„WILHELMINA" BLAAST ZESTIG JAAR
Arend Reym
IJmuider Courant
glori
a voor een
Gouden
bekend IJmuidenaar
ELTA IN VERZET
Castricumse bruiloft
Visserij-
varia
nr auto- en
UIL motorrijschool
J
A anmeldingsfo rmulier
5
Verenigde Staten
versus Onassis
't Beste adres
voor rijles
is „SUCCE S"
ORIONWEG 12
(en zijn Pieternella)
Stiefmoederlijk
Gevaarlijk stukje
OLD CLOTHES NEW
Windmolen in Heemskerker
Noordbroek
SISSY, KEIZERIN EN MOEDER
in THALIA
Russische driemaster
in Freemantle
ij A U i i J L N 1 19 5 8
DAT ER IN ZESTIG JAREN het één en ander, veranderd is op het aan gelaat
van Velsen zowel als in de heersende gemeentelijke cultuur, kan tesamen gepuurd
worden uit de historie van het Santpoortse fanfarecorps Wühelminadat dit
jaar deze eerbiedwaardige periode al jubilerend omspant. In dat eerste jaar van
het prille corps, 1898 dus, kon men bijvoorbeeld geen brede keuze doen uit
repetitielokalen, zodat de eerste koperen tonen van de boreling opklonken tegen
de zoldering van Roozen's bollenschuur aan de Blóemendaalsestraatweg. Aan
een concert was-men toen, nog echt niet-toe, want als de annalen waarheid
bevatten, kon dat er pas twee jaar na de oprichting af in 1900 of daaromtrent.
Maar toen hebben mannen als Joosten en Immers op piston, Breek en Spoor
op de tuba en Klauwers op de bas samen met onvervaarde trommelaars als
Spekman en Niese, om maar te zwijgen van de trombonist De Rooi en de
baritons Spoort en Baart toch wel even laten horen, dat er aan „dë vaart" beter
werk verzet kon worden dan het ledigen van kleine glazen en het aanbrengen
van blauwe ogen. t
Nu zestig jaar later, is „Wühelmina" een hele dame geworden een dame,
wier verjaardag gevierd gaat worden met een groots festival van zaterdag
28 juni tot en met zondag 6 juli in het Burgemeester Rijkenspark en deels ook op
de Santpoortse straat, waar „de muziek" immers haar eerste opgewekte schreden
zette. Mét een zondags concours, dat nu al klinkt als eentuba.
Wie zestig jaar terugdroomt komt te
recht bij namen als Verbragt, F. Baart
en P. Rings, die achter in de vorige eeuw
in Santpoort een vrolijke noot importeer
den. Helemaal vrolijk was het nu ook weer
niet, want men begon met een „standsor
ganisatie", of om het precies te zeggen,
met een corps, alleen bestemd voor
„vaarters". Santpoort was namelijk toen
duidelijk een twee-eenheid: dat wat nu
Santpoort Station was, heette vroeger
simpelweg „De vaart", naar de Jan Gij-
zenvaart en dat wat nu Santpoort dorp is,
bestond voor die vaarters nauwelijks. Men
richtte dan ook „Wühelmina" op zonder
Santpoorters alleen lieden van de vaart
waren gewenst.
EN ER IS van het begin af de hand ge
houden aan deze Santpoortse „rassen
scheiding" althans in de begintijd, want
naarmate de jaren vloden, vergrijsden ook
de oude tegenstellingen en het beste be
wijs, dat men nu alleen maar Velsens
denkt wordt geleverd door het feit, dat
concourssecretaris G. Kamkes in het oude
dorp Velsen zijn laatste zweetdruppels
verbruikt om de zaken over twee weken
zo glad mogelijk te laten verlopen.
Herinneringen aan die eerste jaren zijn
even kleurrijk als overvloedig. Want dat
repeteren in Roosen's bollenschuur nam
een einde en men zag naar een andere
ruimte uit, waar het goed en rustig bla
zen zou zijn. De timmermanswerkplaat
sen van de gebroeders Rings hebben als
zodanig gediend en de bewaarschool van
mevrouw Wüste kreeg later het koper bin
nen zijn muren, hotel de Weijman is enige
tijd aan de muzikanten geparenteerd ge
weest en de „uitschietloods" van een oude
wasserij zelfs... maar dat was geen on
verdeeld succes, omdat er na elke repeti
tie geklaagd werd over een aantal opdrin
gerige diertjes tussen de kledij der mu
zenzonen... Zoals De Weijman in die ja
ren blijkbaar, als wij de notulen mogen
geloven, niet geheel bevorderlijk was voor
een strikte koersvastheid der noten.
