assistent-resi
dent moet op last van de president een
liedje zingen en haar stem slaat over van
de zenuwen, waht dit strookt niet met de
Javaanse opvattingen van gepastheid. Het
met goud beslagen stokje van de president
wijst naar een Nederlandse correspondent.
Die zingt met goedgespeelde naïviteit zo
als altijd want dit amateur-cabaret is
een vast programma-nummer: „Maantje
tuurt, maantje gluurt". Het stokje wenkt
een sergeant van het leger, die met een
schrikbarend obsceen soos-liedje van
vroeger komt. De directeur van Sukarno's
kabinet, die altijd het haasje is, kiest dit
maal uit zijn standaard-repertoire van „o
sole mio" en een Soendanees avondliedje,
het laatste. Zo gaat het een uur voort. Is
dit een goedmoedig spelletje van „zie je
wel hoe leuk en gewoon de president is?"
Nee, er hangt een nerveuze giechelstem
ming, als in «enddas» waar de meester zijn
machtspositie gebruikt door ten koste van
enkelen de rest tot instemming te intimi
deren. Het stokje wenkt, men mag niet
weigeren, de geamuseerde glimlach op het
gezicht van de meester is niet van de
alleraardigste.
Die schoolbankenzenuwen brachten mij
nóg een herinnering. Niet aan aardrijks
kunde-, maar aan litteratuurlessen. Want
deze veranda van de assistent-resident
van Rangkasbitung, waar de president
van de republiek Indonesië nu de pop
petjes liet dansen,' was de veranda uit Max
Havelaar, de veranda waar eens de woor
den vielen: „Hoofden van lebak.
Te Amsterdam gehouden
In het natuurkundig laboratorium van
de Vrije Universiteit te Amsterdam is de
afgelopen week de eerste maal in de ge
schiedenis der wetenschap een internatio
naal symposium over isotopenscheiding ge
houden. Er namen ongeveer 240 geleerden
uit 20 landen aan deel onder wie de nobel-
prijswinneer prof. H. C. Urey uit Chicago,
die in 1933 het zware water heeft uitge
vonden. De voorbereidingen van dit sym
posium in verschillende landen is aanlei
ding geweest om alsnog tot nu toe geheim
gehouden onderzoekingen op deze confe
rentie ter sprake te brengen.
Voor de Nederlandse specialisten was
het symposium een unieke gelegenheid om
zich volledig op de hoogte te stellen met
de huidige stand van het speurwerk op dit
terrein, dat in de internationale politiek
zo'n grote rol speelt. De resultaten van
deze conferentie zullen in de studiecom
missies van de „Euratom" ter sprake wor
den gebracht.
Het congres, dat was georganiseerd op
initiatief van de Nederlands Natuurkun
dige Vereniging in samenwerking met de
„Union International de Physique" en on
der leiding stond van de Amsterdamse
hoogleraar prof. dr. J. Kistemaker, heeft
voor alle deelnemers zeer bevredigende re
sultaten opgeleverd.
De componist Simon Pluister is door de
N.C.R.V. uitgenodigd een oratorium te
componeren voor koor, orkest en solisten.
De tekst hiervoor is samengesteld door
Jaap Das en draagt als titel „Een dag des
Heils". De opdracht tot het vervaardigen
van een werk voor mannenkoor en harmo
nieorkest op teksten van Jeremia is in
middels gereed gekomen. Ook dit werk is
van Simon Pluister. Voor orkest zal een
lichtsyr ifonische suit worden gecompo
neerd, die bestaat uit vier dansen. Elk deel
zal door een andere componist geschreven
worden. Henk Badinfs neemt het eerste
deel, een mars, voor zijn rekening. De wals,
het tweede deel, wordt gecomponeerd door
Wouter Paap. En het laatste deel, de polka,
zal worden geschreven door Hugo Godron
en de slotgalop door Cor de Groot. Hugo
Godron <t bovendien uitgenodigd een con
certant werk te schrijven voor de onge
wone bezetting: vocaliserend gemengd
koor met viool, cello en harp.
BONN (UP). - De kleine, weder opge
richte Luftwaffe van West-Duitsland is
nog nauwelijks van de grond. Het zal ten
minste 1961 worden vóór hij volledig in
tact is. De mannen, die de plannen voor
de Duitse defensie moesten uitstippelen,
hebben steeds toegegeven, dat de opbouw
van een luchtmacht de langzaamste en
moeilijkste fase van de herbewapening zal
zijn. De langzaamste, omdat in de tien jaar
van geallieerde bezetting na 1945 de Duit
sers niet de lucht in mochten en omdat
dit land geen reserve van geoefende pilo
ten heeft. De vliegers van de oude Luft
waffe zijn allen mannen van boven de
dertig, die al meer dan tien jaar niet heb
ben gevlogen.
