Essens grote vraag: „Wordt Krupp:
industriële imperium gesplitst?"
Vijftig jaar geleden
Washington tegen, Moskou voor
een niet-aanvalsverdrag
Gesol
Royal expositieruimte
REGULIERS-
BREESTRAAT
In vlammende en rokende smidsen leeft
een oude, feodale legende voort
RONDBLIK IN WEST-
DUITSLAND II
3
r 'n
Van dag tot dag
Vb'"
TELEFOON 30546
AMSTERDAM
KRUPPS NIBELUNGEN-BURCHT: EEN LICHAAM ZONDER ONDERLIJF
Uitzondering op iedere
regel
Uitstel van executie
Ironie van het lot
Sovjet-Unie zal 300.000
man demobiliseren
0p de
^Praatótoel
Wordt u gekweld
Londen verklaart zich naderPremier MacMillan
bedoelt niet meer dan een suggestie
Examens
Uit Haarlems Dagblad
van 7 januari 1908
DINSDAG 7 JANUARI 1958
Het is een enigszins vreemd idee, in deze
tijd van het jaar over Sinterklaas te schrij
ven, doch de omstandigheden leiden ertoe
dat dit onderwerp zo vlak nadat de
nasmaak van het 6 decemberfeest is over
wonnen weer in de aandacht komt.
De aanleiding is een antwoord, dat
burgemeester en wethouders van Haarlem
hebben doen toekomen aan een vragen
steller uit de gemeenteraad, die het be
grijpelijke verlangen koesterde tot een
enigszins ordelijke openbare viering van
het Sinterklaasfeest te komen. Er zijn na
melijk in Haarlem vorig jaar drie en bijna
vier Sinterklaasintochten uitgebroken,
waardoor de toch al zo ontvankelijke ge
moederen der kleine aanhangers van deze
heilige ernstig in verwarring zijn gebracht
Het vragenstellende raadslid heeft zich tot
tolk van deze jeugdige supporters gemaakt
en als het ware aangedrongen op bevorde
ring van de eenheid des geloofs. Een stre
ven, dat unaniem bijval had moeten
oogsten, ware het niet dat het vraagstuk
geheel en al uit de belangensfeer der kin
deren is getrokken en door volwassenen
is geannexeerd.
De situatie is nu dus, dat het Sinter'
klaasfeest moet worden beschouwd uit het
oogpunt van de volwassene en dat het
belang, dat kinderen erbij hebben, vol
komen is uitgewist.
Uit dat oogpunt beschouwd, zou het aan
beveling verdienen niet drie, doch drie
honderd intochten te organiseren, zodat
alle winkeliersverenigingen hun eigen
Nicolaas zullen bezitten en er naar harte
lust mee kunnen sollen. De kinderen zou
den wij dan willen aanbevelen, hun ge
dachten te laten gaan over de mogelijk
heid, een andere heilige als hun vriend te
adopteren en zich geheel en al te concen
treren op een verloochening van de drie
honderd gebaarde mannen, die onder valse
voorwendsels een aanval op hun genegen
heid doen.
Maar van kinderen kan men een derge
lijke beginselvaste reactie moeilijk ver
wachten. Zij laten zich braaf in de luren
leggen en blijven onwankelbaar trouw
aan alles, wat grote mensen hun gelieven
voor te schotelen.
Het merkwaardige in deze aangelegen
heid is wel, dat niet alleen de kinderen
maar ook B. en W. van Haarlem één
enkele intocht het prettigst zouden vinden.
Niettemin worden vergunningen verleend
voor diverse maskerades, onder het argu
ment dat men in sommige delen van de
stad behoefte heeft aan een eigen Sint
Nicolaasoptocht. Wij kunnen ons voorstel
len dat men in sommige stadsdelen be
hoefte heeft aan een speeltuin, aan goede
riolering, aan een politiepost, aan een
wijkraad maar aan een Sint Nicolaas
optocht? De behoeftigen realiseren zich
blijkbaar niet, dat hun behoefte gegrond
is op een commercieel doel dat niets met
Sint Nicolaas te maken heeft.
