Zaak tegen van moord op baby
verdachte vrouw geschorst
Alechinsky exposeert in Espace
HAARLEMSE RECHTBANK
Rechtbank wees na pleidooi verzoek
om invrijheidsstellitig af
k
Groningse schilder
CPraatótoel
m
Getuige onder verdenking
van meineed aangehouden
met
ftentespaarbrieven
van de
NATIONALE
WONING
BOUWLENING
1957
Oostduitse spion ontmaskerd
bij Nederlandse troepen
in Duitsland
Russische beren eten
Fins vee op
Waarom
hoestend
ABDIJSIROOP;
Twee jaar tegen directeur
van bejaardentehuis geëist
Amsterdamse taxirijders:
„Nieuw tarief voldoet niet"
0p de
Speidel „met gevolg
Hamburgs stadhuis
Britse wegenwacht naar
Europa
Kort nieuws
DINSDAG 21 JANUARI 1958
De gehele middag heeft de Haarlemse
rechtbank zich maandag nog bezig gehou
den met het vervolg van de zaak tegen
een dertigjarige bewoonster uit de Rivie
renbuurt in Haarlem-noord die ervan ver
dacht werd haar zeven maanden oude ba
b.v om het leven te hebben gebracht. Toch
kwam men niet tot een oplossing omdat
een van de belangrijkste getuigen, dr. J
P. L. Hulst uit Leiden, wegens ziekte niet
aanwezig kon zijn om zijn sectierapport
toe te lichten. De zaak werd tenslotte aan
gehouden tot maandag 10 .februari nadat
de rechtbank een verzoek van de ver
dediger, mr. A. D. P. V. van Löben Seis,
tot invrijheidstelling van zijn cliënte had
afgewezen.
Tijdens de ochtendzitting had de
chirurg geneesheer C. C. ridder van Rap-
pard verklaard het jongetje Peter enkele
malen onder zijn behandeling te hebben
gehad. In maart 1957 was een rechterarm
breuk geconstateerd en enige tijd later een
linkerarmbreuk. In mei is het kind in het
St. Elisabethsgasthuis opgenomen. Voorts
zijn nog een dubbele beenbreuk en een
breuk van de beide sleutelbenen gevonden.
Toen het kind ongeveer vier maanden was,
heeft het een armpje gebroken, welke
breuk pas een week later werd behandeld.
Omdat de chirurg een zo groot aantal breu
ken in enkele maanden zeer veel en nogal
vreemd vond, heeft hij het beenderstelsel
grondig onderzocht, ondermeer aan de
hand van röntgenfoto's. Dit beenderstelsel
was echter normaal. Dokter ridder van
Rappard achtte een beschadiging van de
wervelkolom van het kind veroorzaakt
door geweld.
De districtspsychiater F. Hartsuiker heeft
over de verdachte een uitvoerig rapport
uitgebracht. Hij achtte haar verstandelijk
normaal. Dat verdachte na de dood van
haar zoontje uit haar evenwicht was, waar
door zij in een psychiatrische inrichting in
Den Dolder moest worden opgenomen,
vond hij begrijpelijk.
Onjuiste verklaringen
De volgende getuige, de hoofdinspecteur
van politie C. van Marion, deelde mede dat
de verdachte tijdens de verhoren enkele
onjuiste verklaringen had afgelegd, onder
meer over haar gedragingen op 3 juli tus
sen twaalf en één uur. De verdachte had
namelijk verklaard dat zij in die tussentijd
boodschappen had gedaan, maar de winke
liers, die zij daarbij opgaf, bleken zich bij
navraag door de politie daarvan niets te
herinneren.
Over het horen van de vrouw door de
politie ontstond tussen de getuige en de
verdediger, mr. A. D. P. V. van Löben Seis,
een kort verschil van mening omdat pleiter
het bedenkelijk vond dat de verdachte niet
gewezen was op het feit, dat zij zich in de
zaak tegen haar man die óók in voor
lopige hechtenis zat nu als getuige op
het verschoningsrecht had kunnen beroe
pen. De hoofdinspecteur deelde echter mee
dat hij de vrouw afwisselend als getuige
(tegen haar man) en als verdachte had be
schouwd. Een rechercheur en een brigadier
die vervolgens voor het getuigenhekje ver
schenen behoefden geen verklaring af te
leggen.
