MAGGI
DE ONZICHTBAREN
Veel waardering voor „Stranding"
van Louis van Gasteren jr.
Ouwe Job vertelt zijn avonturen
Dansschool KWEKKEBOOM - Parklaan 6A
Agenda voor
Haarlem
zó bestaat er geen tweede!
FILMFESTIVAL IN VENETIE
Inschrijving elke avond
Kort en bondig
DONDERDAG 5 SEPTEMBER 1957
Pleidooi tegen oorlog
Belangstelling
Voorzitter V.P.R.O.
„Wij hebben fouten
gemaakt"
BANDRECORDERS
H. J. MAERTENS NV.
Geen huis, dan ook geen
professor
Philips bouwt tweede
fabriek in India
Amerikaanse balletmeester
naar Den Haag
Elke zondag van 8 tot 11 uur SOIREE
De „Kortenaer" terug
in het vaderland
Verzending van zeepost
Nieuw SOS-systeem langs
autoweg in België
Vlugslaapplaat; maar
wie zet hem af
Slechts 28 cent per doosje met dubbel-tablet
ONS VERVOLGVERHAAL
DOOR ALFRED KÖSTNER
Een beeld uit de film „Porte des hilas" van René Clair, die buiten mededinging
op het filmfestival in Venetië een plaats heeft gekregen. Het festival zal er
zondag mee worden besloten.
LIDO Dl VENEZIA In augustus 1956,
toen hij zich gereed maakte te vertrekken
naar Venetië, waar een van zijn films zou
worden vertoond in het internationaal film
festival, overleed de Japanse regisseur
Kenji Mizoguchi, van wie verscheidene
films ook in Europa succes hebben gehad.
In augustus 1957, toen hij zich gereed
maakte te vertekken naar Venetië, waar
een van zijn films, Malva, zou worden ver
toond op het internationaal filmfestival,
overleed de Russische regisseur Vladimir
Braun, die een begaafd vertegenwoordiger
was van de cinematografie van zijn land.
Merkwaardig nietwaar? Twee jaar achter
een een dergelijk sterfgeval. Er is weinig
voor nodig om artiesten, die meestal nogal
bijgelovig zijn, in het toeval meer te doen
zien dan een toeval. Laat ons hopen, dat de
directeur van het festival, Signor Floris
Ammannati, volgend jaar geen moeilijk
heden ondervindt bij zijn pogingen regis
seurs van naam naar Venetië te krijgen.
Kenji Mizoguchi wordt dit jaar geëerd door
de vertoning in het festival, uiteraard bui
ten mededinging, van een aantal zijner
beste films. Een week lang wordt men ge
confronteerd met het werk van een groot
talent, dat uiteraard dikwijls niet het tempo
vertoont van onze westerse films, maar
dat niettemin boeide hoewel de tekst
door het ontbreken van ondertitels m ver
scheidene voorstellingen, voor ons veelal
onbegrijpelijk was. In mijn vorige artikel
vertelde ik reeds, dat de leiding van het
festival door haar politiek van selectie der
aangeboden films veel moeilijkheden heeft
gehad met de organisaties der filmprodu
centen. Ook met de Westduitsers is er een
botsing geweest, die de Italianen door bij
zondere beleefdheid gehoopt hadden te
kunnen voorkomen. De Duitsers zonden
namelijk hun film vijf dagen te laat in en
eisten voor de vertoning in het festival een
bepaalde dag (waarop ze geen recht heb
ben), omdat op die dag hun hoofdrolspeel
ster gelegenheid zou hebben het festival te
bezoeken. De film bleek evenwel niet op
het gewenste artistieke peil te staan, zodat
de selectiecommissie en de festivaldirectie
haar weigerdenechter uit pure be
leefdheid slechts met de motivering, dat zij
te laat was ingezonden. De Duitsers, die op
de festivals telkens opnieuw blijk geven
heel lange en gevoelige tenen te hebben,
werden toen boos en trokken zich geheel
van het festival terug. Dat kon toch door
gaan.
