ZWITSAPLAST
Koningin opende tweede T.H.
in jubelend Eindhoven
Modelboerderij op Schiphol geopend
Dames
Van dag tot dag
Techniek is de molensteen voor
ons dagelijks brood"
Rijtoer werd triomftocht
(Op de
^Praatótoel
EOg meer
de betere pleister
Eerste straaljagers voor
marineluchtvaartdienst
Staking bij Engelse
opera koren voorbij
Verzending van zeepost
Grote aanvoer op de
rundveemarkt verwacht
Troepenschip Pasteur toch
naar Duitsland verkocht
Nieuw proces voor
Caryl Chessman
DONDERDAG 19 SEPTEMBER 1957
Het verdrag ter instelling van een „Euro-
markt" moet nog door Nederland worden
geratificeerd. Vele Kamerleden en ook
deskundigen uit het bedrijfsleven hebben
bezwaren kenbaar gemaakt tegen dit ver
drag, niet omdat zij van mening zijn dat
het de Europese economie niet ten gunste
zal beïnvloeden, doch omdat zij vrezen dat
Nederlandse belangen erdoor in het ge
drang zullen komen.
De regering heeft in een memorie van
antwoord op het voorlopige verslag
waarin deze bezwaren tot uiting kwamen
verzekerd dat de economische politiek
van Nederland niet door het verdrag zal
worden aangetast. Dit moet men dan ook
aannemen, ofschoon daarbij onmiddellijk
moet worden aangetekend dat bij een in
tegratieverdrag van zo verstrekkende aard
als dat der Euromarkt onvermijdelijk na
tionale belangen worden achtergesteld. Dat
is niet alleen onvermijdelijk, maar zelfs
principieel en inhaerent.
Integratie in Europees verband bete
kent gelijkschakeling en aanpassing der
nationale economieën. Het betekent ook:
opoffering van nationale belangen aan het
grotere Europese belang, in de overtuiging
dat op lange termijn dat grotere belang
zal strekken ten voordele van de nationale,
samenstellende delen.
De Kamerleden, die de regering ver
zochten een uitzonderingspositie voor Ne
derland te bedingen in het Euromarkt-
project, hebben blijk gegeven van een
slecht begrip voor de beginselen ener
wijdere dan nationale integratie. Wanneer
nog meer uitzonderingsposities zouden
worden bedongen dan die, welke het oor
spronkelijke ontwerpverdrag al danig heb
ben verzwakt, zouden de Europese landen
met hun pogingen tot integratie precies
daar terugkeren, waar zij begonnen zijn:
in de chaos van een aantal nationale eco
nomieën, die ieder voor zich werken in
uitsluitend eigenbelang en daardoor de ef
ficiënte functionering der Europese eco
nomie belemmeren.
Het lag voor de hand, dat de regering
zich in haar antwoord op het strikte stand
punt stelde, aan een dergelijk verzoek on
mogelijk te kunnen voldoen.
Het „entreegeld" (zo heet dat tegen
woordig), dat nieuwe gegadigden voor een
telefoonaansluiting moeten bétalën, wordt
binnenkort verhoogd tot honderd gulden.
Het woord „entreegeld" wint door die ver
hoging weer aan betekenis in dit verband;
vroeger werd het immers voornamelijk ge
bruikt voor de bijdrage, die door nieuwe
leden van een exclusieve club of sociëteit
moet worden betaald om tot de uitver
korenen te mogen behoren.
De P.T.T. streeft er nu blijkbaar naar,
eenzelfde soort van bijna gesloten club te
maken van de „bevoorrechte" categorie
der aangeslotenen op het Nederlandse tele
foonnet. En dit terwijl het juist voor de
P.T.T. een voorrecht behoorde te zijn,
nieuwe abonné's te mogen inschrijven.
Maar de P.T.T. stelt daar geen prijs op,
althans niet zolang er veel meer aanvra
gers zijn dan er kunnen worden bediend.