Daarna ging de president over tot het
verhoor van de verdachte die met haar
eigen woorden moest vertellen wat er op
de bewuste derde juli allemaal was ge
beurd.
„Ik haalde het kind om zes uur des mor
gens uit het schuurtje", aldus de verdach
te. „Het was lastig geweest en daarom had
ik het daar neergezet. Om zes uur haalde
ik het dus uit de schuur. Nadat ik het had
gewassen, heb ik het in de tuin gezet. Om
twaalf uur heb ik boodschappen gedaan en
toen ik omstreeks één uur terugkwam, heb
ik twee flesjes met pap klaargemaakt om
de kinderen, een jongen en een meisje, te
voeden. Met het flesje in m'n hand ben ik
op de rand van het bedje gaan zitten. Ik
zakte er door en viel op het jongetje. Ik
heb m'n man geroepen en die is de dokter
gaan halen. Toen pas hoorde ik dat het
kind dood was."
Mr. Petersen, die dit betoog enkele keren
had onderbroken om nadere vragen te stel
len, vroeg vervolgens waarom de verdachte
pas enkele maanden na het voorval
tegen het einde van de maand augustus
en in begin september met de verkla
ring was gekomen dat haar man wel iets
naders van de dood van haar zoontje zou
weten.
„Dat kam omdat ik uit het sectierapport
vernam, dat de dood van het kind nooit
door de val veroorzaakt kon zijn."
Overigens gaf de verdachte voor de
rechtbank toe dat ztf het kind in driftige
buien wel eens een tik had gegeven. Dit
laatste had zij echter aldus haar verkla
ringen toegegeven om van de zware ver
horen door de politie af te zjjn.
Bedje in rechtzaal
Mr. Van der Valk Bouman wenste ver
volgens precies na te gaan hoe de ver
dachte op de rand van het bedje had geze
ten, hetgeen de vrouw, wijzend naar het
ledikantje in de hoek van de rechtzaal,
aanduidde. Later zette de man van ver
dachte uiteen, hoe hij het bedje had gevon
den, nadat hij door geroep van zijn vrouw
wakker was geworden.
Op de dag van het gebeurde is de man
van verdachte 's morgens om half acht
naar bed gegaan, omdat hij nachtdienst
had gehad, aldus zijn verklaring voor de
rechtbank. „Om tien over half twee werd
ik wakker. Ik hoorde mijn vrouw „help"
roepen. Ik zag haar zitten met de matras
van het kinderbedje in een hand, later zat
ze ook met het kindje in een hand", zei
de man, die er aan toevoegde, dat zijn
vrouw vreselijk overstuur was geweest.
Hij zei niet te jjpbben geweten, of het
kindje toen nog mefde. „Ik dacht dat ik
een beetje gekreun hoorde". Op de vraag
wat de man over de doodsoorzaak dacht,
antwoordde hij: „Ik heb er geen gedachten
over. Maar ik ben er totaal onschuldig
aan".
Buurtgenoten
Na de echtgenoot verschenen een aantal
buurtgenoten, waarvan er een zei: „Ze
heeft me wel eens gezegd dat ze het jonge
tje wel kon wurgen. Ze heeft een heel
raar karakter".
Een andere buurvrouw, die koi"t na het
ongeval in het huis van de verdachte aan
wezig was, wees erop dat de verdachte bij
zonder overstuur was en had uitgeroepen
dat het een beetje haar eigen schuld was.
Een derde buurtgenoot vertelde dat zij
gezien had dat het kind eerder op de dag
in het bedje was gegooid.
Ook een volgende buurvrouw had zich al
eens eerder geërgerd aan het ruwe gedrag
van de verdachte ten opzichte van het
zoontje.
In de wachtkamer van de rechter-com-
mlssaris had deze gteuige de verdachte
bovendien aangeraden om voor de waar
heid uit te komen. Het antwoord op deze
vraag luidde dat de verdachte alles wel
een keer zou uitleggen wanneer zjj vry
zou zijn.
