Gastheer op de
Habib Bourguiba vraagt wapens
om tegen Frankrijk te gebruiken
Vijftig jaar geleden
BALLET
Van dag tot dag
Parijs moet ernstig rekening houden
met een tweede front in Noord-Afrika
Louis Mitchell
overleden
QRIëP
<~Praatótoel
VRIJDAG 13 SEPTEMBER 1957
3
SPORTHUIS SCHOLTE
Eisenhower en Fauhus
morgen tegenover elkaar
Rust in Little Rock
H.A.L. krijgt nieuwe
steiger in New York
Nederlandse kruiser redt
drie opvarenden van
Engels jacht
Ringdijksloten vergiftigd
door radio-actief afval
Amsterdams bioloog vond
mismaakte kikkers
Exposities in Arnhem
druk bezocht
Met
bent
U er het vlugst af
Syrische militaire leiders
terug in Damascus
Overleg met president
Nasser en stafchef A mer
Op clcj
Kerkelijk Nieuws
Uit Haarlems Dagblad
13 september 1907
Tijdens een congres met internationale
deelneming te Arnhem, gewijd aan het
vluchtelingenvraagstuk, blijkt volgens de
verslaggeving een twistgesprek te zijn
uitgebroken over het onderwerp „Ont
heemden in het Midden-Oosten". Het
verschil van mening ging over de kwestie,
waaraan de deplorabele situatie der
Arabische vluchtelingen, die uit Israel
zijn verdreven en thans in Arabische
buurlanden in de grootste ellende leven,
te wijten is.
Een representant van de Arabische Liga
gaf de schuld aan Europese landen en
Amerika, „die door de geforceerde oprich
ting van de Israëlische staat bijna een
miljoen mensen van hun grond beroofden
en tot ballingschap veroordeelden".
Daartegenover stelde een Nederlander,
dr. Beijer uit Den Haag, dat de Arabische
landen nalatig zijn geweest in de leniging
van de nood dezer vluchtelingen, toen hun
ballingschap eenmaal een voldongen feit
was, terwijl Israel zelf zijn vluchtelingen
probleem op de meest energieke wijze
heeft aangepakt er^ zo niet opgelost, dan
toch in zijn maatschappelijke consequen
ties heeft aanvaard.
De Arnhemse conferentie had, blijkens
de opzet en de deelname, de mérites een
bijdrage te leveren tot directe en afdoende
hulp aan allen, die om een of andere reden
van huis en haard verdreven zijn en in
ellende leven, waar ook ter wereld. Een
dergelijk congres behoeft zich niet te
verdiepen in schuldvragen, aangezien het
stof genoeg vindt in pogingen tot hulp
verlening aan de slachtoffers van datgene
wat het gevolg is geweest van politieke
verwikkelingen. Hoe die politieke verwik
kelingen zijn ontstaan en wie er schuld
aan draagt, zijn vragen waarvan de be
antwoording niets bijdraagt tot leniging
van de bestaande nood.
De Arabische afgevaardigde in Arnhem
heeft dat blijkbaar niet begrepen of hij
heeft de gelegenheid aangegrepen om de
aandacht af te leiden van het inderdaad
ontstellende feit, dat de Arabische landen,
die vluchtelingen uit Israel opgenomen
hebben, sinds 1948 niets hebben onder
nomen om die ongelukkigen op een of
andere wijze een nieuwe toekomst te
verschaffer. Meer dan geweeklaag en
beroepen op Internationale hulp is niet van
hen uitgegaan en intussen verkommeren
de vluchtelingen op een onmenselijke
wijze, waarbij nog komt dat zij in hun
verbittering de prooi worden van politiek
fanatisme, van opgeblazen leuzen over
Heilige Oorlog en haatverwekkende, ras-
sistische campagnes. Sterker nog, hun nood
wordt opzettelijk gecontinueerd om de
politieke intenties van de Arabische landen
te dienen, die een vernietiging van Israel
als enige bevredigende oplossing der
Midden-Oostelijke kwestie zien.
Overigens is het geen wonder, dat
Arabische despoten van wie sommigen
zich thans wankelend overeind houden
met Amerikaanse wapens, terwijl onder
hun troon het communisme zich nestelt
niet in staat zijn een sociaal probleem als
dat der vluchtelingen enigszins te ver-
milderen. Zij hebben immers de sociale
problemen van hun eigen onderdanen
nooit met enig praktisch initiatief weten
aan te vatten en het is juist de achterlijke
situatie waarin de Arabische landen in
sociaal opzicht verkeren, die belangrijk
bijdraagt tot de afgunst ten opzichte van
een sociale modelstaat als Israel.
