Politieke donderwolken
aan Brussels zwerk
f1000.-
►...dus bierweer!
Son
filtre
est
si
r
Noodkreet
NAAIMACHINES
WIN
Socialisten en liberalen zouden zich
verbonden hebben tegen C.V.P.
^Praatótoel
DONDERDAG 5 JUNI 1958
3
Van dag tot dag
Stad en land
Bondsdagdelegatie gaat in
oktober naar Moskou
VOLKSUNIE
1 Zetel y
Kinderen voor voedsel
geruild
COMM.
Zetels
IMCOS
Libanese klacht heden weer
in de Veiligheidsraad
Arabische Liga kan geen
verzoening bewerken
Wilde havenstaking breidt
zich uit in Londen
Op 111 schepen ligt het
werk thans stil
Op de
FILTRA
SER-commissie ontwikke
ling nationale economie
Inbraak te Groningen bij
n.v. R. S. Stokvis
Naar aanleiding van recente actualitei
ten betreffende de samenwerking en coör
dinatie in stadsagglomeraties in de
IJmond, in Kennemerland, in Utrecht,
in de Maasmond kan een parallel ge
trokken worden tussen de moeizame en
dikwijls ontgoochelende manier, waarop
de Europese samenwerking zich ontwik
kelt en de stroeve wijze, waarop het ook
in stadsgebieden tot samenwerking komt.
Evenals steeds meer de Randstad Hol
land moet worden beschouwd als een or
ganisch en functioneel verweven gebied,
waar vele belangen en activiteiten om
coördinatie vragen, evenzeer kan men
West-Europa zien als een organische en
functionele eenheid, waarin talrijke facto
ren dringend verlangen te worden gesyn
chroniseerd.
Randstad Holland zich uitstrekkend
rondom het agrarische platteland van
Zuid-Holland en westelijk Utrecht, en als
het ware een keten van steden en dorpen
vormend in een cirkel om dat landbouw
gebied heen dient zich waarlijk niet en
kel als coördinatiegebied aan omdat die
steden hier en daar in elkander grijpen.
Veel meer is deze Randstad een autonoom
leefgebied door de parallel lopende be
staansmiddelen en levensmogelijkheden,
die zich op natuurlijke wijze gegroepeerd
hebben tot een organisch geheel, waarbin
nen een zekere ordening en sanering no
dig zijn om deze organische eenheid uit
te buiten, te vervolmaken en te doen wor
den tot factor van welvaart voor het ge
bied zelf en het gehele land.
De decentralisatie in deze randstad die
immers uit aparte stedekernen bestaat
welke zich zelfstandig ontwikkelen re
kent onmiddellijk af met het idee, dat eer
lang één grote, monsterlijke bestuurseen-
heid zou ontstaan, die hierinneringen zou
oproepen aan Londen of Sao Paulo. Een
bestuurseenheid kan de randstad nooit
worden, omdat haar waarde gelegen is in
de karakteristieke eigen aard van de di
verse kernen: Rotterdam, Den Haag,
Haarlem, Amsterdam, Hilversum, Amers
foort, Utrecht, Doordrecht, Maassluis,
Vlaardingen, Zaanstreek en IJmond.
Het behoud van die eigen aard en zelf
standigheid van bestuur is een voorwaar
de voor het „gezonde ademen" van deze
randstad, die haar welvaart slechts zou
kunnen putten uit een overkoepelend over
leg op de punten, waar de potentie en de
belangen der kernen parallel lopen.
Zo is het in Europa ook. De kernen, de
Europese landen, moeten zichzelf kunnen
blijven in hun karakteristieke afgesloten
heid van volksaard en cultuur, doch in een
overkoepelend belangencentrum elkander
kunnen vinden op de punten, waar hun
aller belang ineengeknoopt is. Dat is in de
eerste plaats de economie, met daarbij
het geldwezen, het verkeer, het transport,
de industrie en de socialisatie als bijko
mende en medewerkende factoren.
Doch in de Europese landen en ook in
de Nederlandse steden leeft de angst voor
de afknotting der zelfstandigheid, 'n vrees
die terughoudendheid en stroefheid wekt
en zelfs de overkoepeling op de zo duide
lijk tot eenheid roepende gebieden des le
vens tegenwerkt.