Voorts verdiepte de president zich in de
vraag waar de zuigflesjes gebleven waren
die de verdachte even voordat zij door het
bedje was gezakt in haar hand zou heb
ben gehad. Geen van de huisvrouwen kon
daar echter opheldering over verschaffen
want toen zij de kamer binnenkwamen
was alles al weer opgeruimd.
Tenslotte verscheen, aan het einde van
de ochtend, de schoonzuster van de ver
dachte, die verklaarde dat de verdachte
tegen haar had gezegd dat ze het kind wel
kon vermoorden.
De middagzitting begon vrij sensationeel
want nadat de vader van de verdachte ge
weigerd had een verklaring af te leggen,
zich daarbij beroepend op zijn verscho
ningsrecht als familielid, verscheen de
broer van de verdachte als getuige voor
het hekje. Hij had geen goed woord voor
zijn zuster over. „Ik had een hekel aan
haar. Toen ze me vertelden dat het kind
dood was dacht ik direct dat ze het wel
vermoord zou hebben."
Nadat de president van de rechtbank,
mr. J. P. Petersen, nog enkele vragen had
gesteld kreeg de raadsman, mr. A. D. P.
V. van Löben Seis de gelegenheid nog iets
nader op enkele punten in te gaan.
Zo toonde de verdediger bijvoorbeeld
een bruidsfoto van de verdachte en haar
man, een 31-jarige bouwvakarbeider.
„Heeft u deze foto aan een krant aange
boden?" De getuige bekeek de foto even
tjes. „Neen," antwoordde hij toen, „en ik
zal een aanklacht wegens laster tegen die
journalist indienen"
„Een moordkerel"
Ook op de andere vragen van de ver
dediger antwoordde de getuige steeds ne
gatief en alleen ten opzichte van de vraag
hoe hij zijn zwager vond merkte hij op:
,Het is een moordkerel" „Laten we in dit
geval maar zeggen een prima kerel,"
merkte de president fijntjes op, „gaat U
maar zitten."
Ook de volgende getuige, een zeventien
jarige zuster van de verdachte, zei op een
desbetreffende vraag niets over het aan
bieden van een foto aan een krant te we
ten en dat was voor mr. Van Löben Seis
aanleiding om een schriftelijke verklaring
van de broer en zuster te vragen omdat
hij van mening was dat door deze getui
gen meineed gepleegd werd.
De rechtbank trok zich even in de raad-
kmer terug en daarna ging men met het
voorstel van de verdediger akkoord. De
broer hield vol dat hij niets van een foto
wist. Hij tekende een verklaring en werd
even later door twee parketwachters mee
genomen. De zuster van de verdachte gaf
aarzelend, toen al haar familieleden uit
de zaal verwijderd waren, toe dat zij met
een foto van de tweeling naar een journa
list was toegestapt. Tegen haar werd geen
proces-verbaal opgemaakt.
Aan het slot van het getuigenverhoor,
dat inmiddels vijf uren geduurd had, ver
klaarde een rechercheur nog dat de ver
dachte bij een van do laatste verhoren had
gezegd bijzonder blij te zijn dat zij ein
delijk had toegegeven het kind door elkaar
gerammeld te hebben en tenslotte kwam
een getuige a décharge vertellen dat hij
al jarenlang bij de betrokken familie over
huis kwam maar dat hij nooit iets van
onbetrouwbaarheid of ruwheid van de ver
dachte had gemerkt.
Op dat moment waren er in totaal acht
tien getuigen een of meer keren gehoord
en aan de voltooiing van het openbaar on
derzoek ontbrak alleen nog de getuigenis
van dr. J. P. L. Hulst uit Leiden, de 82-
jarige deskundige die echter aan duizelin
gen leed en niet op de zitting kon ver
schijnen. Mr. Van Löben Seis meende er
echter toch op te moeten staan dat dr.
Hulst alsnog gehoord zou worden temeer
omdat hij het sectierapport niet overal
even duidelijk vond en vooral omdat de
doodsoorzaak er niet in vermeld stond.
Omdat hij echter toch de invrijheidstel
ling van zijn cliënte wenste vroeg hij de
rechtbank hem gelegenheid te willen ge
ven dit verzoek toe te lichten. Mr. Peter
sen stond de pleiter dit toe en mr. Van
Löben Seis maakte hiervan gebruik door
vrijwel zijn gehele pleidooi te houden, uiter
aard nog voordat de officier van Justitie
aan zijn eis was toegekomen.
