Komende drie maanden worden
beslissend, óók voor Frankrijk
Landen reageert gunstig op
Nassers toenaderingspoging
Nieuwe poging om China bij
UNO binnen te loodsen
hoofdpijn
r
Van dag tot
dagj
Massaal
ALGERIJE - EEN VLAMMEND VRAAGTEKEN
Thans gevolgde, extreme methode
leidt tot volkomen chaos
Handelsprobleem bijzonder acuut
^^Praatótcel
Egyptenaren vandaag
ter stembus
WOENSDAG 3 JULI 1957
3
V.
Steeds meer misdaden
in Polen
GEMENEBEST-OVERLEG IN LONDEN
Amerikaans vaccin tegen
Aziatische griep
Zuid-Afrika kwaad over
Britse TV.-uitzending
Formeel protest in Londen
ingediend
Rumoer om een neger
predikant in Calif ornië
die niet wijken wil
'AKKERTJES
helpen direct
De praktijk van de massale bevolkings
onderzoekingen ter opsporing van tuber
culose heeft uitgewezen, dat deze manier
van openbare gezondheidszorg in een
dringende behoefte voorziet. Voor ver
raderlijke en sterk besmettelijke ziekten
als de tuberculose is de massale doorlich
ting vrijwel de enige methode om tot een
algemeen doeltreffende bestrijding te ko
men, doch er zijn vele andere ziekten die
slechts door een intensief onderzoek te
constateren zijn en op het moment, waar
op zij zich duidelijk naar buiten demon
streren, reeds in een ernstig en vergevor
derd stadium zijn gekomen.
Daarom is de methode van het massale
onderzoek voor toepassing op andere dan
het terrein der tuberculose vatbaar. Er is
reeds een actie gaande om te komen tot
een bevolkingsonderzoek op suikerziekte,
waarover onze medische medewerker on
langs uitvoerig berichtte. Of het zover zal
komen, hangt van vele, moeilijke factoren
af. Er is echter alle reden, om te trachten
deze factoren te overwinnen en daarin
heeft de overheid een zeer belangrijke
taak. De massale inenting tegen polio,
waarmee dit najaar zal worden begonnen,
is eveneens een ingrijpende verbetering
van de methode tot bevordering der volks
gezondheid, die in dit geval niet een on
derzoek doch een preventie inhoudt, doch
daardoor niet minder zal bijdragen tot het
doel.
Tegenstanders van het „massale" in het
toezicht op en de bevordering van de
volksgezondheid wijzen erop, dat de artsen
voldoende mogelijkheid hebben om de ge
zondheid van hun patiënten te controleren
en tijdig maatregelen te treffen. Zij noe
men het persoonlijk contact tussen medi
cus en patiënt een waarborg voor een be
hoorlijke gezondheidszorg en zijn van me
ning, dat een massaal onderzoek of een
massale inenting de gezondheidszorg de
gradeert tot een mechanische, onpersoon
lijke fabriekmatigheid.
Misschien is dit laatste wel waar. Doch
de praktijk heeft uitgewezen, dat de art
sen ondanks hun ijver en hun deskun
digheid, met verantwoordelijkheidszin uit
geoefend onmogelijk al hun patiënten
zo intensief onder controle kunnen houden
dat er een veiligheidsgarantie ontstaat.
Dat geldt zeer zeker ten opzichte van
de fondspatiënten. Trouwens, de behande
ling van fondspatiënten heeft evenzeer een
„massaal" karakter, een onpersoonlijke
fabriekmatigheid, doordat hun aantal zo
groot is en de arts onmogelijk met iedere
patiënt tot een persoonlijk contact kan
komen.
Bovendien, hun aandacht geldt slechts
degenen die zich ziek melden. Er is in de
praktijk geen mogelijkheid dat men zich
op kosten van het ziekenfonds periodiek
laat onderzoeken ook al heeft men geen
klachten.
De beslommeringen, die voor een fonds
patiënt vastzitten aan een doktersbezoek,
zijn van dien aard dat hij zich slechts in
uiterste noodzaak derwaarts zal begeven.
Hij loopt daardoor grote risico's, zodat de
veiligheidsgarantie die zijn fonds hem ver
leent, slechts een theoretische is.