De vloek van de olie rust nog steeds op
de Arabische volken, terwijl hun vorsten
en regeerders sterke pionnen in een
naar politiek spel zijn. Doch wanneer men
naar een schuldvraag zoekt voor de
onrust, die het ganse Midden-Oosten
thans beweegt, komt men eerder terecht
bij de troosteloze historie van armoe en
knechting der verpauperde massa's in
Arabische landen dan bij de politieke
complicaties, die het gevolg waren van de
stichting van Israel.
ADVERTENTIE
en TURNPAKJES, o.a. ook met
strookje. Majo's rose en zwart.
SLIPS, MAJO BLOUSES,
SPITZEN - OEFENSCHOEN
TJES, RHYTM. SCHOENTJES
Gierstraat 59 - Tel. 21346 - Haarlem
Van onze correspondent in Parijs)
In zijn wekelijkse radiotoespraak heeft
de Tunesische president Habib Bourguiba
gisteren verklaard, dat zijn land binnen
enkele weken over een eigen wapenuitrus
ting zou kunnen beschikken. De president
zei een onderhoud met de Amerikaanse
ambassadeur te hebben gehad, dat voor
zijn land hoogst belangrijke gevolgen zou
kunnen hebben. Ook merkte hij op, dat het
vervolgingsrecht, waarop de Fransen zich
beroepen ter rechtvaardiging van de ge
vechten op Tunesische bodem met de Al
gerijnse rebellen in het internationale
recht onbekend is. Wel heeft men zich, zo
zei Bourguiba fijntjes, soms achter dit ver
meende recht willen verschuilen om agres
sieve neigingen te verbergen.
In Parijs hecht men aan Bourguiba's uit
latingen geen overdreven waarde, zonder
ze echter te willen geringschatten. Men
ontkent evenmin, dat Bourguiba er in is
geslaagd Washington in een bijzonder de
licate positie te plaatsen. De Amerikanen
kunnen Tunesië misschien moeilijk van
wapens voorzien, wanneer zij weten, dat
die tegen de Franse bondgenoten kunnen
worden gebruikt. Anderzijds hebben de
Amerikanen de Algerijnse pacificatiepo
litiek van Frankrijk nooit gewaardeerd.
Bovendien is Bourguiba niet terugge
schrokken voor nauwelijks verkapte chan-
LITTLE ROCK (Reuter) President
Eisenhower en gouverneur Faubus van
Arkansas zullen zaterdag te Newport op
Rhode Island, waar de president met
vakantie is, besprekingen voeren om te
proberen een einde te maken aan de crisis
die in Littele Rock is ontstaan door de
rassenvermenging op de scholen. De
gouverneur had woensdag om een onder
houd met de president gevraagd.
Er hebben donderdag geen incidenten in
Little Rock voorgedaan. De negerleerlin
gen hebben voorlopig hun pogingen opge
geven om toegang te krijgen tot de mid
delbare school, die op bevel van gouver
neur Faubus door de nationale garde
wordt bewaakt.
In Ozark, Arkansas, heeft een neger
tegenover de pers verklaard, dat de politie
zijn kinderen en andere neger-leerlingen
die een voorheen alleen voor blanken be
stemde school bezoeken, heeft aangeraden
thuis te blijven. In de afgelopen twee
dagen hadden zij aan „lichte incidenten"
blootgestaan en iemand had zelfs gepro
beerd hen met een auto aan te rijden, toen
zij uit school kwamen.
Veroordeling
United Press meldt, dat het bestuur van
de democratische pattij" in' 'het district
Los Angeles met algemene stemmen een
resolutie heeft goedgekeurd, waarin de
handelwijze van gouverneur Faubus van
Arkansas ten aanzien van de rassen
kwestie wordt veroordeeld. Faubus wordt
ervan beschuldigd de rechten van Ame
rikaanse burgers en 's lands wetten te
schenden.
Twee van de zes negerleerlingen, wier
toelating tot de middelbare school van
Little Rock door de autoriteiten van de
staat Arkansas is belet, hebben de strijd
opgegeven. Zij zullen zich laten inschrij
ven bij een school uitsluitend voor negers.
Men verwacht dat de vier anderen dit
voorbeeld zullen volgen, waarmede de
kans op een integratie van deze middel
bare school, althans voor dit leerjaar, ver
keken zal zijn.
