Douwe Egberts
Parijs verwacht dit jaar
zijn miljoenste auto
Nieuw plan van Labour om de
Sovjetrussen te benaderen
Omzichtig Brits antwoord op
Boelganins brief verwacht
Resultaten van zes maanden
Geofysisch Jaar
^Hoe is het ontstaan?^
Drastische uitbreiding van het
parkeerverbod op til
3
MacMillan draait de rollen om en gaat collegae
van het Gemenebest thuis op de hoogte stellen
DEMONSTRATIE
GALA OF LONDON
MOLENDUK's
dtvó oofó in
dJezk
etfmOiA&H
tabalc
de
t^raatatoel
Eis van vrije verkiezingen in geheel Duitsland
opgeven en een atoomvrijegordel scheppen
Velen zagen Spoetnik II
Pseudo-dokter aangehouden
Onderzeese barst langs de aardbevings gordel en
een tegengestelde Atlantische onderstroom
Nehroe zal niet bemiddelen
in geschil om Nieuw-Guinea
Geen plan voor contact
M acMillan-Sukarno
NACHTMERRIE
ZATERDAG 4 JANUARI 1958
(Van onze correspondent in Londen)
Het nieuwste socialistische plan voor
een „neutrale gordel" in Europa is op
schrift gesteld door de Labourafgevaar-
digde Denis Healey in een brochure van
het internationale bureau van de Fabian
Society. Healey is een gezaghebbende des
kundige op het gebied van de buitenland
se politiek, wiens redevoeringen in het
Lagerhuis altijd sterk de aandacht trek
ken. Healey betoogt dat de na-oorlogse
positie van het Westen tegenover de Rus
sen door de jongste ontwikkeling ver
ouderd is. Hij is van mening dat het Wes
ten de eis van vrije verkiezingen in geheel
Duitsland moet laten vallen en dat er een
poging moet worden gedaan om overeen
stemming met de Russen te bereiken over
de volgende punten:
1. Ontruiming van Duitsland, Polen,
Tsjechoslowakije en Hongarije door Rus
sische en westelijke strijdkrachten.
2. Verbieden van kernwapens in deze
landen.
3. Sluiten van een overeenkomst inzake
wederzijdse inspectie door Russische en
westelijke grondploegen in dit gebied. Uit
breiden van Russische en westelijke radar
stelsels over het gehele gebied en lucht-
inspectie, zo mogelijk in een groter gebied.
4. Handhaven in het gebied van tame
lijk omvangrijke conventionele inheemse
strijdkrachten (Duitse troepen).
5. Handhaven op het vasteland (buiten
Duitsland) van een westelijk „houvast"
van conventionele strijdkrachten.
6. Bereidheid van de westelijke landen
om kernwapens te gebruiken in een „be
perkte oorlog" in geval van een schending
van de neutrale zone door de Russen.
Losse Duitse federatie
Uit Healey's betoog kon men opmaken
dat hij de tegenwoordige regimes in
Oost- en West-Duitsland wil handhaven,
doch in een losse federatie met elkaar wil
verbinden. Handhaving van het commu
nistische regime in Oost-Duitsland zou
volgens hem geen bezwaar opleveren, om
dat de gebeurtenissen in Hongarije en
Polen hebben aangetoond dat de commu
nistische partijen in Oost-Europa niet
langer lijdzame Russische machtsinstru
menten meer zijn.
Healey zegt, dat het belangrijkste pro
bleem voor het Westen is: een alternatief
te vinden voor represailles op wereld
schaal als het enige militaire afschrik
wekkende middel, om zodoende een lokaal
conflict beperkt te houden. De Britse mi
nister van Buitenlandse Zaken Selwyn
Lloyd heeft zich onomwonden uitgespro
ken tegen een neutrale zone, onder hand
having van een verdeeld Duitsland, om
dat hierdoor de Noordatlantische Ver
dragsorganisatie zou worden verzwakt.
Healey stelt daartegenover dat juist een
„bevroren NAVO", verstard sinds de da
gen van Stalin, bezig is zich voor onze
ogen te ontbinden, omdat zij zich niet
heeft aangepast aan de geweldige ver
anderingen, die zich de laatste jaren in
de wereldpolitiek hebben voltrokken.
