„Mijn spelen is leren"
r
0p de
Van dag tot dag
V
WOENSDAG 19 JUNI 1957
3
CQraatótoel
USIS-kantoor in Amsterdam
wordt gesloten
Nederlandse diamantair
in Londen veroordeeld
Examens
^Hoe is het ontstaan?^,
Dit woord: PRIL
DIVIDEND ARNOLD GILISSEN
De Nationale Raad
Ledenlijst geeft al veel
deining in Djakarta
Ook oud-deserteur
Princen in het geweer
Lt.-gen. Tunner:
„Geleide projectielen in
Europa gebruiksklaar"
Nieuwe directeur geestelijke
volksgezondheid Noordholland
Hoofdagent veroordeeld
wegens diefstallen
Ik begrijp nu, wat de zigeuners voelen.
Zie ze aangewaggeld komen met hun
zonbeschenen en regengewassen woonwa
gen. Ze willen eten, ze willen slapen, ze
willen stoelen matten. Ze willen hun vio
len zwoelend doen klagen over het zwer
versbestaan en uit de heldere beek een
dronk water scheppenEn wie komt daar
aan op de fiets? „Doorrijden, daar", roept
hij. De stem klinkt fors tussen snor en
bakkebaarden. Ja, het is Woustra, de veld
wachter.
En voort trekt het magere paard, voort
strompelt pa, opoe rookt krijsend haar
pijpje.
Tegenwoordig zijn zigeuners natuurlijk
gemotoriseerd. Maar hun probleem is niet
verzacht, het is verergerd. En het is het
probleem van autobestuurders. Waar moet
de moede automolist (de -bi- laat ik tot
tijdsbesparing weg) zijn moede banden
strekken?
„Niet Parkeren". En zo rijdt hij rond en
rond, gebruikt zijn benzine en geduld op,
wordt warm en zenuwachtig en zet einde
lijk zijn auto ergens neer, met een schul
dig geweten en een stil gebed tot de poli
tierechter. Tevergeefs. Hij gaat op de bon.
Spaar, lezer, een ogenblik aandacht en
meevoelen aan de arme parkeerder. Hij
moet nodig - hij moet nódig de directeur
van de Eerste Achterhoutse Verzekerings-
Mij. spreken. Hij moet nodig zijn dagelijks
werk beginnen. Hij moet zijn vrouw ont
moeten in Tearoom Kakelbont. Hij moet
zijn schoenen laten bezolen, zijn kind de
amandelen laten uitschrapen. Hij moet
werken of drinken, zich ont- of inspannen.
Hij moet geld verdienen om de auto te
betalen waarmee hij naar zijn werk gaat
om het geld te verdienen om zijn auto te
betalen. En hij kan niet parkeren.
Geen holbewoner zonder hol, geen fiet
ser zonder lucht, geen Romeins keizer zon
der leeuwen, geen harpist zonder harp,
geen onderwijzer zonder klas, geen astro
noom zonder telescoop en geen -loog zon
der kaarten is zo wanhopig en hulpeloos
als een automolist zonder parkeergelegen
heid. Plotseling heeft hij duizend kilo staal,
glas, rubber, namaak-leer, olie, water en
benzine in de hand en weet niet, wat er
mee te doen. Nergens is plaats. Andere
autolisten (zonder -mobi-) hebben hun
wagens tussen de huizen, onder de bomen,
tegen de gracht, naast de muur, onder de
brug of waar ook geplaatst, en nergens,
nergens, nergens is er meer plaats voor
onze arme autolist. En dus stopt hij de
motor, stapt uit de wagen en laat het ding
gewoonweg staan.
Bekeuring, proces-verbaal, rechtszitting,
verontschuldiging, vonnis.
Ja, ik begrijp nu de zigeuners. Opge
jaagd, van plaats tot plaats, van stad tot
stad, van dorp tot dorp. Laat mijn viool
klagen over het eeuwige rusteloze zwer
versleven. Een nieuwe volkskunst wordt
geboren. „Bundel Parkeerzangen en Klaag-
wyzen".
En laat nu de opbrengst van dit stukje
nog niet eens genoeg zijn voor mijn jongste
boete.
H. B. Fortuin
De besnoeiing door het Amerikaanse
Congres van hetbudget van de United
States Agency heeft tot gevolg dat de Uni
ted States Information Service in Neder
land haar werkzaamheden moet beperken.