De beste tot nu toe vertoonde film was
Amère Victoire (Bittere Overwinning), een
werk van internationale makelij, want de
regisseur was een Amerikaan, de produ
cent Fransman, een der hoofdrolspelers
Duitser, de ander Brit en onder de technici
waren tien nationaliteiten vertegenwoor
digd, waaronder Nederland. Het geld voor
de film kwam uit verscheidene landen en
zal nu wel uit nog meer landen beginnen
binnen te stromen.
Deze film van regisseur Nicholas Ray
vertelt van de strijd tussen twee Britse
officieren, die in de jongste wereldoorlog,
samen met een groep soldaten, een moeilij
ke opdracht hebben uit te voeren in het
woestijngebied in Noord-Afrika. Majoor
Brand (Curd Jurgens) haat kapitein Leith
(Richard Burton), omdat die vroeger goed
bevriend is geweest met mevrouw Brand.
Tijdens de gevaarlijke tocht door de woe
stijn probeert Brand de kapitein te ver
nietigen en inderdaad slaagt hij daarin.
Tenslotte keert hij als „held" op zijn basis
terug. De film is nu en dan harder dan mis
schien nodig was, maar het verhaal wordt
fascinerend verteld en knap vertolkt, bo
vendien is de fotografie voortdurend zeer
fraai.
NICHOLAS RAY vertelde ons, dat hij in
zijn film gepoogd heeft, duidelijk te maken
hoezeer in de oorlog bepaalde slechte ka
raktereigenschappen van de mensen wor
den versterkt. Producent Paul Graetz voeg
de daaraan toe, dat hij met deze film de
vrede wilde dienen. Daarom heeft hij zijn
artistieke en technische staf samengesteld
uit mensen van vele verschillende landen.
Minder geslaagd dan deze „internatio
nale" was de Britse festivalbijdrage: „The
Story of Esther Costello" (De geschiedenis
van Esther Costello), een onder regie van
David Miller verfilmd verhaal over een
blind, doofstom meisje. Het verhaal is niter-
mate ongeloofwaardig en de filmvorm
zwak. Als lichtpunten kon men slechts con
stateren, dat de jonge Britse actrice Heather
Sears een verrasing is in de titelrol, dat
Joan Crawford en Rosano Brazzi uitstekend
voldoen in de andere hoofdrollen en dat in
een deel van het verhaal treffende critiek
wordt geleverd op de wijze, waarop men
soms in de Verenigde Staten een sociale
beweging verdrinkt in de „show" en de
commercialiteit.
De Amerikanen kwamen vrij sterk voor
de dag met „Something of Value" (Iets van
waarde), een film van Richard Brooks,
welke betoogt, dat de Europeanen in Afrika
veel hebben ontnomen aan de negers, maar
er weinig voor hebben terug hebben gege
ven en dat velen van hen, door de wijze
waarop ze tegen de inheemse bevolking op
traden, er zelf de oorzaak van zijn geweest,
dat een beweging als de Mau Mau kon op
komen en veel aanhang vinden. De film
bevat een knap pleidooi voor samenwerking
op de basis van gelijkwaardigheid, maar
ook zij is onnodig hard en sensatie schuwt
zij allerminst, hetgeen haar pleidooi ont
siert. Rock Hudson is de exponent van de
goedwillende blanken, Robert Beatty die
van de mensen met de slavendrijversmen
taliteit en Sydney Poitier die van de negers.
Men zal zich deze laatste acteur misschien
herinneren als de jonge neger in de film
Blackboard Jungle.
NEDERLAND heeft veel belangstelling
en sympathie kunnen vinden voor de bui
ten mededinging vertoonde film „Stran
ding", welke door haar regisseur, Louis van
Gasteren^ jr, veranderd en daardoor ver
beterd is sinds haar vertoning in de inter
nationale filmweek in Den Haag, tijdens
het Holland Festival. Het filmverhaal, dat
toen moeilijk was te volgen, is begrijpelij
ker geworden, onder andere doordat Van
Gasteren wat ondertitels heeft toegevoegd.
