Hoe is Midden-Sumatra?
ctifral-10
Genoemd invasiegebied is
bepaald geen wandelpark
„Experimentele" herenmodeshow
in het Vondelpark
Puberteit
^Praatótcel
Van dag tot dag
Oerwoud, wild, Caltex
DONDERDAG 6 MAART
3
PHILIPS -ROXANE
Morgen rijden in Frankrijk
geen treinen door staking
Amerikaanse „Sabre" boven
Korea neergehaald
Mannelijke aanblik
Gaillard gemachtigd tot de
vertrouwenskwestie
„Overgangskabinet" zonder
politici in Athene
0p de
Aanklacht tegen zakenman
wegens verduistering
Bedrag zou een miljoen
gulden omvatten
P.T.T.-employé van fraude
verdacht
DrFuchs en Hillary op weg
naar Nieuw-Zeeland
1958
Te oordelen naar zijn beslissing over
het melk- en zuivelbeleid moet minister
Vondeling een olijk man zijn. Hij heeft
enerzijds toegegeven aan de wens van de
bij de zuivelproduktie belanghebbenden
naar een terugkeer tot de zogenaamde
volle melk, terwijl hij anderzijds de be
langen van de consumenten, waarvan een
groot deel een inkomen beneden de wei
standsgrens geniet, daadwerkelijk heeft
behartigd door de gestandaardiseerde melk
te handhaven. Het Produktschap voor Zui
vel heeft veel meer gekregen dan het heeft
gevraagd: geen „volle" melk met een ge
halte van 3 percent vet dat niet ge
makkelijk te bespeuren zou zijn geweest
in vergelijking met het gestandaardiseerde
percentage (2,5) maar met een vetge
halte van 3,75 percent. Het grote verschil
is echter, dat de zuivelbelangen slechts
melk van drie percent in de handel had
den willen brengen, uiteraard met een
daarmee gepaard gaande melkprijsver
hoging van twee cent per liter, welke dus
door iedereen opgebracht zou moeten wor
den, nog geheel afgezien van het medische
nadeel van dergelijke melk voor personen
met allergische aandoeningen. Want men
moet zich niet voorstellen, dat een ver
hoogd vetpercentage uit een oogpunt van
volksgezondheid slechts toejuiching ver
dient, gezien de vetrijkdom van het va
derlandse voedsel.
Wie echter, al is het maar uit gevoels
overwegingen, de voorkeur geeft aan „vol
le" melk, krijgt nu het volle pond en niet,
zoals het Produktschap had gewild, een
half percentje meer. Dat zulks helemaal
niet naar de zin is van de zuivelbelan
gen, omdat er een vrije keus blijft be
staan, vormt wel het beste bewijs, dat het
deze groep niet in de eerste plaats te doen
was om een beter produkt te leveren,
maar om een compensatie te vinden voor
de verliezen welke men op de boterproduk-
tie lijdt. We moeten nu maar afwachten
of het gros der consumenten de hoge prijs
betalen wil uitsluitend om weer „echte
melk" te kunnen drinken.
ADVERTENTIE
van
Niet alleen A en D maar alle
vitaminen die U nodig hebt.
Een flacon van 100 dragees t X88
Nu óók voordelige gezins
verpakking van ISO dragees f 3.7S
Phllips-Roxane Nederland N.V. - Amsterdam
(Van onze correspondent in Parijs)
Vanaf komende nacht 4 uur zullen vrij
wel alle treinen in Frankrijk stoppen en
24 uur stil blijven staan. Weliswaar heb
ben op het laatste ogenblik de socialisti
sche ?n de christelijke vakbonden gewei
gerd zich bij de stakingsactie aan te slui
ten, maar aangezien de machinisten bij
na allemaal behoren tot de onafhankelij
ke of communistische organisaties, die
het initiatief hebben genomen, zal ook het
verdere treinpersoneel wel genoodzaakt zij
een extra dag vrijaf te nemen.
