Herr Bundesbtirger kent nog geen
bestedingsbeperking
dagj
Schoonheid
CPraatótoel
Van dag tot
ij roofoverval
ernstig gewond
Behoefte aan luxe en comfort is enorm
3
v.
N
Na Pinksteren volle melk?
Auto te water, kind
verdronken
MOMENTOPNAME VAN
WEST-DUITSLAND
I
Postzegelfrankering niet
meer verplicht voor
massale zendingen
Uitzending van
Nederlandse deskundigen
Nederlandse gift aan
Singapore
Natuurlijk
Een kaasgerecht 1
C.H.U. en A.R. bij de
Statenverkiezingen
DONDERDAG 10 APRIL 1958
De conclusie, waartoe een commissie
van drie voormalige rechters in Zuid-
Afrika is gekomen na bestudering van de
vaak bloedige conflicten tussen verschil
lende stammen van inboorlingen, houdt
wel de scherpst mogelijke veroordeling in
van de „apartheidspolitiek" die door de
Zuidafrikaanse regering zo heilzaam wordt
genoemd.
De commissie heeft namelijk geconsta
teerd, dat, als er verschillende stammen
bij elkaar en door elkaar in hetzelfde ge
bied wonen, van ernstige botsingen tussen
hen zelden sprake is; dergelijke gevechten
komen echter wgl voor als de stammen
op grond van de „heilzame" apartheids
politiek die dus niet alleen de scheiding
van blanken en niet-blanken betreft af
zonderlijke woongebieden toegewezen heb
ben gekregen, omdat onbetekenende ruzies
dan gauw ontaarden in massa-conflicten
waarbij naar de mening der inboorlingen
de eer van de betrokken stammen op het
spel komt te staan.
Het behoeft voor nuchter denkende
mensen nauwelijks betoog, dat hetzelfde
in principe ook voor de verhouding tussen
blanken en niet-blanken geldt. Apartheid
leidt altijd tot vervreemding, vervreem
ding tot wanbegrip, en wanbegrip tot con
flicten. De bijna overal ter wereld be
staande gevoelens van ongelijkheid (die in
wezen op onwennigheid berusten) tussen
personen van verschillende afstamming of
verschillende huidskleur kunnen slechts
verhevigd worden door gedwongen schei
ding van woonplaats en dus ook van
opvoeding. Alleen gemengd wonen, met
de daaruit voortvloeiende mogelijkheden
tot nauwer onderling contact, kan de on
wennigheid geleidelijk doen verdwijnen
en daardoor leiden tot beter begrip voor
eikaars opvattingen, tot vriendschap en
samenwerking.
De methode van de Zuidafrikaanse re
gering om de zogenaamde „naturellen-
stammen" elk afzonderlijke woongebieden
aan te wijzen schept kunstmatige grenzen,
en het bestaan van grenzen heeft door de
hele geschiedenis der mensheid heen tel
kens en telkens weer tot oorlogen geleid.
Vriendschappen tussen verschillende vol
ken zijn soms wel ondanks, maar nooit
d a n k z ij de aanwezigheid van grenzen
ontstaan. En dit is even waar met betrek
king tot de scheiding van blanken en niet-
blanken in Zuid-Afrika als voor de schei
ding van zoeloes en basoeto's, die nu aan
wijsbaar tot bloedige vendetta's heeft ge
leid. Omdat het een algemeen menselijke
waarheid is.
ADVERTENTIE
De man verlangt dat zijn
overhemd èn zijn boord onbe
rispelijk zijn. Dat kan ook
Kerko „Espresso" shirts van
sneeuwwit no-iron poplin,
die u wérkelijk niet of
nauwelijks behoeft te strij
ken. En een oronized boord,
die 16 uur per dag onberis
pelijk zit! Slechts f 13,50,
dank zij zeer grote produktie.
Een 56-jarige broodbezorger is het
slachtoffer geworden van een roofover
val. Hij had 's morgens om half
vijf zijn woning aan het Oosteinde
verlaten om zich naar zijn werk in Den
Haag te begeven. Enige tijd later vond een
parkwachter hem bij de geopende deur in
bewusteloze toestand. Hij werd naar een
ziekenhuis overgebracht waar men con
stateerde, dat hij een barst in zijn schedel
had opgelopen.
