GOLDEN FICTION
Singapore, overvolle uitkijkpost
voor Indonesische burgeroorlog
Natu-raLax
Atlantische verdediging onder
de loep genomen in Parijs
HENSEN
Vijftig jaar geleden
NAAIMACHINES
Op dc
GEHEIMZINNIG MOTORGERONK IN TROPENNACHT
Hergroepering van Nederlandse maatschappijen
voor nieuwe werkzaamheid in Z.O.-Azië
ONDERGOED
Aparte democratie
DINSDAG 15 APRIL 1958
3
Morgen verkiezingen in de
Unie van Zuid-Afrika
Premier Strijdom tegen
De Villiers Graaff
raatótöel
Onder ons gezegdtoch maar liever
Militaire commissie van de W.E.U. verwerpt plan-
Rapacki, op basis van rapport-Goedhart
Eigen bar voor iedere
vliegtuigpassagier
Uit Haarlems Dagblad
van 15 april 1908
Van dag tot dag
Staatsbezoek van Adenauer
aan Groot-Brittannië
JOHANNESBURG (Reuter) Onge
veer anderhalf miljoen blanke kiezers
gaan morgen naar de stembussen om te
beslissen of de huidige Zuidafrikaanse re
gering van de Nationale partij van premier
Strijdom de volgende vijf jaar in het zadel
moet blijven. In de huidige Volksraad
heeft de Nationale partij een meerder
heid van 36 zetels. Vierentwintig verte
genwoordigers van de Nationale Partij zijn
reeds zeker van het behoud van hun zetel,
daar er geen tegenkandidaten zijn ge
steld. Er zijn 272 kandidaten voor 132 ze
tels. Van hen zijn 125 lid van de Nationale
partij, 132 van de Verenigde partij en de
overigen behoren tot andere groepen of
zijn partijlozen.
De nationale partij onder minister-pre
sident Strijdom biedt de kiezers haar
apartheidspolitiek en de gedachte aan
uitroeping van een Zuidafrikaanse repu
bliek. De Verenigde partij, die geleid
wordt door De Villiers Graaff, staat „blan
ke leiding met rechtvaardigheid" voor, be
vordering van harmonische betrekkingen
tussen de rassen, verwerping van de re
publikeinse staatsopvatting en zeer nauwe
banden met het Britse gemenebest.
Anders dan gewoonlijk hebben zich deze
keer geen heftige incidenten tijdens de
verkiezingscampagne voorgedaan. De ver
kiezingsbijeenkomsten zijn rustig verlo
pen.
Minister-president Strijdom, heeft in
zijn laatste verkiezingstoespraak gezegd,
dat de dag niet ver meer is, dat de meer
derheid onder de blanke bevolking groot
genoeg is om de republiek uit te roepen.
Volgens Strijdom zal, indien de Verenig
de partij de verkiezingen wint, het lot van
de blanken in Zuid-Afrika gelijk zijn aan
dat van de Britten in India en Ceylon en
aan dat van de Nederlanders in Indonesië.
„Wij hebben echter geen land, waarheen
wij kunnen vluchten", aldus Strijdom.
ADVERTENTIE
-v yv>~~ -x-
>r;<
Voor extra zachtheid
(Van onze reisredacteur)
SINGAPORE Zo dicht ligt Singapore bij Indonesië dat men 's avonds op het
terras van het „Chicken Inn" achter de warme kreeft gezeten, de lichtjes van Tand-
jung Pinang kan zien. En wanneer het Italiaanse orkest zijn cha-cha-cha even staakt
en de witte dinnerjackets de ranke Chinese meisjes in Shanghai-dress een kuis
gesloten boord maar een split tot op het dijbeen naar hun tafeltjes hebben ge
ëscorteerd, dan hoort men in de plotselinge stilte van de tropennacht waar de palm-
silhouetten zich over de fluisterende zee buigen, soms het ronken van een verre
speedboat. Een Indonesische patrouilleboot, een smokkelaar, een rebellenkoerier?
