Zoektocht naar nieuwe wegen
en een nieuwe „gemeenschap"
KERSENETEN
DAMPENDE BRIEF Zilveren secretaris
en wat leefregels
Goud in Velsen-Noord
GEDENK EN DRENK
Een celletje....één maar
in
ZWARE SHAG
ONDERWIJSNOOD, OOK IN VELSEN
Bedrijfsleven erkent wel de persoon
in de employéwaarom het onderwijs
niet het kind in de leerling
Niet gewaardeerd
9
DOUWE EGBERTS
ORCAM
Rooswijk-dames vanavond
voor moeilijke taak
De Kennemers krijgt
Kliphuis als trainer
Anjercollecte in Velsen
bracht 1770,- op
Geweld
Vrij
Tekort
Bejaarden in „Noord"
met muziek ingehaald
DONDERDAG 4 JULI 1957
DE REORGANISATIE van het Nederlandse onderwijs
stelsel is geen vraagpunt, dat plotseling is verschenen temid
den der pedagogen - het is een zaak van lange adem en een
weg van vallen en opstaan. Maar er blijft één kernpunt over
uit de vele gesprekken en schrifturen over alles, wat met het
onddlwijs annex is en dat is „de goede aansluiting tussen het
basisonderwijs en het voortgezet onderwijs". Dat is tevens
een oplossing van het zittenblijversprobleem en dat is, om
met het hoofdbestuur van de Nederlandse onderwijzersver
eniging nog een stapje verder te gaan, wellicht ook: „de ver
eniging van de diverse schooltypes van het voortgezet onder
wijs tot één schoolgemeenschap".
Wij hebben de indruk, dat er in Velsen sinds geruime tijd
een zoeken ontstaan is naar deze „schoolgemeenschap" -
wellicht als experiment, misschien als blijvende bijdrage aan
een harmonieuze opbouw van de nieuwe mens. Want daar
gaat het tenslotte om in deze gedachte: de opvoeding tot
mens; tot werker-in-de-maatschappij van de jongen en tot
vrouw in-en-buiten-het-gezin van het meisje.
Als dit zou moeten gebeuren, dan zou
men het een en ander kunnen aanmerken
op de huidige structuur van het basis
onderwijs: het klasseverband is vaak te
stug en te vast, om de individuele ver
schillen der kinderen tot hun recht te
laten komen, om verschillen in aanleg en
tempo zich langs individuele weg t? kun
nen laten ontplooien.
Hetgeen niet wil zeggen, dat de band
van de klas als kleine gemeenschap van
een groter geheel verloren moet gaan in
een systeem, lat het individu alléén aan
het woord laat.
ADVERTENTIE
In het programma voor het komende
weekeinde staat het eerste damesnegental
van de honk- en softbalclub „Rooswijk"
vanavond in de uitwedstrijd tegen HCK te
Haarlem voor een moeilijke taak. De wed
strijd op eigen veld tegen Pinguins, die
met 3-13 werd verloren, demonstreerde
duidelijk het gewicht van een goede vaste
werpster, die wegens omstandigheden toen
niet van de partij kon zijn, maar tegen de
Haarlemse dames zal proberen de achter
stand in te lopen. Desondanks lijkt een
HCK-zege bijna zeker.
Vrijdagavond speelt Rooswijk 2 (dames)
op „Watervliet" tegen Schoten 3, in welke
wedstrijd nu toch een kans voor de Vel-
sense ploeg moet liggen. Vorige week werd
van DSS (9-4) verloren.
De no run-no hit van HEDW zal de he
ren van Rooswijk I nog heugen en nu zij
Sparta 2 zaterdagmiddag uit Rotterdam op
bezoek krijgen, kon het wel zijn, dat de
Maasstedelingen geen winstpunten krijgen.
Rooswijk 2 (heren) gaat zaterdagmiddag
op bezoek bij Rood Wit 2 en zondagmorgen
spelen de heren van Rooswijk 3, die uit
met EHS 3 (7-7) gelijk speelden, een frisse
partij honkbal tegen DSS 2.
