Zon, grond en liefde scheppen het rijke
smakenpalet van de Franse wijn
Groen &Co
Vijftig jaar geleden
Veiligheidsraad komt dinsdag
op Arabisch verzoek bijeen
r
Van dag^ tot dagj
FRANKRIJK EN ZIJN WIJN (3)
^Praatótoel
Amerikanen adverteren: „Drinkt
echte Amerikaanse Bourgogne,
hoedt u voor Franse namaak"
Magere oogst
Of de kwestie-Oman op de agenda zal
komenstaat nog te bezien
m
VRIJDAG 16 AUGUSTUS 1957
Op de
Grondstoffen en bodem
Napels leent geld van zijn
schatrijke burgemeester
Gemeentefinanciën onder
regeringstoezicht
Zeventien ziektes
Familie en klasse
Centrale Verwarming
Pow-R-Matic Oliebranders
Hebt U
Jagan bij gouverneur van
Brits Guyana ontboden
'5-
al ontmoet?
De volmaakte Vermouth
uit zonnig Italië
TORINO sinds 1835
Uit Haarlems Dagblad
van 16 augustus 1907
3
Nederland leeft blijkbaar onder de
dwang van het devies: Steeds Hoger", een
situatie die niet in alle opzichten het ver
trouwen op de toekomst kan verstevigen.
Steeds hoger stijgen de kosten van levens
onderhoud nu reeds opgelopen tot 121
punten met de basis 100 gesteld op 1951;
steeds hoger wordt het disconto der Neder
landse Bank thans op 5 percent ge
bracht en de aantrekking van investerings-
gelden ernstig bemoeilijkend; steeds ho
ger stijgt het aantal werklozen, als ge
volg van de bestedingsbeperking thans
reeds 15.000 meer dan in 1956; steeds hoger
wordt de druk op onze verkeerswegen,
aangezien er in één jaar tijds 20 percent
personenauto's en eveneens 20 percent
bromfietsen zijn bijgekomen, waardoor het
totaal aantal gemotoriseerde voertuigen
in Nederland nu bijna anderhalf miljoen
bedraagt. En tenslotte stijgt de bevolkings
dichtheid van Nederland steeds sterker,
zodat men het totaalbeeld krijgt van een
overbevolkt, overgemotoriseerd landje, dat
in financieel opzicht grote moeite heeft het
hoofd boven de internationale wateren te
houden en wiens inwoners zich steeds meer
beperkingen moeten opleggen op allerlei
gebied.
Niet alleen immers betekent de terug
gang van de financieel-economische situ
atie een verslechtering van de levensom
standigheden en een benepen bestaantje
voor een groot deel van ons volk, doch
tevens krijgt het gebrek aan ruimte en
lucht om adem te halen.
Men kan bij de opsomming van deze be
denkelijke verschijnselen verwonderd sta
ren op de daaruit duidelijk sprekende pa
radox, dat een verslechtering van de
levensomstandigheden door prijsstij
gingen en waardevermindering van de
gulden gepaard gaat met een massale aan
schaffing van personenauto's, scooters en
bromfietsen, in een zodanig tempo zelfs dat
ons land zijn gemotoriseerde „achterstand"
bij de rest van West-Europa inloopt.
Daarbij dient men dan echter te beden
ken, dat een gebruiksartikel als het motor-
rijtuig-met-vier-drie-of-twee-wielen, zo
dra het enigszins binnen het bereik van de
grootste groep inkomens komt, gerang
schikt dient te worden onder de „dage
lijkse behoeften" en dus onweerstaanbaar
binnendringt in het huishoudbudget hoe
bezwaarlijk dit budget een dergelijke uit
gave en kostenverhoging ook kan dragen.
De maatschappij anno 1957 eist een snelle
vervoersmogelijkheid voor iedereen, omdat
haar tempo op deze snelheid js g^afeer^l.