Het kantoor van de United States Infor
mation Service op het Museumplein te
Amsterdam zal op 21 juni zijn werk beëin
digen. Ook de werkzaamheden van de
USIS in 's Gravenhage zullen worden in
gekrompen, maar het kantoor daar wordt
niet gesloten, omdat Den Haag de zetel is
van de regering en de Amerikaanse am
bassade er is gevestigd.
Ofschoon de bibliotheek van de USIS in
Amsterdam na vrijdag gesloten zal zijn, zal
er nog enige tijd personeel aanwezig zijn
om uitgeleende boeken en ander materi
aal in ontvangst te nemen.
De in Londen wonende Nederlandse
diamanthandelaar Nathan A. G. is te Bel
fast tot negen maanden gevangenis en
5.000 pond boete veroordeeld wegens po
gingen om diamanten ter waarde van
40.000 pond sterling naar Ierland te smok
kelen. Als de boete niet kan worden be
taald, wordt een half jaar aan de gevange
nisstraf toegevoegd.
De diamanten volgens de verdediger
de gehele voorraad van verdachte zijn
in beslag genomen. Voorts beval de rechter
de uitwijzing van verdachte aan.
De 37-jarige A. G. heeft zich in 1949 in
Londen gevestigd. Hij was van Londen
naar Belfast gevlogen en wilde daar de
trein naar Dublin nemen. In de trein werd
hij aangehouden. De diamanten had hij op
zijn lichaam verborgen.
Bij normale uitvoer naar de Ierse repu
bliek zou 60 percent uitvoerrecht verschul.
digd zijn geweest. (Reuter).
AMSTERDAM (Gemeente Universiteit).
Kandidaatsexamen En/gels: mejuffrouw W. .J
Meyer, Amsterdam; O. vam Os, Hoorn; G. D.
J. Blok, Utrecht. Kandidaatsexamen Frans:
mejuffrouw J. S. Q. Hartink en mejuffrouw
H. H. E. Schermer, beiden te Amsterdam.
Doctoraalexamen Frans: mejuffrouw M. A.
C. Sinnige, Amsterdam; Kandidaatsexamen
Nederlands: H. J. Boukema, Amsterdam.
Het woord pril in de betekenis: nau
welijks ontloken, fris, vroeg, wordt in
het bijzonder gebezigd als kenmerk
van de jeugd. In het Fries gebruikt men
het voor: snoeperig, netjes. De verwant
schap met pralen ligt wel voor de hand
De onderstelling dat het woord zou zijn
ontstaan in de verbinding: de prille
jeugd en dat die een verbastering zou
zijn van: d'April der jeugd vindt steun
in het Franse: l'Avril de mes jours. Deze
hypothese is wel verlokkend, maar dan
zouden pril en pralen niets met elkaar
te maken hebben en dat is toch weinig
^waarschijnlijk. j
De Amerikaanse heksenjagers hebben
een nieuwe naam aan de lijst van hun
slachtoffers toegevoegd. De door deskun
digen als „briljant" geprezen kanker-spe
cialist Willam K. Sherwood heeft een eind
aan zijn leven gemaakt omdat hij door een
sub-commissie voor „on-Amerikaanse ac
tiviteiten" van het Huis van Afgevaar
digden gedagvaard was. En hij was ge
dagvaard omdat hij werd verdacht van een
jeugdzonde, die hij 19 jaar geleden zou
hebben begaan en die destijds nog in 't ge
heel niet als een zonde werd beschouwd:
hij zou toen, als 22-jarig jongeling, tot een
communistische discussie-groep hebben
behoord.
De leden van de sub-commissie, die nu
dus voor de zoveelste keer weer
een mensenleven op hun geweten hebben
zullen in hun kortzichtigheid en hals
starrigheid zichzelf en anderen wel pro
beren wijs te maken, dat Sherwood zelf
moord heeft gepleegd omdat hij een slecht
geweten had. Zij zullen niet willen erken
nen, dat hun methodes van publiciteit in
hoge mate schuld dragen aan het feit, dat
deze moderne vorm van inquisitie zoveel
slachtoffers maakt onder diegenen, die
nog geenszins veroordeeld, ja zelfs nog
niet schuldig bevonden zijn. Want voor
hun eigen politieke roem en glorie kunnen
zij die publiciteit slecht missen.
