Het gemak dient de huisvrouw
ZOUTWATERJEUGD
mannequin
Bed opmaken
zwaarste werk
- Is
Plantsoen voor blinden
Erbij
in huishouden
en wat er voor nodig is
het te worden
DE VUURDOORN IN BLOEI
ZATERDAG 8 MAART 1958
PAGINA TWEE
WmM
mmm
De Engelse huisvrouw gaat het ge
makkelijk krijgen, dank zij de in haar
land bijzonder snelle ontwikkeling van
synthetische materialen. Op een huis
vrouwentextielbeurs, die eind februari in
Londen werd gehouden, waren een hele
boel nieuwtjes in beddegoed en tafel
lakens te zien en enkele van de bijzon
dere voordelen van deze artikelen wa
ren, dat de strijkbout geen dienst meer
behoeft te doen en dat ze in een wip
gewassen en droog zijn.
Zij kan in een geheel met synthetische
weefsels gespreid bedje te ruste gaan en
nog wel tussen lakens en dekens in roman
tische kleuren, die op elkaar afgestemd
zijn. Dat is dan bijvoorbeeld een acrilan
of terylene deken in pastelkleur of een
„donzen" deken, gevuld met terylene wat
ten en bekleed met nylon, waarin randjes
zilveren lurex. Haar lakens kan ze kiezen
van heel fijn gebreide terylene of nylon in
lieve pastelkleurtjes of streepjes dan wel,
om er een beetje dramatisch bij te liggen,
van zwarte nylon met witte stroken, zoals
op de foto te zien is.Om het effect hele
maal mooi te maken hoort er dan na
tuurlijk een hartveroverende nachtjapon
bij met kant, want tussen- zulke lakens
stap je niet in een oude flanellen pyjama.
Foto's boven:
Alles gericht op het effect: zwarte nylon
lakens met witte stroken en nylon bedde
goed met rozeknopjes.
Is ze een beetje kouwelijk, dan koopt ze
nylon velours lakens, ook al in kleur of
ze neemt die lakens met een zomer- en een
winterkant (de laatste van geruwde nylon).
Blijft ze liever bij het oude, vertrouwde,
dan kan ze het houden bij no iron katoen
of gewone katoen met gedessineerde ran
den en stroken in strepen, met lieve roze
knopjes of met sterretjes. Verder worden
haar aangeboden katoenen lakens en slo
pen met handbedrukte lelietjes van dalen
of varens.
Uit een rapport dat dr. Reginald Pass
more van de universiteit van Edinburgh
voor de Britse Medische Vereniging heeft
opgesteld over huishoudelijke werkzaam
heden blijkt, dat het „bed opmaken" de
zwaarste taak van de huisvrouw is. De
huisvrouwen verbruiken hiervoor 4.2 calo
rieën per minuut tegen 3.5 calorieën bij
het stof afnemen en 2.5 bij het koken.
Ter vergelijking diene dat bij het maken
van een stevige wandeling 3.5 tot vier ca
lorieën per minuut worden gebruikt en
bij het verrichten van zwaar werk, zoals
het hakken van steenkool door een mijn
werker, zeven tot tien calorieën.
Dr. Passmore is tot deze bevindingen ge
komen door huisvrouwen en haar
echtgenoten huishoudelijke werkzaam
heden te laten verrichten, terwijl zij mas
kers op hadden waardoor de intensiteit
van hun ademhaling werd gemeten. Deze
maskers stonden weer in verbinding met
instrumenten, waarmede het calorieën-
verbruik werd geregistreerd.
Koningin Elizabeth heeft toestemming
gegeven om muziek van koninklijke com
ponisten, die zich bevindt in de koninklijke
muziekbibliotheek, op de plaat vast te leg
gen. De componisten zijn Hendrik de
Achtste, Anna Boleyn en Jacobus de Eer
ste van Scotland. De opnamen zullen wor
den gemaakt door de „Elizabethan
Players". Tussen de muziek bevinden zich
„Drie fantasieën voor viool" en „liede
ren" van Hendrik de Achtste, „Magriga-
len voor violen" door Anna Boleyn, vrouw
van Hendrik de Achtste, „Feudal highland
reels for musette and virginals" en „pie
ces for virginals van Jacobus I.