De onafhankelijke en communistische
vakbonden beklagen zich over de minis
ter van Arbeid, die zijn beloften tot loons
verhoging niet zou zijn nagekomen. De on
derhandelingen zullen echter niet worden
afgebroken. Het is voor de regering te
hopen, dat een akkoord alsnog zal kunnen
worden bereikt, want het zou niet de eer
ste maal zijn, dat een grootscheepse al
gemene stakingsbeweging door de spoor
wegmannen werd ingezet.
(ANP) Wegens de treinstaking in
Frankrijk zullen, volgens de Nederlandse
Spoorwegen, niet rijden: D 126 uit Amster
dam 10.07 uur naar Parijs, D 117 Parijs
Amsterdam (aankomst 18.34 uur) en de
T.E.E.-treinen Etoile du Nord en lie de
France AmsterdamParijs vice versa. Ten
aanzien van de overige D-treinen naar
Parijs wordt het nodige voorbehoud ge
maakt. Er zijn nog geen berichten ont
vangen, dat deze treinen ook niet zullen
rijden.
SEOEL (Reuter). - De Amerikaanse
luchtmacht heeft medegedeeld dat lucht
doelartillerie der communisten nabij de
grens van de gedemilitariseerde zone in
Korea een Amerikaanse „Sabre" (F 86)
straaljager omlaag heeft geschoten.
De vlieger van een tweede „Sabre'' ver
klaarde dat het toestel werd getroffen,
terwijl het op geringe hoogte vloog. Hij
meldde te hebben waargenomen, dat de
bestuurder van het getroffen toestel met
zijn valscherm aan de communistische
zijde van de bestandslijn is gedaald.
„Er zijn maar twee manieren om van de
Riouw-Archipel uit in de oliestad Pakan Baru
te komen: dat is door de lucht of over de rivier
de Siak", aldus de heer J. de Loof, een robuuste
Zeeuw, die sinds een klein half jaar in Gronin
gen woont, maar vorig jaar augustus nog als
gezagvoerder van een Caltex-tanker de lieve
lange dag alleen maar oerwoud zag, dicht
Midden-Sumatraans oerwoud, aan de randen
waarvan het wemelt van tijgers, olifanten, slan
gen, apen en krokodillen.
De regering van Djakarta heeft, volgens
de berichten, zeshonderd mariniers over
gebracht naar Tandjongpinang, een eiland
ten zuiden van Singapore, zulks met het
oog op een landing op Midden-Sumatra.
Een Sumatraans regeringsleider merkte
naar aanleiding hiervan op dat een invasie
met vele moeilijkheden gepaard zal gaan.
Afgezien van de militaire tegenstand zul
len de troepen van de centrale regering,
na een landing op de oostkust, namelijk
vele kilometers de rivier moeten opvaren
of per parachute moeten afspringen. De
heer De Looff bevestigde dit. „Inderdaad",
zei hij, „....vele kilometers. Eerst moeten
ze van Tandjongpinang uit ongeveer twin
tig uur varen om de monding van de Siak
te bereiken en dan zijn het nog eens op de
kop af tweeënnegentig eenzame mijlen
naar de omgeving van Pakan-baru.
De heer De Looff is van dat alles goed
op de hoogte en dat is ook geen wonder
als je vier maal voor een jaar een contract
hebt afgesloten met de Caltex om elke
maand met hele horden krokodillen voor
de boeg zestigduizend ton olie de don
kere rivier te laten afzakken.
Mensen „in de olie"
Alles is daar Caltex. Hele brokken men
senleven worden daar gesleten „in de olie",
maar dan in de niet ongunstige betekenis
bedoeld en in een tergende monotonie. De
Siak dient louter en alleen voor olie
transport. Negentig mijlen het oerwoud in
ligt de olielaadplaats Perawang. Vandaar
leidt een weg naar Pakan Baru en Rhum-
bai, een weg die in de rimboe is uitgehakt
en waarvan het dek bestaat uit aange
stampte aarde. Pijpleidingen van 3035
kilometer voeren de olie, dwars door de
velden heen, naar Perawang, waar elke
36 uur dezelfde boot meert, om haar buik
vol te laten gieten met drieduizend ton van
de meest begeerde vloeistof, die moeder
aarde in dikke vette stralen aan de mens
heid afstaat.