Pleidooi
Pleiter begon met erop te wijzen dat
verscheidene getuigen en vooral diverse
buurtgenoten het land aan de verdachte
hadden en hij verzocht de rechtbank dan
ook bijzonder voorzichtig te zijn met de
verklaringen die tijdens de behandeling van
de zaak naar voren waren gekomen. Te
vens legde de verdediger de nadruk op
het feit dat ook de getuigen-deskundigen
geen positieve verklaringen over de doods
oorzaak hadden kunnen afleggen en ver
volgens vroeg hij zich af waarom niet een
van de andere huisgenoten het kind mis
handeld zou kunnen hebben. Daarbij
dacht de raadsman bijvoorbeeld aan de
vader die zoals hij zelf had verklaard
zijn vrouw toen die in verwachting was
herhaaldelijk had geslagen. Een dergelij
ke ruwe houding was, aldus pleiter, bij
de verdachte zeker niet aanwezig.
Ten aanzien van de diverse verhoren
meende mr. Van Löben Seis dat het vol
komen normaal was geweest dat zijn
cliënte na eindeloze ondervragingen ein
delijk had toegegeven het kind wel eens
geslagen te hebben en daarbij wees hij er
op dat de verdachte twee dagen voor de
ADVERTENTIE
jSS&SS:
Er zijn Rentespaarbrieven vat» f 25.-, f 100.- en f 500.-.
Na 13 jaar is de waarde verdubbeld Zij zijn ver
krijgbaar bij alle banken, kassiers en commissionairs.
De stukken van f 25.- zijn ook te koop aan alle post
kantoren.
Zit voor tussentijdse mogelijkheden tot aflossing en
aflosbaarstelling het prospectus.
uw geld terug
Bij een onlangs in Duitsland gehouden
oefening van Nederlandse troepen is door
de Westduitse politie een Oostduitse spion
gearresteerd, die zich al geruime tijd bij
de infanterie en tankonderdelen van de
Nederlanders had opgehouden en over de
bewegingen van onze troepen, alsmede
over de commandanten, tal van gegevens
had verzameld.
De man die zich als een wegenbouwkun
dige voordeed, zei belast te zijn met het
opnemen van door tanks aangerichte scha
de aan wegen. Hij hield zich steeds op bij
de onderdelen, die aan de oefening deel
namen, zo meldt de „legerkoerier", het
officiële orgaan van de Koninklijke Land
macht.
Hij sprak met militairen van verschil
lende rang, fotografeerde hen en noteer
de hun adressen „om de foto's op te zen
den." Tijdens de oefening had hij onder
een valse naam intrek genomen in het ho
tel, waar de oefenstaf was ondergebracht.
Toen de oefening zich naar een ander ge
bied verplaatste, ging hij mee en liet zich
onder zijn eigen naam inschrijven in een
ander hotel. Bij het gebruikelijk onder
zoek van de hotelregisters door de West-
duiste politie werd hij gearresteerd we
gens een vroeger gepleegd strafbaar feit.
Bij fouillering bleek hij een echt en een
vals persoonsbewijs en een film met 50
opnamen van Nederlandse militairen bij
zich te hebben. Op de foto's waren de ken
tekenen op de voertuigen duidelijk zicht
baar. Uit deze kentekenen kan men aflei
den welke onderdelen aan de oefening deel
nemen. Verder was de man in het bezit
van vele gegevens van commandanten, de
organisatie en de taktiek van de troepen
en de aard van de oefening. Hij bleek eni
ge tijd geleden van West-Duitsland naar
Oost-Duitsland te zijn gevlucht en met
een spionnage-opdracht te zijn terugge
stuurd om „zijn betrouwbaarheid te bewij
zen."
De spreekwoordelijke nuchterheid van
de Nederlanders, die niet in spionnage,
ontrouw en verraad geloven, had het de
man gemakkelijk gemaakt, aldus de ,,le-
gerkoerie'r," dié deze feiten publiceert als
een waarschuwing, daar Nederlandse sol
daten in vredestijd spionnage naar het
rijk der fabelen plegen te verwijzen.