(Van onze Parijse medewerkster)
Wat moet je nu eigenlijk doen om in
Parijs mannequin te worden?, wordt me
door sommige jeugdige lezeressen wel
eens gevraagd.
Voor het juiste antwoord heb ik me de
ze week eens tot de „meest bevoegde"
informatiebron gewend. Ik ben namelijk
mijn licht gaan opsteken bij Mademoisel
le Regine Varell, ex-mannequin van Le-
long, die nu sinds dertien jaren aan het
hoofd staat van de Parijse School voor
mannequins.
„Hoe je het wordt en wat er bij komt
kijken?" herhaalt directrice Varell mijn
vraag. „Zoals bij alle vakken in en rond
de kunst, komt het hier in de eerste plaats
aan op persoonlijkheid. Als een meisje
zich komt aanmelden voor mijn school,
dan heb ik meestal na vijf minuten al door
of ze geschikt is en of ze 't ver zal kun
nen brengen. Een bepaalde manier van
optreden van zich bewegen. En natuur
lijk zijn er kandidaten bij die ik meteen
afraad om er zelfs maar aan te begin
nen."
„Maar er worden toch zeker ook wel
speciale physieke eisen gesteld?"
„Natuurlijk, over het algemeen maken
wat grotere vrouwen de beste kansen. Die
presenteren nu eenmaal beter, al zijn de
Francaises eigenlijk wat klein van stuk.
Om die reden zijn er ook veel buitenland
se meisjes hier, uit Engeland, Scandina
vië, Duitsland, en ook uit België en Ne
derland. Onder de één meter zeventig be
gin je weinig in dit vak. De ideale maten
zijn verder twee en negentig centimeter
borstwijdte en acht en vijftig tot zestig
taille. De beste leeftijd ligt rond de twee
ben gekregen. Maar we hebben ook spe
ciale klassen, waar ze al op hun vijftien
de jaar worden toegelaten."
„En het lesrooster?"
„Onze cursus duurt twee maanden,"
vertelt de directrice, „en er wordt in vijf
vakken onderwezen. Maquillage, psycholo
gie, kappen en fotogenie, dat is de kunst
van het poseren. Verder leren ze ook wat
eenvoudige boekhouding, omdat veel man
nequins later tegelijkertijd als verkoop
ster zullen moeten optreden.
Als voorbereiding van de eigenlijke cur
sus is er verder nog een vak waaraan ik
Één paraplu in dHècfïmënsionale plastic.
Het ei neemt een belangrijke plaats in
bij onze dagelijkse voeding. We eten
's morgens ons half-zacht eitje bij het ont
bijt, ons gebakken ei bij de lunch en ver
der worden dikwijls in de warme maaltijd
eieren verwerkt.
De populariteit is gemakkelijk te ver
klaren. Eieren zijn immers zeer voed
zaam. Er wordt wel eens beweerd dat een
ei dezelfde voedingswaarde heeft als een
biefstuk van een ons.
Is een ei inderdaad zo voedzaam? We
zullen het eens gaan ontleden. Dat het is
samengesteld uit eiwit en een dooier wist
u natuurlijk reeds. Dat daar ook nog een
schaal bij behoort met schaalvliezen is
evenmin iets nieuws. Buiten de genoemde
samenstellende delen van het ei is er nog
de kiemschijf, een uiterst klein puntje, lig
gend aan de rand van de dooier. Het ge
wicht van de kiemschijf is zo gering, dat
wij die gevoeglijk kunnen verwaarlozen.
Van het toaal gewicht van een ei komt
11.1 pet. voor rekening van schaal en
schaalvliezen, het wit weegt 56.7 pet. en
de dooier 32.2 pet., of in grammen uitge
drukt bij een totaal gewicht van 58 gram
resp. 6.4, 32.9 en 18.7 gram. Bij kleinere
of grotere eieren kan de verhouding van
het gewicht van eiwit en dooier een kleine
afwijking vertonen.
