Klokkengieten is kwestie van
techniek en wetenschap
Suikeren naakten en oude
meesters van chocola
Koopje van de week
Nog nooit
vertoond
DAMESNYLONS
DKV telt een kampioensploeg
Akoesticus is toonaangevend
van f 2.95 voor f2.25
Paradijs der snoepers in
RAI-gebouw
WOENSDAG 2 3 APRTL 1958
7
BEVERWIJK, ASTEN EN HET CARILLON
Oliebron brandt in Perzië
Voorzitter Pensioenraad
verweert zich tegen critiek
Deense klacht over
Nederlandse vissers
Landgoed „IJsselvliedt"
voor gerepatriëerden
Olie aangeboord bij
Den Haag
Kort nieuws
„DE SUIKER 1958GEOPEND
Dure onteigening
Inspecteur-generaal der
rijkspolitie overleden
Libisch-Britse bespreking
over financiële bijdrage
(Van een onzer verslaggevers)
„FESTGEMAUERT in der Erden steht die Form aus Lehrn gebrannt. Heute
muss die Glocke werden. Frisch, Gesellen, seid zur Hand!", dichtte Schiller in
„Das Lied von der Glocke", een lofdicht op de klok en het klokkengieten.
Romantiek uit de „Sturm und Drang'-periode, nu al weer twee eeuwen geleden.
En hoewel wij in een harde nuchtere tijd leven, spreken de klokkengieter en zijn
mysterieuze ambacht nog altijd tot de verbeelding. De klokkengieter, die zwoegt
met enorme pannen roodgloeiend metaal, waarvan hij alleen de samenstelling
weet. De man die als een duivel in de hel het kokende metaal in het zand giet.
Geheimzinnige processen hebben plaats, het borrelt en het sist, en zie daar, het
zand wordt omgewoeld: de klok is geboren.
Een persoonlijkheid met een eigen stem en een eigen naam laat haar machtig
sonoor geluid of ijl getingel over de daken van de stad zweven. Daar is de klok
dan. Ongenaakbaar zwaait zij heen en weer op haar troon in de toren. Verheven
als een engel boven het aards gewoel. Vaak kan men haar niet zien, maar bij
tijd en wijle laat zij zich horen, alsof zij zeggen wil: „Hier ben ik, hier ben
ik Een klok is net een mens. Dan weer opbeurend, dan weer verdrietig, luid
galmend, zacht kwijnend. En de klokkengieter, de duivelskunstenaar, gaat door
met zijn ambacht. Weer wordt een klok geboren. Weer heeft zij een andere
klank, heel anders dan alle andere klokken ter wereld.
Een begrafenisstoet trekt door het dorp. De klokken klagen. Hun meester, de
klokkengieter, wordt begraven. De klokken huilen, maar hun meester neemt zijn
geheim over haar geboorte mee in het graf.
Niet lang zal het meer duren of Bever
wijk zal zich kunnen verheugen in het be
zit van een eigen carillon om alle moge
lijke feestelijke gebeurtenissen te kunnen
omlijsten met een toepasselijk wijsje. De
klokken zijn weliswaar nog niet gegoten,
maar ook dat zal niet lang meer op zich
laten wachten. Het ligt namelijk in de be
doeling de eerste van de 48 klokken over
ruim een week het levenslicht te laten
aanschouwen. En dat zal gebeuren bij de
Nederlandse klokkengieterij en fabrikant
van torenuurwerken B. Eysbouts n.v. in
Asten (Noordbrabant).
De firma Eysbouts geniet een goede
naam en wat meer zegt een goede faam.
In het rustieke Brabantse plaatsje wer
den door dit bedrijf in de afgelopen tien
jaar maar liefst 2500 klokken gegoten.
Overigens kwamen met de regelmaat van
een klok 53 beiaarden tot stand en heeft
men nog zestien opdrachten lopen.
Een van de directeuren van het bedrijf,
de heer Tuur Eysbouts, vertelt, dat zij het
ambacht goed onder de knie hebben, hoe
wel zijn bedrijf het jongste ter wereld is
op dit gebied. „Wat er uit komt is goed",
zegt hij. „Ja, eerst lachten alle klokken
gieters ons uit toen wij er mee begonnen.