Wij nemen graag aan, dat de P.T.T.-
leiding zelf deze laatste omstandigheid be
treurt en dat zij veel liever in staat zou
willen zijn, elke nieuwe gegadigde voor
een aansluiting op zijn wenken te bedie
nen. Maar dat kan ons toch niet verzoenen
met het systeem van exorbitant hoge „en
treegelden", waardoor velen zullen worden
afgeschrikt en anderen, voor wie een tele
foon absoluut onontbeerlijk is, het gevoel
moeten krijgen, te worden beboet inplaats
van te worden geprezen voor hun bijdrage
tot de modernisering van de Nederlandse
gemeenschap.
In het maatschappelijk leven is de tele
foon al tientallen jaren een onmisbaar
instrument, dat onder meer een belang
rijke rol speelt bij de verhoging van de
produktiviteit. Elke nieuwe aansluiting
(ook als zij particuliere woningen betreft)
heeft daarom een zekere economische be
tekenis als een zij het soms slechts
kleine bijdrage tot nationale produk-
tiviteitsverhoging. Bijgevolg dienen nieuwe
aansluitingen aangemoedigd, en niet be
straft, te worden.
Als de P.T.T. materiaal-moeilijkheden en
andere technische problemen heeft, dienen
die binnenshuis te worden opgelost. Zo
lang ze niet zijn opgelost, zal een lange
wachtlijst van gegadigden onvermijdelijk
zijn en zullen er voor gevallen van drin
gende behoefte vooral uit nationale
overwegingen prioriteiten moeten wor
den gegeven. Maar het heffen van een
„entreegeld", waardoor degene, die ge
makkelijker honderd gulden kan missen
dan een ander, voorrang krijgt, is geen
aanvaardbare oplossing.
ADVERTENTIE
Een juichend en glorieus versierd Eind
hoven heeft vanmorgen Koningin Juliana
ingehaald voor haar officiële bezoek aan
de nieuwe universiteitsstad.
Nadat de vorstin aan de grens van de
gemeente ontvangen was door burgemees
ter mr. dr. C. J. M. A. van Rooy, werd naar
het stadhuis gereden, waar de negen schut
tersgilden in vol ornaat de erewacht vorm
den. Over de paarsgewijs op de grond uit
gespreide kleurige gildevaandels, een sym
bolisch blijk van onderwerping en hulde,
schreed Hare Majesteit onder luid gejuich
der menigte naar de stadhuispoort, waar
de wethouders aan haar werden voorge
steld. In een buitengewone raadszitting
vertelde burgemeester Van Rooy vervol
gens een en ander over de plannen en pro
blemen van de lichtstad.
„Techniek en Godsgave"
Van een podium op het Stadhuisplein af
zag en hoorde de Koningin daarna de jeugd
van Eindhoven demonstreren met gymna
stiek, sport en zang en onder andere rol-
schaatsdemonstraties. Deze manifestatie
werd afgesloten met declamatie van een
vers van Harriet Laurey. Vijfhonderd kin
deren zongen tenslotte twee strofen van
het Wilhelmus.
Inmiddels was Prins Bernhard met zijn
secretaris dr. F. A. de Graaff, op het vlieg
veld Welschap geland. Hij begaf zich naar
het Van Abbe-museum, waar later ook
Koningin Juliana arriveerde. Zij had voor
dien nog een rijtoer van ruim een uur door
jubelend en vlaggend Eindhoven gemaakt.
In het stadspark werd haar door de folk-
loregroep „Gay Sgavoir" uit Bayeux een
prachtige Normandische pop aangeboden.
Tijdens de rijtoer hield de stoet ook stil
in het St. Petruspark, een bejaardencen
trum, waar de landsvrouwe bloemen wer
den aangeboden. De Eindhovense onderne
mers hadden de schafttijden van hun ar
beiders zo gewijzigd, dat dezen de Konink
lijke stoet ook konden gadeslaan. Langs
de route stonden voorts vijftig muziek
corpsen opgesteld.