Voor grote bedrijven met een eigen me
dische dienst ligt de zaak natuurlijk an
ders. Daar geniet de patiënt de volle aan
dacht en worden intensieve onderzoe
kingen periodiek verricht. Doch eigenlijk
is dit ook al „massaal", zij het dan beperkt
tot het personeel van het betrokken be
drijf.
Wanneer we Nederland als een enorm
bedrijf met miljoenen personeelsleden zou
den willen zien, dan blijkt dat de gezond
heidszorg in dit bedrijf nog veel wensen
openlaat. Een groot aantal „personeels
leden" krijgt niet voldoende zorg, niet
voldoende toezicht, niet voldoende veilig
heid.
Een uitbreiding van de overheidsbe
moeiingen op het gebied van de gezond
heidszorg behoort zeker nog tot de ele
menten, die ons overigens veelgeprezen
sociale bestel nodig heeft. Dat deze be
moeiingen niet anders dan „massaal" kun
nen zijn, ligt voor de hand. Ons bevol
kingscijfer is van dien aard, dat de ver
houding tussen het aantal doktoren en dat
der patiënten een intensiever behandeling
met meer persoonlijk contact onmogelijk
maakt. Meer doktoren? Dan komt de eco
nomische positie van de arts, waarvan het
peil indirect weer van groot belang voor
de volksgezondheid moet worden genoemd,
een woordje meespreken.
Alles bijeengenomen kan aan een grotere
socialisatie van de openbare volksgezond
heidszorg moeilijk worden ontkomen.
WARSCHAU (Reuter) In een confe
rentie van Poolse openbare aanklagers te
Warschau is aangedrongen op verbetering
van de methoden bij het opsporen en ver
volgen van misdaden.
De procureur-generaal prof. Zurda zei
dat de toeneming van het aantal misdaden
een groot gevaar betekent voor het gezag
van de staat. In 1954 heeft de justitie
317.419 zaken behandeld, in 1956 425.705.
Prof. Zurda noemde het niet juist, dat de
misdaden in Polen hoofdzakelijk het ge
volg zijn van de lage levensstandaard.
Het hoofd van de dienst voor toezicht
op de recherche, Majewski, schreef de
toeneming van het aantal misdaden toe
aan gebrek aan toezicht door chefs in
fabrieken en kantoren, het niet aanbren
gen van strafbare feiten, weinig activiteit
van de politie en gebrek aan volharding
bij de rechercheurs.
Van onze correspondent in Parijs)
In de voorafgaande twee artikelen van
deze reeks hebben wij gepoogd de tegen
stellingen te schetsen, die zich tussen de
Fransen en de Algerijnen steeds sterker
en meedogenlozer manifesteren en die
tenzij het roer nog tijdig wordt omge-
ooid - de catastrofe van een burgeroor-
og met de dag dichterbij schijnen te bren
gen. De weinige plaatsen, waar Fransen
en buitenlandse toeristen - aan de ene en
de Algerijnen aan de andere kant elkan
der in Parijs vandaag nog onbekommerd
tegemoet treden zijn - zou men met een
lichte overdrijving kunnen zeggen - de
speciale cabarets en nachtclubs, waar in
een kunstmatig-Oosterse sfeer de edele
kunst van de buikdans beoefend pleegt
te worden. Helaas kan op de „broeder
schap", die in zulke gelegenheden geves
tigd wordt, geen gemeenschappelijke
staatskunst worden gebouwd
Niettemin is het hoog tijd geworden
zich over die toekomst van Algerije ern
stig te beraden, want binnen drie maan
den zal Frankrijk onvoorwaardelijk de op
lossing van de dramatische problemen
gevonden moeten hebben. In september
aanstaande komt namelijk opnieuw de
UNO-Assemblee bijeen om na te gaan,
hoever Frankrijk intussen is gevorderd op
de weg, die de regering-Mollet bij een
vorige behandeling van het Algerijnse
vraagstuk had uitgestippeld. Tot dusver
is de eerste beslissende stap op die weg
echter nog altijd niet gezet. De Franse
regering had en heeft zich vastgebeten in
een formule, die foutief is gebleken. Die
formule luidde: eerst herstel van de orde,
vervolgens vrije en gecontroleerde ver
kiezingen en dan pas praten over een
staatkundig statuut, waarmee de Fransen
èn de Algerijnen akkoord zullen kunnen
gaan. Het herstel van de orde is, na ander
half jaar „pacificatie", nog altijd zoek in
Algerije en weldra in Frankrijk zélf
wellicht installeert zich als het ware
in de chaos, de anarchie en de bloedige
terreur.