'•''Dertien' tankers varen er dag en nacht,
week aan week, jaar aan jaar, hun pendel
dienst, van Perawang naar de overslag
plaats bij de monding: Sungei Pakning. Er
zijn zes Nederlandse schepen bij, die alle
Caltex heten, met de toevoegingen Siak,
Bengkalis, Riouw, Roepat, Pakan Baru en
Medan. Met zesmaal acht Nederlanders
aan boord en zesmaal zesendertig Chinezen.
Verder zijn er een Panamees en een aantal
Italiaanse schepen, die in charter varen.
Rhumbai is een nederzetting met onge
veer 600 blanken: Australiërs, Engelsen,
Amerikanen en („toen ik in augustus ver
trok", zei de heer De Looff) 165 Neder
landers.
De weg van Perawang naar Rhumbai
de enige waarlangs men het oliegebied kan
bereiken leidt langs ongeveer 170 bron
nen.
„Het is niet te hopen dat ze daar gaan
schieten", zei de heer De Looff, „want dan
gebeurt er wat.
„Ik snap trouwens toch niet goed hoe
en waar die kerels precies denken te lan
den....," vervolgde hij, „de Siak is heel
gemakkelijk te blokkeren, want de rivier
is bij de monding ongeveer vijfhonderd
meter breed en verderop hoogstens hon
derd meter. Je kunt langs dat hele lange
stuk van Sungei Pakning en Perawang
maar éénmaal behoorlijk aan wal komen
en dat is in Siak Sri Indrapoera, een vroe
gere Nederlandse nederzetting. Nu wonen
er helemaal geen blanken meer, wel zo'n
zes- of zevenduizend inboorlingen en vooral
Chinezen. Een landing daar heeft weinig
zin, omdat je, verder het land in, toch in
de moerassen terecht komt.Langs de
oevers zie je alleen nu en dan eens een
paar hutjes staan. De verspreide bevolking
daar leeft zo goed en zo kwaad als het gaat
van de zogenaamde bevolkingsrubber. Ze
tappen de restjes uit de verlaten plantage
bomen en verkopen het produkt aan de
Chinezen, die er in Singapore goede zaken
mee doen. Verder is alles oerwoud....
alles.... met tijgers en slangen...."
„Langs de Kampar-rivier kunnen ze
niet," aldus de heer De Looff, „op de kaart
lijkt het heel wat, maar het is een heel
klein riviertje dat nauwelijks bevaarbaar
is.... nee, de enige geschikte manier om
in dit gebied een invasie uit te voeren,
lijkt me door de lucht.
PARIJS De Franse regering heeft
premier GaillarÜ gemachtigd vandaag het
voortbestaan van zijn kabinet op het spel
te zetten, indien dit noodzakelijk mocht
zijn bij het debat over de defensiebegro
ting in de Nationale Vergadering. De rege
ring zou drastisch willen bezuinigen op de
militaire uitgaven, die niet rechtstreeks
betrekking hebben op de campagne in Al
gerije. In regeringskringen merkte men
op, dat de kosten van de operaties in Al
gerije de oorspronkelijke begroting met
76.500 miljoen fracs overschrijden.
De regering machtigde Gaillard even
eens de vertrouwenskwestie over de plan
nen om de stabiliteit van de regering te
vergroten door middel van een grond
wetsherziening.
Het debat hierover zal de volgende week
in de Nationale Vergadering worden her
vat.
ATHENE (Reuter) Constantine Geor-
gacopoulos, voorzitter van het Griekse Ro
de Kruis, heeft een „overgangskabinet"
gevormd, dat in de plaats komt van de
afgetreden regering-Karamanlis. Het
nieuwe kabinet, dat vijftien leden heeft,
zal 's lands zaken beheren in afwachting
van de ontbinding der volksvertegenwoor
diging en de volgende maand te houden
nieuwe verkiezingen.