Ik geloof (en tal van anderen die ik hier
sprak geloven dat ook), dat men van hem
nog veel mag verwachten hetzij in ons
land hetzij in het buitenland, dat waar
dering toont voor zijn onmiskenbaar talent.
Als men „Stranding" vergelijkt met bij
voorbeeld de hier in de internationale wed
strijd vertoonde Mexicaanse film Los Sal-
vajes" (De Wilden), dan^ valt die verge
lijking al'lerminstTüt inliet; nadeel*Van de
film van onze landgenoot. Gelukkig dacht
blijkbaar ook het'publiekf ér1 zo ovér,;want
de Nederlandse produktie oogstte allerwe
gen bescheiden lof en de Mexicaanse pre
cies het tegenovergestelde. Men heeft veel
verwachting van de films, die op de laat
ste dagen van het festival in vertoning zul
len komen. Het is hier namelijk een traditie
dat men enkele van de beste films tot het
laatst bewaart. Zondagavond 8 september
weten we welke films de jury heeft be
kroond.
Jan Koomen
Naar de mening van de voorzitter van de
V.P.R.O. is bij de televisieuitzending „Dag
Koninginnedag" op enkele plaatsen onvol
doende doordacht en onverantwoord ge
werkt. De voorzitter, dr. J. A. de Koning,
merkte dit op in een artikel in het pro
grammablad van de V.P.R.O. „Vrije Ge
luiden". Dr. De Koning gaat in het artikel
niet in op de „keten van verantwoordelijks
overdrachten, welke een nationaal pro
gramma behoort te doorlopen" en op het
„groot getal misverstanden, dat nu juist
met dit programma heeft plaats gevonden".
Overigens was het met instemming van dr.
De Koning, zo schrijft hij, dat op 2 septem
ber door de Nederlandse Televisiestichting
een communiqué werd uitgegeven, waarin
het bestuur van de N.T.S. zei het te be
treuren, dat onder zijn verantwoordelijk
heid op 31 augustus een volstrekt onaan
vaardbaar nationaal programma is uitge
zonden en dat maatregelen zullen worden
getroffen teneinde herhaling van dergelijke
fouten te voorkomen.
Dr. De Koning zegt voorts: Deze zaak
heeft voor de V.P.R.O. nog een speciale
kant, aangezien een belangrijk deel van ge
noemde misverstanden zich op zijn terrein
heeft afgespeeld. Ook hier zou ik een hele
reeks bemoeilijkende omstandigheden kun
nen uiteenzetten, doch ook dit doe ik niet,
omdat ik in geen enkel opzicht wens te
kort te doen aan het woordje „fouten".
Natuurlijk was de bedoeling goed en
heeft menigeen ons verzekerd, dat hij of zij
getroffen of bewogen is geweest door de
tijdsbeelden, de tegenslagen, waar bovenuit
glorieus de gestalte van onze zo geëerbie
digde Koningin Wilhelmina omhoog rees.
Het was ook geen objectieve of volledige
documentaire uitzending,doch een beelden
reeks, die voor velen zeker niet uit één
bepaalde bevolkingsgroep zeer treffend
is geweest. Ook dit mag gezegd, omdat het
ook waar is. Maar dat neemt niet weg, dat
er op enkele plaatsen onvoldoende door
dacht en onverantwoord is gewerkt, en dat
nog wel aan dit program op deze dag. Dr.
De Koning besluit: Wij hebben fouten ge
maakt, ook als V.P.R.Ó. En voor ons geldt
evenzeer wat het N.T.S.-bestuur in zijn
communiqué meedeelde: Wij zullen maat
regelen nemen om deze fouten in het ver
volg te voorkomen.
(ADVERTENTIE)
Nassaustraat 5 - Haarlem - Tel. 15220
Nieuwe Groenmarkt 2 - Haarlem - Tel. 15229
Dr. G. Diemer, wetenschappelijk mede
werker aan het natuurkundig laborato
rium van de Philipsfabrieken te Eind
hoven, die aan de Utrechtse universiteit
was benoemd tot hoogleraar in de facul
teit der wis- en natuurkunde, heeft aan
het college van curatoren van deze uni
versiteit meegedeeld, van deze benoeming
zeer tot zijn spijt te moeten afzien, omdat
in Utrecht vqor hem geen woning beschik
baar was.