Een ei van 58 gram weegt dus zonder
schaal en vliezen 51.6 gram dat is de som
van 38 gram water (73.6 pet.), 6.6 gram
wit (12.8 pet.), 6.1 gram vet (11.8 pet.),
0.5 gram koolhydraten (1 pet.) en 0.4, gram
asbestanddelen (0.8 pet.).
De 32.9 gram wit is samengesteld uit
28.9 gram water (87.9 pet.), 3.5 gram eiwit
(10.6 pet.), 0,3 gram koolhydraten (0.9
pet.), 0.2 gram asbestanddelen (0.6 pet.).
De bestanddelen van de 18,7 gram dooier
zijn: 9.1 gram water (48.7 pet.), 3.1 gram
eiwit (16.6 pet.), 6.1 gram vet (32.6 pet.),
0.2 gram koolhydraten (1.05 pet.) en 0.2
gram asbestanddelen (1.05 pet.).
Gewoonlijk neemt bij grote eieren het
gewicht van het wit toe, terwijl dat van de
dooier gelijk blijft aan die van eieren van
het gemiddelde gewicht of zelfs iets klei
ner is.
Het wit van een ei is doorschijnend hel
der met enige gele afwijking. Bij koken
wordt dit bestanddeel van het ei helder
wit. Midden in de dooier bevindt zich een
licht gekleurd gedeelte, met een uitloper
naar de kiemschijf. De rest van de dooier
is donkerder van kleur, doch niet egaal,
het bestaat uit donkere en lichte gedeel
ten. Het binnenste gedeelte van de dooier
(witte dooier) heeft een lager soortelijk
gewicht dan het donkere gedeelte. Het ge
volg daarvan is dat de uitloper zich steeds
naar de bovenkant beweegt, hoe men het
ei ook keert.
De hierboven genoemde gewichten van
eiwit en dooier hebben betrekking op een
vers ei. Naarmate het ei ouder wordt
neemt de dooier steeds meer water op uit
het wit, en verliest de ronde vorm. Het
uiterst dunne dooiervlies wordt daardoor
steeds meer gerekt en het kan voorko
men, dat het ten slotte doorbreekt. Men
krijgt dan een'zogenaamd doorgelopen'ei.
Het verdient misschien aanbeveling al
die geleerdheid zo spoedig mogelijk te ver
geten en morgenochtend met even veel
smaak als anders 't eitje bij uw ontbjjt op
te peuzelen. Maar toch... misschien is het
wel aardig als u dit alles weet. Waar
schijnlijk hebt u nooit gedacht, dat het
voedzame ei voor 73.6 pet. uit water be
staat.
(Van onze correspondent in Wenen)
De Weense gemeenteraad heeft besloten
óm in verband met de uitbreiding van het
Wertheimstein-park ook een apart plant
soen voor blinden aan te leggen. Men had
een prijsvraag uitgeschreven en nu wordt
het met tweeduizend gulden bekroonde
ontwerp van de tuinarchitecten Mödlham-
mer en Vlada uitgevoerd. De blinden krij
gen een eigen plantsoen van ongeveer zes
duizend vierkante meter ter beschikking.
De bedoeling is, dat zij zich zelf in deze
tuin zullen redden zonder vreemde hulp.
Daarom worden er speciale reuk- en tast-
planten geplant, wegwijzers aangebracht
in blindenschrift, akoestische fonteinen,
boxen voor blindenhonden en een speel
plaats voor blinde kinderen. Ook hebben
paden en wegen telkens een andere be
strating, zodat de blinden zich op grond
daarvan gemakkelijk kunnen oriënteren.
HET ALLERLAATSTE NIEUWTJE, dat
pas in september in de winkels komt, is
een laken van Schappe-spun-nylon, dat is
nylon die gesponnen is als Schappe-zijde,
er uitziet als heel mooie popeline en heer-
t ik zacht aanvoelt. Die lakens z(jn zo sterk,
dat ze een mensenleeftijd meegaan. Ze zjjn
in een ommezien gewassen en droog en
hoeven strikt genomen niet gestreken te
worden. De prijs zal niet meevallen: per
paar vjjftien tot tweeëntwintig guineas, dat
is ruwweg honderdvyfenzestig tot twee
honderddertig gulden, maar wie zich deze
uitgave kan veroorloven is dan ook voor
het leven klaar, zodat de kosten er uit
eindelijk best uitkomen.