Het lijkt ons een ongewenste behoefte,
die de kop moet worden ingedrukt. Maar
afgezien daarvan: de mogelijkheid om te
komen tot één, groots opgezette intocht
voor heel Haarlem moet toch te verwezen
lijken zijn. In Amsterdam kan het toch
ook, al is die stad natuurlijk wel iets be
perkter in haar wijkbehoeften.
Drie Haarlemse kunstschilders zullen,
naar zy hopen, deze week nog een expositie
van hun werk openen in het al geruime
tijd leegstaande en op afbraak wachtende
Hotel Royal.
Zoals bekend is, wordt dit hotel aan het
Stationsplein te Haarlem mettertijd ge
sloopt. In afwachting daarvan staat het
nog ongebruikt. De kunstschilders Poppe
Damave, Wim Steyn en Frans Verpoorten
willen van de gelegenheid gebruik maken
om hun werk te tonen op een plaats, waar
dagelijks vele honderden mensen passeren.
Van B. en W. van Haarlem hebben zij
toestemming gekregen de benedenverdie
ping voor hun doel in te richten en thans
zijn de drie schilders druk bezig de ruimte
aan hun bedoelingen dienstbaar te maken.
Wellicht volgende week al zal men tussen
de dubbele' ramen aan de zijde van het
station en in de etalage aan de Kruisweg
hun aquarellen, tekeningen, schetsen en
schilderijen kunnen zien. De tentoonstel
ling zal een semi-permanent karakter
krijgen, met dien verstande, dat zij om de
twee of drie weken verschillend werk van
dezelfde drie kunstenaars toont. Zij wordt
bewust gericht naar het voorbijgaand
publiek. Waar nu affiches de aandacht
trekken, zullen dus binnen enkele dagen
originele werken hangen. Damave, Steyn
en Verpoorten hopen dat deze opvallende
plaats voor velen ook aanleiding zal zijn
iets van hun werk te kopen.
PRINSES JOSEPHINE VAN
BELGIë TE NAMEN
OVERLEDEN
NAMEN (Belga) Prinses Josephine,
zuster van wijlen koning Albert van België,
is maandag in het Benediktijner klooster
Saint Benoit te Namen overleden, 85 jaar
oud.
Prinses Josephine werd te Brussel gebo
ren als dochter van prins Philippe, graaf
van Vlaanderen, een broer van koning
Leopold. Uit haar huwelijk met prins Karei
van Hohenzollern werden vier kinderen
geboren, waarvan er nog drie in leven zijn:
prinses Stephanie, prinses Marie Antoinet
te en prins Albert.
Prins Karei overleed in 1919 te Namedy.
Prinses Josephine trad in 1935 in het kloos
ter der Benediktijnernonnen te Coquelet
nabij namen, welk klooster later werd
overgebracht naar het klooster Saint Be
noit, op de citadel van deze stad.
ADVERTENTIE
(Van onze reisredacteur)
ESSEN Voor het gigantische kantoorgebouw van het industrieel imperium
stonden honderden auto's, in ordelijke rijen, op het parkeerterrein. Maar één, een
kleine sportwagen, stond met nonchalante elegance schuins op de stoep. Om zo
de Duitse ordelijkheid te doorbreken moest de eigenaar een gewichtig man zijn.
En toch, wanneer alles volgens plan was verlopen, zou die man nu nog twee jaar
celstraf voor de boeg hebben, zou zijn industrieel imperium ontmanteld zijn, zou
hij nog geen geld hebben gehad om een fiets, laat staan een sportwagen, te
kopen. Vandaag echter is hij de rijkste man van Europa, misschien ter wereld.
Hij is de enige eigenaar van een concern dat vier miljard gulden waard is. Zijn
naam: Alfried Krupp von Bohlen und Halbach, oi kortweg Krupp. Een naam
die een symbool is. Op jacht naar dat symbool lieten geallieerde vliegers regens
van bommen op de Ruhrstad Essen neer, voltooiden Britse demontageploegen
de vernietiging van 's werelds meest gehate concern na de Duitse capitulatie.
