Oxy-staalfabriek in IJmuiden vindt
nieuwe wegen in de metallurgie
Arend Reym
SILENE
Gruweltjes bij de B.B. De specht en de griep
Inhaalprogramma voor de
derde- en vierdeklassers
„Poolster" en „Monarch" hebben
elk een eigen werkterrein
Uit de
kindermond
VOETBAL IN KENNEMERLAND
LANGS SLUIZEN EN HAVENS
ZATERDAG 15 FEBRUARI 1958
5
Geen zuurstof
10 AUTORIJLESSEN
60 minuten voor 47.50
Bondsautorijschool
Plattelandsvrouwen gaan
binnenkort feestvieren
Gezellige filmavond voor
Beverwijkse bejaarden
Schrotarm
Kennemers vriendschappe
lijk tegen Wijk aan Zee
De rijschool
voor ALLE rijbewijzen
Eenarmig
„Kleuren-televisie" in het
Hervormd jeugdgebouw
Voetballers gaan toneel
spelen in IJmuiden
Propaganda-avond van
„Wilhelmina"
„Kunst en Vriendschap"
gaat „Het gouden kalf"
opvoeren
(Van een onzer redacteuren)
EEN MACHTIGE KRAAN pakt een bak met de resten van alles, wat de
samenleving aan gebruikt staal op de schrothoop wierp, in zijn vaste greep en
stort een ratelende massa machine-onderdelen, kachels, pannen en een fragment
van een stoomlocomotief in de gulzig naar voren zwenkende „peer", die con
verter heet. Een rijdende mengwagen, vers van de Hoogoven volgetapt met
vloeibaar ruwijzer, rijdt aan en wordt leeggestort in een schenkpan, die daarna
haar goudgele stroom spetterend eveneens in de converter loost. De converter
leeg gewicht 250 ton wentelt zich op twee mansdikke assen rechtop onder
een kogel van watergekoelde buizen en afzuigmonden en uit het nu rosverlichte
„dak" van deze koepel maakt zich een lange stalen lans met roodkoperen kop
los, die naar de borrelende massa op de bodem van de converter verdwijnt. Er
gaat drie, vier, vijf ton kalk bovenop. De lans laat zuivere zuurstof tot vlak
boven het ziedende metaaloppervlak toestromen en het proces is begonnen:
in de converter, die tot op ongeveer 1.30 van de bodem af gevuld is met schrot,
ruwijzer en kalk blaast de zuurstof de reactie aan met donderend geweld.
Silicium, mangaan,
fosfor en zwavel wor
den verbrand onder
enorme warmteont
wikkeling, die te
groot zou zijn voor
de zuurstoflans, wan
neer deze niet door
water gekoeld zou
worden.
De zuurstoflans
blaast op de schui
mende, bruisende
massa, tot 20 a 25 mi
nuten later het ijzer
tot staal is geworden
van een kwaliteit, die
in elk geval het SM-
staal nabij komt, zo
niet voorbij streeft.
Dit is in een paar
woorden de kern van
het proces, dat zich
in de nieuwe oxy-
staalfabriek afspeelt
voorlopig in één
converter, straks in
een tweede enmetter-
tijd in twee tegelijk.
Een nieuwe fabriek
van 120 meter lengte, een converterhal van
37 meter hoogte, een geheel zelfstandige
giethal. Voorlopig met een capaciteit van
60 ton staal per aftap ofwel een afname
van 750 ton ruwijzer per dag.
Daaromheen echter is een breder en
vooral langer verhaal te vertellen van het
hoe en waarom der nieuwe staalfabricage.
Het Bessemer en Thomas-procedé, dat
eveneens met „peren" werkt, heeft een 60
kubieke meter zuurstof per ton staal nodig,
die worden toegevoerd in de vorm van
lucht en waarbij dus de andere gassen in
de lucht op de koop toe moeten worden
genomen; de oxystaalfabriek vraagt echter
voor elke 60 ton produkt 3600 kubieke
meter zuivere zuurstof, waardoor u moet
het maar van ons aannemen ruwijzer
met een geringe hoeveelheid bijmengsels
gebruikt kan worden.
Ten tijde van het ontwikkelen van het
Bessemer-procedé, was er geen zuurstof
genoeg in zuivere vorm te maken, zodat
een verbetering van de staalkwaliteit
slechts bereikt kon worden door meer
ADVERTENTIE
Trompstr. 10 - Tel. 5646 - IJmuiden-O.
