PONTIAC
TREKVAART HAARLEM - AMSTERDAM
IJmond-agenda
Amerikaans Danstheater
van José Limon
m
Hl
Kfej'j
Visserij-varia
r THALIA
DRIE-EN-EEN-KWART EEUW
neven aan
cle redactie
9
Onteigeningen
Ondertekeningen
Komt dat zien en spelen
Pavane van de Moor
mSmmm
Actrice Fie Carelsen
verlaat het toneel
WOENSDAG 13 NOVEMBER 1957
Wie kan de vinding van de trekschuit
ooit waarderen? Men reist als zat men
thuis, geen schokken, draaien, keren,
ontrust het lichaam, 't zij men vaart bij
dag of nagt, men vindt al slapende zig op
de plaats gebracht.
Aldus rijmelde Gerrit Tij sen, een „bui-
tenplaatspoëet" uit de achttiende eeuw.
Inderdaad, wanneer men niet van schok
ken en stoten hield, moest men de post
wagens vermijden en zich aanmelden
voor de „schuyt". Die schuit heeft in het
leven onzer voorouders een belangrijke
rol gespeeld. Het spreekwoord, dat on~
leert dat zachtjes-aan het lijntje niet zal
breken, toont als het ware, da' het trek-
schuitenverkeer een stempel op het dage
lijkse leven gedurende enkele eeuwen
heeft gedrukt. Vooral het onderling ver
keer tussen de bewoners der steden werd
er aanzienlijk door bevorderd met alle
gevolgen van dien.
Weliswaar kende men reeds in de vijf
tiende eeuw een trekschuitendienst tus
sen Amsterdam en Utrecht (via de
Vecht) en in de zestiende eeuw een tussen
Rotterdam en Delft, maar daarbij maakte
men gebruik van bestaande waterwegen.
Een wending kwam in het verkeer te wa
ter, toen men op het idee kwar,., dat ook
op reis de kortste afstand tussen twee
punten altijd nog de rechte lijn is en
men langs zulk een lijn doodeenvoudig
een zij het smalle waterweg ging
graven, waardoor dan de schuiten getrok
ken konden worden. Voor zover ns be
kend, was de eerste aldus ontstane „trek
vaart" die tussen Haarlem en Amster
dam, welke precies driehonderd vijfen
twintig jaar geleden gereed kwam.
Vóórdien was de verbinding over land
tussen beide steden via de IJdijk, welke
men nog uit de trein duidelijk kan zien
en welke op de bekende ouderwetse man
nier kronkelde: van Amsterdam uit eerst
voorbij Sloterdijk naar 't Noorden en dan
weer terug naar Halfweg en vandaar weer
via Spaarnwoude naar het noorden. Even
voorbij deze plaats moest men nog met
het veer Penningsveer de Liede
overtrekken om dan bij gunstige wegom-
standigheden per paardenwagen vier uren
na de afrit de Spaarnwouderpoort te
Haarlem binnen te rijden. In de winter
was die dijk echter wel zó slecht, dat hij
vrijwel onbegaanbaar was. Dan was er
ADVERTENTIE
SWISS
MADE
Fa. R. DE BOER
Kennemerlaan 60-62
iïmuiden
uitsluitend verkoop ZWITSERSE horloges!
voorts nog de verbinding te water: het
zogenaamde buitenveer over Spaarne en
IJ met schutten in Spaarndam, bij welke
wijze van reizen men natuurlijk aan de
elementen was overgeleverd, met als
merkwaardige bijkomstigheid: hoe slech
ter het weer, hoe meer men moest be
talen! En het kón spoken op het IJ!
Neen, het was geen wonder, dat de
nieuwe trekvaart door de tijdgenoten ge
zien werd als een prachtig staaltje van
vooruitgang, want de tijdsduur werd niet
alleen verkort tot twee uur en een kwar
tier, doch men was e. zéker van, dat men
ook in die tijd overkwam. Men kon er zijn
horloge op gelijk zetten, want de schuiten
waren natuurlijk niet afhankelijk van een
gunstige wind. Bovendien was het veel
gezelliger, omdat naast de aart tevens
een weg was geprojecteerd en er dus nog
wel eens (vooral in de latere j ren) gerij
was te bewonderen. Maar méér nog ge
noot men van het gezicht op het Haar
lemmer Meer en op de vele fraaie buiten
plaatsen, welke aan de Amsterdamse
kant van Halfweg lagen.
