RANG is alleen RANG als er RANG op staat
Gematigd links kabinet
in Italië verwacht
Kroesjtsjev preekt het
stalinisme weer
c
Heuss houdt het Congres het
„andere" Duitsland voor
Moordenaars van vijfduizend
mensen staan in Ulm terecht
Fanfani biedt sociaal-democraten en
republikeinen aantrekkelijk program
Ideologische druk uit communistisch
China lijkt hem te hebben bekeerd
WESTDUITSE FLITSEN
Leergeld
Breuk?
„West-Duitsland weet waartoe het behoort"
Een der verdachten kreeg zenuwinzinking tijdens
de onstellende verklaringen van de getuigen
Voor al uw
Zomersportartikelen
SPORTHUIS SCHOLTE
Polen gewaarschuwd
Libanon geeft de Arabische
Liga opnieuw respijt
Debat in Veiligheidsraad
weer een dag verschoven
SOCIALE ZIEKTE
ONKERKELIJK
BIJVERDIENSTE
SPECIALISME
SPOTGOEDKOOP
DOODSBANG
WERK EN MENS
HONKVAST
ETIQUETTE
VRIJDAG 6 JUNI 1958
li
Advertentie
^SftJULftJUUUUUUUUUUUUUUUUUUUULLflJUUUUUU^ .tUUÜÜÜLiMJü O 8 8 888g
O
O
Vraag ook RANG menthol eucalyptus. De beste bescherming tegen ons klimaat. RANG, een product van de Kingfabrieken
gmrmrrrmrrirTYrrmrrrnTirrrinrrinrrmyrrinnrrr^ mno
(Van onze correspondent in Rome)
Een van de goede eigenschappen van Amintore Fanfani, de partij-secretaris
der Italiaanse christen-democraten, is zijn grote voortvarendheid. Een enkele
keer speelt zij hem parten, zoals toen hij, minister-president geworden, een
regeringsprogramma aankondigde, waaraan het parlement de eerste twintig jaar
een harde kluif zou hebben gehad en niet voorzag, dat zijn kabinet nog geen
volle drie weken aan het bewind zou blijven. Maar doorgaans weet de energieke
partijleider ook bij de anderen sluimerende krachten in beweging te brengen en
bereikt derhalve meer dan een voorzichtiger man. Ook ditmaal heeft hij aan de
onzekerheid, die de dagen onmiddellijk na de verkiezingen kenmerkte, op dras
tische wijze een einde gemaakt. We weten nu wat Fanfani, en met hem een groot
aantal der democratische leiders, wil. En die oplossing lijkt helemaal niet gek,
hoewel het welslagen ook van anderen afhangt. Nu de voorkeursstemmen bekend
zijn geworden, is het ieder onbevooroordeeld mens duidelijk, dat de meerderheid
der bevolking een beleid zou wensen, dat iets meer naar links overhelt
De rechtse partijen hebben de verkiezin
gen verloren. Maar rekening houdend met
groepen als de Rooms-katholieke Actie en
de confederatie van industriëlen, groepen
die veel hebben bijgedragen tot het succes
der christen-democraten en die bijzonder
huiverig zijn voor alles wat naar links
zweemt, werd algemeen verwacht, dat,
althans de eerste maanden, niets nieuws
zouden brengen en dat de christen-demo-
Amintore Fanfani
craten een overgangsperiode zouden inlas
sen met een nieuwe één-partij-regering, in
navolging van het kabinet-Zoli dat eerst
daags zal aftreden. Vandaar de grote ver
rassing nu Fanfani in een rede te Napels
uitdrukkelijk heeft verklaard, dat van een
dergelijke minderheidsregering alleen dan
sprake kan zijn, wanneer alle pogingen, om
tezamen met de sociaal-democraten en de
republikeinen een regering te vormen, zou
den mislukken.
