EEN NEDERLANDER HELPT IDE INDIANEN
IN BOLIVIA ZICHZELF TIE HIELPEN
mk
TWENTSE
GRASLINNEN
LAKENS
THALIA
Havenberichten
I Koopje van de week
4.98
5.98
1.45
De uivers keren weer
uit 't zuiden terug
t
E
t
MEUBELSHOW
EETKAMERS en BANKSTELLEN
De Engelse acteur
David Kelsey in
Haarlem
9
Libertyschip bij ruw weer
op zandbank gestoten
Bestuur Speeltuincentrale
kwam in Beverwijk bijeen
Turnontmoeting
TVS—VOLO
liiijter
als alles goed gaat
Definitie voor
„aangrenzende zeebodem"
tëlHiülfl
Moderne
Feike Asma speelde niet
WOENSDAG 26 MAART 19 5 8
„LATEN WE nou maar niet
praten over mijn leven rjaar".
zei Peter Kruithof: „Ik heb
dat leven gekozen, ik. praat
liever over mijn werk". De
tengere, 33-jarige Hollander
lacht als hij dit zegt. Hij heeft
juist een jaar werken met
Indianen op de hoogvlakten
van Bolivia achter de rug. De
UNESCO heeft hem voor nog
twee jaar uitgestuurd. Hij
maakt deel uit van een groep
mensen, die er de basis leggen
voor onderwijs, dat het volk
naar grotere welvaart voert.
„ONZE GROEP bestaat uit
een dokter, verpleegsters, een
landbouwkundige en een tech
nisch assistent voor onder
wijsprobleem dat ben ik".
Dit laatste voegde hij er met
een glimlach aan toe.
„En wat is nu precies uw
werk?" vroeg ik. Het ant
woord: „Ik moet de mensen,
die „op het platteland", on
derricht geven, bij hun werk
helpen, hun basis vergroten
en hun duidelijk maken, dat
zij de Indianen niet alleen
Spaans moeten leren lezen en
schrijven en moeten leren re
kenen, maar dat zij de hele
gemeenschap moeten helpen
zich te ontwikkelen, zodat zij
hun levensstandaard kunnen
verhogen".
„Zijn de omstandigheden,
waaronder de mensen daar
leven, moeilijk?" Bij wijze
repliek liet Peter Kruithof mij
Leiders van een dorpsgemeenschap krijgen elementaire instructie'in een cursus van twee weken.
Op de achtergrond: studenten van de universiteit van La Paz.
al wat zij oogsten is wat
schrale gerst, bonen en aard
appelen. In hun omstandighe
den is de kindersterfte heel
groot, op sommige plaatsen
bedraagt ze tachtig percent
van het geboortetal.
„U zegt een grote verant
woordelijkheid te hebben. Wat
bedoelt u precies?" Ook dat
wordt duidelijk: „De mensen
vinden de omstandigheden
waaronder ze leven normaal
en ze menen, dat er geen mo
gelijkheden zijn deze te ver
twee dagen een afgelegen dorp
te bezoeken, laten we zeggen
op zeventig mijl afstand, dan
staat als we daar aankomen»
iedereen ons al op te wachten,
het nieuws wordt buitenge
woon snel verspreid. Sommige
dorpen, hoog in de bergen,
waren voor onze truck onbe
reikbaar. Derhalve vroegen
we de Indianen een weg te
maken. En die kwam er ook".
De foto's lieten een dunne ge
le lijn zien, die tussen de heu
vels door achter de horizon
-
Iliflllli
Dorpelingen trekken over de
de
een paar foto's zien. Ze ver
toonde ruige, besneeuwde top
pen, verlaten hoogvlakten
met alleen maar zand, rotsen
en plukjes geelachtig gras, zo
ver als het oog reikte en
kleine vensterloze huizen met
rieten daken. „De nachten
daar boven zijn heel koud.
Het land ligt ongeveer vier
honderd meter boven de zee
spiegel. Daarom halen de men
sen hun vee 's nachts in huis".