Premier Georgacopoulos zal het parle
ment eerst verzoeken de nieuwe, omstre
den, kieswet, die voorziet in „verstrekte
evenredige vertegenwoordiging", goed te
keuren.
Er hebben in het kabinet-Georgacopou-
los geen politici zitting. De rechtsgeleerde
de Pesmazoglou treedt op als minister van
Buitenlandse Zaken, en de oud-generaal
Steriopoulus als minister van landsverde
diging.
Woensdagavond heeft Am
sterdam in een eivol zij
zaaltje van het Vondelpark
de première beleefd van
een voor ons land splinter
nieuw evenement, een „Pa
rade of Men's Fashion". Zo
althans werd het genoemd
op de in sierlijk Engels ge
stelde uitnodigingen, die de
organisator - een Amster
dams mannenkledingmaga-
zijn in het „betere genre"
in grote aantallen had
rondgestuurd. In veel te
grote aantallen zelfs, want
de toeloop was zo overstel
pend dat slechts een zeer
gering deel der aanwezigen
- in meerderheid vrouwen
en redactrices van dames
bladen - aan een geïmpro
viseerde zitplaats geholpen
kon worden. Maar goed,
ook staande, of liever drin
gende, viel er veel te zien
en te genieten op deze eer
ste Nederlandse mannen
modeshow. Er waren bor
relbonnen („with the com
pliments of the manage
ment"), zoutjes en gratis
sigaren; er was een echt
plankier-met loper voor de
parade der mannequins en
er waren, bovenal, de man
nequins zelf: Rodney, Gor
don en Michael, speciaal
voor deze gelegenheid in
Engeland geëngageerd, die
met nonchalante gratie de
nieuwe strand-, wandel- en
avondkostuums „showden",
terwijl de toneelspeler
filmacteur Mathieu van
Eysden met zijn ietwat for.
sere contouren de ruig-
mannelijke buitensport- en
jachtkledij voor zijn reke
ning nam_ Afgezien van
een knielang herennacht
hemd in zacht terracotta
waren er geen buitenissig
heden, zodat de talrijke
journalisten hun hoop op
een lekker gek stukje in
rook zagen vervliegen. De
herenzomermode 1958, zo
was de conclusie van de
mensen van het vak, zal
dan ook een zeer rustig
karakter hebben. De ka
chelpijpbroekjes moeten
het veld ruimen voor een
comfortabele, ruime pan
talon met een voetwijdte
van 23 centimeter; de col
bertjasjes hebben als in
grijpendste verandering een
smallere rever en elke man
kan in volle vrijheid be
slissen of hij een twee- of
een drieknoopscolbertje wil
aanschaffen. Kostuums met
dubbele borst en twee rijen
knopen zijn echter beslist
taboe. De sportcolbertjes,
nu verbannen naar het
weekeinde, zullen veelal
nog hariger en veelkleuri
ger zijn dan hun voorgan
gers, maar helaas weer met
rug. of zijsplitjes worden
toegerust.
De blazer blijft ook deze
zomer de basis voor de
manlijke vrijetijdsgarde-
robe; de variëteit met ver
ticale banen in contraste
rende kleuren lijkt het
nu definitief te gaan win
nen van de effen uitvoering.
Op werkdagen zal de „cor-
rect-geklede heer" in plaats
van de populaire sportcom-
binaties, tweedelige kos
tuums in lichte tweeds,
terlenkastoffen en andere
„light weights" gaan dra
gen. Het effen overhemd
verliest terrein aan de
streepjes en ruitjes, de re
genjassen blijven kort, de
dassen zijn gestreept, in
zachte pasteltinten en hand-
geweven, zo hoorden en za
gen wij. Afgezien van de
tandpasta-glimlachjes van
Rodney, Gordon en Michael
was het toch wel een grap
pig experiment, dat stellig
voor herhaling vatbaar is.