Weliswaar zal het partijbestuur van de
christen-democraten pas dinsdag bijeen
komen, maar Fanfani heeft nu reeds aan
gekondigd, dat zeker de sociaal-democraten
en waarschijnlijk ook de republikeinen,
zullen worden uitgenodigd mee te werken
aan de verwezenlijking van een linksge
oriënteerd programma. De belangrijkste
punten zijn: vernieuwing van het onder
wijs, dat een technischer karakter moet
krijgen, betere beroepsopleiding, zodat het
aantal ongeschoolde arbeiders, en daarmee
de werkloosheid, afnemen, een nauwgezet
ter toezicht op de naleving van de arbeids
wetten, een woningwet, waarbij ook de
minder bedeelden op den duur eigenaars
van een bescheiden woning kunnen worden
(dit is een oud plan van Fanfani), gesub
sidieerde bouw van arbeiderswoningen,
waarbij men verwacht dat de verhoogde
bedrijvigheid in het bouwvak een stimu
lerende invloed zal hebben op andere be
drijven en de werkloosheid zal doen af
nemen en tenslotte een rechtvaardiger ver
deling van de belastingdruk. Op het ge
bied van de buitenlandse politiek houdt
het programma in: samenwerking met het
Westen, bevordering van een betere ver
standhouding tussen Oost en West en ge
leidelijke ontwapening van alle landen. Zo_
als men ziet een programma, dat voor
sociaal-democraten heel wat aantrekkelijks
bevat
Toch is het allerminst zeker, dat de
sociaal-democraten, als het zo ver is, op de
uitnodiging tot deelneming aan de nieuwe
regering zullen ingaan. Zij, evengoed als
de republikeinen en de liberalen, hebben
in het verleden al heel wat leergeld be
taald. De successen der coalitieregeringen
werden steeds aan de christen-democraten
toegeschreven en de „kleine" partijen
werden verantwoordelijk gesteld voor wat
niet lukte, met het gevolg dat zij gestadig
kleiner werden. Matteotti, na Saragat de
belangrijkste man in de sociaal-democra
tische partij heeft dezer dagen verklaard:
„Een partij met niet veel meer dan één
miljoen stemmen kan niet samenwerken
met een partij, die twaalf miljoen stemmen
vertegenwoordigt". Inderdaad is dit de
moeilijkheid. De twee „kleine" partijen
zijn te klein. Om werkelijk enige invloed
te hebben op het regeringsbeleid zouden
de sociaal-democraten zich eerst willen
verzekeren van de samenwerking met de
Nenni-socialisten. Ook Saragat is op dit
ogenblik van mening (hij is echter een
wispelturig man) dat de samensmelting der
beide socialistische partijen, maar dan op
democratische basis, de voorranig moet
hebben op deelneming aan de regering.
Daar ligt dus het moeilijkste punt. Zal
Nenni, die thans veel sterker staat, zowel
tegenover Saragat als tegenover de com
munisten, bereid zijn de sociaal-democra
ten nog verder tegemoet te komen en
zullen zijn collega's in het partijbestuur
hem op die weg voigen? Of zal hij gehoor
geven aan de sedert 25 mei in steeds
vleiender bewoordingen gestelde oproep
der communisten opnieuw met hen samen
te werken? De personen, die Nenni een
kans willen geven om zijn goede wil te
bewijzen worden steeds talrijker, ook in
het christen-democratisch kamp. Maar
Nenni voelt zeer sterk welke verantwoor
delijkheid hij draagt.
Tot nu toe is de Italiaanse arbeiders
stand verdeeld in slechts twee kampen: de
overgrote meerderheid is lid van het „Al
gemeen Vakverbond" en is dan op politiek
terrein bij de communistische of de socia
listische partij aangesloten. Een ander deel
is overtuigd rooms-katholiek, stemt chris
ten-democraat en is aangesloten bij de
vrije vakbonden. In Saragats partij vindt
men veel kleine middenstanders en weinig
arbeiders. Nenni nu is beducht, dat hij de
Italiaanse arbeidersbeweging grote schade
zal toebrengen wanneer de niet-rooms-
katholieke arbeiders in twee, op geen
enkele wijze met elkaar verbonden, of
zelfs elkaar bestrijdende, partijen zouden
worden verdeeld. En onder zijn naaste
medewerkers in de partij zijn er ver
scheidene die menen, dat een dergelijke
breuk onmogelijk is en dat de arbeiders de
socialistische partij zouden verlaten, wan
neer deze zich afwendt van de commu
nisten.
Daar de beslissing der sociaal-democra
ten, althans voorlopig, afhankelijk is van
de houding van Nenni, kan men nog aller
minst zeggen of Fanfani's plan voor een
coalitieregering voor verwezenlijking vat
baar zal blijken. Als het niet lukt, zou hij
een kabinet voorstaan van uitsluitend
Pietro Nenni
Giuseppe Saragat
christen-democraten, dat, dank zij de kleur
van het programma, in het parlement op
steun zou mogen rekenen van de gematigd
linkse partijen.