De politie heeft de broodbezorger, die
nog steeds bewusteloos is, niet kunnen
verhoren. Op het pad bij de woning werd
enig kleingeld aangetroffen dat mogelijk
afkomstig is uit de geldtas die de bezorger
bij zich had. In deze tas bevond zich onge
veer 200,- dat toebehoort aan de werkge
ver van de beroofde.
In de bestuursvergadering van het Pro-
duktschap voor Zuivel is de vraag gesteld,
wanneer het in de handel brengen van
volle melk kan worden verwacht.
De voorzitter, ir. B. van Dam, deelde
mede, dat een wijziging van het Melkbe-
sluit dezer dagen in het Staatsblad zal
worden gepubliceerd, zonder evenwel een
datum te noemen, zodat dit besluit na drie
weken van kracht zal worden. Bovendien
moet het zogenaamde Sandaardisatiebesluit
nog gewijzigd worden. Verwacht kan wor
den, dat na Pinksteren, dus op 27 mei, volle
melk in de handel kan komen, mits de
melkinrichtingen hun voorbereidingen
daartot tijdig treffen.
Bij de Bonenburgerbrug te Heerde is
en personenauto, na in botsing te zijn ge
komen met een andere auto, het Apel-
doorns kanaal ingereden. Daarbij kwam
het tienjarig broertje, dat naast de be
stuurder zat, door verdrinking om het le
ven De bestuurder wist zichzelf te redden
uit de auto, die geheel onder water was
verdwenen.
(Van onze correspondent in West-Duitsland)
Vijfentwintig jaar geleden gaf men Hitier de kans Duitsland te nazificeren
vandaag de dag vliegt men elkaar in het parlement van de bondsrepubliek Duits
land te Bonn in de haren, waarbij men zich niet ontziet de minister van Defensie
Strauss als een oorlogsmisdadiger-in-de-dop voor te stellen. Twintig jaar geleden
vertrapten Duitse laarzen de Oostenrijkse onafhankelijkheid thans is de oppo
sitie te Bonn bereid ter wille van de schim „Duitse eenheid", democratische
grondrechten als vrije verkiezingen als een bagatel te behandelen teneinde de
massa een glimp van hoop op die eenheid te geven.
De gemiddelde burger van de bonds
republiek, Herr Bundesbürger, is van dit
alles bepaald niet ondersteboven. Tien jaar
geleden kreeg hij veertig mark om de geld-
zuivering te vieren. Thans zwemt hfj in de
vijver der welvaart. Zijn belangstelling
voor politiek is minimaal: nog nooit be
stond er in Duitsland zo'n behoefte aan
kranten, die men in tien minuten kan uit
lezen als thans. Politiek? Neen. Welvaart?
Ja. Nog nimmer was de bontmantel, die
tenslotte niet gekocht wordt om te ver
warmen, maar om de welvaart zichtbaar te
dragen, zo overbodig als in het huidige
West-Duitsland: iedere vrouw lfjkt zo'n
kledingstuk te bezitten. En waar iedereen
in het bont gekleed gaat, daar dient men
naar andere uiterlijke tekenen van wel
vaart te zoeken
Gezond verstand
Herr Bundesbürger gelooft het wel. Hij
is even ongevoelig voor de debatten te
Bonn als de gemiddelde Fransman voor de
kabinetswisselingen te Parijs.
Als men in zijn hart zou kunnen kijken,
zou men waarschijnlijk ontdekken dat de
hele Duitse eenheid hem gestolen kan wor
den. Zijn gezonde verstand zegt hem dat
die eenheid al lang niet meer zijn zaak is,
maar een facet van een wereldtegenstelling.
Datzelfde gezonde verstand zegt, dat je niet
in een paar jaar kan overschakelen van de
voedseldistributie, inclusief de gehele bon-
nenboel van Oost-Duitsland, naar de vrije
markteconomie van het Westen. Ach, dat
gezonde verstand.Let doet de Bundes
bürger over veel innerlijke onrust veroor
zakende dingen heenstappen.
Moordenaars onder ons
Een paar maanden geleden schudde een
Hamburgs weekblad Herr Bundesbürger
even wakker door een foto te publiceren,
waarop enkele ex-SS'ers voor een recht
bank stonden, die in de oorlog als beesten
te keer waren gegaan. „Die Mörder sind
unter uns" stond er onder. Dergelijke pro
cessen zijn hier aan de orde van de dag
en je kunt niet verontwaardigd blijven.