NAVO zonder West-Duitsland
Healey gelooft, evenals de Amerikaanse
oud-ambassadeur in Moskou George Kern
nan, dat het Westen de Russen kan dwim
gen Oost-Europa militair op te geven door
het lokaas van een geallieerde terugtocht
uit West-Duitsland en dit laatste land dan
af te snijden van de NAVO. Het plan om
de aan de Sovjetgebieden grenzende lan
den van kernwapens te voorzien, kan het
mes zijn dat het Westen de Russen op de
keel zou kunnen zetten. Pas als Moskou
weigert, zou het plan moeten worden uit
gevoerd.
In Healey's voorstel wordt gezegd dat
een militaire ontruiming van Midden-
Europa een belangrijk oorlogsrisico zal op
heffen, namelijk een opstand tegen de
Sovjet-heerschappij.
Onopgelost blijft echter de vraag, hoe
de Sovjet-Unie te verhinderen naar Oost-
Europa terug te keren. Healey denkt hier
bij aan een Duits leger, sterk genoeg om
de grenzen te verdedigen en vérder aan
de strategie van een „beperkte oorlog met
kernwapens", waaraan de militaire léi-
ders echter niet geloven.
Valse hoop?
Zal het Westen bereid zijn ter wille van
Duitsland, dat zelfs dan geen bondgenoot
zal wezen, zelfmoord te plegen? Healey
heeft reeds ten antwoord gekregen, dat
de herrijzenis van een neutraal Duitsland,
dat de beschikking krijgt over een groot
leger nieuwe gevaren met zich zal bren
gen. Hij neemt aan dat een verenigd, ge
neutraliseerd Duitsland economisch en
cultureel deel zal blijven uitmaken van het
Westen, maar men vreest dat het streven
naar Europese eenheid door uitschakeling
van Duitsland geheel op losse schroeven
zal komen te staan. Healey's plan zou,
voert men er verder tegen aan, indien het
op de onderhandelingstafel komt, gemak
kelijk valse hoop kunnen wekken en het
Westen tot onvoorzichtigheid verleiden,
terwijl de Russen de besprekingen einde
loos zouden kunnen rekken.
ADVERTENTIE
met de schoonheidspreparaten van
op woensdag 8 jan. van 105 uur.
Gratis huidanalyse en make-up.
SCHOONHEIDSSALON
Santpoorterplein 1 - Haarlem - Tel. 19706
Bus 3 en 4.
Woensdag zal mevr. P. van Geenen
van Yperen in het tehuis voor ouden
van dagen van de Hervormde Gemeente
te Rotterdam haar 103e-verjaardag vie
ren. Ze is bedlegerig en wordt wat men
noemt door de verpleegsters
vertroeteld.
ADVERTENTIE
s.
(Van onze correspondent in Londen)
De Britse regering legt op het ogenblik
de laatste hand aan het antwoord op de
brief van premier Boelganin van de Sov
jet-Unie, een antwoord dat zoveel moge
lijk in overleg met andere NAVO-bondge-
noten wordt opgesteld en daardoor veel
tijd vergt. Het zal echter gereed moeten
zijn voordat premier MacMillan dinsdag
zijn reis door een aantal landen van het
Britse Gemenebest begint, die vijf weken
zal duren. Tijdens deze tocht, die vooral
ten doel heeft het wederzijds inzicht in de
politieke en economische problemen te
bevorderen, hoopt MacMillan Groot-Brit-
tannië's diplomatieke positie en die van
het Westen in het algemeen te versterken.
Vooral is hij er op uit zijn overzeese colle
ga's zo goed mogelijk in te lichten over de
betekenis van de conferentie van Parijs.
Het is de eerste maal, dat een Britse
premier in functie Australië, Nieuw-Zee-
land, India, Pakistan en Ceylon bezoekt.
Vroeger was het meestal zo dat vertegen
woordigers van het Gemenebest naar Lon
den kwamen als. er iets. te bespreken ylg).
MacMillgn zou volgens degenen, die gelo
ven dat Groot-Brittannië nog lang niet
heeft afgedaan, de woordvoerder moeten
worden van alle NAVO-landen en in feite
dienen op te treden als hun gezamenlijke
minister van Buitenlandse Zaken. Groot-
Brittannië beschouwt zich als de grootste
der kleine landen, die politiek sterker zijn
komen te staan nt^ de Verenigde Staten
voor het eerst in de geschiedenis voor hun
verdediging afhankelijk zijn van anderen.