VELSEN
WOENSDAG 13 NOVEMBER
Thalia, 19.30 uur: „Orlog en Vrede".
Rex, geen opgave.
Pieter Vermeulenmuseum, Cultureel Ge
bouw, open van 9.3012 en 1416.30 u.
Gem. Openbare Leeszaal en Bibliotheek,
Heidestraat, open van 1012.30, 14.30
17.30 en 19—21 uur. Filiaal Wijkerstraat-
weg, open van 1417 uur (jeugd).
Oud-Katholieke Tneelver. „De Planke
niers", 20 uur, toneelvoorstelling in het
Herv. Jeugdgebouw, IJmuiden-Oost.
Fotokring Velsen, 20 uur, bijeenkomst
Cultureel Gebouw IJmuiden: derde cau
serie Cor van Weele over „Fotografie
van nu".
DONDERDAG 14 NOVEMBER
Thalia, 20 uur: „Zeven broers zoeken
een meisje".
Rex en Pieter Vermeulenmuseum, als
woensdag.
Oud-Katholieke Toneelver. „De Planke
niers", als 13 hov.
Operakoor „Bel Canto", 20 uur, concert
in het Patronaatsgebouw IJmuiden-O.
Gem. Openbare Leeszaal en Bibliotheek,
Heidestraat, open van 1012.30 uur Fi
liaal Wijkerstraatweg, open van 10—12 u.
Alcoholics Anonymous, van 20 uur af,
spreekuur in zaal Abelenstraat.
JEVERWIJK
WOENSDAG 13 NOVEMBER
Kennemer Theater, 19 en 21.15 uur: „Tra
peze".
Luxor Theater, 19 en 21.15 uur: „Club
des Femmes".
Clubgebouw, O.L. Vrouw v. Goede Raad,
20 uur: „De nood in de kerk van Frank
rijk", door aalmoezenier Van Gastelen.
Café „Sport", 20 uur: Contactavond Voet
balvereniging „Beverwijk".
„De Groentenbeurs", 20 uur: Fetttver-
gadering ARKA (40-jarig best.).
H. Hartschool, 19.30 uur: Pater Menprop
over: Muziek in Midden Afrika.
Openbare Leeszaal, Prinsessenlaan 19,
geopend van 1517 uur; lees- en studie-
hoeken geopend van 1517.30 u.; jeugd
leeszaal, Zeestraat 26, geopend van 15—
16 uur.
„Het Groene Huis", jeugdleeszaal en
uitlening, geopend van 15.1516 45 uur.
R.K. Leeszaal, uitleenbibliotheek geopend
van 1013 uur; lees- en studiezaal ge
opend van 1013 en 1518 uur; jeugd
leeszaal geopend van 1417 uur.
Wjjk aan Zee, filiaal R.K. Leeszaal, St.
Odulfstraat 12, geopend van 1011 en
1718 uur.
DONDERDAG 14 NOVEMBER
Luxor Theater, 18.45, 19.45, 20.45 en
21.45 uur: „De pijnloze bevalling".
Kennemer Theater, 20 uur: Abonne
mentsvoorstelling.
't Centrum, 20 uur: Pirigyniestichting,
avond voor Hongaren.
R.K. Leeszaal, uitleenbibliotheek ge
opend van 1013 uur; lees- en studie
zaal geopend van 1013 en 15—18 uur.
Wjjk aan Zee, filiaal R.K. Leeszas 1, St.
Odulfstraat 12, geopend van 10—11 en
17—18 uur.
Het was in het jaar 1631, dat de Staten
van Holland en West-Friesland octrooi ver
leenden tot het graven van een vaart met
de bevoegdheid om de nodige gronden te
onteigenen. Men ziet: ~r is niets nieuws
onder de zon. En er wérd ook onteigend,
want tenslotte wilde men langs de kort
ste weg van Haarlem naar Amsterdam
en omgekeerd kunnen reizen. Voor het
taxeren der gronden werd het Hoogheem
raadschap „Rijnland" ingeschakeld en de
gedupeerden hadden zich daar bij neer te
leggen. Niet alleen gronden, doch ook wo
ningen en zelfsbuitenplaatsen gingen
tegen de grond voor het eisen van het
moderne verkeer!