De diepe oorzaak van die vrees ligt in de
intuïtieve neiging om koste wat kost baas
in eigen huis te blijven en daarbij de
naam, die het woongebied omvat, als een
heilig en onaantastbaar symbool te be
schouwen. Een naam en een vlag zijn
vaak de sterkste argumenten voor een on
werkzame en verlammende autonomie
binnen een te beperkt gebied: een stad, een
land, een huis soms zelfs, wordt een ko
ninkrijk op de top van een eenzame rots
een adelaarsnest met argwanende en
chauvinistische bewoners, die niet de rea
listische noodzaak tot vertrouwen en sa
menwerking meer kunnen zien door de
verblinding der symboliek.
En toch 't doet er niet toe hoe de stad
of het land heet, waarin de mens woont,
doch het gaat erom hoe hij er leven kan en
hoe zijn belangen er worden gediend
Geen enkele grens heeft belang, voor zo
ver zij niet functioneel is in het grote or
ganisme dat de grenzen der werkzaam
heid bepaalt. Wanneer dit zowel in de
stadsbesturen als in het landsbeleid over
wegende aandacht zou krijgen, zou men
gemakkelijker kunnen stappen over irreële
gemoedsbezwaren tegen een vrijmoedige,
actieve samenwerking met de buren.
(Van onze correspondent in Bonn)
Op uitnodiging van de Opperste Sovjet,
het Russische parlement, hopen twaalf
vooraanstaande leden van de Westduitse
Bondsdag in oktober een tiendaags bezoek
aan de Sovjet-Unie te brengen. De Rus
sen hadden de Westduitsers reeds in juli
1956 uitgenodigd, maar in de Bondsdag
kon men niet tot een overeenstemming
over een aanvaarding van deze invitatie
komen wegens de gebeurtenissen in Hon
garije in de herfst van 1956.
De Westduitse parlementaire delegatie
krijgt eer „zwaar" karakter. Bondsdag-
voorzitter Gerstenmaier zal als delegatie
leider optreden. In totaal zullen zes leden'
van Adenauer's partij, de CDUCSU, aan
de reis, die op 12 oktober moet beginnen,
deelnemen, voorts vier socialisten, onder
wie partij-voorzitter Ollenhauer, een
FDP-er (liberaal) en een lid van de Deut
sche Partei.
(Van onze correspondent in Brussel)
De vorming van een nieuwe Belgische
regering lijkt bemoeilijkt te worden door
wat politieke kringen te Brussel het „ge
heime pact" tussen liberalen en socialis
ten noemen. De twee partijen, die vier ja
ren het land hebben geregeerd, zouden
ook thans blijven samenwerken om te
genover de Christelijke Volkspartij dezelf
de eisen te stellen en in de toekomst een
zelfde politieke lijn te volgen.
Het bericht is met verbazing vernomen
en indien het wordt bevestigd, staat men
in de Belgische partijpolitiek tegenover
een geheel nieuwe toestand. Daar de
C.V.P. in de Senaat over de volstrekte
meerderheid beschikt, moet een rooms-ka-
tholiek-socialistische of een rooms-ka-
tholiek-Iiberale regering worden gevormd,
tenzij een regering van nationale eenheid
met de drie nationale partijen tot stand
zou komen. Dergelijke regeringen worden
echter pas in geval van grote nood of oor
logsdreiging geformeerd.
Wanneer de vroegere regeringspartijen
blijven samenwerken, ondanks de C.V.P.-
meerderheid in de Senaat, aldus rooms-ka-
tholieke waarnemers, is er geen andere
oplossing dan de ontbinding van het parle
ment. In dat geval zou de C.V.P. een ho
mogeen rooms-katholieke regering vor
men, die de investituur in de Senaat zou
verkrijgen. Daarna zou die regering zich
aan de Tweede Kamer voorstellen en
door liberalen en socialisten ten val wor
den gebracht.
De eerste minister van de demissionai
re C.V.P.-regering zou de koning het ont-
bindingsbesluit van de Tweede Kamer
voorleggen. De senaat zou niet worden ont
bonden. Volgens de Belgische grondwet
staan de beide Kamers van het parlement
onafhankelijk tegenover elkaar en behoeft
de Senaat niet automatisch met de Twee
de Kamer te worden ontbonden.