De afdeling Beverwijk van de Neder
landse Bond van Plattelandsvrouwen zal
dit jaar haar tienjarig bestaan herdenken.
Men hoopt dit op feestelijke wijze te doen
op een nader in september te bepalen
avond. Dit werd op de gisteravond ge
houden jaarvergadering besloten; men
nam tevens het besluit om op 10 juni een
bezoek aan een bekende dekenfabriek in
Tilburg te brengen en aan de Efteling te
Kaatsheuvel.
Uit de jaarverslagen van de secretaresse
en penningmeesteresse, de dames H. G.
Tabak-De Vries en C. Verhagen-Klein
bleek dat de vereniging een druk vereni
gingsjaar heeft gehad, dat aan de kas vele
offers vroeg. In het bestuur kwam een
wijziging; de dames Schipper-De Broeder
en Broeze-Wilgenhof waren reglementair
niet meer herkiesbaar. Nu werden ge
kozen de dames Van Weelderen-Middel
koop en Nieuwland-Jansen. De aftreden
de bestuursleden kregen niet alleen woor
den van dank van de presidente, mevrouw
Priester-Schaap, maar ook een stoffelijk
blijk van waardering voor het vele werk,
dat zij voor de vereniging hebben gedaan.
De Ouden van Dagen van de r.k. Soos
te Beverwijk hebben gisteren in het St.
Josefzaaltje een gezellige ontspannings
avond gehad. De heer Faber bood de be
jaarden een zeer gevarieerd film-program-
ma aan. Begonnen werd met een filmpje
over de laatste vakantie-trip. En men kan
ervan verzekerd zijn, dat er vaak onbe
daarlijk werd gelachen als men zichzelf
of een kennis op het doek zag verschijnen.
Na dit korte filmpje, dat een geweldig
succes had, werden een groot aantal één
acters vertoond, waaraan men veel ple
zier beleefde. De dames zorgden in de pau
ze, dat ook de inwendige mens versterkt
werd, zodat ieder na afloop tevreden huis
waarts keerde.
Het eerste oxystaal is geboren: de
converter is gekanteld en de gietpan
wordt gevuld, om straks naar de
giethal te verdwijnen.
schrot toe te voegen: het Siemens-Martin-
procedé. Hierbij was 50 percent schrot
nodig en toen de schrotpositie voortdurend
moeilijker werd, ging men logischerwijs
zoeken naar een derde methode: de reeds
in theorie mogelijk geachte oxy-staal-
fabricage, die slechts 20 tot 25 percent
schrot vraagt.
Dijt, Oostenrijk in deze onderzoekingen
vooraan stond, is geen wonder, want juist
daar is schrot een zeer schaars artikel-
„Dank zij" de raketindustrie was inmiddels
de jacht op zuivere zuurstof ook met suc
ces bekroond, zodat de voorwaarden aan
wezig leken voor de ontwikkeling van een
nieuwe staalfabricage, die dan ook in
Zwitserland, Duitsland en AmerlKa een
snelle voor-ontwikkeling doormaakte. In
Oostenrijk heeft een kleine proefopstelling
van 2 ton capaciteit al vóór 1953 bewezen,
dat het kon. En toen Hoogovens via een
pool" van wetenschappelijk onderzoek
over dit onderwerp de nodige theoretische
kennis over het procédé verwierf, kon men
op een goed moment in IJmuiden een
proefconverter neerzetten, die eind 1955
voldoende vertrouwen had opgeleverd, om
er mee door te gaan op fabrieksschaal. On
danks de toch nog wel geringe ervaring,
die de industrialiserende mensheid met
oxystaal had opgedaan.
Als trots sluitstuk van al deze voorberei
dingen heeft de K.N.H.S. nu een converter
van 7Vs meter hoog en een diameter van
5Vs meter, waarin 150 ton dolomiet als
voering" is gebruikt en die 60 ton levert,
maar 75 ton zou kunnen opbrengen.
In 2'/s uur maakt deze converter, die
binnenkort twee broers krijgt, opdat er
twee continu kunnen werken (de derde is
dan in reperatie, want na 200 maal is de
voering wel versleten), dezelfde hoeveel
heid staat, als de SM-fabriek in 10 a" 12
uur. Oxystaal is dus sneller en ook goed
koper te vervaardigen. In een jaar gaat de
halve produktie van Hoogoven IV er door.