HELSINKI (UP) De laatste weken
heeft men in Finland last gehad van wilde
beren, die in afgelegen bosachtige streken
koeien, paarden en schapen doodden.
Het ministerie van landbouw heeft onge
veer een miljoen marken (ruim 12.000 gul
den) uitgegeven om de door beren aange
richte schade te compenseren. De beren
komen over de Russische grens.
ADVERTENTIE
door de lange
winter, als U in een
paar dagen van die
plaag verlost bent met
'AKKER
«IROOF
terechtzitting nog vele uren door de offi
cier van Justitie was ondervraagd.
Voorts gaf de raadsman toe dat de ver
dachte niet zo'n bijster goed geweten had
omdat zij thans zeker weet tekort gescho
ten te zijn bij de opvoeding van een van
haar kinderen.
Vervolgens hekelde pleiter het gedrag
van enkele getuigenbuurtgenoten die, hoe
wel zij van de president verlof hadden
gekregen om naar huis te gaan ook des
middags weer waren verschenen, hetgeen
hij typerend meende te kunnen noemen
voor de mentaliteit van deze getuigen.
Zelfs was er, aldus de raadsman, een
buurvrouw die als een rechercheur in de
ze weinig smakelijke zaak dook om pre
cies uit te kienen hoe alles in zijn werk
was gegaan en tenslotte wees hij nog op
het gedrag van de met haatgevoelens be
hepte broer die de zaak bij de politie aan
hangig had gemaakt.
Mr. Van Löben Seis kwam aan het einde
van zijn pleidooi tot de conclusie dat zijn
cliënte in afwachting van het verdere ver
loop van het onderzoek op vrije voeten
diende te worden gesteld waarbij hij de
vrees voor vlucht of de kans op herhaling
uiterst miniem achtte.
De officier van Justitie verzette zich hier
tegen. Weliswaar gaf hij toe dat een aan
tal van de getuigen geen al te betrouwbare
indruk maakten en dat hij dus aan enkele
verklaringen geen enkele waarde wilde
hechten maar wel was hij van oordeel dat
er behalve moord nog meer ten laste was
gelegd (zoals doodslag en zware mishan
deling). En aangezien op het lichtste feit
nog een maximumstraf van acht jaar staat
achtte hij het niet verantwoord toe te
stemmen in de invrijheidstelling.
Ook de rechtbank kon zich na zich in
de raadkamer te hebben teruggetrokken,
niet met het verzoek van de raadsman
verenigen. De voortzetting van de zaak
het horen van dr. Hulst werd na over
leg met mr. Van Löben Seis, die een bui
tenlandse reis gaat maken, en de verdach
te, bepaald op 10 februari des morgens om
tien uur.
Als men de Galerie Espace aan het Klein
Heiligland te Haarlem, waar tot 9 februari
de schilder Alechinsky exposeert, binnen
treedt, kan het oog direct vallen op de
korte, gelijk de andere fijn met grijs gebro
ken witte wand, waarop achter een brede
glazen plaat breeduit een lichte tekening
prijkt, die een sleutel is tot zijn werk voor
het geval dat men nog geen toegang daar
toe gevonden had. Het genoemde ensemble
ademt iets van een verfijnde Japanse sfeer.
Een strakke rechthoek omvat een gebeu
ren, zeker neergeschreven in enige penseel
streken met inkt van Chinese makelij, een
fraaie, discrete materie. Het is als een
sterk vergroot detail van een brok uit
heems schrift. En daarmee mag deze teke
ning ook vergeleken worden.
De Franse minister-president Gaillard
nu eens in een andere pose dan men
van hem gewend is: als vader. Zondag
schonk zijn vrouw hem een dochter
de tweede in het gezin Gaillard. Men
ziet,de kleine,.Isabelle Gaillard,gefoto
grafeerd met haar gerespecteerde va
der en gelukkige moeder.
De officier van Justitie bij de rechtbank
te Maastricht, mr. P. van Mierlo, heeft
twee jaar gevangenisstraf geëist tegen de
42-jarige J. W., directeur van een rusthuis
voor bejaarden te Hoensbroek, die sedert
juli van het vorige jaar in voorarrest ver
blijft.