MAAR GOED het ging op een eerste
concert aan en daarvan zijn fraaie verha
len bewaard gebleven, want men zou gaan
musiceren in Velserend, onder leiding van
heer Hofmeester, waarbij zich echter de
moeilijkheid voordeed, dat het pad naar
de concertzaal vrij redelijk begaanbaar
was, maar toch te duister om er muziek-
minnend Santpoort heen te lokken. Zodat
er een petroleumlantaarn werd geplaatst.
In de concertzaal zijn daarna de lampen
op het hoogst gedraaid om een zo feeste
lijk mogelijke sfeer te wekken voor deze
geruchtmakende première van het Sant-
Advertentie
HAGELINGERWEG 134
SANTPOORT
Telefoon 02560 - 8930
Gediplomeerd door
ANWB KNAC - FNOP
KNMV
ACH EN DAN de jaren, dat er gecon
certeerd werd -in een geïmproviseerde
muziektent in de speeltuin Roosenstein
aan de Rijksstraatweg tussen Santpoort
en Velsen en dan het concert op het Josef
Daniël MeyerpLein in Amsterdam ter ge
legenheid van het regeringsjubileum van
Haar, die hêur naam schonk aan de Sant
poortse muzikantenploeg. Of het verjaars-
concert voor.meneer Cremer in de ver
lichte tuin-met lampions en veel gebak en
hele hoge gasten. Wat een vreugde in de
muzikale gelederen, toen de familie zich
met de blazers en trommelaren onder
hield. en de. knapen van de vaart de kans
kregen het oog te laten weiden over het
geschitter der avondtoiletten en unifor
men van de deftigheid.En wat een trots
toen dirigent R. van 't Hof zowaar al die
vreemde dames en heren vlot inlichtingen
kon geven over het corps in het Frans,
het Duits en het Engels naar men zich nu
nog voldaan herinnert.
Er lopen rijen concoursen door de his
torie van Wühelmina heen: Alkmaar, Die-
poortse fanfarecorps Wühelmina, maar
ook dit had zijn schaduwzijde, want de pe
troleumlampen uit 1900 hadden de akelige
gewoonte dan te gaan walmen. En de
avondkledij der aanwezige dames dreigde
grondig te worden beroet.
Men heeft die avond geopend met de
mars „Spermint" en natuurlijk komt dat
openingsnummer van deze gedenkwaardi
ge avond tijdens het openingsconcert van
Wühelmina op zaterdag 28 juni met eer
bied omgeven op het programma terug.
Wat er nog meer op stond, die eerste
avond? De wals „La petite fleur" en de
ouverture „La Petite Duchesse", want
men wilde tenslotte klein beginnen. Niet
temin is er goed geconcerteerd die avond,
naar de kronieken ons weten te vertellen
en sindsdien is het dan ook met de vaar
ters, waar vaart in zat, crescendo gegaan.
Denk alleen maar eens aan de traditionele
dauwtrappersfestijnen op Hemelvaarts
dag.
Zonder concurrentie van radio, bioscoop
of televisie blies men in die jaren het dorp
op deze vrije donderdag voor Pinksteren
met geweld en zeer vroeg uit de veren.
Om drie uur in de ochtend, wel te ver
staan en geen gemor. Achterblijvers wer
den opgehaald met zang en snarenspel en
dan ging het er op los in een lange stoet
van honderden en nog eens honderden jon
gens en meidjes door de Wüstelaan naar
het huis van de Beschermvrouwe, huize
Spaarnberg om mevrouw Fokker-Kessler
te laten merken, dat zij niet voor niets tot
deze hoge functie was verheven. Wij zul
len die dauwtrappers nog even volgen
langs Velserend (door de Ruige Hoek na
tuurlijk) en naar de ruïne van Brederode,
waar het gedruis tegen het ochtendkrie
ken rond de oude tinnen en donjons speel
de.