Deze ontwikkeling is niet te keren, slechts
te' accepteren, w ibleabeeim
Waaruit -">lgt, dat zich een proces van
aanpassing zal moeten voltrekken, waar
bij minder geld aan andere levensbehoef
ten zal worden besteed. Steeds minder
zullen uitgaven worden gedaan, die buiten
het kader van het maatschappelijk stelsel
vallen. Een maatschappelijk stelsel, dat
onverbiddelijk vasthoudt aan moderne
eisen: motoriseren, bioscoopbezoek, bui
tenlandse vakantiereizen, tabaksverbruik,
radio en televisie, sport, hoge huren; en
dat alles wat enigszins gemist kan worden,
laat vallen: culturele ontwikkeling, dure
boeken, kostbare kleding, rijkelijk eten,
degelijke meubilering, verkeersveiligheid,
enzovoort.
De bestedingsbeperking en de stijging
van de kosten van levensonderhoud zullen
dus een uitwerking hebben, die men aller
minst met „steeds hoger" zal kunnen de
finiëren.
Een vervlakking, een neiging naar 't goed
kope, gestandariseerde, ondegelijke; een
versobering naar de geestelijk verarmen
de kant; een ontwenning van comfort dat
steunde op gevoel voor gezelligheid en
schoonheid; een vlucht in het oppervlak
kige en algemene, het massale en goed
kope gebruiks- en vermaaksprodukt waar
door een volgende generatie wellicht nog
sterker vervreemd zal zijn van het gede
gen kwaliteitsprodukt op alle gebieden des
levens, dan onze generatie de rust, dege
lijkheid en gezapigheid van het begin der
twintigste eeuw ontwend is.
Steeds hoger of steeds lager?
(Van onze reisredacteur)
IN 'S LANDS HOOFDSTAD heb ik eens een man
ontmoet, die wijn kon maken uit gras. Hij oogstte de
sprieten van dit nuttig gewas tussen de benen van voet
ballende jongetjes op de speelweiden van Amsterdam-
West, voerde ze mee naar zijn vijfde verdieping, perste
ze uit, voegde er water en suiker aan toe en liet het
drabbig aftreksel gisten. Op de etiketjes van de medicijn
flesjes, die hij met de aldus verkregen vloeistof vulde,
schreef hij onvervaard „Chablis" of „Sauternes", Beaujo-
lais" of „Bordeaux". Nu, ik heb zijn wijnen geproefd. Zij
bevestigden ten volle mijn vermoeden, dat de enige weg
om gras genietbaar te maken via de spijsverteringsorganen
van het rund loopt. Wijn maken! De Amerikanen doen
het ook en lang niet slecht. In vermoedelijke afwachting
van een betere, grotere en goedkopere synthetische druif,
gebruiken zij er zelfs echte wijnranken voor. Maar met
de bescheidenheid, die hen zo siert, adverteren zij:
„Drinkt echte Amerikaanse Bourgogne, hoedt u voor
Franse namaak....!
Wyn makenhoe eenvoudig het is,
heeft Noach het eerst van allen onder
vonden. Iedere witgejaste chemicus kan
het u met een paar formules uitleggen en
in een retort je voordoen: gisting van drui
vensap, omzetting van suiker in alcohol.
Om een rode wyn te maken, laat men de
kleurstof bevattende schillen meegisten,
voor een witte laat men die schillen ter
zijde. Klaar is kees. Zo'n wijn heeft de
zelfde kleur en hetzelfde alcoholpercen
tage als de Chateau Lafitte-Rothschild,
waar u 25 gulden de fles voor neertelt.
Alleen: in de paspoorten van twee meisjes
kan staan: „blauwe ogen, blond haar, 1,70
meter lang, gewicht 65 kilo, leeftijd 23
jaar". Nochtans kan de ene er uit zien als
een engel en de andere een gezicht hebben
om de hond mee bang te maken. En het
gaat er ook om hoe die 65 kilo verdeeld
zijn.