Dr. Diemer was bereid drie maanden op
en neer te reizen, maar zelfs binnen die
tijd had de gemeente geen kans gezien
hem een huis in het vooruitzicht te stellen.
Dat is de reden, dat hij van het Utrecht
se hoogleraarschap heeft moeten afzien.
Dr. Diemer is van mening, dat hij, omdat
hij een vrij groot gezin heeft, in ieder ge
val behoorlijk moet worden gehuisvest.
Utrecht kan daarvoor niet zorgen en dus
blijft dr. Diemer in Eindhoven.
De volgende maand zal de n.v. Philips
een tweede fabriek in India in gebruik
nemen. Het bedrijf wordt gebouwd in
Poona in de staat Bombay. Dit heeft de
heer P. V. S. Aiyar, handelsassistent aan
het consulaat-generaal der Nederlanden,
te Bombay, medegedeeld op de najaars-
beurs te Utrecht. Ons land behoort na
Engeland, West-Duitsland en Italië tot de
belangrijkste Europese handelspartners in
India.
De Haagse Dans- en Balletschool, die on
der leiding van mevrouw Goekoop-Sant-
hagens staat, krijgt een nieuwe balletmees
ter, namelijk de jonge Amerikaan Martin
Blair, die de laatste jaren werkzaam was
in Parijs. Blair zal mevrouw Goekoop-
Santhagens vervangen als zij met haar
balletgroep „Marjo" op tournee is.
„Marjo" heeft in het afgelopen seizoen
vijfentachtig voorstellingen gegeven.
Eindelijk kreeg ik Govert wakker uit z'n diepe slaap. Hij wreef z'n ogen uit, hoorde
de herrie en keek toen heel bedenkelijk.
„Harrejenig", zei hij. „Dat zijn trommels!"
We zaten naast elkaar en luisterden naar het gerommel van de trommels. Ik vroeg
hem, wat dat kon betekenen. Govert krabde eens op z'n kuif.
„Ik denk, dat het inboorlingen zijn", zei hij. „Het eiland is dus niet onbewoond, zoals
ik dacht.Dat ziet er niet zo mooi voor ons uit!" 56-57
ADVERTENTIE
dansles
van 7 tot 9 uur, in onze school
PARKLAAN 6 A.
Aanvang NIEUWE CURSUSSEN
vanaf woensdag 11 september.
PRIVéLES volgens afspraak.
Telefoon 13525 - Haarlem
De torpedobootjager „Kortenaer" is gis
teren met 192 opvarenden na een verblijf
van anderhalf jaar in Nieuw-Guinea in Den
Helder teruggekeerd. Nadat de bemanning
op de rede van Den Helder door de com
mandant zeemacht, schout-bij-nacht G. B.
Fortuyn, was toegesproken zette het schip
koers naar de haven waar de Mariniers
kapel der Koninklijke Marine het Wilhel
mus ten gehore bracht.
Op de kade wachtte een grote menigte
familieleden en belangstellenden. Nadat de
commandant de bemanning toestemming
had verleend zich aan wal te begeven volg
de er een hartelijke begroeting.
De bemanning van de „Kortenaer" kan
terugblikken op een prettig verblijf in
Nieuw Guinea. Zij maakte een groot aan
tal patrouilletochten langs de kust en be
zocht vele kampongs. Herhaaldelijk werd
medische bijstand verleend. Het schip heeft
sedert het vertrek op 1 januari 1956 totaal
69.000 zeemijlen afgelegd.
Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden. De data, waarop de
correspondentie uiterlijk ter post moet zijn
bezorgd, staan achter de naam van het
schip vermeld.
Argentinië: ss. Uruguay 9 september;
Australië via Engeland: 14 september; Bra
zilië: ss. Uruguay 9 september en ms.
Prins Willem V 10 september; Canada: ss.