Maar of oxystaal het SM-procedé ooit zal
verdringen, is te betwijfelen, want ook op
Siemens-Martin-staal is men in de labora
toria nog niet uitgedokterd.
De zuurstof blaast door de lans in de
converter: een spookachtige gloed ver
licht de converterhal.
^moooooooooooooocoooooooooocooooooooooooooooooooooooootx
In de Hoogovengeschiedenis zal 1958
blijven voortleven als het jaar der ge-
gedurfde investeringen: vierde Hoog-
oven voor 40 miljoen, oxystaalfabriek j
voor 35 miljoen en elektrolytische ver-
tinning voor 21 miljoen. De honderd
miljoen wordt met allerlei bijkomende
„kleinigheden" gemakkelijk volgemaakt.
In bijgaand artikel behandelen wij j
de „middelste" der recente Hoogoven
uitbreidingen: de nieuwe oxystaalfa- I
briek, die gelden mag als resultante
van durf en noodzaak en waarmee de
KNHS zich een plaats hebben veroverd
in de nog niet zo brede rij der pioniers, S
wier staalproduktie nieuwe wegen vond.
Durf was het, deze oxystaalfabriek
aan te blazen naast de bestaande Sie
mens-Marten staalfabriek, omdat er in
de Westelijke wereld nog maar drie
firma's óók met de oxystaalfabrikage
bezig waren (één in Canada en twee in
Oostenrijk, hoewel van Rusland bekend
is, dat ook daar deze nieuwe produktie-
vorm wordt toegepast) noodzaak lag
voor de hand, omdat het Nederlandse
staal op de wereldmarkt een positie te
verdedigen had, die goed was en wel-
licht nog beter kan worden.
8
In deze reportage wordt iets meer g
verteld over de achtergronden van het
indrukwekkende projekt, dat sinds
augustus 1956 op het Hoogoventerrein
verrezen is en dat enige dagen geleden
- op 28 januari - zijn eerste proefaftap
beleefde.
Het trio Hoogoven IV oxystaalfa
briek - elektrolytische tinfabriek zal
in de maand april met enig feestelijk
vertoon aan de Hoogovenwerkers wor
den „voorgesteld", nadat het inmiddels
met min of meer intern feestgedruis
aan de produktie ging deelnemen.
)COOOOOOOOOOOOOOOOC>OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOCX
Kennemers speelt zondag op eigen ter
rein 'n vriendschappelijke wedstrijd teg°n
Wijk aan Zee. De Beverwijkers komen uit
in een volgende opstelling:
doel: Tijms; achter: Lejeune en Huis
man; midden: Schaaf, Horeman en v. d.
Sluis; voor: Van den Outenaar, De Bie,
Zwanenburg, Mosl-c en Van Alphen.
ADVERTENTIE
met de meeste kans van slagen.
vakkundige lessen van
gediplomeerde instructeurs
theorie volgens de meest
moderne methode
Gediplomeerde K.N.A.C.-, A.N.W.B.-.
K.N.M V.-. F.N.O.P.-auto- en motor
rijschool
Hagelingerweg 134 - Santpoort
Telefoon K 256(1 8930
Kennemer v Lantaarn
H Af en toe houdt een bevriende noodwachter van de B.B.
mij consciëntieus op de hoogte van de vorderingen dezer
organisatie en de opleiding, die hij geniet als E.H.B.O.-
B cursist. Ik moet zeggen, dat men bij de B.B. geen halve
maatregelen neemt, om de lidmaten dezer organisatie zo
E „echt" mogelijk voor te bereiden op een taak, die zij hopelijk
E nimmer hoeven aan de vatten en ik moet bovenal bekennen,
dat de „gewone man" zich in deze B.B. heel wat beter houdt
dan de intellectuelen en lettereters. Want het percentage
1 „gewonen", dat toegewijd de lessen volgt, is heel wat groter
dan dat van „hooggeplaatsten".
De Velsense B.B. heeft
zich onlangs een verzameling
uit de moderne gruwelka
mers aangeschaft, waarmee
de leerstof de werkelijkheid
op gruwzame wijze benadert.
Ik bedoel de rubberen na
bootsingen van de meest
uiteenlopende verwondingen,
die een mens „dank zij" de
prachtige wapenen zijner
medemensen kan oplopen en
die tijdens de oefeningen op
de „patiënten" worden ge
houden. Zij veranderen
daardoor op eenvoudige wij
ze in zwaar-gewonden-in-
schrille-kleuren en mijn
noodwachter was er na de
eerste keer een weinig dui
zelig van. Zo echt was het
geweest.