In de laatste twee jaar heeft deze direc
teur, volgens zijn bekentenis, zich aan
een reeks oplichtingen en verduisteringen
en valsheid in geschrifte schuldig ge
maakt. Hij had rekeningen van leveran
ciers aan het huis voor voldaan getekend
en het geld in eigen zak gestoken. Voorts
had hij zich schuldig gemaakt aan ver
duisteringen van waardebonnen, waarop
door familieleden van de verpleegden goe
deren moesten worden gekocht. Hij had
daarop voor zichzelf kleren aangeschaft
en de oude mensen met tweedehands goed
afgescheept.
Om zijn verduisteringen en oplichtingen
te dekken had W. valse rekeningen inge
diend bij de penningmeester van het te
huis en daarmede de tenlastegelegde vals
heid in geschrifte gepleegd.
Een accountant van de rijksaccountants
dienst te Maastricht schatte als getuige
gehoord het bedrag aan oplichtingen en
verduisteringen tussen de zes- en tiendui
zend gulden. De verdachte meende echter,
dat 't bedrag tussen de vier- en zesduizend
gulden lag.
De vijftien-jarige Cees Roskes uit Nij
megen overhandigt prinses Margriet
een grammofoonplaat ter gelegenheid
van haar verjaardag. De aanbieding
geschiedde maandagmiddag tijdens
een korte ontvangst op hei paleis te
Soestdijk.
De Japanse en Chinese calligrafie het
schilderen van „karakters" is een be
drijf, dat in het Verre Oosten gelijkgesteld
wordt met alle grote kunsten daar. En
naar ons gevoel is het of zo'n geschilderd
karakter ook uitstijgt boven de door de
meeste van ons niet te begrijpen betekenis.
Naar beweerd wordt is men thans daar ook
los gekomen van de reële betekenis van
het karakter. Het is mij onmogelijk te be
oordelen in hoeverre de calligrafie dan nog
kan blijven bestaan. Maar denken we niet
nu aan onze experimentele dichters, die
ook aan zekere woorden andere waarden
kunnen toekennen?
Meer of minder gelijk op met deze dich
ters gingen ook sommige schilders. In
sommiger werk troffen ons tekens, waar
aan we betekenis hadden leren toekennen,
zodat we het ook niet echt abstract kon
den noemen. Anderen gingen verder. Voor
zover ze ons wisten te boeien, deden ze dat
met hun tekens, die op geen enkele af
spraak berustten, in eenzelfde graad als zij
met die meer herkenbare tekens. Alechins
ky is één van die figuren. Met dat van
andere Belgische schilders werd het werk
van deze nu al enige jaren in Parijs wo
nende figuur al in Nederland door de in
middels verdwenen kunsthandel Martinet
en Michels geïntroduceerd. Ik herinner me
van toen schilderijen, vol van beweeg, als
met vreemd schrift volgeschilderde muren.
Die herinnering bestond in mij vóór ik aan
„Espace" een bezoek bracht. En het blijkt
dat mijn herinnering niet onjuist was. Ale
chinsky heeft in zijn abstracte schilderijen,
zijn schilderkunstig beleven, gevoeld dat
hier iets gebeurde dat elders al op tradities
berustte. En hij is naar Japan gegaan en
dat doet me denken aan schilders die vroe
ger naar Italië trokken. Want Alechinsky
meent dat hij in Japan iets geleerd heeft.
Zijn tekenen geschiedde voorheen uit de
beweging van de hand. Thans krijgt zijn
tekenend penseel veel meer beweging uit
de arm. En ik meen dat hij hierbij ge
wonnen heeft. Zijn resultaten boeien mij
althans meer dan vroeger. Een kleine re-
produktie in kleur zegt wel iets van dat
mij ietwat nerveus makende werk van
voorheen Alechinsky zag Japanse calligra-
fen werken en maakte daarover een film.
Zijn eigen werk is toch weer anders dan
dat van die Japanse schilders, wier werk
uit de calligrafie ontstond.