De opstellingen zijn:
Dames Rooswijk I: Werpster W. v. Maa-
nen; vangster J. Wedemeyer; le honk M.
de Vries; 2e honk W. v. d. Kuil; 3e honk
J. Brommer; korte stop J. Kluft; l.velder
R. Verwayen; midvelder P. Mulder; r.vel-
der G. v. Embden.
Heren Rooswijk I: Werper E. Sauer; van
ger H. Heinen; le honk G. Plooy; 2e honk
F. Kooimans; 3e honk K. Klesser; korte
stop A. Wedemeyer; l.velder C. Heems
kerk; midvelder J. Gaartman; r.velder C.
Klesser.
Met ingang van het nieuwe voetbalsei
zoen zullen De Kennemers weer de be
schikking over een trainer hebben. Men is
er in geslaagd een bekend trainer te enga
geren die de taak op zich krijgt om de
rood-zwarten naar een betere plaats te
brengen. Het is de heer H. F. Kliphuis die
als zodanig werkzaam is geweest bij
FLUKS en EBOH in Dordrecht. De heer
Kliphuis is ook zelf een actief voetballer
geweest. Hij speelde het laatst in VVV in
Venlo.
De Anjercollecte 1957 in de gemeente Vel
sen heeft opgebracht 1770,23. De opbrengst
per wijk bedraagt: Santpoort-Station 146,04,
Santpoort-Dorp 178,21, Velsen en Velser-
beek 140,18, IJmuiden-Oost 150.10, IJmui-
den-West 627,64, Driehuis 90.05, Velsen-
Noord 251,71, Collecte. Pont 155,85, Col
lecte Sportdag 15 juni 29,07, Nagekomen
gift 1,38.
Want het Nederlandse onderwijs en dus
ook het Velsense, verkeert in een nood,
die bepaald niet uitsluitend wordt ver
oorzaakt door een gebrek aan lokalen en
gebouwen, maar ook door een gebrek aan
gezamenlijkheid, hoe voortreffelijk er ook
hier en daar gestreefd wordt naar een
nieuwe vorm en een nieuwe aanpak.
Het beeld van deze tijd, zoals het in de
rede van de heer Boogaard naar voren
kwam, wordt vrijwel onmiddellijk gedekt
door het begrip „atoomenergie" of wel
„het atoom in dienst van het geweld". En
het beeld van de school zou moeten zijn,
de opvoeding tot vrede en samenleven
zonder vernietiging. En daarom is het
wij volgen nog steeds de heer Boogaard
zo noodzakelijk, dat de school gaat be
seffen, hoe zij in zeer vele gevallen een
oijdraee geeft tot het vormen van een
mentaliteit, die eerder is gericht op on
vrede en dus op oorlog dan op vrede.
Hij vraagt zich af, of ons onderwijs bij
voorbeeld aandacht besteedt aan angsten
en conflicten rond slechte rapporten, aan
school oneerlijkheid, aan alle uitwassen
van het klassieke intellectualistische
onderwijs.
„Wij bevorderen in sterke mate de
agressiviteit van het kind", meent deze
NOV-bestuurder. Daarnaast stelt hij, dat
het bedrijfsleven steeds meer aandacht
krijgt voor de mens in de employé, zoals
bij de grote industrie van Velsen met op
wekkende voorbeelden valt aan te tonen
de arbeid in de fabrieken kan weer
worden „denken met de handen". De
school echter stelt de opleiding tot latere
beroepsarbeid nog steeds centraal en meet
daaraan af de waarde van de kinderen
Bovendien meent de heer Boogaard, dat
de vrije-tijdsbesteding nog steeds niet vol
doende zinvol wordt gesteld in onderwijs-
Kringfeft: Tnen beschouwt de „leerstof", die
hjierop ^aanhaalt nog maar al te vaak als
franje.^n men schijnt nog niet ontdekt
te hebben, dat de mens belangrijker is dan
zijn beroep en dat de mens óók belang-
riiker is dan zijn vrije tijd, wil het geeste
lijk pauperisme zélfs niet bij de gerichte
vrijetijdsbesteding de kop opsteken.
In wetenschappelijke kringen begint
steeds meer het besef te ontwaken, dat de
ten troon verheven kennis geleid heeft tot
een wel heel vaak verkeerd gebruikte
machtsontplooiing men begint in te
zien, dat kennis nog niet „wijsheid" be
tekent.