Nu van de Amerikaanse minister van Bui
tenlandse Zaken Foster Dulles geen initia
tief kan worden verwacht om do impasse
tussen Oost en West te doorbreken, is ve
ler hoop gesteld op MacMillan, die te ken
nen heeft gegeven dat het in de tegenwoor
dige omstandigheden niet nodig is slechts
te onderhandelen, wanneer men sterker is
dan de ander. Een evenwicht van krach
ten is daarvoor voldoende. Dit is volgens
Brits inzicht bereikt, daar Oost en West el
kaar met de bestaande middelen kunnen
wegvagen. Ook het argument van Aneurin
Bevan, de woordvoerder voor de buiten
landse politiek van de Labouroppositie,
dat de Russen zich na de spoetniks inschik
kelijker zullen tonen, omdat ze hun min
derwaardigheidscomplex zouden hebben
overwonnen, heeft op de openbare mening
een zekere indruk gemaakt.
Naar Moskou?
De Russische partijsecretaris Kroesj-
tsjev hengelt naar een bezoek van MacMil
lan aan Moskou, als tegenprestatie voor
de visite, die de Sovjet-leiders twee jaar
geleden aan Groot-Brittannië hebben ge
bracht. MacMillan hield destijds een slag
om de arm, toen hij Boelganin na de Hon
gaarse tragedie liet weten dat hij het nut
van een tocht naar Moskou in de gegeven
omstandigheden niet inzag. In Parijs was
hij minder star, toen hij verklaarde dat hij
in het belang van de vrede bereid was
overal heen te gaan. t
Het is echter duidelijk dat MacMillan,
die zich zoveel moeite heeft getroost om
het door het Suez-avontuur gehavende
bondgenootschap met de Verenigde Sta
ten te herstellen, Washington niet onnodig
voor het hoofd wil stoten door eigenmach
tig optreden. MacMillans antwoord aan
Boelganin zal, mede daarom, voorzichtig
zijn, doch de deur openlaten voor een top-
gesprek, waarvoor in dit stadium weinig
geestdrift heerst, behalve bij sommige
volksbladen, die van „de laatste kans" ge
wagen en eisen dat er tenminste een po
ging moet worden gedaan tot een zekere
ontspanning te geraken. Een weigering
met de Russen te praten zal meer verdeeld
heid zaaien onder de bondgenoten dan een
gesprek, dat in het ergste geval de onbe
trouwbaarheid van de Russen zal kunnen
aantonen, zo luidt de geliefkoosde gedach-
tengang.
Naar een conferentie?
Grimond, de leider van de kleine libera
le fractie in het Lagerhuis, eist dat het
Westen het initiatief zal nemen, nu alle
partijen het erover eens zijn, dat met de
Russenmoet worden onderhandeld over
twee of drie onderwerpen: een zekere te
rugtocht uit Midden-Europa, een zekere
ontwapening (tenminste opschorting van
proeven met kernwapens) en een zekere
pacificatie van het Nabije Oosten. Er is
volgens Grimond slechts kans op succes,
indien het gebied der onderhandelingen
beperkt blijft en nauwkeurig wordt afge
bakend. Men zal het grootste geduld moe
ten oefenen en zo nodig de onderhande
lingen afbreken als ze meer kwaad dan
goed doen.
Het beste wat men in diplomatieke krin
gen in Londen verwacht, is dat het in de
zomer of het najaar een ontmoeting met
de Russen kan worden gehouden op het ni
veau van een confèrentie van ministers
van buitenlandse zaken, zoals door de
NAVO-conferentie in Parijs is voorgesteld.
De tweede kunstmaan is vrijdagavond
door de sterrenwacht te Utrecht en door
vele anderen in Nederland gezien. Spoet
nik II verscheen om 18.27 uur en was goed
zichtbaar, ondanks de grote afstand. Op
het moment van verschijnen bewoog hij
zich van Schotland naar Noorwegen en
toen hij voor de Nederlanders uit het ge
zicht verdween, was hij ongeveer ter hoog
te van Bergen in Noorwegen.