Maar uit verlies werd winst, want de
nieuwe vaart met het pittige verkeer te
water en langs de trekweg te land trok
de rijke Amsterdammers aan en zij bouw
den prachtige lusthoven langs de „Hare
lemmer weg." Van de Haarlemmer
Poort tot aan Halfweg moet het één lange
rij buitenplaatsen zijn geweest, waarvan
vele namen in de archieven bewaard zijn
gebleven, zoals: Postrust, Soelen, Welte
vreden, De Eenhoorn, Geuzeveld, Thalia
en andere. Wanneer men thans de kale
straatweg langs rijdt kan men zich
moeilijk deze schoonheid voorstellen.
Voorbij Halfweg aan de Haarlemse
zijde dus was weinig te zien of te be
leven. Alleen tegen dat men de wallen
naderde van Kenau's veste zag men thee
koepels en buitenoptrekjes van gegoede
burgers, die er plezier in hadden de
schuiten en het gerij te zien aankomen
en vertrekken.
De zestien kilometer lange vaart was
niet breed en werd in korte tijd gegra
ven, want in 1632 gingen de eerste schui
ten van wal en stevenden linea recta naar
de buurstad. Het kostte Amsterdam en
Haarlem elk (alleen aan onteigenen van
grond- op opstallen) dertigduizend gulden,
maar men mocht tol heffen om de kosten
te dekken. Dat gold natuurlijk ook voor
het gebruik van de weg langs de vaart,
welke trouwens aanvankelijk weinig te
betekenen had en in de eerste plaats
jaagpad voor de jagertjes was. Op den
duur werd het pad verhard en in 1760
dus ruim een eeuw later werd bij wijze
van proef met bestraten van een gedeel
te begonnen. Na jaren werden aan de
zuidzijde bomen geplant ter verfraaiing
van het geheel.
Een onderbreking, welke soms wèl,
soms niet gewaardeerd werd, was het te
Halfweg overstappen. Om verscheidene
redenen was er aldaar namelijk geen
doorlopende verbinding gegraven. Men
kan het trouwens nóg zien. De afstand
was weliswaar niet lang (slechts zeven
tig roeden of tweehonderdveertig meter)
en de overheid had ervoor gezorgd, dat
iedere reiziger „sal behouden de plaetse,
daer hij tevoren heeft geseten". Bovendien
waren er kruiers om de bagage te dra
gen en had er een „bekwame galderie"
gebouwd moeten worden om de reizigers
tegen wind en weer te beschutten, doch
men had hier de hand wat mee gelicht
en vond een ordinaire houten schutting
voldoende. Toch kon het er in Halfweg
blijkbaar wel gezellig zijn en in latere ja
ren werd er door de Halfwegse midden
standers goed zaken gedaan met die over
stappers. Men kon er heerlijke gerookte
paling uit het Meer en het IJ kopen en
het is bekend, dat menig reiziger „een
schuitje over bleef".
De aanlegplaats te Amsterdam was
even buiten de Haarlemmer Poort en te
Haarlem bij de Spaarnwouder Poort, wel
ke naam allengs vervangen werd door
Amsterdamse Poort, onder welke naam
wij haar nóg kennen.
Zoals een grote stad „betaamt" had
Amsterdam ook in die jaren d' istere ele
menten, die het voorzien hadden op on
schuldige reizigers. Zo werd een zeker
bosje even buiten de Haarlemmer Poort
Wat thans een deel van de suiker
fabriek is, was voorheen het Huys
Swaneburgh, een der vele buitenplaat
sen, die men in trekschuit of diligence
op zijn gemak kon bewonderen. Vele
oude wapens zijn'in de gevel
samengebracht.
berucht door de vele overvallen en be
rovingen, welke geboefte uit die schild-
plaats ondernam. Schout en rakkers
kwamen blijkbaar bij duisternis liever
niet buiten de veilige omwalling om de
reizigers de nodige verkeersveiligheid te
garanderen. Het Haarlemmerplein was
een soort verkeerscentrum, te herkennen
aan de talloze koffyhuyzen en logemen
ten.