De moeilijkheden tussen de Amerikaan
se regering en de miljonair-reder Aristo-
teles Socrates Onassis zijn nog niet ten
einde. Het departement van Justitie heeft
tegen Onassis een eis tot teruggave van
14 «chepen, en vergoeding van schade van
ongeveer 20 miljoen dollar aanhangig ge
maakt.
Een en ander is het uitvloeisel van een
oude zaak. Jaren geleden heeft de Ame
rikaanse regering van Onassis terugga
ve geëist van 19 tankers en twee Liberty-
schepen, die na de tweede wereldoorlog
waren opgekocht door Amerikaanse on
dernemingen, waarvan Onassis eigenaar
is. Reden voor de eis is het standpunt van
de regering, dat de aankoop in strijd is
met een uit 1916 daterende wet die bepaalt
dat alleen Amerikaanse burgers schepen
kunnen kopen van de Amerikaanse rege
ring. Buiten de rechtszaal werd een schik
king getroffen, waarbij Onassis zich in de
cember 1955 verplichtte de Amerikaanse
regering 7 miljoen dollar te betalen
voor de schepen had hij in eerste instan
tie 15 miljoen dollar betaald en 75 pet.
van het bezit zijner in Amerika gevestig
de scheepvaartondernemingen zou over
dragen aan de Grace National Bank, die
de functie van curator kreeg. In augustus
1956 is die regeling van kracht geworden
en exploiteerde de Grace National Onas
sis' Amerikaanse schepenbezit. Onassis
sloot met de Amerikaanse regering een
overeenkomst voor de bouw van drie nieu
we supertankers, voor totaal 50 miljoen
dollar, op Amerikaanse werven. Maar in
april jl. berichtte de Grace National Bank
dat van de bouwopdrachten werd afge
zien „vanwege de depressie in de tank-
markt en de scheepvaart".
Dit is „Wühelmina"jong en vaardig,
middenin het Santpoortse dorpsleven
en bereid om altoos present te zijn
waar dat nodig is.
men (onder dirigent J. Groot, maar toen
was het al 1947) en zovele andere. Aan
haar vaandel heeft Wühelmina veel rin
kelend eremetaal vergaard, dat er niet om
niet is aangehangen en dat mede tot stand
kwam door de harde medewerking van
dirigent Groot, diens voorgangers en hun
getrouwen in de volse zin des woords als
het gaat om veteranen als A. Schipper,
J. van Es en F. v. d. Enden, die elk al
een mooie poos meelopen en -blazen.
DE ZAAL VAN „CARPE DIEM" op het
terrein van het Provinciaal Ziekenhuis in
Santpoort is thans het oefenlokaal en de
eerste jaren zijn vergeten en begraven on
der het stof der folianten, Wühelmina gaat
verder en is een Santpoorts eigendom ge
worden, dat zich graag de eer laat aan
leunen heel het Zuidelijkste deel van Vel
sen muzikaal te vertegenwoordigen. Om
dat ze het zestig jaar hebben uitgehouden
mogen ze tenslotte een klein beetje recla
me niet missen: voor de loterij ten bate
van het uniformfonds, want al is het dan
binnenkort feest bij Wühelmina, de kas
ziet er niet zo heel feeëriek uit en wil men
voortgaan, dan zal de verloting daar wat
verbetering in moeten brengen.
Armband en zak kunstmest
Bij de Heemskerkse politiepost zijn in
lichtingen te krijgen over de volgende ge
vonden voorwrepen: taalboekje, pakje
sigaretten, grijs-blauw kinderjasje met
ritssluiting, hamer, zwarte doek, twee
muntbiljetten van 2.50, zwarte wollen
sjaal, wit metalen armbandje, witte por
temonnee met inhoud, witte oorklem,
damesarmbandhorloge, vulpen en potlood
in etui, wit kinderschoentje, witte haar-
strik, beige kinderjasje met ritssluiting,
zonnebril, bankbiljet van f 10.grijs-
wojlen sjaal, geel bruin damesvest, fiets-
sleV eitje, groene schooletui, paar kinder
kousjes met een paar klompjes, kinder
portemonnee met inhoud en een zak
kunstmest.
Advertentie
De huidige dirigent Groot.
Tel. 4333
Luxe verhuur - Rijbewijs vernieuwen
Ondergetekende:
Naam:
Straat:
Plaats:
wenst zich met ingang van
te abonneren op
7.65 per kwartaal// 0.59 per week
Handtekening:
Doorhalen wat niet verlangd wordt.