De HollandAmerika Lijn heeft met de
stad New York een overeenkomst gesloten
volgens welke zij op Manhattan Island
een aanlegplaats zal krijgen. Tot nu toe
meerden de schepen van de maatschappij
in Hoboken, aan de andere kant van de
Hudson in New Jersey.
De aanleg zal de stad New York
18.723.000 dollar kosten. De Holland
Amerika Lijn zal een huur van 614 pet. per
jaar van de kosten betalen tot een maxi
mum van 1.216.995 dollar.
De nieuwe pier biedt gelegenheid voor
het gelijktijdig aanleggen van vier sche
pen. Er komt een gebouw van twee ver
diepingen met op het dak parkeerruimte
voor 725 auto's. De maatschappij zal de
netto-parkeerinkomsten tot 200.000 dollar
ontvangen.
De aanlegplaats in Hoboken zal aan een
andere scheepvaartmaatschappij worden
verkocht.
Habib Bourguiba
tage door Washington duidelijk te laten
voelen, dat de Russen graag bereid zullen
zijn Tunesië wapens te leveren tegen de
voordeligste voorwaarden. Waar de wa
pens ook vandaan zullen komen ook
met Italië moet Tunesië onderhandelingen
hebben geopend Bourguiba's verklarin
gen, dat zijn land bij nieuwe grensinciden
ten volgende maand zal kunnen terug
slaan, klonken zo zelfverzekerd, dat zij
nauwelijks kunnen worden betwijfeld. De
vrees is gewettigd, dat Frankrijk, zo het
Algerijnse geschil niet tijdig wordt bijge
legd, in Noord-Afrika met de opening van
een tweede front ernstig rekening moet
houden.
De kruiser „Zeven Provinciën" heeft
donderdagavond het Engelse jacht „May
fly", dat op de Noordzee ten westen van
IJmuiden in moeilijkheden verkeerde, op
sleeptouw genomen. De opvarenden van
het jacht, twee heren en een dame, zijn
aan boord van de „Zeven Provinciën" ge
gaan.
Op weg naar het vuurschip Smithknoll
trof de „Zeven Provinciën" bij stormweer
de Nederlandse kustvaarder „Ursa Minor"
aan, waarvan de bemanning vergeefse
pogingen deed om twee heren en een dame
te redden van 't uit Burnham -on Proach
afkomstige Britse zeiljachtje „Mayfly
Het jachtje dreef twee dagen stuurloos
rond. De kruiser manoevreerde ondanks
het ruwe weer langszij het jachtje en
slaagde erin de opvarenden veilig aan
boord te krijgen.
Het jacht, dat beschadigd was, is naar
IJmuiden gebracht. De kruiser is met de
opgenomen schipbreukelingen aan boord
doorgevaren naar Den Helder.
Congres. Voor het op 27, 28 en 29
september in Enschedé te houden eerste
wereldcongres voor weduwen en weduw
naars hebben totnutoe bijna 400 personen
uit Nederland en enkele andere West-
Europese landen ingeschreven.
vergeten jazzmusicus
Louis Mitchell, die de Amerikaanse
jazzmuziek voor de eerste wereldoorlog in
Europa geïntroduceerd heeft, is dezer da
gen overleden. Hij was eenenzeventig jaar.
Toen Mitchell in 1913 in een nachtclub
in New York speelde, werd hem door Ir
ving Berlin geadviseerd „de jazz naar
Engeland te brengen". Hij introduceerde
de jazz in Londen in 1914 en in Parijs twee
jaar later. Voor die tijd had hij zijn eer
ste jazzband in New York.
In de twintiger jaren was Mitchell
eigenaar van Grand Due, een van de be
kendste clubs van Montmartre in die tijd.
Cole Porter zou „Begin the Beguine" heb
ben geschreven op een tafellaken in de
club van Mitchell. Mitchell heeft de hertog
van Wales, thans de hertog van Windsor,
geleerd de drums te bespelen in de Grand
Due. Mitchell keerde naar de Verenigde
Staten terug na de beurskrach van 1929
en werkte onder andere voor negerkran
ten. Daarn raakte hij in het vergeetboek.
Voor zijn dood heeft hij aan een verslag
gever verteld: „Ze deden een paar jaar
geleden een verhaal over jazz op de tele
visie en ze lieten Cozy Cole mijn rol spe
len. Ze vroegen zelfs niet eens toestem
ming mijn naam te gebruiken. Ik denk dat
ze dachten dat ik dood was".