In het Van Abbe-museum waren de ge
meenteraad en een honderdtal andere voor
aanstaande ingezetenen aanwezig. Nadat
de Koningin een keur van Eindhovense
nijverheidsprodukten als geschenken aan
geboden was, gebruikte het gezelschap de
lunch in het museum.
De jeugd manifesteert
Om halfdrie vanmiddag begon in de Phi
lips Schouwburg de plechtige senaatszit
ting ter inwijding van de Technische Hoge
school Eindhoven. Nadat de rector-mag-
nificus prof. dr. H. B. Dorgelo en de presi
dent-curator prof. dr. J. B. de Quay de
betekenis van deze onderwijsinstelling
voor ons land geschetst hadden, hield de
Koningin, die vergezeld was van Prins
Bernhard, de openingsrede, waarin zij
onder meer zei:
Het is met een gevoed van dankbaarheid
terwille van de tegenwoordige en toekom
stige geslachten, dat wij hier de opening
vieren van Nederlands tweede Technische
Hogeschool. De techniek is een Godsgave.
In eerbied en dankbaarheid zullen we deze
gave steeds hebben te aanvaarden. We zul
len haar niet moeten overschatten in hoog
moedige overmoed, nog minder haar mis
bruiken op enig terrein, waar geen positief
doel mee gediend is. We zullen haar even
min moeten onderschatten, want zij is de
uitkomst, voor het heden meer nog dan
voor het verleden en voor de toekomst
meer nog dan voor het heden.
De techniek is de moderne molensteen
voor ons dagelijks brood. De jeugd begrijpt
deze eis van onze ti.id met natuurlijk be
grip. Zij zal in zwermen ook deze techni
sche hogeschool binnengaan, en eruit zwer.
men naar ontelbare levensgebieden in ons
land en naar velerlei gebieden daarbuiten
- om naar haar vermogen aan behoud,
herstel, opbouw en nieuwe uitvindingen
mee te werken, onbekende horizonten
tegemoet.
Het is met trots en met vreugde dat ik
hierbij de technische hogeschool te Eind
hoven geopend verklaar".
Voordat de Koningin haar openingsrede
uitsprak, had de minister van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen, mr. J. M. L.
Th. Cals, nog een korte toespraak gehou
den, waarin hij zei, dat het actieve rege
ringsbeleid inzake het technisch hoger
onderwijs berust op het feit, dat de weten
schap steeds meer een middel blijkt te zijn
tot verbetering van de materiële welstand
van ons land. maar dat de wetenschap pri
mair toch een bron van zuiver weten blijft.
„De wetenschappelijke vorming is dan ook
gericht op de creativiteit van de student,
waarbij de nadruk bij de vorming niet een
zijdig op kennis, kunde en vaardigheid
kan liggen. Er is dan ook geen antithese
tussen een technische en een algemeen
vormende opleiding.
Natuurwetenschappelijke en technische
vindingen zullen in de komende jaren een
grote omwenteling in de industrie en in
ons maatschappelijke bestel tengevolge
hebben. Dit zal hoge eisen aan ons hoger
technisch onderwijs stellen. Moge de
nieuwe hogeschool er in slagen, op dit ge
bied pioniersarbeid te verrichtèn, aldus
minister Cals.
De senaatszitting die opgeluisterd werd
met muziek door het Brabants Orkest, werd
besloten met een toespraak van prof. dr.
O. Bottema namens de zusterinstellingen
en de senaat van de Delftse T. H.
In het eerste paviljoen aan de Insulin-
delaan, waar maandag de colleges een aan
vang nemen, maakt de Koningin vanmid
dag nog kennis met diverse hoogleraren,
die hier enkele technische demonstraties
zullen geven.
Om kwart over vijf vertrekken Koningin
en Prins naar Welschap om vandaar per
vliegtuig naar Soestdijk terug te keren.