Zi) die zich met ingang van 1 juli 1958 per kwartaal abonneren, ontvangen
de nummers tot en met 30 juni 1958 gratis. Dit geldt alleen voor nieuwe
kwartaalabonné's dus niet voor omzetting van week- in kwartaalabonnementen
HET VERHAAL, dat ik u thans ga doen, ontsproot aan een
nogal wilde Sinterklaasavond in den jare 1906, toen Willem
Kwak als grootste surprise een lieve Pieternella ontdekte en
daar zo verheugd over was, dat hij een lange reeks rondjes
uitdeelde ter ere van het feit, dat nij zijn hart verloren bleek
te hebben. En de avond eindigde met een schuld van tien
harde Hollandse guldens vanwege al die rondjes. Willem
bezat toen de aanvallige leeftijd van negentien jaren en zijn
hartsvriendin was drie jaar jonger. Op 24 juni 1908 trouwden
ze: de jonge kuiper en zijn bloem en dat is dus haast vijftig
jaar geleden.
De eerste jaren waren
niet zo heel gemakkelijk,
want de beste kuipers ver
dienden in die jaren voor
wereldoorlog I maar een
schijntje, zelfs al werkte je,
gelijk Willem deed, bij een
van de beste firma's, De
Zeeuw en Van Raait in
Vlaêring. Voor 114 werk
uren werd midden in het
haringseizoen 38,gebeurd
en daarvan kondén beslist
geen Sinterklaasfeesten ge
vierd worden lijkt me zo
Buiten het seizoen kwam de
baas wel eens met drie of
vier schaarse guldentjes
thuis en de broekriem is dan
ook wel eens wat nauwer
aangehaald.
In IJmuie leek het alle
maal wat fleuriger te zijn
en Willem trok dan ook her
waarts, in 1916 was dat.
Pietje moest maar gauw
overkomen, maar Pietje had
dat nooit gedaan als zij alles
vooruit geweten had. Mens,
mens, wat een Sodom en
Gomorra was dat hier in die
dagen voor een eerzame
huisvrouw als Pietje Kwak,
die in de Frans Naerebout-
straat een kamertje en een
zoldertje mocht gaan betrek
ken en daarvoor haar niet
riante, maar dan toch wel
wat ruimere woonsteê in het
Vlaardingse moest verlaten.
Ge ziet, dat de woning
nood van nu wel erg is, maar
dat men er toen ook van
wist. Het geluk van het
echtpaar kende geen grenzen,
toen er een huisje klaar
kwam van de Coöperatieve.
Het leven liep zijn baantje
tot de crisisjaren ontsla
gen her en der en ook Willem
merkte, dat er voor hem
een moment ging komen,
waarop hij met een week
loon op de keien zou komen.
Hij was één van de laatsten
die bij „Visprins" verdwij
nen moest, maar eruit
ging hij.
Dit was het moment, waar
op Willem Kwak onbewust
aan zijn grote bekendheid in
IJmuiden ging bouwen, want
Willem vergenoegde zich niet
met stempelen, maar leende
een paar losse centen en
begon een handeltje om
precies te zijn: hij werd
Water en Vuurbaas.
Zoals er in Vlaering zo-
velen waren.
In de Steynstraat kon
IJmuiden voor vier cent een
emmer kokend water be
trekken, voor twaalf cent be
zorgde hij een vaatje met
dezelfde inhoud franco thuis.
En als de wasdagen voorbij
waren en Willem dus niet
veel heet water af te zetten
had, spande hij zichzelf voor
de handwagen en trok de
boer op met schoonmaak
spulletjes.
Voor ontelbare huisvrou
wen was hij de wekelijkse
Willem, die haar meer dan
welkom was al was de
winst in dat begin ook vaak
minder dan wat de steun af
schoof. Willem hield de kop
ervoor en tippelde door tot
de bezetter in 1942 IJmui
den schoonveegde en Wil
lem. ook verdwijnen moest.
Waarheen? Naar Vlaardin-
gen natuurlijk, temeer, om
dat Willem nogal eens los
lippig was en hielp waar hij
helpen kon in die donkere
'jaren.