Maar een verdachte of een getuige, die
onder het schelle licht van televisie-schijn,
werpers met heel de daarbij behorende
„show" wordt ondervraagd, verkeert in een
heel andere situatie. Hij heeft gewoonlijk
niet de minste behoefte aan publiciteit.
Maar toch wordt hij via de televisie mil
joenen huiskamers binnengevoerd, waar
men hem vaak een verlegen, niet aan
openbaar optreden gewend persoon
ziet staan tegenover handige, geroutineer
de, meestal juridsch getrainde politici,
die precies weten hoe men zich voor de
televisie-camera moet gedragen om „suc
ces" te hebben bij de toeschouwers. Elke
aarzeling, elke onhandigheid van de onder
vraagde wordt door een groot deel van
dat publiek onvermijdelijk uitgelegd als
bewijs van zwakte, en dus als een teken
van schuld.
Dit systeem heeft William K. Sherwood,
volgens zijn eigen nagelaten brief, de dood
in gejaagd. „Binnen twee dagen zal ik ver
moord zijn door publiciteit", heeft hij ge
schreven. Velen vóór hem zijn op deze
manier vermoord, door publiciteit die op
onwaardige, onmenselijke wijze het ele
ment „show" in het speurwerk van een
parlementaire commissie brengt. En die
aan. dat speurwerk een, groot. depl, van de
vereiste objectiviteit ontneemt.
Wanneet Zal hèt Amërikdarise volk de
ogen eens opengaan voor de afkeurens
waardigheid van dit systeem, dat een aan
fluiting is van zijn eigen heilige beginselen
van burgerlijke vrijheid?
De verbrokkeling van het „wereldfront
der proletariërs" zet zich voort op Chinese
bodem, na op de Europese te zijn begonnen
met het Tito-isme en de betrekkelijke zelf
bevrijding van Polen. De brede stroom van
het Russische staatscommunisme splitst zich
in zijrivieren, die hun beddingen zoeken
in de omstandigheden van het land waar
zij vloeien.
In Hongarije is een zijrivier met bloedig
geweld afgedamd, omdat zij te ver afdwaal
de van haar bron en tegelijk omdat zij zich
nog binnen het strategisch bereik van het
Kremlin bevond. De zijrivier die zich thans
in China aftekent, zal door Moskou niet
meer kunnen worden bereikt. Wat Moskou
nog zou kunnen doen om enige invloed op
de richting dezer bedding te houden, is een
vriendschappelijke en hulpvaardige hou
ding aannemen, zoals dat ook in het geval
Joegoslavië noodzakelijk is gebleken.
In deze ontwikkeling tekent zich de on
vermijdelijke vermenging van dogmatische,
starre staatsideeën met denkbeelden die de
rest van de wereld blijven beheersen: de
invloed van de Westerse democratische op
vattingen heeft niet afgelaten en is in de
wereld van vandaag die supernationale
contacten onweerstaanbaar maakt een
factor van werkzaamheid gebleken, die de
dictatoren dwingt tot concessies aan wat ln
de massa blijkt te leven. Het grote nut van
zo sterk mogelijke contacten met de massa's
die onder communistische regimes leven,
spreekt hieruit weer duidelijk. Eveneens
blijkt thans weer temeer, hoe nadelig het
voor de algemene gang van zaken op inter
nationaal terrein moet heten, wanneer de
volken uit de communistische sector in de
armen van hun dictatoren worden gedre
ven door dreigende en barbaarse taal uit
de democratische buitenwereld, die nu en
dan uit onbeheerste monden in het Westen
opklinkt.
China blijft een kwetsbaar object in in
ternationaal opzicht. Of de Verenigde Sta
ten thans hun kans op ideologische infil
tratie in dit enorme land zullen blijven ver
knoeien door een starre vijandigheid of
dat zij de voor de hand liggende mogelijk
heid tot nog sterkere verwijdering tussen
Peking en Moskou zullen uitbuiten, is een
keuze die wellicht beslissend zal zijn voor
de toekomst van de hele wereld.
Aan de algemene vergadering van aan
deelhouders van Arnold Gilissen's Bank
n.v. zal worden voorgesteld het dividend
over het boekjaar 1956 te bepalen op 8
percent (onv.).
„Kom eens even hier, Ma-
nuela", riep de onderwijzer.
Een zigeunermeisje met
koolzwart haar en brutaal
fonkelende ogen stapte non
chalant over haar geboorte
stad Granada, passeerde in
minder dan tien passen Tole
do, Madrid en .Sarragossa,
sprong over de Pyreneeën en
stond voor ons.