Verder kan ze haar tafel dekken met
terylene damast, ook al snel gewassen en
droog of met vrolijk geruite kleden in
nylon cloqué ofwel met kanten kleden in
terylene,
Vitrage zal ze kunnen maken van ge
breide terylene met, als ze dat mooi vindt,
bijvoorbeeld zwarte flockpfint nopjes. Ook'
geheel kanten terlylene vitrage is al in de
handel.
De Engelse huisvrouw gaat voorts de af
was te lijf met bont bedrukte droogdoeken
van Iers linnen, gedessineerd met non-
figuratieve voorstellingen of met grappige
ornamentjes. Aardig zijn ook de droogdoe
ken met strepen met op de grens ervan
randjes gouden of zilveren lurexgarens.
Plastic gordijnen, die precies geweven
stof lijken en heel soepel aanvoelen, kun
nen goede diensten bewijzen in de bad
kamer. En om helemaal modern te zijn
kiest ze driedimensionale plastic, een soort
in een glasblokjesdessin met dieptewer
king. Van datzelfde materiaal is ook de
paraplu vervaardigd, die u op de foto kunt
zien. En binnenkort zal men de dames in
de Londense straten ook wel .tegenkomen,
gekleed in driedimensionale regenjassen.
Tineke Raat
Het is nu een goede tijd voor het poten
van allerlei soorten klimplanten: de vuur-
doorn of Pyracantha behoort tot de klim
mende heesters. Overigens moet u het
woord klimmen maar met een korreltje
zout nemen. De lange groenblijvende
scheuten zal men zelf omhoog moeten lei
den. Het is echter de moeite waard een
vuurdoorn tegen de gevel te poten. In mei
en juni kunt u de witte bloemschermen
verwachten. Later worden die gevolgd
door een weelde van oranje-scharlaken
bessen, die de plant tot diep in de win
ter kunnen sieren. Als er echter een
strenge winter komt, zullen de merels de
bessen niet met rust laten. Wie ze dus
voor zich zelf wenst te behouden, zal zo'n
struik tegen het invallen van de winter
met een visnet moeten afdekken.
Zorg er voor dat het plantgat voldoende
diep en ook breed genoeg wordt gemaakt;
de wortels moeten straks alle kanten kun
nen uitgroeien. Zo vlak bij de fundering
zit geen beste grond: haal die grond weg
en vul het plantgat met goede tuingrond,
vermengd met oude stalmest. De boom
kweker weet wel dat de vuurdoorn zich
niet zo gemakkelijk laat verplanten. Hij
levert hem meestal af in een bloempot. Bij
het poten moet die pot verwijderd worden,
maar zorg dat de potkluit zo veel mogelijk
intact blijft.
G. Kromdijk
entwintig jaar, wanneer de meisjes al iets
evenwichtigs en vrouwelijks over zich heb-
veel waarde hecht. Ik bedoel de kunst om
te zitten, op te staan, te lopen; kortom
zich in het publiek te bewegen.
Wanneer u me even wilt volgen dan kunt
u zelf zien hoe iedereen vaak nog wel wat
kan opsteken."
De directrice leidt ons nu een salon bin
nen waar vijf jongedames op een rijtje
op een divan zich stierlijk zitten te ver
velen.
„Nu moet u eens letten op hun benen,"
fluistert Mademoiselle Varell. „Ziet u hoe
slordig en onelegant die meisjes erbij zit
ten?" Er volgen dan kritische aanwijzin
gen hoé de benen te kruisen, de voeten
neer te zetten, de romp te houden en de
handen te plaatsen.
En inderdaad na een ogenblikje zittén
de dames er heel wat vlotter bij.
„Nu zal ik u *eens laten zien hoe de
mannequins dat elegante voorschrijden
leren."