Als nu maar niet ieder he
renmodemagazijn eigen
shows gaat organiseren.
Twee facetten van de herenvoorjaars
mode 1958. Het groepje rechts toont u de
nieuwste creatie van de wel zeer haute
couture: een uitgaanscostuumpje voor stra-
tosfeerverkenners, straaljagerpiloten en
andere hoogvliegers. De eenzame figuur
links boven, vereeuwigd op een woensdag
in Amsterdam gehouden mannenmode
show, draagt een grijsblauw-met-rood-ge-
ruite demi in Schotse „district"-tweed, die
geknipt is voor boulevardjagers. Dan maar
liever de lucht in, zult u waarschijnlijk mét
ons zeggen
Dezer dagen heb ik in op
perste verbazing via een on
schuldig lijkende lezing in het
kader der Boekenweek ver
nomen, dat het begrip puber
teit door de volwassenen is
uitgevonden en dus in feite
helemaal niet bestaat.
Dat is een mededeling die
men als volwassene en opvoe
der niet zonder driemaal slik
ken verwerken kan. Het be
tekent een gigantische ont
ploffing in een zorgvuldig
opgebouwde berg van peda
gogische waarheden, waarop
men zo heerlijk kon leunen
als men zich wankel in de
benen voelde worden.
Die ontploffing heeft de
hele berg weggevaagd en toen
de rook was opgetrokken, heb
ik mij afgevraagd hoe we er
iets voor in de plaats zou
den kunnen krijgen dat enig
houvast bood.
Tot dusver is daarop geen
antwoord gevolgd.
Natuurlijk behoeft men die
afschuwelijke mededeling niet
voor waar aan te nemen. Het
is best mogelijk dat de me
neer, die haar van zijn ka
theder af de zaal inslingerde.
zich vergist heeft of alleen
maar interessant wilde doen.
Maar ik moet zeggen dat zijn
bewering, hoe ongerijmd ook,
iets heel aantrekkelijks heeft.
Doch bovenal lijkt zij mij
van belang voor de puber zelf.
Het is mij wel eens opgevallen
dat vele rijpende kinderen'
meer lijden onder het feit dat
zij als pubers worden be
schouwd, dan onder het feit
dat zij pubers z ij n. Als ik
bij die constatering verder
had nagedacht en wat meer
belangstelling voor het lijden
der rijpende kinderen had ge
koesterd, zou ik waarschijn
lijk in de Boekenweek van dit
jaar een lezing hebben gehou
den onder de titel: „Puberteit
bestaat niet".
Waaruit blijkt hoever men
het met nadenken kan schop
pen.
Er is mij eens een geval
ter ore gekomen dat uitste
kend in dit betoog past. Het
betrof een vrouwelijke puber
wat een rare aanduiding
eigenlijk! Het lijkt op een
vreemde wormsoort een
vrouwelijke puber die tijdens
een visite van goede kennis
sen voortdurend op eigenaar
dige wijze met het lichaam zat
te kronkelen op de sofa. „Een
echte puber", zei de visite
fluisterend in de gang bij het
afscheid. „Dat gaat wel weer
over. Je maakt de gekste din
gen mee, als ze op die leeftijd
zijn. Beter maar geen aan
dacht aan besteden. Laten be
tijen, weet je".
Toen de moeder terugkwam
in de kamer, zei de echte pu
ber opgewekt: „Blij toe dat ze
eindelijk weg zijn. Ik wist
geen raad m'n elastiek was
gesprongen".
Misschien worden talloze
vreemde verschijnselen en
rare ervaringen, waarvoor wij
door jonge mensen geplaatst
worden, ten onrechte aan pu
berteit toegeschreven en zijn
het niet anders dan doodeen
voudig verklaarbare reacties
op doodgewone dingen des le
vens. En misschien dat is
veel ernstiger zijn het vaak
wel logische reacties op
vreemde gedragingen van vol
wassenen.