)oocx30cocxdooo(xxx)ooc<xxxx>oooooocoooooooc>ocooöoc)oocoooocxx
In de theeschenkenj van Velserbeek
heeft de heer A. Boogaard, lid van
het hoofdbestuur van de Nederlandse
onderwijzersvereniging, dezer dagen
tijdens een ledenvergadering der af-
i deling Velsen een toespraak gehouden
die een aantal belangwekkende aspec
ten op het gebied der pedagogie ont
vouwde. Bijgaande beschouwing, die
in de Velsense richting wil wijzen, is
gebaseerd op de gegevens uit deze
rede en uit de toelichting, die de heer
Boogaard eerder gaf op een memoran-
dum, aanvaard aoor hoofdbestuur en
Pedagogisch Centrum van de N.O.V.
Zij houdt echter op de achtergrond
volledig rekening met het feit, dat
voor een dergelijke „schoolgemeen-
schap" meer nodig is dan het woord
alleen - dat de geest een experiment
als dit zal moeten dragen en dat op
basis van die geest en vooral op basis
van eensgezindheid wellicht in Velsen
en misschien in de IJmond iets te be-
reiken zou zijn. Het antwoord op de
vraag, of de aarde reeds bereid is dit
zaad te ontvangen, laten wij gaarne
aan de onderwijsdeskundigen uit onze
gemeente over.
>oc<x>ooooooocooooock3ooooooooooooooooooooooooooooooooooocx
grote ellende van deze generatie der
schoolgaanden uit: de gevolgen van de
schoolmislukkingen doen zich thans veel
meer en sterker voelen dan een kwart
eeuw terug.
De school schiet in vele opzichten tekort.
De heer Boogaard heeft in de reeks van
„tekortkomingen" de overlading van de
leerstof voorop gezet en daarop direct
laten volgen het ietwat beklemmende
feit, dat de verschillende schooltypen
elkaar niet of nauwelijks verstaan dat
ieder de strijd om het eigen bestaan met
grote felheid voert.
En dat bovendien zelfs binnen één
school iri de meeste gevallen alle samen- '§f er„0'1 rekende,
hang ontbreekt. Dat de, school te weirug', J 1
een beroep doet op de activiteit der lrin-
deren zelf, terwijl het leven in deze dyna
mische tijd juist actie vraagt, is voor hem
een voldongen feit en hij komt, samen
vattend terug op zijn oude stelling: de
leerstof is nog steeds centraal, en niet zo
als het zou moeten zijn „het kind".
Gezien deze critiek en gezien de instem
ming die zij bij velen uit het onderwijs
heeft geoogst is het een vraag waard, te
veronderstellen, dat er in Velsen mogeljjk
een kiem tot de victorie ligt. Dat Velsen
En de school vergeet nog maar al te zou kunnen bewijzen, dat er een „school-
vaak. dat de mens meer is dan intellect j gemeenschap" zou kunnen worden ge
en dat een kind niet gemeten kan worden vormd, die geen „leerlingen" aflevert,
aan een examentafeltje. maar mensen, geen cijferlijsten, maar te
<\trnihr>1t>V verwezenlflke idealen. Er is nog geen
Cjrr an-cvivri positief antwoord op gekomen, maar de
voortekenen bedriegen onzes inziens niet:
Als een mens driehoog op het zuiden zit terug te zoeken
naar het gevoel van „Ha, zomer, heerlijk" en daar maar niet
in slagen kan (mag ik u een Tour de France-idee meegeven,
dat spreekt van bloemkoolblaren met ijswater om het ver
hitte hoofd?) ik zeg, als een mens op apegapen zit en de
Bilt verschaft hem niet meer hoop dan een hoop warmte
welaan, dan is het niet te vermijden, dat zijn humeur af
neemt naarmate de kwikbuis voller wordt. Eèn van die ge-
plaagden, met de klamme vingeren een ballpoint omklem
mend in een vertwijfelde poging tot schrijven, heef zich tot
mij gericht met een ellenlange en ietwat bedruppelde, wel
eens zeer bittere brief aangaande de woonbeschaving in
dit land.