Publikaties in het Amsterdams week
blad „Vrij Nederland" hebben de aandacht
gevestigd op de sloten aan de Oosterring
dijk in Amsterdam waar aan de rand van
het volkstuincomplex nabij het instituut
voor kernfysisch onderzoek (behorende tot
de Gemeentelijke Universiteit) volkomen
mismaakte kikkers zijn gevonden. De
schrijver van het artikel, de heer Hille-
nius, stelt vast dat de misvorming der
kikkers te wijten is aan radio-actieve uit
straling. Dr. Hillenius is bioloog aan de
universiteit met als specialisatie amfibieën.
De directeur der rioleringen in Amster
dam, ir. A. C. J. Koot, heeft verklaard dat
men in de sloten rond het instituut even
eens een aantal wormen heeft gevonden
die tienmaal zoveel radio-actieve straling
hadden als normaal bij wormen het geval
is. Dit is ook de reden, aldus ir. Kool, dat
het instituut voor de afvoer van water
„niet is aangesloten op de riolering, doch
op slootjes die daarvoor minder gevaarlijk
worden geacht."
Wij vernemen nog dat geleerden van
diverse universiteiten zich op korte ter
mijn zullen gaan bezighouden met de af
watering van het kernfysisch instituut.
Volgens chemici zou radio-actief jodium
en radio-actief metaal dat met het spoel
water van de proeven weggaat, de radio
activiteit en de vergiftiging van de fauna
veroorzaken.
De twee zomertentoonstellingen in het
Arnhems Gemeentemuseum, „Het schpon
verleden" (kunstschatten uit het Kurist-
nijverheidsmuseum in Keulen) en „Het te
kenwerk van Paul Citroen" zijn tot nog
toe door ongeveer tienduizend belangstel
lenden bezocht. Het tekenwerk van Paul
Citroen zal nog twee weken extra worden
geëxposeerd en duurt nu tot maandag 30
september. Van 3 oktober tot 10 november
wordt in hetzelfde museum een expositie
gehouden van werk van Chris le Roy, die
een overzicht wil geven van zijn laatste
activiteiten.
ADVERTENTIE
CAïRO (UP) De stafchef van het
Syrische leger, generaal Bizri, en de chef
van de Syrische militaire inlichtingen
dienst, kolonel Serraj, zijn in Damascus
teruggekomen van besprekingen in Cairo
met generaal-majoor Hakim Amer, de
Egyptische minister van Defensie, tevens
chef van de generale staf. Amer is boven
dien commandant-titulair van de Syrisch-
Egyptische strijdmacht die twee jaar ge
leden in het leven geroepen werd bij de
ondertekening van een Syrisch-Egyptisch
defensieverdrag.
De voorbereidingen van de in werking
stelling der bij het verdrag vastgelegde
maatregelen lijkt met kracht ter hand te
worden genomen, in weerwil van de ver
klaring van de Russische minister Gro-
myko dat een aanval op Syrië tot een
wereldoorlog kan leiden. Beide landen
lijken er niet zeker van te zijn dat deze
verklaring de gewenste uitwerking zal
hebben. Reeds enige tijd is gewerkt aan
het coördineren van de beide leger-
organisaties.
Na hun bezoek aan Amer hebben de
beide Syrische officieren een bezoek aan
president Nasser gebracht. Dit feit, als
mede de toezeggingen van Nasser, enkele
dagen geleden gedaan, van Egyptische
hulp aan Syrië, hebben bij diplomatieke
waarnemers de mening doen postvatten
dat Syrië en Egypte zich militair voor
bereiden op alle eventualiteiten.
(AFP) Het Egyptische verbond van
vakverenigingen heeft zijn leden verzocht
zich als vrijwilliger te melden voor de ver
dediging van Syrië, aldus meldt de corres
pondent van Belga in Cairo.
De bureaus van het verbond nemen aan
meldingen voor vrijwillige dienstneming in
ontvangst. Het verenigd opperbevel van de
Syrische en Egyptische strijdkrachten is
gevraagd wapens te verstrekken voor de
opleiding van de rekruten.
DAMASCUS, (Reuter) De Syrische
regering heeft besloten meer vrijwilligers
te werven voor haar semi-militare „organi
satie voor volksweerstand", die tentijde van
de Brits-Franse actie tegen Egypte in het
leven werd geroepen. Zij moet in tijd van
nood het leger bijstaan. De leden der orga
nisatie krijgen gedurende ongeveer zes
weken een militaire opleiding.