Nu staan ze stomverbaasd omdat wij zo
mooi en rustig gieten", voegt hij er trots
aan toe. „Heel wat van die doorgewinterde
klokkengieters komen tegenwoordig kij
ken hoe het bij ons toegaat".
Af iet romantisch meer
De heer Eysbouts vertelt dan, dat het
klokkengieten tegenwoordig niet zo ro
mantisch meer is als de meeste mensen
wel denken. Het komt nu in grote mate
op de techniek en de wetenschap aan. „Het
is allemaal koel, wetenschappelijk, uitge
kookt gietwerk", zegt hij en glimlacht als
hij ons verbaasd naar hem ziet luisteren
„Daar kijkt u van op. Maar het is toch
werkelijk waar. Alleen het verk van de
akoesticus, dus van de man die de klok
haar stem geeft, heeft nog altijd iets van
het romantische behouden. Maar hij is
dan ook op zijn terrein een kunstenaar".
Dan onthult de directeur ons een merk
waardig feit. Nu de gemeenten tengevolge
van de bestedingsbeperking niet in de ge
legenheid zijn om carillons aan te schaf
fen en alles op het particulier initiatief
aankomt, krijgt het bedrijf opvallend meer
opdrachten. „We hebben het nog nooit zo
overstelpend druk gehad", merkt hij op.
„Maar komen de klokken voor Beverwijk
dan wel op tijd klaar", haasten wij ons
te vragen. Even rekent de directeur het op
zijn vingers na. „Nog om en nabij vier
maanden. We zullen ons best doen. Ik
denk wel dat het lukt".
Vele opdrachten
„Wat zijn belangrijkste opdrachten zijn"
geweest": Hij geeft een hele opsomming.
De klokken voor het stadhuis in Tholen.
voor de Gasthuistoren in Zaltbommel.
voor het Keulse raadhuis. Het is een hele
lijst. Voorts heeft het bedrijf opdrachten
lopen voor Aalst in België en Vasteraas
in Zweden.
Ook zullen aan Hilversum 48 klokken
voor de nationale radiobeiaard worden ge
leverd. Dit ter gelegenheid van de hon-
In het rijke oliegebied van Perzië is
een van de bronnen bij Ahwaz in
brand gevlogen. Er spuit met ontem
bare kracht een steekvlam van hon
derden meters hoog in de lucht. Van
uit Amerika zijn deskundigen onder
weg om de brand te blussen. Naar
verwachting zal het een week duren
eer het blussingswerk een aanvang
kan nemen. De schade van de brand
wordt getaxeerd op een miljoen dollar
per dag.
derdduizendste Hilversumse inwoner. De
Nederlandse Radio Unie zal er een ge
woonte van maken een bepaald wijsje van
dit carillon uit te zenden, zodat dit klok
kenspel dezelfde betekenis voor de Neder
landers zal krijgen als de Big Ben voor
de Engelsen heeft.
De firma Eysbouts giet echter niet al
leen klokken, maar vervaardigt ook klok
kenstoelen, klavieren, wijzerplaten, kort
om alles dat voor de „aankleding" van een
toren noodzakelijk is.
Wat er allemaal moet gebeuren voordat
een klok in haar stoel hangt? Het is een
heel proces. En het gaat ook anders in
zijn werk dan bij de oude Egyptenaren
het geval was. Zij goten hun bronzen
voorwerpen volgens de sire perdu (ver
loren was)-methode. Uit een klompje mo
duleerden zij een voorwerp, plakten een
brokje brons er tegen aan en pakten het
geheel vervolgens in leem. Daarna hielden
zij het hele geval in het vuur. De was
verdampte, het brons smolt, dan koelden
zij de vorm plotseling af en sloegen de
leem kapot. Het bronzen voorwerp hiel
den zij dan over. Dat is het alleroudste
gietprincipe.