hen niet enkele tientallen miljoenen toe
schuift. Zelfs onderling doen de twee In
donesische partijen nauwelijks lelijk tegen
elkaar, zij wedden bij de races op dezelf
de paarden, bezoeken dezelfde nachtclubs
en krijgen ten hoogste herrie met elkaar
als zij met dezelfde taxi-girl willen dan
sen. Zij lachen geweldig om dezelfde grap
jes, een zeker succes is bijvoorbeeld naai
de gloeiende zon buiten te kijken, ernaar
te wijzen en dan te zeggen: „Wat regent
het vandaag weer." En op Goede Vrijdag,
de daarbpvolgehde zaterdag, alsmede bei-
Men kan slechts gissen, zoals alles trou
wens gissen is in Singapore, deze vreem
de Britse eilandkolonie aan de voet van
het schiereiland Malakka, met Hongkong
Engelands voelhorens, voorposten of brug-
gehoofden in Z.O.-Azië. In Singapore,
grote stad op een klein eiland, komt alles
wat mag en niet mag, alles wat goed en
wat slecht, alles wat donker en licht, al
les wat blank, geel en bruin is, te zamen.
Britse koloniale ambtenaren, de meesters
van de geleidelijke terugtocht, wissen er
rose gin uit hun rode snor voordat zij zich
stijfjes achter de lamscotelet met peper
muntsaus zetten. Chinese multi-miljar-
dairs in bespottelijke paleizen klimmen er
met een (gouden tanden-)glimlach steeds
hoger in de glibberig ingezeepte paal der
westelijke emancipatie, totdat mistige
voorgeslachten hen weer aan hun hemd
slippen een eindweegs omlaag trekken.
Nijvere Chinese handwerksmannetjes en
koelies (Singapore is 80 percent Chinees)
zwoegen er zestien uur per dag onduide
lijk voort, slechts pauzerend om wat vis-
koppen, zeewier, kippendarmen of vage
diepzeemonstertjes in cocosolie te braden.
Mateloos ongewassen Sikhs met ontzaglij
ke buiken onder gore overhemden houden
slapend de wacht voor futuristische wol
kenkrabbers. En op de wijde blauwe rede
liggen spierwitte Zweedse schepen naast
Chinese jonken.
Deze krioelende, sterk ruikende en
ADVERTENCE
Hardnekkige verstopping?
herstelt de natuurlijke functie
Geen gewoon laxeermiddel. Zorgt dat de ingewanden
weer op natuurlijke wijze gaan functioneren. Ook bij
zonder geschikt voor hen die buitenshuis werken.
Flacon a 60 tabletten versterkte werking) fl. 1.35
Bij Emmeloord in de Noordoostpolder
wordt een watertoren gebouwd, die 65
meter hoog zal worden en waarin een
klokkenspel zal worden aangebracht.
De bewoners van de polder hebben
het geld voor het carillon bijeen
gebracht.
schreeuwende metropool, waar men bin
nen redelijke grenzen handelen, knoeien,
intrigeren, rijk worden of van de honger
sterven mag, waar nieuwe air-conditioned
gebouwen en pastelkleurige arbeidersflats
boven de oude krotwijken torenen, waar
Engelse landhuizen naast Chinese tem
pels staan en passagiers vervoerende bak
fietsen over dubbelbaansautostrada's sui
zen is een verrukkelijke stad, zij het een
niet geheel geruststellende. Want hoewel
de bedaarde praktici van het Britse mi
nisterie van Koloniën in Singapore een ste
vige blanke vinger in de antikoloniale pap
houden, is de naburige Maleise Federatie
onafhankelijk geworden en vertegenwoor
digen de gemeente- en eilandraden van
Singapore al een flink stuk autonomie.
En daarin vertegenwoordigt de pap (de
volksactiepartij) met haar heetgebaker
de burgemeester Ong een even flink stuk
rood-Chinese invloed. De vermakelijkheid
der debatten, waarin de geachte raadsle
den elkaar soms voor rotte vis of zoon van
een prostituee schelden, doet daar helaas
weinig aan af.