Ommekeer
CAïRO (Reuter) De openbare aan
klager in het proces tegen dertien Egyp-
tenaren, die beschuldigd worden van
samenzwering ter omverwerping van het
bewind van president Nasser, heeft woens
dag voor het eerst verklaard, dat de
beklaagden de vorming van een commu
nistische partij besproken hebben. Aan
vankelijk was gezegd, dat zij westers-
gezind waren.
DAMASCUS (Reuter) Een delegatie
uit het Syrische parlement, die gisteren
naar Moskou zou vertrekken, heeft dit
bezoek voor onbepaalde tijd uitgesteld
„met het oog op de toestand", zo wordt in
Damascus vernomen.
Saleh El Bitar, de Syrische minister van
Buitenlandse Zaken, heeft zijn voornaam
ste medewerker naar Beiroet gezonden
voor besprekingen met zijn Libanese
collega, Malik, die een persoonlijke bood
schap van president Sjamoen aan presi
dent Eisenhower zal overbrengen, waarin
de Libanese president er op aandringt geen
geweld tegen Syrië te gebruiken. Hij
waarschuwt dat in dat geval alle Arabi
sche landen zich aan Syrische zijde zouden
scharen, zo is uit betrouwbare bron in
Beiroet vernomen.
BEIROET (Reuter) De Libanese
politie heeft een Syriër gearresteerd die
zich op verdachte wijze ophield bij het
kantoor van de Amerikaanse voorlich
tingsdienst in Beiroet. Volgens de politie
bleek de man in het bezit te zijn van een
lijst met namen en adressen van de meeste
diplomatieke vertegenwoordigers in Da
mascus.
^Illllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
„Waarom Jean Sebastien
Mouche?" vraag ik Jean Bruel.
„Waarom niet?" antwoordt
hij.
Er steekt dus niets achter.
Het is maar zo een naam en
de journalisten, die een tijdje
geleden aanwezig waren bij de
onthulling van een standbeeld
je voor Jean Sebastien Mou
che hebben zich één dag te
pakken laten nemen. Toen
wisten zij, dat Jean Bruel
weer eens een grapje had uit
gehaald. „C'était une plaisan-
terie", zegt hij en hij lacht
jongensachtig.
Wij staan op de kade bij de
Pont Solférino en zien een
van de vier luxe-boten, afge
laden met toeristen, voor een
rondvaart vertrekken. Jean
Bruel lijkt, ondanks zijn veer
tig jaar, meer dan ooit een
jongen, die er plezier in heeft
anderen te laten genieten. Hij
moet als gastheer zijn geboren,
deze on-Frans lange Parijze-
naar en wat hij op zijn levens
pad nog heeft kunnen mee
pikken van de kunst der gast
vrijheid, schenkt hij als extra
service gul weg. Ik was even
geïntrigeerd geweest door de
naam van zijn „vlaggeschip",
de driehonderd ton metende
„Jean Sebastien Mouche", met
een capaciteit van vijfhonderd
passagiers. Jean Bruel maakt
me nu duidelijk, dat hij de
eerste de beste naam heeft
gekozen, die hem in gedachten
kwam.
„Ik houd veel van muziek,
maar met Bach heeft het ook
al niets te maken. Een Ameri
kaan, die de afkorting J. S.
Mouche op het schip zag staan,
heeft me eens gevraagd of
het soms een „jet-ship" was,
een schip dus met straalmoto
ren. Zó modern ben ik echt
nog niet."
Maar wel zeer modern, dat
valt me op, wanneer hij me
laat zien welk een uitstekend
geoutilleerde keuken zich aan
boord bevindt. Er liggen heer-
DE PARIJSE Bateaux Mouches, gestart in 1953, hebben nu
nagenoeg hun vijfde seizoen beëindigd. Honderdduizenden heb
ben al van de dek ken dezer luxueu se rondvaartboten een uniek
beeld gekregen van de Seine en het gedeelte van Parijs, dat
aan de oevers van de rivier onvergelijkelijk schoon staat te zijn.
lijk bruine kippetjes klaar om
straks onderweg verorberd te
worden. Royaal grijpt hij een
mes en snijdt er een staart-
stukje af. „Het beste deel voor
de fijnproever", zegt hij, ter
wijl hij het mij, op het mes
geprikt, aanbiedt. Het is in
derdaad een exquise lekkernij.
Ik moet alles zien, de bar en
de dekken, waar men een
goede lunch of een verfijnd
diner kan savoureren, terwijl
de boot zachtjes langs vele
markante punten van Parijs
vaart. En hij staat erop, dat ik
een rondvaart meemaak, een
lange van 's middags één uur
tot kwart over drie.