Opvallend is bij de bestudering van de ge
schiedenis der trekvaart en haar schui
ten hoe de overheden van beide steden
zich uitgeput hebben in het uitvaardigen
van voorschriften en bepalingen. Ook dat
is dus niet iets uitsluitend van ónze tijd!
Nu kan men dit niet laken, want deze
moeite getroostten de overheden zich, om
dat zij inderdaad een in alle opzichten
veilig en snel verkeer wensten onderhou
den te zien. Vandaar, dat van 1639 af
een geregelde dienst werd ingesteld en
de schippers gehouden waren de vaartij-
den nauwgezet aan te houden. Alles moes
ten zij doen om het de reizigers aange
naam en gemakkelijk te maken. Omkope
rij tj es waren er niet bij en zo kon men
dan bijvoorbeeld in het jaar 1648 met ge
noegdoening vaststellen, dat in dat jaar
vanuit Haarlem ruim honderdveertigdui
zend retourtjes en van Amsterdam uit
ruim honderdvierenveertigduizend retour
tjes waren verkocht. Maar nog geen
eeuw later was 't al misère, dat wil zeg
gen: er zat geen perspectief meer in, want
men haalde toen nauwel.jks de honderd
duizend heen-en-weerommetjes. Toch was
er van een spoortrein nog geen sprake,
laat staan van automobielen. Neen, voor
lopig waren net de paarden, gespannen
voor steeds beter geconstrueerde reiskoet
sen en postwagens. Weliswaar hobbelde
men erin over de doorgaans nog ont
zettend slechte wegen, maar ook in die
jaren was tijd geld. Geen wonder, dat een
felle concurrentie ontstond, welke aanlei
ding kon geven tot somtijds aardige hu
moristische, maar ook wel minder vrien
delijke tafreeltjes. Koetsiers en postiljons
enerzijds en de schippers en hun maten
anderzijds waren gezworen vijanden. Het
was voor de schipper een goede dag, wan-
Zo was het nog tot voor kort: allerlei
verkeersbanen naast elkaar ter ver
binding van de hoofdsteden van land
en provincie: spoorbaan, tramlijn, trek
vaart, autoweg, rijwielpad.
neer hij een postwagen met gebroken
wiel of as voorbij kon varen. Ge kunt er
op rekenen, dat hij geen vinger zou uit
steken om te helpen. Het begrip „heer
in het verk r" kende men in die jaren
nog niet.
En zo sukkelde van het einde der acht
tiende eeuw de trekschuitendienst dan
door, totdat in 1839 de eerste spoorweg
van Nederland, die hoe kon het ook
ongelukkiger vlak langs de trekvaart
liep, de trekschuit Haarlem-Amsterdam
vice-versa de nekslag gaf. Met subsidies
en inperking der diensten hield men het
steeds meer aan bloedarmoede lijdende
veer in stand tot 1860. Officieel werd het
toen opgeheven door de stadsbesturen, al
hield men het van Haarlem uit wat langer
vol. De laatste keer, dat er sprake is
van een trekschuitverbinding tussen beide
steden is in de Haarlemse Almanak van
1883. Daarna viel het grote zwijgen en
sindsdien ligt daar de trekvaart nóg
steeds als midelste van de drie directe
verkeersbanen tussen de belangrijkste
twee Noordhollandse steden.
cooooocoocoocciocooccooooocxxxxiooooococococccocoocooccooo'
8
Op de hoek van de Heidestraat en g
de horentzstraat heeft de Veiser Jeugd-
centrale samen met de commissie uit
de Vakleerkrachten en de Velser Sport
stichting de afgelopen zomer een tegel
plein ingericht voor verschillende bal
spelen.