Wat maakt dan de wijn, de echte, die
over het skelet van zijn chemische for
mule de spieren draagt van een Bour
gogne, de speelse ziel heeft van een kleine
edelman uit de Anjou, de kalme subtiliteit
van de Bordeaux of de zonnige openhar
tigheid van de zuiderling uit de Midi? Het
antwoord op die vraag behelst een schep
pingsgeschiedenis in het klein.
Ten eerste is daar de grond, doorgaans
sober, zelfs arm, de slanke wijnrank is
ascetisch, verdraagt geen vette rijkdom. In
de zandige grond van de Gironde-monding
geeft het silicium de finesse aan de Bor
deaux. Een kleine hoeveelheid klei ver
strekt extra-potigheid aan de geringere
Entre-deux-Mers. De kalk in de Bourgon
dische heuvelrijen sterkt de botten, die het
breedgeschouderd lichaam van de Bour
gognes moeten torsen. De kiezels, waaruit
de wijnranken van de Chateauneuf-du-
Pape opschieten, reflecteren het zonlicht
ook naar de trossen, die schuil gaan achter
het gebladerte. Meer zon, meer suiker.
Meer suiker, meer alcohol. Vandaar de ge
peperde hartstocht van deze stormachtige
minnaar uit het Avignonse.
Die zon dan moét schijnen uit de ge
weldige hemel, die over de glooiende gaar
den van Frankrijks ruimten staat. De
grond mag het eindeloos palet van karak-
NAPELS (UP) Achille Lauro, burge
meester van Napels en miljonair, is voor
de tweede maal binnen vier maanden zijn
bankroete stad te hulp gekomen, dit keer
met een voorschot van 150 miljoen lire
(negen ton) uit eigen zak.
De schatrijke Lauro, die eigenaar is van
een koopvaardijvloot, een spaghetti-fabriek
en een voetbalclub, leende het geld aan de
stad, opdat deze een voorschot van tien
duizend lire kan betalen aan elk van haar
vijftienduizend employé's. Het gemeente-
personeel, dat nog bedragen van afge
lopen jaren tegoed heeft had gedreigd in
staking te gaan, tenzij het voorschot ver
strekt werd. Op 30 april heeft Lauro
toen ook een staking dreigde driehon
derd miljoen lire voorgeschoten. Deze vrij
gevigheid van Lauro is een poging een be
slissende strijd uit de weg te gaan over het
toenemend tekort van de stad, dat de rege
ring wijt aan de dure openbare werken die
Lauro laat uitvoeren. De gemeentebegro
ting, die een tekort van zes miljard lire
aanwees, toen Lauro burgemeseter werd,
wijst thans een tekort van 330 miljard lire
aan. Ondanks fel verzet van Lauro heeft
premier Adone Zoli een regeringsgemach
tigde aangewezen, die moet trachten enige
orde op de Napolitaanse zaken te stellen.
gens in de Midi op het randje van het be
er, sinds de phylloxera, een uit Amerika
overgekomen insect, in het laatste van de
vorige eeuw vrijwel alle Franse wijngaar
den vernietigde, nauwelijks meer. De re
medie kwam ook uit Amerika: men ent
nu de Franse wijnranken op de robustere
Amerikaanse planten. De „cépages" van de
oceanen van „vin ordinaire", gezonde,
maar minder verfijnde bastaarden, voeren
nu veelal slechts nummers. Men spreekt
van „de wijn die zijn naam niet durft te
zeggen". Maar die van de klassewijnen
dragen namen, trots op hun eigen karak
ter: de Grenache geeft de pepersmaak aan
de Chateauneuf-du-Pape, de Gamay heeft
het genoegen geheel alleen de breed
lachende Beaujolais te vervaardigen, de
volgepakte trossen van de Pinot hebben
de Champagne op hun erelijst staan, de
ijverige gouden vruchtjes van de Chardon-
nay scheppen de grote blanke Bourgognes,
de Cabernet loopt uit in de meest-elegante,:
zachtrose Anjou's. Er is ook de strikt ver
boden vrucht, de Noah. Hijbrengt: dé
verziekende wijn voort, die met zijn kwade
ethers drieduizend mensen in een dorpje
bij Niort tot een vreemde half-gelukzalige
krankzinnigheid heeft gebracht.