Van onze correspondent in Bonn)
De Amerikaanse reis van de Westduitse
president, professor Heuss, die in Canada
begon, bereikte gisteren een hoogtepunt
met de rede van het Westduitse staats
hoofd voor het Congres te Washington. De
Amerikanen zien met Heuss een „andere
Duitser", niet een strijdlustige zoals Ade
nauer, niet een vakman zoals Erhard,
maar een rustige liberale intellectueel, een
politicus, wars van alle franje. Desniet
temin hield professor Heuss gisteren een
uitgesproken politieke rede. Voor de Duit
sers, zo zei hij, bestaat er geen neutrali
teit. Zij weten waartoe zij behoren. Zij be
hoeven ook niet imperialistisch te zijn,
omdat zij teruggekeerd zijn op de we
reldmarkt. Hij riep de Amerikanen op zich
af te keren van het vastgeroeste denk
beeld dat de Duitsers altijd een onrustig
volk zouden vormen, of dat West-Duits
land volgens de Rapallo-traditie heime
lijk met Rusland overeenstemming zou
zoeken. West-Duitsland heeft de oprechte
wil een goede en betrouwbare bondgenoot
te zijn, zo zei de president.
Van Amerikaanse zijde, zo verneemt
men te Bonn, wordt Heuss' bezoek niet
alleen gezien als de bevestiging van de
goede Amerikaans-Duitse verstandhou
ding. Men hoopt dat Heuss en Von Bren-
(Van onze correspondent in Bonn)
De rij van Duitse processen tegen SS-
moordenaars groeit en ieder nieuw proces
lijkt het vorige te overtreffen in de gruwe
lijkheid, die daarbij aan het licht komt. In
de Zuidduitse stad Ulm staan sedert begin
mei een tiental Gestapo-moordenaars te
recht, die verantwoordelijk zijn en dat
ook niet ontkennen voor de moord op
5502 mensen. Het ergerlijke optreden van
deze massamoordenaars tijdens het proces
paart zich aan laffe uitvluchten en het zich
beroepen op bevelen van de „Führer"
De Gestapo en de Sicherheitsdienst van
de S S kregen in 1941, na de Duitse ver
overing van Litouwen, bevel de „Joden
kwestie in de bezette gebieden" op te los
sen. Dat kwam er op neer dat niet alleen
iedere Joodse man, vrouw en kind, maar
ook iedereen, die voor communist kon
worden aangezien, alsmede een ieder, die
behoorde tot de leidende figuren in de
Baltische landen, vogelvrij was verklaard.
Gestapo en Sicherheitsdienst stortten zich
met overgave op deze onmenselijke „taak".
De leiders van allerlei groepen vochten als
het ware om opdrachten om te kunnen
.moorden.
Het zogenaamde Einsatzcommando Tilsit
bracht in de luttele maanden van juni tot
oktober 1941 in Litouwen 5502 mensen om
het leven. Twee jaar is er te Stuttgart
gewerkt aan het bijeenbrengen van belas
tend materiaal tegen de leiders van deze
groep rasmoordenaars. Honderden getuigen
is men op het spoor gekomen en thans
wordt te Ulm deze trieste, bloedige ge
schiedenis tot de laatste draad uitgehaald.
Een der hoofdverdachten is de 54-jarige
voormalige politiechef van Memel, de ex-
SS-officier Fischer-Schweder, voor wie
ieder veroordelend woord vergeefs is. Uit
dagend, en in het besef hef verleden koen
gediend te hebben, hangt deze SS-beul in
zijn beklaagdenbank. Hij maakt grapjes
over zijn verleden en in de gevangenis
ergeren zijn bewakers zich dagelijks over
zijn optreden. In 1941 doodde hij in koelen
bloede zelf 711 mensen. Fischer-Schweder
stond bekend als een dronkelap, hetgeen
hij ontkent.
Niet voor Fischer-Schweder doet dr.
Böhme in het Einsatz-commando Tilsit
onder. Dr. Hans Joachim Böhme, 49 jaar
oud, doet zich voor als een plichtsgetrouw
man. Wat in juni-oktober 1941 in Litouwen
gebeurde, zei hij, was een algemene poli
tiële uitvoering van een dienstopdracht.