„Wat was jouw plaats?"
„Almeria, padre", zei het
kind.
„En waar stond het meisje
naast je?"
„In Malaga".
„Mooi". Met stemverheffing
liet hij erop volgen: „Jullie
mogen nu een kwartier gaan
spelen, dan kan ik even met
deze meneer prat.en".
In een minimum van tijd
was Spanje geëvacueerd. De
kinderen stoven naar alle
kanten uiteen en pater Pedro
leidde mij naar een bank in
de schaduw. In had het volle
gezicht op de in relief op de
grond aangebrachte kaart van
het Iberisch schiereiland, om
ringd door echt water, waar
in ik de Grote en de Kleine
Balearen kon thuisbrengen.
„Wat denkt u van deze
methode van lesgeven?"
Ik hoefde mezelf geen ge
weld aan te doen om uiting
te geven aan mijn oprechte
bewondering. „Fantastisch en
als ik me niet vergis enig in
de wereld. Hebt u dit be
dacht?"
Pater Pedro schudde glim
lachend het hoofd. „Het valt
me telkens weer op hoe wei
nig bekend deze school is.
Vreemdelingen, die Granada
bezoeken, komen nooit verder
dan de Sacro Monte, waar ze
de zigeuners willen zien dan
sen en, natuurlijk, Alhambra.
Wellicht de merkwaardigste school ter wereld is die, waar
zigeunerkinderen uit Granada les krijgen in geschiedenis en
aardrijkskunde, taal en rekenen. Deze onderwijsinstelling in de
open lucht werkt ongewild volgens het principe, dat onze vader
landse dichter Hieronymus van Alphen al tot het zijne maakte.
Dat zijn nu eenmaal de at
tracties van deze stad. U zult
ervan opkijken, als ik u ver
tel wanneer de school werd
gesticht". Hij keek me onder
zoekend aan en ik wist niets
beters te doen dan mijn
schouders op te halen en een
beetje dom te kijken. „In
1885".
Laat ik u liever in mijn
eigen woorden iets van de
geschiedenis vertellen. Toen
pater Andres Manjon, de oom
van mijn zegsman, in de tach
tiger jaren Granada als
standplaats kreeg met de
speciale opdracht onderwijs
te geven aan de zigeunerkin
deren, wist hij al heel gauw
voor een hopeloze taak te
staan. Leerplicht was in die
dagen een onbekend begrip
en de padre mocht eigenlijk
iedere dag weer blij zijn, als
hij tenminste een paar kin
deren in de banken aantrof.
De vrijheidszin, die bij het
zigeunerkroost minstens zo
sterk ontwikkeld was als bij
de ouders, bleek een onover
komelijk obstakel te zijn. Elke
interesse in hun jonge leven
tje kwam vóór de school.
Nu had pater Andres nooit
Hieronymus van Alphen ge
lezen, zelfs nooit van hem ge
hoord, maar ook zonder dit
voorbeeld trok hij geheel
zelfstandig de conclusie, dat
„spelend leren" in deze moei
lijkheid de oplossing kon
brengen. Willen jullie niet in
een muf schoollokaal zitten?
Goed, dan gaan we naar bui
ten. Voelen jullie er niets
voor om dorre lesjes te leren?
Muy bien, dan doen we alleen
maar leuke spelletjes.
Volgens dit principe ging
hij te werk. Ik zou hogelijk
overdrijven, als ik u probeer
de wijs te maken, dat hij er
met het idee alleen was. Zo
gemakkelijk ging het niet. Hij
moest wel degelijk allerlei
tegenstanden overwinnen
het ingeboren wantrouwen
van de zigeuners tegen elke
maatregel, die naar orde en
regelmaat rook, toen veel
sterker dan nu en bovenal de
openlijke en achterbakse ob
structie van autoriteiten, die
zich door zijn actie in hun
gezapige rust gestoord voel
den. Maar hij liet zich niet
van de uitgestippelde weg af
dringen en het resultaat van
zijn pioniersarbeid werd me
op een zomerse middag aan
schouwelijk voorgesteld.
Ik viel van de ene verba
zing in de andere. Stel u voor:
een aantal schoollokalen,
waarvan de hemel het dak
vormt en bosjes struiken de
scheidingsmuren. In elk er
van werd gespeeld hier
met een reusachtig menselijk
lichaam, uitgelegd in steen
tjes, daar met kartonnen
bordjes, waarop cijfers zijn
geschilderd. De leer van de
anatomie wordt op die ma
nier een verzetje, het rekenen
een tijdverdrijf.
