FABRIEKSPARTIJ KARPETTEN
Kühling
Uitwerking van verkiezingskaters
OJbv.ÏÏl^jec^
Badcostumes
„DE WEG NAAR DE ROEM"
geen gezonde geest in gezond lichaam
FILMFESTIVAL TE BRUSSEL
500 mtr WOLLEN HAARGAREN BOUOLETAPiJT 8.SD
Een Amerikaanse film
VRIJDAG 6 JUNI 1958
13
Première van „Golgotha"
in 's-Hertogenbosch
De kwestie der veren
Zeeuwen verontwaardigd
over minister Algera's
verklaring
Russisch expeditieschip in
een radio-actieve regen
NEDERLAND VERTOONT ER „JENNY"
Dr. E. van Raalte
Eduard van Beinum kreeg
gouden Mahlermedaille
IN MEER DAN EEN OPZICHT is de
Amerikaanse film „De weg naaV de roem",
oorspronkelijke titel „Fear strikes out"
merkwaardig. Om haar keuze van onder
werp en uitwerking. Om haar regie- en
acteeropvattingen. De film vertelt ons van
een jongeman, die het ver brengt in de
baseballsport, Amerika's geliefde nationale
sport. Zijn carrière leidt via minder be
duidende clubs naar de „Boston Red Sox",
een team in wat wij de eredivisie noemen.
Het is zijn ideaal geweest het nog eens zo
ver te schoppen (slaan). Dat het hem lukt,
is voor een niet gering deel te danken aan
zijn vader. De man heeft een passie voor
baseball, oefent met zijn zoon in zijn vrije
uren en spoort hem aan tot steeds grotere
prestaties. Maar wat een gezonde eerzucht
moest zijn wordt voor de jongen een ob
sessie. Hij denkt aan niet anders meer dan
baseball en vooral aan de reacties van zijn
vader. Verliezen mag hij niet. Hij moet
steeds winnen. Geen wonder dan ook dat
de knaap een fatale zenuwinstorting krijgt,
waarvan hij genoeg herstelt om de sport-
arena maar nu zonder zijn achtervol
gingscomplex weer te kunnen betreden.
Men verwacht, zeker in het begin van de
film, een normale ontwikkeling, die een
jongen groot doen worden in de baseball.
Men verwacht reportages van wedstrijden,
waarin hij het ene honk na het andere
steelt en home-run op home-run stapelt.
Natuurlijk moet hij even voor de beslissen
de zege falen, maar dan krijgt hij een men
tale injectie en treedt als de grote trium-
fator uit het strijdperk. Zo verwacht men
dat. Mis! De film kiest een andere weg.
De film laat ons een jongen zien, die onder
voortdurende druk leeft. Een jongen met
angstige ogen, waarin langzaam de waan
zin gaat gloeien. Of hij al trouwt en een
dochter krijgt, niets helpt. Hij kent maar
een ding wat telt: hoe vindt mijn vader
het.... De vader is zijn coach. De vader
is zijn morele moordenaar. Met deze ge
schiedenis worden wij belast. Geen gewone
en gezonde sportgeschiedenis, maar een
geval, een geval van de psychiater. Die
komt er natuurlijk aan te pas. De gekwelde
jongen blijkt in deze film belangrijker dan
de sportjongen. Het gevolg is, dat we er
geleidelijk aan echt tegenop zitten te
kijken, want om zulke jongens gaan we
geen film zien. Zulke jongens zijn voor de
rapporten van de psychiater. En in die
mening worden we nog eens extra gesterkt
door het feit, dat de wedstrijden, waarin
onze vreemde held speelt, maar bij vlagen
worden vertoond. Die wedstrijden doen
voor de film niet ter zake. Maar zij zouden
juist zo'n gezonde afwisseling hebben be
tekend
PSYCHIATRIE dus,, maar geen gezellige
psychiatrie. Alle nadruk is komen te leggen
Advertentie
Zaterdag 21 juni zal in het Casino in
's Hertogenbosch een eerste uitvoering in
Nederland worden gegeven van het werk
„Golgotha" van de in Nederland wonen
de Zwitserse componist Frank Martin, ge
schreven voor koor, solisten en orkest. De
ze uitvoering is tot stand gekomen in sa
menwerking met het Brabants Orkest,
het Philips' Philharmonisch koor in Eind
hoven en de directie van de Casino
schouwburg in 's Hertogenbosch. De uit
voering heeft plaats ter gelegenheid van
het Holland-Festival 1958. Solisten zijn de
Belgische sopraan Renée Defracteur, de
Nederlandse alt Aafje Heynis, de Belgi
sche tenor Lode Devos, de Zwitserse bas
Heinz Rehfuss en de Italiaanse bas-bari
ton Fabio Giongo.