Op één van de foto's zag ik
een heel klein huis met der
tig kinderen voor de deur.
„Dat was vroeger de school",
zei Peter Kruithof. „Ramen
zaten er niet in en er was
maar één vertrek met afme
tingen van ongeveer twee-en
een-halve bij drie-en-een-hal
ve meter. Die ruimte diende
als schoollokaal en tevens als
slaapkamer voor de onder
wijzer, die haar overigens ook
nog gebruikte om er zijn aard
appels in op te slaan. Niette
min kwamen er kinderen van
vijf tot zes mijl over de ber
gen naar toe om er onderwijs
te kunnen krijgen. Iedere dag
moesten ze heen en terug.
Maar we hebben nu een nieu
we school gebouwd. De vol
wassenen hebben evenveel
behoefte om te leren als de
kinderen, afgezien van het
feit, dat het vbor hen moei
lijker is onderwezen te wor
den. Er wordt nu 's avonds
les gegeven, maar aangezien
veel ouderen niet meer iedere
dag over de bergen naar ons
toe kunnen komen zoeken we
hen op. We hebben een auto
met film en geluidsinstallatie
en trekken daarmee door het
land. In de dorpen vertonen
we films en praten met de
mensen. We hebben een grote
verantwoordelijkheid. Ze zijn
bijzonder arm, hun landbouw
werktuigen zijn erg primitief,
Boliviaanse hoogvlakten om een filmvoorstelling te zien, die door
opvoedkundige werkgroep is georganiseerd.
beteren, daarom accepteren ze
hun situatie. Maar als wij hun
vertellen: jullie kunnen dit
allemaal veranderen, jullie
hoeven geen honger te heb
ben, jullie kunnen voorkomen
dat'jullie kinderen sterven
en hen niet onmiddellijk helpen
die veranderingen aan te
brengen, dan zullen ze teleur
gesteld zijn. Ze zullen zich
ontmoedigd voelen en mis
schien gaan wanhopen. Alles
moét veranderen/' maar wij
kunnen alleen suggereren dié
veranderingen te bewerkstel
ligen, waarvoor wij over de
noodzakelijke middelen be
schikken. En die middelen zijn
vaak zeer schaars".
Hoe er in de dorpen op zijn
komst wordt gereageerd? „We
krijgen een uitstekende ont
vangst. We hoeven alleen
maar de mensen in een dorp
vier mijl van onze' basis ver
wijderd te laten weten, dat
we het plan hebben binnen
verdween. „Ik heb heel wat
foto's van die weg gemaakt
om de inheemsen te kunnen
laten zien waartoe ze in staat
zijn. Dat geeft hun vertrou
wen", zei Peter Kruithof.
„En hoe is het met de on
derwijzers? Vinden zij hun
werk leuk en doen ze 't goed?"
vroeg ik vervolgens. „Ach
het is als overal. Sommigen
doen het met veel plezier, an
deren wat gelijkmoediger. Zij
nebben overigens niét' meer
dan drie jaar scholing nodig
om onderwijzer „op het platte
land" te kunnen worden. Dat
geeft toch wel een indruk van
wat zij kunnen. Niettemin
kunnen zij hun kwaliteiten
met onze hulp nog verbeteren.
We proberen voor de besten
onder hen subsidies te krijgen,
zodat zij zich op betere scho
len op hun taak kunnen voor
bereiden, misschien zelfs in
Patzcuaro in Mexico, wp.pt de
UNESCO een centrum voor
elementair onderwijs heeft.
We kunnen bij ons werk ook
een heleboel overlaten aan de
intelligentste dorpelingen. Pas
geleden hebben we nog enke
len van deze Indianen uitge
nodigd deel te nemen aan een
opleidingscursus. Ze kwamen
van ver over de bergen en ble
ven twee weken bij ons voor
de bestudering van landbouw
kundige problemen, van nieu
we methodes om hun voedsel
te bereiden en ook van de
grondbeginselen van hygiëne".