g Hij schrijft mij en wie
g snikken voelt opwellen in de
H verdorde keel, moet maar
g eens op de plavuizen gaan
jg liggen uithuilen dat hij nog
maar luttele maanden gele-
j§ den als een arglistige tijger
§j rondliep met een petroleum-
g toestel, dat hij beurtelings in
g het toilet en beurtelings on-
g der de gootsteen frommelde,
g teneinde de vorst uit de pal
jg op de wind liggende leiding
M te weren.
g En dat hij nu, in zijn ge-
g meentewoning anno twintig-
jj ste eeuw eigenlijk wel een
m beetje terugverlangt naar
g wat natte sneeuw, een guur
windje langs het slaapkamer-
g raam en de noodzaak, om
jj met een warme kruik te bed-
de te tijgen. En dan krijt hij,
g uit het diepst van zijn ge
il prangd gemoed naar de bou-
gj wers van onze huizen: „Bou-
g wers, weshalve waart gij zo
jj dom, te rekenen met de ge
il middelden van ons klimaat
g en waarom zijt gij nimmer
jj op het idee gekomen, dat het
S af en toe zowel brandkoud
g als bloedheet in dit Neder-
g land kan zijn?
j| Waarom hebt gij het tul-
m melraam in mijne keuken
g vergeten en waarom toch kan
jg aan mijn balkon geen zonne-
g scherm worden gemaakt van-
g wege de gevelarchitectuur?"
g Ach, ik moet het slechts
g meewarig beamen: onze wo-
§j ningbouw, waarop wij bij
g tijd en wijle terecht trots
g zijn en prat gaan, heeft zich
g nog niet aangepast aan de
g eisen, die wij daar redelijker-
g wijze aan mogen stellen in
g tijden van grote warmte, of
grote koude nood. Hier en
daar lijkt het er op, alsof
Inmiddels heeft de belangstelling voor
het voortgezet onderwijs een sterke groei
te zien gegeven: in 1930 gingen 30 percent
van de dertienjarigen naar een school
voor voortgezet onderwijs en in 1955 be
droeg dit percentage 78. Maar het per
centage dergenen, die zonder te struikelen
die voortgezet onderwijs volgden, is in de
afgelopen kwart eeuw gelijk gebleven.
En daar haalt de heer Boogaard dan de
er is beweging.
In de Betuwe zijn de kersen rijp ge
stoofd door de zonnewarmte en in de
boomgaarden hajigen weer de span
doeken met de uitnodiging, even te
komen proeven. Deze kweker heeft de
uitnodiging in bevelende vorm gesteld.
IV
Uw buurman heeft het
ook warm.
Uw vakantie komt nog
Probeer uw radio te tem
peren.
Doe in het geheel niets.
Lees dit stukje ook niet".
Wie dit consequent opvolgt
zal verkwikt de dag van
morgen onder de zonnebril
zien.
Ge weet het al: zaterdag is
de pennevoerder van ons
VSV een belangrijk man. Dit
neemt niet weg, dat hü zulks
tóch wel is, want met mij
zult ge het eens zijn, dat een
goed deel van de bestuurde-
rentaak der verenigingen op
de vaak overbelaste schou
ders der secretarissen rust en
dat zal bij VSV - met alle
respect voor zijn medezitters
rond de groene tafel - wel
niet anders zijn. Jac. Schee-
res heeft overigens in de
kwart eeuw van zijn bestu
rende besognes niet alleen de
pen maar ook de boeken ge
voerd: hij was penningmees
ter zowel als secretaris-pen
ningmeester en heeft tenslot
te de steeds omvanrijkere
functie van het schrijver
schap alleen verkozen. Dat
het allemaal in puike handen
dat gij het hoofd wel in een
ijskast-op-termijnen zoudt
en uw waterleiding zoudt
omgeven met uw eigen sok
ken naar gelang van het sei
zoen. Maar ge moet maar den
ken: het zijn tenslotte uiter
sten en ook hieraan komt
een eind. De koperen ploert,
die dezer dagen een mijner
lieve lezers aan het Gijzen-
veltplantsoen dermate had
geroosterd, dat hij slechts
verwarde klanken door de
telefoon vermocht te stoten
en die aan de De Noostraat
een veelbelovend gezin tot
gillens heeft geteisterd de
ze warmte is niet eeuwig.