Ik wil naar alle kanten te
gelijk uitkijken. We gaan
langzaam stroomopwaarts, on
der vele bruggen door waar
het hart van het schip even
feller lijkt te kloppen. De Pont
Royal, de Pont du Caroussel
de Tuileries en het Louvre lij
ken heel anders van het water
af de Pont des Arts, de
Pont Neuf, de Pont Saint Mi
chel massief rijst de Notre
Dame voor mij op en nog
vele andere bruggen. En tel
kens is er een ander décor: de
verweerde huizen aan de Quai
des Augustins en de Quai
Moutbello, het frisse groen, af
hangend van de kademuur bij
de kathedraai, het eiland St.
Louis, de Jardin des Plantes.
Ver voorbij het Gare d'Auster-
litz maken we rechtsomkeert,
zakken de rivier af, nu aan de
andere kant van La Cité waar
het Palais de la Justice zich op
zijn mooist voordoet. De Eif-
feltoren komt al in het gezicht
hij is van hier uit niet eens
zo lelijk. Geen betere gelegen
heid om de fraaiste brug van
Parijs, de Pont Alexandre III,
te zien.
Jean Bruel heeft me als het
ware het schip opgeduwd. Nu
vraag ik me toch af, hoezeer
ook onder de indruk van de
tocht, of ik niet beter in de
avond had kunnen gaan of
misschien van vijf tot zeven?
Dan is de stad op zijn mooist,
zeggen de Parijzenaars, ten
minste in het naseizoen. Een
ijle mist begint de contouren
van huizen en monumenten te
vervagen en wanneer de eer
ste straatverlichting ontstoken
wordt, ontstaan er romantische
hoekjes en doorkijkjes. Maar
ik heb ook later op de avond
aan de Seinekade gestaan en
gezien hoe de felle stralen van
de zoeklichten, aan de zijkan
ten van de boten geplaatst,
langs de oude gevels veegden
en steeds weer flitsten er
nieuwe wonderen uit het niets
op, waarna zij even later wer
den toegedekt door de myste-
rieuse duisternis.
Deze onderneming is bij
lange na niet de eerste in zijn
soort. De geschiedenis van Pa
rijs is verweven met de Seine
en met scheepvaart. „Julius
Caesar is hier al per boot aan
gekomen", zegt Jean Bruel en
van die tijd af is het vervoer
te water het voornaamste mid
del geweest om zich door de
stad te verplaatsen. In 1905
vervoerden de Parijse rivier
boten nog veertien miljoen
personen, doch het volgend
jaar, toen de eerste Metrolijn
werd geopend, daalde het aan
tal passagiers al snel. In 1924
waren de laatste openbare ri
vierschepen verdwenen.
Omtrent de oorsprong van
Bateaux Mouches als zuivere
plezierboten bestaan verschil
lende lezingen. De schrijver
Honoré de Balzac wordt de
geestelijke vader genoemd van
een dienst, die in 1837 begon.
Een nieuwe onderneming ving
zijn activiteit aan in 1860 en
sloot zijn kantoor in de der
tiger jaren van deze eeuw. Er
moest een Jean Bruel komen
om dit bedrijf op een moderne
en efficiënte wijze opnieuw te
organiseren. Lang voor de oor
log, toen hij nog studeerde,
's nachts in de Hallen werkte
en de weinige uren, die hem
restten, slapend doorbracht op
een door hem gehuurde oude
rivierboot, begon hij al met
het plan te spelen later een
aan de eisen des tijds aange
paste rondvaartonderneming te
beginnen. Gedurende de oor
logsjaren deed hij meer dan
zijn plicht in het verzet, doch
steeds dacht hij aan wat hij
zou doen, wanneer Frankrijk
weer vrij zou zijn. „Als we in
Parijs terugkomen", zei hij
vaak tot zijn vrouw, „wil ik
een hele vloot exploiteren".
Dat is hem dan aardig ge
lukt. Behalve zijn vier luxe
schepen beschikt hij nog over
twee reserveboten, die onmid
dellijk in dienst kunnen wor
den gesteld als het bijzonder
druk is. „Deze zomer zijn ze
vrijwel steeds in bedrijf ge
weest", verklaart hij.
Zijn grootste trots is zijn
nieuwste aanwinst, de drie
honderd tonner La Galiote,
uitgerust met slaapplaatsen en
een ontspanningszaal. Zodra
de autoriteiten toestemming
geven, wordt deze boot inge
zet op een nieuwe lijn van
Parijs naar Honfleur aan de
Seinemond.