„Wordt u ook door mensen in
de steden bij uw werk gehol
pen?" Het blijkt dat stadsbe
woners doorgaans nogal wat
minachting voor de campesi-
nos, de streekbewoners, aan de
dag hebben gelegd. „Tot op
zekere hoogte is hun houding
onveranderd. Ik ben er toch in
geslaagd een aantal studenten
van de universiteit in La Baz
bereid te vinden bij ons in
een soort werkkamp te ko
men. Zij waren hun bezwaren
tegen handarbeid gauw kwijt
en stonden verbaasd toen ze
merkten hoe graag de India
nen onderwezen willen wor
den en hun kennis willen zien
vergroot. Op hun beurt waren
de „campesinos" getroffen
toen zij de „jonge heren" aan
het werk zagen, bezig met ge
wone handarbeid. Dit kamp
heeft voor mijn gevoel even
veel vrucht afgeworpen als de
vele internationale werkkam
pen, die ik in Europa heb mee
gemaakt. En ik heb het plan
dit experiment te herhalen en
dan op grotere schaal".
„Is het werkelijk mogelijk
het leven van deze mensen te
veranderen?" Een, conclusie
mag nier oritbrelcéh: „Het is
een enorm werk en het zal ja
ren vergen. Het meest hebben
we op het ogenblik gebrek aan
leiding. Maar als we het voor
zichtig aan doen, als we ons
beperken tot wat werkelijk
praktisch nut heeft, zullen we
voetje voor voetje land win
nen en in staat zijn veel voor
deze Indianen te doen. Dan
zullen we hun kunnen leren
hoe ze veel voor zichzelf kun
nen doen".
Hugues Varnac
Armoe is troef op het platteland. Op de boerderijen waar voornamelijk aardappelen en bonen
worden verbouwd, bedient men zich van primitieve hulpmiddelen. Hier ziet men een Indiaanse
vrouw gerst oogsten.
De raad voor de scheepvaart heeft dins-
van de 42-jarige H. van der V. de V. uit
Delft, kapitein van de 10.200 ton metende
Liberty schip „Lindekerk", dat op 11 ja
nuari van dit jaar bij de Banjaardbanken
op de plaat Noordholland aan de grond is
gelopen.
Het schip was van de Waterweg op weg
naar Vlissingen waar het zou bunkeren.
Er was nauwelijks enige ballast aan boord,
zodat de schroef slechts voor drie kwart
deel onder water reikte, waardoor het
schip bij ruw weer moeilijk te besturen
bleek. Bovendien was het die dag
slecht weer. Het schip kon moeilijk in
koers worden gehouden en liep aan de
grond. De „Lindekerk" zelf liep,geen scha
de op, maar een sleepboot die te hulp
kwam, liep vast op de zandbank en ging
verloren. Een tweede sleper gelukte het
de Lindekerk onbeschadigd vrij te trek
ken.
De hoofdinspecteur van de scheepvaart,
de heer J. Metz, was van mening dat de
kapitein ongetwijfeld medeschuldig is aan
de stranding. Hij stelde de raad voor
hem te bestraffen met een berisping. De
heer Metz vond dat er reeds in Rotterdam
gebunkerd had kunnen worden om wat
meer ballast aan boord te hebben. „Stun
telig gemanoeuvreer" noemde hij het feit,
dat de kapitein pas meer dan een uur na
de eerste aanraking met de grond het an
ker had uitgegooid. Tot zeven maal toe
was het schip op de bodem gestoten.
De raad zal binnenkort schriftelijk uit
spraak doen.
ADVERTENTIE
het theater met de beste films
DONDERDAG a.s. 8 uur
op veler verzoek nog eenmaal
RUDOLF SCHOCK in
DE LEVENSROMAN
VAN RICHARD TAUBER
(Du bist die Welt für mich)
Het romantische levensverhaal van de
onvergetelijke zanger Richard Tauber,
met bekende opera-aria's en de
mooiste melodieën van Franz Léhar.