Böhme zei het alsof het een bekeuring
voor fietsen-zonder-licht was geweest. Ten
slotte, zo zeggen Böhme en zijn mede
moordenaars, was er een bevel van het
SD-hoofdkwartier te Berlijn, dat sprak
over een „bijzondere behandeling" van
Joden, communisten en dergelijke. En „bij
zondere behandeling" betekende liquidatie.
De wijze waarop Böhme en de zijnen deze
liquidatiebevelen uitvoerden, grenzen aan
het ongelooflijke. Iedere dag weer werden
tientallen mensen gedwongen graven te
delven en degene, die voor hen neerge-
maaid was, in een kuil te gooien. „In naam
van de Führer wordt gij", zo werd volgens
Böhme steeds gezegd, „wegens vergrijpen
tegen de Duitse weermacht terechtgesteld.
Of dat niet wreed was, had doctor Böhme
zich nooit afgevraagd. „Het ging", zo zei
hij, „om een goede organisatie ter uitvoe
ring van een bevel. Wij moesten zo snel
mogelijk werken.
Dit afgrijselijke proces duurt al een
maand. Het is slechts een episode uit de
oorlog en men ontkomt als buitenlander
niet aan de indruk, dat dergelijke proces
sen de Westduitse openbare mening al lang
niet meer raken. Wel is dezer dagen uit
voerig verhaald dat het opperbevel van
het leger geprobeerd zou hebben de be
velen van Hitier inzake de vermoording
van vele Joden te verhinderen. Maar gene-
raad-veldmaarschalk Von Bock weigerde
een protestbrief aan Hitler over deze
massamoorden te ondertekenen. Het „liqui.
deren" ging verder. Ook wordt er verteld
dat de SS-officier Nebe de moord op vijf
tienduizend Joden in Litouwen poogde te
verhinderen. Toen hij met verlof ging, deed
het leger blijkbaar niets tegen de ijver,
waarmee Nebe's opvolger in een paar uur
deze mensen op gruwelijke wijze liet om
brengen. Uit vliegtuigen van het leger
werd deze moordpartij waargenomen, maar
het kon, indien het dat al wilde, niet in
grijpen
(UPI) De vroegere politiefunctionaris
Werner Schmidt, die is beschuldigd van
medeplichtigheid aan de moorden, heeft in
de rechtszaal een zenuwinzinking gekre
gen, toen getuigen hun ontstellende ver
klaringen aflegden.
ADVERTENTIE
GIERSTRAAT 59 - TEL. 21346 - HAARLEM
(Van onze correspondent in Wenen)
De Sovjetrussische minister-president
heeft met de redevoering, die hq in Sofia
heeft gehouden op het zevende congres van
de communistische party in Bulgarqe niet
alleen een streep gehaald door zqn eigen
optreden in 1955, toen hij naar Belgrado
vloog en een knieval voor Tito deed, maar
het betekent tevens een herziening der be
sluiten van het twintigste partqcongres te
Moskou, waarop hq het stalinisme ver
oordeelde. In Sofia heeft Kroesjtsjev woor-
delqk gezegd: „In tegenstelling met de be
wering van de Joegoslavische kameraden
moet men verklaren, dat niet de strijd
voor de vrede, doch de strijd voor de over
winning van het socialisme het hoogs'e
doel van alle communisten moet zqn."
De Bulgaarse communistische partij
werd geprezen om haar pricipiële houding
in het verleden, wat niet anders wil zeg
gen dan dat de stalinistische koers van
Tsjerwenkov weer wordt goedgekeurd. De
„fouten" van Tsjerwenkov worden nu goed
gepraat en vooral het feit, dat hij de Titoïst
Kostov had laten ombrengen, waarom hij
op het zesde partijcongres, in 1955, werd
veroordeeld en afgezet.
Kroesjtsjev zou aanvankelijk nog een
poging hebben gedaan om met Tito te
schipperen, vooral om zijn Poolse vriend
Gomoelka de hand boven het hoofd te
houden. Na de veroordeling en het isole
ment van Tito zond hij nog een geluk-
wenstelegram aan de maarschalk op diens
66ste verjaardag en tevens een telegram
van deelneming aan de regering en de
partijleiding van Joegoslavië bij gelegen
heid van het overlijden van Salaj, de voor
zitter van het algemene Joegoslavische
vakverbond.
Maar nu lijkt Kroesjtsjev zich hetzij
gedwongen, hetzij uit overtuiging bij
de algemene banvloek tegen Tito te heb
ben aangesloten.
Dat China op ideologisch gebied een
leidende rol speelt, blijkt ook uit de rede.