Onder ons bevinden zich in elk geval vele
moordenaars: het kan de vriendelijke
zakenman zijn, met wie we over import
zaken spreken. Of de conducteur die tot
doorlopen maant. Ex-SS-Sturmbannführer
Gottschalk, die thans te Neurenberg te
recht staat, is er zo een. Hij moest op bevel
van een SS-generaal drie burgers execu
teren, die in april 1945 een paar zestien
jarige Hitier jongens hadden ontwapend.
„Ik heb de Hi tier jongens gezegd, dat ze bij
de executie aanwezig konden zijn. Ze heb
ben kisten gebracht, waarop de veroor
deelden moesten klimmen. Toen we de drie
veroordeelden ijzerdraad-stroppen om hun
hals hadden gedaan, stootten de Hitier-
jongens de kisten omver", zei Gottschalk
bedaard, anno 1958.
Dat is het vreemde van dit land: ener
zijds de herinnering aan niet te vergeten
ellende, anderzijds de vriendelijkheid van
Herr Bundesbürger en de zjjnen. Ener
zijds de moordenaars onder ons, anderzijds
verkwikkende burgerzin en de moed om te
allen tijde van het leven iets te maken. De
Westduitse jeugd is er een voorbeeld van.
Goed, ze is net zo oppervlakkig als die in
andere landen. Ze zweert bij hysterische
jazz, ze is inzake liefde bepaald niet on
schuldig als een lam. Ze heeft het ook
moeilijk tengevolge van het feit dat in
West-Duitsland bijzonder veel moeders
werken. Maar ze heeft werkelijkheidszin.
Toen de eerste dienstplichtigen enkele
weken geleden afzwaaiden, zeiden ver
scheidene van hen: „Het leger heeft ver
geten zich te bekommeren om ons als
mensen. De militaire dienst zelf was te
laks. In de eerste de beste voetbalclub
hebben we een zwaardere training door
staan dan in het nieuwe leger." Even koel
en realistisch toonden de studenten van
München zich enige maanden geleden. In
deze stad was de Ludwig-Maximilian-
universiteit herbouwd en de vraag was of
men nu ook de spreuk van Horatius „Dulce
et decorum est pro patria mori (het is
heerlijk en eervol voor het vaderland te
sterven) weer zou aanbrengen. De grote
meerderheid der Münchense studenten
stemde tegen deze spreuk, omdat ze ge
noeg hadden van „Sterven voor het vader
land" en hield het op een andere spreuk,
te weten „Mortui viventes obligant" (de
doden verplichten de levenden).
Genot en zorgen
Zet dit alles veel zoden aan de dijk bij
de beoordeling van de huidige situatie van
Herr Bundesbürger? Hij werkt van 's mor
gens vroeg tot tegen de avond, van maan
dag tot. en met vrijdag zaterdag heeft
hij meestal vrij. Hij staakt als zijn vakbond
het nodig acht. Hij interesseert zich wat
de politiek betreft allereerst voor zijn
belasting, pensioen enzovoort. Hij haat
experimenten en stemt daarom, tenzij ge
remd door zijn vakbondsidealen, graag
voor Adenauer. En Herr Bundesbürger wil
nu wel eens genieten. Van de televisie: op
gewonden geraakt hij niet door het uitge
zonden parlementaire duel te Bonn, wel
door de uitzending van de voetbalwedstrijd
Duitsland—Spanje, tijdens welke strijd de
straten van vele steden uitgestorven leken
en vele bedrijven twee uur lang het werk
hadden stil gelegd.
Van een auto: en dan van een goede
auto. Het aantal standaard-auto's is ge
ring. Men koopt liever het duurdere,
luxueuze type. Naast de televisie en auto:
de koelkast, de eigen woning, met belas
tingvrijstellingen, het ontbijt met uitge
perste sinaasappels, de buitenlandse va
kanties, de wintersport, de wasmachine en
de radio-grammofooninstallatie.
Gevarengrens
Economen vertellen dat er verbruikt
moet worden. Laat er in de grote Duitse
steden paleizen gebouwd worden voor in
dustrieën en verzekeringsmaatschappijen.