„Pacificatie" faalt
De „rebellen" zijn er weliswaar niet in
geslaagd de Fransen in de zee te drijven,
doch de Fransen is het evenmin gelukt
het verzet te breken. En de guerilla wordt
dus voortgezet. De Algerijnen hopen onge
twijfeld, dat de Fransen, uitgeput, 't hoofd
tenslotte wel in de schoot zullen leggen
of daartoe anders door de buitenwereld
zullen worden verplicht. Die laatste moge
lijkheid" blijkt indétdha'd" t^étfe Vëft 'ttn^
waarschijnlijk, wanneer birinenkort de
ÜNÖ zich opnieuw oVef' het'"Algerijnse
probleem zal buigen.
Het enorme gevaar is dan inderdaad dat
de hartstochten over zullen slaan naar het
internationale vlak en Algerije de speel
bal wordt tussen de Arabische, westerse
en communistische machtsblokken. Men
heeft in dat verband in Indonesië, ïndo-
China en elders leergeld betaald en
men kent met name nu de diepe Ameri
kaanse bezorgdheid om vooral toch maar
met de Arabieren goede vrienden te blij
ven. Aan dat verlangen zouden dan op
nieuw enkele bijzonder essentiële Franse
en Europese levensbelangen kunnen wor
den opgeofferd. Want men doet er goed
aan op de westerse solidariteit en andere
schone leuzen dan niet al te stellig meer
te rekenen.
De bekende Franse professor in het
staatsrecht Maurice Duverger heeft er
dezer dagen ten aanzien van Algerije op
gewezen, dat er twee verschillende metho
den van koloniseren bestaan. De methode,
die in Australië en in Amerika is gevolgd,
heeft tot het resultaat gevoerd dat de
oorspronkelijke bevolking in die landen
nu geheel is uitgeroeid. (Tegenover be
paalde, vooral officiële, Amerikaanse
moralisten van het anti-kolonialisme kon
het inderdaad geen kwaad aan dit histo
risch voorbeeld nog eens even te herin
neren). Het andere kolonisatie-systeem
was gericht op een geleidelijke opvoering
van het levensniveau der inheemse be
volking en die weg werd door Frankrijk
ook in Algerije gevolgd. De logische be
kroning van dit systeem heet: „onafhan
kelijkheid", met als voorafgaande episode
„binnenlands zelfbestuur".
De „colons"
Waarom werden deze perspectieven door
Parijs voor de Algerijnen nu niet terstond
geopend? De reden is tweeledig. De eerste
oorzaak is de verregaande politieke ver
deeldheid in Parijs en het gebrek aan
staatkundige intelligentie, waardoor Frank
rijk vriend en vijand de laatste jaren nu
al zo herhaaldelijk tot verbazing of ont
steltenis heeft gebracht. Dat onvermogen
wordt nu echter geëxploiteerd door de
Franse „colons" in Algerije zelf, die
Parijs via de resident-minister, de
„socialist" Lacoste hun politieke wet
weten te dicteren. Dat miljoen Fransen in
Algerije vormt een economische en poli
tieke macht, waartegen de regering in
Parijs niet is opgewassen. Hun situatie is
intussen zeker allerminst benijdenswaar
dig. Sinds generaties zijn ze soms in Alge
rije gevestigd, dat ze tot een zekere wel
stand hebben gebracht en dat ze terecht
als hun tweede soms ook wel enige
vaderland beschouwen. Door het Franse
leger van bijna een half miljoen man
worden ze sinds anderhalf jaar be
schermd en niet steeds afdoende
tegen de fellagha's, die zichzelf tot voor
hoede hebben uitgeroepen van acht mil
joen Algerijnen. Het is even onredelijk
zoals het Algerijnse Bevrijdingsfront eist
dat miljoen Fransen het land nu maar
kalm en ordelijk te doen verlaten, als van
de Algerijnen te verwachten, dat ze tot in
lengte van dagen deze Franse overheer
sing zouden blijven verdragen. En een
assimilatie tussen beide rassen is, vooral
sedert stromen bloed hebben gevloeid,
nu wel helemaal uitgesloten te achten.