Als gevolg van het vliegverbod van tien
jaar heeft West-Duitsland geen vliegtuig
fabrieken en geen vliegvelden voor mo
derne straalvliegtuigen. De supersonische
machines, die Duitsland thans in de Vere
nigde Staten, Canada, Engeland of andere
NAVO-landen bestelt, worden misschien
niet vóór 1961 afgeleverd en tegen die tijd
hebben de Russen wellicht machines, die
weer 50 percent sneller zijn.
Bestellingstactiek
Luitenant-generaal Josef Kammhuber,
60 jaar, een vroegere jachtvlieger, die aan
het hoofd van de nieuwe Luftwaffe staat,
wenst vliegtuigen en bemanningen, die bij
niemand in de schaduw staan. Hij houdt
vol, dat het tempo van de opbouw bijna
uitsluitend afhankelijk is van de vorde
ringen, die gemaakt worden wat betreft
de opleiding van piloten. Hij zoekt de op
lossing in de bestelling van vliegtuigen
in het buitenland in kleine hoeveelheden,
om te waarborgen, dat de Luftwaffe van
1961 alleen machines bezit, die een tegen
partij zullen kunnen zijn voor de Russi
sche luchtmacht.
De pilotenopleiding is nog geen volle
negen maanden aan de gang en op het
ogenblik kan de Luftwaffe niet meer dan
een half dozijn volledig getrainde straal
jagerpiloten aanwijzen. Het zijn allen man
nen van over de dertig en zij vliegen nog
steeds alleen in formaties met hun in
structeurs van de Amerikaanse luchtmacht.
Zij zullen de commandanten worden van
de escadrilles en de „wings" die nog opge
richt moeten worden.
Opleiding
I Daar de Duitsers zelf géén instructeurs
hebben, komt de opleiding van de eerste
groep Luftwaffe-piloten voor rekening van
de Bondgenoten. Het grootste aantal wordt
opgeleid door de Amerikaanse luchtmacht,
hetzij in Duitsland of in de Verenigde Sta
ten zelfs Canada, het land dat een grote
leverancier van de Luftwaffe wordt, leidt
ook een groot aantal op. De regeringen van
de Verenigde Staten en Canada dragen het
grootste deel van de kosten van dit pro
gramma.
Engeland, welk land sommigen van zijn
eigen piloten naar Canada moet zenden
voor training, is nog niet in staat geweest
trainings-faciliteiten aan te bieden, hoewel
enkele Duitse officieren naar Engeland ge
gaan zijn om te leren in Engelse machines
te vliegen welke de Luftwaffe zal kopen.
Zoals overal in de nieuwe Bundeswehr
moeten alle opperofficieren van de Luft
waffe hun doopceel laten lichten door een
onafhankelijke commissie van burgers. De
meeste toekomstige piloten zijn te jong om
nazi's geweest te kunnen zijn.
Op grond van het bestaande schema zal
de nieuwe Luftwaffe tegen het eind van
dit jaar 30 a 40 getrainde piloten hebben.
De huidige sterkte van de Luftwaffe is 236
vliegtuigen, waarbij 19 jacht-bommenwer-
pers van het type F-84-f. De overige zijn
bijna allemaal lichte trainers met schroef-
aandrijving, jet-trainers en transportvlieg
tuigen.
De Verenigde Staten hebben de Duitsers
558 Thunder jets F-84 en 23 Thunderstreaks
F-84-f geschonken en Canada 75 straalja
gers van het type Sabre 5.
Geen vliegvelden
Kammhuber heeft in januari en februari
een bezoek van 4 weken gebracht aan de
Verenigde Staten om met Amerikaanse
autoriteiten en fabrikanten te bespreken,
welke vliegtuigen de Amerikanen aan Bonn
kunnen verkopen. Ook heeft hij Canada
bezocht, van welk land West-Duitsland nog
225 Sabres 5 gekocht heeft.
In januari heeft de regering voor een
waarde van 2 miljoen pond aan twee-mo-
torige verbindingsmachines van het type
Percival „Pembroke" in Engeland besteld.
Maar gedurende de komende twee jaar
zal de Westduitse luchtmacht zich concen
treren op straaltrainers. Pas wanneer een
voldoende aantal getrainde piloten beschik
baar is, zal serieus begonnen worden met
aankoop van supersonische straaljagers.