„Kinderdijk" 12 september en ss. „Groote
Beer" 14 september; Chili via New York:
12 september; Indonesië: ss. „Roebiah" 12
september; Ned. Antillen: ss. „Triton" 12
september; Nieuw Zeeland via Engeland:
14 september; Suriname: ms. „Cottica" 11
september; Brits-Oost-Afrika via Frank
rijk: 14 september.
Inlichtingen betreffende de verzendings
data van postpakketten geven de post-
i kantoren.
Sinds eind augustus zijn op de 110 km
lange autoweg Brussel-Ostende om de
vier kilometer telefoonposten aange
bracht, waar auto- en motorrijders
's avonds en 's nachts, als de Belgische
Wegenwacht niet in functie is, zo nodig
garagehulp en medische assistentie kun
nen inroepen. De plaats van de telefoon
posten is door pijlen aangegeven. Tijdens
het telefoneren waarschuwt een oranje
knipperlicht op de post dat er in de na
bijheid hulp nodig is. Bij mist of ij zei
worden alle knipperlichten in werking ge
steld. Dit SOS-stelsel voor wegverkeer is
het eerste in zijn soort in Europa.
OOOOCOCOOOC<XXXXXX)OOOCCOOOOCCCOOOOOOOCOOOOOOCOCOCOOOCOO<
Een grammofoonplaten-maatschappij
uit Den Haag vervaardigt een slaapver
wekkende grammofoonplaat met daarop j
8 de duistere stem van de Haagse „psy-
o chodiagnost" J. Chandu. Hij fluistert op
die plaat: „armen slap, open dicht, diep i
8 en rustig ademhalen en terwijl de
8 tere klanken van een orgel hoorbaar j
8 zijn vertelt hij: „U ziet bergen, zeeën
8 Hierna dient men in slaap gevallen te
zijn, want daarop is het recept van de
plaat gebaseerd. Wie daarna de plaat
8 moet afzetten, wordt er niet bij ver-
meld
XXXXXXXXX>OOCOOOOOOODCOOOOOOCOOCOOOOOOOOOOOOOOCXXX)OOOOOC>
VARKENSMARKT LEIDEN
Leiden, dinsdag' Aanvoer 271 vette
varkens. Notering: zware 1,621,65, lichte
1,681,72 en 1,75. Zeugen 1,521,54.
Handel redelijk.
ADVERTENTIE
iSeuwoH
ZO ZUIVER ALS GOUD
64. „Hou op met die onzinnigheden, Maria! Vandaag,
nu het zo'n heerlijke lentedag is, kan ik daar hele
maal niet tegen. Hoe 't ook zij, of jouw Georg nu om
wegen maakt of niet, zullen wij wat gaan wandelen? En
dan daarna een paar glazen wijn drinken?"
„U moet niet boos worden, oom Paul, maar ik kan
heus niet mee. Ik heb een afspraak met de naaister".
Paul Techen sperde de ogen wijd open. De naaister?
Hoe kon dat meisje, dat zo juist door haar vriend ver
laten was, in hemelsnaam naar de naaister gaan? Hoe
kon ze op dit ogenblik aan nieuwe kleren denken? Ze
scheen helemaal niet in de put te zitten, ze scheen
helemaal niet wanhopig te zijn! Had ze eigenlijk wel van
Bühler gehouden? Hield ze nog wel van hem? Hoe
kwam het, dat ze alles zo rustig opnam? Techen, die
zich graag een kenner van vrouwen noemde, wist het
niet meer. .Ta, wat had je eigenlijk aan ervaring? Vrou
wen stelden je steeds weer voor raadselen!
Hoofdschuddend nam Paul Techen tenslotte afscheid
van zijn nicht. Hij zou de kostelijke middag dan maar
alleen op Schönbrunn doorbrengen en de avond bekro
nen met de beste wijn, die op de zuid-helling van de
Kahlenberg groeit.
Toen hij in de tram zat, schudde hij nog steeds het
hoofd over de raadsels, waarvoor de vrouwen, en in het
bijzonder Maria, hem plaatsten.
Maria was nog thuis en las weer eens voor de
hoeveelste maal eigenlijk al? de brief, die Georg
Bühler geschreven had, en die haar uit Tausendblum
nagestuurd was.