Donderdagmiddag om kwart voor vier
zal daar de eerste demonstratie gege
ven worden, waarbij men hoopt, dat er
uit het jonge publiek spontaan zal wor
den meegespeeld. De heer Rozensteijn
komt die middag om kwart voor vier
met een groep leerlingen, om vijf ver- g
schillende, thans bijzonder populaire
balspelen te laten zien: basketbal, vol
leybal, zevenhandbal, pluimvolleybal en
badminton.
Uit deze eerste poging wil men niet
alleen een intensiever gebruik van de
Velsense schoolpleinen laten ontstaan,
doch tevens de jeugd bewegen actief
deel te nemen aan de balsporten, wat 8
op zijn beurt danfweer kan leiden tot 8
straatcompetities en dergelijke.
6 8
cöoocxxjoooooocoocxdococxdococoooooocoooooooooooooooooooooo
Bijna alle dansers, die om Je een of
andere reden wensen af te w'jken van
de traditie van het academische ballet,
beschouwen de persoonlijkheid als op
perste grootheid en Isadora Duncan als
hun profetes. Zij hebben voorts de on
stuitbare behoefte om te theoretiseren,
om hun gedanste bedoelingen door mon
delinge toelichting duidelijker te maken en
te verantwoorden. Op die regel vormen
José Limon en Doris Humphrey (de ar
tistieke leidster van het gezelschap, dat
de naam van de eerstgenoemde draagt)
geen uitzondering. Met een aantal colle
ga's heb ik dit in de Verenigde Staten be
roemde tweetal maandagmiddag ontmoet
in het r,entury-Hotel in Antwerpen op een
persconferentie ter voorbereiding van een
tournee door ons land, die woensdagavond
in Scheveningen begint. Zij hebben op een
even sympathieke als noodzakelijkerwijs
vage manier hun principes uiteengezet,
d e kort samengevat hierop neerkomen:
„Wij streven naar uitbreiding van de ex
pressiemiddelen om uitdrukking te geven
aan nieuwe ervaringen. Wij noemen ons
liever Amerikaans dan modern. Wij zijn
geen avantgardisten. Wij gebruiken het
menselijk lichaam om zo direct mogelijk
menselijke hartstochten te vertolken. Een
codificatie van de bewegingskunst is on
gewenst, want de dans behoort aan de
individu, evenals zijn geweten".
Men moet al bijzonder veel en met enor
me autoriteit te vertellen hebben als men
zich het recht op een „eigen" taal wil
aanmeten. José Limon vroeg ons vooral
aandacht en begrip z mder vooroordeel
voor zijn programma, daaraan toevoegend
dat misschien zelfs het drie keer zien
daarvan te weinig zou zijn om tot een vol
ledige mening te komen. Maar waarom
doet men dan afstand van een techniek,
die tot algemene »n onmiddellijke ver
staanbaarheid leidt? Al deze voorvechters
van de zogenaamde vrije dans richten hun
bezwaren tegen het zogeheten klassieke
ballet alleen op het verkeerds gebruik van
de middelen, met hun protesten de aan
wending ten goede door gebrek aan scho
ling er ervaring veronachtzamend. Doch
laten wij thans de resultaten van deze
Amerikaanse stroming ïader 'ckijken.
Mij werd daartoe gisteravond de gele
genheid geboden in de Koninklijke Vlaam
se Opera, waar de „American Dance
Company José Limon" optrad met me
dewerking van een eigen orkest onder lei
ding van Simon Sadoff.
De kennismaking rechtvaardigt volgens
mij de vraag of José Limon net als Kurt
Jooss (die zijn reputatie toch vooral aan
zijn magistrale „Groene Tafel" dankt)
een man is van één ballet. Gelet op de
eigenaardigheden van het genre is name
lijk zijn „Pavane van de foor" als een
meesterwerk te beschouwen. Maar dat
dateert al van 1949. Wat ik aan latere
WW ri
scheppingen van hem voor ogen kreeg,
is daar verre bij ten achter gebleven qua
intensiteit en voegt er niets nieuws aan
toe. Op suggestieve wijze wordt hierin
met intense concentratie op de emotione
le elementen de geschiedenis zan de ja
loerse Othello mtvouwd door slechts vier
personen, die kennelijk gedacht zijn als
symbolen. De choreograaf Limon heeft
zich ten doel gesteld de lyrische aspecten
te tonen bij de ontwikkeling van een
diamatische situatie. De symbolen zijn
dus representatief: zij stellen in beeld
spraak voor wat eerst in een schema is
vastgelegd, zij „illustreren" een bepaal
de zin. Dat is trouwens af te lezen uit de
overigens sublieme t lastische contrast
werking, ook wat de plaatsing van de
fiyu-en in de ruimte betreft.