Dat opent geheel nieuwe,
wijde aspecten. Wij nemen al
tijd maar voetstoots aan, dat
in de verhouding van grote en
kleine mensen de grote alles
weten en alles doen zoals het
hoort, en dat de daden der
kleine mensen abnormaal
moeten worden genoemd, zo
dra zij niet met de opvat
tingen der groten in overeen
stemming zijn.
In deze redenering moet
een verschrikkelijke fout zit
ten. Want wanneer alle
generaties precies hetzelfde
zouden moeten denken en
doen als de oudere, dan zou
het wereldbeeld nooit ver
anderen en zou altijd alles bij
het oude zijn gebleven.
Als wij zien hoezeer de we
reld verandert, en nog wel in
angstig korte tijd, dan valt het
niet moeilijk tot de conclusie
te komen, dat datgene wat
wij met de dooddoener „pu
berteit" plegen aan te duiden,
voor een groot deel bestaat uit
de doorbraak der nieuwe
normen.
Met andere woorden: als de
nieuwe normen der jonge ge
slachten niet worden geaccep
teerd. ligt de abnormaliteit bij
de ouderen. Dus wij, volwas
senen, zijn het, die worstelen
met een soort puberteit der
veroudering, terwijl de zich
immer verjongende wereld
zich feestelijk opmaakt naar
de nieuwe mode.
Het is de gewoonte van
ouders om ernstige dingen des
levens niet in het bijzijn der
kinderen te bespreken. Kin
deren hebben nog geen ver
stand en kunnen nog niet oor
delen kinderen hebben
daar niets mee te maken en
moeten maar zorgen dat ze
goede schoolcijfers halen, dan
hebben ze het al druk genoeg.
Dat is niet voor jonge oor
tjes bestemd, zeggen wij
ouders dan gewichtig.
Misschien is dat niet erg
slim van ons. Want bij enig
nadenken kunnen wij er ze
ker van zijn, dat onze kin
deren bij een consequente
doorvoering van dit principe
weldra op hun eigen houtje
zullen gaan leven en ons links
zullen laten liggen.
Dat is niet voor oude oor
tjes bestemd, kunnen zij daar
bij zeggen en, ofschoon het
enigszins komisch klinkt, zij
zouden nog gelijk kunnen
hebben ook.
Het moet voor jonge men
sen heel moeilijk zijn, een
nieuwe wereld op te bouwen
als zij niet precies weten hoe
de oude in elkaar zit. Van
daar ook, dat hun nieuwe we
reld vaak vele feilen vertoont
die vermeden hadden kunnen
worden.
Wat wij puberteit noemen,
is dus niet anders dan het
moeizame en door vele on
nodige hinderpalen bemoei
lijkte streven der nieuwe
generatie om kennis te maken
met de oude. Zo zouden we
het kunnen stellen en dan is
er inderdaad alles voor te
zeggen om die puberteit te
vervangen door een gemakke
lijker, vruchtbaarder en min
der kwetsende methode.
Er komt nog een heel inte
ressant aspect bij. Niet alleen
moeten wij onze oude wereld
zo snel en zo ruim mogelijk
voor de nieuwelingen inventa
riseren en openleggen, doch
wii moeten daarnaast nieuws
gieriger worden naar datgene,
wat zij er uiteindelijk van
zullen maken. Misschien moe
ten wij ons beter realiseren
wat grote leraren steeds weer
als de uitkomst van hun leven
formuleerden: „Ik dacht le
raar te zijn, doch ik blijk voor
de helft ook leerling te zijn
gebleven".
Het is leerzaam, te kijken
naar wat er aan nieuws op
komst is. Hoe oppervlakkig
onze belangstelling, daarvoor
is, toont de praktijk duidelijk
aan. Wij tijgen met duizenden
naar de RAI, naar modeshows,
naar huishoudbeurzen en
wereldtentoonstellingen, of
schoon daar slechts een zeer
klein en onbetekenend aspect
van het Leven zijn nieuwig
heden etaleert. En intussen
verwaarlozen wij de bron van
veel belangrijker nieuws, die
wij vlak bij de hand hebben
aan de hand zelfs.