Maria, liefste!
Je hebt het, evenals ik, al vermoed. De lokroep
heeft me nu werkelijk bereikt; hij dwingt mij weer
weg te trekken. Als je deze regels onder ogen krijgt,
ben ik al op het schip, dat mij naar het oosten
brengt. Hoe moet ik de kwelling schilderen, die de
scheiding van ons heeft veroorzaakt? Hoe de strijd,
die ik tegen een vervloeking voer, en die mij weg
rukt uit het geluk, dat ik aan jouw zijde heb onder
vonden, en mij naar een eenzame en ongewisse toe
komst drijft? Geloof me, ik heb me er tegen verzet
tot mijn laatste krachten waren uitgeput. De mach
ten, die mij dwongen weer op reis te gaan, zijn echter
sterker geweest. Ik moet je wel verlaten, hoeveel pijn
(Vertaald uit het Duits. Oorspronkelijke Nederlandse
titel: IN DE BAN VAN TEMOEDSJIN
mij dat ook doet. Het normale verstand kan dit
natuurlijk niet begrijpen, maar jij dat weet ik
zult niet boos op mij worden, zult het verdriet, dat
ik je berokken, overwinnen. Met de kracht van jouw
liefde, heb je gezegd, zul je altijd bij mij zijn en mij
helpen. Ik smeek je daarom! Want ik weet niet, wat
in de vreemde op mij wacht. Misschien zal de ver
vloeking mij wel vernietigen, misschien zal de dood
het offer zijn, dat van mij gevraagd wordt. Mocht ik
niet in het vaderland, en dus bij jou, terugkeren, weet
dan, dat ik alleen van jou gehouden heb, van jou houd
en altijd houden zal en dat deze liefde ook niet door
de dood beëindigd kan worden. GEORG
In Maria's ogen blonk een traan. Ze liet de hand, die
de brief vasthield, zinken. Dromerig zwierf haar blik
naar buiten, naar de hei-blauwe, wolkenloze hemel.
Ach, als zich over Georg, die rusteloze zwerver, maar
ook zulk een wolkenloze hemel uitspreidde, dacht ze.
Ja, ze had zelfs vertrouwen! Had haar oude groot
moeder haar niet verteld, wat zich nog in de schoot van
de toekomst verborgen hield? Maria geloofde daar rots
vast aan. Sterker zelfs: ze wist dat de profetie ook
werkelijk vervuld zou worden. De ring! Haar verstan
dige grootmoeder had Georg de opalen ring gegeven,
die hem zou helpen om alle gevaren te overwinnen!
Georg zou dus behouden en wel weer terugkomen. Ze
voelde het, ze was er zéker van! Maar wanneer zou hij
weer bij haar zijn? Ach, dat was niet zo belangrijk!
Haar lot en het zijne waren reeds met elkaar verbonden,
onverbrekelijk, en geen enkele nóg zo lange scheiding
kon daarin verandering brengen, kon die binding ver
breken.
„Ik wacht op hem", zei Maria zachtjes„Al mag
het ook jaren durenIk wacht op hem met al de
kracht van mijn grote liefde
HOOFDSTUK VII ZONSOPGANG
Een vol jaar had zijn wisselend kleurenscala over het
land uitgespreid, sedert Georg Bühler, de vreemde roep
volgend, naar Mongolië vertrokken was.
De vruchtbomen rond het grote huis in Tausendblum
stonden weer rijk in bloei, een zachte avondwind liet
de bleek-rode bloemblaadjes op het zacht-groene gras
neerdwarrelen, en het lichte geklater van de fontein op
de ruime binnenplaats drong door de geopende vensters
tot in het oude, en ruime studeervertrek.
De inrichting er van was al heel oud. De Schwarz-
walder klok, waarvan het houten huis in de loop der
lange jaren zwart was geworden, tikte gestadig de tijd
weg. Op ieder vol uur opende zich het luikje boven de
wijzerplaat, kwam de koekoeksvogel naar buiten, hief
de houten vleugels omhoog, stak het kopje in de lucht
en begon te roepen. Hij verkondigde dat het leven van
de mensen en van alle dieren weer met een uur korter
was geworden.