Speculaties
Komen er weer verkiezingen dan loopt
iedere partij een nieuw risico. Het is moge
lijk dat de rooms-katholieken minder ze
tels zouden halen, waaruit zij dan de poli
tieke conclusie zouden moeten trekken.
Waarschijnlijker is het dat de C.V.P. ver
sterkt uit de strijd zal komen, aangezien de
nieuwe verkiezingsstrijd op de school
kwestie zou worden uitgevochten en een
aantal liberale kiezers, die nu reeds duide
lijk hun ongenoegen over het samengaan
met de socialisten hebben laten blijken,
in nog grotere mate naar het rooms-katho
lieke kamp zouden overlopen.
Sommigen beschouwen het „geheime
pact" als een proefballonetje dat ex-pre-
mier Van Acker heeft opgelaten om de
C.V.P. bij de onderhandelingen murw te
maken. Het ziet er naar uit dat een zenu
wenoorlog is begonnen en dat de drie par
tijen zwaar geschut in stelling brengen om
in de komende regering een zo sterk moge
lijke positie te veroveren.
In de drie partijen wordt reeds gedacht
aan de gemeenteraadsverkiezingen in ok-
tober of november, die iedere zes jaar wor
den gehouden en die geleidelijk hun strikt
stads- of dorpskarakter hebben verloren.
Men zal dus in de herfst kunnen vaststel
len of liberalen en socialisten zich in de
grote steden handhaven. In de meeste gro
te Belgische steden, zoals de voorsteden
van Brussel, Gent, Luik, Charleroi, Meche-
len en Bergen, regeren socialistisch-libera-
le colleges. Mocht de C.V.P. in de rooms-
katholiek geregeerde steden, zoals Brug
ge of in steden zoals Antwerpen en Brus
sel, waar respectievelijk een socialis-
tisch-rooms-katholieke of een liberaal-
rooms-katholieke meerderheid regeert,
achteruit gaan, dan zou dit een eventuele
C.V.P.-regering verzwakken.
Eijskens favoriet
Professor Eijskens is nog steeds de
enige kandidaat voor de formatie van een
regering onder rooms-katholieke leiding.
Het is intussen mogelijk dat de rooms-ka
tholieke staatsminister Auguste de Schrij
ver wordt belast met een informatieve op
dracht.
Koning Boudewijn maakt geen haast
omdat pas volgende week de partijcon
gressen bijeenkomen om te beslissen over
de houding van de socialistische en libera
le partijen in de nieuwe politieke toestand.
(Reuter) Het Belgische ministerie
van Binnenlandse Zaken heeft medege
deeld dat een wijziging is gekomen in de
uitslag van de senaatsverkiezingen. Een
oorspronkelijk aan de Christelijke Volks
partij ten deel gevallen senaatszetel is, na
een verbetering in de uitslag, aan de so
cialisten toegewezen. De Christelijke
Volkspartij heeft thans 53 zetels (tevoren
49) en de socialisten veertig (vroeger 42).
De meerderheid der Christelijke Volkspar
tij over de andere partijen in de Senaat
bedraagt thans twee zetels.
(Belga) In de nieuwe Kamer van Af
gevaardigden zullen negen vrouwelijke le
den zitting hebben: vier van de Christelijk
Volkspartij en vijf van de socialistische
partij.
Advertentie
Alle merken, dus ruime keuze
ENGEL. Gr. Houtstr. 181. Tel. 14444
CALCUTTA (UPI) In West-Bengalen
ruilen uitgehongerde dorpelingen hun
kinderen voor voedsel, aldus hebben
vluchtelingen die Calcutta binnenstromen
verteld. In de staat West-Bengalen zijn de
afgelopen dagen meer dan honderd per
sonen ten gevolge van voedselschaarste
en hitte (tot op heden zijn temperaturen
tot 42 graden Celsius gemeten) om het
leven gekomen.
De zetelverdeling
in de Belgische
Tweede Kamer in
beeld. Socialisten
m Liberalen be-
chikken tezamen
over 105 van de
212 zetels, de
Christelijke Volks
party over 104 ze
tels.