Zakelijke voorzorgsmaatregel om een concurrent uit de weg te ruimen? Zeker,
maar even zeker een oprechte poging tot vernietiging van de helse smidse waar
de kanonnen waren gegoten die in drie oorlogen Franse, Belgische, Nederlandse,
Russische en Poolse steden en dorpen aan flarden hadden geschoten. De wereld
wenste vergelding, wilde de zware Duitse industrie het hart uit het lijf rukken.
Het symbool moest verdwijnen: er moest een Krupp voor de rechters staan.
Een jeep met drie Amerikanen haalde
Alfried Krupp, sinds 1943 absoluut vorst
over de staalmonarchie, uit de villa Hiigel,
de Kruppse stamburcht, een grys monster
van steen en staal, waar ik dezer dagen
een betoverende Monet in een rommel-
kamcrtje en een lange ry schilderijen van
Kruppse kindertjes, erfprinsjes te paard,
in de grote ontvangstzaal zag hangen. Toen
hy gehaald werd, zei Krupp: „Ik ben
slechts een eenvoudige zakenman". Had
hy gelijk? Niet alleen de Britten, maar
zelfs de Russen meenden dat de aanklacht
„misdrijf tegen de vrede" geen steek hield.
Krupps vader, Gustav, had met Hitier ge-
pacteerd, de man was inmiddels net op
tyd seniel geworden. Maar de Amerikanen
hielden voet bij stuk en veroordeelden Al
fried Krupp in 1947 wegens plundering
van bezette gebieden en uitbuiting van
slavenarbeiders tot twaalf jaar gevangenis
straf en confiscatie van zyn ganse ver
mogen. Vier jaar later kregen zy er spijt
van, de Amerikaanse hoge commissaris
McCIoy liet Krupp los en gaf hem zijn
vermogen terug. Maar tegelijkertijd brach
ten de geallieerden hun wet tegen „de
overmatige concentrate van economische
macht" tegen Krupp in stelling. Krupp
moest zjjn imperium splitsen, niet alleen
horizontaal, maar ook de veelgeroemde
verticale opbouw afbreken, hy moest zyn
kolenmijnen en staalbedrijven scheiden van
de verwerkende afdelingen. Krupp werd
een lichaam zonder onderlijf".
recipieert weer op de Villa Hügel en ont
vangt er koningen en staatslieden. Deze
stille, lange, wat bleke man heeft zelfs met
Kruppse grandeur een soort privé program
voor hulp aan onderontwikkelde landen
opgesteld, waar tot nu toe overigens nog
niets van terechtgekomen is, hetgeen op
luchting wekt in een bedrijf waar alles
lijkt te slagen.
Wat heeft Krupps herstel mogelijk ge
maakt? Met louter economische argumen
ten komt men er niet. Krupp is geen ge
woon bedrijf, het is een absolute monar
chie, een merkwaardig feodaal bouwsel
een uitzondering op iedere regel. In deze
gesloten gemeenschap werken tradities
door uit een nevelig verleden. De onvoor
waardelijke loyaliteit der „Kruppianer" is
er één van. Men ontkomt niet aan de in
druk dat wanneer monarch Alfried tegen
een arbeider zou zeggen: „Spring eens -in
die smeltoven", de man zou zeggen: „Ja-
wohl Herr Generaldirektor", en het zonder
bedenken zou doen. Hebben de arbeiders
het bij Krupp dan zó goed? Eigenlijk niet
eens. De lonen liggen in het algemeen iets
lager dan in soortgelijke bedrijven, de
sociale voorzieningen zijn weliswaar niet
slecht, maar evenmin uitzonderlijk goed.
Krupp is er alleen wat eerder mee begon
nen. Overigens ook op typerend feodale
Met grote hardnekkigheid hebben de
geallieerden aan dit beginsel vastgehouden.