Er zijn slechts een paar klei
ne leefregels voor smeltende
flatbewoners van node, die
helaas in weinig huurcon
tracten zijn terug te vinden,
maar die eigenlijk huis aan
huis bezorgd zouden moeten
worden en die zijn:
„Doe niets.
Er is een douchecel.
g§ Een trouwe cliënte schrijft
jj mij het volgende duidelijke
geschiedenisje uit-het-volle-
g leven. Het is niet belangrijk,
U maar toch is het jammer,
jj dat we zo reageren.
g „Een postkantoortje in de
m omgeving van IJmuiden. Een
I meisje zit te wachten op haar
g beurt. Daar komt een vrouw
jj van middelbare leeftijd bin-
jj nen. Het meisje staat op en
g biedt de vrouw haar plaats
jj ogenblik onverschillig
g aan. De vrouw kijkt haar
U een ogenblik onverschillig
jj aan, en blijft staan. Het meis-
g je staat zichtbaar verlegen
M met haar figuur, tegen de
jj muur.
jg 't Is maar een klein inci-
jj dentje. Maar niet onbelang-
jj rijk! Het aannemen van een
g vriendelijkheid is een even
jj grote kunst als het aanbie-
M den. Een handeling als bo-
g venomschreven is de dood
g voor een vriendelijke ver-
g houding, en maakt de samen-
g leving stroef en vijandelijk.
jj Daarom is de juiste beleving
g van zulke kleine incidenten
5 zo belangrijk".
Gerrit Stapper en Cornelia Zwart verkeren zaterdag de
zesde tezamen in het goud en deze beide geboren en getogen
Kennemers gaan dit festijn op de dag zelve in de huiselijke
kring aan de Wijkerstraatweg 252 ietwat luister bijzetten
Zonder een der dochteren overigens, want die moest tot
ieders verdriet plotseling naar het ziekenhuis.
Bruidegom Gerrit, geboor
tig uit „Wijkeroog", waar
hij op de 19e april 1886 in de
wieg werd gelegd en zijn ga
de Cornelia, die uit Beverwijk
in hetzelfde jaar 1886 stamt,
leerden elkander kennen,
toen de jonge Gerrit Stapper
in de eerste jaren van de
nieuwe eeuw een kittige
dienstmaagd te Beverwijk
aanschouwde en haar tot
voor de ambtenaar meenam.
Het houwelij ck werd gezegend
met drie dochters en een
zoon en vader, die de schil
derkunst beoefende bij Van
Jadel in het oude dorp nu
Bresser klom de ladder op
tot hij meesterknecht werd
en ging vervolgens op eigen
benen aan slag en kwast.
Stapper heeft jaren in het ou
de dorp gewoond, maar is ten
slotte toch weer naar het
Noorden teruggeweken, en de
evacuatie joegen het gezin
nog verder de Noord in: naar
Alkmaar, waar vader op een
kwade nacht van bed werd
gelicht, omdat men hem ver
dacht van het welgemikte
schot op een bezettend sol
daat. De illegaliteit greep in
en gelukkig kan dus zater
dag het feest ingaan, maar
geknepen hebben ze hem wel
in die spannende dagen.
Zijn muzikaliteit heeft ons
feestvarken-van-vandaag al
velen jaren - zestig of daar
omtrent - van de notenbal
ken voorzien en na een poze
bij de oude Velsense harmo
nie „Euterpe" stapte hij over
naar „De Eendracht", waar
hij nog altoos zijn blaasje
blaast.
En als er uitgeblazen moet
was - ach, dit wordt wel be
wezen door de vijfentwintig
jaar, lijkt me en het zal be
wezen worden door de recep
tie, die tussen vijf en zeven
uur in „Royal" zal worden
aangericht - een receptie, die
door een huldiging voorafge
gaan wordt, want er zullen
zeer velen zijn, die „Jaap"
wat te zeggen hebben, lijkt
mij zo.