Vanaf VRIJDAG a.s.:
JAYNE MANSFIELD in
JE KUNT 'T HaaR NIET KWALIJK
NEMEN
Een daverende film in adembenemend
tempo en opwindend rhythme
Jaarvergadering „Zwaard en Schild"
De Gereformeerde Mannenvereniging
„Zwaard en Schild" te Velsen-Noord heeft
maandagavond voor de eerste keer in het
nieuwe wijkcentrum aan de Smidt van
Gelderstraat haar feestelijke jaarvergade
ring gehouden. Onder leiding van de feest
commissie hebben de leden onderling voor
een gezellige avond gezorgd, waarbij op
originele wijze door de heer W. Mensoni-
des een luisterwedstrijd op touw was ge
zet. Bij een aantal leden waren thuis opna
men op de bandrecorder gemaakt en zo
kon men onder andere een orgelsolo van
de heer J. Pel in het kerkgebouw beluiste
ren, zang van de heer en mevrouw Sluys
en het jeugdkoor „De Zangvogels". Voorts
vroegen declamatie en voordracht de be
langstelling.
In het speeltuingebouwtje „Het Noor
den" te Beverwijk heeft het bestuur van
de Speeltuin Centrale aan de besturen van
de vijf speeltuinverenigingen verslag uit
gebracht over het beheer van de gelden,
die nodig zijn om het speeltuinwerk mo
gelijk te maken. Uit het jaarverslag van
de secretaresse, mevrouw T. G. van Oost
veen-van Meegen, bleek dat het ledenaan
tal eind 1957 totaal 1180 bedroeg. Zeer na
drukkelijk werd dank gebracht aan het ge
meentebestuur, dat niet alleen aandacht
heeft voor de opgroeiende jeugd, doch ook
het bestuur financieel in staat stelt de kin
deren bezig te houden.
Mevrouw Van Oostveen bracht ook het
verslag uit van de penningmeester, dat
wegens omstandigheden ging over een
tijdvak van 15 maart tot 31 december 1957.
Het eindbedrag was 14.249,49.
De voorzitter bracht dank aan mevrouw
Van Oostveen voor het vele werk dat ze
voor de vereniging doet. De vergadering
onderstreepte dit dankwoord. De begro
ting voor dit jaar werd vastgesteld op
33.640, waarbij het bestuur rekent op een
grote bijdrage van het gemeentebestuur in
de vorm van subsidie. Het nadelig saldo
is niet minder dan 20.000, omdat de werk
tuigen nodig vernieuwd moeten worden.
De aftredende bestuurders N. J. Zuur
bier en L. K. Bruijns werden bij accla
matie herkozen,
Dezer dagen is er een ontmoeting gear
rangeerd tussen de enthousiaste ploegen
adspiranten van de Velsense gymnastiek
vereniging „TVS" uit Santpoort met die
van „Volo" uit Haarlem-noord en Heracles
uit Amsterdam.
Het jeugdige vuur en de gratie, waarmee
de oefenstof verwerkt werd door het puik
uit de jongeren tussen 12 en 16 jaar van
deze verenigingen werkte verwarmend en
gaf de kijkers het gevoel, dat de lente wer
kelijk haar intrede had gedaan.
Voorzitter J. Veenings van „Volo" memo
reerde in zijn openingswoord, dat de opzet
niet was een eigenlijke wedstrijd te hou
den, doch meer een ontmoeting en uit
wisseling van krachten, waaraan een wed
strijdelement gegeven werd door het be
schikbaar stellen van prijzen, zowel voor
de beste groepen als voor de individueel
beste turnsters en turners. De jongelui
hebben zijn wens, dat het een gezellige en
sportieve ontmoeting zou worden, volledig
verwezenlijkt.