Tanig en vasthoudend: de Franse
wijnboer.
de zeventien ziektes, die zijn ranken be
dreigen. Hij begint al in januari te snoeien.
Alleen jonge takken aan de oude voet
geven druiven. Voor de „ordinaire" geldt
de „taille longue", want Frankrijk heeft
dorst. Voor de klassewijnen wordt kort
gesnoeid. Het rendement per hectare heeft
zijn limiet, evenals de „cépage", bij de wet
voorgeschreven, wil de wijn zijn naam
mogen dragen. Maar hoe hij ook snoeit,
iedere tak vraagt van de wijnboer snel
De rijke oogst
Tenslotte is er de „vigneron" de wijn
boer. Onverschillig of hij in de Bordeaux
staansminimum balanceert, of in de Bour
gogne uit anderhalve hectare de purperen
glorie van de Cöte de Nuits schildert, hij
moet dag in, dag uit, waakzaam zijn voor
C<NXXXX)OOOOOOOOOCOCOOCXXDOOOOOCX300<X50COOOOOOOOOOOOOOC>OOOC
Nog steeds heeft het Franse wyn-
areaal zich niet geheel hersteld van de
rampzalige wintervorst van 1956, die
'cl vooral de Champagne, de Bordeaux en
8 de vallei van de Loire teisterde, een
8 ramp, die door de meivorsten van dit
8 jaar werd verergerd. De Pomerol werd
bijkans van de kaart gevroren. Wie de
8 komende jaren een Pomerol verkoopt,
8 is vrijwel zeker een oplichter. De oogst
c van dit jaar is verder kwantitatief ver-
8 slechterd door zware regens op het tyd-
8 stip van de vruchtzetting, die de ge-
3 vreesde „coulure", het loslaten van de
3 jonge vruchten, veroorzaakte. In de
8 Midi heerst een meeldauwplaag. De to-
8 tale Franse oogst zal dit jaar hooguit
vijftig tot zestig percent van een nor-
8 male bedragen, in vele gebieden twintig
8 tot dertig percent. Een schrale troost is
dat wanneer augustus en september
8 zonnig zullen zijn, de kwaliteit (vooral
8 in de Bourgogne) goed, in vele gevallen
zelfs uitstekend zal kunnen zijn. Maar
5 in vele streken missen de opgebonden
8 ranken de kracht naar het derde yzer-
3 draad te klimmen: een triest gezicht.
XXXXXXXMOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOa
handelen, aparte overdenking. In de se
conde, die voorafgaat aan het sluiten van
de snoeischaar, overweegt de „vigneron"
leeftijd, dichtheid, vorige oogsten, ziektes
en weersomstandigheden. De wijnboer
moet enten, planten, grond bewerken, wie
den, spuiten en opbinden eer hij kan oog
sten. En 's nachts moet hij bidden dat er
de volgende dag weer zon zal zijn, dat de
herfsthagel niet zijn volle trossen stuk zal
ranselen, dat 's winters zijn planten niet
zullen bevriezen en dat de lentevorst niet
de prille loten dood zal bijten.
Dat gebed wordt niet altijd verhoord. De
vorst van februari 1956 bracht hele ge
bieden aan de rand van de afgrond. Het
ergste werd de Pomerol getroffen. Maar in
de geteisterde gaarden, waar lange rijen
zwgrte knoestige voeten, die nooit meer
vruchten zullen dragen, in de harde grond
stonden, waren de kleine boeren alweer
bezig: wieden, ploegen, herbeplanten. Zes
duizend gulden per hectare kost die her
beplanting. Vijf jaar geen oogst. Pas over
twintig jaar de grote kwaliteit van weleer.