Kroesjtsjev prees de Chinese communis
tische partij voor haar geweldige bijdrage
ten aanzien van de theorie en de praktijk
van de socialistische revolutie.
Verder heeft Kroesjtsjev een bedekte
waarschuwing voor Polen uitgesproken
met de verklaring: „Een land, dat geld
leningen van imperialistische machtheb
bers aanneemt, kan niet meer als socia
listisch land worden aangezien. Niemand
zal toch willen geloven, dat er twee soor
ten van socialisme bestaan".
Dit is een waarschuwing voor Gomoel
ka, die tot tweemaal toe financiële hulp
van de Verenigde Staten heeft aangeno
men. Het betekent tevens het einde van
de theorie van de actieve coëxistentie en
de veroordeling van een „eigen weg" naar
het communisme voor de verschillende
communistische landen, zoals door het
twintigste partijcongres te Moskou was
toegestaan. Kroesjtsjev heeft met deze
rede niet alleen de liberale koers sinds
1955 weer ingetrokken, maar bovendien
de Bulgaarse partij in haar verzet tegen
Tito gesteund. Sinds jaren smeult er tus
sen de twee partijen en beide landen een
felle vijandschap over het bezit van Mace
donië, ten aanzien waarvan Tito volgens
de Bulgaren een burgerlijk-nationalistisch
standpunt zou innemen.
De vraag is nu, of Tito tegen deze mas
sieve aanval stand zal kunnen houden.
Van Gomoelka kan hij geen steun ver
wachten. Daarom achten waarnemers in
Bonn het niet uitgesloten, dat hij de
diplomatieke betrekkingen met Oost-
Duitsland zal afbreken om zodoende weer
goede betrekkingen met Bonn te verkrij
gen en vooral de handelsbetrekkingen
daarmee uit te breiden.
tano ervan te doordringen zijn dat Bonn
zijn economische samenwerking met
Frankrijk moet versterken om De Gaulle
de weg naar de Europese eenheid te ver
gemakkelijken.
De politieke harmonie tussen West-Duits
land en de Verenigde Staten wordt in
Bonn algemeen gezien als het succes van
Adenauer's politiek. In de Westduitse pers
werd ietwat grimmig gevraagd of het
Amerikaanse vertrouwen in Bonn alleen
berust op de persoonlijke goodwill van
Adenauer, Erhard en anderen en niet op
het geloof in de Duitse geestesgesteldheid
van na 1945.
Niet voor niets heeft Heuss daarop giste
ren met nadruk gewezen. Uit zijn rede klonk
de bezwerende roep dat „West-Duitsland
anders is", dat men geloof en vertrouwen
in het nieuwe West-Duitsland moet heb
ben. De Amerikanen, voor het eerst in hun
geschiedenis geconfronteerd met het be
zoek van een Duits staatshoofd, zullen ove
rigens niet bereid zijn een blanco-volmacht
voor de verre toekomst aan de Westduitse
democratie te geven, welk vertrouwen
men in het huidige bewind politiek en eco
nomisch ook mag hebben.
Dulles en Von Brentano
WASHINGTON (Reuter) De Ameri
kaanse minister van Buitenlandse Zaken
Dulles heeft donderdag met zijn Westduit
se collega, Von Brentano besprekingen over
algemene politieke kwesties en specifieke
Amerikaans-Duitse aangelegenheden ge
voerd. De beide staatslieden hebben daar
bij verklaard dat de kwestie van Duits-
lands hereniging niet van bespreking op
een eventuele topconferentie tussen Oost
en West uitgesloten dient te zijn. De con
ferentie duurde zolang, dat de ministers
zich moesten haasten om nog op tijd te
zijn voor de toespraak van president Heuss
in een gemeenschappelijke zitting van het
Congres.
Na de conferentie deelde een woordvoer
der van het „State Department" mede, dat
er gesproken is over de stand van zaken
in de NAVO, de ontwikkeling in Frankrijk
en de kwestie der Duitse eigendommen
die in de oorlog in Amerika in beslag zijn
genomen. Het „State Department" be
reidt, naar verluidt, wetsvoorstellen voor
om de eigenaars van in beslag genomen
Duitse bezittingen schadeloos te stellen.
In Duitse kringen gelooft men, dat Dulles
en Brentano ook gesproken hebben over
de kwestie van de legeringskosten der
Amerikaanse troepen in West-Duitsland.