Technisch stond dit turnen op een zeer
goed peil, waarbij men elkaar in „de top"
weinig toegaf. Het niveau van turnen bij
enkele jongens en meisjes benaderde vrij
dicht dat van de jeugdkeurturners.
Na deze turnontmoeting in de fraaie
zaal aan de Eksterstraat te Haarlem-noord
werd de avond voortgezet met een gezellig
samenzijn in het aardige speeltuingebouw
van DVS aan de Vondelweg.
Hier vond de prijsuitreiking plaats. Uit
de volgende verdeling blijkt de spanning
wel: Verenigingswedstrijd. 4 onderdelen,
meisjes: 1. Volo I, 183,04 pt.; 2. TVS, 176,72
pt.; 3. Heracles I, 175,27 pt.; 4. Volo II,
168,56 pt.; 5. Heracles II, 161,20 pt.; jon
gens: 1. Volo I, 118,70 pt.; 2. TVS, 108,10
pt.; 3. Volo II, 78,10 pt. Individuele wed
strijd, 3 onderdelen, van 40 meisjes: 1.
Marijke Bruns, TVS, 25,40 pt.; 2. Ria Hore
man, Volo, 25,33 pt.3. Ria Stam, Volo,
24,35 pt.; 4. Ivonne Koning, Heracles, 24,25
pt.; van 18 jongens: 1. Fred Wijers, TVS,
26,00 pt.; 2. Fred Beun, TVS, 25,70 pt.; 3.
Fred de Vreug, Volo, 24,80 pt.
De avond werd voortgezet met het
draaien van grammofoonplaten, met accor
deon door Dimca Pappa van Heracles, een
hawaiandansje door Ria Gebe van Volo,
gitaar- en mandolinemuziek door Isoline
Bos en Hanny Roemer weer van Heracles
en dit alles onder het genot van limonade
en koekjes.
Na een dankwoord en een uitnodiging
aan de organisatoren Volo en TVS om bin
nenkort eens naar Amsterdam te komen
namens het bestuur van Heracles werd de
avond besloten met hersengymnastiek,
waarbij ditmaal Heracles de meerdere
bleek te zijn gevolgd door respectievelijk
Volo en TVS.
ADVERTENTIE
Onverslijtbare nylon koorden.
luxaflex nylon koorden zijn
soepel en toch sterk. Ze rafe
len niet en behouden altijd
hun oorspronkelijke kleur en
soepelheid.
OFFICIAL DEALER
MARKTPLEIN
Op maandag kwamen in IJmuiden bin
nen: Ystroom van Grangemouth, Tucuman
van Hamburg, Johan van Oldenbarnevelt
van Djakarta, Wittekind van Kalubborg,
Jelö van Halden, Notos van Gothenburg,
H. H. Schut van Swansea, Geffle van
Rouen, Sib. X 8037 van Den Helder, Y 8038
van Den Helder, Frieda Peters van Stock
holm, Uruguay van Londen, B. H. Larsson
van Hampton Roads, Pavesund van Rouen,
Jonan van Parr, Heimdahl van Halmstadt,
Irene van Villesund, Franciena van de
Noordzee.
Op dinsdag kwamen binnen: Hannö van
Libreville, Zuiderkerk van Antwerpen,
Wansbeck van Rotterdam, Clangula van
Liverpool, Jan Herman van Metel, Vaasa-
borg van Almeria.HMS Granfield en HMS
Pellen van Londen, Britannia van de
Noordzee, HMS Belladin van de Noordzee,
HMS Utrecht, Overijsel van de Noordzee,
Erika Fritzen van Brake, Viggen van Delf
zijl, Ragna Ringdahl van Baltimore, Lahn
van Farberg, Trito van Dublin; Parijs van
Parijs, Alberto Dodero van Hamburg, Tha-
letas van Hamburg, Louga van Le Havre,
Spiroza van Monrose, Energy van Vlis
singen, Matthews van Corritown, Gorm
van Isle of Green, Holdermene van Lon
den, Helena van Freetown.