VSV heeft in de loop
der jaren al heel wat
aan zijn „sik" te danken ge
had. Daar was hem nimmer
iets te veel, of te zwaar,
want als de voetbalclub of
hijzelf in de nesten raakte -
en dat gebeurde met beide in
tijden van oorlog en evacua
tie - stond de heer Scheeres
nog altoos klaar. En hij liet
zich evenmin nimmer weer
houden van een opvallend
trouw wedstrijdbezoek, zodat
de rood witten hem wel het
één en ander aan dank en
erkentelijkheid verschuldigd
ziin. Bovendien en dit is
belangrijk in het leven vrin
den - heeft zijn onverslijt
baar humeur hem nimmer in
de steek gelaten, hetgeen ter
bestuursvergadering een be
langrijke faktor tot het wel
slagen der onderlinge samen
werking genoemd moet wor
den. Wat VSV hoopt, mag ik
misschien raden: „nog vele
jaren - als het kan c m kwart
eeuw er bij". En alvast van
harte!
worden stapt Stapper met de
hengel naar het water,
want de muziek is mooi,
maar het vissen is minstens
een even groot genoegen.
Het is echter geen henge
laarslatijn, als ik zijn vrouw
en hem, mede namens de
talloze vrienden, een pracht
van een dag en een voor
spoedige gang naar het dia
mant toewens.
We hebben er dan in 1956
wel om gevraagd, toen het
regenen bleef met de troos
teloosheid van een vergiet,
maar zoals het zondag ging
was nou ook weer niet nodig.
Nee, wees eerlijk: op zo'n
manier kun je geen flat meer
bewonen, want dan drijft een
mens van de vierde etage
vloeibaar de trappen af en
slechts in het kolenhok, als
dat tenminste in de kelder
zit, is de kans op een flauwte
niet acuut aanwezig. Een
balkonnetje in de schaduw
gaat ook nog, mits er een
levensgrote teil vol water bij
te betrekken is, maar voor
Ik heb een sterk gevoel,
dat er maar één antwoord
bestaat op het vraagje uit
Driehuis van een benard
heer, die sprak namens vier
duizend andere van tijd tot
tijd benarde Velsense on
derzaten tussen halte Zee
weg en Missiehuis: het tover
woord „bestedingsbeperking".
Want wat deze heer wil is
daar met een grote veeg van
deze dooddoener onder weg te
stovpen en de heer Hofstra
zou wel gek zijn als hij het
niet vaardig deed.
Daar is in dit Driehuis, o
vierduizendvoudige ergenis,
geen enkele openbare tele
fooncel. En daar draait het
om in deze vraag. Er is wel
een postagentschap in een
winkel, die echter dinsdag
middags het slot gesloten
houdt en natuurlijk des zon
dags evenmin te betreden is.
Maar aangezien er wel eens
een Driehuizer is, die, zonder
telefoon zittende als gevolg
van de voornoemde beste
dingsbeperking, een dokter
nodig heeft op een ogenblik,
dat de winkel van Tante Pos
verzegeld is, kan het ontbre
ken van de moderne tijd in
Driehuis wel egns een enke
le ergenis opleveren.
Vooral nu de nieuwe Van
den Vondellaan het dorp op
stuwt in de vaart der vol
ken en er snelheden van
bijna honderd kilometer ge
reden zijn in de kom van
het dorp zou het best eens
kunnen gebeuren, dat er plot
seling een seintje uit dient
te gaan naar onze ongeval-
lendienst en dan is er na
tuurlijk altoos wel een appa
raat met een vriendelijke
eigenaar in de buurt, maar
toch, ik ben het met de
roeper van deze vraag eens:
toch zou Driehuis best een
celletje van glas en metaal
kunnen gebruiken.
Heerlijk, om daar dan het
woord bestedingsbeperking
tegenaan te kunnen werpen.
Lekker overal af te zijn en
de slaap des rechtvaardigen
verder te kunnen slapen. Dit
geldt overigens niet voor de
meesten der PTT-ers, die mét
mij betreuren, dat de zuinig
heid in hun bedrijf de wijs
heid der algemene welvaart
gaat bedreigen en het geldt
dus ook niet voor de werkers
van de IJmuidense PTT, die
desnoods graag morgen een
proper celletje op het kruis
punt van de Driehuizerkerk-
weg en de Vondellaan willen
planten. Het geldt voor die
anderen, u weet wel.
het overige: pfffft. En nog g
eens pfffft.