Laat men daarin toch wonderlijke archi
tectonische scheppingen zetten. Laat alles
zwemmen in comfort, zeggen ze. Want
West-Duitslands vrije economie kan slechts
bloeien als er vraag is, als er behoefte is
aan consumptiegoederen, we moeten steeds
hoger, steeds meer.
Herr Bundesbürger is daarvoor. Zijn
ongeluk begint echter als hij alles wil heb
ben, maar het niet kan betalen. Als hij het
goed vindt dat zijn vrouw haar kinderen
alleen laat, teneinde er wat bij te ver
dienen. Vele Westduitsers naderen die
grens. Zij worden er verbeten door, zij
lijken daardoor in het openbaar zonder
humor (waar in West-Duitsland worden in
treinen en trams grapjes gemaakt, zoals
we dat in België en Nederland kennen?)
Het is de jachtige houding, die er toe leidt
dat men zich af en toe in West-Duitsland
afvraagt of „een beetje crisis" bij de ge
wone mens niet een noodzakelijk schokje
zal teweeg brengen, waardoor hij wakker
zal worden uit de roes van de welvaart.
De P.T.T. heeft een nieuwe service in
gesteld voor het massaal verzenden van
post in het binnenland. Deze post behoeft
niet meer uitsluitend met postzegels te
worden gefrankeerd. Zij kan voortaan ook
worden afgestempeld met „port betaald".
Voorheen kon dit slechts met toestemming
van de directeur generaal van de P.T.T.
De nieuwe wijze van het massaal verzen
den is voor kantoren en bedrijven een be
langrijke vereenvoudiging. De voor de
met „port betaald" afgestempelde ver
schuldigde port dient echter bij aanbieding
van de post direct te worden betaald. Zij
kan niet worden gegireerd.
Behalve brieven kunnen voortaan ook
andere stukken die tegen brieftarief kun
nen worden verzonden, op deze wijze wor
den afgestempeld en afgerekend. De brie
ven en stukken moeten evenwel in hoeveel
heden van tenminste 1.000 stuks van gelijk
gewicht aan de postkantoren worden aan
geboden. Daarbij dient het natellen voor
de postambtenaar zo eenvoudig mogelijk
te worden gemaakt. De aanduiding „port
betaald" moet gestempeld of gedrukt zijn
aangebracht op de plaats waar normali
ter het zegel wordt geplakt. Voorts moet
de naam van het kantoor worden vermeld,
waar de stukken voor verzending worden
aangeboden. Op brieven dienen de afzen
ders bovendien duidelijk hun naam en
adres te zetten. Er wordt bij deze wijze
van verzending geen korting verleend.
De heer B. van der Meer te Amsterdam
zal door de Voedsel- en Landbouworgani
satie van de Verenigde Naties worden uit
gezonden naar India om adviezen te ge
ven over de organisatie en rationalisatie
van het melktransport en het onderhoud
van de daarvoor gebruikte voertuigen.
De heer W. Kluft te Katwijk aan Zee is
uitgezonden naar Soedan om behulpzaam
te zijn bij het opstellen van een plan voor
economische ontwikkeling.
De heer F. J. A. Bouman te 's Graven-
hage zal door de Unesco worden uitgezon
den naar Ethiopië, waar hij verbonden
zal worden aan een onderwijsinstelling.
De heer Bouman, was als socioloog werk
zaam bij de Rijksdienst voor het Nationa
le Plan.
De heer R. S. Uit den Bogaard te Velp
zal worden uitgezonden naar Cambodja
om de regering daar van advier te dienen
inzake problemen van „community deve
lopment".
De heer N. Ham te Eindhoven is in
dienst getreden van de regering van Nige
ria, waar hij behulpzaam zal zijn bij het
onderhoud en de reparatie van baggerma-
teriaal.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken
deelt mede:
Mede om uitdrukking te geven aan haar
erkentelijkheid voor de gastvrijheid, die
Singapore vier maanden lang aan vele
duizenden Nederlandse evacués uit Indo
nesië verleend heeft, heeft de Nederlandse
regering een bedrag van 10.000 Maleise
dollars ter beschikking gesteld van de re
gering van Singapore als bijdrage in de
hulpverlening na de grote brand, die op
5 april een stadswijk van Singapore heeft
geteisterd. De bijdrage staat ter beschik
king in geld of in goederen naar keuze van
de regering van Singapore.