ADVERTENTIE
Weer dienst
London seint:
Gedurende
de komende
dagen
nu en dan
veel
bewolking,
aanvankelijk
met enige
kans op
onweersbuien
Een service van de
gezamenlijke
brouwers van het
beste Nederlandse
bier.
een reis van
Win binnen 8 dagen! Schrijf op
briefkaart hoeveel mm neerslag en hoeveel
uur zonneschijn u voor a.s. zondag verwacht.
Stuur aan 'Het bier is weer best',
Postbus 2200, Amsterdam. Briefkaarten
moeten uiterlijk vrijdag gepost zijn. Wie
het dichtst komt bij meting De Bilt (gemeten
te De Bilt) wint 1000 gulden vakantiereis.
(Bij meer goede voorspellingen wordt deze
prijs gedeeld). Bovendien zijn er 100 troost
prijzen (doosjes bierglazen). Vorige zondag:
13 uur zon, geen neerslag. De prijs werd
verdeeld onder de 23 goede voorspellers.
WAT IS IMCOS 7
Deze International Meteorological Consultant
Services worden geleid door
de RAF-weerkundigen, die destijds het weer
voor de geallièerde operaties voorspelden.
IDEE VOOR JAZZ-FANS:
houd een 'all-styles-night' Vraag vrienden
met platen van Jelly Roll Morton tot Brubeck
Draai en vergelijk. Drink koel bier bij
'hot' èn 'cool'
BIER IS BEST VOOR BEIDEN
Hij:'Ik zei één slokje!' Zij:'
Hij: 'Ober. twéé bier alstublieftT
NEW YORK (Reuter) De Veiligheids
raad heeft besloten vandaag het debat te
hervatten over de Libanese klacht, dat de
Verenigde Arabische Republiek zich mengt
in de binnenlandse aangelegenheden van
Libanon. Maandag besloot de Veiligheids
raad het debat uit te stellen in de hoop dat
de Arabische Liga het geschil intussen zou
regelen. Men meent uit het besluit van de
Veiligheidsraad te kunnen afleiden, dat de
Libanese delegatie er van in kennis is ge
steld dat de Arabische Liga, in Benghazi
(Libië) bijeen ter behandeling van de klacht
van Libanon, geen bevredigende resultaten
heeft bereikt.
BENGHAZI (Reuter) De besprekingen
in de Arabische Liga zijn in een impasse
geraakt. Afgevaardigden van Libië en Soe
dan, die trachten te bemiddelen, hebben
gewaarschuwd dat een impasse de ontbin
ding van de Liga tengevolge kan hebben.
De afgevaardigden van Irak en Soedan
verklaarden dat zij hun regering zullen
aanbevelen uit de Liga te treden als deze
er niet in slaagt het geschil spoedig te
regelen en Libanon te overreden zijn klacht
bij de Veiligheidsraad in te trekken. In
een geheime zitting moet de leider van de
delegatie van de V.A.R., Fahmi de regering
van Libanon ervan hebben beschuldigd dat
zij „het imperialisme binnen sleurt".
Strijd gaat door
BEIROET (Reuter) Bij een bomont
ploffing in de buurt van het hoofdpostkan
toor van Beiroet zouden woensdag ver
scheidene mensen gewond zijn. In delen
van Libanon achtervolgen legereenheden
troepen rebellen, vaak met ondersteuning
uit de lucht. In Tripoli is in de nacht van
dinsdag op woensdag weer geschoten.
Woensdagmiddag brak in een voorstad van
Beiroet een vuurgevecht tussen rebellen en
regeringstroepen uit bij een bolwerk van
de opstandelingen.
Libanese regeringstroepen hebben de om
singeling van de opstandelingen in de stad
Baalbek en omliggende dorpen voltooid.
Als de rebellen zich niet binnen 24 uur
overgeven, zullen zij worden beschoten. De
leider van de rebellen heeft dit ultimatum
verworpen.
Er zijn ook afdelingen van het leger naar
de havenplaats Sidon en andere plaatsen in
het zuiden des lands gezonden om een ein
de te maken aan de heerschappij van de
opstandelingen.
De Libanese regering heeft haar besluit
om de correspondent van de „London
Times", David Holden, uit te wijzen, her
roepen.