Er komt iets dromerigs in
zijn ogen, als hij over de toe
komst, dus over La Galiote
spreekt. Hij heeft namelijk nog
één grote wens in zijn leven
en hij spreekt er volkomen
openhartig over.
„Ik heb nog nooit een paar
getrouwd op een Bateau Mou
che", zegt hij. „Laat ik eraan
toevoegen, dat ik dat hier in
Parijs ook niet kan doen. Ik
ben geen ambtenaar van de
burgerlijke stand. Maar als de
toestemming er is tot Hon
fleur te varen, kom ik in de
territoriale wateren van Frank
rijk. Daar ben ik de kapitein,
die een huwelijk mag voltrek
ken!"
Hij maakt de indruk bijna
niet op dat festijn te kunnen
wachten een typische karak
tertrek van deze jongensach
tige grote kerel. Diezelfde zin
voor het nieuwe, het avon
tuurlijke, bracht hem er ver
leden winter toe een van zijn
„rustende" boten voor één pri
vé tocht van stal te halen.
Parijs was wonderlijk mooi
onder een dik sneeuwdek.
Haastig laadde hij een groep
vrienden in en maakte een
buiten het programma vallen
de rondvaart.
Als mijn boot om kwart over
drie aanlegt, is Jean Bruel
druk bezig de kaartjes te con
troleren van een horde men
sen, die zich verdringt om aan
boord van Le Coche d'Eau te
komen. Hij heeft zijn jasje uit
getrokken en dirigeert de mas
sa in een wit sporthemd ge
kleed. Ik wacht geduldig tot
de laatste toerist de controle is
gepasseerd; dan bedank ik
hem voor zijn gastvrijheid,
waarin een smakelijke lunch
was begrepen. Ik zie zijn ge
zicht even afzakken en hij
grijpt naar zijn voorhoofd.
„Zo'n seizoen is eigenlijk
moordend", zegt hij een beetje
mat. „Midden op de dag ben
ik al doodmoe."
F. Remming m
'■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiuiiiiiiiiiiiiH
Wees geen Wim of Karei!
Niet iedereen heeft dit jaar in het bui
tenland zijn vakantie doorgebracht. Me
nigeen is in eigen land gebleven. In ver
band daarmede willen wij, ter lering,
enkele eigenaardige verschijnselen op dit
gebied signaleren.
Gij kent Karei en Tien. Kijk, nu fietsen
zij van het mooie, lommerrijke stadje A.
naar het stille stedeke B. dat, omgeven
door dicht struweel waarin kokkeluiter en
muikelhaan zingen, zich spiegelt in de oude
Leuterpiassen. Zie toch eens hoe Karei en
Tien fietsen, een pront stel en lang niet
mager. Karei heeft een geknoopte zakdoek
op het hoofd, Karei.
Vlakbij A. rijden Tien en Karei nog knus
naast elkaar, een toonbeeld van harmo
nisch huwelijks- (en desnoods liefde-) le
ven. Maar wat is dat? Reeds ver voor de
bekende kruising naar C. heeft zich iets
vreemds voorgedaan: zonder diepe echt-
scheidelijke redenen beweegt nu het echt
paar zich geheel gescheiden voort. En eerst
was het zo in-gezellig. Nu ligt Karei hon
derd meter voor. En Tien ligt (dientenge
volge) honderd meter achter. Wat daarvan
de reden is? Wij zullen het u (ter lering
dus) vertellen.
Wel: Karei is een altijd-vooruit-rijder.
Een hitser, een jager, een haaster. Dat is
geen prettige trek in Karel-met-zijn-zak-
doek, want'het maakt een fietstochtje met
hem een onprettige aangelegenheid. Zodra,
lezer, Karei op de fiets zit, geraakt hij in
de greep van een kwalijke drift: hij mot
racen. Hij mót voorgaan. Pionieren. Een
afschuwelijke aandoening die Tien, anders
toch een mooie bezonnen vrouw, sterk met
de tanden doet knersen op zo'n landweg;
die Tien brandende blikken doet werpen
op de gevulde tors van haar Karei.
Waarom Karei dat doet? Karei weet het
niet. Wij weten het niet. Tien weet het niet.
Maar prettig is anders want zij hijgt hon
derd meters achteraan en haalt hem nooit
in. Want dat is het vreemde wezen van
Karel's aandoening: eenmaal honderd me
ters voor, blijft hij daarna in diezelfde
vaart doortrappen. Nimmer vergroot hij
zijn voorsprong. Hebt gij Karei en Tien al
eens gezien? Wij twijfelen er niet aan.
