Zeeland schiep een
voor zijn minder
mild klimaat
bedeelden
Brandweerkazerne van Velsen
„presenteerde" haar materieel
Mr. OPTICIEN J. GRIT
Chronische zieken genieten
Middelburg ideale verzorging
bij
Havenberichten
Rode haan werd eens door
duizend man bevochten
HET IS
PLECHTIGE OPENING
Centralisatie gaat voort, ongevallendienst
mettertijd ook onder dit nieuwe dak
8
KENNEMERGAARDE TEN VOORBEELD
Kinderen en ouden
Rendabel
Een tweede
Perez schaakt tegen
leden van „Kijk Uit"
Onderscheiding voor
sleepbootkapitein
De bloemenveiling floreert
G JM V-televisieshow
ZATERDAG 18 JANUARI 1958
(Van een onzer redacteuren)
„UW IJMOND MOET EEN IDEAAL GEBIED ZIJN voor een tehuis voor
chronisch ziekenDegeen die dit zegt, spreekt met kennis van zaken, want
het is de jonge directeur van de stichting „Verpleeg- en Rusthuizen Midden-
Zeeland de heer M. L. Almekinders, die op Walcheren en Beveland een aantal
verpleeghuizen onder zijn beheer heeft en die dagelijks met het bijltje hakt, dat
onlangs in Velsen op zulk een gelukkige wijze is opgenomen Velsen, waar
„Kennemergaarde" verbouwd wordt tot een verpleeginrichting voor diegenen,
die in de ziekenhuizen niet op hun plaats zijn, thuis meestal verkommeren en
overal in de maatschappelijke orde tussen wal en schip terecht dreigen te komen.
„Want voor een dergelijk tehuis is een zielental van honderd- tot tweehonderd
duizend de beste basis. Bovendien kunt u daar prachtig verder voortbouwen
op een eenmaal begonnen kern."
In nog geen tien jaar de Zeeuwse stichting werd op 15 augustus 1949 door
de Commissaris der Koningin in die provincie opgericht en kreeg van vele
welmenende lieden het predicaat „dwaasheid" naar het achtbare hoofd heeft
het troetelkind van de heer Almekinders, die zelf als administrateur bij dit werk
terecht kwam, zich ontwikkeld tot een forse en financieel vrijwel onafhankelijke
zoon van een oud en stoer ras. Dat in die jaren een bepaald wantrouwen moest
worden overwonnen en er tegen verscheidene stromen moest worden opgeroeid,
is een compliment temeer aan het adres dergenen, die deze sociale taak aan
vatten en die door wisten te zetten.
HET IS ALLEMAAL zeer provisorisch
begonnen, zoals Velsen noodgedwongen
ook een verbouwd huis aan deze nieuwe
taak dienstbaar zal moeten maken. Daar
om is er ook een vergelijking mogelijk,
daarom ook hebben enige leden van het
Velsense gemeentebestuur een oriënterend
bezoek gebracht aan de instelling in Mid
delburg, die als een kloek waakt over haar
vijf tehuizen, waarvan de inrichting voor
Chronische Zieken „Der Boede" er één is.
Want na de bevrijding „zat" Zeeland
met een probleem, dat zovele gewesten
hebben ondervonden: de re-evacuatie had
een aantal nood-verpleeghuizen nodig ge
maakt, waarin minder-valide bejaarden
een onderdak vonden en uit dit werk, dat
uit 's rijks kassen werd gefinancierd, is het
werk voor de chronisch zieken ontstaan.
Men had in die dagen de erbarmelijke
„Willem Iir'-kazerne ter beschikking, die
nauwelijks aanspraak mocht maken op de
naam „tehuis" en waar men dan ook wel
uit móést, wilde het het schaamrood niet
over de wrakke balken van dit verouderde
soldatenonderkomen kruipen.
Er werd een tehuis aangekocht, dat enige
dagen na de overneming afbrandde.De
Graaf van Lijnden had echter even buiten
Middelburg het slot ,;Ter Hooge" nog „ach
ter de hand" en daar zijn dan de hulpbe
hoevende oude mensen in ondergebracht.