(UPI) President Heuss heeft van
ochtend in Washington een krans gelegd
op het graf van de onbekende soldaat.
Voorts zal hij de „National Gallery of
Art" bezoeken.
NEW YORK (Reuter) Op verzoek
van Libanon heeft de Veiligheidsraad de
behandeling van de Libanese klacht tegen
de Verenigde Arabische Republiek opge
schort tot heden, teneinde de Arabische
Liga nog tijd te geven om het geschil op
te lossen.
BEIROET (Reuter) De Verenigde
Arabische Republiek heeft gisteravond
echter een ontwerp-resolutie, die bij de
raad van de Liga te Benghazi in Libië was
ingediend, verworpen. In de resolutie
wordt Libanon gevraagd de klacht bij de
Veiligheidsraad in te trekken. Tevens doet
de resolutie een beroep op de „verschil
lende gemeenschappen" in Libanon de on
geregeldheden te staken en de menings
verschillen langs constitutionele weg op
te lossen. Een delegatie van de Liga zou
moeten proberen de verhitte gemoederen
in Libanon tot bedaren te brengen. De ont
werp-resolutie wordt gesteund door Libië,
Saoedie-Arabië, Soedan, Irak en Jordanië.
De Libanese regering heeft haar stand
punt nog niet bepaald.
De baas
Premier Sami El Solh heeft Egypte en
Syrië opnieuw beschuldigd van „vijand
schap ten aanzien van Libanon". Hij deel
de de oppositie in een radiorede mede, dat
„haar beweging vanuit het buitenland is
aangesticht en niet kan slagen." Sedert
de ontruiming van de zone van het Suez-
kanaal door de Britten, in 1954, gelooft
Egypte, dat het de baas in het Arabische
oosten is geworden en dat de Arabische
landen hun politiek naar die van Egypte
moeten voegen, aldus de Libanese pre
mier.
De verrader
CAIRO (AFP) De Egyptische rege
ling heeft verklaard, dat premier Sami
El Solh aan president Nasser in 1954 in
het geheim te Cairo hulp heeft gevraagd
om het regime van president Sjamoen om
ver te werpen. Nasser verwierp evenwel
zijn verzoek om hulp, zo heeft de directeur
van de regeringsvoorlichtingsdienst van
de Verenigde Arabische Republiek, Saad
Afra, in een communiqué aan de pers be
kendgemaakt.
De president
BEIROET (Reuter) De voorzitter van
het Libanese parlement heeft alle afge
vaardigden aangezegd op 24 juli bijeen te
komen voor de verkiezing van een nieu
we president. De oppositie heeft voortdu
rend aangedrongen op het heengaan van
de huidige president, Sjamoen, die wes-
ters-gezind is en van wie men dacht dat
hij een nieuwe ambtstermijn ambieerde.
Minister-president Sami El Solh heeft kort
geleden uitdrukkelijk ontkend dat de re
gering van plan was de grondwet te doen
veranderen om een tweede ambtstermijn
voor Sjamoen mogelijk te maken. Er zijn
tot nog toe geen bepaalde kandidaten voor
de opvolging genoemd. Volgens de grond
wet moet de president in elk geval tot de
Maronieten (met Rome verbonden chris
tenen) behoren.
(Van onze correspondent in Bonn)
Kent u ze nog, die aftelversjes uit de
kindertijd? Zo van:
Iene, miene mutten
Tien pond grutten
Tien pond kaas
Jaapje is de baas.
Onze dochter van zeven gaat op een
Duitse school, waar ze Duits spreekt, Duit
se vriendinnetjes heeft en het allemaal
best kan vinden. Geen moeilijkheden met
de overgang of met de meester, het loopt
gesmeerd, tot tevredenheid van de ouders.
Alleen zong ze onlangs zonder de beteke
nis van de woorden te onderkennnen, het
volgende aftelversje;
Hinter einer bude
Sass ein Jude
Hat den Kopf voll Lause
Mi ma Mause
Mi ma Matz
Wie heisst dein Schatz?
We konden drie dingen doen: óf alle
meubels inpakken en terug naar Neder
land gaan; óf uitvaren tegen onze dochter,
haar scherp ondervragen en proberen de
dader van deze geestelijke misdaad op te
sporen, of - en dat hebben we tenslotte
maar gedaan - ons dochtertje vertellen dat
dat liedje niet netjes was. Onlangs schreef
het Hamburgse weekblad „Die Zeit" „het
antisemitisme is een sociale ziekte. In een
gezond volk is er geen plaats voor".