Op maandag zijn vertrokken: Kruse-
mark naar Udevalla, Beja naar Antwer
pen, Anne Elisabeth naar Londen, Amstel-
land naar Brakem, drie mijnenvegers naar
Den Helder, Arlesiana naar Pepel, Alexan-
drië naar Stockholm, twee mijnenvegers
naar Den Helder, Netherlands Coast naar
Rotterdam, Arentsoog naar Rotterdam,
Grand Murit naar Rotterdam, Swift naar
Harlingen, Kandow naar Hamburg Geffle
naar Stockholm, Jupiter naar Rotterdam,
Boskoop naar Bremen, Erkalin naar Maas
sluis, Oranje naar Rochester.
Op dinsdag zijn vertrokken: Amstelborg
naar Alxandrië, Arctura naar Rotterdam,
Inca Ritzer naar Malmö, Glücksburg naar
Wismar, Brinio naar Malmö, Banka naar
Antwerpen,' Marti Ragnar naar Hamburg,
Barentsz naar Napels, Niobe naar Klaipe
da, Wiros naar Stockholm, Saint Andree
naar Duinkerken, Luna naar Hamburg,
Gerd naar Londen, Hathor naar Maltha,
Tucuman naar Buenos Aires, Kathe naar
Bremen, Vijgendam naar Hamburg, Spaar,
nestroom naar Huil, Henja naar Yarmouth.
Hunzeborg naar Zierikzee, Amstelstroom
naar Londen, Ystroom naar Londen.
DE EERSTE ooievaars zijn dezer dagen
in ons land teruggekeerd, met name in
Rotterdam. In andere gemeenten waar
nog uiversnesten in stand worden gehou
den kijken heel wat vogelliefhebbers, zo
als ieder jaar, met enige spanning naar de
terugkomst van hun ooievaars uit. Keren
zij terug van hun overwinteringsreis naar
Zuid-Afrika, of zijn ze op de lange vlucht
het slachtoffer geworden van hoogspan
ningsdraden, vergiftige sprinkhanen of ja
gers bijvoorbeeld? In Nederland worden
veel vogelsoorten beschermd, ook de
ooievaar. In Frankrijk is vogelbescher
ming echter nog een onbekend begrip en
de jagers en boeren schieten er op alles
wat vliegt. Heel wat trekvogels worden
van hun willekeur het slachtoffer. Als een
ooievaar niet terugkomst in de gemeente
waar hij één seizoen of meer jaren de zo
mer heeft doorgebracht, dan valt dat op,
zonder dat men er speciaal op hoeft te let
ten. Er is in Nederland een man, die de
stand der ooievaars in ons land vanwege
zijn beroep in de gaten houdt. Zijn naam
is H. L. Schuilenburg, verbonden aan
Staatsbosbeheer in Utrecht, belast met on
der andere het bijhouden van het bevol
kingsregister der uivers. De volgende cij
fers zijn door hem opgemaakt:
IN DE JAREN 1950 en 1955 ging de
ooievaarstand in Nederland door onbeken
de oorzaak sterk achteruit. Verleden jaar
werd er echter plotseling een flinke winst
geboekt. In 1957 werden er in totaal drie
enzeventig nesten door paren bewoond. In
1956 waren het er nog vijfenzestig, het
jaar daarvoor zevenenvijftig. Het aantal
jonge, uitgevlogen ooievaars bedroeg in
1957 honderdtweeënveertig, in de twee
voorgaande jaren achtereenvolgens vijfen
negentig en vierennegentig. Dat betekende
rus een niet onaanzienlijke winst.