Om een lang verhaal van moeite en zorg
kort te houden: dank zij een fabelachtige
werkdrift en een zuiver gevoel voor de
lijdende medemens beschikt de Stichting
nu over vijf instituten waaronder een
kindertehuis voor zwakzinnige kinderen en
een splinternieuw, bijna voltooid complex
voor psychiatrische gevallen, het riante
„Ter Poorte".
En daarnaast „ons" voorbeeld: „Der
Boede". Hoog herenhuis, eenzaam, mis
schien voor het doel wel iets té eenzaam,
oprijzend tegen de wijde luchten van het
Zeeuwse land, met twee lage vleugels,
dankbaar bewoond door een 120 chronisch
zieken tussen de veertig en bijna-honderd-
jaar, bestuurd door zuster J. C. Antonisse,
die met haar staf-van-veertig een ideaal
klimaat schiep voor hen, die de maatschap
pij de rug toekeerde en die een pijnlijk-
nauwkeurige en op eindeloos geduld geba
seerde verpleging behoeven, die met be
hulp van revalidatie wellicht terug zullen
komen en die hier het geluk hebben terug
gevonden, dat hun door hun lichamelijke
toestand goeddeels werd ontzegd.
En de verpleegprfjs? Volgens abonne
mentstarief negen gulden per dag, voor
kamerverpleging 12,35, voor twee- of
driepersoonskamers 11.
Dank zij een gelukkige regeling tussen
provincie, gemeenten en het particulier
initiatief, dat de kerken pal achter zich
wist, kon er een sluitende begroting wor
den gemaakt, die over alle jaren een totaal
tekort je van 7000 laat zien, welk bedrag
dit jaar echter geheel weggewerkt zal zijn.
Dit jaar, dat de nieuwbouw vlak achter
„Der Boede" in het laatste stadium ziet
komen, want daar verrijst een groots com
plex voor psychiatrische verpleging „Ter
Poorte" op eigen grond van de stichting, in
welk gebouwencomplex het laatste woord
op het gebied van de verpleging van ziels
zieken doorklinkt.
Of dit werk nodig is?
Brood- en broodnodig.
De heer Almekinders vertelde ons, dat er
een eindeloze wachtlijst is voor het ver
pleeghuis voor Chronische Zieken en dat
gebleken is, dat haast alle kleine particu
liere rusthuizen voor dergelijke patiënten
VELSENS raad heeft onlangs met een
genereus gebaar een tehuis voor Chro
nische Zieken in het oude „Kennemer
gaarde" op gang geholpen, door het be
nodigde crediet uit de reserve te ver
lenen. Het wachten is nu op goedkeu
ring van zowel Gedeputeerde Staten als
van het ministerie van Sociale Zaken
en Volksgezondheid voor de benodigde
verbouwingen en dan zou men theore
tisch in februari-maart met de bouw
kunnen beginnen.
Het is evenwel het begin van een
groter project wellicht.. Want in de
IJmond zouden meer dergelijke tehui-
zij voor patiënten, die door de normale
ziekenhuizen of rusthuizen niet opge
vangen kunnen worden, op hun plaats
zijn en bij de opzet van dit eerste pro
ject op „Kennemergaarde" is daar ook
wel degelijk rekening mee gehouden.
Een goed en hartverwarmend voorbeeld
van wat daar uit groeien kan, ligt in
de provincie Zeeland voor de hand,
waar de Stichting „Verpleeg en Rust
huizen Midden-Zeeland" bijna tien jaar
met dit werk bezig is óók in oude
onderkomens, die verbouwd en uitge
breid werden. De parallel gaat niet ge
heel op, omdat in Zeeland de eensge
zindheid op dit punt bijzonder groot
was, dwars door de verschillende be
volkingsgroepen en de overheid heen,
maar voor het overige is deze Zeeuwse
spiegel een waardevolle. Een onzer
bracht een bezoek aan Middelburg en
geeft hiernaast zijn indrukken weer.
in Zeeland het hoofd in de schoot hebben
gevlijd, toen zij merkten, dat deze stich-
tingsopzet zo volkomen en zo gelukkig
slaagde, dat het winstbejag zijn biezen wel
kon pakken.