Een oorzaak van het welslagen is, ge
loof ik, gelegen in een eigenaardige bin
ding: aan de objectief verfijnde muziek
van Henry Purcell en vooral aan het ri
tueel van oude hofdansen, die wel niet
authentiek maar toch met benadering van
essentiële stijlelementen worden uitge
voerd. Deze „vormelijkheid" dwong tot
een beperking, waardoor het meesterschap
zich kon openbaren. Hiei heerste veel
minder toevalligheid en willekeur in ver
gelijking met zijn andere proeven van be
wegingscompositie. Overigens leert een
vergelijking met „La Somnambule" van
Balanchine hoeveel beknopter men te
werk kan gaan om een ueviger evocatie
van het gracieus verborgene te bereiken.
Karakteristiek voor wat toch, ondanks al
le vermeende vrijheid, al heel gauw een
„manier" van dansen wordt, is net draaien
uit de heup (stereotiep op den duur) en
het louter esthetisch stileren van het ge
baar, dat dadelijk een indruk van mooi
doenerij wekt als men de „betekenis" niet
herkent. Opvallend is voorts de vaak
prachtige lange frazering, soms doorver
bindingen over de maten van de muziek
heen, voortvloei ?nu mede uit een gebrek
aan exact evenwicht, van welke tekort
men een sierlijke deugd heeft gemaakt.
Met de „Pavane van de Moor" wordt
men verplaatst naar de sfeer van de re
naissance, waarin de mens zijn individua
liteit „ontdekte". De stijl van José Limon
is daar de uiterste consequentie van. Het
is een hyperindividualisme. Hij distan
tieert zich bijvoorbeeld zelfs van de in
ons land opzienbarend gewerkt hebbende
Martha Graham, omdat deze haar per
soonlijkheid surrealisme in de diepte
zoekend laat overheersen. Limon geeft
iedereen zoveelmogelijk vrij spel. Dit
herinnert een beetje aan de litteraire Be
weging van Tachtig, die immers ook een
eigen taal zocht voor de allerindividueel
ste expressie van de allerindividueelste
emotie. In beide gevallen een miskenning
van het beginsel, dat het niet gaat om de
woorden maar om de openbarende orde
ning. Nu komt daar in de dans bij, dat
men niet emoties als zodanig kan uitdruk
ken: men moet de aanleiding zichtbaar
doen worden. Vandaar het gebruik van
aan de dansbeelden voorafgaande dénk-
beelden. Kent men de letterkundig ge
formuleerde aanleidingen niet, dan is er
niets van te begrijpen: de variaties op
Prjjzen van dinsdag
Heilbot 3,80-3,40, gr. tong 5,50-4,70, grm.
tong 4,10-3,90, kim. tong 3,90-3,60, kl. tong
I 3,10-2,90, kl. tong II 2,50-2,40, tarbot I
3,40-3 per 1 kg.
Kl. schol II 61-28, schar 23-21, bot 32-31,
v. haring 22-15, makreel 23-10, gr. schel
vis 62-38, grm. schelvis 57-37, kim. schel
vis 44-33, kl. schelvis I 41-32, kl. schelvis
II 32-16, wijting 32-12, gr. gul 70-64, mid.
gul 50-41, kl. gul 32-21, kl. haai 30-20, ham
69, poontjes 27, kl. koolvis zw. 32-21, kl.
koolvis wit 45-39 per 50 kg.
Gr. kabeljauw 360-208, gr. koolvis zw.
92-75, gr. koolvis wit 136-124 per 125 kg.
Aanvoer van dinsdag
35 kisten tong en tarbot, 2 heilbot, 25
schol, 25 schar, 5 bot, 2155 haring, 2510
makreel, 930 schelvis, 280 wijting, 115 ka
beljauw en gul, 150 haai, 2 ham, 8 poon,
120 koolvis, 28 diversen. Totaal 6390.