In de Parijse verdragen van 1954, waarbij
de bondsrepubliek zijn onafhankelijkheid
herkreeg, ondertekende de Westduitse re
gering de belofte dat Krupp voor begin
1959 zijn „holdings" in de kolen- en staal
bedrijven zou verkopen. Het gaat hier voor
namelijk om het „Hüttenwerk Rheinhausen
A G". Europa's grootste staalbedrijf en de
kolenmijnen in Essen en Bochum. Die be
lofte is nog niet vervuld, er zijn geen
kopers op komen dagen, de gigantische
bedrijven zijn te duur en Krupp breidt ze
voortdurend uit. „Voor een efficiënter be
drijfsvoering", zeggen de „Kruppianer".
Om de prijs op te jagen", menen anderen.
Krupp kan uitstel krijgen van de ver
kooptermijn en dat uitstel zal binnenkort
worden aangevraagd. Een gemengde ge
allieerd-Duitse commissie zal erover moe
ten beslissen. Inmiddels wendt Krupp al
zijn invloed en al zijn argumenten aan om
de splitsing te niet te doen. Zijn juristen
stellen dat de belofte van de regering in
strijd is met de grondwet. Zijn bedrijfs
economen zeggen dat de verticale opbouw
van de staalindustrie overal in Europa in
Tien jaar geleden, in december
1947stond Alfried Krupp von
Bohlen und Halbach in Neurenberg
terecht als een van de kopstukken
van het industriële nazi-rijk. Op
deze foto ziet men hem (midden)
in gesprek met zijn advocaat.
zwang is gekomen. Zijn perschef betoogt
dat men van Krupp de zondebok van de
hele Duitse industrie heeft gemaakt. En
heel Essen hoopt dat de Amerikanen,
Britten en Fransen hun hardnekkigheid
zullen laten varen. Zal dat gebeuren? De
Britten zijn, vermoedelijk uit zakelijke
overwegingen, het halsstarrigst. In kringen
van de Europese Kolen en Staal Gemeen
schap lijkt men, op economische gronden,
geneigd Krupp te laten re-integreren. Maai
de E.GK.S. heeft geen stem in het kapittel.
Wie vandaag door Krupps industriële
domein wandelt, merkt hoe zwaar de
„Kruppianer mythe" nog weegt. Alfried
Krupp heeft verklaard dat hij nooit meer
wapens zou maken en doet het ook nog
niet, maar de ironie van het lot wil dat de
geallieerden het bedrijf, dat zij wilden ver
nietigen, vandaag of morgen misschien
zullen vragen het weer te doen. Dat het
doodvonnis over de firma niet voltrokken
is, ziet men wel. Het onmogelijke is ge
schied: het vernielde en ontmantelde be
drijf staat weer overeind, produceert loco
motieven en hijskranen, vrachtwagens en
bruggen, blikverpakking en valse tanden.
Het concern heeft een geschatte jaaromzet
van 2,3 miljard gulden en maakt een netto
winst van meer dan tweehonderd miljoen.
De alleen-eigenaar van het concern, dat
73 afdelingen en ondernemingen omvat,
manier. Wanneer er een fraulein Krupp
trouwde, werd er een halve stad aan nieu
we woonwijken gebouwd om het feest
enige luister bij te zetten. Nochtans hebben
vakbonden op de 93.000 arbeiders - van
Krupp vrijwel geen greep.
Niet alleen op dit gebied is er bij Krupp
weinig van een nieuwere geest te bespeu
ren. Toen ik vroeg of er al iets gedaan is
tot schadeloosstelling van de dwangarbei
ders uit de oorlog, kreeg ik ten antwoord
dat men een proces verwacht, „aangebon
den door Amerikaanse advocaten van kwa
de zaken, die voormalige gevangenen
daartoe hadden opgestookt".
Uitingen in deze geest werpen de over
weging op, dat Krupp niet alleen maar
symbool of zondebok was, dat het misschien
nuttig zou zijn de splitsing door te zetten.