Want al is de leiding van deze vijf te
huizen en dus ook van „Der Boede" strikt
zakelijk, deze inslag wijkt onmiddellijk als
het belang van de patiënt zwaarder gaat
wegen. Na het aanvankelijke wantrouwen
in deze royale opzet is er in Zeeland een
groeiend enthousiasme merkbaar voor deze
Stichting en terwijl men binnenskamers
werkt aan een medische verfijning van het
werk, zonder daarbij „ziekenhuisje te wil
len spelen", worden er plannen op papier
gezet, om in „Der Boede" een revalidatie
centrum in te richten, dat verlamden en
invaliden een nieuwe kans op het leven zal
kunnen bieden. En als er geld nodig is, dan
komt er geld. Want de provincie en de
gemeenten, die gedeeltelijk garant staan
voor de Stichting, hebben de laatste jaren
nooit langer dan de tijd, die een hamerslag
op een vergadering vraagt, gedacht over
het investeren van overheidsgelden in deze
schone zaak.
Er is echter nog altjjd een tekort niet
aan geld. maar aan ruimte. De honderd
twintig bedden van „Der Boede" zijn con
tinu vol en bezet, aan uitbreiding valt hier
niet te denken, zodat men, ook al vanwege
de geografie der provincie Zeeland ging
uitkijken naar een tweede tehuis elders op
de eilanden. Daarvoor zijn vérgaande on
derhandelingen lopende, die vermoedelijk
zullen resulteren in een tweede tehuis bij
Goes.
In de beschutting van „Der Boede" is
de oude, zieke mens niet alleen. Een
tehuis voor chronisch zieken geeft haar
of hem de zekerheid van een veilige
levensavond.
De Zeeuwse kap blinkt ook in. de
conversatieserre van „Der Boede" vele
malen op: de lopende chronische pa
tiënten vinden hier een haast
huiselijke gezelligheid.
Het riante „Ter Poorte", de nieuwe
psychiatrische inrichting, die in
aanbouw is.
De IJmuider-sehaakclub heeft het weer
gewaagd een sterke speler, die deelneemt
aan het Hoogovenschaaktoernooi, uit te
nodigen voor het spelen van een simul-
taan-séance. Was reeds eerder de Engels
man Golombek bij Kijk-Uit op bezoek,
thans zal de Spanjaard Perez de strijd
tegen vele schakers tegelijk opnemen.
Deze speler is met Pomar en Toran één
van de vooraanstaande schakers in Spanje
In het huidige Hoogoventoernooi neemt hij
deel in invitatiegroep drie, waar hem tot
op heden slechts gering succes ten deel
viel. Dit min of meer falen van Perez
moet men niet zoeken in een minder ster
ke schaakcapaciteit, maar veeleer in een
wat ongelukkig spelen. Het beetje geluk,
dat iedereen nodig heeft om tot een goed
resultaat te komen, ontbreekt hem dit
maal volkomen. Daardoor daalt zijn score
natuurlijk sterk. Toen hij enige dagen ge
leden tegen leider Cortlever speelde kwam
hij nog in het bezit van de dame van de
Amsterdammer. Deze kreeg daarvoor drie
lichte stukken terug. Een behoorlijke com
pensatie, maar meestal niet van beslissen
de aard. Ditmaal echter wel.
De wedstrijd tegen Kijk-Uit vangt aan
om acht uur in het Cultureel Gebouw aan
het Moerbergplantsoen. Wellicht, dat vele
belangstellenden maandagavond iets wil
len meemaken van de aparte sfeer, die
heerst bij een simultaan-wedstrijd.
Alle twaalf
De Vlaardinger trawlloggervloot, die uit
12 schepen bestaat, zal in de komende
maanden in haar geheel aan de markt
verschijnen. Bij dit twaalftal zijn zes grote,
nieuwe schepen, die op haring of rondvis
in de Noord vissen. Vier schepen vissen op
tong en schol. Zaterdag waren de VL 114
en VL 199 met een vangst van elk 2000 kilo
tong en tarbot en 200 kisten schol aan de
markt.
Bij Koninklijk Besluit is de heer M. A.
Engels te Maassluis, gezagvoerder bij L.
Smit en Co's Internationale Sleepdienst,
benoemd tot ridder in de orde van Oranje
Nassau.
„IK BEN BLIJ, dat Velsen deze zaak ook
gaat aanpakken" zei de heer Almekinders
ons in het lange en plezierige gesprek, dat
wij met hem over zijn vijf tehuizen, maar
vooral over het werk voor de chronische
zieken hadden.