De kalkoen van de kin
derboerderij is bepaald
geen boze stiefmoeder,
zoals ik ze uit mijn
sprookjesboeken van wel
eer heb leren kennen en
nog elke avond voor het
slapen gaan voordraag
aan de Lampeniertjes:
deze kalkoen heeft hart
voor haar aangenomen
kroost. Want de handjes-
vol dons, die als twee ver
loren eendekuikens door
een hartelijke kleine IJ
muidenaar onlangs bij de
mensen van de Velser-
beek kinderboerderij wer
den binnengebracht, zijn
liefdevol onder de kal-
koense rokken opgenomen
en weten al niet beter dan
dat moeder die vriende
lijke grote dame met die
rode wangvellen is.
Het wordt natuurlijk
even moeilijk, als ze het
die peuters op een goeie
dag moet vertellen.
Trouwens, in deze zelf
de kinderboerderij sjouwt
een sierkipje rond met
fazantenkinders, die zij
evenzeer zonder onder
scheid des kiekens ver
troetelt en het zal mij
niet meer verwonderen
als de jonge marmotten
op den duur hun heil gaan
zoeken bij de ezel en de
konijntjes zich laten be
moederen door een schaap.
Want ditstukje Veiser
beek kent gelukkig geen
rassenscheiding.
Een deel van het fietspad
langs de westzijde van. de
Parklaan mag verstandig-
lijk tweezijdig bereden
worden dit om te voor
komen, dat de veloridders,
die uit de Driehuizerkerkweg
komen, helemaal de weg
moeten oversteken om de
rechterkant te bereiken en
later weer diezelfde drukke
weg dienen te kruisen ten
einde in het park Velserveek
te komen.
Nu begrijp ik alleen niet,
dat het stukje fietspad tussen
Meervlietstraat en Driehui
zerkerkweg niet onder deze
zelfde soepele regeling valt,
want ik heb daar kinderen
eerst naar rechts zien over
steken, die honderd meter
verderop weer terug moesten
om naar Driehuis te geraken,
zodat ze twee keer onder het
vuur van het zware verkeer
kwamen te liggen. Een jon
getje, dat dit brokje weste
lijk fietspad op eigen initia
tief „tegen de stroom in" ge
bruikte, heeft er onlangs
maar wat een boos gezicht
van een agent voor gekregen.
Nu we het toch over mijn
onbegrip hebben, moet me
van het hart, dat men de for
midabele bergrug, die in de
opgehoogde overweg in de
Zeeweg is ontstaan en die
mettertijd wel weer ver
dwijnen zal, niet eerder met
een waarschuwing heeft om
geven. Vreemdelingen in ons
Velsens Jeruzalem konden
daar namelijk op zulk een
hevige wijze overheen stuite
ren, dat het mij meeviel, dat
er niets afviel. Wielen en zo.
De kuiperij (van hemzelf
dan) riep weer en sindsdien
heeft de baas dit vak dan
ook niet meer losgelaten
het zal deels ook de beko
ring zijn, die Willem tot nu,
tot zijn 71ste jaar bij Pronk
vasthield, waar iedereen
hem kent als een vakmanne
tje op het punt van vaten.
En nu brandt er weer een
feest los. Moeder is niet
meer helemaal de oude, zo
dat er geen herhaling zal
worden opgevoerd van die
Sinterklaasavond van 1906
(en er derhalve ook geen
blauwe plekken zullen wor
den vervaardigd...), maar
de drie zonen en twee doch
ters, aan aangetrouwde kin-
ders en de twaalf kleinkin
deren kunnen toch niet ge
mist worden in de Van
Leeuwenstraat 21. Waarheen
ook vele anderen hun weg
zullen zoeken op dinsdag 24
juni. Proficiat dezerzijds
daar ga je Willem!
Er is door dit goede dag
blad enige deining ontstaan
in de ELTA-wük, waarover
onlangs een verhaal ver
scheen ten aanzien van de
deplorabele toestand der
huizen in dit zuidelijke
grensgebied van Santpoort.
Onze man, die in verschei
dene huizen is wezen kijken,
heeft een relaas opgediend,
dat er niet om loog en dat
de huizenverdelers in Den
Haag verantwoordelijk stel
de voor het uitblijven van
de zo hoog nodige sanering
in deze buurt, die eigenlijk
allang met de grond gelijk
gemaakt had moeten zijn.