(Van onze correspondent in Londen)
De wilde havenstaking in Londen heeft
zich gisteren tot Tilbury uitgebreid en om
vat thans ongeveer achttienduizend man,
meer dan de helft van het totale aantal
Londense dokwerkers. De stakers bewe
ren dat de havenbedrijven doorgaan ad
ministratief personeel voor het lossen
van goederen te gebruiken. Dit is een
noodmaatregel, omdat overal in het ha
vengebied goederen liggen te bederven.
Door de schaarste blijven de vlees- en
fruitprijzen stijgen. Appels, sinaasappels
en bananen zijn in de groothandel dertig
percent duurder. Geïmporteerde nieuwe
aardappelen worden ook onbetaalbaar.
Argentijns bevroren vlees is uit de win
kels verdwenen.
De Transportarbeidersunie voélt er wei
nig voor de havenstaking officieel te ma
ken, ómdat de stakingsfondsen volledig
worden gebruikt om de vijftigduizend sta
kende buslieden te steunen.
De regering tracht het geschil te rege
len. dat ontstaan is doordat le werkge
vers een looneis van honderdduizend ha
venarbeiders hebben verworpen. Dit heeft
echter niets te maken met de onofficiële
staking.
De havenarbeiders van Southampton
zullen vandaag beslissen of zij de Londen
se havenstaking zullen steunen. Er lijkt
nog geen kans op opheffing van de sta
king op de centrale groentemarkt, die de
aanleiding is geweest voor de staking in
het havengebied.
(Reuter) Hnnvterdelf- 'schepen uit alle
delen der wereld konden woensdag in de
Londense havens niet gelost worden,
De leiders van het T.U.C. het over
koepelende orgaan van de Britse vakbon
den hebben woensdag op een spoedver
gadering de staking van het Londense bus-
personeel aan een nader onderzoek onder
worpen. Premier Macmillan had eerder
tegen een delegatie van het T.U.C. ge
zegd. dat hij het buspersoneel geen bete
re voorwaarden kon aanbieden dan die,
welke het vrijdag heeft verworpen. Men
verwacht dat Frank Cousins de secreta
ris van de Transportfirbeidersunie het
T.U.C. zal vragen steun te verlenen aan
de stakende busmannen. Naar verluidt
zouden de leiders van het T.U C. graag
als - „vredestichters" willen fungeren en
het buspersoneel weer aan het werk wil
len hebben vóór andere groepen arbei
ders uit sympathie met dit personeel zul
len gaan staken.
Een oprechte noodkreet van
een hardwerkend, opofferend
nonnetje uit de tropen kwam
mij dezer dagen op indirecte
doch niet minder indrukwek
kende wijze onder het oog en
was de oorzaak van een reeks
bittere momenten.
Bitter, omdat er een plotse
linge paradox oprees tussen
alles wat het nonnetje zozeer
bedroefde en de navrante
werkelijkheid, een paradox
die beiden onmetelijk tragisch
maakte. Men kan niet boos
worden op een meisje dat
haar leven opoffert onder een
hete zon in een moordend kli
maat tussen een koppensnel
lende gemeenschap, omdat het
zulk een oprecht, eerlijk en
humaan werk is wat zij doet.
En toch zijn haar klachten en
haar droefheid zo absurd en
naïef, zo ongemotiveerd en on
logisch dat men er tegelijk om
zou moeten huilen en lachen.
Is dat niet het toppunt van
menselijke tragiek? Misschien
voelt het nonnetje dat niet
zo, maar toch zou het moge
lijk zijn dat zij op een milde
avond, in de doodse stilte van
de jungle met het ruisend con
cert van het nachtelijke oer
woudgedierte op de achter
grond, plotseling een flits van
besef zou krijgen van de echte,
werkelijke tragiek die haar
omvat houdt in haar vrijwil
lige armoede en eenzaamheid
temidden van een vreemde,
vijandige wereld: de tragiek
van een vraag, luidende:
Wat doe ik hier?