Voor de politieke gezondheid van de
bondsrepubliek zou het beter kunnen zijn
wanneer Krupps feodaal Industrieel im
perium, deze besloten gemeenschap en
anachronistische staat in de staat, althans
bedrijfseconomisch, niet op zich zou kun
nen staan.
Maar de nieuwe tijd loopt niet helemaal
tevergeefs storm tegen Krupps Nibelungenr
burcht. Sinds kort wandelt als algemeen
gevolmachtigde van Krupp een gewezen
verzekeringsman uit Hamburg door de
vlammende en rokende smidsen om fris
bloed in het oude lichaam te pompen. Deze
„stadhouder" die zich als circus-directeur
beschouwt, wordt „de Amerikaan" ge
noemd, omdat hij van jazz houdt, mensen
op de schouder slaat en tegen arbeiders,
die hem met „Herr Generaldirektor" aan
spreken, kortweg zegt: „Noem mij maar
Beitz, of Berthold, als je dat beter bevalt."
In de heilige hallen van Krupp, waar
generaties op stalen troner zetelden, klinkt
dat net alsof de keizer van Japan zou
zeggen: „Zeg maar Sjors hoor"!
Uit Oost-Duitsland: 41.000;
uit Hongarije17.000
MOSKOU (Reuter) Het Sovjet-pers
bureau Tass bericht, dat de omvang van
de Russisqjie marine en het leger opnieuw
wordt verminderd en wel met driehonderd
duizend man.. Van Oostduits gebied gaan
41.000 Russische militairen naar huis en
uit Hongarije 17.000. Volgens Tass be
schouwt de Russische regering dit als een
belangrijke bijdrage tot een vermindering
van de internationale spanning. In 1955-'56
zijn er 1.840.000 Russen gedemobiliseerd.
De gedemobiliseerden zullen werk krijgen
in hun plaats van herkomst, aldus Tass.
De eerste vice-minister van Buitenlandse
Zaken Wassili Koeznetsov en de plaatsver
vangende stafchef generaal Malinin ver
klaarden op een persconferentie, niet te
kunnen antwoorden op de vraag, of de
Sovjet-strijdkrachten nu minder dan drie
miljoen man tellen.
Hoeveel totaal?
De reacties op de Russische mededeling
in Washington, Londen, Parijs en Bonn
komen er in het algemeen op neer, dat men
de maatregel niet kan beoordelen, zolang
niet bekend is over hoeveel militairen de
Sovjet-Unie in totaal beschikt. Ook ziet
men de maatregel als een onderdeel van
het algemene streven om de omvang van
de conventionele strijdkrachten te vermin
deren, mi' de kern- ëh raketbewapening
toeneemt. In westelijke kringen te Moskou
is men van oordeel, dat de Russische maat
regel vooral een psychologische waarde
heeft. De Russen zouden ten overstaan van
het wereldforum de westelijke mogend
heden willen dwingen, ook de omvang van
hun strijdkrachten te herzien. Van de
zijde van het Amerikaanse departement
van Defensie werd echter vernomen, dat
de Amerikaanse militaire plannen in geen
enkel opzicht zullen worden gewijzigd.
WASHINGTON (UP) Amerikaanse
functionarissen schatten de mankracht der
Russische strijdkrachten op vier miljoen
man. De inlichtingendiensten van de wes
telijke landen ramen de sterkte der strijd
krachten in Oost-Europa alleen al op
425.000 man, waarvan dus nauwelijks een
zevende deel zal worden teruggetrokken.
Het pijnlijke opstaan
In de winter wordt het leven voor een
groot deel beheerst door het opstaan: een
pijnlijke zaak en een groot kwaad voor
mens en dier. Ook de mens zou behoren
te winterslapen zoals de egel, de hamster
en de dikke beer. Wellicht verklaart dit
de eigenaardige reacties die het opstaan
van sommigen begeleiden.