Een mijnenveger van de Koninklijke
marine heeft met een sleepnet de res
ten opgehaald van de twee Thunder-
streak-straaljagers, die onlangs in het
IJselmeer zijn gestort. In Den Helder
werden de brokstukken aan wal
gehesen.
„Als honderd mensen een
stemmig iets mooi vinden,
vindt één van hen het mis
schien wérkelijk mooi", is een
uitspraak die in de gedachte
van een kunstbeschouwer zal
zijn opgekomen tijdens de ope
ningsplechtigheid van een
kunsttentoonstelling. Ik weet
niet wie deze korte en wijze
woorden heeft gesproken, doch
wel meen ik te mogen aan
nemen dat deze onbekende een
gedachte heeft vertolkt die
velen met grote instemming
zullen beamen.
„Mooi" is een woord, dat in
de mond bestorven ligt doch
tegelijk is het een begrip, dat
boordevol mysterie zit. Het
mooie of het lelijke is niet
een eigenschap van de ver
schijningsvorm, doch een ge
waarwording en de gewaar
wording is het absolute privé-
-igendom van ieder mens af
zonderlijk.
Als alle mensen even na
drukkelijk hun recht van be
oordeling zouden wensen te
behouden als het recht yan
materieel privébezit opeisen,
zou het snobisme in de kunst
zich niet hebben kunnen ver
heffen tot de hoogte, waarop
het thans triomfen viert.
Doch dat is theorie de
praktijk is interessanter en
die praktijk wordt gevormd
door het boeiende schouwspel
van grote mensenmenigten,
die aaneengeklonterd achter
de luidverkondigde meningen
van harde schreeuwers aan
lopen en menen aan hun maat
schappelijke verplichting te
hebben voldaan, wanneer hun
schoonheidsoordeel klopt met
dat der meerderheid.
Ik weet niet wat de normen
van mannelijke schoonheid
zijn, doch dezer dagen werd
in een publieke gelegenheid
mijn aandacht getrokken door
een golf van ontzetting, die
het binnentreden van een man
met bijbehorend zoontje be
geleidde. Alle dames keken
geshockeerd opzij over hun
bontje naar het binnenko
mende tweetal en men kon
merken dat men de nieuw-
aangekomene zijn uiterlijk
hoogst kwalijk nam.
De man zag er inderdaad
enigszins afwijkend uit. Zijn
hangende wangen herinnerden
aan een St. Bernard in zijn
laatste uren, zijn ogen zouden
bij een pasgeboren kalf nau
welijks zijn opgevallen en zijn
neus gedroeg zich als een
welgedane strever, die altijd
vooraan wil staan. De man
vouwde al lopend de dikke,
korte handen over zijn onwel
voeglijke buik, zodat het leek
alsof daar een nestje pasge
boren, naakte worstjes bij el
kander kroop.
Alles bijeen viel het moei
lijk, deze verschijning te ver
eenzelvigen met de gevleu
gelde cherubijn, die hij eens
zou moeten worden. Doch nog
merkwaardiger was het kind,
dat naast hem trippelde. Want
deze appel was vlak naast de
wanstaltige boom gevallen,
met andere woorden, de zoon
was het beeld en de gelijkenis
zijns vaders.
Een zorgvuldig gebontjaste
dame in mijn buurt liet aan
haar gezichtsuitdrukking dui
delijk blijken, dat zij de ver
wekking van dit kind een mis
daad tegen de estetica vond.
De woorden „arm wurm" en
„op de wereld geschopt" ston
den op haar dagcrême te lezen
als een vurige neonreclame.
Zij vroeg zich waarschijnlijk
niet af, of de misdaad tegen
de estetica al niet lang eerder
in de geschiedenis der mens
heid gepleegd was, aangezien
de vader ook waarschijnlijk
zichzelf niet had gemaakt.
Het deerniswekkende twee
tal zocht een plaatsje tegen
over mij en begon een opge
wekt discours over de kleur
van de limonade, die zou wor
den opgecommandeerd. De St.
Bernard-wangen trokken zich,
in afschuwelijke pogingen tot
lachen, als zware schouwburg
gordijnen open en dicht. De
naakte worstjes klemden de
menu-kaart vast en de kalfs
ogen gleden halfgeloken over
de aanbiedingen.