Om open te staan voor indrukken moet
men Alechinsky's tentoonstelling gaan be
kijken met de erkenning dat wij de Chinese
en Japanse gecalligrafeerde karakters al
lang als schone momenten in onze inte
rieurs hebben leren waarderen zonder de
betekenis ervan te kennen. In hoeveri'e
Alechinsky indruk zal maken op den duur
hangt af van zijn kunstenaarschap en is
door mij thans nog moeilijk te voorspellen.
Ook mag niet alles van zijn hand gezien
worden als een de calligrafie nabij komen
de uiting. Wél is het zo, dat hij er aan
hechtte zoveel mogelijk zaken in zwart en
wit te laten zien, omdat hij als doel be
schouwt het zich uiten met een minimum
aan middelen, gelijk die calligrafen dat
doen.
Bob Buys
Het comité van Amsterdamse taxichauf
feurs, dat gevormd is op 24 december, toen
de tariefsverhoging van 10 percent werd
ingevoerd, heeft zich opnieuw in een brief
tot de wethouder van het vervoerswezen
gewend. In dit schrijven werd gezegd, dat
drie weken na de inwerkingtreding van
het nieuwe tarief gebleken is, dat de
chauffeurs een inkomstenverlaging heb
ben gekregen van negen tot tien gulden
per week.
„Bij het huidige hoge levenspeil en de
nog steeds stijgende prijzen voor enkele
levensmiddelen ontstaat in de meeste ge
zinnen een sociale noodtoestand. Wij ver
zoeken dan ook beleefd maar dringend: a.
Deze toepassing van de tariefsverhoging
zoals nu geschiedt onmiddellijk te aoen
beëindigen; b. zo lang als de tariefswijzi
ging, zoals nu toegepast, blijft bestaan de
ondernemers te verplichten een extra
wekelijkse toeslag van vijf gulden aan de
chauffeur uit te keren. Bij toespitsing "sn
deze situatie vreest het comité niet in staat
te zijn om de rust in het bedrijf te hand
haven", aldus de brief.
Endemie
Nee. Niet epidemisch. Endemisch. Da's
een groot verschil. Wat dat verschil is,
weet ik ook niet, maar het i s een verschil,
neem dat gerust van mij aan.
Goed. Endemisch dan. Dat was mijn
griep. En ik zeg maar, als je zo voor het
een en ander in het leven open staat kun
je altijd wat leren. Van alles. Oók van de
griep. Ik wel tenminste.
Het gaat zó. Je hebt geen trek meer in
de rokerij. De koffie smaakt niet meer en
je gaat je wassen met uitsluitend warm
water. Van koud water krijg je kippevel.
Geef dan alle weerstand op, volg de weg
van de minste dito en kruip d'r in. „On
der-de-wol" geblazen.
Een warme kruik en schrijf dan met
een gerust hart veertien dagen af. Als je
dan een dokter laat komen (wat ie met
die drukte helemaal niet prettig vindt),
je gaat aspirine slikken of, wat je broer
je aanraadde, neofimine (man, dat is zo
prima) of kouwe voet-omslagen, probeer
alles, het kan geen kwaad maar geen
goed ook. Doé je al die dingen niet, dan
blijf je veertien dagen onbruikbaar voor
dagelijkse beslommeringen of vreugden,
doe je die dingen wéldan duurt het
zelve twee weken
Wat wel uitstékend is, da's een grokkie
van 't een of 't ander. Het één is net zo
goed als het ander, als het maar lekker is.
Het verzoent je in ieder geval met je toe-
stand.Dat wil nou allemaal niet zeggen
dat je door die griep bepaald „alcoholist"
wordt. Geen sprake van. Maar mijn hond
zoekt, als-ie niet lekker is, ook een bepaald
soort gras op, waar-ie anders niet naar
taalt.
Dan is er nog een ontdekking die ik
deed. Lezen, 't Gaat moeilijk. Ik probeerde
het met Sherlock Holmes. Als ik een blad
zij gelezen had en ik „leunde" klassiek
vermoeid „achterover in de kussens", dan
zag ik de tekst zó terug: Holmes vol
komen vertrouwen.geestdriftig beoefe
naar der muziek. vertrouwen volkomen
Watson. op onze korte rit door het
graafschapTilbury. Tuttut zei Hol
mes.