Wij nemen even de proefpersoon Wim
onder de loupe. Daar gaat zijn wekker. Wat
hoort men als waarnemer nu? Men hoort
een dierlijke, wilde grauw of grol uit Wim's
slaapvertrek, een wrede bons, een dreun,
de wekker staakt zijn blij geroep, dan
kraakt het bed of zich een vetzuchtige
gorilla neerwerpt en daarna is het stil
De puntjes achter „stil" hebben een
functie, lezer! Zij duiden op een stilstand
die geen stilstand zal blijken. Op schijn
bare rust, die in werkelijkheid geladen is
met allerlei passies, driften, latente span
ningen en aanstuwingen. Want tijdens die
puntjes ligt Wim, in een wanorde van
beddegoed, met sterk-gesloten ogen achter
over; het is wel duidelijk: hij kan de
prille dag nog niet vrij en open in d'ogen
zien. Hij deinst nog terug voor het her
boren licht en de daaraan verbonden
nieuwe plichten en verantwoordelijkheden.
De psycholoog zal hier kunnen vaststel-
lep dat de daar neerliggende Wim, of
schoon wakker, niet opstaat met een lach
en een lied, maar log blijft wijlen, vol
weerzin jegens de dagelijkse tredmolen.
Tegelijkertijd echter zal dezelfde psycho
loog-waarnemer constateren, dat deze Wim
in de langs de bed der and neer
hangende hand een pan
toffel geklemd houdt. Ejat zal hem
interesseren. Waarom, denkt de psycholoog,
doet Wim dat?
Wij dienen hier een andere proefpersoon,
een zeker Wiesje. naar voren te halen.
Deze Wiesje nu, een uiterst agiel opstaan-
dertje. dat vóór de wekker al met open
ogen ligt, lijdt aan een ander psychisch
ochtendzeer: zij heeft de ochtend-
plaagziekte. Wies. ja. En dat houdt
in dat zij (o.a.) deze Wim, nog worstelend
met de dag, besluipt om hem, een bekertje
ij's koud water over het ochtendlijf te wer
pen als hij voor de wastafel staat of nog
even „napiept", zoals de volksmond het
..zich noa even omdraaien" wel aanduidt.
Dat verklaart de pantoffel van proef per
soon WimZodra opent zich n.L de deur
op een klein voorzichtig kiertje of reeds
werpt Wim met de pantofiel. Met geen
ander doel dan plaaaneest Wiesje gevoelig
te treffen: een daad van zuivere, gele haat.
Een ander type is de weeklager.
Nauwelijks zwijgt diens wekker of men
verneemt door het hele huis weemakende
..onoo's" en „aaaa's" en wij hebben eens
gehoord in verhand met zulk een weekla
ger dat huisschilders, bezig tegen de ach
tergevel. nerveus kwamen aanbellen met
de mededclinn dat er achter iemand om
hulp lag te roepen; „hij zit zeker ergens
tussen", zeiden de mannen, zo verndmen
wii. Men vertelde ons dat zij niet eerder
wilden geloven dat er niets ernstigs was
gebeurd dan nadat men hen, door de kier
van de deur de bewuste weeklager had ge
toond. zóods deze achter -ijn dichte gordij
nen stuurloos en hnnk.erin heen en weer
stommelde; „OOO!" en AAA!", riep de
man maar.
7,o zijn er meer tvnen-van-de-ochtend-
stond: nsuch oiogen zitten er dagelijks smul-
iprin bij te kijken. Als zij tenminste vroeg
genoeg zijn opgestaan.
Duif
ADVERTENTIE
door rheumatiek, spit, ischias, hoofd- en
zenuwpijnen, neemt dan uw toevlucht tot
Togal. Het middel dat baat, ;waar andere
falen. Laat u dus niet langer kwellen, maar
gebruik Togal. Togal zuivert de nieren en is
onschadelijk voor hart en maag. Bij apo
theek en drogist 0.95. 2.40 en 8.88.
WASHINGTON (UP) Volgens wel
ingelichte bronnen heeft president Eisen
hower besloten in zyn antwoordbrief aan
premier Boelganin te zeggen, dat de Ver
enigde Staten niet bereid zyn tot een non
agressiepact, voordat verschillende proble
men tussen Oost en West zijn opgelost.