Drie van de Nederlandse provincies heb
ben geen ooievaars: Noordholland, Zee
land en Limburg. In Drente vindt men de
meeste nesten vorig jaar werden er
negentien in die provincie door paren be
woond en er kwamen eenendertig jonge,
uitgevlogen uivers uit voort. Daarna komt
Overijsel met elf door paren bewoonde
nesten en vijftien uitgevlogen jongen, dan
Noord-Brabant en Friesland elk met tien
bewoonde nesten en respectievelijk vier
entwintig en zeventien uitvliegers. De
cijfers voor de andere provincies zijn als
volgt: Groningen negen nesten en elf
jongen, Zuid-Holland acht nesten en
achttien jongen, Gelderland zes nesten
en veertien jongen, Utrecht vier nesten
en twaalf jongen. In 1956 vloog in de
laatstgenoemde provincie geen enkele
jonge uiver uit. Verder toont de statistiek,
dat op vijf nesten vorig jaar vijf jongen
zijn grootgebracht, hetgeen in jaren niet
was voorgekomen. De vijflingen zagen het
levenslicht in Montfoort, Drongelen,
Raamsdonkveer, Gorredijk en Meeuwen.
In totaal zijn er in Nederland tweehon
derdzesendertig nesten voor ooievaars be
schikbaar. Vele daarvan zijn na de twee
de wereldoorlog door uivervrienden ge
bouwd, maar enkele nesten zijn al eeuwen
oud. Eén van de bekendste is wel dat op
het prachtige zestiende-eeuwse stadhuis
van- Oudetvater.'-Op -een in 1650 gemaakt
schilderij, dat de verwoesting van Oude
water- door de Spanjaarden in 1575 in
beeld brengt, staat het stadhuis al met een
ooievaarsnest op het dak.
GENèVE (Reuter) Met 51 tegen 9
stemmen bij 10 onthoudingen heeft de
Vierde Commissie van de Conferentie
over het Zeerecht dinsdag te Genève de
tekst van het artikel goedgekeurd waarin
een definitie gegeven wordt van het be
grip „aangrenzende zeebodem".
Deze tekst luidt: „Voor het doel waar
voor deze -bepalingen zijn opgesteld wordt
onder „aangrenzende zeebodem" verstaan:
de zeebodem en de lagen hieronder die
aan de kust grenzen doch buiten de terri
toriale zone liggen'en die niet verder gaan
dan tot waar de zee 200 meter diep is.
Deze limiet van 200 meter mag overschre
den worden tot de plaats waar de diepte
van het water de exploitatie van de na
tuurlijke hulpbronnen van de gebieden
onder zee mogelijk maakt.
Het hier inzake „aangrenzende zee
bodem" bepaalde is ook van toepassing op
onderzeese gebieden die grenzen aan de
kusten van eilanden.
Tegen stemden Argentinië, België,
Frankrijk, West-Duitsland, Italië, Japan,
Zuid-Korea, Nederland en Pakistan. Van
stemming onthielden zich onder meer
Groot-Brittarnië, Griekenland, IJsland, de
Philippijnen, Polen en Turkije.
De Verenigde Staten en de Sovjet-Unie
stemden voor.
De tekst die aanvaard werd is door de
Commissie van de Verenigde Naties voor
Internationaal Recht voorgesteld als basis
voor besprekingen: slechts de laatste zin
werd er, op voorstel van de Philippijnen,
aan toegevoegd.
ADVERTENTIE
•4
■4 nm—
DONDERDAG HALF 9
begint de verkoop van prima
grote 2-persoonsmaat in 2 soorten
gezoomd 180x 220 cm
van 5.98 voor
geborduurd 180 x 220 cm
van 6.75 voor
BIJPASSENDE SLOPEN
glad van 1.75 voor
Zolang de voorraad strekt
-= UtUIIJ 1
Lange Nieuwstr. - Marktplein
IJmuiden - Tel. 5205
ADVERTENTIE
Woensdag t.m. zaterdag
in hotel Royal
Geopend van 210 uur
De bekende organist Feike Asma zou
dinsdagavond in de Ichthuskerk een or
gelconcert geven. De orgelbouwer, die
's middags het instrument zou bijstem-
men, is in zijn geestdrift blijkbaar te ver
gegaan want het grootste kerkorgel der
gemeente Velsen weigerde daarna hard
nekkig dienst. Tot kort voor het vastge
stelde aanvangsuur van het concert, heeft
men getracht het onwillige orgel tot func
tioneren te brengen. Alles echter tever
geefs. Nu speelt Feike Asma zijn pro
gramma op zaterdagavond 5 april.