Bij het klokkengieten zoals dat tegen
woordig bij de firma Eysbouts geschiedt
wordt eerst met behulp van een mal vorm
aan de kern van cement gegeven. Daarna
komt er een laagje zand op de kern, die
weer met een uiterst dun laagje was
wordt bestreken. De laag zand en was,
of wel het verschil tussen beide mallen,
bepaalt de dikte van de klok. Op de was-
laag worden daarna de versieringen, even
eens van was, geplakt. De kern wordt be
kleed met een laag cement en in een sta
len kast gezet. Het mengsel, dat meestal
bestaat uit tachtig percent brons en twin
tig percent tin wordt in de oven op een
temperatuur van 1150 graden gebracht en
met behulp van een gietpan tussen de
beide cementlagen gegoten. Omdat ijzer
gemakkelijker smelt dan brons is de giet
pan met leem bekleed, die eerst op tem
peratuur wordt gebracht. Gebeurde dit
niet dan zou het kokende brons het ijzer
doen smelten. Om het mengsel op tempe
ratuur te houden drijft bovenop de koken
de vloeistof een laag houtskool. Bovendien
hebben de arbeiders die de gietpan met
behulp van een kraan bedienen dan min
der last van de warmte.
Gieten zonder geluid
„Wat de capaciteit van het bedrijf is",
vragen wij terwijl wij naar het zwoegen
van de gieters staan te kijken. „Ongeveer
twee grote klokken en een tien tot twintig
kleine klokken per week", luidt het ant
woord. Intussen vloeit het oranjeachtige
metaal zonder veel geluid in de vormen.
Rustig maar toch op alles voorbereid doen
de arbeiders hun werk. De vorm is vol, de
gietpan wordt omhooggetakeld. De ket
tingen ratelen. Het enige geluid, dat wij
tijdens het hele gietproces hoorden. Het
was niet zo spectaculair als wij verwacht
hadden.
„Het gaat wel anders toe dan bij de
Hoogovens", wagen wij te zeggen. „Geluk
kig wel", glimlacht de heer Eysbouts. „Dat
moet ook. Dat komt door onze uiterst
nauwkeurige vormmethode. In andere
gieterijen spat het metaal vaak tegen het
dak aan. Dat komt omdat de vorm nog
niet helemaal droog is. Bij ons gebeurt zo
iets niet".
Het metaal is in de vorm gegoten. Als
de klok voldoende is afgekoeld gaat hij
naar de akoesticus. De cementvorm is dan
helemaal verteerd.
Toonaangevend
Bij de akoesticus begint het fijne pre
cisiewerk. In de stemkamer wordt de klok
van buiten afgewerkt. Op de stembank
krijgt de klok de juiste toon. Dit gebeurt
door de klok op een grote ronddraaiende
schijf te plaatsen, waarna een grote beitel
zo nodig metaal van de binnenzijde af
schraapt, net zo lang tot de juiste toon is
verkregen. Vervolgens wordt de klok ge
keurd en wel door de verschillende klok
kenspelverenigingen. Een van de belang
rijkste is de Nederlandse klokkenspelver
eniging, waarvan mr. Romke de Waard
voorzitter is.
De klok krijgt een ijlere klank door
meer tin aan de legering toe te voegen.
Maar omdat tin het metaal bros maakt
moet de wand van de klok dikker wor
den. Daarom hebben de kléine klokken, die
de heldere klanken teweeg brengen een
veel dikkere wand dan de grote en kun
nen grote en kleine klokken niet gelijk
tijdig worden gegoten.
De heer Eysbouts doet opgewekt een re
laas vol technische bijzonderheden. Het
duizelt ons. Maar uit zijn relaas blijkt
overduidelijk dat klokkengieten geen sine
cure is en beslist geen vrijetijdsbesteding.
Het vereist een gedegen vakmanschap.
Zonder de hedendaagse techniek zou dit
romantische ambacht tegenwoordig niet
meer mogelijk zijn. En dan zou er ook
geen sprake zijn van een Beverwijks ca
rillon. Beverwijk kan nu echter gerust
zijn. Haar klokken zijn bij de firma Eys
bouts in vertrouwde handen, of liever in
vertrouwde vormen.
In de Eerste Kamer is twee weken ge
leden scherpe critiek geleverd op de „wan
orde" in de administratie van het Alge
meen Burgerlijk pensioenfonds. De voor
zitter van de pensioenraad, de heer A. J.