Toevalligerwijs verscheen een kwartier
eerder een zeer heldere vallende ster, die
door velen in het land voor de kunstmaan
werd aangezien.
Vandaag zal de kunstmaan te zien zijn
omstreeks 5.50 uur, weer in het Noord-
Westen. De volgende dagen is hij waar
schijnlijk niet te zien.
In Deventer kregen de laatste weken
verscheidene dames bezoek van een jon
ge man, die zei namens de Raad van Ar
beid te komen. Hij vertelde de dames, dat
zij nog een uitkering tegoed hadden van
de Raad van Arbeid. Voor tot uitbetaling
kon worden overgegaan, was echter nog
een geneeskundig onderzoek nodig, waar
mede hij was belast. Zijn manier van op
treden was zo vertrouwenwekkend, dat de
dames geen argwaan koesterden en zich
aan dit onderzoek onderwierpen.
De „dokter" verklaarde daarna dat de
uitkering spoedig kon worden tegemoet
gezien. Maar toen het geld uitbleef gin
gen de dames informeren bii de Raad van
Arbeid. Toen bleek dat men nimmer een
dokter voor onderzoek had uitgezonden
De politie heeft thans de jongeman aan
gehouden en aan zijn „artsenloopbaan"
een einde gemaakt.
WASHINGTON (UP) De aarde is
gebarsten; onder de invloed van de maan
deint en golft de aardkorst. Op gezette
tijden gaan door de aardkorst intense
elektrische stromen.
Dit zijn slechts enkele gegevens uit een
ontzaglijke hoeveelheid, die de mens in
zijn grootste wetenschappelijke avontuur
heeft verzameld. Zes maanden zijn ver
streken sinds het Internationale Geofysi
sche Jaar op 1 juli 1957 begon. Er is nog
geen officieel verslag van de bevindingen
uitgebracht, maar er wordt een rapport
voorbereid dat binnen enkele weken zal
worden vrijgegeven.
De meest opzienbarende prestaties in de
eerste zes maanden van het I.G.J. zijn
wel de lanceringen van de Russische aard-
satellieten op 4 oktober en 3 november.
Zij brachten beroering in de wereld en in
tensiveerden de koude oorlog tussen de po
litici van Oost en West, omdat zij tevens
inhielden dat de Russen een belangrijke
vooruitgang hebben geboekt op militair
wetenschappelijk gebied. Deze verontrus
ting onder het westelijke publiek heeft de
betrekkingen tussen de geleerden van Oost
en West, die samenwerken in het I.G.J.-
project niet ongunstig beïnvloed, aldus
oordeelt Hugh Odishaw, directeur van de
„Amerikaanse nationale commissie voor
het I.G.J.".
Van de aanvang af, aldus Odishaw, heb
ben eï vriendschappelijke betrekkingen
bestaan tussen alle I.G.J.-landen en dit is
zo gebleven.
Op, onder en boven
Het aantal deelnemende landen be
draagt 87. Er zijn meer dan 2.500 weten
schappelijke stations opgericht van pool
tot pool. van oceaan tot oceaan, van half
rond tot. halfrond en zelfs de ruimte is
erbij betrokken. Meer dan tienduizend ge
leerden uit alle delen der wereld werken
samen aan het wereldomvattende pro
ject. De kosten van de wetenschappelijke
werkzaamheden worden geschat op meer
dan zeshonderd miljoen dollars. Er wor
den schepen, vliegtuigen en raketmotoren
gebruikt om mensen en materialen te ver
voeren.
Odishaw, beschouwt het satellietenpro
gram en het onderzoek van het zuidpool
gebied (Antarctica) als de belangrijkste
I.G.J.-projecten. In beide betreedt de
mens nieuwe gebieden. In strijd met de
algemene verwachtingen hielden de Rus
sen zich aan de letter van de I.G.J.-re-
glementen nadat zij hun satellieten had
den gelanceerd. Binnen twee uur na het
lanceren gaven zij de andere landen in
formaties, die hen in staat stelden de baan
der satellieten om de aarde te volgen.
Voor hun radio-verbinden met de spoet
niks kozen zij echter de 20-40 megacycles
met de verklaring dat Russische radio
amateurs moeilijk op de 108 konden ont
vangen. Vele Amerikaanse geleerden be
schouwen dit als een schending van de
geest van samenwerking.