De op stroom geraakte driften en emo
ties van Azië omspoelen ook de kroonko
lonie Singapore en wie het eiland als uit
kijktoren gebruikt, slaat de schrik wel
eens om het hart. Het is er de laatste we
ken dringen geweest op die observatiepost
want correspondenten uit de hele wereld
zaten in ae oar van het Cockpithotel, het
rendez-vous van de internationale pers
op een visum voor Djakarta of clandestien
transport naar Padang te wachten, inmid
dels pogend uit de onwaarschijnlijke uit
zendingen van Djakarta en Padang, de
propaganda-speeches van vertegenwoor
digers der centrale regering en der rebel
len, tips van Chinese handelaars en diplo
matieke bronnen, achtergrondkennis van
Nederlandse correspondenten en de ont
zagwekkende teugens van Singaporese
kranten, redelijke berichten en commen
taren te distilleren. De luttele uit Padang
weggeslipte reporters werden bestormd
door gehaaste Amerikanen die wel eens
wilden weten of ae doelstellingen der re
bellen overeenkomen met de propere prin
cipes van de heer Abraham Lincoln, door
Engelsen, voornamelijk benieuwd waarom
Indonesische intellectuelen altijd zo
vreemd gichelen wanneer zij het over ern
stige zaken hebben, door ernstige Indiërs
die er geen enkel been in zagen het ver
haal te onderbreken voor een huivering
wekkend vervelend betoog vol nogal kleu
terachtige theorieën omtrent positieve
neutraliteit en imperialisme. Door Neder
landse journalisten ten slotte, spijtig be
seffend dat hun blauwe paspoort momen
teel niet het geschiktste entreebewijs
voor het nieuwsfront is.
Beide partijen uiterst voorkomend
Daarmee wil niet gezegd zijn, dat wij
niet zowel door 't Indonesische consulaat-
generaal als door de rebellenvertegen-
woordigers met de uiterste voorkomend
heid worden ontvangen. De officiële pers
attaché is zó vriendelijk, dat 't lijkt alsof
hij van Irian Barat of Nederlands Nieuw-
Guinea nog nimmer heeft vernomen. De
rebellen vinden het ten hoogste vervelend
dat Nederland zijn belang niet begrijpt en
de paasdagen waren consulaten van rege
ring en tegenregering broederlijk gesloten.
De revolutie en haar onderdrukking wer
den pas dinsdag weer voortgezet.
Laat ik eerlijk zijn, de rebellen beschik
ken vooral op het economische vlak over
enige mensen van kaliber, zoals de vrij
wel onvindbare minister Sumitro en een
professor in de economie van de Univer
siteit van Bandung. En zo men al de nei
ging krijgt geërgerd te raken over gebrek
aan efficiëncy en organisatie, hardheid en
doelbewustheid, te ironiseren dat de Indo
nesiërs niet alleen incapabel schijnen een
staat te besturen, maar zelfs onbekwaam
ADVERTENTIE
Alle merken, dus ruime keuze
ENGEL, Gr. Houtstr. 181, Tel. 14444
een zwak regime omver te stoten, dan
blijft aan de zijde der jonge kolonels, al
wil het met hun strijd niet erg lukken,
toch een hoge mate van gelijk, goede wil,
gezond verstand en fatsoen te ontdekken,
die sympathie verdient.
„Dutch corner"
Die overweging in gedachten houdend
ziet men in Singapore nog een verschijn
sel dat Nederland niet onverschillig mag
laten. De Nederlandse zakelijke belangen
uit Indonesië hebben zich voorlopig op Sin
gapore teruggetrokken: „Dutch Corner",
het pleintje aan de haven waar het consu
laat-generaal, KPM, KLM, Nederlandse
Handelsbank en Nederlandse Handelmaat
schappij hun zetel hebben, is er het cen-
,tfum.van..uu„w, iiiü
Hier is een deel van de Nederlandse
maatschappijen die drie percent van ons
nationale inkomen vertegenwoordigen
doende zijn verliezen te overzien, zich te
hergroeperen voor nieuwe actie op 't har
de slagveld van de internationale handel
in Z.O.-Azië.