De zoon (links) en de vader (rechts)
in de film „De weg naar de roem".
Anthony Perkins speelt de zoon, Karl
Malden, die kennen uit „Marty", de
vader.
op het geval, de sport is maar bijzaak, ze
heeft zelfs geen heilzame werking.
Daar verzet men zich van nature tegen.
Ik kan dan ook niet aan de indruk ont
komen, dat de film haar doel voorbij is ge
schoten. Ze had ons beter een echte sport
held kunnen laten zien met gewone men
selijke moeilijkheden. Door haar spoor
anders uit te zetten, draagt ze een geeste
lijke vermoeienis over op de toeschouwer.
Al zij toegegeven, dat de manier, Waarop
dat gebeurt, zeker niet minderwaardig is.
MERKWAARDIGE ONDERWERPSTEL-
LING dus, maar ook merkwaardige vorm
geving. Want regisseur Robert Mulligan is
beslist geen kwajongen in het vak. Met
welk een zorg kiest hij zijn beelden en
bestuurt hij de camera feilloos naar het
object, dat hem voor ogen staat, de rede
nen, de achtergronden, de verklaringen.
Mulligan weet wat grasduinen is in het
terrein van de menselijke ziel, zelfs al ont
komt hij niet aan het effect dat wij al
schetsen: het boven zijn kracht uit tillen
van een gegeven, dat in de ziekenkamer,
maar niet op het witte doek thuishoort
(tenminste niet in deze eenzijdige voor
stelling). Hij zal wel uit de school van
Elia Kazan stammen deze regisseur, hij
vertoont er de kwaliteiten van. De jonge
acteur Anthony Perkins geeft een staaltje
weg van het befaamde underacting, een
bijna nonchalante manier van spreken op
het randje van het onverstaanbare af met
veel weifelingen als voornaamste ken
merk. Het stoort minder dan ik vreesde
omdat de gekwelde baseballspeler niet in
telligent is. Ware hij het geweest, hij zou
nooit in die muizenissen zijn geraakt,
waarin hij nu terecht komt. Intelligente
mensen praten zo niet, ook niet in Ame
rika. Maar ik ben er nooit geweest. Ik zou
me kunnen vergissen. Voor deze rol even
wel is dit soort acteren wel te verdragen.
Zo is „De weg naar de roem" een film,
wier pad niet over rozen gaat. Dat de
doornen echter uit psychische defecten
bestaan, voldoet ons niet. Mens sana in
corpore sano
P. \V. Franse
(Van onze correspondent)
De verklaring van minister Algera in
de Eerste Kamer naar aanleiding van het
heftige verzet in Zeeuwsch Vlaanderen te
gen de verhoging van de veertarieven
heeft in Zeeland als olie op het vuur ge
werkt. Niet alleen bij de opstandige
Zeeuwsch-Vlamingen heeft deze verkla
ring grote verontwaardiging gewekt,
maar ook bij de Staten van Zeeland en de
beide Kamers van Koophandel, welke in
stanties zich aanvankelijk accoord had
den verklaard met de tariefsverhogingen.
Het ziet er naar uit, dat als gevolg van des
ministers woorden in de Eerste Kamer de
verzetsactie, die aanvankelijk het karak
ter had van een emotionele rel, binnen en
kele weken zal zijn uitgeroeid tot een grote
algemeen Zeeuwse protestbeweging.
Vooral de toevoeging van minister Alge-
ra, dat de verhoging van de veertarieven
geheel los staat van de kwestie of er een
tweede nieuwe veerboot zou komen, wordt
door de Zeeuwse instanties zeer hoog op
genomen. Nog zeer kort geleden verklaar
den zowel Staten als Kamers van Koop
handel, dat men alleen voor het voorstel
tot tariefsverhoging was gezwicht, om
dat men anders geen tweede boot zou
krijgen. „Door de jongste woorden van de
minister worden we domweg in ons hemd
gezet", aldus een lid van Gedeputeerde
Staten, welk college zich thans ernstig zal
beraden naar aanleiding van des mi
nisters onverwachte wending.