Van de Westduitse bevolking gaat mee1
dan een vierde regelmatig naar de kerk.
Een vijfde gaat nooit naar de kerk. De
meerderheid, goed vijftig percent doet dat
zelden of heel onregelmatig. De beste kerk
gangers in West-Duitsland zijn de rooms-
katholieken: van hen gaat 52 percent re
gelmatig ter kerke.
Mevrouw dr. Kaulhausen, lector van de
universiteit te Göttingen, won dezer dagen
een proces. Zij had uitgerekend, dat zij
met haar salaris van 337,50 mark per
maand minder verdiende dan de werksters,
die iedere ochtend de zalen, waar zij col
lege geeft, schoonmaken. De uitspraak was:
salaris verhoogd tot vijfhonderd mark per
maand, met een toeslag ineens van 5500
markMaar, zei de advocaat van de do
cente, als mijn cliënte 35 in plaats van 67
jaar oud was geweest, dan zouden we nog
even met dit proces zijn doorgegaan.
Het aantal specialisten onder de artsen
in West-Duitsland is zeer groot. In Ham
burg bijvoorbeeld is meer dan veertig per
cent van de artsen specialist. Gemiddeld
ligt dit percentage voor geheel West-Duits
land bij de 38 percent. Volgens deskundi
gen kan dit de verzorging op medisch ge
bied van de bevolking schaden. En toch
zijn er hier zoveel artsen: één op 734 men
sen.
Te Bonn begon de thans 43-jarige poli
tieagent Bernhard Lepkes vijf jaar gele
den een winkel in radiotoestellen en an
dere elektrische apparaten. Hij verkoopt
radio's, koelkasten en televisietoestellen
25 percent onder de prijs van andere win
keliers. Zijn omzet steeg daardoor tot vijf
a zes miljoen per jaar. Lepkes is de groot
ste winkelier op zijn gebied in Bonn ge
worden. De collega's zijn een prijzenoorlog
tegen de ex-politieman begonnen, waarvan
het gevolg is dat radio's spotgoedkoop zijn
in het overigens zo dure Bonn.
De meerderheid van de Westduitse be
volking is vóór invoering van de doodstraf
voor zeer zware misdaden, kindermoord
bijvoorbeeld. Uit een opinieonderzoek is
gebleken, dat tachtig percent van de be
volking de doodstraf wil, zeventien percent
zei duidelijk „neen". Onder protestanten,
rooms-katholieken en socialisten vindt men
ongeveer twintig percent van de tegen
standers van de doodstraf.
De voormalige secretaris van Hermann
Göring, dr. Erich Gritzbacher, blijft in het
genot van een pensioen van 1293,36 mark
per maand. De doctor was weliswaar eens
SS-er en schreef een boek „Hermann Gö
ring, werk en mens"; maar dat verhinderde
niet dat hij in 1952 bij een grote maat
schappij het jaarinkomen van 25.240 mark
verdiende, en dat hij het ook thans non
best heeft.
De Duitsers moeten tegenwoordig niets
meer hebben van emigratie. In 1950 wilde
een op vier Duitsers er nog wel uit, tegen
woordig ten hoogste een op de tien. Er is,
zo zeggen zij, hier werk genoeg en er
heerst een algemene welvaartIn Groot-
Brittannië wil 41 percent van de bevol
king graag emigreren.
Een populair Westduits weekblad heeft
voor de vakanties opgesomd wat een Duit
ser tijdens zijn uitstapje in het buitenland
bepaald niet moet doen. Het is een hele
lijst geworden die ter lering niet onver
makelijk is:
De Duitse toerist moet er om denken dat
in landen als Nederland, Frankrijk, Dene
marken en Noorwegen de oorlog nog niet
helemaal vergeten is. Men ontvangt daar
de Duitsers afwachtend vriendelijk. Niet
iedereen die van de Duitsers hoge prijzen
vraagt is een dief. Reizen is duurder dan
thuis blijven. Zeg als Duitser tegen een
buitenlander nooit dat „bei uns alles bes-
ser ist". Schep niet te veel op over het
Duitse „Wirtschaftswunder"geef niet te
grote fooien - dat staat zo protserig. Doe
niet of Duits een wereldtaal is en kijk dus
niet boos als een douanebeambte geen
Duits verstaat. Probeer geen Duitse ge
woonten te exporteren.