Dat kleine, dribbelende
jongetje immers, dat onze
grote hand vasthoudt bij zijn
eerste wandelingen en zijn
vlugge ogen links en rechts
de kost geeft, is een mens van
een gloednieuwe tijd, een pak
ket vol toekomstmuziek, een
bron van ongedachte veran
deringen en nieuwigheden
Zijn kleine, simpele gedachten
zijn reeds bezig, de toekomst
te maken. De machine van
zijn brein is reeds kant en
klaar voor de produktie van
ruimteschepen en energie-uit-
keukenzout.
Maar hij is te gering om
onze aandacht te wekken. Wij
hebben hem alleen maar lief,
zoals een reebok de waterplas
liefheeft die zijn dorst lest. Hij
is enkel een „schattig jon
getje", dat verder niets be
tekent voor de ernst van het
leven.
En toch hij is het Leven
zelf, dat straks boven onze
kille hoofden over de gras
zoden zal lopen als het top
punt van de mensheid in het
toppunt van de tijd.
Maar wij maken het hem zo
moeilijk mogelijk. Wij laten
hem de gevangenis der jeugd
niet uit, voordat hij tussen de
tralies doorkruipt met pijn
lijke kwetsuren.
En dan nog zeggen wij niet:
daar gaat een echte mens
naar zijn vrijheid neen. Wij
zeggen: wat een puber!
Niettemin: puberteit bestaat
tóch. En ik groet hierbij al
mijn lotgenoten pubers van
dertig tot honderd. J. L.
Schouder
Ze zijn vrij zeldzaam en wie van ons
er een bezit, is te benijden.
„Wat? Waar heeft ze het over?", zult u
denken.
Nou, over die schouder, die schouder om
tegen uit te huilen.
Nu denken misschien een massa men
sen: „Wat gek, nou daar heb ik nooit be
hoefte aan, hoor!" Dat is fijn, want dan
bent u öf buitengewoon flink, öf zonder
zenuwen en smart.
De statistieken hebben echter uitgewe
zen, dat een groot gedeelte van de mens
heid zo nu en dan een onweerstaanbare
drang tot snikken heeft. Natuurlijk niet
zomaar, zonder diepere oorzaak en totaal
zonder aanleiding, maar met een achter
grond van wanhoop, woede, verontwaar
diging, angst, gemis of heimwee.
Er zijn mensen, die denken: laat ik maar
niet huilen, want er is tóch geen beginnen
aan, ik kan het niet uitleggen, of ik heb
toch niemand, die er naar kan luisteren,
die het snapt of er tijd voor heeft. En
waar haal je nu zo gauw een snikpilaar
vandaan; zelfs nog nooit van gehoord!
Je kunt toch niet zomaar in een bus of
warenhuis, terwijl de tranen je in de keel
zitten, aan een wildvreemde meneer vra
gen: „Pardon, meneer, mag ik even uw
schouder lenen om tegen uit te huilen, of
heeft u haast?"
Feitelijk zou er een speciale dienst in
het leven geroepen moeten worden, zoiets
als de wegenwacht is (maar dan voor
geestelijke reparaties). Keurige lieden,
die men overal gemakkelijk zou kunnen
herkennen aan een speldje op hun revers,
waarop de letters: S.P. (SNIKPILAAR).
Lieden, die men absoluut kan vertrouwen,
er zowel zwijgend tegenaan wenen, als er
het hart bij uitstortenIn hun ogen ligt
een warme, begrijpende gloed, ze kloppen
je zachtjes op de rug en laten je wat drin
ken.
Het heerlijke van deze mensen is, dat ze
meer tijd hebben dan Pa, Moe, zus Jo, of
nicht Annie. Die hebben hun eigen ellende
(waar ze maar mee rondlopen) of ze zeg
gen: „Ik moet nou weg, maar we spreken
elkaar nog wel eens".