Twee schrijftafels, met achter ieder een gemakkelijke
stoel, een hoge lessenaar, twee kasten, een lange tafel,
waarop een kopieer-apparaat stond, een zware ijzeren
kist in de ene en een grote tegel-kachel in de andere
hoek: dat was het meubilair van het studeervertrek.
Peter Techen, de eigenaar van het landgoed, zat ach
ter zijn schrijftafel. Hij kauwde op een potlood en keek
naar buiten, naar de binnenplaats, waar juist op dat
moment de volle melkbussen op een vrachtauto werden
geladen. Zijn gezicht, waarin de ploegschaar van het
leven diepe voren had getrokken, vertoonde de strenge
en wilskrachtige trekken van een man, die gewend was
te bevelen. Een kleine, reeds grijzende snor bedekte zijn
lippen. Peter Techen, opgegroeid in de wrange, naar
volle aarde ruikende lucht van het platteland, was
tegelijkertijd de dienaar van en heerser over de moe
derlijke aarde. Maar boerenbloed vulde zijn aderen en
daarom kende en begreep hij de kracht en wezen van
de vruchtbare grond, waarin hij geworteld was en waar
hij van hield. Van de verre stad had hij een afkeer.
„De aarde, waar wij allen van leven, waar is die in
de stad?", placht hij te zeggen. „Men ziet haar daar
niet. Men heeft haar met stenen bedekt. Waar geen
huizen op haar drukken, ligt zij verscholen onder het
plaveisel. Slechts op enkele plaatsen mag de grond
levend groen dragen. Meestal kommert dit echter weg
in het spaarzame licht, in stof".
De laatste melkbus werd opgeladen, de chauffeur
startte de motor en langzaam reed de wagen de weg op.
Peter Techen keek haar lang na.
(Wordt vervolgd)
Schedel gevonden. Bij het sorteren
van huisvuil heeft men bij de gemeente
reinigingsdienst te Almelo een menselijke
schedel aangetroffen. Direct heeft men de
gemeentepolitie van de lugubere vondst in
kennis gesteld, die een onderzoek instelt.
Gasten. Een Nederlander, die te Le
Rouret bij Grasse, aan de Franse Rivièra,
een villa bewoont, de heer Van Dijck, is
bijna het slachtoffer geworden van zijn
gastvrijheid. Hij had twee Senegalezen,
die hij te Cannes had leren kennen, voor
het avondmaal uitgenodigd. Later op de
avond maakten de twee gasten ruzie met
de Nederlander en diens tuinman en eis
ten geld van hen. De tuinman gaf de drie
duizend franc (ongeveer dertig gulden)
die hij bij zich had. De heer Van Dijck
slaagde erin te ontsnappen en ging hulp
halen. De twee Senegalezen vielen daarop
de tuinman aan en staken hem met een
mes in de rug, waardoor hij vrij ernstig ge
wond werd. De politie heeft de Senega
lezen nog niet kunnen achterhalen.
Zilveren feest. De R.K. Bond van
Kleermakerspatroons in Nederland Sint
Martinus viert met een tweedaags congres
te 's-Hertogenbosch zijn 25-jarig bestaan.
Aan de voorzitter van de bond, de heer W.
Uyen uit Nijmegen, werd het gouden ere
teken voor bijzondere verdiensten uitge
reikt. De leden boden het bestuur f 2250
in zilveren guldens aan. Dit bedrag kan
door het bestuur naar goeddunken besteed
worden.
Bestedingsbeperking. Bij Koninklijk
Besluit is het besluit van Burgemeester
en Wethouders van 's-Gravenhage, waar
bij aan de n.v. Auto West te Wassenaar
vergunning werd verleend voor de bouw
van een ondergrondse garage met show
room en een bovengrondse theeschenkerij
te Loosduinen, geschorst tot 1 augustus
1958.