Zij schreef dat het zo
moeilijk is, de volwassen in
boorlingen te benaderen, om
dat zij „pas na lange aarze
lingen de uitingen van een
beschaving, die hun toch vele
eeuwen vooruit is, willen
aanvaarden, doch daarnaast
met bijna sinister-aandoende
hardnekkigheid vasthouden,
aan eigen gebruiken en ge
woonten". En verder: „Dat de
kinderen der inboorlingen op
een geheel aparte manier moe
ten worden onderwezen, om
dat de aanknopingspunten ont
breken voor hun begrippen.
Zij kennen helaas niet de een
voudige gebruiksvoorwerpen
en verschijnselen, die een
Nederlands kind zo vertrouwd
zijn."
Arm nonnetje! Zij staart in
de zwarte gezichten met de
ondoorgrondelijke, schuwe
ogen en de wezenloos vooruit
stekende lippen en zij kan
maar niet begrijpen, dat deze
mensen het wonen en slapen
in hun zanderige, stinkende
hutten prefereren boven het
geriefelijke, schone woninkje
dat de missionaris hun wil le
ren bouwen. Zij kan er niet
bij, dat deze barbaren bij hun
kampvuur de wilde, krijsende
onzin blijven uitkramen nadat
zij een week lang moeite heeft
gedaan om hun de hygiënische
melodie van het brave „Wien
Neêrlands Bloed" bij te bren
gen.
En de kinderen! Zij luiste
ren gewillig naar het verhaal
tje van „Moeder is ziek", dat
hen moet bekwamen in de Ne
derlandse taal, doch zij we
ten niet wat een kopje thee
met een biscuitje is en zij
hebben nooit een kachel ge
zien. Hoe moet men de zor
gen van vader beschrijven, die
het huishouden moet doen, als
men het niet over „cocosmat-
jes kloppen", „luierbroekjes"
en „brilledoos" kan hebben?
Een Nederlands kind kan
men Nederlands leren door
het de woorden te laten op
schrijven, waarmee het op-
staat en naar bed gaat: ledi
kant, wastafel, ontbijt, school,
fiets, onderwijzer, boek,
schoen, stoep, deur, brieven
bus.
Maar deze kleine zwarte
domoren weten niet wat dat
allemaal is. En toch moeten
zij het weten, denkt het non
netje. Ik moet het hun leren.
Want zij kunnen nooit be
schaafde mensen worden, als
zij niet vertrouwd worden ge
maakt met de begrippen,
waarop onze beschaving
steunt. Onze beschaving, die
hun toch eeuwen vooruit is.
Wat een onaangenaam soort
mensen moet het zijn, dat te
genover zo'n eerlijk en hu
maan nonnetje hardnekkig
vasthoudt aan eigen gewoonten
en gebruiken. Waarom trek
ken zij niet een net tropen
pak met overhemd aan en
waarom zingen zij niet de
psalmen volgens Europese
wijs? Het moet hun toch dui
delijk zijn, dat het beter is op
schoenen te lopen dan met
blote voetzolen door het gloei
ende zand te sjouwen? Eri dat
een interlokje het begin van
alle fatsoen moet heten?
Waarom blijven zij de sago
rauw eten en waarom weige
ren zij gekookte prinsesse-
bonen? Zij komen niet horen
naar de radio in het missie
huis, doch blijven hardnekkig
de tam-tam beluisteren die
onaangename dingen over de
blanken rondseint. Zij door
boren hun neuzen met scherpe
doornen ter verhoging van
hun uiterlijk schoon, ondanks
de wijze raadgeving dat was
sen met groene zeep en sham
poo een veel beter resultaat
brengt. Zij blijven allerlei on
aardige dingen doen, omdat zij
dat nu eenmaal zo geleerd
hebben, en weigeren steevast
om de aardige dingen te doen
die de missie in haar boekje
heeft staan.
Waarom?
Omdat zij niet geloven in de
oprechtheid van de blanke,
terwijl de oprechtheid als een
blank licht op het gezicht van
het nonnetje schijnt.
Waarom willen deze mensen
met alle geweld en een smis-
ter-aandoende hardnekkigheid
zichzelf blijven, terwijl zij
toch moeten begrijpen dat het
veel beter voor hen is, an
ders te worden volgens de re
cepten van de blanken?