De voorzitter van de Zeeuwsch-Vlaamse
Kamer van Koophandel toonde ir. Horst
man ons een (vertrouwelijk) schrijven
van de minister aan Gedeputeerde Staten,
waarin de bewindsman op 4 mei schreef:
„Mijnerzijds is er geen bezwaar, dat er
een nieuwe boot besteld wordt mits tot di
recte invoering van de verhoogde tarieven
wordt overgegaan".
„We begrijpen er nu niets meer van",
klaagde de heer Horstman, die daaraan
toevoegde, dat de Kamer zich opnieuw ern
stig zal gaan beraden wanneer de minister
vasthoudt aan zijn verklaring.
LONDEN (UPI) Volgens radio-Mos
kou is het Russische expeditie-schip „Vi-
tyaz" in een „radio-actieve regen" ge
raakt op 2.700 kilometers ten westen van
de Amerikaanse proefterreinen voor kern
wapens in de Stille Zuidzee.
De geleerden aan boord van het schip
merkten op 23 mei voor het eerst de ver
hoogde radio-activiteit op. „Op 29 mei
bereikte zij het maximum, dat de normale
dosis enkele honderden malen overtreft",
aldus radio Moskou. „Met het oog op het
gevaar voor de gezondheid moest de ex
peditie haar observaties ten behoeve van
het Internationale Geofysische Jaar stop
zetten en de besmette zone verlaten. Aan
boord zijn preventieve maatregelen ge
troffen".
HONOLOELOE (UPI) In Honoloeloe
zijn drie pacifisten, die zich met een schip
naar de proefterreinen van Eniwetok wil
den begeven, tot twee maanden gevange
nisstraf veroordeeld wegens het nietop-
volgen van een gerechtelijk bevel. De man
nen wilden protesteren tegen het voortzet
ten van proeven met kernwapens. Een
vierde opvarende werd tot een voorwaar
delijke straf veroordeeld.
Advertentie
Wij kochten een grote partij ZUIVER WOIXEN SMYRNA KARPETTEN
in fraaie exclusieve dessins, welke wij tegen de onderstaande prijzen kunnen
aanbieden:
100x150 van 69.voor 55.
120x180 van 98.voor 75.
200x300 van 249.voor 198.
225x325 van 298.— voor 240.—
250x350 van 359.— voor 298.—
Ziet vooral onze etalage met vele andere interessante aanbiedingen o.a.:
HAARLEMS GROOTSTE SPECIAALZAAK IN WONINGTEXTIEL
ANEGANG 27 a TELEFOON 12610
BRUSSEL Het toch reeds zo grote
aantal „erkende" filmfestivals is dit jaar
nog uitgebreid met een festival te Brus
sel: het Wereldfestival van de Film, te
houden in het kader van de wereldtentoon
stelling. Van deze Expo is het filmfeest
een belangwekkend onderdeel, al valt het
dan een beetje weg temidden van al die
belangwekkende onderdelen waaruit de
wereldtentoonstelling is samengesteld.
Op het ogenblik is- er een speelfilmfes
tival; festivals voor korte films en voor
experimentele films zijn reeds eerder ge
houden. Men vertoont nu speelfilms uit
vijftien verschillende landen, waaronder
Nederland dat met Jenny deelneemt. Dat
geschiedt op nadrukkelijk verzoek van
Vlaamse zijde, waar men Nederlandse
deelneming bijzonder op prijs stelt en
meent, dat we met deze film beslist geen
Scène uit de film „Vlieger van het
eind van de wereld".
De Tweede Kamer is na afloop van het
pinksterreces weer rustig aan het werk
gegaan, net alsof er niets gebeurd was.
Van verscherpte tegenstellingen viel daar
nog niets te bespeuren, evenmin van ge
wijzigde gevoelens tussen de verschillen
de partijen. En toch was er wel iets ge
beurd. Want de verkiezingsuitslag van de
28ste mei bevatte onbetwistbaar een aan
wijzing, dat er sinds 1956 in het kiezers
corps toch wel zulk een belangrijke veran
dering is ingetreden, dat men er staat op
zou kunnen maken, dat ingeval het thans
binnenkort tot nieuwe verkiezingen voor
de Tweede Kamer zou komen, de samen
stelling van die tak van de Staten-Gene-
raal een aanmerkelijk verschil zou ople
veren met de huidige samenstelling.