Commissievan advies. Bij beschikking
van de minister van Onderwijs, Kunsten
en Wetenschappen is ingesteld een rijks
commissie van advies inzake opdrachten
op het gebied der litteratuur-historie voor
1957. Hierin zijn benoemd tot lid en voor
zitter prof. dr. W. A. P. Smit in Utrecht,
tot lid dr. J. C. Brandt Corstius in Utrecht,
prof. dr. N. A. Donkersloot in Amsterdam,
G. P. M. Knuvelder in Eindhoven en prof.
dr. G. Kuiper in Amsterdam, tot secretaris
H. J. Michael in Den Haag.
Zeldzaam. Mr. J. W. Schutte uit
's-Gravenhage is geïnstalleerd als plaats
vervangend kantonrechter te Gouda. Deze
jurist maakt geen deel uit van de rech
terlijke macht en is ook geen advocaat,
doch werkt op het departement van Justi
tie als hoofd van de afdeling rechterlijkse
organisatie.
De Goudse kantonrechter, mr. J. A. van
Bronckhorst, zei in zijn installatietoe
spraak, dat het zeldzaam is dat een jurist,
die niet beroepshalve deelneemt aan het
rechtsleven, wordt benoemd tot plaatsver
vangend kantonrechter.
Universiteit. Het gemeentebestuur van
Zwolle heeft vijftig ingezetenen van de
stad gevraagd zitting te nemen in een com
missie die tot taak zal krijgen de gedachte
van een universiteit te Zwolle ingang te
doen vinden, de belangstelling daarvoor
levendig te houden en de bouwstenen aan
te brengen om deze wens te helpen ver
wezenlijken. De burgers die zitting nemen
in de universiteitscommissie, worden ge
acht de overheid en de burgerij in haar so
ciale, economische en politieke geledingen
te vertegenwoordigen.
DONDERDAG 5 SEPTEMBER
Concertgebouw: Vijfde zomerconcert
door het Noordhollands Philharmonisch
Orkest o.l.v. Henri Arends, m.m.v. Varda
Nishry, piano, 20.15 uur. Elimkapel: Sa
menkomst voor zieken, vermoeiden en ge-
bondenen, 20 uur. Minerva: „Desiree", alle
leeftijden, 20.15 uur. Frnas Hals: „Ball im
Savoy", 18 jaar, 19 en 21.15 uur. Studio:
„De man met de wassen beelden", 18 jaar,
19 en 21.15 uur. Lido: „Cupido op een dol
fijn", alle leeftijden, 19 en 21.15 uur.
Luxor: „Bonsoir Paris, bonjour l'amour",
alle leeftijden, 19 en 21.15 uur. Rembrandt:
„Tante's laatste stunt", alle leeftijden, 19
en 21.15 uur. Cinema Palace: „Verdoolde
bus", 18 jaar, 19 en 21.15 uur. Roxy: „Is
tanbul", 14 jaar, 19 en 21.15 uur.
VRIJDAG 6 SEPTEMBER
Treslong: Dahliatentoonstelling. Lin-
naeushof: zomertuin, dagelijks geopend.
Wilhelminastraat 22: Vereniging van spi
ritisten „Het licht" met een psychome
trische avond door mevrouw Stam-Filmer,
20 uur. Openluchttheater Bloemendaal:
Open deur samenkomst. Sprekers zijn ds.
G. P. Klijn en ds. W. Bruinsma. Muzikale
medewerking van „Sursum", 20 uur. Frans
Hals: „Hot blood", 18 jaar, 14.30, 19 en
21.15 uur. Studio: „De verloren zoon", 14
jaar, 14.15, 19 en 21.15 uur. Lido: „Club de
femmes", 18 jaar, 14, 16.15, 19 en 21.15
uur. Cinema Palace: „Symphonie in goud",
alle leeft., 14, 16.15, 19 en 21.15 uur. Luxor:
„In de macht der gangsters", 14 jaar, 14,.
19 en 21.15 uur. Rembrandt „De grote ver
leiding", alle leeft., 14, 16.15, 19 en 21.15
uur. Roxy: „Terreur der atoommonsters",
18 jaar, 14.30, 19 en 21.15 uur. Minerva:
„Elke minuut telt", 14 jaar, 20.15 uur.