Men had bij nader inzien B
de flats aan Gijzenvelt- en g
Moerbergplantsoen toch maar
van een installatie moeten g
voorzien, die het mogelijk B
maakte er in tijden van gro-
te warmte echte aquaria van B
te maken - lekker even naar g
de keuken crawlen en water- g
trappend naar bed.
In zulke klamme dagen is g
de mens gauw geneigd het g
meest te doen te hebben met g
eigen pijnigingen en torturen g
en al weet ik, dat de grote g
was bij dertig graden Cel- g
cius geen pleziertje is om g
over naar huis te schrijven, g
dat het stofafnemen tot de g
vochtige kwellingen van de g
ochtend behoort en dat zelfs B
een fietstochtje met junior g
achterop naar het strand H
weinig meer met ontspan- |j
ning heeft te maken - er is M
toch altijd nog baas boven B
baas.
Blik uw bakker maar eens j[
in het trouwe gelaat, als hij g
vier trappen heeft overwon- H
nen en blazend voor de voor- S
deur is aangeland of aan- g
schouw uw melkman, die de g
zes centen extra zo koel mo- B
gelijk uit de wagen mee- H
nam en boven moet ervaren, H
dat zijn zuivel zuur gewor- B
den is - gedenk de kolenman, jjj
die tegen zomerprijzen maar
zonder het daarbij behorend B
uniform onder onze winter- H
voorraad gebukt gaat
En als ge ze allemaal een §j
glaasje limonade hebt ge- M
offreerd, wat niet alleen de B
spuitwaterfabrikanten, maar g
ook de dorstige doorwerkers g
in de hitte hogelijk kunnen m
appreciëren, gedenk dan nog 1
eens de dieren om ons heen.
Als een spreeuw met beide g
vleugels wijduit midden op g
het kleverige asfalt van de §J
Heerenduinweg met de snavel B
op het wijdst open is heer-
gestreken, dan is het wel B
fiks warm en dan kunt ge dat B
beest alleen maar helpen B
door hem op te pakken, thuis B
te laven en na verkoeling de g
vrijheid te hergeven.
Lampeniei M
"iii'mmiiiiiiiiiiiiwiimiimiiiiiiiiiiiiwiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiw
De bejaarden van Velsen-Noord, die
woensdag hun jaarlijkse autotocht met de
commissie voor ontspanning voor de be
jaarden hebben gemaakt werden gister
avond met muziek ingehaald door de r.-k.
harmonie „St. Caecilia", die zich bij de
ponten had opgesteld. Er was een zeer
grote belangstelling voor dit feestelijk ont
haal, dat met een kleine ronde via de Ko
ningsweg naar het punt van vertrek, het
Stratingplantsoen leidde.
Jubilaris bij Pelt en Hooykaas
Zaterdag, 6 juli zal de heer A. Lenting,
baas bij de firma Pelt en Hooykaas n.v. op
het terrein van de Hoogovens zijn zilveren
arbeidsjubileum vieren. De heer Lenting,
die zaterdagmorgen om half elf wordt ge
huldigd is van het bedrijf, dat zich bezig
houdt met de exploitatie van de „slakken-
berg".
DOCTORAAL EXAMEN RECHTEN
De heer P. J. Zomerdijk te IJmuiden is
aan de Gemeentelijke Universiteit te Am
sterdam geslaagd voor het doctoraal
examen rechten.
Houtaanvoer
Opnieuw is voor de papierfabriek Van
Gelder Zonen een lading papierhout aan
gekomen. Het hout werd woensdag aan
gevoerd door het Finse s.s. „Thornburg"
met een hoeveelheid van 870 vadem uit de
Finse haven Abö.
Badgasten kunnen varen
Uitgaande van de VVV te Wijk aan Zee
wordt vrijdag 5 juli om 7.30 uur de bad
gasten gelegenheid geboden om een boot
tocht langs de kust te maken.