„Want niet alleen heeft uw gemeenschap
er een dringende en bijkans dwingende
behoefte aan, maar bovendien kunt ge een
toekomstige uitbouw geleidelijk voorbe
reiden en uitwerken op een plek, die aan
de rand van de bebouwing komt te liggen
Ik heb gezien, wat men in Zweden op dit
stuk klaarmaakt en ik weet, dat wij in
Nederland op de goede weg zijn. Ik weet
ook, dat wij het gezamenlijk moeten doen
met één doel voor ogen: het belang van de
patiënt, die niet gebaat is bij een te grote
verzuiling, maar alleen bij een zo perfect-
mogelijke behandeling."
Met deze woorden werd een bezoek af
gesloten. dat de IJmond een voorbeeld zal
kunnen geven, al liggen de omstandigheden
hier natuurlijk anders. Maar de mensen
voor wie het gaat, zijn dezelfde. Zij zijn
een gevecht waard. En een financieel offer.
Weinis animo voor wintergroenten
De aanvoer op de groentenmarkt bestaat
nu voor 95 percent uit winterprodukten en
men kan niet beweren dat deze vlot van
de hand gaan. Integendeel, veelal liggen
de prijzen aan de lage kant. Boerenkool
komt de 20 cent per kilo niet te boven.
Spruiten gingen vrijdag weer iets in prijs
omhoog; de extra geschoonde brachten het
nog tot 90 cent per kilo. De koolsoorten
draaien rond de 10 cent per kilo. Andijvie
ziet men weinig meer; er werd tot 75 cent
per kilo betaald. Witlof ging bij een matig
aanbod tot 67 cent per kilo. Waspeen is
nog steeds aan de markt; al naar gelang
de kwaliteit werd er van 10 tot 23 cent
per kilo betaald. Prei hield, vooral voor de
goede kwaliteit, nog aardig prijs: 28 cent
per kilo.
Op de bloemenveiling ziet men iedere
marktdag de aanvoer groter worden. De
handel had sinds woensdag weer een vlot
verloop. Vele kopers kwamen weer naar
de Beverwijkse veiling, met als gevolg een
stijging der prijzen.
Bij de tulpen ging de meeste belangstel
ling uit naar de Rose Copland die van 75
cent tot 1.19 per bos opbracht; soorten
als Golden Harvest, Piquant, Olga, Deme-
ter, Wintergold en White Sail varieerde
van 70 cent tot ƒ1.05 per bos. Een partij
Bartigon kwam zelfs tot 1,17 per bos.
Er is een ruim aanbod van narcissen, wat
vrijdag tot gevolg had dat de prijzen te
rugliepen tot rond de 50 cent per bos.
Hyacintenprijzen varieerden bij een ruim
aanbod van 10 tot 21 cent per stuk. Blauwe
druifjes waren weer iets beter te verkopen
dan de vorige week: er werd nu tot 33 cent
per bos voor betaald.
MARKTNIEUWS.
Beverwijk, 17 januari: Andijvie 5275.
spruiten 34—95, waspeen 1024, prei 12
29, knollen 825, boerekool 1020, rode
kool 612, groene kool 613, peen 714,
uien 617.
Tegen de kant
In de Vissershaven liggen stil voor repa
ratie de trawlers „Polderman", „Amster
dam", „Thorina", „Eveline" en „Deining".
Wegens de slechte uitkomsten zijn de traw
lers „Norma Maria" en „Tzonne" opgelegd.
De „Abraham" en „Gelria" zijn verhaald
naar de kade bij de steenfabriek.
ADVERTENTIE
een overwinning op uzelf, wanneer
u voor het eerst een bril gaat kopen
Maar uw schroom verdwijnt geheel
als u merkt dat u op straat beter
ziet, meer geniet van toneel - film
en televisie en u uw werk beter
doet.
Mogen wij LJ eens adviseren?