Mademoiselle Varell haalt een koord te
voorschijn, waarvan ze een lasso maakt
die om de heupen van een van de meisjes
wordt geslagen. Nu moet de leerling maar
eens eventjes over die krijtstreep daar lo
pen. Halverwege wordt er met een flinke
ruk aan het touw getrokken. Als het ar
me kind zich dan nog net in evenwicht
heeft weten te houden, is het best. Dit is
namelijk een trucje om je evenwicht te
leren bewaren.
„Heb ik de hoofdzaken nu gezien?"
„O, nee, want verder leren we de da
mes nog hoe ze het hoofd fier rechtop die
nen te houden. Dat gebeurt met kleine
zakjes zand die op de schedel gedepo
neerd worden. En dan voorts het keren
op de tenen, het plaatsen van de voet.
Het demonstreren met mantels, parasols,
met handschoenen. U ziet het wel dat er
heel wat bij komt kijken. En natuurlijk
kunnen we de leerlingen nooit een goede
baan garanderen, al werden heel wat be
roemde mannequins in onze school opge
leid. Ik zei al, het blijft toch altijd een
kwestie van persoonlijkheid.
Een meisje zo mooi als Venus, maar
zonder veel verstand, ontwikkeling of per
soonlijkheid, brengt het ook hiér niet ver."
En zo zien we al weer, dat ook die
fraaie en fraai-uitgedoste mannequins in
Parijs niet alleen in rozegeur en mane
schijn door het leven schrijden. Het is een
heel zwaar beroep, dat niet al te best be
taald wordt en waarvoor toch veel min
der vraag dan aanbod is.
WILT U iets te zien krijgen
van de uitbundig bewegelijke
jeugd, die zich op het ogenblik
vermeit in de wateren pal voor
onze stranden? Wapen u dan met
een simpele jampot. En als u het
heel mooi wilt doen: leen dan
van een kennis, die tropische vis
jes houdt, zijn watervlooiennet.
Tijg vervolgens naar het strand
en schep een potje zeewater, liefst
uit een aanrollende brandings-
golf. Wacht even tot het drab
een beetje is bezonken en bekijk
het water dan eens nauwkeurig.
De kans is niet gering, dat u er
wat klein springend gedierte in
ontdekt, zo in de afmeting van
een milimeter of daaromtrent.
Misschien vangt u met het jam
potje echter vijf keer niets en de
zesde keer maar een stuk of wat
beestjes. Vandaar dat ik u zou
willen aanraden een netje te ge
bruiken. U haalt het wat heen en
weer door het water en spoelt de
vangst in het potje, dan is succes
vrijwel gegarandeerd. Bij tiental
len zult u ze al met het ongewa
pende oog zien, de kleine sprin
gertjes, maar het wordt pas echt
leuk zodra u er thuis eens met
een loep op gaat studeren.
Een prima methode is de vol
gende: met een plastic limonade
rietje dat u van boven met een
vinger dichthoudt, achtervolgt u
één van de springers en als u er
vlakbij bent laat u plotseling het
rietje door oplichten van uw vin
ger vollopen. Kip, ik heb je!
Vinger weer op het rietje, opha
len, heel voorzichtig druppel voor
druppel laten leegzakken en zodra
er een druppel met springer(s)
komt deze op een stukje schoon
glas deppen. En dan kijken, met
een sterke loep of zo mogelijk
met een eenvoudig microscoopje
(er zijn verbazend aardige Ja
panse voor weinig geld te koop).
In het begin hebt u misschien
wel wat moeite met de levendig
heid van het springende gedierte.
Zo zie je hem, zo zie je hem niet.
Vooral onder een microscoop is
hij om de haverklap uit het ge
zichtsveld. Maar gelukkig hipt hij
er ook telkens weer in om zich
even te laten bekijken. En dan
ziet u zijn ongeveer driehoekige
lichaam met de brede kop als een
platgeslagen soldatenhelm (waar
in één mooi, donkerrood oog) en
het vrij korte maar spitse staartje.
„Hij zit vol poten", zoals éen van
'mijn zonen het in zijn kinder
jaren eens uitdrukte. Wellicht
telt u er tien, twee gewoonlijk
naar voren stekende en vier aan
iedere zijde. Maar dat is dan mis.