Nog zoiets. Gij kent ook Wim. Een beste
man met een aardige brommer. Wim gaat
soms, ineens, op een lekkere dag met een
pakje brood bij zich een tocht door de
polder maken, die Wim. Nu zien wij hem,
lezer, zoals hij glimlachend voortsnelt over
de grote weg tussen het werkzame dorpje
X en het nijvere stadje Y. Wim's neus
krult in de wind. Hoog zeilen de zomer
wolken boven hem en het lijkt wel of hij
meezweeft, lichter dan een veer met de
zucht van dat stille varen. Wim neuriet
om de mooie dag. Om de ruimte.
Maar dan ineensDan passeert hem
een ientig baasje met een vaal, vilten petje
en een akelig, hatelijk op de rug opbollend
popeline windjak. En wat doet dit ventje?
Het kijkt onze (en uw) Wim plagerig, jèn-
nerig zeg-maar-gerust en tegelijkertijd
minachtend aan. En laat zijn motortje
krachtig reutelen. Het ventje daagt Wim
uit tot een race. En is Wim nu zo verstan
dig deze popeline rakker te laten schieten?
Neen, lezer, dat is Wim niet! En wat is
het gevolg? Juist: dat Wim enkele ogen
blikken later als een dier over zijn stuur
ligt en niets meer ziet dan het uitdagende
staartje van het ventje, en zijn motortje
opzweept tot het schreeuwt.
Een ander gevolg is dat Wim, die het
rakkertje nèt niet in kan halen en daar
maar tandenknersend voorover ligt, niets
meer ziet van de ruimheid van de polder.
Van het langzame wiegen van het volle
gras. Van de paarlemoeren tinten van de
horizon. Kortom van alles wat de natuur-
schrijvers zo boeiend weten vast te leggen.
Pas in Y. komt Wim tot bezinning. Maar
toch ook niet eerder dan wanneer het
popeline jak tussen twee huizen wegge-
slipt is als een rat en Wim leeg achterlaat.
Nee, lezer, wij verbinden hier geen moraal
aan. Wij laten u daar zitten in de grote
stoel met deze gegevens. Wij zijn uw
dienstwillige
Duif
Geref. Gemeenten
Beroepen te Meliskerke J. B. Bel te
Krabbendijke, die voor dit beroep be
dankte.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Wijk bij Heusden G. H. v.
Kooten te Genemuiden. Aangenomen de
benoeming tot voorganger van de Ned.
Prot. Bond te Hellendoorn-Nijverdal en
die bij de afdeling Wierden van de Ver.
van Vrijz. Hervormden P. Simoons te
Broek in Waterland die tevens benoemd
werd tot sanatoriumpredikant te Hellen-
doorn. Bedankt voor Loppersum J. van
der Werff te Hem en Venhuizen.
Chr. Geref. Kerken
Beroepen te Rotterdam-West H. V.
Leeuwen te Arnhem.
Oud-Geref. Gemeenten
Tweetal te Kampen M. A. Mieras te
Krimpen aan de IJsel en J. v. d. Poel te
Ede, van wie laatstgenoemde is beroepen.
Geref. Kerken
Beroepen te Delft (vac. E. de Vries) L.
J. Goede te Aalten. Aangenomen naar
Spijkenisse D. Broer te Haulerwijk (Fr.).
Bedankt voor Workum P. Klapwijk te
Hoogezand. Beroepen te Roosendaal (2e
maal) J. Plug te Schagen (N.H.).
Hoogezand.
PARIJS. Het gist wederom in Ma
rokko. Oproerige stammen hebben hun
kampementen opgeslagen om Casa
blanca, hetgeen de Franschen aldaar
met bange vrees vervult. Eenige wel-
meenende stamhoofden, die wilden
onderhandelen, werden daarvan door
de anderen onder de ernstigste bedrei
gingen weerhouden. Zij werden ervan
beschuldigd door de Franschen omge
kocht te zijn, hun stamgenooten te ver
raden. Als zij toch naar Casablanca
zouden gaan, om met de Fransche auto
riteiten te spreken, zouden hunne
familieleden worden gedood. Voor der
gelijke bedreigingen zijn de legale
stamhoofden uiteraard gezwicht.
De Franschen hebben een groote
luchtballon met gas gevuld, om hier
mede verkenningen te doen boven de
kampen der Marokkanen, die daarvoor
zeer bevreesd zijn.