Een van de grootste moeilijkheden is nog
een gebrek aan vliegvelden. Op het ogen
blik heeft de nieuwe Luftwaffe pas twee
eigen bases en deelt zij er vier met de
Amerikanen. Een program van anderhalf
miljard mark omvat de bouw van 25 nieu
we NAVO-luchtbases in West-Duitsland,
maar de werkzaamheden zijn nog voor geen
enkele begonnen.
Aanvoer voor donderdag
De donderdagmarkt werd van aanvoer
voorzien door vier trawlers en trawllog-
gers en de kleine vaart .De „Claesje" was
present met 720 kisten, waarbij 300 schel
vis, 100 kabeljauw en gul, 80 koolvis, 130
makreel, 80 wijting en verder 140 stuks
stijve kabeljauwen; de KW 82 Stadt Enc-
huysen met 660 kisten, waarbij 200 schel
vis, 180 kabeljauw en gul, 140 makreel, 80
haring, 120 stuks stijve kabeljauwen; de
SCH 101 (eerste reis) met 875 kisten, waar
bij 70 schelvis, 100 kabeljauw, gul en kool-
vis, 475 makreel, 140 wijting, 70 diversen
en verder 270 stuks stijve en 270 ijskabel-
jauwen. De SCH 118 loste 100 wijting, 260
makreel en 350 stuks stijve kabeljauwen.
De kleine vaart zorgde voor 3000 kg tong
en 200 kisten schol.
Wat er komt
Voor de vrijdagmarkt was vanmorgen
de Curacao (van een afgebroken reis) be
kend met 550 kisten vis. Ook de Postboy
en VL 27 zouden rijp zijn. Naar verluidt
gaat de trawler „Tzonne" na Pinksteren
weer naar zee.
Voor de export
Kabeljauw en tong waren vanmorgen
voor export bestemd. De regels grote ka
beljauw maakten f 78 tot f 50, kleine f 43
tot f 34, kisten grote kabeljauw f 86 tot
f 76, kleine f 92 tot f 78. Grote tong per
kg noteerde f 3,40 tot f 3,70, grootmiddel
f 3,40 tot f 3,60, kleinmiddel f 3,60 tot f 3,80,
tong I f 2,90 tot f 3,10 en tong 2 f 2,50 tot
f 2,60.
Het binnenland in
De haring maakte vanmorgen f 20 tot
f 19 en de makreel f 20 tot f 15. Grote gul
haalde f 40 tot f 29, middel f 30 tot f 26,
torgullen f 23 tot f 17, zwarte koolvis f 45
tot f 38, grote gullenmaat f 13 tot f 15 en
kleine f 11 tot f 14. Witte koolvis bracht
op f 73 tot f 66, leng f 61 tot f 51, grote
schelvis per 50 kg f 23 tot f 30, grootmid
del f 24 tot f 28, kleinmiddel f 26 tot f 30,
pennen f 24 tot f 31, braadschelvis f 22 tot
f 28 en wijting f 26 tot f 29. Schol 2 ging
weg voor f 42 tot f 49 en schol 3 voor f 23
tot f 29.
(Van onze correspondent in Parijs)
Bij de jongste tussentijdse verkiezingen
in Parijs is, in beide ronden, opnieuw ge
bleken hoe groot het aantal Fransen is
dat zich aan de politiek weinig gelegen
laat liggen. Meer dan veertig percent van
het Parijse kiezersvolk, dat qua politieke
rijpheid dan nog aan de spits heet te staan,
bleef thuis, ging naar buiten of naar de
bioscoop en vond een gang naar het stem
lokaal blijkbaar een te hoge prys voor de
instandhouding van de democratie. Want
dat die democratie wordt ondermijnd als
het volk geen gebruik meer maakt van zijn
constitutionele grondrechten, behoeft geen
betoog.
In die ruim veertig percent zit overigens
van alles. Mensen die zich niet interes
seren voor wat even buiten hun onmiddel
lijke gezichtskring gebeurt. Lieden die
zich hebben afgekeerd van het inder
daad niet verheven politieke spel, zoals
dat doorgaans in Frankrijk wordt bedre
ven. Principiële anarchisten die zich uit
beginsel afzijdig houden. En nog verschil
lende andere, al of niet bewuste, onver
schilligen. Uit hoofde van die variëteit is
het niet juist, gelijk wel eens wordt ge
daan, van een „blok" te spreken, laat
staan van een partij, de partij der „absten
tionisten'!, die zich onder alle politieke be
wegingen dan op de grootste aanhang zou
kunnen beroemen.