Probeer maar nauwkeuriger te
kijken en u merkt wel, dat er aan
elke kant eigenlijk maar twee
zitten, doch dat ze aan de uit
einden gespleten zijn. En nu bent
u er nóg niet, want al die poten
met hun lange haren.... zijn
geen poten maar als zodanig
dienstdoende tentakels. Echte po
ten krijgt het diertje later wel.
Later, als de dagen van zijn bij
zonder levenslustige jeugd achter
de rug zijn.
De verandering laat niet al te
lang op zich wachten. Het kleine
dier behoort evenals de water
vlooien welke uw vriend voor zijn
vissen vangt tot de kreeftachti-
gen. Dus zit het gevat in een
harde, schaalachtige huid. En om
te groeien iets wat alle jonge
dieren toch moeten doen dient
de spring-in-het-veld van tijd tot
tijd te vervellen, dan vlak na de
vervelling even te groeien tot de
nieuw huid is verhard. Daarna is
het weer wachten op een volgen
de vervelling. Al vervellend ver
andert nu het pantser. Midden
over het brede rugschild komt
een naad in de lengte te lopen en
de beide helften krijgen steeds
meer neiging naar elkaar toe te
klappen. Hetgeen ze tenslotte
doen. En dan zit het vrolijke
springkreeftje gevangen tussen
de beide kleppen van zijn schaal
tje en heeft hij iets weg van een
piepklein mosseltje.
Onderwijl zijn er nog meer
grote veranderingen voltrokken.
Aan het achterlijf van het dier
ontwikkelde zich een groot aan
tal echte pootjes, de tentakels
verloren hun pootachtige functie
en uiterlijk en het ene oog ver
anderde in twee. Door het ach
terlijf met zijn talrijke poten van
tussen de schaalklepjes naar bui
ten te slaan, kan het beestje nog
heel goed zwemmen, maar het
maakt toch nooit meer de dwaze
bokkesprongen uit het „lamme
tjesstadium" Tamelijk bezadigd
zwemt het rond, met de nu dikke
en korte voorste sprieten naar
buiten gestoken.
Wil er nu aan de vreugdevolle
jeugd geen heel treurig einde ko
men, dan moet de zwemmende
jongeling, die nu bijna anderhalve
milimeter lang is, tegen iets hards
en stevigs botsen. Dat mag het
schild van een grote zeekreefl
of een nijdassige krab zijn, maar
ook een drijvende balk of een
steenblok van een pier. De zeer
stompe tentakels zullen dan plot
seling blijk geven aan hun uit
einde van een automatisch wer
kende zuignap te zijn voorzien.
Voor hij het weet, zit de zwem
mer vastgekleefd. Ten overvloede
laten dan een paar lijmklieren
nog een soort cementachtige spe
cie over de aanhechtingsplaats
vloeien en het is gedaan met het
vrije leven. Het eens zo dartele
„lammetje van de zee" is een
vastzittend dier geworden. Rond
zijn lichaam beginnen snel enkele
hagelwitte kalkplaten te groeien.
Zijn aanvankelijk nog rechte
achterpoten gaan vergroeien en
zich krommen, zodat ze zeer bin
nenkort een eigenaardig hark-
achtig orgaantje vormen. En die
kleine hark, wel wat lijkend op
een handje met vele gebogen en
zwaar behaarde vingers, komt nu
regelmatig van tussen de kalk
platen naar buiten om al zwaai
end de microscopische zwevende
plantjes te verzamelen, waarvan
het dier moet leven En als het
eenmaal zover is, wel, dan is het
nazomer geworden. Dan blijkt dat
u het dier eigenlijk al lang kende.
Want zijn naam is Zeepok en u
hebt hem in volwassen staat al
duizend keer gezien op van alles
en nog wat aan het strand of op
de pieren. Spierwit, scherp en
hoekig gepantserd, zelfs in de
verte niet lijkend op wat hij was
in de zeer vroege lente van de
zee toen hij nog de zotste capri
olen maakte met miljoenen
broertjes en zusjes.
Kees Hana