Wat dan? De laatste tijd gaan er in
Frankrijk steeds meer stemmen op voor
een verdeling van Algerije, waarbij de
Fransen zich in bepaalde gebieden zou
den concentreren, zonder dat zij elke in
vloed op de algehele gang van zaken in
het land behoeven te verliezen. In liberale
kringen wordt voorts het denkbeeld ge
opperd van een vorm van binnenlandse
autonomie, waarbij aan een Franse gou
verneur de zorg over de defensie en voor
de diplomatieke betrekkingen met de bui
tenwereld zou worden opgedragen. Er
worden nog vele andere proefballons op
gelaten en op zichzelf kan men zich daar
over slechts verheugen, omdat zo de gees
ten tenminste op een onvermijdelijke ver
andering in de verhoudingen worden
voorbereid.
Een der omstandigheden, die een aan
vaardbare oplossing voor Frankrijk bij
zonder bemoeilijkt, is natuurlijk dat Ma
rokko en Tunesië om van het veel
primitievere Lybië niet te spreken volle
onafhankelijkheid werd toegekend, zodat
de Algerijnen niet met minder genoegen
willen nemen. En om die reden zal Frank
rijk heel lastig met de Algerijnen tot een
overeenkomst kunnen geraken, zonder de
medewerking van die twee andere voor
malige protectoraten.
Goede diensten
In een recent interview met het Parijse
weekblad „l'Express" heeft de Tunesische
premier Habib Bourguiba zijn goede dien
sten als bemiddelaar nogmaals aange
boden en daarbij tevens als diplomatiek
minder gelukkig gebaar generaal De
Gaulle als de meest aanvaardbare Franse
gesprekspartner aangewezen. Het gist op
Algerije, waarmede de buitenlandse
toerist in Parijs nog kennis mag maken:
het cabaret „El Djazair" in de Rue
de la Huchette, waar men de kunst
van de klassieke buikdansen kan
bewonderen
(Foto Daniel Frasnay)
vele plaatsen. Er zijn echter zowel aan
Franse als aan de Algerijnse zijde ook
zeker ruim voldoende figuren van het eer
ste plan, die zich onmiddellijk rond de
groene tafel zouden willen scharen. Het
ongeluk is dat zij door de extremisten van
beide kanten met diverse middelen nog
tot zwijgen worden gedoemd, maar het is
niettemin waarschijnlijk, dat achter de
schermen voortdurend pogingen tot toe
nadering worden gedaan.
De allesoverheersende vraag is welke
krachten uiteindelijk het sterkst zullen
blijken: de kortzichtige behoudzucht, die
slechts aan het onmiddellijke eigenbelang
wil denken en geen enkele les uit het ver
leden heeft getrokken, of anderzijds
het liberalisme, waarvan Frankrijk zich
in de wereld en de geschiedenis altijd de
uitverkoren woordvoerder heeft gevoeld.
Als de vierde republiek ook ten aanzien
van Algerije opnieuw met deze traditie
breken zou, dan moet men bij de verval
datum van september a.s. voor het aller
ergste vrezen. Voor Algerije, èn voor
Frankrijk. En, nogmaals indirect ook
voor Europa en de rest der wereld.
LONDEN (UP) De premiers van het
Britse Gemenebest, in Londen bijeen, heb
ben gesproken over de toelating van com
munistisch China tot de UNO.
Maandag kwam men overeen, dat com
munistisch China in een eventuele ont
wapeningsovereenkomst dient te worden
betrokken.
Deelneming van China aan de ontwape
ningsbesprekingen zou voor de V.S. in feite
een erkenning van het communistische be
wind betekenen, waarmede de kwestie van
het Chinese lidmaatschap van de volkeren
organisatie bijzonder actueel zou worden.
De premiers waren over het algemeen
van oordeel dat geen grote betekenis moet
worden toegekend aan de meer liberale
politiek, die de regering in Peking thans
schijnt te volgen.
„De situatie in China kan echter veel
sneller dan algemeen wordt aangenomen,
veranderen. Zelfs indien China niet tot de
UNO wordt toegelaten is het feit, dat zeer
veel landen hun handel op China wensen
uit te breiden, kenschetsend voor de we
reldopinie", zo werd gezegd.
(Engeland en communistisch China zul
len in het najaar handelsdelegaties uitwis
selen ter bevordering van de wederzijdse
handel volgens de verzachte bepalingen in
zake de handel met laatstgenoemd land.)