Verder zou hij zich koel willen uitlaten
over een eventuele onmiddellijke ontmoe
ting op hoog niveau. De deur voor zo'n
ontmoeting zou echter openblijven, mits
de Russen zich van tevoren op diplomatiek
niveau bereid hebben getoond over speci
fieke problemen te onderhandelen.
Een officiële woordvoerder van het de
partement van Buitenlandse Zaken heeft
verklaard dat de 'Amerikaanse regering
niet vooraf is ingelicht over de toespraak
waarin de Britse premier een non-agressie
pact voorstelde tussen Oost en West. Toen
de woordvoerder gevraagd werd of Mac
Millan wellicht in particuliere besprekin
gen of notawisselingen een aanduiding ge
geven had, bleef hy het antwoord schuldig.
MOSKOU (UP) De Russische vice-
minister van Buitenlandse Zaken Vassily
Koeznetsov heeft in Moskou tegenover ver
slaggevers verklaard MacMillan's voorstel
„een positieve stap" te vinden. „Wij hopen
alleen dat het een oprecht gemeend voor
stel is en wachten op nieuwe voorstellen".
,vJk herinner er aan dat de Sovjetregering
reeds in 1956 de wenselijkheid van een
non-agressiepact tussen de NAVO en de
landen van het verdrag van Warschau
heeft bepleit", zo voegde hij hier aan toe.
PEKING (Reuter) -- Het communistisch
Chinese volksdagblad merkt op dat Mac
Millans voorstel een goed denkbeeld is,
„mits het ernstig is gemeend".
LONDEN (AFP) Het Britse ministerie
van Buitenlandse Zaken zegt, dat Groot-
Brittannië niet als enig land een niet-aan
valsverdrag met de Sovjet-Unie wil slui
ten. Een dergelijk verdrag zou een aanvul
ling van andere verdragen moeten zijn.
Een woordvoerder van het ministerie ver
klaarde, dat MacMillans uitlating over een
niet-aanvalsverdrag geen voorstel is, maai-
meer een suggestie of een denkbeeld. Het
betekent naar zijn mening geen wijziging
in de Britse politiek. 1
(Reuter) Diplomatieke waarnemers
zijn van mening, dat de Britse regering de
betekenis van de suggestie van MacMillan
tracht te verkleinen. De reactie in de we
reld is groter geweest dan zij voorzien had,
zo 'meent men.
PARIJS (Reuter) In officiële Franse
kringen is gezegd, dat de regeringen der
NAVO-landen het voorstel van MacMillan
zullen bespreken.
BONN (UP) Naar aanleiding van Mac
Millans voorstel heeft de Westduitse
bondskanselier, dr. Adenauer verklaard dat
er „op het eerste gezicht" een goede indruk
van achterblijft. Henrich von Brentano, de
Westduitse minister van Buitenlandse Za
ken, zei: „Het is precies wat we willen en
strookt geheel met onze opvattingen. Het was
een zeer goede toespraak, en deze politiek
moeten wij aanhouden", zo verklaarde hij.
Amsterdam. Vrije Universiteit. Kandidaatsexa
men rechten: M. F. Hazenberg, .Apeldoorn; J. F.
van Maanen. Hengelo (Ov.).
Den Haag. De Staten-Generaal heb
ben twee jaar geleden ƒ32.055,76 toe
gestaan voor verhoogde soldijen wegens
het verlenen van de rang van sergeant
majoor aan sergeanten, die zijn aange
wezen om zoo nodig de plaats van een
luitenant te vervullen. Diezelfde som is
ook voor het jaar 1907 toegestaan. Maar
de sergeants hebben het geld, hun door
de Staten-Generaal toebedacht, nooit
ontvangen! Waar het dan wél gebleven
is? Minister Van Rappard heeft toe
gezegd te zullen nagaan hoe deze ruim
64.000,- - zijn besteed