P. Koster, heeft zich verweerd tegen deze
critiek, die was gebaseerd op het rapport
van een uit drie personen bestaande we
tenschappelijke balanscommissie. „Er is
geen sprake van een wantoestand bij de ad
ministratie van de Pensioenraad, integen
deel, dankzij veel hoofdbrekens en door
zettingsvermogen behoort deze admini
stratie tot de beste overheidsadministra
ties in den lande", aldus de heer Koster,
die voorts verklaarde, dat in de weten
schappelijke balanscommissie, die haar
vernietigende critiek uitbracht aan de mi
nister van Binnenlandse Zaken, ook zit
ting had de wiskundige adviseur van de
Pensioenraad, de enige in die commissie
met administratief inzicht in de organisatie
van de Pensioenraad. De twee andere leden
van de commissie waren geen deskundigen
op het gebied van de pensioenwetgeving.
Omdat deze materie voor buitenstaanders
wel zeer ingewikkeld en ontoegankelijk is,
heeft de Pensioenraad, nog vóór de com-
nissie met haar werkzaamheden begon,
zich bereid verklaard ingeval de commis
sie op moeilijkheden mocht stuiten, deze
met haar te bespreken. Op deze uitnodi
ging is de commissie niet ingegaan. Het
rapport is bij de minister ingediend zon
der overleg met de voorzitter van de
Pensioenraad en achter zijn rug om.
Blaam op personeel
De heer Koster protesteert ook tegen de
critiek, omdat de beschuldigingen ook
grievend zijn voor het personeel (600
mannen en vrouwen) en omdat het van
belang is, dat vertrouwen wordt gesteld in
de Pensioenraad, die uitkeringen doet aan
120.000 gepensioneerden en de zorg heeft
voor ruim 400.000 actieve deelgerechtig-
den in het fonds. De Pensioenraad ziet in
1958 bijna 1800 miljoen gulden door zijn
handen gaan en hij beheert een vermogen
van bijna 2800 miljoen gulden. Op de ad
ministratie van de Pensioenraad is dage
lijkse controle van de Centrale Accoun
tantsdienst van het departement van Fi
nanciën.
Maar deze administratie is moeilijk, om
dat de pensioenwetgeving van de over
heid uiterst ingewikkeld is. Men kan geen
personeel aannemen om bij opeenhoping
van werk bij te blijven, omdat een amb
tenaar zeker vijf jaren nodig heeft om
in de ingewikkelde materie wegwijs te
worden.
Door de vele salariswijzigingen (waar
onder vele met een terugwerkende kracht
van soms twee of drie jaar) is er veel
vertraging ontstaan bij gemeenten, pro
vincies, waterschappen en onderwijsin-
stanties met het inzenden van verande
ringen in de ambtelijke gegevens. Dank
zij enorme prestaties, ook in overwerk,
heeft het personeel met persoonlijke of
fers bijzondere resultaten bereikt.
Het tekort van 4100 miljoen gulden in
het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds is
een actuarieel tekort, een theoretische
berekening van de te verwachten finan
ciële verplichtingen tegenover de premie
inkomsten. Dat tekort is voornamelijk een
gevolg van de devaluaties en de daarmede
gepaard gaande stijging van prijzen en
lonen en dus pensioenen. Geen enkele
ambtenaar maakt zich echter bezorgd over
de uitbetaling van zijn pensioen. Het rijk
is daarvoor garant.
Het tekort is een kwestie van sanering
van het fonds, waaromtrent binnen het
half jaar een wetsontwerp zal worden in
gediend.
Deense vissers hebben geklaagd dat Ne
derlandse treilers in de Deense territoria
le wateren voor de westkust van Jutland
vissen. Naar aanleiding van deze klacht
hebben de Deense autoriteiten de mijnen
veger „Vornaes" opdracht gegeven woens
dag ter plaatse een onderzoek in te stellen
en treilers die zich hieraan schuldig ma
ken, op te brengen, aldus seint Reuter uit
Esbjerg.
Het landgoed „IJsselvliedt" te Wezep
van nu wijlen baron Van Limburg Sti-
rum, gouverneur van het voormalige Ne
derlands Indië is door de familie als woon
oord voor uit Indonesië gerepatrieerde
oudere dames aan het rijk ter beschikking
gesteld. Midden mei zal het landgoed, dat
omgeven is door uitgestrekte bossen
worden geopend en zullen veertig dames
uit Indonesië van boven de vijftig jaar hier
een tehuis kunnen vinden.