Het is inderdaad onzin, er
speels omheen te draaien en
er geen rekening mee te
houden, dat er nog eens een
uitbarsting zal komen, die
dergelijke erge dingen mo
gelijk maakt. En het is won
derlijk. dat er uit de 60.000
Velsenaren nog altijd maar
zo'n verwaarloosbaar aantal
helpers klaar staat, om inge
val van nood in te grijpen.
„Dienstplicht" is vermoede
lijk geen beste oplossing,
want zulk een dwang kan
ook heel best averechts wer
ken in dit land van koppige
democraten, maar dat de
B.B.-korpsen zo langzamer
hand eens voltallig moeten
worden, staat wel buiten
kijf. Helaas. Wanneer men
het geheel eens wat minder
kostbaar zou opzetten, zou
het wellicht de sympathie
verwerven, die het nodig
heeft, om naar het bekende
Engelse voorbeeld een echte
„Home Guard" te worden
Er komen, blijkens een
opmerking van een dage
lijkse weggebruiker uit mijn
directe omgeving, steeds
meer eenarmige Velsenaren
bjj. Hij leidt dit schokkende
feit af uit de toeneming van
het aantal fietsers en brom
fietsers, die bij een hoek de
ene arm niet uitsteken, om
aan te geven, dat zij de hoek
om willen.
Of zou het soms een aan
duiding zijn, inhoudende
de wens, juist wel het hoel
om te gaan? In elk geval
maant mijn weggebruiker
zijn mederijders aan, de an
dere arm toch maar weer te
gebruiken. Al was het alleen
De groene specht is weer
precies op tijd in mijn tuin
tje neergestreken en heeft
met de kop scheef een lange,
dunne ochtendboterham uit
de zachtgeworden grond ge
peuterd. Met aan zekerheid
grenzende waarschijnlijkhied
kan ik u dus meedelen, dat
het eerste ritselen van de
lente er is en dat er meer
van die bedrijvige voorteke
nen gaan komen. Dat de we
reld zoetjes-aan zijn nieuwe
wonder tegemoet gaat en dat
de ribes en de prunus niet
vergeefs uitlopen in kleine,
bruine levenstekentjes op
het schijnbaar dode hout.
Dat u een hemmetje uit
gaat laten en dat u er dan
lichtelijk kuchend spijt van
gaat krijgen, net als ik.
Dat de dokter uw pols
komt voelen en in uw keel
komt blikken, zeggende, dat
als de A-griep u niet te pak
ken heeft gekregen, déze
griep het wel zal doen.
Dat één groene specht nog
geen lente maakt. De man
heeft natuurlijk gelijk en
hoézeer hij gelijk heeft, be
peinst thans een onderdanige
dienaar, die door vrouw en
dochters onder de wol en de
sinaasappels wordt gehou
den, om de griep zo spoedig
mogelijk te doen wijken.
Maar tussen twee hoest
buien door weet ik toch ze
ker, dat de specht en de ri
bes een eerste lenteroffel
hebben gegeven en dat de
maar om aan te geven, dat
hun eenarmigheid op ge
zichtsbedrog berust.
grieperige gevoelens gaan
plaatsmaken vöor het echte
voorjaar en deszelfs emoties.
Mag ik mijn mede-grie-
pers de waarschuwing voor
houden, die ik de laatste da
gen enige tientallen keren
uit welmenende monden heb
moeten aanhoren: „niét mee
dóórlopen. Het is zómaar
longontsteking".
Het valt niet mee, vrin
den. Maar liever thans de
vlag gestreken dan straks de
volle lente gemist, moet u
maar denken.
Tijdens het spel in een der
trappenhuizen viel het vol
gende gesprek tussen broer
Thijs (van acht) en zusje
Lientje (van zeven) voor:
T h ij s Je moet nooit om
knap trouwen.
Lien: Waarom dan niet?
T h ij s Nou, dat heeft
pappie toch ook niet ge
daan?
In een bevriend gezin was
zoonlief uit de vierde thuis-
gekomen, beladen met het h
orobleem der tegenwoordige
en verleden tijd, zojuist op
de schoolbanken uiteengezet.
Zijn jongere broer van
zes, nog maar kort ter schole B
gaande, hoorde de linguis-
tische uiteenzettingen gedul- j§
dig aan en kwam met de |j
volgende- slotopmerking:
„Ik weet, wat de verleden E
tijd is van verloofd".