In aanwezigheid van de minister van
Marine, ir. C. Staf, en de ambassadeur der
Verenigde Staten, de heer Philip Young,
heeft het hoofd van de Military Assistance
Advisory Group in Nederland, generaal-
majoor der mariniers J. C. Macqueen, op
het militaire vliegveld Valkenburg acht
Seahawk-jagers overgedragen aan de Ma
rineluchtvaartdienst. De Seahawk is het
eerste vliegtuigtype met straalaandrijving,
dat bij de marine in gebruik komt. Deze
eenpersoons eenmotorige laagdekker met
intrekbaar landingsgestel en opvouwbare
vleugels vervangt de tot dusver gebruikte
Seafuries op het vliegkampschip „Karei
Doorman".
Met de overdracht van deze vliegtuigen
werd tevens het vliegtuigsquadron 860 van
de Marineluchtvaartdienst opnieuw in
dienst gesteld. Dit squadron, dat in 1943
in Engeland werd ongericht en dat na de
oorlog enige jaren in Indonesië was ge
stationeerd. werd in juni van het vorige
jaar tijdelijk buiten dienst gesteld wegens
de opleiding van het personeel voor de
overgang on straalvliegtuigen, Al
Generaal Macqueen droeg de vliegtuigen
met een korte toesoraak over. Schout bij
nacht Van Olm aanvaardde ze namens de
Nederlandse marine. Hij sprak van een
historisch moment nu het eerste squadron
overgaat van propeller- op straalvlieg
tuigen.
De honderdtwintig leden van de opera
koren van Covent Garden en Sadlers Wells
hebben woensdag een salarisverhoging van
dertig shilling per week geaccepteerd en
hebben hun staking, die een maand duur
de, beëindigd. De koorleden hadden twee
pond sterling salarisverhoging per week
geëist en hadden de leiding van Sadlers
Wells ertoe genoodzaakt de eerste pro
gramma's zodanig te veranderen het
operaseizoen daar begint in net einde van
deze week dat men het zonder koor kon
•uanais
Minister dr. S. L. Mansholt en burge
meester mr. G. van Hall tijdens hun
rondgang door de woensdag geopende
modelboerderij op Schiphol.
Herhaaldelijk geïnterrumpeerd door
koeien, die in een aangrenzende loopruim
te luid loeiend van haar aanwezigheid
blijk gaven, heeft de minister van Land
bouw, Visserij en Voedselvoorziening, dr.
S. L. Mansholt, woensdagmiddag aan de
uiterste rand van de enorme door beton
nen startbanen doorsneden grasrand van
Schiphol de nieuwste modelboerderij van
ons land, de „Hoeve Schiphol", officieel
overgedragen aan de burgemeester van
Amsterdam, mr. G. van Hall, wiens dank
woord zo mogelijk nog meer in het geloei,
afgewisseld door het oorverdovende geronk
van opstijgende vliegtuigen, verloren ging.
Mr. Van Hall kon zich slechts enkele
ogenblikken „boer" noemen, want aan het
einde van zijn korte rede gaf hij de hoeve
officieel in gebruik aan de in haar leven
reeds viermaal door Schiphol en Amster
dam verdreven familie Elsloot, bestaande
uit man, vrouw, drie zoons en een dochter,
want de boer heeft het bedrijf van de ge
meente Amsterdam in pacht gekregen.
De openingsplechtigheid werd door een
honderdtal genodigden bijgewoond, onder
wie de directeur-generaal voor de Volks
huisvesting en Bouwnijverheid, ir. H. M.
Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden. De data, waarop de
correspondentie uiterlijk ter post moet zijn
bezorgd, staan achter de naam van het
schip vermeld.
Argentinië: m.s. „Alberto Dodero" 26
sept.;Australië: m.s. „Joh. v. Oldenbarne-
velt" 26 sept., via Engeland 28 sept.; Bra
zilië: s.s. „Algol" 24 sept.; Canada: s.s. „Zui
derkruis" 24 sept., s.s. „Luksefjell" 25 sept,
s.s. „Niew Amsterdam" 28 sept; Chili: via
New York 26 sept.; Ned. Antillen: m.s.
„Prins der Nederlanden" 24 sept.; Nieuw
Zeeland: via Engeland 28 sept.; Unie van
Zuid-Afrika en Zuid-West Afrika m.s.