Minister Vondeling in bewondering
voor de Rotterdamse inzending, die de
ereprijs in de vakwedstrijd won: een
collectie namaak anjers, duinbessen,
anthuriuns en strelitzen, die met de
bijbehorende vazen en drijfschalen ge
heel uit suiker, marsepein en andere
zoete materialen vervaardigd zijn.
ADVERTENTIE
Alleen donderdag een grote partij
eerste keus
zonder naad, fijne modekleuren,
maten 9 t.m. 11
Zolang de voorraad strekt.
Lange Nieuwstraat
IJmuiden
Marktplein
Tel. S205
De boring naar olie, welke de Neder
landse Aardolie Maatschappij op de Koe
weide, bij Marlot, op de grens van Den
Haag en Wassenaar uitvoert heeft succes
opgeleverd. Op een diepte van 1350 meter
werd een olielaag aangetroffen, welke de
moeite van ontginnen waard is. Reeds eer
der had men op deze plaats naar olie ge
boord, maar deze boring, welke loodrecht
werd uitgevoerd, leverde geen succes op.
Daarna probeerde men het in schuine
richting en nu met gunstig gevolg. Hoe
groot de produktie van de put is, kon men
van de zijde van de N.A.M. rlog niet mede
delen.
Voor het eerst in het vierjarig bestaan
van de Christelijke Korfbalvereniging DKV
heeft zij een kampioenstwaalftal in
haar gelederen. Het junioren-A team wist
door een 1-0 overwinning op Rapid-junio-
ren-A beslag te leggen op de titel van zijn
afdeling.
De strijd, die gevolgd werd door vele
belangstellenden, was zeer spannend en
werd gespeeld in hoog tempo. Het zeer
goede spel van het IJmuider middenvak,
dat steeds weer de aanval aan het werk
wist te zetten, had tot gevolg dat DKV
verreweg het grootste deel van de strijd in
de aanval was.
Door het goede verdedigen van Rapid,
dat voor zijn laatste kans vocht, bleven
doelpunten echter uit. Het duurde tot
vlak voor de pauze, voordat Kees Jaspers
aan de aandacht van zijn tegenstander
wist te ontsnappen en met een prachtig
doelpunt zijn team de leiding gaf (1-0).
Na de rust deed, vooral bij de Rapid-ver-
dediging, de vermoeidheid zich gelden.
Jammer was dat de DKV-aanval door een
verkeerde tactiek hiervan geen ge
bruik wist te maken en omdat de Rapid-
aanvallen niet van gevaar ontbloot waren
De kampioensploeg. Dames van l. n.
r.: M. Stoker, N. Dekker, T. Pul, R.
Kuiper, J. Zwaan en R. Brouwer.
Heren van l. n. r.: K. Jaspers, A.
Schuitema, H. Pul, J. Smit, T. van
Veelen en P. Mossel (aanvoerder).
Geheel rechts de trainer van DKV de
heer A. J. Bax.
bleef de uitslag tot het eindsignaal on
zeker. De voorzitter H. de Boer, wenste
de aanvoerder van harte geluk met deze
prestatie.
Verleden jaar was DKV-jun. A., die
toen voor de eerste maal aan de competi
tie deelnam reeds een kampioenskandi
daat; zij eindigde haar eerste competitie
als tweede na Badhoeve.
Thans echter heeft zij de kroom op haar
arbeid weten te zetten en is ongeslagen uit
de bus gekomen.
Het is duidelijk dat dit voor een zeer
groot deel te danken is aan de bezielende
en bekwame leiding van de trainer de heer
A. J. Bax. In twee jaar heeft hij van niet-
korfballers een enthousiaste ploeg ge
maakt, die voor haar tegenstanders een
team is geworden waar men geducht reke
ning mee moet houden.
Bouw van kantoren. Aan het Stad
houdersplantsoen en de Cornells de Witt-
laan in Den Haag zullen twee grote kan
toorgebouwen verrijzen. Er is sprake van,
dat in één ervan de postchèque- en giro
dienst zal worden ondergebracht. De
B.P.M. zou een gegadigde zijn voor het an
dere gebouw.