Brilmodespecialisten
Gouda - Zwijndrecht IJmuiden
In IJMUIDEN gevestigd
v/h De Jong's Speciaal Optiek
Kennemerlaan 92 - Tel. 5072
Dinsdags na 1 uur gesloten
Op vrijdag 17 januari kwamen in IJmui-
den binnen: Goote van Rotterdam, Heriot
van Grangemouth, Hector van Rotterdam,
Alta van Rotterdam, Duisburg van Ant
werpen, Wexford van Boston, Aleynous van
Glasgow, Whitby Abbey van Goole, Toften
van Gothenburg, Westerdok van Londen,
Beninpalm van Dakar, Rijnstroom van
Londen, Lingestroom van Fowey, Petrel
van Londen, Baron O Gilvy van Durban,
Kaap Felga van Vestervick, Pegasus van
Barkington, Dora Fritzen van Batoum,
Jogela van Rotterdam, Greenfinch van
Dordrecht.
Vertrokken zijn: Deo Gratia naar Fal-
kenberg, Swift naar Harlingen, Tebro naar
Gent, Spreewald naar Bremen, Munster
land naar Rotterdam, Oyonnax naar Duin
kerken, Arthemides naar Hampton Roads,
Victor naar Malmö, Antaris naar Rotter
dam, Johannes naar Kalbing, Dolfijn naar
Vancouver, Lebu naar Norfolk, Ance Hen-
rice naar Ventspils, Wolfgang Russ naar
Rotterdam, Bomma naar Oslo, Goote naar
Rotterdam, Stintfang naar Hamburg, Gaas-
terkerk naar Las Palmas, Najade naar Rot
terdam, Hecuba naar Barbados, Imke naar
Fredericia Ameintas naar Halmstadt, Elsa
naar Norrköping, Glorie naar Zwijndrecht.
Het verhaal over Velsens brandweer,
dat haar commandant, de heer P. J. de
Klerk gisteren in de Velsense raadszaal
vertelde ten aanhore van de genodigden
voor de officiële opening der nieuwe
brandweerkazerne, werd een boeiend
relaas uit de oude doos en een vertrou
wenwekkende prognose voor de verre
toekomst. Tussen de vier aanvallige
zuigperspompjes van 1875, waarmee het
jonge IJmuiden moest vechten tegen de
Rode Haan en het glanzende materieel,
dat thans in al zijn kostbaarheid dag en
nacht klaar staat achter de deuren van
de nieuwe kazerne, ligt dit verhaal in
zijn volledige gemoedelijkheid van hand
kracht en dienstplicht, een dubbeltje
vergoeding voor een oefening en de
grote brand aan de Kennemerlaan van
1929.
De heer De Klerk is zijn overzicht be
gonnen bij het eerste begin: dat was in
1875, toen buiten de zuigperspompen-met-
mankracht onder meer drie „gereedschaps
zakkendragers", twee klokluiders en trom
melslagers en een 124 krachtige Velsenaren
ALS EEN RIJTJE perl'ect-gedresseerde revue-meisjes zijn gistermiddag om half
vjjf de kostbare en glimmend opgepoetste brandweer- en tunneldienstauto's uit de
nieuwe kazerne nabij de Velser tunnel gestoven, nadat in een even glad-geregisseerd
gebaar de geblokte kanteldeuren in de strakke voorgevel gelijk omhoog waren
gegaan. Het was het spectaculaire hoogtepunt van een ietwat verlate plechtigheid:
de officiële opening van de nieuwe kazerne, die reeds een maand of wat in gebruik
is en waaruit langzaam maar zeker de reorganisatie van Velsens brandweerkorps
ontstaat een reorganisatie welke gericht is op een centraal commando en een
centrale materiaalbediening zowel voor brandweer als B.B. en op een grotere be
zetting met beroepspersoneel dan voorheen. Deze ceremonie, die in Velsens raad
zaal begon met een bijeenkomst voor een groot aantal genodigden, gaf burgemeester
mr. M. M. Kwint de kans velen welkom te heten en bood daarna de commandant
van de brandweer, de heer P. J. de Klerk de gelegenheid een aantal pikante
herinneringen uit Velsens brandweerverleden op te diepen, waarna de directeur van
Openbare Werken, ir. D. N. Dammers de historie van de bouw der nieuwe
kazerne naging.
Welk een vooruitgang er zowel in ge
meentelijk als in IJmondverband is ge
boekt ten aanzien van de vroegere brand
bestrijdingsapparatuur was uit, menige
uitlating af te leiden en als stille getuige
van vroeger dagen stond bovendien in de
kazerne de trouwe oude Fiat-spuit, die
weliswaar zo langzamerhand aan een ver
diende rust in een museum toe is, maar
toch nog in geval van nood wel eens vu
rig en lawaaiend bijspringt.