Alle deelnemende landen zijn begonnen
inlichtingen door te geven aan de centra
in de Verenigde Staten, de Sovjet-Unie,
West-Europa en het gebied van de Stille
Oceaan. Als een voorbeeld van samenwer
king en onderlinge afhankelijkheid tussen
de I.G.J.-landen noemt Odishaw het werk
in het zuidpoolgebied. In dat continent
van zes miljoen vierkante mijl, bedekt
met sneeuw en ijs, hebben twaalf landen
ruim vijftig stations ingericht, die door
middel van radio met elkaar verbonden
zijn.
Waardevolle gegevens
Odishaw onthield zich van onthullingen
in afwachting van het officiële rapport,
maar uit verklaringen en mededelingen
van geleerden in verscheidene delen ter
wereld kan men enkele waardevolle ge
gevens noemen, bijvoorbeeld:
Het gedrag van de spoetniks wijst
erop dat de atmosfeer enkele honderden
kilometers boven het aardoppervlak, hoe
wel uiterst dun, toch viermaal dichter is
dan men vroeger had gedacht.
Over de aarde loopt een onderzeese
barst van 45.000 mijl, met een breedte van
twintig mijl en een diepte van anderhal
ve mijl. Deze spleet valt samen met de
wereldomvattende keten van de aard
bevingsgordel.
Hoog boven het noordpoolgcbied
waaien winden met snelheden tot 335 mijl
per uur.
Elektrische stormen wervelen hoog
boven de aarde na uitbarstingen op de
zon.
De grootste oceaandiepte die ooit ge
vonden is werd gemeld door een Russisch
oceanografisch schip in de Marianas trog
in de Stille Oceaan. De diepte bedraagt
ongeveer 10.955 meter.
Grote uitbarstingen op de zon stoten
gas- en atoomdeeltjes honderdduizenden
kilometers de ruimte in met snelheden
van achthonderd kilometer per seconde
en maken in twintig minuten evenveel
energie vrij als een miljard grote water
stofbommen.
Op meer dan 1300 meter diepte werd
in de Atlantische golfstroom een nooit
vermoede oceaanstroming ontdekt, die
langzamer is dan de golfstroom en zich
in tegengestelde richting beweegt.
NIEUW DELHI (Indian Information Ser
vice). Minister-president Nehroe van
India heeft op een persconferentie in ant
woord op vragen medegedeeld, dat „er btf
het komende bezoek van president Sukar
no aan India geen plannen zjjn om met het
Indonesische staatshoofd enige bespreking
te wijden aan het Nederlands-Indonesische
geschil over West-Irian". „We zijn echter
oude vrienden en kunnen vele dingen be
praten", aldus Nehroe. Hjj ontkende dat
Nederland had verzocht de kwestie Nieuw-
Guinea met Sukarno op te nemen.
(Reuter) Nehroe zei dat Sukarno en de
Britse minister-president, MacMillan mis
schien elkaar volgende week in de Indische
hoofdstad zullen ontmoeten. Nehroe zei
niets over plannen voor besprekingen tus
sen de twee staatslieden te weten en hij
voegde eraan toe, dat India niet het voor
nemen heeft Sukarno en MacMillan met
elkaar in contact te brengen.
(AFP) Over de kwestie Indonesië zei
Nehroe: „Wij maken ons zeer bezorgd. Ons
standpunt is, dat West-Irian aan Indone
sië behoort te worden overgedragen, doch
dit moet geschieden door een vreedzame
regeling".
In antwoord op andere vragen zei hij:
„Ik ben niet bereid eritiek te leveren op
andere regeringen, voor de stappen die zij
hebben Ondernomen" en „theoretisch is er
geen verschil tussen Oost- en West-Irian,
doch in feitelijk opzicht weet ik het niet.
Het is echter düidelijk, dat Australië niet
Europa is". Tevoren had Nehroe gezegd:
„Ik twijfel niet dat de koloniale mogend
heden zullen vertrekken, al kost het vijf,
tien of vijftien jaren".