„Pretoria Castle" 28 sept.; Brits-Oost Afri
ka: via Frankrijk 28 sept.
Buskens, die voor Landbouw, Visserij en
Voedselvoorziening, ir. A. W. van de
Plassche en mr. G. C. van der Willigen,
burgemeester van Haarlemmermeer.
Hoewel er op het ogenblik nog slechts
enkele tientallen stuks vee zijn, kan de
boerderij maximaal -132 melkkoeien, 44
stuks jong vee, 24 grote kalveren, een stier
en 9 jonge kalveren herbergen, in totaal
dus 210 stuks.
Met de bouw is omstreeks 450.000 ge
moeid geweest, waarin door het rijk op
basis van de wet op de materiële oorlogs
schaden ongeveer voor de helft zal wor
den bijgedragen.
Het natte weer zal waarschijnlijk ern
stige gevolgen hebben voor de rundvee
markt. Door het hoge water moet het vee
bijna twee maanden eerder dan normaal
op stal worden gezet. Er is dan ook een
buitengewoon grote aanvoer op de markt
te verwachten, ook van schapen. Wanneer
de grote aanvoeren komen, zullen de
marktprijzen ongetwijfeld omlaag gaan.
Deze moeilijkheden zijn besproken in de
te Utrecht gehouden vergadering van het
Produktschap voor Vee en Vlees. Tot op
heden kon het prijspeil zich nog hand
haven. Men verwacht dat er in mei 330.000
varkens zullen zijn. Dit is een zodanig hoog
aantal, dat er een uitspraak over deze
overproduktie en tot beperking van de
varkensstapel is te verwachten van het
landbouwschap of v.an het produktschap.
XXXXXXXXXXXXXXXXOOOOO<X)OCOOCOCOCOOOCOC)OOOOOOOOOOOOOOOCOt
WEEKABONNEMENTEN
dienen uiterlijk op Woensdag te worden
betaald, daar de bezorgers op Donder
dag moeten afrekenen.
DE ADMINISTRATIE
Niets is zo onberekenbaar
als het leven zelf en er is
geen grilliger ongewisheid
dan het noodlot, dat altijd
toeslaat van de toekomst uit,
die men niet doorzien kan.
Ik heb een jongeman in een
kwartier tijds van de hoogste
top der getrouwheid zien val
len naar de laagste diepte
der trouweloosheid er was
niets dat hem tot steun kon
dienen in die val, niets waar
aan hij zich kon vastgrijpen.
Hij viel, ondanks zichzelf, zo
diep als hij maar vallen kon.
Hij brak een gelofte aan
een schone vrouw, die zo ge
makkelijk te houden scheen
en hij faalde in iets, dat wel
haast met zekerheid te vol
brengen leek. Het. tragische
was, dat dit alles zich aan
hem voltrok in een uiterst
kort tijdsbestek; zó kort, dat
hij nauwelijks tijd kreeg zich
te verheugen en daarna te
schamen.
Hij zat zich duidelijk te
vervelen in een druk restau
rant, waarheen de regen en
de zucht naar het bekijken
van mensen mij gedreven
hadden. Wat hém gedreven
had, was wellicht de onbe
stemde verwachting van een
onverwachte ontmoeting.
Daar had hij althans de leef
tijd voor.
Dat onverwachte geschied
de in een adembenemend
tempo.
Een zeer bevallige jonge
dame werd het café binnen
geleid door een herderach
tige jonge hond, die haar in
bliksemtempo door de draai
deur, tussen de tafeltjes en
de obers door naar binnen
sleurde, alsof hij voor een
zwaarbepakte slede was ge
spannen, die naar de top van
de Himalaya moest.
Hij zeulde zijn schone last
zeer doelbewust in onze rich
ting, waarschijnlijk tenge
volge van de onberekenbare
intuïtie die sommige dieren
eigen is en die hun duidelijk
maakt, waar de meeste com
plicaties te verwachten zijn.