Nu ja, zal men hier of daar wellicht ge
neigd zijn tegen te werpen, het ging bij de
raadsverkiezingen toch om geheel andere
kwesties dan die, welke aan de orde zijn
als de kiesgerechtigde burgerij heeft it te
maken, wat er op het gebied van de lands-
politiek dient te gebeuren. Inderdaad.
Maar niettemin ware het m.i. bepaald fout
om de ogen volkomen te sluiten voor zeke
re stroomwisseling en, niet te vergeten te
vens voor een bepaalde wel heel opvallen
de stroomversnelling, die op de 28ste mei
in nog sterker mate vielen waar te nemen
dan een paar maanden terug, ter gelegen
heid van de verkiezing van de Provinciale
Staten. Het is een onbetwistbaar feit, dat
de P.v.d.A. niet te onderschatten achter
uitgang heeft moeten ondervinden, dat de
K.V.P. daarentegen winst van betekenis
heeft mogen boeken en nu eindelijk weer
de sterkste partij is, terwijl tenslotte de
door de V.V.D. gemaakte vorderingen
zonder overdrijving wel buitengewoon
groot genoemd kunnen worden. Mij dunkt,
dat het struisvogelpolitiek ware als men
zich van deze tekenen aan de wand hele
maal niets zou aantrekken. Ter vermij
ding van misverstand voeg ik hieraan met
een toe, dat het te ver zou gaan te verlan
gen, dat het Kabinet nu maar meteen ont
binding van de Kamer zou bevorderen om
aldus met behulp van een stembusuit
spraak een nieuwe Tweede Kamer sa
mengesteld te krijgen. Iets anders is ech
ter, dat minder dan ooit de V.V.D. er tegen
zal opzien een conflict uit te lokken in de
hoop, dat dientengevolge Kamerontbin
ding onvermijdelijk zou worden. Op haar
eentje kan die partij iets dergelijks na
tuurlijk nooit bereiken en dat zij licht bond
genoten zal vinden om tezamen een derge
lijk spelletje te gaan spelen acht ik voorlo
pig nog hoogst twijfelachtig. Het ziet er
immers geenszins naar uit, dat de anti-re
volutionairen en evenmin, dat de christe-
lijk-historischen erg gebrand zullen zijn
op vervroegde Kamerverkiezingen, want
deze beide groepen hebben noch in maart
noch de vorige week woensdag enige rede
lijke grond gekregen om hoopvol zulk een
verkiezing tegemoet te gaan.
Met de K.V.P. is het in dat opzicht onge
twijfeld anders gesteld. Maar voorlopig
heeft het er veel meer weg van, dat haar
voormannen indachtig willen zijn aan het:
„zij, die geloven haasten niet". Dit te
meer, aangezien de lust om met uitsluiting
van de P.v.d.A. tot opneming van de
V.V.D. als medebewoners in het Rege
ringskasteel over te gaan, op het ogenblik
nog uiterst gering schijnt te zijn.
Intussen zal men van de zijde van de
P.v.d.A. er verstandig aan doen tenzij
daar het verlangen mocht bestaan in de
oppositie te gaan, wat echter bij de meer
derheid van Drees' politieke vrienden ze
ker nog niet het geval is met de aanwij
zingen, die de jongste stembusbeslissin
gen verschaffen, de nodige rekening te
houden. M.a.w., het zou van wijs beleid
getuigen de overige in het Kabinet „verte
genwoordigde" partijen niet al te zeer
door ver-gaande verlangens te prikkelen.
Gelijk het niet minder verstandig ge
noemd moet worden, indien mensen als de
fractievoorzitter mr. Burger en de partij
voorzitter Vermeer van voldoende zelfbe
heersing blijk zouden geven om zich niet
onder de invloed van de door de electorale
tegenslagen veroorzaakte teleurstellingen
aan ongemotiveerde boze uitvallen te bui
ten te gaan.