Het zou een afschuwelijke
remedie zijn, doch misschien
zou het zin hebben dat non
netje voorzichtig enkele ali
nea's uit het kostelijke boekje
van het opperhoofd van het
Zuidzee-eiland Tiavea, Tuiavii,
te laten lezen. Dit boekje,
troostrijk document voor al
len die in twijfels worden ge
stort ten aanzien van de roe
ping der blanken en de rechten
der zwarten, vermeldt op blad
zijde 41:
„Ge kunt de blanke, de heer,
kennen aan het feit dat hij ons
wijs wil maken, dat we arm en
misdeeld zijn en zijn hulp en
medelijden nodig hebben, om
dat we geen dingen bezitten."
Op bladzijde 44: „Het is een
teken van grote armoede, wan
neer iemand veel nodig heeft,
want hij bewijst daarmee,
dat hij arm is aan dingen van
de Grote Geest. De blanken
zijn arm, want als razenden
jagen zij naar „het ding".
Zonder deze dingen kunnen zij
helemaal niet leven." Op blad
zijde 45: „Broeders, gij weet
dat ik u de waarheid vertel
Geloof mij wanneer ik zeg dat
er- in Europa mensen zijn, die
het vuurroer tegen het voor
hoofd drukken en zichzelf do
den, omdat ze liever niet le
ven dan zonder dingen te moe
ten leven. Ik heb in Europa
nooit een hut kunnen vinden
waar ik goed kon rusten op
mijn mat, waar niets mijn
ledematen hinderde. Nooit
verlangde ik zo smartelijk
naar mijn hut in Samoa, waar
geen dingen zijn dan de mat
en de slaaprol en waar niets
tot ons komt dan de milde zee
wind." En op bladzijde 47:
„Nu willen de blanken ons rijk
maken door ons hun schatten
te brengen. „Wij moeten hun
nieuwe behoeften opdringen",
heb ik eens een man horen
zeggen. Doch laten wij nooit
vergeten, dat we maar weinig
nodig hebben buiten wat de
Grote Geest ons schenkt." En
op bladzijde 96: „De blanken
hebben ons Gods Woord ge
bracht. Maar zij zelf hebben
het niet verstaan. Zij hebben
meer afgoden dan wij ooit
hebben gehad. Zij hebben ons
het Evangelie gebracht als
ruilmiddel om daarvoor onze
vruchten en het schoonste en
beste van ons af te nemen
En tenslotte op bladzijde 98:
„Ik weet dat God ons meer
liefheeft dan hen, die ons
„wilden" noemen
Het nonnetje klaagt, dat
de kinderen der wilden geen
koffiemolen kennen en niet
weten wat een bromfiets is.
Doch zij zou, al heeft zij grote
redenen tot klagen, uit dit
boekje kunnen leren hoe tra
gisch het lot der blanken moet
worden genoemd, die het
Woord Gods verwisseld heb
ben met de catalogus van een
warenhuis. J. L.
Over de humorist
De humoristische schrijver, voortdurend
geroepen tot schaterachtige stukjes, staat
de gehele dag, daar komt het eenvoudig op
neer, beste trouwe Oprechte Lezer, met
een lelijke pijn in de geestelijke lendenen
over de vloedlijn van het dagelijkse leven
gebogen en speurt naar guitigheden die
de lezers zullen doen schudden. Hij is ge
woon een jutter en aangezien hij soms ta
melijk ver het koude water in moet voor
zijn gegevens heeft hij dikwijls ijsvoeten
en een niet geringe pijn in de (geestelijke)
buik.
Zijn leven is moeilijk. Niemand weet dat
beter dan de naaste verwanten. Soms den
ken wij wel eens (dan maar aannemend
dat wij tot de genus behoren) dat wij iets
gemeen hebben met die allergrappigste
clown die avond aan avond zalen vol laat
huilen van het lachen, maar, thuis, vrouw
en kinderen slaat en de kat trapt. En zo
hij daar dan al niet mee doende is, in
ieder geval vals en katerig in een hoekje
bij de radio zit en om zich heen bijt als de
leeuw van Metro Goldwyn Mayer.