David Kelsey, een vijfentwintigjarige
toneelspeler, wiens naam in Engeland al
een goede klank beg'nt te krijgen, ver
toefde de afgelopen week in Haarlem,
waar hij bij kennissen logeerde.
David Kelsey, die op 16 juli 1932 in Huil
werd geboren, is een veelzijdig artiest en
het type van de ietwat flegmatische En
gelsman met een sterk gevoel voor humor
en een intense belangstelling voor alles
wat met toneel of muziek van doen heeft,
waarover hij op levendige wijze kan ver
tellen.
Kelsey's vader, een zakenman, was
weinig geporteerd voor de toneelambities
van zijn zoon, maar David zette door en
bij zijn toneelstudie heeft hij zeer veel te
danken gehad aan miss Phyllis Sharrah,
de directrice van een toneelschool, die nu
slecht ter been is en in een rolstoel rijdt.
Zij is het geweest die de jonge acteur op
voedde en die zijn eerste moeilijke schre
den in het theater leidde.
Aanleiding tot een interview was, dat
David Kelsey juist begin maart in het
Coliseum in Oldham bij Manchester, deel
uitmakende van de Óldham Repertory
Theatre Club, op overtuigende wijze
(naar wij van enige Hollanders verna
men, die een van de voorstellingen bij
woonden) de rol van de heer Van Daan in
„Het dagboek van Anne Frank" vertolk
te, waarvan gedurende een week met
veel succes een aantal voorstellingen werd
gegeven. De jeugdige Beronice. Barron gaf
met haar ontroerend spel een goed beeld
van de groei van Anne Frank van meisje
tot vrouw, van kind tot mens in een ver
sneld tempo, waarmede zij alle harten
van de toeschouwers vertederde. Wat Da
vid Kelsey in dit toneelstuk het meest
frappeerde, naar hij ons verzekerde, was
de oneindige moed die twee gezinnen (in
totaal acht personen) gedurende twee
jaar onderduiken in een beperkte ruimte
als die van het Amsterdamse Achterhuis
hebben kunnen opbrengen om te leven in
goede harmonie, zij het ook dat het af en
toe meer op elkaar verdragen aankwam.
Een Engelsman, zo ze'de hij. zou die moed
nog geen twee maanden hebben kunnen
opbrengen. Het was daarom dubbel jam
mer dat het David Kelsey tijdens zijn be
zoek aan Holland niet is gelukt een be
zoek aan het Achterhuis te brengen, om
dat hij er niet in slaagde de heer Otto
Frank, de vader van Anne te bereiken.
Behalve acteur is Kelsey ook compo
nist van enige „musical shows". Over
ongeveer vier weken zal de nieuwe revue
„Maria Marten" waarvoor hij de mu
ziek schreef in première 'gaan. David
Kelsey bezocht de kunstakademie in Huil,
begon op zestienjarige leeftijd kleine rol
len te spelen in Lincolnshire en deed zo
doende veel ervaring op. In zijn militaire
diensttijd schreef hij talrijke shows, waar
in hijzelf ook meespeelde. Zijn revue „Be
gone dull care..." voerde hij na zijn de
mobilisatie met een aantal leden van de
Sharrah Drama Club in de universiteit
van Huil op. Hij speelde ook kleine rollen
in films en bij de televisie. In de Oldham
Repertory Theatre Club kreeg hij de kans
in stukken van Shakespeare, Shaw, Ib
sen, Molière, Tsjechov, Anouilh, Sheridan,
Wilde, Sartre, Miller en Tennessee Will
iams op te treden.