„Kijk", zei Dona Dolores,
onderwijzeres in de eerste
klas en ex-leerlinge, „dit
rijtje kinderen met karton
netjes voor zich stelt het ge
tal voor, dat we zojuist samen
hebben berekend".
„En-wat betekent dat knie
lende meisje ertusen?"
„Heel eenvoudig: het is een
gebroken getal en zij is de
komma".
De demonstratie van een
taalles, die hierna volgde, gaf
me een inzicht in de verbluf
fende originaliteit van dit on
derwijsstelsel. Er werd een
aantal gekleurde hoepels op
de grond neergelegd. Elk er
van had een bepaalde beteke
nis: onderwerp, gezegde, lij
dend voorwerp, bepaling van
plaats of tijd en wat er al
meer aan ingewikkelds in de
grammatica is geslopen. De
leerlingen vormden een rij.
„Let nu op", zei pater Pe
dro. „Ik wijs vier jongens
aan. Juan, jij bent onder
werp, José is gezegde, Pepe
voorzetsel, Luis bepaling. Ik
neem een eenvoudig zinnetje:
wij gaan naar Madrid. Ja!"
De vier knapen renden naar
de verzameling hoepels en
namen de juiste plaatsen in.
„Zo doen we dat", zei mijn
gastheer met een gebaar of
hij een circusstunt had uitge
voerd.
Het aanvankelijk wantrou
wen van de zigeunerbevol
king tegen deze unieke on
derwijsinstelling is allang
overwonnen. Eigenlijk mag
ik gerust zeggen, dat dit
mysterieuze volkje de school
na een bestaan van driekwart
eeuw volledig als de hunne
aanvaardt. De zigeuners heb
ben ingezien, dat zij er zonder
de kennis van lezen, schrijven
en rekenen niet meer komen.
Deze kleurige volksgroep
moet men zich volstrekt niet
voorstellen als arme mensen
in gammele woonwagens. De
zigeuners van Granada be
wonen de als een Gruyère
kaas uitgeholde Sacro Monte.
Befaamde danseressen als
Carmen Amaya en Lola Me
dina hebben er hun perma
nent adres de laatste bezit
een „holwoning" als een pa
leis met elf kamers vol sma
keloos koperwerk, terwijl de
telefoon en het rose marme
ren bad niet ontbreken.
Het kwartiertje vrij, dat de
aardrijkskundeklas had ge
kregen, was intussen al ruim
schoots verstreken. „Laten
we eens gaan kijken wat ze
uitvoeren", zei mijn gids. We
liepen om een bosje heen en
zagen de kinderen, ritmisch
handenklappend, in een grote
kring staan. In het midden
van de kring bewoog zich met
de gratie van een volleerde
flamencodanseres een klein
meisje.
„Die gaat haar tante ach
terna", zei pater Pedro. „Ma-
rité Medina, vijf jaar pas,
maar ze rekent al tot twintig.
Ze krijgt elke avond dansles
van tante Lola. Ik durf te
voorspellen, dat ze over een
jaar of tien in 't nieuws is".
J. F. Kemming m
■lllllllllliilliMilllll
DJAKARTA (ANP) De Indonesische
journalistenvereniging zal de hoofdredac
teur van het linkse dagblad „Bintang Ti-
mur", Armunanto, die evenals mevrouw
Herawati Diah is benoemd tot lid van de
nationale raad als vertegenwoordigers van
de Indonesische pers, niet als vertegen
woordiger van de journalisten beschouwen.
Het socialistische dagblad „Pedoman"
meldde dinsdag, dat Armunanto tot lid
van de raad werd benoemd op voordracht
van minister Hanafi, de vroegere voorzit
ter van het linkse volkscongres.
Een ander bezwaar tegen de samenstel
ling van deze veel besproken raad werd
geuit door de gedeserteerde Nederlandse
militair H. Princen, die thans Indonesisch
staatsburger is en lid van het Indonesische
parlement. Princen zei, dat de heer E. F.
Wens, die werd benoemd als vertegen
woordiger van de Indo-Europese groep,
niet kan worden geacht alle Indonesische
staatsburgers van Europese afkomst te
vertegenwoordigen. Volgens hem zou
Wens moeten worden beschouwd als de
persoonlijke adviseur van president Su
karno over Indo-Europese vraagstukken,
maar niet als de exponent van de Indo-
Europese groep.