(Van een onzer redacteuren)
MEN ZEGT, dat wij een volk van snoepers zijn; de grootste snoepers van
Europa wellicht. Vrijwel nergens ter wereld immers vindt men, naar verhouding
van het bevolkingstal, zoveel florerende lunchrooms, ijssalons en banketbakke
rijen om van het aantal tandartsen en de corsettenfabrieken nog maar te
zwijgen. Maar nergens ook vindt het publiek een grotere keus van zoetigheden
om zijn snoeplust te bevredigen. Daaraan refereerde ook minister Vondeling,
toen hij gisteren, in het Amsterdamse RAI-gebouw, de vierde internationale
tentoonstelling „De suiker" opende. „De zoete versnapering is van het grootste
belang voor het kleine geluk van ons volk, en speciaal van het kleine volkje",
zei de minister, die kennelijk in een lyrische stemming verkeerde. Ook de gebrui
kers van likeuren wilde hij onder de „zoetekauwenrangschikken en zo
dragen wij met zijn allen jonge en oude snoepers tezamen bij tot de bloei
van een belangrijke nationale industrie, die ook ver over onze landsgrenzen
vermaard èn gevreesd is. Gevreesd vooral bij onze Euromarktpartners, die, naar
de voorzitter van het organisatiecomité van „De Suiker" later verklaarde, met
lede ogen onze steeds groeiende export van suikerhoudende artikelen gadeslaan,
een uitvoer die met een jaarlijkse waarde van ruim 230 miljoen gulden dan ook
de grootste van „Klein Europa" is.
Al het zoete der aarde, dat wij in Neder
land maken of importeren, vindt men op
deze expositie uitgestald in een luilekker
land van zestienhonderd vierkante meter,
beginnend bij de dropslierten en toverbal
len onzer jeugdjaren tot aan de edelste
voortbrengselen van het patissiersambacht.
In een aparte wedstrijdsalon „De kunst in
de suiker" zijn de speelse fantasieën van
de grootmeesters samengebracht: ver
bazingwekkende wrochtsels van chocolade,
suiker en marsepein, die onder meer een
complete schild er ij ensnlerij met zoete re-
produkties van, oude meesters omvat. Men
ziet er bijvoorbeeld een Frans Hals van
chocolade, waarvan zelfs de antieke ver
gulde lijst geheel uit eetbaar materiaal
bestaat. Marsepeinen reliëf-profielen van
Churchill, Albert Schweitzer en Beethoven
vormen de overgang naar de plastieken,
waar men hele beeldhouwwerken, gehakt
uit suikerbroden en blokken ruwe choco
lade aanschouwt: suikeren naakten en tere
kinderkopjes van „witchoc" naast monu
mentale bouwwerken van „dragant", een
mengsel van poedersuiker en gelatine,
waarmee men hele miniatuursteden kan
bouwen. Er is zelfs een levensgrote
Schwarzwalder hangklok te zien, die geheel
van chocola gemaakt is en echt loopt. Maar
de grootste bewondering oogsten toch de
tere bloemstukken van getrokken suiker
of marsepein, zoals de mand met lila
orchideeën en het bruidsboeket van witte
anjers, die nauwelijks van echte bloemen
te onderscheiden zijn.
EEN ANDERE nevenattractie is de wed
strijd voor vakscholen, waaraan twaalf
honderd leerling-banket- en suikerbakkers
deelnemen. De Haarlemse vakschool komt
in deze wedkamp prima voor de dag met
een aantal geboetseerde ontwerpen voor
chocolade- en marsepeinfiguren met als
glansnummer een Romeinse wagenrenner
in volle actie. Daarnaast zijn er concoursen
voor het beste assortiment bonbons en ge
bak, voor nieuwe koekjes en voor nieuw
„stuksgebak". Een jonge bakker uit Groot
Ammers werd de held van de dag met zijn
bekroonde nieuwe amandelkoekje „Romeo"
dat nu op de tentoonstelling vervaardigd
wordt in de bakkerij-in-werking, waar men
voorts ook het „chocoladeschilderen" en
met maken van decoraties uit treksuiker
demonstreert.