„Faut ben continuer", men moet wel
doorgaan zegt
de tanige boer in
zijn blauwe kiel,
„hort schimmel,
een volgende rij".
De „vigneron"
werkt vasthou
dend aan de ver
vulling van zijn
leven: wijn ma
ken, góéde wijn.
Zo zwoegt hij
voort tot de vroe
ge herfstdag van
de „vendages",
waarop duizenden
handen de trossen
losgrissen en in
het bruisend ge
weld van het gis
tend sap de wijn
geboren wordt.
Gebaar
Vandaag hebben weer drie mensen na
drukkelijk naar mij gekeken en vervolgens
op hun voorhoofd getikt, twee anderen
hebben vurig hun vuist in mijn richting
gezwaaid en één riep iets, dat ik niet goed
heb verstaan. Dat is waarschijnlijk maar
goed, ook. Enfin, zes mensén zijn bijzonder
boos op me geweest. Waar? In het ver
keer natuurlijk, waar de meeste landgeno
ten hun laagste instincten hartstochtelijk
botvieren. Niettemin kan ik met de hand
op het hart verklaren, dat slechts een van
hen gelijk had, dat hij reden had om over
een verkeersfout van mij te klagen. De
anderen waren gewoon zwaaiers, tikkers
en schelders zonder meer. Ik wilde het op
deze plaats niet over hen hebben.
Wél echter moeten wij eens spreken
over die eneIk neem al jaren in een heel
klein auto'tje zeer intensief deel aan het
verkeer. De techniek en de regels van het
auto rijden zitten er zo langzamerhand
goed in. Niettemin maak ik wel eens een
fout. Dat doen we allemaal; bij mij heb
ben die vergissingen gelukkig nog nooit
een ernstig gevolg gehad. Behalve dan,
dat andere weggebruikers soms verschrik
kelijk van mij geschrokken zijn (ik ook wel
eens van hen). Een enkele keer waren mijn
„slachtoffers" te zeer ontzet om van hun
verontwaardiging te doen blijken, meestal
lieten ze wel wat merken.
Net zo als die man vanochtend. Ik sloeg
links af; hij fietste, komend van de andere
kant, recht door en had dus duidelijk voor
rang. Ik heb hem echt niet op tijd gezien
en kon hem maar op het alleruiterste nip
pertje ontwijken. Zulke dingen gebeuren
vele honderden malen per dag, alleen in
Nederland al: het loopt goed af, er wordt
even wild gescholden en met 'vuisten ge
zwaaid en een van de partijen weet - of
hoort te weten - dat hij een ernstige fout
heeft gemaakt. Hij laat de woede over zich
heen komen, zwijgt, gaat door en past weer
wat beter op. Ook hij is geschrokken.
Ik zou nu zo graag een gebaar weten,
dat het tegenovergestelde uitdrukt van de
gebalde vuisten en de tikkende wijsvin
gers. In die gevallen, dat ik een fout heb
gemaakt en vanuit de auto niets terug kan
zeggen en ook niet kan stoppen om ver
ontschuldigingen te maken, zou ik op de
een of andere manier moeten kunnen
uitbeelden, dat het me spijt en dat mijn
excuses welgemeend zijn. Maar ik heb een
dergelijk gebaar niet tot mijn beschikking.
Daarom schrijf ik er hier overn Uw
medewerking wordt gevraagd. Bedenkt u
eens wat een kort duidelijk gebaar, in
een auto of op een fiets makkelijk uit te
voeren, dat krachtig „sorry" zegt. Zo'n
gebaar is dringend nodig. En als we het
allemaal gaan toepassen, die enkele keer
dat we een fout maken, wordt het op den
duur net zo bekend en algemeen begrepen
als de vuist en de vinger.
Geeft u eens een suggestie. Prijzen zijn
er niet, maar het lijkt me dat u aan iets
nuttigs medewerkt. Deelneming staat open
voor iedereen. Behalve voor hen, die van
mening zijn nooit fouten in het verkeer te
maken. Dat zijn de hopeloze gevallen te
gen wie ik in gedachten dreigend mijn
vuist schud.