De jongeman leefde ganse
lijk op, toen hij de hond met
de beminnenswaardige op
legger zag naderen en schoof
hoopvol een stoel aan, die
leeg bij zijn tafeltje stond. De
jongedame slaagde erin, haar
koers in de richting van de
gastvrije zetel te dwingen en
zeeg er met een luide zucht
op neer, als een helikopter
die geen benzine meer heeft.
Zij verankerde haar uitslove-
rige begeleider onmiddellijk
met zijn halsketting aan een
tafelpoot, waarop de labber-
doedas zich met een smak op
zijn buik liet zakken en ver
ongelijkt jankte.
Ziedaar een gril van het
noodlot, doch een aardige
gril. De jongeman moet een
grote sympathie voor de
hond hebben opgevat het
zal hem immers niet dage
lijks gebeurd zijn, dat de
schoonheid hem bij kilo's
tegelijk per sneldienst werd
thuisbezorgd, om zo te zeggen.
Hoe romantisch had deze
ontmoeting zich kunnen ont
wikkelen. Ge kent dat een
aarzelend glimlachje met een
blik naar de hond een los
se opmerking, een snedig
antwoord, een bevrijdend ge
sprek over honden, over
mensen, over alles wat jonge
lieden bij een eerste kennis-
making voorzichtig kunnen
loslaten. De hond wordt spoe
dig vergeten hij dut in en
droomt dat kettingen van
koek zijn en dat mensen
rauw kunnen worden opge
geten zodra men er van ver
lost wil wezen.
Deze jonge herder echter
droomde dat zéker niet van
zijn bekoorlijke eigenares.
Daarvoor was hij tezeer op
haar gesteld en voelde hij
zijn lot te nauw met het hare
verbonden. Zo nauw....
Op zeker ogenblik begon
de jongedame tekenen van
onrust te vertonen. Zij keek
weifelend rond, staarde haar
pasverworven gezel blozend
aan en vroeg: „Zoudt u
kunt u even de hond vast
houden? Ik moet even....
ehtelefoneren".
De jongeman zegende het
ogenblik, waarop hem de
kans werd gegeven haar van
dienst te zijn. Wat een vraag
overigens: kunt u even de
hond vasthouden! Een vol
wassen man met aanbidding
in hart en ogen, vol ijver om
een goede indruk te maken
Even vasthouden? Als het
moet voor ééuwig! „Ik be
loof u", zei hij met grote
zekerheid, „dat ik hem niet
los zal laten, ook al is mijn
leven ermee gemoeid".
Dat laatste was echter on
middellijk daarna reeds het
geval. Hij wikkelde haastig
de ketting los van de tafel
poot, aangezien het tafeltje
met de wankele comsumpties
reeds bedenkelijk begon weg
te schuiven in de richting,
die de jongedame gekozen
had. Met beide handen om
klemde de resolute jongeling
de ketting, vastbesloten lie
ver zijn armen uit zijn
lichaam te laten trekken dan
de hond te laten schieten. Er
was echter nog een derde
mogelijkheid, die onmiddel
lijk verwezenlijkt werd. De
joekerende, rukkende herder
trok zijn gevangenbewaarder
uit de stoel en toen er een
maal enigszins vaart in
kwam, was er geen houden
meer aan. In galop ging het
beest zijn snuffelende neus
achterna, onfeilbaar naar
daar waar zijn meesteres
vertoefde. De jongeman werd
met onweerstaanbaar geweld
meegesleurd, over de knieën
van een Jezuïet, die zat na te
genieten van een gehouden
lezing, onder een biljarttafel
door, dwars door een volge
laden kapstok en tussen twee
heren door die elkander ge
heimen zaten te vertellen. De
baan van het tweetal werd
getekend door destructie.
Toen zij tenslotte de leestafel
overstaken en in een ruime
corridor belandden, verloor
ik hen bijna uit het oog. Het
was interessant genoeg om
even op te staan en te gaan
kijken hoe het verder ging.