Het kleine jongetje met de
kleine hangwangetjes en de
kleine knikkerogen en de
kleine stompvingertjes zat
glanzend van vreugde de
voorbereidingen gade te slaan.
En toen viel me iets heel
verrassends op.
Het kleine jongentje was bij
nader inzien bizonder char
mant. Hij had alles nét iets
minder dan zijn vader, en bo
vendien werden zijn gelaats
trekken vertederd door een
soort van gesluierde aanvallig
heid, die het geheel tot een
bekoorlijke kinderlijkheid ver
goelijkte.
Het jongetje was mooi.
Met verbazing zou iedereen,
die de kwestie grondig zou
hebben beschouwd, hebben ge
zocht naar het exacte verschil
tussen vader en zoon. Er was
geen verschil, behalve die on
bestemde tederheid der jeugd,
die als een tulen waas de
scherpe kanten afrondde en
Ie nuances vervaagde. De
schoonheid van het jongetje
was geput uit de lelijkheid van
zijn vader. Dat was een merk
waardige conclusie.
Maar plotseling drong het
tot me door, dat het jongetje
vermits het een vader had
ook een moeder moest heb
ben. En toen rees als bij tover
slag het beeld der moeder
tussen beiden op: de moeder
als het verschil tussen vader
en zoon een doodgewoon
aftreksommetje, A plus B min
A is B. A plus B, oftewel het
jongetje, was met A op stap,
terwijl B thuis de boel aan
kant deed. En de moeder had
haar zoontje die sluier van
tederheid meegegeven, waar
mee de plompheid van de
vader werd verneveld tot
schoonheid. Zo waren zij dus
toch altijd met hun drieën.
Er was dus een vrouw, die
niet schuins over haar hals
bontje met wrevelige ogen
naar de man gekeken had om
zich heerlijk te ergeren aan de
brutaliteit van deze mens, zich
in zijn lelijkheid in het open
baar te vertonen. Er was een
vrouw, die in de kalfsogen
liefde had gelezen en de hang
wangen had gekust en zich
door de naakte worstjes had
laten omvatten. Er was een
vrouw, die door een blik ach
ter de wanstaltige fagade haar
eigen, persoonlijke, individuele
schoonheidsgewaarwording
had gehad en daardoor deze
man mooi bevonden had.
Haar liefdevolle blik had
wellicht de afstotende trekken
van dat mannelijke gezicht
vertroebeld tot een beeld van
bekoorlijkheid en ziet:
In de zoon was dat beeld
werkelijkheid geworden, de
schoonheid der persoonlijke
gewaarwording had zich ge
manifesteerd en wat anderen
een misdaad tot de estetica
vonden, was niets meer of
minder dan een wonder.
Waarmee slechts gezegd wil
zijn, dat schoonheid een even
onaantastbaar eigendom is als
alle andere bezit en dat wij
een misdaad tegen de estetica
zouden begaan, wanneer wij
het met zelfgenoegzame des
kundigheid zouden willen an
nexeren.
J. L.
€)p tf/e
Regen
Niets zo triest als een vakantie-oord,
waar het recent. De diepgaande gevoelens
van medelijden-met-zichzelf, die de mens
in zo'n oord overvallen, worden nog puur
der ais hij een afstand van ver over de
duizend kilometer heeft afgelegd om er te
komen. Hij zit binnen en leest; de voor dit
doel meegenomen pocketbooks zijn al
gauw uitgeput en dan begint hij aan ae
tijdschriften. In ons geval wij zaten in
het uiterste zuiden van Frankrijk komt
dat neer op antiquarische exemplaren van
Paris Match, Noir et Blanc, Elle en een
nummer van Het Leven, zaliger nagedach
tenis. Uit dit laatste blijkt wel, dat wij in
een oud hotel beland waren. Oud, maar
met een voortreffelijke keuken.
Men leest en buiten giet het. Een voor
deel kan men een dergelijke situatie niet
ontzeggen. In Bergen aan Zee, in Zand
voort of in Cadzand is het bovendien nog
koud als het in april regent. In Antibes
niet. Het is warm en het regent. Het waait
niet. Maar iedereen hoopt op wind. De
Antibois en hun medestanders uit de an
dere dorpen van de Rivièra lopen, gehuld
in dikke jassen, rillend en mopperend
door de straten. Van nature zijn zij pas
geneigd aan zomerse ontspanning te den
ken als een Indonesiër of een Tahitiaan
de strijd opgeeft en puffend in een scha
duwrijk hoekje gaat zitten.