Subandrio gaat mee
DJAKARTA (ANP) In Djakarta ver
luidt, dat de minister van Buitenlandse
Zaken, dr. Subandrio, Sukarno zal verge
zellen naar India. De president zal waar
schijnlijk dinsdag vertrekken en vermoe
delijk vijf dagen in India blijven. Daar
na zal Sukarno een bezoek van vier dagen
brengen aan Egypte, en vervolgens naar
Pakistan, Birma, Ceylon, Japan en waar
schijnlijk ook Thailand reizen. Daags voor
zijn vertrek zal Sukarno zijn dagelijkse be
zigheden overdragen aan de voorzitter van
het parlement, mr. Sartono, die tijdens zijn
afwezigheid als waarnemend president zal
optreden.
Geef het kind dieren
We leven nu eenmaal in de eeuw van
het kind. En als het nu maar niet al te
dwaas is, doen we toch allemaal graag het
kind een pleziertje.
„Hè, toe, Mam, krijgen we een hond?",
vroeg mijn zoontje terwijl hij het boek
over een trouwe viervoeter, dat hij zojuist
verslonden had, dichtklapte. Hij is net als
ik, want als ik een roman over een aardige
olifant of een geschikte ijsbeer gelezen
heb, zou ik er ook best een willen bezitten.
„Dat mag je hem eigenlijk niet weige
ren", zei mijn vriendin een beetje onpe
dagogisch. „Bovendien, de kinderpsycholo
gen zeggen, dat het uitstekend is voor de
opvoeding: het kind leert verantwoorde
lijkheid en dat is een héél ding in deze
tijd". En hierna roerden we zwijgend in
onze thee.
„Hè ja, Mam", viel mijn dochtertje bij,
„zie je nou wel! Tante Truus vindt het
ook! We hebben alleen nog maar goudvis
sen, witte muizen en-nouja-een schildpad
gehad en daar is niks aan, die kun je niet
knuffelen, maar een hond, of zo'n lekkere
poes!"
„Ik wil een hond hebben en ik zal hem.
zelf wel kammen en uitlaten - hè
toe nou Mam, je vindt het wel goed, hè?
vleide mijn dochtertje
Ik ben altijd al te weinig flink geweest,
d.w.z. op sommige punten ben ik te vlug
overgehaald en met die eeuw van 't kind
voor ogen zei ik dus, ofschoon enigszins
weifelend: tja
We lieten er geen gras over groeien; de
volgende dag al togen we naar een asyl en
we kwamen per taxi thuis met een jonge,
rode keeshond en een lapjeskat van acht
weken. Met wat tact, had men ons ver
zekerd, zouden ze spoedig aan elkaar ge
wend zijn.
Tante Truus bracht er 's avonds ook nog
twee konijnen bij, die ze, compleet met
hok, van een collega op kantoor had over
genomen.
„Niet voor de consumptie, maar voor de
knuffel", zei ze, „de kinderen moeten een
prettige, vrolijke jeugd hebben".
We legden alle tact, die we bezaten aan
de dag, om de verstandhouding tussen poes
en hond te verbeteren. En er sneuvelde wel
zo 't een en ander in huis door hun aan
wezigheid, de hond beet en de poes krab
belde veel stuk, maar wie daarop zou let
ten. was een kniesoor!
Want de kinderen waren gelukkiger dan
ooit. Ze gingen eensgezind de hond aan de
lijn uitlaten, kamden en borstelden samen,
gaven samen de konijnen voer en maakten
samen de kattebak schoon.
„Zie je wel!?", zei tante Truus.
Maar hoe het kwam, weet ik niet -
misschien waren de dieren tijdens het
knuffelen niet gewillig genoeg - maar op
een goede of kwade dag was de aardigheid
er plots af.
Een nieuwe bron van ruzie ontstond: hè
bah, moet ik met de hond uit? Het is jouw
beurt, ik zou de konijnen eten geven! Dit
was niet van voorbijgaande aard, het werd
steeds ergerEr brak een tijd aan van veel
dreigementen mijnerzijds en van veel ge
mopper, getwist en „vooruit dan maren"
van de andere kant.
Om hiervan verlost te zijn, maakte ik.
tenslotte de kattebak maar zélf schoon,
liet ik vele malen per dag de hond uit,
en gaf ik de konijnen hun diner.