Beslissend ogenblik: de snoeischaar
toomt de onstuimigheid van de
wijnrank in.
teristieke smaken helpen scheppen, de zon
heeft iedere wijnrank nodig, op de vlak
ten van de Midi en de Bordeaux en op de
heuvels van Frankrijks wijnrivieren, waar
de wijn de oostelijke hellingen zoekt om
het eerste licht te vergaren en zich te be
schermen tégen de rauwheid van het weer.
Aan water heeft de wijnrank net zo'n
hekel als de wijnboer.
Nogmaals spreekt de natuur een beslis
send woord in de „cépage", de familie
waartoe de druif behoort. Er zijn er teveel
om op te noemen. Zuiver Franse bestaan
een chateau van wereldnaam beheert, er-
NEW YORK (Reuter/AFP) Dinsdag
zal de Veiligheidsraad zich beraden over
het plaatsen van de kwestie-Oman op de
agenda op verzoek van tien Arabische
landen die officieel hebben gevraagd om
een spoedbijeenkomst van de raad. Er zyn
tenminste zeven van de elf stemmen in de
Veiligheidsraad nodig om een kwestie op
de agenda te krijgen en dit staat te bezien
of dat overwicht te vinden zal zyn.
BAGDAD (Reuter) De minister van
Buitenlandse Zaken van Saoedi-Arabië
Ahmad Sjoekairi, die achtereenvolgens
Cairo, Beiroet, Amman en Damascus heeft
bezocht, verklaarde donderdag te Bagdad,
na een onderhoud met de Iraakse premier
Ali Jawdat Al Ajoes, dat „andere politieke
middelen" worden overwogen om „Oman
te bevrijden", indien het beroep op dc Vei
ligheidsraad geen resultaten zou opleve
ren. „De premier heeft mij de verzekering
gegeven dat Irak, als lid van de Veilig
heidsraad, het Arabische standpunt in de
raadsvergaderingen zal weergeven en ver
dedigen", aldus Sjoekairo.
Bourguiha critiseert Britten
NEW YORK (Reuter) In een nota
aan de voorzitter van de raad vragen de
tien landen (Egypte, Irak, Jemen, Jordanië,
Libië, Libanon, Marokko, Saoedi-Arabië,
Soedan en Syrië een debat over de Britse
„agressie tegen de onafhankelijkheid, soe
vereiniteit en territoriale integriteit van
het imanaat Oman". Tunesië, het elfde lid
van de groep Arabische landen in de UNO
heeft de nota niet ondertekend. De Tune
sische premier, Bourguiba, heeft in een
radiopraatje critiek op de Britse militaire
actie in Oman geuit. „Het mag dan zijn
dat Groot-Brittannië grote belangen in dit
oliegebied moet beschermen", zo zei hij,
„maar het gebruik van geweld is toch
zeker niet het beste beschermingsmiddel".
In de nota werd er op gewezen, dat de
Britse „agressie in de afgelopen weken de
omvang van een volslagen oorlog heeft
aangenomen, met gebruik van moderne
vernietigingswapens zoals rakette, straal
jagers en pantserwagen en operaties van
de Britse land-, zee- en luchtmacht".
R.A.F. weer in actie
MANAMAH (Bahrein) (Reuter)Venom
straaljagers van de Britse luchtmacht
hebben donderdag het fort en de torens
van Sait, ten noordwesten van Nizwa,
waar de imam van Oman zijn domicilie
heeft, vernietigd.
De aanval, gedaan op verzoek van de
sultan van Muskat en Oman, had ten doel
de versterkingswerken te verwoesten,
voornamelijk met het oog op het psycho
logische effect, aldus een officiële woord
voerder. De bevolking was door middel
van pamfletten gewaarschuwd. Volgens
UP werd ook Ghoemr aangevallen.