Jammer dat in de praktijk zo'n „ween-
wacht" onmogelijk is! Stel je voor: u staat
op het Berenplein bij iemand te snikken
met uw hoofd op zijn schouder en dan
komt nèt uw buurvrouw langs! De vol
gende dag weet de hele straat het en men
veronderstelt en fantaseert de vreselijkste
dingen!
Neen, daarom en om nog meer redenen
is deze weenwacht niet uitvoerbaar, maar
kunnen we voor elkaar niet eens wat
méér een troostende schouder zijn?
Marianne van Raait
ADVERTENTIE
BESTEDINGSBEPERKING is pas dan ver
antwoord als deze betekent kostenbesparing.
Veelal, b.v. bij te goedkoop gebouwde huizen
en auto's, komen zeer snel hoge onderhouds
kosten en is er van kostenbesparing geen
sprake.
RENAULT betekent BESTEDINGSBEPER
KING èn KOSTENBESPARING.
GARAGE DEN HOUT
(Van onze correspondent)
AMSTERDAM Bij de Amsterdamse
Centrale Recherche is een aanklacht inge
diend tegen een te Aerdenhout woonach
tige Amsterdamse textielhandelaar, vol
gens welke deze een grote bankinstelling
te Amsterdam en enige tientallen confec
tiefabrieken voor grote bedragen zou heb
ben opgelicht. Volgens voorlopige ge
gevens zou deze oplichting ongeveer een
miljoen gulden bedragen.
De zaak is door de Justitie, bij wie de
aanklacht in handen kwam, doorgegeven
ter onderzoek aan de afdeling falsificaties
van de Centrale Recherche in de hoofd
stad. Hoofdinspecteur Molenkamp, die de
zaak in onderzoek heeft, vertelde ons dat
het nog helemaal niet zeker is, dat hier
inderdaad strafrechtelijke vergrijpen heb
ben plaatsgehad. Het onderzoek zal zeer
tijdrovend zijn, omdat een deel van dit
onderzoek zich uitstrekt tot België, waar
de textielhandelaar zaken is begonnen.
Het is zeer wel mogelijk, dat uit deze zaak
alleen maar een civiele procedure voort
komt, aldus de heer Molenkamp. In dit
stadium is het niet mogelijk enigerlei
voorspelling te doen.
„Wij hebben de Amsterdammer niet in
arrest gesteld en zullen dit 'voorlopig ook
niet doen, tenzij het onderzoek uitwijst dat
hier strafrechtelijke misstappen hebben
plaatsgehad", aldus besloot de hoofdin
specteur zijn uiteenzettingen.
De rijkspolitie heeft een 24-jarige PTT-
employé op het postkantoor te Waddinx-
veen aangehouden. De jongeman wordt
ervan verdacht gelden te hebben verduis
terd. Bij het innen of storten van gelden
zou er vaak een voor de PTT voordelig
verschil in de bedragen zijn geweest. De
aangehoudene zou het geld in zijn zak
hebben gestoken. Het op deze wijze ver
duisterde bedrag moet vrij aanzienlijk
zijn.
SCOTTBASIS (Reuter) De Britse
poolonderzoeker dr. Fuchs en zijn expe-
ditiegroep zijn aan boord van het Nieuw-
zeelandse expeditieschip „Endeavour"
van de Scottbasis in het zuidpoolgebied
naar Nieuw-Zeeland vertrokken. Ook de
Nieuwzeelander Sir Edward Hillary, die
de gids van Fuchs is geweest op het 'laat
ste deel van zijn tocht dwars door het
zuidpoolgebied, bevindt zich aan boord van
de „Endeavour". De reis naar Wellington
zal ongeveer elf dagen duren.
(UP) De temperatuur daalde vanmor
gen tot twintig graden onder nul en ve-
nijnige winden maakten he laden van de
„sno" cats" tot een moeilijk karwei.