„Alles goed en wel, die eeuw van het
kind", mopperde ik op een avond tegen
tante Truus, maar er zijn toch ook nog
rechten van de Mens
„Maar lieve kind, je doet dit ook allemaal
helemaal verkeerd", zei Truus met het air
van een stuurman aan wal. „Als ik jou
was, dan zou ik
Op dat moment hoorden we boven iets
vallen. We renden te trap op - heerlijke
geuren kwamen ons tegemoet.
De poes had een fles lotion, die in het
raamkozijn van de badkam.er stond, op de
grond kapot gegooid, terwijl de hond bezig
was een zijden sprei te vernielen.
En de kinderen?
Die lagen elk met een oude speelgoed-
beer in hun armen te slapen!
Marianne van Raait
(Van onze correspondent in Parijs)
Het jaar 1958 belooft, of beter: dreigt
een beslissende wending te zullen brengen
in het Parijse verkeersprobleem. Het auto
park van de lichtstad zal dit jaar zeker
een cijfer met zes nullen bereiken. Vandaag
telt Parijs al ruim 940.000 wagens tegen
811.344 op 31 december 1956. Die ontwik
keling is dus wel veelbelovend - voor de
industrie tenminste - al wordt die stijging
dan ook wel iets afgeremd door de prijs
verhogingen van de auto's en benzine, die
per liter nu bijna honderd (gedevalueerde)
franken, ofwel ongeveer twee en tachtig
centen kosten moet
De verkeersdeskundigen van de Parijse
prefectuur hebben al uitgerekend dat, ach
ter elkander geplaatst, al die auto's - waar
bij de tweehonderdduizend scooters en
motorfietsen dan nog niet eens worden
meegeteld - een file vormen van ruim
vijfduizend kilometer, zijnde de afstand
van Parijs naar New-Foundland. En wan
neer men dan ook nog weet dat de geza
menlijke lengte van alle Parijse straten,
avenues en boulevards slechts ruim elf
honderdkilometers bedraagt, valt 't niet
moeilijk meer, zich voor te stellen hoe
„hard" een automobilist nu al in Parijs
kan opschieten: in het algemeen zeker min
der snel dan een voetganger.
„Blauwe zone" wordt vergroot
De „blauwe schijf", die in de binnenstad
het parkeren aan banden heeft gelegd,
heeft zeker tot een lichte verbetering ge
leid, maar in de naaste toekomst zullen de
Parijzenaars zich, zo heeft de prefectuur
laten weten, op nog veel drastischer maat
regelen kunnen voorbereiden. Ten eerste
zal de „blauwe zone" aanzienlijk worden
uitgebreid, zodat dan ettelijke tienduizen
den automobilisten meer zullen moeten
zoeken naar een plaatsje in een der spaar
zame garages, die allemaal al lang van
kelder tot nok met auto's zijn volgestouwd.
En daarna zien we wel weer verder.
Nu bij de wederopbouwplannen het
tempo met vijftigduizend woningen per
jaar wordt verlaagd, zal niemand verwach
ten dat de overheid w e 1 voor onderdak
zou zorgen van de auto's, die niettemin
uit de straten worden verdreven. Daaren
tegen mag worden gehoopt op de aanleg
van een zestal nieuwe parkeerplaatsen bij
de invalspoorten van de stad, die dan door
speciale autobusdiensten met het centrum
zullen worden verbonden. Een geruststel
lend vooruitzicht misschien voor de auto
mobilisten, die van buiten komen, maar
een somber visioen tevens voor de Parijse
autorijder, die zijn wagen in praktische
waarde dagelijks wat verder ziet dalen.
Een nachtmerrie is een benauwde
droom waaruit men met een schok
wakker wordt. Het tweede deel van de
samenstelling heeft niets met een
vrouwelijk paard te maken. Dat blijkt
wel uit de oude vorm nachtmare.
Het woord mare was in het Middel
nederlands hepl gewoon voor' boze
geest, kwelduivel. In andere delen des
lands zei men niet: mare, maar: mere
of meer. En het is dit laatste woord dat
de verwarring heeft veroorzaakt. Er
bestond namelijk ook een woord: meer
naast: merrie. Naarmate het wcord
mare in onbruik geraakte, kon het ge
makkelijker vervangen worden door
het bekende woord merrie, al ont
stond daardoor een woord dat iedere