Britse troepen terug
NIZWA (Reuter) Brigade-generaal
Robertson, de bevelhebber van de Britse
troepen in Oman, heeft medegedeeld dat
de Britse strijdkrachten, die de troepen
van de sultan hebben gesteund, vandaag
uit Nizwa zullen worden teruggetrokken.
In een te Nizwa uitgegeven verklaring
zei Robertson: „Wij hebben ervoor ge
zorgd, dat de troepen van de sultan de
ADVERTENTIE
BLOEMENDAAL
TELEFOON 22143
E. Romayn
ADVERTENTIE
De sultan van Oman en Muscat en zijn
- Britse - minister van Buitenlandse
Zaken Neil Innes, gefotografeerd in
een koele gang van het paleis te
Muscat. Zij verkeren in een goede
stemming: de krijgskans is gekeerd.
toestand weer beheersen. Er worden thans
maatrgeelen genomen, om ook het burger
lijke gezag van de sultan te herstellen".
Hij voegde hieraan toe dat de Britse mili
tairen naar de grens van het omstreden
gebied in Oman zullen worden terugge
trokken.
CAïRO (Reuter) Radio-Caïro meldt,
dat de volgende week Emir Saleh Bin
Joessef als vertegenwoordiger van de
imam in Cairo wordt verwacht voor be
sprekingen met president Nasser en
andere Arabische leiders over de toestand
in Oman.
(UP) Mohammed El Harthy, de ver
tegenwoordiger van de imam in Caïro,
heeft gezegd dat de strijdkrachten van de
imam nog altijd belangrijke strategische
posities in handen hebben. „Ik daag de
strijdkrachten van Groot-Brittannië en
van zijn vazal, de sultan van Muscat, uit
de nationalistische stellingen te naderen",
aldus El Harthy.
GEORGETOWN (Reuter) Dr. Cheddi
Jagan, de leider van de linksgezinde „voor
uitstrevende volksparty" in Brits-Guyana,
wiens party by de gehouden algemene
verkiezingen acht van de veertien zetels
heeft verworven, met kans op nog een
negende zetel, is uitgenodigd om, wanneer
de verkiezingsuitslag volledig bekend is,
de gouverneur van dit onder Engels gezag
staande gebied te bezoeken.
De tandarts Jagan werd vier jaar ge
leden door de Britse regering als minister
president van Brits-Guyana afgezet, om
dat zij meede, dat hij poogde een commu
nistische staatsvorm ingang te doen vin
den. Dr. Jagan heeft gezegd, dat hij bereid
is een regering te vormen. Om een werk-
meerderheid te krijgen, heeft hij evenwel
de medewerking van de gouverneur nodig.
Deze heeft namelijk het recht in de wet
gevende raad maximaal elf leden te be
noemen, zodat Jagan met zijn acht zetels
dan toch in de minderheid zou zijn. Be
halve de veertien kieszetels, telt de raad
ook nog drie officiële leden.
De huidige grondwet is volgens Jagan
hoogst onbevredigend. Zij zou te zijner tijd
moeten worden gewijzigd. Het land was
wel van plan in het Gemenebest te blijven.
Importeurs: jacobus Booton Amsterdam
Binnenkort zullen de bewoners van
Aerdenhout, Bentveld en Koeduin in de
gelegenheid worden gesteld, om zich
van electrisch licht te kunnen voorzien,
daar men thans bezig is de kabel door
te trekken van Zandvoort, wat er zeer
zeker toe zal bijdragen, dat spoedig de
petroleumverlichting langs de wegen
door electrische verlichting zal vervan
gen worden, wat voor deze plaatsen van
groot belang zou zijn. Was aanvankelijk
de verlichting in het villapark Bentveld
opgedragen aan de lampenist M. Drost,
deze is thans als zodanig ontslagen, en
in zijn plaats benoemd J. Vroom, wo
nende aldaar, op een salaris van f 200
per jaar.