Zoals gezegd, iedereen hoopt dat het gaat
waaien. De „mistral", de venijnige wind
die van de Sahara komt en als hoofdpijn
verwekker zijn gelijke niet kent, brengt
traditioneel verandering in het weer. Alle
bewoners van de Rivièra zijn weervoor-
spellers als het regent. Er zijn niet veel
toeristen aanwezig, maar die weinigen wil
men niet verliezen. Obers, barkeepers,
portiers, taxi-chauffeurs en winkeliers zijn
er dus op getraind om met een keurende
blik naar het grijze zwerk te kijken, een
natte vinger in de wind te houden, de
kleur van de Middellandse Zee te beoor
delen en dan te verklaren; „Het is nu bij
na afgelopen. Het regent al twee dagen.
Langer duurt het nooit. Het wordt al kou
der. De mistral komt. Morgen schijnt de
zon".
En omdat iedere vorm van toerisme ten
slotte berust op consequent volgehouden
zelfbedrog, gelooft de toerist hem. Hij wil
alleen in het uiterste geval nog wat meer
zegslieden ontmoeten van de zaligmakende
voorspelling. Hij vraagt dus ook andere
portiers en kruideniers en sigarettenver-
kopers. Maar allen zitten goed onder de
ruim van het Syndicat d'Initiative en ken
nen hun les. „Morgen wordt het beter.
Dan schijnt de zon".
Maar morgen schijnt de zon niet. Dan
vermeit de toerist zich maar met het
Europese biljartkampioenschap drieban
den, dat in Hötel Miramar in Cannes wordt
gehouden. Terwijl het buiten warm water
giet, kijkt hij een hele middag naar wat de
sportjournalisten „begenadigde bedwingers
van het kostelijk ivoor" noemen. De enige
deelnemende landgenoot verliest van alle
anderen. Voorlopig lijkt dat symbolisch.
Triest rijdt de toerist terug naar zijn
eigen oord, twintig kilometer verder. Eens
zal het droog worden. Eens zal de zon ko
men, dat weet hij. Alle experts zeggen
„morgen". Langs de boulevards bouwen
nijvere lieden strandcafeetjes voor de ko
mende zomer. En in de krant staat, dat
President Coty morgen voor veertien da
gen vakantie komt. Dan móét de zon wel
gaan schijnen, denkt de toerist.
En als hij gaat slapen laat hij de gor
dijnen open om morgenochtend de zon vól
in het slaperige gezicht te kunnen krijgen.
E. Romayn
ADVERTENTIE
Een dagelijkse puzzle
wat eten we vandaag
(Een originele
en zo lekkere oplossing
van Uw probleem
Selderijknol met kaas
Een selderijknol schillen, wassen
en bijna gaar koken. Er daarna
1 cm dikke plakken van snijden.
Tussen 2 schijven selderij een
plak kaas leggen; de drie lagen
met een cocktailprikker aan el
kaar prikken, door losgeklopt ei
en paneermeel halen en in de
koekepan in wat roomboter mooi
goudbruin bakken. Aardappel
puree en tomatensaus erbij geven.
Doe nog meer met kaas
PUBLICATIE VAN HET NED. ZUIVEL8UREAU RIJSWIJK
Uit de vergelijkende staten, die de dag
na de verkiezingen zijn gepubliceerd, zou
de conclusie kunnen worden getrokken,
dat de C.H.U. vijf zetels en de A.R. partij
6 zetels hebben verl ren in de Provinciale
Staten over het gehele land. De twee
C.H.U.-zetels en de ene A.R.-zetel in de
Staten van Noord-Brabant werden in 1954
op eigen lijsten verkregen. Samenwerking
heeft thans drie zetels opgeleverd in deze
provincie en bovendien een zetel in de sta
ten van Limburg, waarin de protestants-
christelijke partijen tot dusverre niet
waren vertegenwoordigd. De C.H.U. als zo
danig heeft dus drie zetels en de A.R.
partij vijf zetels verloren, waartegenover
een gezamenlijke winst staat van één zetel
en wel in Limburg. De daar gekozene is
christelijk-historisch, waardoor het feite
lijke verlies der C.H.U. t«™ zetels word+