Twijfel
Niettemin is het tekenend dat er in deze
sector der onverschilligheid een neiging
opkomt -tot een zekere organisatie. Er is
namelijk opgericht „De republikeinse par
tij der Franse abstentionisten", waarvan
de apostel, Gayout, een beginselverklaring
heeft opgesteld en een eigen vaandel heeft
ontworpen. Op dat doek ziet men de kaart
van Frankrijk met dwars er overheen het
devies dat luidt: In geval van twijfel,
houdt u afzijdig. Monsieur Gayout heeft
als een echte partijleider op een perscon
ferentie de verschillende leuzen van zijn
beweging toegelicht. Op deze manier bij
voorbeeld: Fransen, wanneer jullie rustig
bij de kachel blijft zitten of bij een stem
ming uit vissen gaat, dan spreken jullie
je in werkelijkheid voor mij uit. Het is een
slimme, zij het doorzichtige, interpretatie
waarmee Gayout, naar het voorbeeld van
Poujade de hand tracht te leggen op de
massa der onverschilligen om uit hun
naam te kunnen spreken.
„Waarin schuilt uw macht?", zo vroeg
een journalist.
„In de weerstand van de traagheid en
van het lijdelijk verzet."
„Uw programma?"
„Het spel spelen van de een noch van
de ander."
„En waarom?"
„Omdat de hele Franse politiek ver
molmd is en verrot, en geen enkele partij
het vertrouwen verdient."
Of Gayout zijn verklaringen zelf ernstig
neemt, zal de toekomst moeten leren. Mis
schien is hij alleen maar een schertsfiguur,
zoals er, vooral in de Parijse studenten
wijk, het Quartier Latin, met Ferdinand
Lop aan het hoofd, altijd bosjes hebben
rondgelopen. Het is echter ook mogelijk dat
hij iets meer allure heeft en net als Pierre
Prof. dr. ir. Vening Meinesz, die het ambt
van buitengewoon hoogleraar in de geode
sie aan de Technische Hogeschool te Delft
heeft neergelegd, zal op 9 mei in de aula
van de hogeschool zijn afscheidscollege
geven. Hij heeft dit ambt sedert 1935 ver
vuld.
Prof. Vening Meinesz is vooral bekend
geworden door zijn onderzoekingen naar de
zwaartekracht volgens een nieuwe metho
de Hij maakte daartoe reizen met de on
derzeeboten K2, Kil, K13, K18, 013, 016
en 012 van de Koninklijke Marine.
Hij werd in 1910 civiel ingenieur en in
hetzelfde jaar tevens ingenieur der rijks
commissie voor graadmeting en waterpas
sing, in het bijzonder voor zwaartekrachts-
onderzoek in Nederland. In 1915 promo
veerde hij tot doctor in de technische we
tenschap op het proefschrift „Bijdragen tot
de theorie der slingerwaarnemingen".
Prof. Vening Meinesz is van 1927 tot 1945
buitengewoon hoogleraar geweest in de
geodesie, kartografie en geofysica aan de
rijksuniversiteit te Utrecht. In 1945 werd
hij hoofddirecteur van het Koninklijk
Meteorologisch Instituut te De Bilt. Dat
bleef hij tot 1951 toen hij president-curator
van dat instituut werd.
Hij is eredoctor van de universiteit te
Luik, van de technische hogeschool te Hel
sinki, van de universiteit te Straatsburg,
van de université libre te Brussel en van
de universiteit te Columbia. In 1955 heeft
prof. Vening Meinësz aan boord van hr.
ms. fregat „Vos" een nieuwe methode van
zwaartekrachtmeting toegepast.
Prof. Vening Meinesz heeft in binnen-
en buitenland veel gepubliceerd over de
zwaartekrachtmeting en geofysica. Ook zijn
publikaties van zijn hand verschenen over
de elasticiteitstheorie.
Poujade, wiens ster zichtbaar ter kimme
neigt, zich opmaakt in het troebele water
van de Franse politiek te gaan vissen. In
dat geval doemt er een nieuw gevaar op
voor de Franse politiek, want die troebele
vijver beslaat meer dan veertig percent
van het gebied van Frankrijks politiek....
AMSTERDAM
De introductie van de aandelen der Ko
ninklijke Luchtvaartmij. n.v. „K.L.M." ter
beurze in Amsterdam, is een overweldi
gend succes geworden. De vraag was zo
groot, dat volgens beurskringen, een der
gelijk succes nooit eerder is voorgekomen.