EXPOSANTEN uit twaalf landen tonen
in over het algemeen zeer fraaie stands, hoe
de suiker geteeld, gewonnen en verwerkt
wordt. Ook aan de fabricage van neven
grondstoffen, de mechanisatie van diverse
„zoete" branches en de moderne verpak
kingsmethoden wordt veel aandacht be
steed. De groep machinerieën brengt vele
noviteiten, waaronder diverse elektronische
apparaten voor bedrijfsrationalisering, zo
als een „denkende" koffie-automaat, die
per uur duizend kopjes troost kan produ-
seren. Alles wijst er trouwens op, dat ook
de suikerverwerkende bedrijven hoe langer
hoe meer gaan mechaniseren ten koste van
het handwerk, zodat zelfs menige banket
bakker tegenwoordig een groot deel van
zijn assortiment kant en klaar of in meng-
klare halffabrikaten van de industrie be-
De rechtbank te Amsterdam heeft uit
spraak gedaan in een langdurige onteige
ningsprocedure over een stukje grond van
2 yK hectare, dat destijds voor de bouw
van de nieuwe tuinstad Osdorp door twee
broers moest worden afgestaan. De recht
bank besliste dat aan de gebroeders ruim
f 310.000,als schadevergoeding door de
gemeente zal moeten worden uitgekeerd,
waarbij dan nog een bedrag aan rente
komt. Met dit bedrag is niet alleen de op
brengst van de grond, doch tevens het
verlies van de daarop staande woningen
van de tuinders vergoed.
De rechtbank veroordeelde voorts de
gemeente in de kosten van deze procedure,
die 4.000 bedragen. Ook zal Amsterdam
dan nog de f 14.000 moeten betalen, die
voor het langdurige deskundige onderzoek
aan de door de rechtbank benoemde ex
perts zal moeten worden uitgekeerd.
trekt. Met uitzondering dan van de taarten
en de kleine gebakjes, die hij nog altijd
van A tot Z in eigen werkplaats vervaar
digt
Een grappig nieuwtje in de verpak
kingssector is een pralinedoos van
doorzichtig plastic, waarvan het deksel
een gramofoonplaat is. Voor deze mu
zikale bonbonnières, die een Neder
landse vinding zijn en die per stuk on
geveer dubbel zoveel kosten als over
eenkomstige bonbondozen van hetzelf
de materiaal, was grote belangstelling.
Het repertoire bestaat op het ogenblik
uit een veertigtal titels, variërend van
Schubertmelodieën tot „tophits", maar
de klant kan desgewenst zijn eigen
lievelingscomponisten kiezen. De weer
gave van de muziek is alleszins redelijk.
De internationale expositie „De Suiker"
de vierde in haar soort sinds de be
vrijding duurt tot en met 30 april.
Een der pronkstukken van de vakwed
strijd voor sierstukken op „De Suiker"
is deze Schwarzwalder wandklok van
chocolade. Zij weegt tweemaal zoveel
als een normale klok van dit type en
geeft nauwkeurig de juiste tijd aan.
In Den Haag is op 59-jarige leeftijd
overleden de algemeen inspecteur van het
korps rijkspolitie, de heer A. F. J. Penders.
Na een militaire loopbaan verliet hij in
1949 de militaire dienst in de rang van
kolonel. Hij werd bij het ministerie van
Economische Zaken directeur voor de in
dustriële zaken. Op 1 maart 1951 werd hij
benoemd tot algemeen inspecteur van het
korps rijkspolitie in de rang van inspec
teur-generaal.
De heer Penders wordt opgevolgd door
de chef van zijn staf, de dirigerende offi
cier der rijkspolitie J. Gerritsen. Deze is,
daar de heer Penders op 1 december de
dienste met pensioen zou verlaten, reeds
als algemeen inspecteur benoemd.
LONDEN (Reuter) Premier Abdoel
Mad j id Koebar van Libië wordt zaterdag
te Londen verwacht voor een kort officieel
bezoek, waarbij hij besprekingen over de
toestand in Noord-Afrika en het Nabije
Oosten en over de toekomstige Britse fi
nanciële steun aan Libië zal voeren. De
woordvoerder van het Britse ministerie
van Buitenlandse Zaken die dit meedeel
de,. verklaarde dat het financiële overleg,
dat onlangs te Tripolis is begonnen, te
Londen zal worden voortgezet. Groot-
Brittannië heeft op grond van het vriend
schapsverdrag van 1953 de afgelopen vijf
jaar 4.250.000 pond sterling 's jaars aan
Libië betaald. Over de Britse bijdragen in
de komende vijf jaar, die op een april zijn
begonnen, is nog geen akkoord bereikt.'