In de corridor zat een juf
frouw in het Wit naast een
gesloten deur dubbeltjes te
tellen op een schoteltje. Toen
de kleine stoet voorbij was,
viel er niets meer te tellen.
De jongeman legde met
verwonderlijke snelheid de
afstand af, die hem nog
scheidde van de gesloten
deur. De herder ontwikkelde
zijn toptempo en wierp zich
met een machtige bons tegen
het hout, zodat de deur on
middellijk openzwaaide.
Toen liet de jongeman los.
Ondanks alle heldhaftige
voornemens en stoutmoedige
beloften liet hij het ondier
gaan, want in zijn snelle
tocht naar de deur had hij de
blauwe neonletters niet ge
mist, die erboven waren ont
stoken:
„DAMES", stond er.
Hij wachtte niet op wat er
achter de inmiddels dichtge
klapte deur gebeurde. Er
klonk glasgerinkel en gegil
van vrouwen in nood. Er
klonk vreugdegeblaf van een
hond, die gevonden had wat
hij verloren was
De jongeman keerde haas
tig terug naar zijn tafeltje,
betaalde schichtig en ver
dween. Toen hij wegging,
hoorde ik hem gekweld
mompelen: „Telefoneren zei
ze
„Ik beloof u, dat ik hem
niet los zal laten....".
Wat kan men in dit leven
eigenlijk beloven? Men kan
slechts hopen dat alles zo zijn
zal, als men denkt dat het is,
en dat alles zal gelukken,
wat men gemakkelijk lijkt te
kunnen volbrengen.
Men kan het noodlot zege
nen en vervloeken, doch niet
ontlopen. Het bedient zich
van andere mensen, van hon
den, van gesloten deuren, van
illusies en neonletters.
Maar het wint altijd.
jr. L
Maaltijd
In het uitbundig verlichte restaurant
stonden de wijnglazen en de bloemenvaas-
jes in slagorde opgesteld, maar ik was de
enige klant en de aanwezige kelners zaten
als treurige zwarte vogels in een hoekje.
Er zit iets troosteloos in zo'n uitgestor
ven Horeca-bedrijf, waar de jijnste hapjes
je maar matig smaken omdat, ook bij deze
gelegenheid, gedeelde vreugd dubbel ple
zier betekent. Ik geloof, dat daaraan ook
het succes is toe te schrijven van de mo
derne snack-bars. Je kunt er voortdurend
de diepe voldoening waarnemen waarmee
je overburen hun broodjes-half om, cro-
quetjes of loempia's naar binnen slaan en
zoiets werkt aanstekelijk.
In het door mij uitgekozen etablissement
viel echter van een dergelijke gezonde en
opwekkende activiteit weinig te bespeu
ren. Totdat er buiten stemmengerucht
hoorbaar werd en de kelners, gewaar
schuwd door een onfeilbaar instinct, ter
stond de houding aannamen van jagers,
die in de verte de roep van het wild heb
ben gehoord. Nog geen halve minuut later
werd de deur wijd open geworpen en trad
een kleine schare volwassenen binnen, die
zonder aarzelen in de rubriek „feestgan
gers" kon worden ondergebracht.
„We zijn vijftien man sterk!", riep een
grote zware man met glimmende pretogen
reeds bij de deur.
Het was duidelijk, dat hij de aanvoerder
was van het gezelschap, dat voornamelijk
bestond uit forse heren met indrukwek
kende sigaren en giebelende middelbare
dames-in-zijde. Bij elke groep feestende,
bussende of paddestoelen-zoekende lieden
is er altijd één, die de peentjes opschept.
Nooit méér dan deze ene, maar ook nooit
minder. Het is ongetwijfeld een bewijs van
het kuddeinstinct, dat onherroepelijk tot
de verkiezing van een aanvoerder moet
leiden zodra wij massaal naar buiten op
treden.
„Eerst een borreltje, jongens!", riep de
Führer met een enthousiasme alsof hij
aandelen in de zaak had.