Besommingen van dinsdag
VL 77 Abraham f 20.100, KW 8 Deining
f 27.000, KW 80 f 14.200, KW 81 f 28.000,
KW 87 f 16.200, KW 43 f 13.700, KW 95
f 1.080, RO 2 f 3.500.
Weerschependienst. Op oceaanstation
„a" (62 gr. N.B. en 33 gr. W.L.) zullen ge
durende de volgende tijdvakken de Neder
landse weerschepen „Cumulus' en „Cir
rus" achterenvlgens dienst doen: „Cumu
lus": 9 december 19572 januari 1958;
„Cirrus": 2 januari 195826 januari 1958.
ADVERTENTIE
g het theater met de beste films B
DONDERDAG a.s. 8 uur
in een speciale voorstelling
op veler verzoek nog éénmaal
De lawine van lach, zang en dans
ZEVEN BROERS ZOEKEN
ZEVEN MEISJES
in Cinemascope en prachtige kleuren
met Jane Powell - Howard Keel -
Russ Tamblyn.
Het vrolijke en boeiende verhaal van
7 trouwgrage bruidjes, geschaakt
door 7 verliefde broers.
De kostelijkste amusementsfilm sinds
jaren
HEDENAVOND 7.30 uur
LAATSTE VERTONING
OORLOG EN VREDE
Af scheidsvoorstelling 8 februari
Binnenkort zal de actrice Fie Carelsen
het toneel verlaten na het vijftig jaar te
hebben gediend. Haar naam is ten nauw
ste verbonden met het theaterleven in Den
Haag. Tien jaar geleden hebben het Haagse
schouwburgpubliek en de gemeente ter
gelegenheid van het feit, dat zij veertig
jaar op de planken stond, van hun erkente
lijkheid voor haar activiteiten al blijk ge
geven. Zij werd daarbij benoemd tot ridder
in de Orde van Oranje Nassau en onder
scheiden met de erepenning van de stad
Den Haag. Van de hand van de schrijver
journalist Ben van Eysselsteijn verscheen
toen een biografie van haar. Met de Haagse
Comedie zal zij op 8 februari in de Konink
lijke Schouwburg een afscheidsvoorstelling
geven.
José Limon met Betty Jones in „De
Pavane van de Moor",
teksten uit het bijbelse boek „Prediker"
onder de titel „Daar is een tijd.bleven
voor mij zonder toelichting raadselach
tig, zoals ik door middel van steekproe
ven (het al dan niet raadplegen van het
programma) kon vaststellen. Ook hier
weer: afgeleide symboliek. Er was ove
rigens veel schoonheid voor het oog en
het oor, de laatste dank zij een met de
Pulitzerprijs bekroonde partituur van
Norman dello Joio.
Op muziek an Heitor Villa Lobos werd
een vrije fantasie naar aanleiding van het
toneelstuk „Emperor Jones" vertoond,
een werk uit 1956, waarin talrijke vond
sten te bewonderen waren, maar dat mij
als een schromelijk geforceerde overbo
digheid geen moment dieper interesseer
de. Van zeer veel choreografisch talent
getuigde „Ritmo Jondo" van Doris
Humphrey op met handgeklap aangevul
de muziek van Carlos Surinach, waarin
allerlei gedraaide sprongen werden ge
demonstreerd en eer opzet aan het licht
kwam tot het cultiveren van primitieve
elementen. Deze danskunst heeft mede
een ouderwetse inslag door het biologische
karakter, dat de functie van het lichaam
als „spelend" instrument miskent. Maar
goed, het door haar verdedigde
„systeem" van vallen en opstaan is tel-
lig uit een innerlijke noodzaak geboren.