Hier zitten de Nederlandse employés
achter hun bureaus in witte lange broek,
wit overhemd en das, zij werken er hard
voor hun maatschappij, scherp attent en
soms gelijk in het oude Indië nog
wat erg ondergeschikt wanneer de „baas'
binnenkomt en het woord tot hen richt.
Maar bazen en employés weten één ding:
wanneer de revolte faalt, dan zijn de Ne
derlandse belangen in Indonesië definitief
afgeschreven en in dat geval is het on
waarschijnlijk dat dit ganse commerciële
apparaat op volle sterkte elders in Z.O.
Azië ingezet zal kunnen worden, alle Sin
gaporese gastvrijheid en alle Nederlandse
energie ten spijt.
(Van onze correspondent in Parijs)
Een gemeenschappelijke lunch van de
Britse en Franse ministers van Defensie
Duncan Sandys en Chaban-Delmas, heeft
gisteren een reeks besprekingen ingeleid
over problemen der Europese en Atlanti
sche defensie, die deze week door de West-
europese Unie en de Noordatlantische
Verdragsorganisatie zal worden voortge
zet. Van vandaag tot en met donderdag
zullen de vertegenwoordigers der Atlan
tische mogendheden, waarbij, wegens ge
brek aan een minister van oorlog, alleen
IJsland ontbreekt, vergaderen. Ondertus
sen zullen de zeven excellenties, die ook
de Westeuropese Unie vertegenwoordigen
Groot-Brittannië, Frankrijk, Italië,
West-Duitsland en de drie Benelux-landen
zich bezig houden met een rapport van
het Nederlandse Tweede-Kamerlid F. J.
Goedhart over het Poolse plan-Rapacki,
d_t voorziet in een kernwapen vrije zone
in Centraal-Europa.
De heer Goedhart geeft nieuw voedsel
aan de vrees die reeds in Atlantische krin
gen bestond, door de mening uit te spre
ken, dat het plan van de Poolse minister
groot gevaar voor de Europese veiligheid
behelst. Een verwijdering van de kernwa
pens door beide partijen uit het centrum
van Europa zou, aldus het rapport-Goed
hart, alleen aanvaardbaar zijn, indien de
Sovjet-Unie zich gelijktijdig ook politiek
uit de satelliet-landen terugtrekt. Zonder
een algemeen ontwapeningsakkoord en
een streng controle-systeem zou uitvoering
van het Rapacki-plan tot een militaire ver
zwakking der positie van het vrije Westen
leiden, aldus het rapport. Om deze, en an
dere, overwegingen heeft de militaire com
missie van de W.E.U. het plan-Rapacki
als een „politieke valstrik" verworpen.
Niettemin zullen ook de ministers het rap
port Goedhart bestuderen, alvorens het
aan de Raad van Europa wordt voorge
legd en, tenslotte, in Kopenhagen, door de
Atlantische ministerraad zal worden on
derzocht.
Van Britse zijde is er in Parijs een plan
ter tafel gekomen, dat voorziet in een ver
deling der taken onder de zeven W.E.U.-
landen op het gebied van de produktie van
oorlogsmateriaal. Groot-Brittannië en
Frankrijk moeten het op dit punt al in de
grote lijnen eens zijn geworden. Ook West-
Duitsland en Italië hebben in beginsel een
akkoord voor een herziene wapengemeen
schap bereikt. De Britse minister moet
een twintigtal produkten hebben ge
noemd, waarvan de fabricage tussen de
zeven landen zou worden verdeeld. Ande
re Atlantische mogendheden hebben het
recht zich bij deze wapengemeenschap
aan te sluiten.
De geruchten, dat Frankrijk en West-
Duitsland zich het monopolie van de aan
maak van kernwapens zouden hebben toe
geëigend, zijn zowel in Parijs als in Bonn
opnieuw ten stelligste tegengesproken.