De borreltjes kwamen op tafel, de stem
ming werd steeds uitbundiger en in de
nabijheid van deze vrolijke lieden smaakte
het dessert mij aanmerkelijk beter dan de
hoofdschotel had gedaan.
Toen ik aan afrekenen toe was, kwam
bij de buren de hors d'oeuvre'op tafel en
bij de deur hoorde ik de lange tanige nog
roepen:
„D'r gaan dage voorbij dat ik zoiets niet
eet!"
Buiten gekomen zag ik hoe de Leider
opstond en ik hoorde vaag zijn stem: „Ge
achte jubilaris
Nooit zal ik weten wie de jubilaris was
en waarom deze jubilaris jubileerde. Maar
wel was ik er zeker van, dat de zwarte
vogels nog geruime tijd af en aan zouden
vliegen met lekkere hapjes voor vijftien
gretige bekjes. En dat stemde mij blij en
tevreden.
Want zo'n lege tent met kwijnende kel
ners en dan dat gepraat over bezuiniging
en bestedingsbeperking
Dat geeft mij altijd zo'n naar vooroor
logs gevoel.
Am. de Vita
Voor ongeveer 20 miljoen gulden
PARIJS (Reuter) Een woordvoerder
van het Franse ministerie van Financiën
heeft medegedeeld dat het 30.447 ton me
tende Franse passagiersschip „Pasteur"
aan de Westduitse rederij „Norddeutscher
Lloyd" is verkocht. Niet-officieel wordt
vernomen dat de verkoopsprijs ongeveer
twintig miljoen gulden heeft bedragen.
(UP) De verkoop van de Pasteur, het
op twee na grootste Franse lijnschip, is het
onderwerp van heftige controverse in de
regering, pers en Nationale Vergadering
geweest. Het schip is in 1939 gebouwd,
maar nog voor de officiële overdrachts
plechtigheid werd het schip aan de rege
ring overgedragen voor troepenvervoer.
Volgens Franse persberichten nam de
regering Mollet het besluit tot verkoop
reeds op 10 april. Op 21 mei trok de re
gering Mollet gelden in die bestemd waren
voor het onderhoud van het schip. Een ge
schil ontstond toen de regering Bourgès-
Maunoury aan de macht kwam. De ver
koop werd bevestigd en later ontkend.
Naar verluidt was de nieuwe minister van
Financiën Felix Gaillard tegen verkoop,
omdat hij overwoog de Pasteur voor de
noordatlantische route te bestemmen,
waardoor de bouw van een nieuw schip,
de „France" uitgesteld zou kunnen wor
den in het belang van zijn bestedingsbe
perking. Bovendien verdroot het vele
deputés, dat de regering een schip aan de
Duitsers wilde verkopen, dat in de oorlog
tegen de nazis gebruikt was.
De bouw van de France gaat nu door. De
kiel van dit schip, dat 55.000 ton gaat me
ten, wordt op 5 oktober te St. Nazaire ge
legd op de helling die ook gebruikt is
voor de bouw van de Normandië.
Een groep deskundigen van de Nord-
deutsche Lloyd is in Landevennec nabij
Brest aangekomen om de Pasteur, die daar
in het begin van dit jaar was opgelegd,
over te nemen. Het plan bestaat de Pas
teur naar Brest te slepen voor reparaties,
alvorens het schip op eigen kracht naar
Duitsland zal varen.
Caryl Qhessman, die ter dood ver
oordeeld wegens aanranding geduren
de tien jaar zes keer uitstel van executie
heeft gekregen, is er vast van overtuigd in
vrijheid te worden gesteld. Chessman
werd dinsdag voor de behandeling van
een revisieverzoek van de gevangenis San
Quentin naar Los Angeles overgebracht.
Na aankomst daar hield hij een perscon
ferentie, compleet met radio-, film- en
televisieverslaggevers. Chessman baseert
zijn revisieverzoek op een fout in de pro
cesvoering van 1948. Het vierde boek, dat
hij in gevangenschap schreef en tot titel
draagt „The face of Justice", wordt vrij
dag in de Verenigde Staten op de markt
gebracht.