Inmiddels wordt uit Washington gemeld
dat Amerika's politiek ten aanzien van de
Aan het strand bij Callantsoog is men
bezig de golfbrekers die de smalle
duinstrook moeten beschermen tegen
aanvallen van de zee, met grote steen
blokken te verzwaren.
handel met China en Noord-Korea „stand
vastig afwijzend" blijft tegen iedere ver
zachting van het handelsembargo. Dit
wordt gemeld in een overzicht, dat dins
dag door John Hellister, directeur van de
programma's voor de hulpverlening aan
het buitenland, aan het Congres is voor
gelegd.
In dit overzicht wordt medegedeeld, dat
de handel tussen de vrije wereld en het
Chinees-Russische blok in 1955 een waarde
had van bijna 4,5 miljard dollar, hetgeen
in vergelijking met 1954 een toeneming
van 25 pet betekent. In 1956 beliep de
waarde van de handel tussen Oost en West
naar raming 5,4 miljard dollar, of ongeveer
20 pet meer dan in 1955.
Intussen zal China's buitenlandse handel
dit jaar volgens de huidige plannen onge
veer 8,4 percent kleiner zijn dan in 1956.
De voorzitter van de nationale economische
commissie, Po I Po, die dit in een verslag
aan het Chinese Volkscongres in Peking
bekend maakte, deelde mede, dat de uit
voer van granen en varkensvlees minder
zal zijn dan in het afgelopen jaar.
Voorts zullen aanzienlijk minder ma
chines en transportmateriaal worden inge
voerd. Anderzijds zal de invoer van be
paalde grondstoffen voor de industrie en
de landbouw worden uitgebreid.
Men vermoedt, dat China thans streeft
naar een zekere consolidatie na de over
haaste vooruitgang van het vorige jaar.
Volgens Po I Po is de economische situa
tie over het algemeen zeer gunstig, al be
staan er vele tekortkomingen, zowel bij
het ontwerpen als bij het uitvoeren van
de plannen. Hij maakte bekend, dat als ge
volg van fouten een gedeelte van de re
serves in het afgelopen jaar moest worden
aangesproken.
Steun voor Japan
In Washington hebben functionarissen
bevestigd dat de Amerikaanse regering Ja
pan zal steunen bij zijn pogingen, een zetel
in de veiligheidsraad te verkrijgen.
Japan tracht namelijk de zetel te ver
krijgen, die de Philippijnen dit jaar va
cant zullen laten.
PEARL RIVER, (UP) Zes Amerikaan
se pharmaceutische fabrieken hebben be
kend gemaakt, dat zij gezamenlijk een zeer
goedkoop vaccin tegen de „Aziatische
griep" samengesteld hebben. Zij verwach
ten „zeer binnenkort" toestemming van de
regering om de massa-produktie van dit
vaccin ter hand te nemen.
Wanneer de toestemming verkregen
wordt, zal de entstof tegen de herfst van
dit jaar in grote hoeveelheden beschik
baar zijn.
LONDEN (UP) Eric H. Louw, de Zuid-
afrikaanse minister van Buitenlandse Za
ken, heeft namens zijn regering bij de
Engelse regering een formeel protest inge
diend tegen een BBC-televisie-programma
over Zuid-Afrika. In dit programma is
volgens minister Louw „een bevooroordeel
de en scheefgetrokken voorstelling gegeven
van de Zuidafrikaanse politiek en zijn be
weegredenen, die de vriendschappelijke be
trekkingen tussen Engeland en Zuid-Afrika
ernstig kan schaden."
De BBC heeft de beschuldiging van be
vooroordeeldheid van de hand gewezen.
Minister Louw verklaarde, vernomen te
hebben dat het programma, dat niet alleen
tegen de apartheidspolitiek gericht was,
maar ook tegen de blanken in Zuid-Afrika,
door Woodrow Wyatt, een voormalig La-
bour-parlementslid, is samengesteld. „Van
hem is bekend, dat hij uiterst links georiën
teerd was, en deze omstandigheid verklaart
zijn partijdigheid", aldus minister Louw.
LOS ANGELES (UP) Dezer dagen
zijn alle negen ouderlingen van de Metho
disten-gemeente van Normandië Avenue in
Los Angeles en bloc afgetreden uit pro
test tegen de benoeming van de neger
predikant Higgins voor hun geheel uit
predikant Higgins voor hun gemeente. Zij
verklaarden dat ds. Higgins benoemd was
zonder dat zij of de gemeente zelf daarover
geraadpleegd waren.