Beroeps
De raadzaal was voor de bijeenkomst,
die de opening inluidde, smaakvol ver
sierd en burgemeester Kwint kon onder
meer zijn ambtgenoot van Heemskerk en
de hoofdingenieur-directeur van Rijks
waterstaat, Velsens ereburger ir. A. E.
Eggink welkom heten, rond wier „burger
lijke" dracht veel „brandweergoud" blonk.
De burgemeester memoreerde de sobere
behuizing, waarmee de Velsense brand
weer zich tot nu toe heeft moeten behel
pen en hij herinnerde er voorts aan, hoe
men thans steeds meer In de richting van
een beroepsbrandweer wil gaan, al wordt
de vrijwilligheid nimmer geheel losge
laten als erkenning van het belang, dat
deze vrijwilligheid voor een korps als dit
ondanks alles blijft houden.
Functioneel
„Het was een geluk, dat de Rijkswater
staat een tunnel in Velsen ging bouwen",
zo ging de heer Kwint voort, „want daar
door werd het mogelijk de hulpdienst voor
de tunnel op gelukkige wijze te combi
neren met de brandweer". (Later is mee
gedeeld, dat mettertijd zal worden onder
zocht, of ook de Ongevallendienst in deze
coördinatie kan worden ondergebracht).
De heren Dammers en architect H. A.
Peters, die van dit nieuwe gebouw on
danks de beperkte mogelijkheden een fraai
functioneel geheel heeft weten te maken,
kregen een verdiende pluim van mr.
Kwint voor het werk, dat aan deze ka
zerne is verricht en deze noemde verder
de nieuwe kazerne een belangrijk steun
punt in het IJmond-gebied, dat in de af
gelopen maanden bijvoorbeeld alleen al
zijn nut heeft bewezen bij de negentig
keer, dat de tunneikraanwagens moesten
uitrukken voor kleinere en grotere onge
lukken in de autotunnels. De burgemees
ter verklaarde hierna de nieuwe kazerne
als geopend.
De commandant van de brandweer, de
heer De Klerk heeft vervolgens een met
boeiende historische trekjes gelardeerd
overzicht ontvouwd over de tijd, die er
ligt tussen 1875 en thans, waaraan wij el
ders op deze pagina een aparte beschou
wing wijden.
Parade
Nadat ir. Dammers de vlotheid van de
bouw mede dank zij veler medewerking
had geprezen, heeft het gezelschap zich
naar de kazerne begeven, waar burge
meester Kwint door op de bel te drukken
het ganse apparaat in rep en roer wist
te brengen: gelijktijdig wenkten de kan
teldeuren omhoog en rolden zowel de
brandweerauto's als de beide knalgele
tunnelwagens met sirenes en vonkende
wentellichten naar buiten, waarna de
trotse „vloot" werd gepresenteerd aan de
burgemeester „klaar voor inspectie".
En er is geïnspecteerd, met interesse en
voldoening over deze prachtige outillage,
die een veelzeggend contrast vormt tegen
de tijd van „klokluiders en trommelsla
gers", welke Velsen driekwart eeuw ge
leden nog heeft gekend. Na afloop van de
bezichtiging van de kazerne is men nog
geruime tijd bijeengeweest in de ruime
dienstvertrekken van de kazerne.
In een gedurfde uitvoering van affiche
en programma doet de C.J.M.V. IJmuiden-
Oost kond van een kleuren-televisie-show,
die op zaterdag 15 februari in het Her
vormd Jeugdgebouw zal worden gehouden.
Deze show zit nogal echt in elkaar. Waar
heidsgetrouw begint het programma om
tien voor acht om „het beeld bij te stellen"
en het belooft in vele opzichten een kleu
rige avond te worden.
Officieel heet het, dat R. v. d. Meulen
de algehele leiding heeft en Gerrit Porck
de regie voert. Omroepster is Lien Tanis,
die bij de „oud- en nieuwsberichten" wordt
geassisteerd door Hans de Korte.
Met van alles wat is dit programma in
elkaar gedraaid, waarbij ook het roem
ruchte lied van „wij zijn de Turken" een
grote rol zal spelen.
nodig waren om de toen nog kleine bevol
king voor brand te behoeden.