„Nou dan?"
„Verliefd!"
Lampenier g
i|||||l||||||||lfll!lll|ll||llllll!l|(!(limilHMI!il!||||l||l|l!tl||IIIIH'i{i<ni|iiH!Mllii>'-
ll!lllllllllllllllillllll|lll|lllll|l!lll!l|l||||||lilllll|||||||||l|lllllllll||ltlllllllll|||||||||||[||||||||||||||||||||||<l||l
iiilF
De leden van de CJMV uit IJmuiden-
Oost komen vanavond in een speciale
kleuren-televisieshow op de planken van
het Hervormd Jeugdgebouw en omdat het
nu eenmaal televisie heet te zijn, begint
het programma dan ook om tien voor
acht, om de bezoekers de gelegenheid te
geven het „beeld" te stellen.
Wekenlang hebbén Gerrit Porck. Cor
Meerlant en R. v. d. Meulen geijverd om
dit originele programma te doen slagen.
De toneelgroep van de voetbalvereniging
„IJmuiden" zal woensdag 19 februari in
het Hervormd Jeugdgebouw aan de Rem-
brandtlaan te IJmuiden een uitvoering
geven van het blijspel „Beurskoorts" door
Max Reimann en Otto Schwartz. De heer
C. van der Plas zal de regie voeren.
SINDS 1948 is Nederland in het bezit van een eigen kabelschip, de „Poolster". Op
28 oktober van dat jaar werd het schip aan de P.T.T. opgeleverd. De „Poolster" kwam
in de pl&'ats van dë" „Elveshörn", die uit de Duitse oorlogsbuit kwam en die Nederland
van de geallieerden mocht gebruiken. Kabelschepen zijn niet zo algemeen in gebruik
als hopperzuige'rs of ijsbrekers. De grootste kabellegger is van Britse nationaliteit.
Het is H. M. schip „Monarch", waarvan de foto hierbij is afgedrukt. Is de Neder
landse kabellegger 265 ton groot, die der Britten meet 8056 ton. Het schip is gebouwd
in 1946 te Newcastle bij Swan, Hunter Wigham Richardson Ltd. De grootste lengte
is 147,36 m, de lengte tussen de loodlijnen 139,79, de breedte 16,94 m en de holte
11,28 m. Een van de belangrijkste opdrachten bracht de „Monarch" ten uitvoer in
1956, toen een nieuwe telegraafkabel werd gelegd tussen Newfoundland en Schotland.
Ondanks het feit, dat voor de komende
zondag slechts een inhaalprogramma is
vastgesteld, komen voor de derde klasse A
toch niet minder dan tien clubs in actie.
En van ailc vijf vastgestelde ontmoetingen
kan getuigd worden, dat zij öf voor één
kf voor beide betrokken clubs van zeer
groot belang zijn.
In Alkmaar is natuurlijk het treffen
tussen Alcmaria Victrix en CSV de ont
moeting van de dag. Met 24 punten uit
16 wedstrijden heeft de thuisclub een
kostbare voorsprong op de 2 punten min
der rijke Castricummers. Eén en ander
houdt in, dat laatstgenoemden onder geen
beding deze wedstrijd verliezen mogen,
willen zij in de spannende strijd om de
bovenste plaats blijven meetellen. Op 8
december van het vorige jaar slaagden de
CSV-ers er inderdaad in de de baas over
de Alkmaarders te blijven, (éénnul),
maar deze boeken de laatste tijd weer
dei-mate goede resultaten terwijl CSV
juist wat aan het afzakken is dat we
voor de Castricummers ten hoogste hoop
hebben op een gelijkspel.
VitesseEgmondia is al evenzeer een
wedstrijd van groot belang, want beide
clubs hebben nog een zeer behoorlijke
kans op de bovenste plaats, maar zouden,
evenals CSV, bij een nederlaag deze kans
aanzienlijk zien dalen, reden genoeg om
te verwachten, dat het tussen deze twee
ploegen al evenzeer geducht zal spannen.
De eerste wedstrijd won Vitesse met niet
minder dan nulvijf, maar zo'n vaart zal
het thans zeker niet lopen. We voelen veel
meer voor een gelijkspel.