(Reuter) De W.E.U.-commissie ver
gaderde onder voorzitterschap van het
parlementslid kolonel J. J. Fens. Kolonel
Fens weigerde de namen bekend te ma
ken van de leden die tegen de resolutie
Goedhart hadden gestemd.
List van de SAS
De luchtvaartmaatschappijen, die rou
tes exploiteren over de Noord-Atlantische
Oceaan, mogen in de nieuwe goedkope
klasse, de „economy-class", slechts kou
de sandwiches, melk, koffie, thee en mi
neraalwater serveren en niets anders, ook
niet tegen betaling.
De Scandinavische luchtvaartmaat
schappij S.A.S. heeft er iets anders op ge
vonden om toch de passagiers van drank
te voorzien. Voordat zij in het vliegtuig
stappen naar New York of Los Angeles
wordt de passagiers de gelegenheid gege
ven een eigen bar te kopen, een handige
kartonnen draag-bar, tegen de prijs van
ongeveer tien guldeft.
De vorige avond regende het nog. Het
zag er naar uit alsof het nooit meer droog
zou worden. Maar 's nachts is het gaan
waaien. De „mistral" is naar de Rivièra ge
komen, regelrecht van de Sahara. Alle
wolken zijn weggeblazen en als we 's och
tends argwanend de ogen opslaan, moeten
we ze haastig weer dichtdoen, want de zon
mikt er midden in. Het is zeven uur en het
is nog niet echt warm. Maar dat wordt het
wel. Alle ideeën van een verregende va
kantie zijn vergeten. Natuurlijk lopen de
inwoners van Antibes, daarbuiten op
straat, nog wel in hun winterjassen, maar
als het zo blijft laten ze vanmiddag mis
schien hun wollen shawl al wel af. Dat
betekent, dat wij in een korte broek en een
overhemd aan zee kunnen gaan doezelen.
De timmerlui zijn al bezig aan hun
strandtentjes; café-eigenaars proberen
niet-begrijpende Noordafrikaanse arbei
ders bij te brengen hoe zij hun waterfiet
sen gelakt en geolied willen hebben. Bij
het Musée Grimaldi in Antibes gooit een
ambitieuze portier de deuren al vroeg open
in de hoop, dat de toeristen nog even wat
feodale cultuur zullen willen opdoen voor
zich aan de zon te wijden en het dienst
meisje van het hotel blijkt 's ochtends bij
het ontbijt al de meeste kledingstukken te
hebben uitgelaten; zij komt dan ook uit
Lille, in het hoge noorden van Frankrijk.
Een meisje uit de buurt had de warme
wolletjes nog lang niet weggehangen.
De eigenaresse van het hotel waarom
toch worden bijna alle hotels in Frankrijk
door vrouwen gedreven? hangt aan de
telefoon te ruziën met de slager. Zij is ge-
irriteerd als het gesprek is afgelopen. Al
les wordt duurder, zegt zij. De regering
maakt ons de zaken onmogelijk. Volgende
keer stem ik op Poujade. Die weet wat de
zakenvrouw toekomt. Zeshonderd francs
voor een kip, meneer. In gedachten zien
wij de rekening al weer stijgen
Want dat moet gezegd worden. Europa's
heerlijkste vakantieland is bijzonder duur.
En inderdaad wordt alles nog steeds duur
der. Zelfs de fles locaal-geproduceerde
rosé kost 180 francs in ons goedkope hotel.
Wie enigszins dicht bij de zee wil zitten,
moet rekenen op een prijs van omstreeks
1500 francs per dag per persoon (inclusief
ontbijt en één maaltijd). Specifiek goed
kope dorpen zijn er niet meer. Alle prijzen
zijn op de toeristen ingesteld. De onbedor
ven plaatsjes, gevuld met argeloze pitto
reske vissers en hun gezinnen, waar op het
dorpsplein met schroom 250 francs in reke
ning wordt gebracht voor een uitvoerige
maaltijd, zijn voor altijd verdwenen.