Maar er zijn nu eenmaal
geen huizen genoeg op dit
vreemde ondermaanse en
Elta rot verder weg, valt
Het vieren van vijftig
jarige echtverenigingen is in
deze gezonde tijden een lang
zo zeldzame bezigheid niet
meer als honderd jaar te
rug, toen een echtpaar wel
tot de zeer krachtigen moest
behoren om het een halve
eeuw samen uit te houden.
Begrijp mij wel: niet om het
elkaar, maar om het uit
houden. Tegen al die enge
ziekten en die krotten en
andere belagende omstan
digheden.
In Castricum bijvoorbeeld
zijn in het afgelopen jaar al
zes gouden paren gesigna
leerd, die monter door hun
feestdagen huppelden en op
zestien juni komt het zeven
de erbij: J. BijmanC. Bij
manVan der Steen. Hij, 76
jaren jong, zij een jaartje
ouder en beiden nog van dat
hele gezonde. Zodat'het dia
mant er praktisch in zit.
Het echtpaar is import uit
St. Pancras, maar ze kwamen
al in 1908 hier wonen „op de
tuin" met een koetje of wat
en een warme belangstelling
voor het wel en wee van de
veiling „Ons Belang". Daar
werd hij een bekende knaap,
niet alleen vanwege zijn
ijver voor veilingzaken, maar
vooral omdat hij er een sport
van maakte elk jaar als eer
ste met nieuwe aardappelen
op de proppen te komen. Hij
wist van aanpakken ook
als veeboer. De Castricum-
mer polder heeft hem jaren
als hoofdingeland gekend.
Dat alles zal naar mijn ver
moeden wel ter sprake ko
men als Bijman maandag
zijn gouden festijn gaat vie
ren temidden van de kinde
ren en kleinkinderen en ik
wens hem dan ook alvast uit
de verte alle goeds en nog
een lange reeks gelukkige
jaren.
verder in elkaar en blijft
verder gevaarlijk.
Nu denken de mensen van
Elta, dat het tegen hen is
geweest en dit nu berust op
een gruwelijk misverstand,
want het ging er juist om
hen te helpen aan wat be
ters dan dit schamele onder
komen in een ten dode op
geschreven buurt, die aan
leiding kan zijn tot allerlei
onplezierige toestanden. Eni
gen hunner hebben de krant
opgebeld en wilde kreten
geslaakt over de sloddervos
sen, die „andere huizen"
vernielen, „maar men had
maar eens bij de telefoneer-
ders moeten komen kijken,
daar is het nog heel knap."
Ik geloof het graag, maar
het verandert allemaal niets
aan het feit, dat Elta een
zich zelf overlevend woon-
wijkje is, dat liever morgen
dan volgende week omge
haald moet worden, omdat
hier aannemers aan het bou
wen zijn geweest, die blijk
baar net iets te veel zand
in de specie deden en een
net iets te goedkope soort
stenen gebruikten. Of om met
wethouder Verbeek te spre
ken: „nu kunt u eens zien,
wat een dievenzoodje dat
was (Pas op, beste Elta-
mensen, dit was alweer niet
tegen ulieden).
Het nare is, dat door de
telefoon allerlei nare en be
ledigende verwijten zijn ge
daan aan andere mensen in
deze Elta, die ik niet her
halen zal. En dat zulke op
merkingen alleen maar te
rugvallen op het hoofd der
genen, die ze slaakt. Laat
ons hier zand over strooien
en van harte hopen, dat
Elta zeer binnenkort ver
dwenen is van Velsens aan-
gelaat, opdat de mensen die
er wonen tegen een nog wel
te overkomen huur althans
een menswaardig onderko
men in een modern huis
kunnen betrekken.
Advertentie
Uw kostuum binnen 1 dag gereed
zonder prijsverhoging
KONINGSPLEIN 10 TELEFOON 4886
In de polder de Heemskerkse Noordbroek
is bij de Noordermaatweg een halfautoma-
tische Bosman-windmolen geplaatst ten
behoeve van de watervoorziening van de
hoger gelegen weilanden in de droge
perioden. Ter dekking van de gemaakte
kosten voor deze molen en van de nog op
te richten vijzelpompinstallatie in de Nek-
sloot zal voorlopig nog geen buitengewone
aanslag worden geheven, doch er wordt
een wijziging van het bestuursreglement
voor de polder voorbereid, waarbij de
classificatie der gronden van half en een
kart lasten komen te vervallen. Deze clas
sificatie der gronden betreft 56 ha van een
half lasten en 26 ha van een kwart lasten
en wordt reeds vermeld in het oude be
stuursreglement van 1868.