Ds. Higgins, die maandag zijn intrede
zou doen, verklaarde zich niet veel aan
te trekk n van dit aftreden. Hij noemde
zijn benoeming „een grote uitdaging om
het huis van God te herbouwen op de
ruïnes van de veronachtzaming".
De hoofddiaken van de Methodisten
gemeente heeft verklaard dat de raad van
ouderlingen wel degelijk gekend is in de
benoeming. Het alternatief is dus: of de
kerk helemaal sluiten, of inzien dat in de
gemeente zeer veel negers wonen en de
diensten op hen richten.
de
(Onze medewerker Duif neemt in op
dracht van de redactie dezer rubriek actief
deel aan de Tour de France om dat evene
ment nu eens niet als gewoon verslaggever
maar vanuit het zitpunt van de wielrenner
zélf voor onze lezers te beschrijven. De
heer Duif behoort niet tot de gewone
Nederlandse ploeg; hij zal als individuele
nachtploeg speciaal meedingen naar het
bergings-klassement. Hier volgt zijn eerste
brief. Red.).
Even wennen
Het meerijden in de Tour de France is
wel even wennen als men niet alledag op
de fiets zit. Maar het i s mooi.' Alleen dat
demarreren al, nietwaar! Dat geweldige
demarreren dat wij dan doen op „onze als
van vleugels voorziene curricule", zoals
de kranten dat schrijven. Dat enorme de
marreren, dat zich dan ineens van ons
meester maakt en dat ons „hoog opheft
boven de zwoegende slavernij van de in de
warme trillingen van de Franse zomerdag
murw gebeukte hoofdgroep".
Gij zoudt ons eens moeten zien demar
reren op „de blanke banen van la douce
France!" Dat zoudt gij eens, vanaf een
rustig terrasje moeten kunnen bekijken,
beste lezer. Dan zouden u de ogen uit de
kassen puilen bij dat karaf je wijn. Zó ge
weldig als wij demarreren!
En dan des avonds dit: „Op de pelouse
van X. zagen wij de hoekige kop (onze
hoekige kop dus, wel te verstaan), de be
nen onafgebroken pedallerend (een kop
met benen, begrijpt gij; iets voor de ker
mis) in de klassieke drift van de ware
vechtersvaart en besmeurd door het stof
van talloze Franse departementen, oprijzen
in een roes van zege boven het smalle
stuur van zijn als door vuurkracht voort
gedreven cyclette". Zoiets doet goed!
Zo wordt er thuis en in ons gewone
werk 's winters lang niet altijd over ons
gesproken. Niets van de hoekige kop, niets
van vuurkracht, niets van klassieke drif
ten
Maar in het begin moet het wèl even
wennen.
Want niet alleen gaat de zonnebrand de
bovenzijde der bij ons uiterst tedere, zij
het prachtig-gespierde, dijen („als machi
nezuigstangen oersterk vibrerend", lazen
wij erover) lelijk aantasten, maar ook
kwelt ons die eerste dagen een zekere
zadelpijn.
En dat is te begrijpen: wie het hele jaar
op de schrijfmachine werkt en dan ineens
op de curricule wordt geplaatst, die is dan
genoodzaakt geheel andere spierpartijen
te gebruiken. Dat is dan een kwestie van
totaal omschakelen.
Daartoe, voor dat omschakelen, nemen
wij altijd de vlakten van Picardië, prach
tige vlakke vlakten. Dan is het bij ons
één en al omschakelen en menig Fransoos-
je langs de weg zegt, op zijn Frans, tegen
son voisin: „Kijk hoe die rappe Nederlan
der met zijn hoekige kop aan het omscha
kelen is! Je ziet hem omschakelen!"
Zo is dat inderdaad, al is het wél zo, dat
het maar kleine, ellendig-kleine zadeltjes
zijn waarop het allemaal moet zo'n hele
maand lang. Het zijn dingetjes van niks,
die zadeltjes. Maar na een weekje is ons
zitvlak zo hard als het rugschïldje van een
schildpad. En dan gaat het er op af, vrien
den! Even nog een dagje of jvat inspelen
op de rappe kuiten van Van Est, het ge
spannen achterwerk van De Groot, het
wiel van Gerrit (Voorting) en wat wen
nen aan de eigenaardigheden van De
Jongh, die, zo lazen wij tenminste telkens
naar wedstrijdgenoten beet, een onbehoor
lijk gedrag als men het ons vraagt.