Maar als het dan om tien uur 's ochtends
al zó warm is, dat zonnebaden het aange
wezen tijdverdrijf blijkt vergeeft men veel.
Het is begin april en met een diepe bevre
diging bedenkt de vakantieganger, dat het
nu wel zal sneeuwen in Nederland. Vieze,
natte sneeuw in koude vlagen. Even denkt
hij aan zijn vrienden, op hun fiets optor
nend tegen de elementen, maar dan stompt
de zon zijn onhartelijke gevoelens af en
weg en hij geeft zich over aan pure genie
ting. Hij heeft een heel stil stukje strand
gevonden.
Wég zijn "de•stemmen -van- de Ameri
kaanse schonen in Vïllefranche. Daar is een
Amerikaanse vlootbasis of zoiets geves
tigd en de echtgenotes van de matrozen en
de kapiteins wijzen elkaar de huizen van
het dorp aan en noemen die „quaint" en
„cutc". Hier zijn zij niet meer te horen.
Evenmin trouwens als de jongen en het
meisje uit Parijs, die vijftig meter verder
zo intensief aan het vrijen zijn, dat zij
Sagan als model hadden kunnen dienen.
Misschien hebben zij dat ook wel ge
daan.
E. Romayn
ADVERTENTIE
STERKE INTERLOCK-
KWALITEIT, GEMAAKT
VAN DE BESTE „PERU"
GARENS
SLIP v.a. maat 5 2.85
SINGLET v.a. maat 5 ƒ3.10
RIB-INTERLOCK
DE ZO PRETTIG ZITTENDE
„KEEP-COOL" KWALITEIT
SLIP /5.—
SINGLETƒ3.—
BERLIJN Een afgevaardigde in den
Rijksdag sprak altijd over hetzelfde on
derwerp, maar daar hij een zwakke
stem had, was hij op de perstribune
nagenoeg niet te verstaan. Men kon
dan ook in de verslagen der Berlijnsche
bladen nooit anders lezen dan dit: „De
afgevaardigde Lop de perstribune
onverstaanbaar, sprak over de zoruu-*^-
rust van het spoorwegpersoneel'- Eens
gebeurde echter het merk-1waardige, dat
de heer L. in den Fujkdag over een
gansch ander ond-"1"- werP sprak. De ver
slaggevers kondr"n daarvan echter niets
verstaan en de n volgenden dag stond er
dus weer in c°uranten: „De heer L.,
op de per,~l'ri'3Une onverstaanbaar, sprak
over de zondagsrust van het spoorweg-
personj~e^
De heer L., dit lezende, werd hier
over ,zeer boos en in de volgende Rijks
dag zi^ing beklaagde hij zich in zeer
sc'herpe bewoordingen over de pers, die
zeen slecht verslag had gegeven van
j. ijn jongste rede. Toen hij den volgenden
dag in de kranten ging kijken hoe de
verslaggevers op zijn aanval op de pers
hadden gereageerd, vond hij slechts de
de mededeling: „De afgevaardigde L., op
de perstribune onverstaanbaar, sprak
over de zondagsrust van het spoorweg-
per<-"--"I",
Het Zuidafrikaanse Nationale Congres
heeft een gevoelige nederlaag geleden te
gen de regering, doordat een driedaagse
stakingsactie als protest tegen de rassen
discriminatie in het algemeen en de uit
sluiting van kleurlingen bij de parlements
verkiezingen in het bijzonder volkomen
mislukt is.