De coupures van f 100, waardoor ook aan
de kleine beleggers een kans werd gege
ven, werkten mee tot een grote spreiding
onder de inschrijvers. Slechts een klein ge
deelte kon worden toegewezen. De prijs
werd zoals verwacht op f 100 per aandeel
van f 100 nominaal.
De markt was verder zeer rustig, maar
aan de vaste kant. Kon. Olie was beter op
gunstiger politieke vooruitzichten in het
Nabije Oosten. De koers schommelde om
de f 183.70, hetgeen circa f 0.50 boven
maandag was. Philips aandelen waren vast
op aankopen voor buitenlandse rekening.
Koers: 285 (28OV2). Unilever lag zeer vast
in de markt, 8 punten hoger, op vraag van
Londen in een kleine markt. AKU nam 2
punten van het verlies van maandag terug.
De scheepvaarten waren voor Scheep
vaart Unie IV* punt lager, de overige aan
delen circa 1 punt beneden maandag. Van
de cultures waren Amsterdam Rubber -V2,
terwijl Deli Maatschappij 2 punten moest
prijsgeven.
Voor de staatsfondsen bestond een goede
herbeleggingsvraag, uit hoofde van de per
1 mei vervallen coupons en lossingen,
waardoor de koersen over de gehele linie
V* pet. hoger waren. Dividendvoorstel
van n.v. Stoomspinnerij Twenthe te Al
melo 12 pet. plus 5 pet. in aandelen uit
agio. Advieskoers: 158 bieden (152). Pro
longatie 3)4 pet. (ANP).
NEW YORK
Flinke vraag naar olies, metalen en
enige geselecteerde fondsen bracht de
beurs woensdag bij verhoogde omzet weer
op het prijsniveau van begin januari.
Het aanhouden van de geruchten over
een aandelensplitsing van Gulf Oil deed
dit fonds bijna drie dollar stijgen. Ame
rada en Kerr MacGee stegen zelfs meer
dan drie dollar.
Bethlehem Steel liep fractioneel op,
evenals de meeste andere staalfondsen.
Alleen Armco leed, na de publikatie van
een minder gunstig jaarverslag, een koers
verlies van bijna een dollar.
American Radiator onderging een frac-
tionele daling op het bericht van vermin
derd dividend ,dat kort voor beurssluiting
bekend werd.
De belangstelling voor metaalwaarden
werd vooral in het laatste beursuur merk
baar. Alcoa liep bijna 4 dollar op, Alumi
nium Ltd., National Lead en Magma Cop
per stegen ongeveer 2 dollar, Reynolds
Metals 1%.
Onder de chemische fondsen kwamen
flinke stijgingen voor bij DuPont, Dow en
Schering. Spoorwegen waren prijshou
dend, met slechts heel enkele schomme
lingen van meer dan een halve dollar.
Het gemiddelde voor industriële fondsen
steeg van 494,36 tot 495,76, voor spoor
wegen van 145,84 tot 146,13 en voor open
bare nutsbedrijven van 73,01 tot 73,33. De
omzet was 2.310.000 aandelen, 110.000 meer
dan dinsdag. (UP).
(Voor een bericht over de emissie van
aandelen K.L.M. in New York zie men
pagina 2).
Slotkoers
Voorbeurs
gisteren
koersen
3'A °/o Nederl. '47
873/s
3 Nedl. 1962/64
903/l6
A. K. U
187%
190
Calvé Delft
328
Van Gelder Zonen
177/4
K. N. Hoogovens
298
Nederl. Ford
286
N. Kabelfabriek.
295
gew. Philips Gloeil.
284%
287
pref.Philips Gloeil.
147%
Unilever
404
407
Wilton Fijenoord
240
Dordtsche Petrol.
912%
Konkl. Petroleum
183,80
184,60
A'dam Rubber
75%
Holl. Amer. Lijn
173%
N. Scheepv. Unie
180%
Phs. v. Ommeren
286
H. V. A
90
Verg. Deli Mijen
93
Amsterd. Bank
200%
Ned. Handel Mij.
163
Rotterd. Bank
170
Twentsche Bank
168
Anaconda Copper
68
Bethlehem Steel
184
U. S. Steel
64
General Motors
42)4
Shell Union
83%
37%
K.L.M.
122
Fa. S. Korver
solide constructie - lichte gang
sierlijke bouw reeds v.a f151,—
The all steel bicycle
ook in moderne sportkleuren
veilig - zuinig - betrouwbaar
S4 met PLUVIER-motor ƒ599—
S 5 met SACHS-motor <97.50
De bromfiets die werkelijk geschikt
is voor twee personen.