Eerlijk gezegd heeft eerstgenoemde,
naar nu nog eens duidelijk gebleken is
uit dr. Drees' beantwoording van zijn
jongste schriftelijke vragen over de wo-
ningbouwkwestie, enige tijd geleden op
wel heel onbezonnen manier tegen minis
ter Witte uitgepakt. Nog veel bonter maak
te het de heer Evert Vermeer, toen hij aan
de vooravond van de gemeenteraadsver
kiezingen Wegens de in de Eerste Kamer
op de inmiddels afgetreden staatssecreta
ris van Oorlog mr. Kranenburg uitgeoefen
de critiek, de indruk verwekte van zijn kant
nu een strijd te willen beginnen tegen de
staatssecretaris van Marine, de heer
Moorman. Hetgeen de heer Vermeer in
dat verband aan een journalist had ver
klaard was er, èn wat de nuchtere feiten
aangaat, èn uit het oogpunt van taktiek,
dermate naast, dat hij zelf binnen vieren
twintig uur na die publicatie terecht toon
de tenslotte tot beter inzicht te zijn geko
men. Misschien is hier wel op zijn plaats
om te schrijven: te zijn gebracht. Het zou
namelijk verre van verbazingwekkend
zijn, zo een of meer bezadigde kopstukken
uit de kringen van de P.v.d.A. de partij
voorzitter snel duidelijk hadden gemaakt,
dat hij er goed aan zou doen ijlings de
begane fout te herstellen, wat hij dan ook
heeft gedaan.
Overigens was het incident-Vermeer te
kenend voor de geprikkeldheid, die er ken
nelijk in het kamp van zijn partij heerst.
Dit maakt het natuurlijk ook voor de mi
nister-president niet steeds zo gemakke
lijk bij de vervulling van zijn taak, om
binnen het Kabinet alles zo glad mogelijk
te doen lopen, waartoe o.m. nodig is, dat
er van buiten af geen dingen worden ge
daan onder invloed van wat ik misschien
wel mag noemen een min of meer hevige
„verkiezingskater".
Natuurlijk erken ik meteen, dat het, wat
de onderlinge politieke tegenstellingen ten
onzent betreft heilig is, vergeleken bij de
situatie in Frankrijk. Welk een schril con
trast valt er waar te nemen tussen de na
righeden, want geduchte gevaren, waar
voor het Franse volk zich geplaatst ziet,
nu het in feite op zijn minst een aantal
maanden lang „parlementloos" is, en de
voordelen, die in ons land te danken vallen
aan het wel aanwezig zijn van een volks
vertegenwoordiging, die zich ook tegen
over de uitvoerende macht kan doen gel
den.
In de afgelopen week hebben wij hier
van nog weer eens een bijzonder geslaagd
staaltje kunnen aanschouwen. O zeker,
er was niet een kwestie met een op zich
zelf tot de grote massa sprekende draag
wijdte in het geding, doch dit neemt niet
weg, dat er woensdagmiddag in de Twee
de Kamer zeer bepaald iets te genieten
viel voor hen, die het als een zegen voor
ons land beschouwen, dat wij in het bezit
zijn van een volksvertegenwoordiging, die
zowel met betrekking tot aangelegenheden
van nationale als van internationale aard
de nodige waakzaamheid aan de dag kan
leggen en ook ter dege legt, indien de mi
nisters een onjuist beleid voeren of drei
gen te voeren.
Met de Europese Gemeenschappen, te
weten zowel de Kolen- en Staal Gemeen
schap, de Economische Gemeenschap als
de Atoon Gemeenschap heeft er iets
nieuws zijn intree gedaan. Dit onder meer
in die zin, dat in en door de verdragen,
gek figuur slaan. Men acht Jenny hier
beter dan alle films, welke België ooit
heeft gemaakt.
Kan men nu dus op het festival speel
films zien, overal elders, in de paviljoens
van de tentoonstelling kan men bovendien
en dat tijdens de gehele duur van de Ex
po, korte films zien, meestal van toeris
tische of economische aard. Ik ben hier
en daar eens gaan kijken. Er is wel wat
goeds bij, maar veel van die films komen
toch niet boven de conventioneel-verfilm-
de reisbeschrijving of bedrijfsexcursie uit.
Een uitzondering moet worden gemaakt
voor de Tsjechen, die in hun zeer fraaie
paviljoen een uitstekende revue vertonen,
Toverlantaarn, waarin film is opgenomen
met ballet, muziek, zang en conference.
De invoeging van de knappe films in dit
programma is met veel humor en origi
naliteit geschied: telkens gaat de hande
ling van de film over in de werkelijkheid
op het toneeltje, en omgekeerd. Zowel de
cineasten als de andere medewerkenden
behoren tot de eerste artisten van het
land.