Nu Terrasvogels de laatste weken danig
uit haar slof schiet, zullen zelfs de clubs,
die 13 winstpunten bezitten en dat zijn
er vier zich nog lang niet rustig voelen,
om maar te zwijgen van Beverwijk en
ADO, die het resp. met 11 en 10 winst
punten moeten stellen. Bij ZAPTerras
vogels, HSVAlkmaarse Boys en Velsen
ADO behoren alle clubs tot bovenge
noemde categorie van zich nog niet veilig
voelende clubs. Onder zulke omstandig
heden is altijd de onzekerheidsfactor nóg
groter dan bij voetbal feitelijk steeds al
reeds het geval is. Toch geloven we te
mogen verwachten, dat Terrasvogels een
beter resultaat zal weten te behalen dan
in de eerste wedstrijd tegen ZAP, ioen
met éénvier verloren werd. De Boys en
HSV deelden op 15 september j.l. de pun
ten (twee-twee) en voor een dergelijke
uitslag voelen we nu ook wel weer iets.
Ook de eerste ontmoeting tussen ADO en
Velsen had een gelijk spel tot resultaat,
maar thans houden we het op de Sant
poorters.
Voor de 4de klas D komen alleen OFC-
NAS en ETO-DIO tegenover elkaar te
staan. Evenals op 13 oktober, toen NAS
met vier-één van OFC won, verwachten
we, dat de leiders der afdeling aan het
langste eind zullen trekken. Ook DIO
voor de tweede keer er onder te houden.
ZAP—TERRASVOGELS
De Santpoorters binden deze strijd aan
met: Cöhrs; Goedhart en Van Gelder;
Nieuweweg, Van Vuure en Van Eden;
Rijke, Thoolen, Veldman, Timmer en
Bouwer.
De geschiedenis van het leggen van
kabels in zee begint in 1865 toen een groep
pioniers onder leiding van Cyrus Field de
eerste kabel'legde onder de Atlantic. Van
dit ogenblik af werden er meer kabels
gelegd om de eenvoudige reden, dat het
telegraafverkeer hand over hand toenam.
Het contract tot het leggen van nieuwe
kabels is kort geleden tot stand gebracht
door drie bedrijven: The American Tele
phone en Telegraph Company, de Canadian
Overseas Tele-Communication Corporation
en het British Post Office. Laatstgenoemde
zorgt voor de telefoondienst in Groot Brit-
tannië en heeft het kabelschip „Monarch"
in beheer.
Het schip beschikt over vier kabel-tanks,
elk 41 voet in diameter met een totale
capaciteit van 3500 mijl diepzeekabel. De
bunkercapaciteit bedraagt 2000 ton stook-
4l)Vh. I, I'ENTIE
olie en 900 ton voeding- en drinkwater. De
machine-installatie bevindt zich achter de
kabeltanks. Twee stoommachines leveren
een vermogen van 5000 pk en geven de
„Monarch" een snelheid van 14 mijl. De
bemanning telt 165 koppen, aan wie het
mede te danken is, dat het schip een uit
stekende staat van dienst heeft. Voor het
Britse rijk werd ongeveer 8000 mijl kabel
hersteld. Dergelijke karweitjes werden ook
voor andere landen verricht.
Vergelijken we de „Monarch" met ons
kabelschip „Poolster", dan zinkt laatstge
noemd vaartuig in het niet. Beide schepen
zijn echter even nuttig. De „Poolster" zal
zich op de Atlantische Oceaan niet thuis-
voelen om werkzaamheden te verrichten
en een schip als de „Monarch" kan op de
Waddenzee en in onze zeegaten niets be
reiken.
Een bijzonder kenmerk van de zeegaande
kabelleggers is het feit, dat het op verre
afstand luxe jachten lijken met hun ge
bogen clipper steven. Dit wordt nog in de
hand gewerkt door de wit geschilderde
romp. Maar in plaats van de vergulde
boegspriet treft men bij de voorsteven een
paar katrollen aan.
Arie van der Veer
(Nadruk verboden.)
De Christelijke Muziekvereniging „Wil
helmina" houdt dinsdag 25 februari een
propaganda-avond in het Patronaatsge
bouw te IJmuiden-Oost. Medewerking
wordt verleend door het jeugdorkest,
Double White en mr. Hitany.
De leden van toneelgroep „Kunst en
Vriendschap" te IJmuiden hebben vrij
dagavond het blijspel van Mar. Jansen
en Gerard Nielen „Het gouden Kalf" in
studie genomen. De regie is in handen van
de heer II. van Dokkum. De uitvoering is
vastgesteld op zaterdag '6 april