José Limon zal men vooral waarderen
als een kracht met waardigheid vereni
gende danser van ongemeen formaat, die
voortdurend de aandacht weet vast te
houden en mee te slepen. Waarschijnlijk
is uit zijn Mexicaanse afstamming de
herhaaldelijk ,e signaleren verwantschap
met eigenaardigheden van de Spaanse
dans te verklaren. Naast hem excelleert
de grotendeels door Kurt Jooss opgeleide,
van geboorte Nederlandse danser Lucas
Hoving, die een zeer markante stijl heeft
ontwikkeld Vin de vrouwelijke solisten
is vooral de intelligente Pauline Koner in
staat zich indrukwekkend te doen gelden
in de vaak nevelige sfeer van gezochte
extase. Zeker mag niet verzwegen wor
den, dat alle leden van het ensemble over
een op dit gebied zeldzame lichtheid en
snelheid beschikken. Op maandag 18 no
vember is het gezelschap te zien in het
Concertgebouw in de hoofdstad.
David Koning
Vrouwen hielden jaarvergadering
De afdeling Beverwijk van de Vrouwen
groep van de Partij van de Arbeid heeft
dinsdagavond in de slöjdzaal van de Zee-
wijkschool te Beverwijk de resultaten van
het vorige seizoen besproken. Door middel
van de jaarverslagen kwamen alle werk
zaamheden weer voor de geest. Ook het
verslag van de penningmeesteresse was
een beeld van activiteit. Er was nog maar
een klein saldo over. De beide propagan
disten ontvingen een woord van dank voor
hun arbeid. Uit het feit, dat alle aftreden
de bestuursters werden herkozen, kon men
opmaken, dat de leden tevreden waren met
het beleid van het bestuur. Na afloop van
het officiële gedeelte is er gekiend om
aardige prijsjes. De opbrengst was bestemd
voor pakjes, die bij het Sint Nicolaasfeest
worden uitgereikt aan de chronische pa
tiënten van „Maris Stella" te Wijk aan
Zee.
„Pat-Mat" verloor van „Het Oosten"
In de bondscompetitie heeft het vierde
tiental van de Kennemer schaakclub „Pat
Mat" met 6 !^-3 V2 verloren van „Het
Oosten" 4.
BDC 2 won van VKD 2
In het „Statenhuis" hebben de BDC-
reserves voor de tweede klasse in de Ken-
nemerland-damcompetitie tegen de reser
ves van V.K.D. uit Haarlem gespeeld. Voor
het bezetten van de onderste plaats was
deze wedstrijd van belang. V.K.D. bezette
met drie gespeelde en verloren wedstrij
den de onderste plaats, terwijl de BDC'ers
met twee punten uit vier wedstrijden de
voorlaatste plaats innamen. Om het risico
van een nederlaag te vermijden hadden de
Beverwijkers enkele sterke-reserve-spelers
opgesteld. Het werd een 17—3 overwinning
voor BDC 2. Het degradatiegevaar is ge
weken.
Een zojuist door het Amerikaanse
departement van Defensie vrijgegeven
foto van de start van een Thor-projec-
tiel. Dit is een luchtmacht-raket, ont
wikkeld door de Douglas-fabrieken.
Bij eerdere proeven ontsnapte er wel
eens zo'n Thor aan de besturing van
zijn geleiders om zich vervolgens „zo
dronken als een Tor" te gedragen.
Maar de latere bleven keurig in het
gareel en leverden grote prestaties.
(Verkort weergegeven
Verzekering. Betreffende het ingezon
den stuk „Verantwoordelijkheidsgevoel":
Hoe zou deze heer reageren als hij door
een verkeersongeval invalide zou worden,
over erger nog maar niet gesproken, en
de schuldige zou niet verzekerd zijn? Weet
hij ook hoevelen in grote financiële moei
lijkheden zijn geraakt doordat de schul
digen niet verzekerd waren? Verzekering
is een produkt van beschaving en zij die
niet verzekerd zijn tegen derde dienen
onverwijld tot andere gedachten gebracht
te worden om het aantal financieel ge
troffenen niet nog groter te maken. En
wat die aanvullende verzekering bij over
lijden betreft, dit heeft niets te maken
met het verkeer, doch dient alleen om de
mensen erop attent te maken dat ook de
kosten van het begraven gestegen zijn,
waaraan een verzekeringsmaatschappij
ook niets kan doen dan alleen de mensen
te adviseren hun verzekerd bedrag op te
trekken.
W. BOS, Haarlem.