Veel filmsterren aanwezig
Het eigenlijke festival wordt opgeluis
terd door de aanwezigheid van verschei
dene filmsterren, die in de fraaie zaal van
het Groot Auditorium voor en na de ver
toning van hun films worden toegejuicht,
maar die verder zo'n beetje verloren ra
ken in de stromen van honderdduizenden
Expobezoekers, voor wie niet het festival
nummer één is, maar de Expo.
Het festival is geopend met de Britse
film The Key (De sleutel) van de befaam
de regisseur Carol Reed. De vertoning
werd opgeluisterd door de aanwezigheid
van koning Boudewijn en van de twee
hoofdrolspelers, Sophia Loren en William
Holden. Na deze goede film kwamen er
enige middelmatigheden in vertoning, zo
als de Braziliaanse film Rebeliao em Vila
Rica, die verhaalt van een opstand van
studenten, een naïeve geschiedenis, waar
bij de revolutionairen telkens in liedjes
uitbarstten en de toeschouwers in de zaal
waarbij die Gemeenschappen in het leven
zijn geroepen, Europese rechtsregels tot
stand zijn gekomen. Die Gemeenschappen
hebben als het ware een eigen grondwet
gekregen, waarin onder meer staat, hoe
die wijzigingen kan ondergaan. Anders uit
gedrukt, de verdragen tot oprichting dier
Gemeenschappen bevatten bepaalde voor
zieningen omtrent de wijze, waarop die
verdragen veranderd kunnen worden. Nu
was het, gegeven iets wat er enige tijd
geleden is gebeurd, allerminst denkbeel
dig, dat niettemin in de toekomst toch
weer geprobeerd zou worden op een ge
geven ogenblik de verdragen in kwes
tie langs de vroeger gebruikelijke weg te
gaan wijzigen, in plaats van zich te hou
den aan de dienomtrent in die verdragen
voorkomende bepalingen omtrent de wij
zigingsprocedure. Het Tweede Kamerlid
mr. v. d. Goes van Naters (Arb.) bond in
maart de kat de bel aan, toen hij een, bij
afgevaardigden van tal van andere frac
ties instemming ontmoet hebbende, motie
ter tafel bracht, welke beoogde in een uit
spraak vast te leggen, dat in den vervol
ge wijziging der Europese verdragen al
leen mag plaats vinden op de manier als
in die verdragen is bepaald. Minister Luns
wilde aanvankelijk van een dergelijke n o-
tie weinig weten. Bij nader inzien heeft
hij thans echter het terecht door de
Kamer ingenomen standpunt aanvaard,
nadat mr. v. d. Goes van Naters een ver
beterde uitgave van de vroegere motie met
grote bekwaamheid had verdedigd. Zo
doende werd deze motie zonder hoofdelijke
stemming aangenomen. Men heeft nu de
zekerheid, dat de Nederlandse regering ook
op het stuk van de bedoelde herzienings
procedure onwankelbare trouw aan het in
dat opzicht geldende Europese recht aan de
dag zal leggen. Dat hiermee tevens een
uitstekend voorbeeld is gegeven aan de
regeringen en parlementen van de vijf
andere staten-leden der Europese Ge
meenschappen, is nog een tweede winst
punt, dat met de jongste beslissing van de
Tweede Kamer is geboekt. Intussen is
mijns inziens het verheugendst van alles,
dat men opnieuw heeft kunnen ervaren, hoe
het dank zij een staatsbestel als het onze
bereikbaar is, dat een regering niet maar
doet en laat wat zij wil, doch dat zij zich
ter dege mede laat leiden door het besef,
dat het zaak is om in gemeen overleg
met de volksvertegenwoordiging een be
leid te voeren, gebaseerd op eerbiediging
zowel van de nationale als onder anderen
van de Europese rechtsregels.
in lachen. Men heeft de films blijkbaar
niet vooraf artistiek geselecteerd, anders
was dit werk er zeker niet doorgekomen.
De Amerikanen begonnen ook niet erg
sterk, maar gelukkig herstelden zij zich
met The Goddess (De godin), een film die
allerlei boekjes opendoet over Hollywood.