Prof. dr. Bahder Djohan, de president
van de universiteit van Indonesië, heeft
zijn benoeming tot lid van de nationale
raad van de hand gewezen. Hij werd door
president Sukarno benoemd als vertegen
woordiger van de intellectuele groep. Pro
fessor Djohan verklaarde, dat hij over zijn
benoeming niet door de president werd
geraadpleegd en dat hij zijn arbeid op het
gebied van het onderwijs belangrijker acht
dan het lidmaatschap van de raad.
Intussen heeft .Anwar Harjono, woord
voerder van de invloedrijke islamitische
jeugdorganisatie „G.P.P.I." verklaard, dat
de benoeming van Dahlan Ranumihardja,
een van de leiders dezer organisatie, als
vertegenwoordiger van de jeugdgroepen,
binnenkort door het bestuur van de
G.P.P.I. zal worden besproken. Dahlan zal
mogelijk als lid der organisatie worden
geschorst, als blijkt dat hij de reglementen
van de G.P.P.I. heeft overtreden.
De Nahdatul Ulama, de grootste islami
tische partij, die in het kabinet van Su
karno zitting heeft, zal haar standpunt
tegenover de Nationale Raad in een nog
deze maand te houden vergadering van het
partijbestuur bespreken.
WIESBADEN (UP) De opperbevelheb
ber van de Amerikaanse luchtstrijdkrach
ten in Europa, luitenant-generaal William
H. Tunner, verklaarde, dat de met ge
leide projectielen uitgeruste eenheden van
'zijn strijdkrachten irt alle opzichten ge-
vechtsklaar zijn. Hij voegde hier echter aan
toe, dat naar zijn mening, het nog lang zal
duren voordat de vliegtuigen vervangen
zullen worden door geleide projectielen.
De vijftigjarige generaal vertrekt op 1
juli naar zijn land en zal vervangen wor
den door luitenant-generaal Frank F. Eve
rest, thans nog plaatsvervangend chefstaf
van operaties van de Amerikaanse lucht
macht in Washington. Als hij naar zijn
land terugkeert is het juist negen jaar ge
leden dat de Berlijnse luchtbrug op 26 juni
1948 werd opgezet. Het was Tunner, die
deze grootse hulpverlening aan het door
de Russen geïsoleerde West-Berlijn in 1948
en 1949 leidde.
Volgens Tunner is de gevechtskracht
van de Amerikaanse luchtmacht in Europa
gedurende de vier jaren, dat hij het com
mando erover voerde, aanzienlijk toegeno
men. Dit was te danken aan het toevoegen
van drie met geleide projectielen uitgeruste
eskaders, vervanging van verouderde
Met ingang van 1 oktober is dr. L. J.
Hut, directeur van de Willem Arntz-stich-
ting te Den Dolder, benoemd tot directeur
van de stichting voor geestelijke volksge
zondheid in Noordholland, standplaats Alk
maar. De heer G. Hoytink, tot dusver direc
teur, blijft als adviseur aan de stichting
verbonden. Dr. Hut werd in 1935 arjs en
was eerder werkzaam te Zutphen en Beilen.
In 1949 promoveerde hij tot doctor in de
psychologie.
vliegtuigen door nieuwe en door meer
training en paraatheid der troepen. De
derde, twaalfde en zeventiende luchtmacht
tellen thans ongeveer 80.000 man. De
langzame" F-84 Thunderjets, die een ge
makkelijke prooi waren voor de Russische
Mig 7-straaljagers, werden versterkt met
F-86 Sabres en later door F-100 Super Sa-
bres. De Amerikaanse luchtstrijdkrachten
tn Europa beschikken thans over honder
den van deze vliegtuigen, aldus de generaal.
De grootste kracht van de geleide pro
jectielen ligt in de Martin TM-61 piloot-
loze bommenwerpers, die veel lijken op
de Duitse V-l van de afgelopen oorlog.
ADVERTENTIE
De rechtbank te Breda heeft een ge
wezen hoofdagent van politie veroordeeld
tot twaalf maanden gevangenisstraf, waar
van zes maanden voorwaardelijk. Hij had
in 1950 onder meer tafelzilver en een bont
jas uit een huis te Breda ontvreemd. De
laatste tijd pleegde hij diefstallen op
bouwwerken.