Een vriend komt op de rand, van je bed,
zitten. „Mot je nou es lezen, je hebt nou de
rust en de tijd.
En je leest: .diepte-psychologie.
dit stadium het kwaad.... collectieve
schuld.... ascaertisch-heroïsche levens
houding. nauwkeurig geformuleerd.
nihilistische reactie is een radicalisering
Dan komt er wel een verlossende
snurk en ook deze dag kan je afschrijven.
Maar nu. moet je opletten. De grote
les:
Daar komt er één met een boek over mo
derne dinges.... platen.... kleuren..
grillige figuren. je neemt temperatuur
op.... 38,9.... je ne,emt een slokkie van
je grokkie. je zucht.
„Kijk es.moet je dit zien.zegt
je vrouw, „ik moet je zeggen, man, ik be
grijp er maar niets van, met de beste wil
van de wereld niet. Een litho van Escher
Relativiteitalles op zijn kop.lopen
en zitten dwars tegen de muren op
venster in de vloer.... Hier Picasso....
„Meisje aan het strand!" D'r neus naast d'r
navel. het hoofdje zo groot als een kof
fieboon. d'r. néé. ik snap niet.
Maar ik zag het. Ik leunde weer terug in
de kussens met dat meisje aan het strand
van Picasso.in m'n armen.wat een
beeldje.... Alles zat recht, alles op zijn
plaats.... neus.... oortjes.... lijfje....
Ook dit heb ik geleerd. Die moderne
tentoonstellingen ga ik weer bezoeken.
maar ik weet nu wanneer ik dat doen moet,
ook de moderne dichters lezen.Alleen
als ik een temperatuur heb van 38,9....
minstens.'
Er gaat een nieuwe wereld voor me open.
Jan van Ees
OOCOOOCOOOOCOCOOOOC)OOOOOaxXXXXXX:00(XXXXlOOCOOOOOOOOC)OOOC
HAMBURG, (DPA) Ambtenaren
van het Hamburgse stadhuis sloeg i
maandag de schrik om het hart, toen
zij voor de deur van de burgemeesters
kamer twee met karabijnen gewapen
de, gehelmde militairen zagen staan.
Men vreesde een tweede „Köpenick-
affaire" maar het bleek dat generaal
Speidel, bevelhebber van de NAVO-
strijdkrachten in Midden-Europa, op
bezoek was bij de burgemeester en de
senaat. Zijn escorte was, zonder zich
aan het eeuwenoude protocol van de
Hanzestad te storen, met hem het stad
huis binnengekomen. Bij de burge
meester werd het militaire geleide een I
halt toegeroepen door een onverzet
telijke secretaresse, die de Hamburgse
rechten verdedigde en hen niet binnen
liet. Zij betrokken daarop de wacht bij
de deur.
Bij de ontvangst van Speidel spraken
de senatoren hun verbazing uit over
het militaire vertoon en zij gaven hun
hoge gast de verzekering, dat hij niet j
het minste gevaar liep. Voor de ont
vangst voorbij was, waren de soldaten
uit het gebouw verdwenen, maar de
opwinding in het stadhuis duurde nog f
uren.
Tijdens wereldtentoonstelling
De Automobile Association, een Britse
automobilisten-organisatie, zal in juli,
augustus en september een contingent
Britse wegenwachtèrs met hun voertuigen
naar het vasteland van Europa sturen. In
hun zwart-gele uniformen zullen zij deel
uitmaken van een internationale wegen
wacht van acht Europese landen, die in
samenwerking met „Touring-Secours" de
Belgische wegenwacht, op de wegen zal
patrouilleren om assistentie te verlenen
aan de duizenden automobilisten uit de ge
hele wereld, die naar verwachting de ten
toonstelling in Brussel zullen bezoeken.
Ambtsaanvaarding dr. C. G. Egeler.
Maandagmiddag 27 januari zal dr. C. G.
Egeler, benoemd tot gewoon hoogleraar in
de algemene geologie aan de Gemeente
lijke Universiteit van Amsterdam, zijn
ambt openlijk aanvaarden met het uitspre
ken van een rede in de aula der universi
teit. Dr. Egeler maakte in 1952 deel uit van
de Andes expeditie.