Maar dan, dan wacht ons de „bruisende
pelouse van Graves". Waarbij wij wel even
willen vermelden, dat wij heel lang hebben
gedacht dat dit „pelouse" een drank was;
het i s evenwel een stadion.
Telkens ook lezen wij: „na een slopende
dag rende hij naar de eindlijn". Wij willen
hier, uit het nachtkwartier van de Tour
armee, even nadrukkelijk verklaren dat
er van „rennen" geen sprake is: het gaat
allemaal op fietsen. Rennen houd je niet
vol. De tweede etappe hebben we het (van
wege de zadelpijn) geprobeerd. Maar dan
raak je achter.
Duif
LONDEN (UP) Een woordvoerder van
het Britse ministerie van Buitenlandse
Zaken heeft dinsdag verklaard, dat Enge
land met belangstelling kennis heeft geno
men van de opwekking van Nasser tot her
stel van de normale betrekkingen tussen
Engeland en Egypte. Nasser deed deze
suggestie in zijn gisteren vermelde televisie
interview.
De woordvoerder onderstreepte, dat En
geland niet regelrecht door Egypte bena
derd is omtrent een eventueel herstel van
de vorig jaar verbroken diplomatieke be
trekkingen. „Indien zulk een benadering
plaats vindt, zal zij overwogen worden",
aldus deze zegsman.
Uit deze reactie wordt wel duidelijk dat
de Britse regering niet van plan is, het
proefballonnetje van Nasser te zien als een
formele benadering van Engeland wat de
kwestie van herstel der normale betrekkin
gen betreft. In antwoord op vragen die op
de dagelijks persconferentie gesteld wer
den, verklaarde de Woordvoerder dat En
geland „voor het ogenblik niet voornemens
is, het initiatief tot zulk een stap te nemen."
Het Egyptische volk kiest vandaag 278
parlementsleden uit 1241 kandidaten, die
zijn aangewezen door een commissie onder
ADVERTENTIE
leiding van president Nasser. Honderden
andere kandidaten zijn door deze „beoor
delingscommissie" afgewezen zonder duide
lijke opgaaf van redenen.
Twintig percent van de 5.964.424 stemge
rechtigden zal zijn stem niet behoeven uit
te brengen, daar er in 72 districten geen
tegenkandidaten zijn gesteld.
Daar alle kandidaten aanhangers van
president Nasser zijn, was er niet veel ver
schil in het program, dat door hen werd
gepropageerd. De kandidaten beloofden
werk voor allen, opruiming van krotten en
verbetering van het lokale bestuur.
Vijf vrouwen echter hebben een verkie
zingscampagne gevoerd met hun eigen
leuzen, zoals afschaffing van de veel
wijverij en een gemakkelijker echtschei
dingsprocedure voor vrouwen.
Op de stembiljetten staan achter de na
men der kandidaten verduidelijkende fi
guurtjes zoals bomen of huizen, omdat
tachtig percent van het Egyptische volk
niet kan lezen. (Reuter)
Geestdrift
Dinsdag heeft zich een ernstig incident
voorgedaan in de overigens rustige ver
kiezingscampagne voor de eerste Egypti
sche Nationale Vergadering sedert het par
lement in 1952 naar huis gestuurd werd.
In Sohag, Opper-Egypte, schoot een geest
driftige supporter bij een demonstratie
voor een plaatselijke kandidaat zijn geweer
af. Het schot raakte een man uit het pu
bliek, wiens verwanten de schutter ter
plaatse doodsloegen.
Het budget voor de Egyptische defensie
voor het belastingjaar 1957—1958 is
ruim twee percent minder dan het bedrag,
dat voor het huidige belastingjaar is toe
gewezen. De begroting is dinsdagavond na
een kabinetsvergadering onder voorzitter
schap van president Nasser bekendgemaakt.
De defensiekosten voor het komende be
lastingjaar bedragen 71.871.900 Egyptische
ponden, voor het huidige jaar 75.390.800
pond.
Voor het eerst komt op de Egyptische be
groting thans ook een post voor een dam
bij Assoean voor, ter grootte van 2,75 mil
joen Egyptische ponden.