De debacle is niet te wijten aan een
meningsverschil tussen de leiding van de
kleurlingenorganisatie en de massa harer
volgelingen, doch aan een zeer eenvoudi
ge factor, die voor rechteloze mensen nu
eenmaal een afdoende factor moet zijn:
de honger. De volgelingen van het Natio
nale Congres (dat niets uitstaande heeft
met het congres in de betekenis van par
lement, doch een politieke strijdorganisa
tie voor de rechten der niet-blanken is)
hebben het bijltje der actie erbij moeten
neerleggen, omdat zij bedreigd werden in
het meest elementaire dat de mens in
stand houdt: zijn dagelijks brood. De werk
gevers hebben krachtige maatregelen ge
nomen en iedere thuisblijver met ontslag
op staande voet bedreigd, wat voor de
Zuidafrikaanse kleurling letterlijk en on
middellijk brodeloosheid betekent. Boven
dien voorziet de Zuidafrikaanse wet nog
in gevoelige straffen uit hoofde van onde
mocratische activiteit, welke definitie men
gemakkelijk kan toepassen op alles wat
de regering dwarsboomt.
In normale democratische samenlevin
gen is de mogelijkheid tot parlementaire
zeggenschap van alle bevolkingsgroepen
een goede garantie tegen een onbeheerst
gebruik van het eveneens democrati
sche stakingsrecht. De afwezigheid van
parlementaire mondigheid der kleurlingen
in Zuid-Afrika doet hen aangewezen zijn
op het enige middel om hun persoonlijke
vrijheid tot gelding te brengen: het zelf
beschikkingsrecht over hun handkracht,
hun arbeidsvermogen. Doch door de ma
chinaties der werkgevers is dit recht hun
nu ook ontstolen en zijn zij feitelijk terug
gevallen tot de status van lijfeigene.
De Zuidafrikaanse regering hanteert ter
verdediging van haar omstreden rassen-
beleid aldus de lijfelijke dwang als middel
om haar macht op te leggen.
Het probleem van de „Apartheid" is
hierbij van zeer ondergeschikt belang.
Zelfs wanneer de regering volkomen ge
lijk zou hebben met haar apartheidsbe-
leid, zou een praktijk als deze geweldda
dige beteugeling van de protesten der
kleurlingen in geen enkel opzicht verenig
baar zijn met het uiterste minimum aan
sociaal-politieke rechtvaardigheid, dat uit
hoofde van de democratische inslag der
Zuidafrikaanse staatsstructuur grondwet
telijk zou zijn vereist.
De Apartheidspolitiek zelf echter leidt tot
deze onrechtmatige praktijken en veroor
deelt zichzelf daarmee telkens opnieuw.
(Van onze correspondent in West-Duitsland)
Morgen begint het driedaagse staats
bezoek van de Westduitse bondskanselier
Adenauer, zijn minister van Buitenlandse
Zaken Von Brentano en zijn minister van
Economische Zaken Erhard aan Londen.
Het hoogtepunt van dit bezoek is, volgens
Bonn, het galadiner, dat koningin Eliza
beth woensdagavond in kasteel Windsor
ter ere van dr. Adenauer geeft. Op poli
tiek terrein staan onder meer de volgende
punten op de agenda: overleg over een top
conferentie met Rusland en de houding
van het Westen tegenover het Russische
aanbod de proeven met kernwapens te be
ëindigen.
Het feestelijke diner in kasteel Windsor
beschouwt men te Bonn als een grote eer
voor de 82-jarige Westduitse regerings
leider, die in Groot-Brittannië zeer gezien
is. Voor de eerste maal in de geschiedenis,
zal een Duitse regeringschef aan de tafel
der Britse koningen aanzitten. Gewoonlijk
wordt een buitenlandse regeringsleider
alleen in Buckingham Palace ontvangen.
Hoe eervol dit alles ook moge zijn, het
belangrijkste doel van Adenauer's bezoek
zijn politieke besprekingen-
Het gaat om een topconferentie
met Kroesjtsjev, om de vrijhandelszone,
de Britse deelneming aan de Europese
gemeenschappen, de kernbewapening en
de samenwerking op het gebied der be
wapening. Het is bekend, dat Adenauer
ingenomen is met het Russische besluit
de proeven met kernwapens te staken.
Adenauer wordt ook vergezeld door de
nieuwe chef van het Westduitse protocol
baron Von Braun, een broer van de Duits-
Amerikaanse rakettenspecialist Wernher.