In de polder De Velserbroek is een
zelfde oude classificatie reeds komen te
vervallen bij de oude reglementswijziging
in 1949. Bij de op donderdag 3 juli te hou
den schouw zal in het bijzonder worden
gelet op de onderhoudstoestand van de
beken en schouwsloten in dit gebied, ten
einde verzekerd te zijn van de goed wa
tertoevoer en -afvoer.
Prijzen van vrijdag
Heilbot 2.20—2.00, gr. tong 2.60—2.30, grm. tong
2.60—2.40, kim. tong 2.60—2.40, kl. tong I 2.40—2.30.
kl. tong II 2.10—1.90, tarbot I 2.50—2.00, zalm 7.00
per kg.
Tarbot II 108—100, tarbot IV 70—38, gr. schol
44—40, grm. schol 44—36, kim. schol 42—37, kl.
schol I 4033, kl. schol II 4011, schar 17—8, bot
108, v. haring 18—11, makreel 2915, gr. schel
vis 3327, grm. schelvis 3224, kim. schelvis 27—
22, kl. schelvis I 30—17, kl. schelvis II 208, wij
ting 20—8, gr. gul 27—20, mid. gul 21—15, kl. gul
2216, kl. haai 8, poontjes 1915, horsmakreel
6.50, kl. rode poon II 16 per 50 kg.
Gr. kabeljauw 124—58, gr. koolvis zw. 48, gr.
leng 54—48 per 125 kg.
Aanvoer van vrijdag
543 kisten tong en tarbot, 1 k. heilbot, 970 k.
schol, 65 k. schar, 25 k. bot, 805 k. haring. 70 k.
makreel, 630 k. schelvis, 150 k. wijting, 315 k. ka
beljauw en gul, 15 k. leng, 11 k. haai, 40 k. poon,
20 k. koolvis en 30 k. diversen. Totaal 3690 k. vis.
Besommingen van vrijdag
VL 84 9510, KW 24 4710, KW 52 4520, KW 10
7030, KW 85 f 2950. KW 140 4370, IJM 19 5340,
WR 7 8060, KW 178 2270.
„PHRONTIS"
WORDT „KING AB DEL AZIZ"
De „Saudi-Lines" een nieuwe dienst
van het continent naar de Rode Zee en de
Perzische Golf heeft het m.s. „Phrontis"
van de stoomvaartmaatschappij „Oceaan"
aangekocht. Het schip zal worden omge
doopt in „King Ab del Aziz" en eind dezer
maand de eerste vaart maken van Rotter
dam, Hamburg, Bremen en Londen naar
Jeddah en de Perzische Golfhavens.
Advertentie
(3e deel)
Hedenavond en zondag 7 en 9.15 uur
Zondagmiddag 3 uur:
Speciale familievoorstelling
Maandag t.m. donderdag 8 uur.
Voorverkoop hedenavond v.a. 5.30 uur.
Zondag de gehele dag vanaf 11 uur
's morgens en verder dagelijks van
1112.30 uur en vanaf 7 uur.
In de Australische haven Freemantle is
donderdag een Russische driemaster aan
gekomen, het expeditieschin „Zarja", dat
in het kader van het Internationaal Geo
fysisch jaar een onderzoek instelt naar de
magnetische velden van de aarde. „Drie
endertig jaar geleden hebben de Ameri
kanen zo'n onderzoek uitgevoerd", vertelde
de wetenschappelijk leider Mihail Iwanow,
„maar sindsdien zijn er enige wijzigingen
in de velden opgetreden, welke wij nu in
kaart willen brengen".
De „Zarja" heeft sinds het vertrek uit
Leningrad op 3 augustu; van het vorig
iaar 33.000 mijlen afgelegd, meestal zei
lend, en twaalf landen bezocht. De weten
schappelijke gegevens worden dag en
nacht door verzameld door drie ploegen.
De gehele bemanning telt 3? koppen.