„Hij is de leukste thuis", zeggen onze
huisgenoten dikwijls langs ons heen, met
een bijzonder ironische intonatie in de
stem, en voor kennissen, die wel eens ver
nomen hebben, dat ivij op een bepaald po
dium in de maatschappij optreden met een
onafgebroken lach op de lippen, en die ons
daarom verwachtingsvol aankijken als zij
op visite komen, gereed om bij ons eerste
humoristische handstandje in een onbe
daarlijk geschater los te bersten, zijn wij
een duidelijke teleurstelling.
Zij weten ook niet dat het juist anders
om is. Zij moeten niet óns hebben voor
iets leuks, maar wij moeten hén hebben.
Zij zijn de bron; peen gesprekje kan ge
roerd worden of toil, de humorist, zitten
klaar met oren zo groot als die van Pin-
rochio om alles on te tekenen in ons gees-
el ijk notitieboekje. Over heel ons wezen
staat de eeuwige vraag te lezen: is dit
iets voor een stukkie? En dat, zeg
gen de huisgenoten, is een houding die de
stemming ongunstig beïnvloedt. Geen oude
heer kan van de tram vallen of als eerste
staat uw grapjas over hem heen gebogen;
aeen buur kan ruzie hebben of wie gluurt
daar door de brievenbus? Geen conduc
teur kan zich eens vrij en onbekommerd
1aten gaan. of, hup, daar klimt uw grapjas
reeds naar boven en zet het allemaal in de
krant.
Een treurig leven. Want dan hééft men
iets gevonden. Men snelt er, als met een
vlindertje zo voorzichtig mee naar huis en
tikt het uit En spoedt zich ermee naar de
redactie. Wat zeggen ze daar? „Is het
kort?" Dat roept elke redactie eigenlijk de
gehele dag tegen elke humorist: Isutkort
Isutkort? Isutkort?" Iets anders hooM men
niet. Kijk, en dat is niet prettig voor de
humorist. Dat drukt zijn monterheid. Dat
verstopt die ragfijne kanaaltjes van zijn
fontein.
„Gekweld zat hij steeds bij de radio",
zullen de. biografen later over ons schrij
ven, „een wispelturig en onaangenaam ka
rakter tezamen met een hooggespannen
sensitiviteit maakten hem een moeilijk
persoon voor zijn naaste omgeving; ook
voor de 'kat. Buien van diépe melancholie
wisselden af met ogenblikken van koorts
achtige exhileratie".
Waarbij men dan natuurlijk niet mag
vergeten dat zulke biografen te veel voet
stoots aannemen van de huisgenoten van
de beschrevene.
Duif
Advertentie
In de op 11 april gehouden vergadering
van de Sociaal-Economische Raad werd na
een uitvoerige gedachtenwisseling het da
gelijks bestuur gemachtigd de leden aan te
wijzen van een commissie ontwikkeling
nationale economie. Deze commissie zal
zich, zoajs uit haar betiteling blijkt, bera
den over de ontwikkeling van de huidige
economische situatie en het aan de raad
uitbrengen van een ontwerp-advies daar
over.
Tot voorzitter dezer commissie is be
noemd de heer T. J. Twijstra en tot onder
voorzitter de heer C. W. van Wingerden.
Voorts zijn tot leden van de commissie be
noemd de heren A. Borst Pzn., mr. F. H. A.
de Graaff, F G. van der Gun. Chr. van den
Heuvel, dr. M. W. Holtrop, Th. S. J. Hooij,
prof. dr. J Horring, drs. G. A. Kessler, ir.
C. S. Knott.nerus, J. A. Middelhuis, drs. D.
Roemers, B. Roolvink, prof. dr. F de Roos,
M. Ruppert, prof. dr. D. B. J. Schouten,
mr. F. J. F. M. van Thiel, W. F. van Til
burg, ir. H. Vos, dr. G. van der Wal en
prof. P. de Wolff.
Vannacht hebben inbrekers zich toegang
verschaft tot de kantoren van de n.v. R. S.
Stokvis en Zonen aan de Paterswoldseweg
te Groningen. Door verbreking van de deu
ren aan de achterzijde zijn de inbrekers
het gebouw binnengekomen. Zij slaagden
erin de kluis met lasbranders open te snij
den; ook de zich daarin bevindende
brandkast werd op deze wijze geforceerd.
Hoe groot de buit is, kon men de politie
vanmorgen nog niet mededelen. De politie
heeft de zaak in onderzoek.