De opperbrandmeester uit die dagen van
Olim was niet te benijden, want het perso
neel groeide met de bevolking mee, zodat
men tenslotte een hoogtepunt bereikte met
een corps van 1000 man, dat berustte op
een bepaalde vorm van „dienstplicht" voor
alle burgers.
Hier kon men echter wel onderuit, want
de mogelijkheid bestond om een remplagant
aan te wijzen, waartoe men 10 per jaar
diende te voldoen. De lieden, die in deze
tijden de brandweer bedienden, waren
voorzien van de meest uiteenlopende
tekenen hunner waardigheid van staven
met kleurige vanen, rode lantaarns en an
dere toebehoren tot simpele stokken en
men bezat voorts „kwartiermeesters", wier
functie ontleend werd aan het feit, dat de
handpompinstallaties zo zwaar te bedienen
waren, dat er om het kwartier van ploeg
moest worden gewisseld.
De enige hulpkracht was een paard, dat
de opperbrandmeester kon vorderen voor
3,terwijl er eens per jaar een oefening
werd gehouden tegen een vergoeding van
0,10.
In 1878 was de brandweer dan ook vol
maakt gedecentraliseerd en de enige cen
trale figuur was de hoofdcommandeur, i.q.
de burgemeester. Het aantal pomphuisjes
werd later van vier op acht gebracht en
het aantal brandweerlieden groeide aan tot
die 1000.
TOT ER in 1917 waterleiding in Velsen
kwam en men brandkranen kon aanleggen,
slangenwagentjes ging aanschaffen en er
zelfs een motorspuitje op twee wielen op
het toneel verscheen. Die voor de hele ge
meente diende en dus de eerste schuchtere
pogingen tot centralisatie aangaf.
De toenmalige directeur der waterleiding
werd ingeschakeld als adviseur en in 1929
werd deze functionaris commandant; de
mankracht werd langzaam maar zeker
door motorische aandrijving vervangen en
het personeel kon tot ongeveer 50 man
worden ingekrompen. Door een ernstige
brand aan de Kennemerlaan in het jaar
1929 werd de noodzaak van een sterkere
brandbeveiliging bewezen de slangen
wagentjes kwamen namelijk veel te laat..
EN de oude Fiat, die nu nog dienst doet
en niet onderdoet voor zijn modernere
broers, deed zijn glorieuze intree in brand
werend Velsen. Men splitste de gemeente
in drieën: Velsen-Noord, IJmuiden en Sant
poort, waar de situatie zo werd, dat Van
Gelder personeel en garage afstond, in
Santpoort wijlen de heer Maarschalk voor
plaatselijke centralisatie zorgde en in
IJmuiden de brandweer werd onderge
bracht bij Gas en Water. Men werd dus
overal „inwonend". De slangenwagentjes
verdwenen geruisloos en steeds verder
groeide de brandweer mee met het was
sende Velsen, dat na de oorlog over een
reeds aanzienlijk apparaat beschikte. In
middels kwamen er moeilijkheden in
Velsen-Noord kon Van Gelder de brand-
weer-inwoning niet langer hebben wegens
groeiende eigen belangen, hetgeen zowel
voor Gas en Water als voor de Santpoortse
garage Maarschalk gold, zodat de wens
naar een centralisatie door de omstandig
heden werd verhaast en min of meer op
gedrongen.
IN 1952 reeds werd aan B. en W. gerap
porteerd, dat het systeem van toen niet
voor de verdere toekomst van de gemeente
zou kunnen dienen en toen ook de alar
mering moeilijkheden zou gaan opleveren
en bovendien de tunnel de mogelijkheid
opende om een centraal gebouw te zetten,
waar de rijksbrandweerinspectie eveneens
een ideale plek in zag, kon begonnen voor
den met de l?ouw.
De 1000 man van het eind van de vorige
eeuw zijn ingekrompen tot een goede veer
tig, een volautomatische ladderwagen staat
nog op het verlanglijstje en men zal het
hoofd kunnen bieden aan zeer gecompli
ceerde situaties, maar het materiaal en de
geest zijn er dank zij het nieuwe ge
bouw, dat helaas enigszins moest worden
ingekrompen ten opzichte van het oor
spronkelijke project, maar dat aan de
andere kant op vrij eenvoudige wijze kan
worden uitgebreid.