De in de filmwereld nog onbekende actri
ce Kim Stanley speelt er de rol in van de
jonge vrouw, die zich met alle geweld een
carrière in Hollywood wil veroveren en
daar ook in slaagt.ten koste van haar ze
nuwgestel, haar geluk, haar huwelijksle
ven en haar kind. Ongetwijfeld moet men
in deze geschiedenis een belangrijk deel
van de ontwikkeling toeschrijven aan het
karakter van de reeds als kind door haar
opvoeding verknoeide jonge vrouw, maar
de film toont toch tevens Hollywood in het
algemeen als een weinig begerenswaar
dige omgeving. Men moet de Amerikanen
hulde brengen voor hun moed, de zaken
zo scherp te hebben gesteld.
Horst Buchholz tweemaal
Van West-Duitsland zagen we reeds twee
goede films, beide met Horst Buchholz:
„Endstation Liebe" en „Nasser Aspalt".
In „Endstation Liebe" speelt hij de wat
raudauwerige jongeman, de terwilie van
een weddenschap even een meisje zal ver
overen, maar werkelijk verliefd op haar
wordt. Als het meisje achter de wedden
schap komt, lijkt het alsof alles tussen hen
geëindigd zal zijn, maar tenslotte vinden
ze elkaar toch. Het gegeven lijkt conven
tioneel, maar het is toch wel menselijk en
het werd goed verfilmd, onder regie van
Georg Tressier. Barbara Frey, heel jong
en heel lief, speelt het meisje. In „Nasser
Asphalt" is Horst de assistent van een
sensatie-journalist. De grote man ver
zint een sensatieverhaal, dat catstrofale
gevolgen blijkt te hebben en Horst ontmas
kert hem dan. Er is nogal wat onwaar
schijnlijks in het verhaal, maar uitstekend
is weergegeven, hoe de sneeuwbal gaat
rollen als het onjuiste bericht gepubli
ceerd is, hoe het bij de gespannen verhou
dingen tussen oost en west, tot internatio
nale verwikkelingen komt. Martin Held is
de sensatie-journalist; Maria Perseby
speelt een aardige rol op het tweede plan.
De Russen toonden de film „Het huis
waarin wij wonen," waarin ze aandacht
schenken aan het leven van gewone men
sen, voor en tijdens de oorlog, in een wo
ning aan de rand van een grote stad. Geen
heldenverhaal, maar een ontroerende ge
schiedenis met allerlei zeer menselijke
trekjes. De film had meer tempo kunnen
hebben, maar zij heeft in al haar preten
tieloosheid stellig kwaliteiten.
Buiten mededinging vertoonden de Fran
sen „Cerf-volant du bouw du monde"
(Vlieger van het eind van de wereld), een
werk van Roger Pigaud, die men tot nu
toe slechts kende als acteur. Deze film
is gemaakt in samenwerking met een Chi
nese regisseur, zij speelt in Frankrijk en
China en zij vertelt, in prachtige kleuren,
een eenvoudig sympathiek verhaaltje,
dat klaarblijkelijk vooral voor kinderen
bestemd is, maar dat, door de uitstekende
vormgeving, ook oudere filmliefhebbers
kan boeien. Zo was de vertoning op dit
festival zeker niet misplaatst.
Het festival duurt nog tot zondag 15 ju
ni en ik waag me dus niet aan voorspel
lingen, welke films de jury, onder voor
zitterschap van Georges Simenon, de
schrijver van psychologische detective
romans (Maigret!) zal bekronen. Die ju
ry heeft heel wat prijzen te verdelen, waar
bij de Grote Prijs met het Sini, Michiels-
beeldje, dat bij de twee vroegere in Bel
gië gehouden Festivals werd toegekend
aan René Clair en Vittorio de Sica.
Jan Koomen
Advertentie
TWEKA DAMES- EN KINDER-
De dirigent van het Concertgebouw-or
kest, dr. Eduard van Beinum, heeft don
derdagavond uit handen van de voorzit
ter van de internationale Gustav Mahler-
vereniging, prof. dr. Frwin Ratz, dp gou
den Mahlermedaille ontvangen, wegens
zijn verdienste voor de uitvoeringen van
de werken van Mahler.
De heer M. Haitjema, president van de
vereniging „Het Concertgebouworkest",
nam namens de orkestleden eveneens een
gouden Mahlermedaille in ontvangst. De
uitreiking geschiedde in de Julianafoyer
van het Concertgebouw na afloop van de
uitvoering van Mahlers zevende symfonie
door het Concertgebouworkest..
